Livre, Chapitre |
[3, 3] |
ἢ
αἰδοῦς
οὐκ
ἔτι
θεσμὸς
|
ἦν, |
ἀλλὰ
τὸ
οἰκεῖον
ἕκαστος
σκοπῶν |
[3, 2] |
τὸν
φόρτον.
διάκρισις
δὲ
οὐκ
|
ἦν |
ἀργύρου
καὶ
χρυσοῦ
πρὸς
ἄλλο |
[3, 12] |
δὲ
καὶ
ὁ
ἵππος·
γυμνὸς
|
ἦν, |
ἄστρωτος
καὶ
οὐκ
ἔχων
φάλαρα· |
[3, 2] |
μὲν
ὄρεσι,
τὰ
δὲ
χάσμασιν.
|
ἦν |
δὲ
καὶ
τὰ
ἐγκάρσια
τῶν |
[3, 4] |
καὶ
ἐφέλκεται
τὴν
ἐφολκίδα·
καὶ
|
ἦν |
ἐγγὺς
ἤδη
τοῦ
σκάφους,
ηὐτρεπίζετο |
[3, 15] |
παραλόγου
καθήμενος
ἐθεώμην.
τὸ
δὲ
|
ἦν |
ἔκπληξις·
μέτρον
γὰρ
οὐκ
ἔχον |
[3, 15] |
ἐπεχείρει
τὴν
διώρυχα
χῶσαι,
ἥτις
|
ἦν |
ἐμποδών.
καὶ
γὰρ
ἑωρῶμεν
τοὺς
|
[3, 17] |
αὐτῆς
ἡ
γαστὴρ
πᾶσα
καὶ
|
ἦν |
ἐντέρων
κενή·
ἐπιπεσοῦσα
δέ
μοι |
[3, 18] |
ἃ
οὖν
χθὲς
ἐθεασάμην,
τίνα
|
ἦν; |
ἢ
γὰρ
ἐκεῖνά
ἐστιν
ἢ |
[3, 9] |
εἰς
τοὐπίσω.
καὶ
ἅμα
πλήρης
|
ἦν |
ἡ
γῆ
φοβερῶν
καὶ
ἀγρίων |
[3, 5] |
ἐστόρεστο
τοῦ
κύματος·
μεστὴ
δὲ
|
ἦν |
ἡ
θάλασσα
νεκρῶν
σωμάτων.
τοὺς |
[3, 13] |
εἶτα
οἱ
ὁπλῖται
προσέρρεον·
καὶ
|
ἦν |
ἡ
μάχη
στερρά,
πληγαὶ
δὲ
|
[3, 2] |
τὰς
ἐλπίδας,
ὤθουν
ἐπειγόμενοι.
καὶ
|
ἦν |
ἤδη
ἡ
ναῦς
τῶν
ἐπίπλων |
[3, 7] |
παρειῶν
τὸ
ὠχρὸν
τέλεον
ἀφοίνικτον
|
ἦν, |
ἠρέμα
δὲ
τῷ
ἐρεύθει
βέβαπται, |
[3, 1] |
θάτερα
μετεωρίζεται
καὶ
πάντῃ
πρηνὲς
|
ἦν, |
καὶ
ἐδόκει
τοῖς
πολλοῖς
ἡμῶν |
[3, 3] |
ἔνθα
δὴ
καὶ
τὰ
δεινὰ
|
ἦν, |
καὶ
ἦν
μάχη
χειροποίητος.
οἱ |
[3, 17] |
καὶ
ἀναβοῶσιν
ἄμφω.
Μενέλαος
δὲ
|
ἦν |
καὶ
ὁ
Σάτυρος.
ἐγὼ
δὲ |
[3, 3] |
καὶ
τὰ
δεινὰ
ἦν,
καὶ
|
ἦν |
μάχη
χειροποίητος.
οἱ
μὲν
γὰρ |
[3, 3] |
εἶχε
νόμον
τὴν
βίαν,
καὶ
|
ἦν |
ναυμαχίας
καινὸς
τρόπος.
οἱ
μὲν |
[3, 9] |
τὸν
λῃστὴν
τὸν
μείζονα.
καὶ
|
ἦν |
ὁδὸς
ἡμερῶν
δύο,
ὡς
παρὰ |
[3, 13] |
ξίφος,
καὶ
ἀκοντίζουσιν
ἅμα,
καὶ
|
ἦν |
οὐδεὶς
ὃς
οὐκ
ἐπέτυχεν.
εἶτα |
[3, 2] |
βλέπων
καταποθήσεσθαι
τὴν
ναῦν
προσεδόκησας.
|
ἦν |
οὖν
ἀνέμων
μάχη
καὶ
κυμάτων. |
[3, 19] |
ταῦτα
εἰπὼν
ἐπὶ
τῆς
νεώς.
|
ἦν |
οὖν
μοι
τὰ
πλεῖστα
τῶν |
[3, 15] |
βωμὸς
δέ
τις
αὐτοῖς
αὐτοσχέδιος
|
ἦν |
πηλοῦ
πεποιημένος
καὶ
σορὸς
τοῦ |
[3, 17] |
τινὰς
ἐξ
ἐναντίας
(σεληναία
δὲ
|
ἦν) |
σπουδῇ
θέοντας.
ἐπέσχον
οὖν
λῃστὰς |
[3, 5] |
τῇ
γῇ
τὸ
κῦμα·
καὶ
|
ἦν |
ταῦτα
τῆς
Αἰγύπτου
τὰ
παράλια. |
[3, 24] |
πατρὸς
τὴν
ταφήν·
ἀνάγκη
δ´
|
ἦν |
τὴν
ἔξοδον
ἐπισχεῖν
τοσούτων
ἡμερῶν. |
[3, 20] |
καὶ
γάρ
τις
ἐν
αὐτοῖς
|
ἦν |
τῶν
τὰ
Ὁμήρου
τῷ
στόματι |
[3, 15] |
ὁ
τῆς
Νιόβης
μῦθος
οὐκ
|
ἦν |
ψευδής,
ἀλλὰ
κἀκείνη
τοιοῦτόν
τι |
[3, 2] |
ἀεὶ
τὸν
θάνατον
προσδοκῶντες·
καὶ
|
ἦν, |
ὡς
εἰκός,
οὐ
μακράν.
περὶ |