Livre, Chapitre
[3, 20]	θεάτροις ἐχρῆτο πρὸς τὰς κιβδήλους	σφαγάς.	~Λέγω οὖν πρὸς τὸν Μενέλαον·
[3, 1]	τὴν θάλατταν. κωκυτὸς οὖν αἴρεται	μέγας	ἐκ τῆς νηός, καὶ μετοικία
[3, 3]	κώπαις ἅμα τῷ πηδήματι τὰς	πληγὰς	κατεφέροντο· οἱ δὲ καὶ ἄκρου
[3, 11]	τὴν Λευκίππην πάντα σιγῶσαν· Τί	σιγᾷς,	φιλτάτη, καὶ οὐδέν μοι λαλεῖς;
[3, 7]	τὴν τομήν. τὸ μὲν τῆς	Ἀνδρομέδας	δρᾶμα τοῦτο. ~Ἑξῆς δὲ τὸ
[3, 19]	ἠπάτησας. ~Ὁ οὖν Μενέλαος λέγει·	Οἶδας,	ὡς Αἰγύπτιός εἰμι τὸ γένος·
[3, 22]	τὸν βωμόν· καὶ τὰ λοιπὰ	οἶδας.	~Ὡς οὖν ἤκουσα, παντοδαπὸς ἐγιγνόμην
[3, 2]	ἑαυτοὺς τῇ τύχῃ, ῥίψαντες τὰς	ἐλπίδας.	τρικυμίαι δὲ πολλαὶ πάντοθεν, αἱ
[3, 2]	λαμβάνοντες ἐν οἷς εἶχον τὰς	ἐλπίδας,	ὤθουν ἐπειγόμενοι. καὶ ἦν ἤδη
[3, 13]	οἱ μὲν ποδήρεις ἔχοντες τὰς	ἀσπίδας,	οἱ δὲ πελτασταί· οἱ δὲ
[3, 3]	ἦρχεν· οἱ δὲ εὐθὺς κατὰ	πόδας	ἐξήλλοντο. ἔνθα δὴ καὶ τὰ
[3, 9]	ψιλοὶ τὰς κεφαλάς, λεπτοὶ τοὺς	πόδας,	τὸ σῶμα παχεῖς· ἐβαρβάριζον δὲ
[3, 15]	καὶ τὰς ὄψεις ἀπέστρεφον τῆς	θέας,	ἐγὼ δὲ ἐκ παραλόγου καθήμενος
[3, 3]	τὸ δυνατόν, ὁ μὲν κώπης	παλαιᾶς	τρύφος ἀράμενος, ὁ δὲ τῶν
[3, 23]	εὐθὺς εἶδον μὲν αὐτὸν τῆς	κεραίας	λαβόμενον, ὅποι δὲ κεχώρηκεν οὐκ
[3, 1]	δρόμος μετὰ βοῆς ἐπὶ τὰς	ἀρχαίας	ἕδρας. καὶ τρίτον καὶ τέταρτον
[3, 16]	οὐδ´ ὅτι σοι γέγονεν ἐκ	βίας	σφαγή, ἀλλ´ ὅτι ταῦτα τῶν
[3, 21]	κοινῆς ἀναμιμνήσκων τραπέζης καὶ κοινῆς	ναυαγίας.	~Ὁ δὲ χρηστὸς οὗτος, Μέγα
[3, 5]	καὶ σπεῖσαι πρὸς τὰ τῆς	ναυαγίας	σου λείψανα. πολλοὺς ἤδη τῷ
[3, 15]	λαβὼν ξίφος βάπτει κατὰ τῆς	καρδίας	καὶ διελκύσας τὸ ξίφος εἰς
[3, 22]	ἡμῖν ἐστιν, ἔφη, πρωτομύστας τῆς	ἱερείας	ἄρχεσθαι, μάλιστα ὅταν ἄνθρωπον καταθύειν
[3, 6]	Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς· οὕτω γὰρ	ἡλικίας	εἶχε. προβέβληται δὲ τὴν χεῖρα
[3, 3]	ἐπὶ τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον·	φιλίας	γὰρ ἢ αἰδοῦς οὐκ ἔτι
[3, 3]	μεγάλοι κίνδυνοι καὶ τοὺς τῆς	φιλίας	λύουσι νόμους. ~Ἔνθα δή τις
[3, 7]	ἡ κώπη κάτωθεν ἀμφοῖν ἐκ	μιᾶς,	καὶ ἔστιν ἐφ´ ἥμισυ τοῦ
[3, 23]	εἶχέ μοι καλῶς, Ὁ δὲ	Κλεινίας,	εἶπον, τί γέγονεν; ὁ δὲ
[3, 17]	ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή μου τῆς	δεξιᾶς	καὶ ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ ξίφος·
[3, 6]	ῥοιὰν ἐπ´ αὐτῇ· τῆς δὲ	ῥοιᾶς	ὁ λόγος μυστικός. προσευξάμενοι δὴ
[3, 23]	ἐφθόνησας ἡμῖν ὁλοκλήρου τοῦ τῆς	φιλανθρωπίας	σου δράματος. ἄπιμεν οὖν εἰς
[3, 1]	δὲ ἡμέραν πλεόντων ἡμῶν ἐξ	αἰθρίας	πολλῆς αἰφνίδιον ἀχλὺς περιχεῖται, καὶ
[3, 15]	ἀπωλείᾳ δόξαν παρέσχεν ἐκ τῆς	ἀκινησίας	ὡσεὶ λίθος γενομένη. ἐπεὶ δὲ
[3, 20]	συνήργησεν. ἐτύχομεν τῇ προτεραίᾳ τῆς	θυσίας	ἡμέρᾳ καθεζόμενοι πρὸς τῇ θαλάττῃ
[3, 22]	μέλλοντος τοῖς λῃσταῖς περὶ τῆς	θυσίας	λέγειν, ὁ λῄσταρχος φθάσας κατὰ
[3, 19]	τῶν ἐναντίων στρατόπεδον ὑπερβάλοι τῆς	θυσίας	τὸν τόπον. λέγε δὴ τὰ
[3, 17]	καὶ ὁρῶ δύο τινὰς ἐξ	ἐναντίας	(σεληναία δὲ ἦν) σπουδῇ θέοντας.
[3, 3]	νόμον τὴν βίαν, καὶ ἦν	ναυμαχίας	καινὸς τρόπος. οἱ μὲν γὰρ
[3, 16]	τροφή. ὢ πονηρᾶς ἐπὶ βωμοῦ	δᾳδουχίας·	ὢ τροφῶν καινὰ μυστήρια. καὶ
[3, 9]	κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο,	φύλακας	ἡμῖν καταλιπόντες, ὡς τὴν ἐπιοῦσαν
[3, 16]	ὀδύρομαί σου μόνον, οὐδ´ ὅτι	τέθνηκας	ἐπὶ ξένης, οὐδ´ ὅτι σοι
[3, 9]	γένοιτο νόθος Αἰθίοψ) ψιλοὶ τὰς	κεφαλάς,	λεπτοὶ τοὺς πόδας, τὸ σῶμα
[3, 17]	οὖν πρὸς αὐτόν, Ἔτι μου	καταγελᾷς,	ἔφην, ἐπὶ τηλικούτῳ κακῷ; εὖ
[3, 5]	φόβῳ θανάτους ὑπεμείναμεν· εἰ δὲ	ἡμᾶς	ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ διαστήσῃς ἡμῶν
[3, 22]	ὑμῶν χείρους γενέσθαι. στεῖλαι δὲ	ἡμᾶς	αὐτοὺς δεήσει τὴν κόρην ὡς
[3, 5]	καλυψάτω. εἰ δὲ καὶ θηρίων	ἡμᾶς	βορὰν πέπρωται γενέσθαι, εἷς ἡμᾶς
[3, 9]	καὶ τὸ χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν,	ἡμᾶς	δὲ δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς
[3, 12]	ἀράμενοι οὖν αὐτὴν μετέωρον ἀπάγουσιν,	ἡμᾶς	δὲ κατὰ σχολὴν ἦγον δεδεμένους.
[3, 10]	χρηστοτέρα γέγονας πρὸς οὓς ἀπέκτεινας,	ἡμᾶς	δὲ σώσασα μᾶλλον ἀπέκτεινας. ἐφθόνησας
[3, 1]	γὰρ μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον, δίαυλος	ἡμᾶς	διαλαμβάνει δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ
[3, 12]	Κλειτοφῶν, τέθνηκεν ἡ φωνή. ~Ταῦθ´	ἡμᾶς	διαλεγομένους ἔλαθεν ἠὼς γενομένη· καί
[3, 9]	καταλιπόντες, ὡς τὴν ἐπιοῦσαν ἄξοντες	ἡμᾶς	εἰς τὸν βασιλέα· τούτῳ γὰρ
[3, 5]	ἡμᾶς βορὰν πέπρωται γενέσθαι, εἷς	ἡμᾶς	ἰχθὺς ἀναλωσάτω, μία γαστὴρ χωρησάτω,
[3, 5]	διαστήσῃς ἡμῶν τὴν τελευτήν. ἓν	ἡμᾶς	κῦμα καλυψάτω. εἰ δὲ καὶ
[3, 10]	κακῶν; νῦν δὲ καὶ παραδεδώκατε	ἡμᾶς	λῃσταῖς Αἰγυπτίοις, ἵνα μηδὲ ἐλέους
[3, 1]	δὲ ἠνύομεν οὐδέν· ἀνέφερε γὰρ	ἡμᾶς	μᾶλλον κορυφούμενον τὸ ἔδαφος τῆς
[3, 13]	ὁπλῖται. οἱ δὲ λῃσταὶ κατιδόντες,	ἡμᾶς	μέσους διαλαβόντες ἔμενον ἐπιόντας ὡς
[3, 20]	ἐν τῷ ναυαγίῳ καὶ καθ´	ἡμᾶς	τῷ ῥοῒ κομισθεῖσα, ἣν ὁ
[3, 8]	τοῦ Προμηθέως τὰς τῶν ὀνύχων	ἀκμάς.	ὁ δὲ ἀλγῶν πάντῃ συνέσταλται
[3, 13]	οἴδημα ὡς ἀπὸ λίθου, καὶ	τομὰς	ὡς ἀπὸ βέλους. ἀλλὰ ταῖς
[3, 14]	ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ	ἀναμείνας	στρατιὰν ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ λῃστηρίῳ·
[3, 10]	ἀπέκτεινας, ἡμᾶς δὲ σώσασα μᾶλλον	ἀπέκτεινας.	ἐφθόνησας ἡμῖν ἀλῃστεύτοις ἀποθανεῖν. ~Ταῦτα
[3, 10]	φιλανθρωπίᾳ· χρηστοτέρα γέγονας πρὸς οὓς	ἀπέκτεινας,	ἡμᾶς δὲ σώσασα μᾶλλον ἀπέκτεινας.
[3, 15]	τῶν δὲ νεανίσκων ὁ ἕτερος	ἀνακλίνας	αὐτὴν ὑπτίαν ἔδησεν ἐκ παττάλων
[3, 10]	δὲ ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν;	τίνας	δὲ ὅρκους προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων
[3, 17]	τῆς σφαγῆς· καὶ ὁρῶ δύο	τινὰς	ἐξ ἐναντίας (σεληναία δὲ ἦν)
[3, 16]	ἀτυχημάτων παίγνια, ἀλλ´ ὅτι καθάρσιον	γέγονας	ἀκαθάρτων σωμάτων καί σε ζῶσαν
[3, 10]	μέμφομαί σου τῇ φιλανθρωπίᾳ· χρηστοτέρα	γέγονας	πρὸς οὓς ἀπέκτεινας, ἡμᾶς δὲ
[3, 5]	καὶ τὸν Κλεινίαν ἰδεῖν αὖθις.	ἀνοιμώξας	οὖν, Ἐλέησον, ἔφην, δέσποτα Πόσειδον,
[3, 21]	ἡμεῖς εἰς τὴν σορὸν καταθήσομεν.	ἀκήκοας	τοῦ λῃστάρχου μικρῷ πρόσθεν εἰπόντος,
[3, 16]	τὰς πρεπούσας σοι παρ´ ἐμοῦ	χοάς.	~Ταῦτα εἰπὼν ἀνατείνω τὸ ξίφος
[3, 23]	ἐφθόνησέ μοι δαίμων τις τῆς	καθαρᾶς	ἡδονῆς. τὸν δι´ ἐμὲ φαινόμενον
[3, 1]	μετὰ βοῆς ἐπὶ τὰς ἀρχαίας	ἕδρας.	καὶ τρίτον καὶ τέταρτον καὶ
[3, 20]	καταδύουσι τὴν ναῦν καὶ τοὺς	ἄνδρας	ἐκπεσόντας ἀνῄρουν. λανθάνει δὴ κίστη
[3, 17]	καὶ ὁ Σάτυρος. ἐγὼ δὲ	ἄνδρας	ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας καὶ
[3, 13]	καὶ ἐπεὶ πλησίον ἐγένοντο, κατὰ	κέρας	ἑκάτερον ἐκτείναντες τὴν φάλαγγα περιΐππευον
[3, 8]	βέλος, τῇ λαιᾷ προβέβληται τὸ	κέρας	ὠθῶν, ἐπὶ μαζὸν ἕλκει τὴν
[3, 1]	αἰφνίδιον ἀχλὺς περιχεῖται, καὶ τῆς	ἡμέρας	ἀπωλώλει τὸ φῶς. ἐγείρεται δὲ
[3, 2]	κατὰ τὴν ναῦν διὰ πάσης	ἡμέρας	δόλιχόν τινα τοῦτον δρόμον μυρίον
[3, 16]	ποιεῖν ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ ἱερεύς.	~Ἑσπέρας	δὲ γενομένης ἡ διῶρυξ κέχωστο
[3, 16]	ταφὴ λῃστῶν γέγονε τροφή. ὢ	πονηρᾶς	ἐπὶ βωμοῦ δᾳδουχίας· ὢ τροφῶν
[3, 3]	τοῖς ναύταις ἐμβαίνειν κελεύσας τῆς	ἀποβάθρας	ἦρχεν· οἱ δὲ εὐθὺς κατὰ
[3, 3]	εἶχον δὲ καὶ πελέκεις καὶ	μαχαίρας,	καὶ πατάξειν ἠπείλουν, εἴ τις
[3, 7]	ζωγράφος εὐμόρφῳ φόβῳ. τὰς δὲ	χεῖρας	εἰς τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει
[3, 18]	οὖν ἀπέστησα τῶν ὀφθαλμῶν τὰς	χεῖρας	καὶ ὁλόκληρον τὴν Λευκίππην ὁρῶ.
[3, 15]	ἐπεὶ ὠπτήθη, κατατεμόντες ἅπαντες εἰς	μοίρας	ἔφαγον. ταῦτα δὲ ὁρῶντες οἱ
[3, 21]	τῆς ἐσθῆτος λέγει ὁ χρησμός.	ὁρᾷς	τοῦτο τὸ ξίφος ὡς ἔχει
[3, 17]	τοσοῦτον ἡ λύπη με τῆς	συμφορᾶς	ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή μου τῆς
[3, 10]	οὖν ἐμά, κἂν ὑπερβολὴν ἔχῃ	συμφορᾶς,	ἧττον ἀλγῶ, τὰ σὰ δέ,
[3, 7]	λοφιὰ τῶν ἀκανθῶν, οἱ τῆς	οὐρᾶς	ἑλιγμοί. γένυς πολλὴ καὶ μακρά·
[3, 5]	τις ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν τῆς	πρῴρας	μέρος, ἔνθα περικαθίσαντες ἐγώ τε
[3, 22]	τῆς θυσίας λέγειν, ὁ λῄσταρχος	φθάσας	κατὰ δαίμονα, Νόμος ἡμῖν ἐστιν,
[3, 25]	αὐτὸν ἐπὶ τὸν Νεῖλον φέρει,	σχεδιάσας	αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν. σμύρνης
[3, 20]	καὶ τοὺς ἀμφ´ αὑτὸν οὕτω	σκευάσας	ἐπεχείρουν μάχεσθαι. πρὸς μὲν οὖν
[3, 8]	τὸ χεῖλος, φαίνει τοὺς ὀδόντας.	ἠλέησας	ἂν ὡς ἀλγοῦσαν τὴν γραφήν.
[3, 2]	δὲ βλέπων καταποθήσεσθαι τὴν ναῦν	προσεδόκησας.	ἦν οὖν ἀνέμων μάχη καὶ
[3, 10]	ἡμᾶς δὲ σώσασα μᾶλλον ἀπέκτεινας.	ἐφθόνησας	ἡμῖν ἀλῃστεύτοις ἀποθανεῖν. ~Ταῦτα μὲν
[3, 23]	τὴν ταφήν. Ὦ θάλαττα ἄγνωμον,	ἐφθόνησας	ἡμῖν ὁλοκλήρου τοῦ τῆς φιλανθρωπίας
[3, 16]	δὲ πρώτην νυκτὸς φυλακὴν πάντας	ἐπιτηρήσας	καθεύδοντας πρόειμι τὸ ξίφος ἔχων,
[3, 18]	καὶ ἄμφω κατεπέσομεν. ~Μόλις οὖν	ἀναζωπυρήσας	λέγω πρὸς τὸν Μενέλαον· Οὐκ
[3, 20]	ἣν ὁ Μενέλαος ἀναιρεῖται. καὶ	ἀναχωρήσας	ποι παρόντος ἅμα κἀμοῦ (προσεδόκα
[3, 18]	λέγε δὲ πῶς τοὺς λῃστὰς	ἠπάτησας.	~Ὁ οὖν Μενέλαος λέγει· Οἶδας,
[3, 25]	τὸν ὄρνιν τῇ σορῷ καὶ	κλείσας	τὸ χάσμα γηΐνῳ χώματι, ἐπὶ
[3, 25]	τῷ νεκρῷ. ἐνθεὶς δὲ καὶ	ἐναρμόσας	τὸν ὄρνιν τῇ σορῷ καὶ
[3, 3]	ἐφολκίδα καὶ τοῖς ναύταις ἐμβαίνειν	κελεύσας	τῆς ἀποβάθρας ἦρχεν· οἱ δὲ
[3, 18]	ἐπὶ τὸ ἔργον. ἐγὼ δὲ	πιστεύσας	ἐνεκαλυψάμην. ὁ δὲ ἄρχεται τερατεύεσθαι
[3, 15]	βάπτει κατὰ τῆς καρδίας καὶ	διελκύσας	τὸ ξίφος εἰς τὴν κάτω
[3, 10]	ὅσων αὐτῇ γέγονα κακῶν αἴτιος,	κωκύσας	ἐν τῇ ψυχῇ βύθιον, τῷ
[3, 16]	κνῖσαν. λαβὲ οὖν, Λευκίππη, τὰς	πρεπούσας	σοι παρ´ ἐμοῦ χοάς. ~Ταῦτα
[3, 17]	Ξενίου μέμνησαι Διός. ὁ δὲ	κρούσας	τὴν σορόν, Ἐπεὶ τοίνυν ἀπιστεῖ
[3, 1]	καὶ δρόμος μετὰ βοῆς ἐπὶ	τὰς	ἀρχαίας ἕδρας. καὶ τρίτον καὶ
[3, 13]	ἀριθμόν, οἱ μὲν ποδήρεις ἔχοντες	τὰς	ἀσπίδας, οἱ δὲ πελτασταί· οἱ
[3, 7]	ἐκόσμησεν ὁ ζωγράφος εὐμόρφῳ φόβῳ.	τὰς	δὲ χεῖρας εἰς τὴν πέτραν
[3, 2]	παραδόντες ἑαυτοὺς τῇ τύχῃ, ῥίψαντες	τὰς	ἐλπίδας. τρικυμίαι δὲ πολλαὶ πάντοθεν,
[3, 2]	οἰκείων λαμβάνοντες ἐν οἷς εἶχον	τὰς	ἐλπίδας, ὤθουν ἐπειγόμενοι. καὶ ἦν
[3, 9]	ἂν γένοιτο νόθος Αἰθίοψ) ψιλοὶ	τὰς	κεφαλάς, λεπτοὶ τοὺς πόδας, τὸ
[3, 20]	ἐν τοῖς θεάτροις ἐχρῆτο πρὸς	τὰς	κιβδήλους σφαγάς. ~Λέγω οὖν πρὸς
[3, 8]	σχῆμα δείκνυσι τὸν πόνον· κεκύρτωται	τὰς	ὀφρῦς, συνέσταλται τὸ χεῖλος, φαίνει
[3, 15]	ἓν τῶν πραττομένων ἀνεβόων καὶ	τὰς	ὄψεις ἀπέστρεφον τῆς θέας, ἐγὼ
[3, 3]	καὶ κώπαις ἅμα τῷ πηδήματι	τὰς	πληγὰς κατεφέροντο· οἱ δὲ καὶ
[3, 16]	τὴν κνῖσαν. λαβὲ οὖν, Λευκίππη,	τὰς	πρεπούσας σοι παρ´ ἐμοῦ χοάς.
[3, 7]	χρώμασι· τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξεπέτασεν, ἔφριξε	τὰς	τρίχας τῶν κροτάφων, ἤγειρε τοὺς
[3, 8]	τῷ μηρῷ τῷ τοῦ Προμηθέως	τὰς	τῶν ὀνύχων ἀκμάς. ὁ δὲ
[3, 18]	δ´ οὖν ἀπέστησα τῶν ὀφθαλμῶν	τὰς	χεῖρας καὶ ὁλόκληρον τὴν Λευκίππην
[3, 16]	περὶ δὲ πρώτην νυκτὸς φυλακὴν	πάντας	ἐπιτηρήσας καθεύδοντας πρόειμι τὸ ξίφος
[3, 22]	πρὸς τὸν λῄσταρχον ἐκφυγόντες ἔλεγον	πάντας	τοὺς ὑπ´ αὐτῶν εἰλημμένους τὴν
[3, 9]	ταύτῃ τάχα τοὺς φίλους εὑρήσειν	προσενεχθέντας.	ἐπεὶ δὲ ἐγενόμεθα κατά τινα
[3, 19]	τὸ δὲ λοιτὸν σῶμα σορῷ	παραδόντας	ἀναχωρεῖν, ὡς ἂν τὸ τῶν
[3, 8]	συνέσταλται τὸ χεῖλος, φαίνει τοὺς	ὀδόντας.	ἠλέησας ἂν ὡς ἀλγοῦσαν τὴν
[3, 16]	πρώτην νυκτὸς φυλακὴν πάντας ἐπιτηρήσας	καθεύδοντας	πρόειμι τὸ ξίφος ἔχων, ἐπικατασφάξων
[3, 17]	ἐναντίας (σεληναία δὲ ἦν) σπουδῇ	θέοντας.	ἐπέσχον οὖν λῃστὰς εἶναι δοκῶν,
[3, 11]	ἔστι τοῖς πάσχουσιν εἰς τοὺς	κολάζοντας	ἱκετηρία, καὶ τοὺς ἀλγοῦντας, ὥσπερ
[3, 20]	πρὸς μὲν οὖν τοὺς πρώτους	ἐπελθόντας	καὶ μάλα ἐρρωμένως ἀντετάξαντο· πλειόνων
[3, 13]	κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες ἔμενον	ἐπιόντας	ὡς αὐτοὺς ἀμυνούμενοι. καὶ μετ´
[3, 7]	τρίχας τῶν κροτάφων, ἤγειρε τοὺς	δράκοντας·	οὕτως ἀπειλεῖ κἀν τῇ γραφῇ.
[3, 20]	τὴν ναῦν καὶ τοὺς ἄνδρας	ἐκπεσόντας	ἀνῄρουν. λανθάνει δὴ κίστη ἐκτραπεῖσά
[3, 13]	δὲ εἶδον γυμνοὺς καὶ δεσμὰ	ἔχοντας,	ὑπονοήσαντες τὴν ἀλήθειαν δέχονται τῶν
[3, 24]	δισχιλίους· τοὺς γὰρ βαρβάρους τοὺς	κατατρέχοντας	πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ ἥκειν τῆς
[3, 11]	τοὺς κολάζοντας ἱκετηρία, καὶ τοὺς	ἀλγοῦντας,	ὥσπερ ἀπὸ οἰδοῦντος τραύματος, ἐξεκένωσεν·
[3, 17]	δὲ ἄνδρας ἰδὼν ἐκ παραλόγου	ζῶντας	καὶ φίλους οὔτε περιεπτυξάμην οὔτε
[3, 21]	καὶ τὸν αὐτὸν τρόπον τοὺς	ὁρῶντας	ἀπατᾷ· δοκεῖ γὰρ τοσοῦτον καταβῆναι
[3, 17]	ἦν) σπουδῇ θέοντας. ἐπέσχον οὖν	λῃστὰς	εἶναι δοκῶν, ὡς ἂν ὑπ´
[3, 18]	αὐτόν. λέγε δὲ πῶς τοὺς	λῃστὰς	ἠπάτησας. ~Ὁ οὖν Μενέλαος λέγει·
[3, 21]	τὴν κόρην σῶσαι καὶ τοὺς	λῃστὰς	λαθεῖν. ἄκουσον δὲ ποίῳ τρόπῳ.
[3, 15]	ἐμποδών. καὶ γὰρ ἑωρῶμεν τοὺς	λῃστὰς	μετὰ πλείστης δυνάμεως ἐπὶ θάτερα
[3, 22]	δαίμονα, Νόμος ἡμῖν ἐστιν, ἔφη,	πρωτομύστας	τῆς ἱερείας ἄρχεσθαι, μάλιστα ὅταν
[3, 13]	ἀπὸ τῆς γῆς λαμβάνοντες τοὺς	στρατιώτας	ἔβαλλον. παντὸς δὲ λίθου χαλεπώτερος
[3, 15]	δυνάμεως ἐπὶ θάτερα τῆς διώρυχος	ἑστῶτας	ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς δέ
[3, 7]	τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξεπέτασεν, ἔφριξε τὰς	τρίχας	τῶν κροτάφων, ἤγειρε τοὺς δράκοντας·
[3, 17]	Λευκίππη δέ σοι νῦν ἀναβιώσεται.	βλέψας	οὖν πρὸς αὐτόν, Ἔτι μου
[3, 10]	ψυχῇ βύθιον, τῷ δὲ νῷ	κλέψας	τοῦ κωκυτοῦ τὸν ψόφον, Ὦ
[3, 20]	τὸ ξίφος ὁ Μενέλαος ἔλαθε	μεταστρέψας	κατὰ τὸ τοῦ σιδήρου μέρος,
[3, 4]	ἕκαστος ὡς, εἰ πελάσειε, πηδήσων	ἐς	αὐτήν. καὶ δύο μὲν ἢ
[3, 8]	Ἡρακλῆς τόξῳ καὶ δόρατι. ὄρνις	ἐς	τὴν τοῦ Προμηθέως γαστέρα τρυφᾷ·
[3, 8]	μὲν ἀνεῳγμένην, ἀλλὰ τὸ ῥάμφος	ἐς	τὸ ὄρυγμα κεῖται, καὶ ἔοικεν
[3, 24]	στρατηγός· Ἀλλ´ ἡμῖν αὗται πέντε	χιλιάδες	ἱκαναὶ πρὸς εἴκοσι τῶν ἐκείνων.
[3, 25]	ἔστιν ἐπιτάφιος σοφιστής. ἱερέων δὲ	παῖδες	Ἡλίου τὸν ὄρνιν τὸν νεκρὸν
[3, 13]	στρατιώταις ἀνεπλήρου τοῦ πλήθους τὸ	ἐνδεές.	ἡμεῖς δὲ ὅσοι τῶν αἰχμαλώτων
[3, 18]	καὶ ἀκούω λαλούσης; ἃ οὖν	χθὲς	ἐθεασάμην, τίνα ἦν; ἢ γὰρ
[3, 7]	οἷον ἀπὸ δένδρων ἕλκουσαι νήματα	γυναῖκες	ὑφαίνουσιν Ἰνδαί. τὸ δὲ κῆτος
[3, 3]	ἀλλὰ τὸ οἰκεῖον ἕκαστος σκοπῶν	ἀσφαλὲς	τὸ πρὸς τοὺς ἑτέρους εὔγνωμον
[3, 9]	ἀγρίων ἀνθρώπων· μεγάλοι μὲν πάντες,	μέλανες	δὲ τὴν χροιάν (οὐ κατὰ
[3, 1]	ἐπὶ θάτερα μετεωρίζεται καὶ πάντῃ	πρηνὲς	ἦν, καὶ ἐδόκει τοῖς πολλοῖς
[3, 19]	λῄσταρχον, ταχύ με τῶν λῃστῶν	τινες	γνωρίσαντες λύουσι τὰ δεσμὰ θαρρεῖν
[3, 15]	τοῦ βωμοῦ πλησίον. ἄγουσι δή	τινες	δύο τὴν κόρην ὀπίσω τὼ
[3, 14]	στρατηγὸς διαλαβὼν ἡμῶν ἕκαστον ἐπυνθάνετο	τίνες	εἴημεν καὶ πῶς ληφθείημεν· διηγεῖτο
[3, 20]	τούτων σκοποῦντες· τῶν δὲ λῃστῶν	τινες	ναῦν ἰδόντες ἀγνοίᾳ πλανηθεῖσαν, ὥρμησαν
[3, 15]	χεῖρε δεδεμένην· καὶ αὐτοὺς μὲν	οἵτινες	ἦσαν οὐκ εἶδον, ἦσαν γὰρ
[3, 10]	τὸν ψόφον, Ὦ θεοὶ καὶ	δαίμονες,	ἔφην, εἴπερ ἐστέ που καὶ
[3, 25]	πτερῶν ἀνατολαί. μερίζονται δὲ αὐτοῦ	Αἰθίοπες	μὲν τὴν ζωήν, Αἰγύπτιοι δὲ
[3, 9]	στενώτατος, καὶ ἐπεμβάντες τῶν λῃστῶν	τέσσαρες	πάντα μὲν τὰ ἐν τῇ
[3, 13]	ἐκθέουσι δὲ ἀπὸ τῶν ὅπλων	ἄνδρες	κούφως ἐσταλμένοι, φέρων αἰχμὴν ἕκαστος
[3, 6]	πέτραι μὲν ἀμφοῖν τὸ δεσμωτήριον,	θῆρες	δὲ κατ´ ἀμφοῖν οἱ δήμιοι,
[3, 13]	ἔκειντο τεθνηκότες, οἱ δὲ καὶ	ἡμιθνῆτες	ἐμάχοντο· τοὺς δὲ λοιποὺς ἐζώγρησαν.
[3, 4]	δίκην ἰχθύων· οἱ δὲ καὶ	ἡμιθνῆτες	ἐνήχοντο. ~Ἐπεὶ οὖν τὸ πλοῖον
[3, 16]	κέχωστο πᾶσα· οἱ δὲ στρατιῶται	διαβάντες	αὐλίζονται μικρὸν ἄνω τῆς διώρυχος
[3, 3]	μάχη χειροποίητος. οἱ μὲν γὰρ	ἐπιβάντες	ἤδη τὸν κάλων ἔκοπτον, ὃς
[3, 9]	γὰρ ποταμὸς ταύτῃ στενώτατος, καὶ	ἐπεμβάντες	τῶν λῃστῶν τέσσαρες πάντα μὲν
[3, 15]	εἶτα κατὰ τῆς κεφαλῆς σπονδὴν	περιχέαντες	περιάγουσι τὸν βωμὸν κύκλῳ, καὶ
[3, 13]	πλησίον ἐγένοντο, κατὰ κέρας ἑκάτερον	ἐκτείναντες	τὴν φάλαγγα περιΐππευον αὐτοὺς κύκλῳ,
[3, 15]	ὑπέφαινεν ᾠδήν. εἶτα ἀπὸ συνθήματος	πάντες	ἀναχωροῦσι τοῦ βωμοῦ μακράν· τῶν
[3, 9]	τὸ σῶμα παχεῖς· ἐβαρβάριζον δὲ	πάντες.	καὶ ὁ κυβερνήτης, εἰπών· Ἀπολώλαμεν"
[3, 9]	καὶ ἀγρίων ἀνθρώπων· μεγάλοι μὲν	πάντες,	μέλανες δὲ τὴν χροιάν (οὐ
[3, 13]	ἦχος, καὶ ἐπιφαίνεται φάλαγξ στρατιωτική,	πάντες	ὁπλῖται. οἱ δὲ λῃσταὶ κατιδόντες,
[3, 15]	βωμῷ, καὶ ἐπεὶ ὠπτήθη, κατατεμόντες	ἅπαντες	εἰς μοίρας ἔφαγον. ταῦτα δὲ
[3, 1]	ἐμπίπτοντος τοῦ πνεύματος. μετεσκευαζόμεθα οὖν	ἅπαντες	εἰς τὰ μετέωρα τῆς νηός,
[3, 21]	ῥᾳδίως τὰ σπλάγχνα διεκπίπτοι, καὶ	ἐνσκευάσαντες	τὴν κόρην τοῦτον τὸν τρόπον
[3, 9]	χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν, ἡμᾶς δὲ	δήσαντες	καὶ κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον
[3, 21]	μέτρον ὅσον γαστρὸς ἀνθρωπίνης, εἶτα	ἐμπλήσαντες	θηρείων σπλάγχνων καὶ αἵματος τὴν
[3, 13]	εἶδον γυμνοὺς καὶ δεσμὰ ἔχοντας,	ὑπονοήσαντες	τὴν ἀλήθειαν δέχονται τῶν ὅπλων
[3, 13]	δὲ ὅσοι τῶν αἰχμαλώτων ἦμεν,	ἐπιτηρήσαντες	τὸ πονοῦν τῶν λῃστῶν μέρος,
[3, 6]	Κλεινίου καὶ τοῦ Σατύρου σύμβολον	ἐξαιτήσαντες	(καὶ γὰρ ἔλεγον μαντικὸν εἶναι
[3, 9]	ἀποφέρουσιν, ἡμᾶς δὲ δήσαντες καὶ	κατακλείσαντες	εἴς τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο, φύλακας
[3, 5]	ἡμῖν τῆς πρῴρας μέρος, ἔνθα	περικαθίσαντες	ἐγώ τε καὶ ἡ Λευκίππη
[3, 19]	ταχύ με τῶν λῃστῶν τινες	γνωρίσαντες	λύουσι τὰ δεσμὰ θαρρεῖν τε
[3, 15]	εὐθὺς ἐξεπήδησεν, ἃ ταῖς χερσὶν	ἐξελκύσαντες	ἐπιτιθέασι τῷ βωμῷ, καὶ ἐπεὶ
[3, 4]	θαλάσσης. ταχὺ γὰρ τὴν ἐφολκίδα	ἀπολύσαντες	οἱ ναῦται, πελέκει κόψαντες τὸν
[3, 15]	αὐτῆς ἐπιθέντες, τὸν δὲ βωμὸν	καταστρέψαντες	φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω γὰρ αὐτοῖς
[3, 2]	ἐμένομεν, παραδόντες ἑαυτοὺς τῇ τύχῃ,	ῥίψαντες	τὰς ἐλπίδας. τρικυμίαι δὲ πολλαὶ
[3, 9]	ἥμισυ τοῦ βλέμματος ὁ πόνος.	~Ἐνδιατρίψαντες	οὖν ἡμερῶν δύο καὶ ἀναλαβόντες
[3, 4]	κακοῖς ἔσχον τὴν συμφοράν, οὐκ	ἐνδιατρίψαντες	τῷ τοῦ θανάτου φόβῳ. ὁ
[3, 13]	ὅπλων εἴσω, καὶ ἐπ´ οὐρὰν	παραπέμψαντες	εἴων ἡσυχάζειν. ἐν τούτῳ δὲ
[3, 4]	ἐφολκίδα ἀπολύσαντες οἱ ναῦται, πελέκει	κόψαντες	τὸν κάλων, τὸν πλοῦν εἶχον
[3, 4]	φόβος. ἔνιοι δὲ κολυμβᾶν πειρώμενοι,	προσραγέντες	ὑπὸ τοῦ κύματος τῇ πέτρᾳ
[3, 15]	σορῷ καταλείπουσι, πῶμα ἐπ´ αὐτῆς	ἐπιθέντες,	τὸν δὲ βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν
[3, 15]	ᾤμην, τὸ ἔργον, τὸ σῶμα	ἐνθέντες	τῇ σορῷ καταλείπουσι, πῶμα ἐπ´
[3, 20]	οἱ δὲ ἐπὶ τῆς νεὼς	συνέντες	οἳ τυγχάνουσιν, ἐπεχείρουν ἐλαύνειν εἰς
[3, 13]	οἱ δὲ λῃσταὶ πολὺ πλείους	ὄντες,	βώλους ἀπὸ τῆς γῆς λαμβάνοντες
[3, 21]	δὲ ποίῳ τρόπῳ. δέρμα προβάτου	λαβόντες	ὡς ὅτι ῥαδινώτατον συρράψωμεν εἰς
[3, 13]	δὲ λῃσταὶ κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους	διαλαβόντες	ἔμενον ἐπιόντας ὡς αὐτοὺς ἀμυνούμενοι.
[3, 9]	~Ἐνδιατρίψαντες οὖν ἡμερῶν δύο καὶ	ἀναλαβόντες	ἑαυτοὺς ἐκ τῶν κακῶν, ναῦν
[3, 25]	Ἡλίου τὸν ὄρνιν τὸν νεκρὸν	παραλαβόντες	θάπτουσι. ζῶν μὲν οὖν Αἰθίοψ
[3, 20]	ὡς δὲ φθάνουσιν οἱ λῃσταὶ	καταλαβόντες,	πρὸς ἄμυναν τρέπονται. καὶ γάρ
[3, 13]	αὐτοὺς κύκλῳ, καὶ ἐν τούτῳ	συναγαγόντες	αὐτοὺς εἰς ὀλίγον κατεφόνευον. καὶ
[3, 1]	μὲν τὴν ὀθόνην ἐπὶ θάτερα	συνάγοντες	ἄνω τοῦ κέρως βίᾳ (τὸ
[3, 22]	τῶν λῃστῶν πρὸς τὸν λῄσταρχον	ἐκφυγόντες	ἔλεγον πάντας τοὺς ὑπ´ αὐτῶν
[3, 2]	ὑποδύντες ὥσπερ εἰς ἄντρον ἐμένομεν,	παραδόντες	ἑαυτοὺς τῇ τύχῃ, ῥίψαντες τὰς
[3, 20]	τῶν δὲ λῃστῶν τινες ναῦν	ἰδόντες	ἀγνοίᾳ πλανηθεῖσαν, ὥρμησαν ἐπ´ αὐτήν.
[3, 13]	πάντες ὁπλῖται. οἱ δὲ λῃσταὶ	κατιδόντες,	ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες ἔμενον ἐπιόντας
[3, 9]	διεγνωκότες ποιήσασθαι τὴν διατριβὴν καὶ	νομίζοντες	ταύτῃ τάχα τοὺς φίλους εὑρήσειν
[3, 5]	τὸν Κλεινίαν καὶ τὸν Σάτυρον,	νομίζοντες	τούτους ἀπολωλέναι. ~Ἔστι δὲ ἐν
[3, 13]	πονοῦν τῶν λῃστῶν μέρος, ἅμα	συνελθόντες	διακόπτομέν τε αὐτῶν τὴν φάλαγγα
[3, 22]	καθ´ ἑαυτοὺς καὶ θαρρεῖν παρεκελευσάμεθα,	διεξελθόντες	ἕκαστα, καὶ ὡς μένειν εἴσω
[3, 23]	κοινῇ καὶ τῆς σκηνῆς εἴσω	παρελθόντες	τῆς ἐμῆς τὸ λοιπὸν τῆς
[3, 4]	μὲν οὖν παραχρῆμα τῆς ἅλμης	πιόντες	κατεσχέθησαν, οὗτοι μετριωτέραν ὡς ἐν
[3, 21]	τὸν τρόπον καὶ στολὴν ἔξωθεν	περιβαλόντες	μίτραις τε καὶ ζώσμασιν ἐνδεδεμένην
[3, 21]	τῇ σφαγῇ προπηδήσεται, ἅπερ ἡμεῖς	ἐξελόντες	ἐπὶ τῷ βωμῷ θύσομεν. καὶ
[3, 13]	ἐπεὶ οὖν ἔκαμον οἱ λῃσταὶ	βάλλοντες,	ἀνοίγουσι μὲν οἱ στρατιῶται τὴν
[3, 15]	τῷ βωμῷ, καὶ ἐπεὶ ὠπτήθη,	κατατεμόντες	ἅπαντες εἰς μοίρας ἔφαγον. ταῦτα
[3, 2]	τῶν ἐμπόρων, αὐτοὶ τῶν οἰκείων	λαμβάνοντες	ἐν οἷς εἶχον τὰς ἐλπίδας,
[3, 13]	ὄντες, βώλους ἀπὸ τῆς γῆς	λαμβάνοντες	τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς δὲ
[3, 3]	σκάφους ἐξωλίσθαινον· ἔνιοι δὲ καὶ	ἐπιβαίνοντες	τοῖς ἐπὶ τῆς ἐφολκίδος ἤδη
[3, 9]	ἡμῖν καταλιπόντες, ὡς τὴν ἐπιοῦσαν	ἄξοντες	ἡμᾶς εἰς τὸν βασιλέα· τούτῳ
[3, 22]	σαυτὴν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. ταῦτα	εἰπόντες	ἐξάγομεν αὐτὴν ἐπὶ τὸν βωμόν·
[3, 9]	τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο, φύλακας ἡμῖν	καταλιπόντες,	ὡς τὴν ἐπιοῦσαν ἄξοντες ἡμᾶς
[3, 5]	πλωτήρων ἐπιτυχόντες τοῦ ἱστοῦ καὶ	ἐπιπεσόντες	ἐνήχοντο. πλησίον δὲ καὶ τὸν
[3, 4]	πολλοὶ δὲ καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι	συμπεσόντες	ἐπείροντο δίκην ἰχθύων· οἱ δὲ
[3, 1]	πῇ δὲ πρὸς θάτερον μέρος	φυλάττοντες	τοῦ πρόσθεν μέτρου καθ´ ὃ
[3, 3]	κατεφέροντο· οἱ δὲ καὶ ἄκρου	ψαύοντες	τοῦ σκάφους ἐξωλίσθαινον· ἔνιοι δὲ
[3, 13]	τὸν ἀριθμόν, οἱ μὲν ποδήρεις	ἔχοντες	τὰς ἀσπίδας, οἱ δὲ πελτασταί·
[3, 19]	ταύτην τὴν κώμην καὶ οἱ	ἄρχοντες	αὐτῆς γνώριμοι. ἐπεὶ οὖν τῇ
[3, 1]	τέταρτον καὶ πολλάκις τὸ αὐτὸ	πάσχοντες	κοινὴν ταύτην εἴχομεν τῷ σκάφει
[3, 5]	Σάτυρος σὺν ἄλλοις τῶν πλωτήρων	ἐπιτυχόντες	τοῦ ἱστοῦ καὶ ἐπιπεσόντες ἐνήχοντο.
[3, 2]	πολύς. ἡμεῖς δὲ τὰ γέρρα	ὑποδύντες	ὥσπερ εἰς ἄντρον ἐμένομεν, παραδόντες
[3, 2]	κάλοι περὶ τὴν ὀθόνην πίπτουσιν,	ἀντιπαταγοῦντες	δὲ ἐτετρίγεσαν· ἐφόβει δὲ καὶ
[3, 20]	θαλάττῃ λυπούμενοι καὶ περὶ τούτων	σκοποῦντες·	τῶν δὲ λῃστῶν τινες ναῦν
[3, 2]	πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς διαλαμβάνει δεύτερος.	~Σκευοφοροῦντες	οὖν κατὰ τὴν ναῦν διὰ
[3, 2]	μυρίον ἐπονοῦμεν, ἀεὶ τὸν θάνατον	προσδοκῶντες·	καὶ ἦν, ὡς εἰκός, οὐ
[3, 21]	εἰς κουλεόν· καὶ οἱ μὲν	ὁρῶντες	δοκοῦσι βαπτίζεσθαι τὸν σίδηρον κατὰ
[3, 15]	εἰς μοίρας ἔφαγον. ταῦτα δὲ	ὁρῶντες	οἱ στρατιῶται καὶ ὁ στρατηγὸς
[3, 13]	μὲν πρῶτον ἐπεχείρουν ἀναιρεῖν οὐκ	εἰδότες,	ὡς δὲ εἶδον γυμνοὺς καὶ
[3, 13]	κατεφόνευον. καὶ οἱ μὲν ἔκειντο	τεθνηκότες,	οἱ δὲ καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο·
[3, 9]	Ἀλεξάνδρειαν ἐποιούμεθα, μάλιστα μὲν ἐκεῖ	διεγνωκότες	ποιήσασθαι τὴν διατριβὴν καὶ νομίζοντες
[3, 7]	οἱ καρποὶ δὲ ὥσπερ ἀμπέλου	βότρυες	κρέμανται. καὶ αἱ μὲν ὠλέναι
[3, 15]	με. καὶ τάχα ὁ τῆς	Νιόβης	μῦθος οὐκ ἦν ψευδής, ἀλλὰ
[3, 18]	εἶ θεῶν, δέομαί σου, ποῖ	γῆς	εἰμι καὶ τί ποτε ταῦτα
[3, 15]	ἔδησεν ἐκ παττάλων ἐπὶ τῆς	γῆς	ἐρηρεισμένων, οἷον ποιοῦσιν οἱ κοροπλάθοι
[3, 5]	τῷ Πηλουσίῳ προσίσχομεν καὶ ἄσμενοι	γῆς	λαβόμενοι τοὺς θεοὺς ἀνευφημοῦμεν· εἶτα
[3, 13]	πλείους ὄντες, βώλους ἀπὸ τῆς	γῆς	λαμβάνοντες τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς
[3, 17]	ὡς καθήσων ἐμαυτῷ κατὰ τῆς	σφαγῆς·	καὶ ὁρῶ δύο τινὰς ἐξ
[3, 2]	ὑπὸ τοῦ τῆς νηὸς σεισμοῦ.	συμμιγὴς	δὲ πάντων ἐγίνετο βοή· ἐρρόχθει
[3, 25]	εἰκών. κυάνεός ἐστιν, ῥόδοις ἐμφερής,	εὐειδὴς	τὴν θέαν, ἀκτῖσι κομᾷ, καὶ
[3, 15]	τῆς Νιόβης μῦθος οὐκ ἦν	ψευδής,	ἀλλὰ κἀκείνη τοιοῦτόν τι παθοῦσα
[3, 17]	σύ μοι, Λευκίππη, μαρτύρησον, εἰ	ζῇς.	ἅμα δὲ εἶπε καὶ δίς
[3, 21]	Ξένιον καλῶν καὶ κοινῆς ἀναμιμνήσκων	τραπέζης	καὶ κοινῆς ναυαγίας. ~Ὁ δὲ
[3, 14]	ἐπυνθάνετο τἀμὰ καὶ ἀκούων ἠλέει.	συμπαθὴς	δέ πως εἰς ἔλεον ἄνθρωπος
[3, 6]	διπλῆν. καὶ ὁ γραφεὺς ἐγγέγραπτο.	Εὐάνθης	μὲν ὁ γραφεύς· ἡ δὲ
[3, 15]	οὖσαν ἐγνώρισα. εἶτα κατὰ τῆς	κεφαλῆς	σπονδὴν περιχέαντες περιάγουσι τὸν βωμὸν
[3, 21]	τὸν Μενέλαον· Θεὸς ἡμῖν, ἂν	θέλῃς	χρηστὸς γενέσθαι, συναγωνίσεται. δυνησόμεθα γὰρ
[3, 8]	τὴν γραφήν. ἀναφέρει δὲ λυπούμενον	Ἡρακλῆς·	ἕστηκε γὰρ τοξεύων τοῦ Προμηθέως
[3, 6]	Ἀργεῖοι δύο συγγενεῖς, τῷ μὲν	Ἡρακλῆς,	τῇ δὲ Περσεύς, ὁ μὲν
[3, 8]	σιδήρῳ καὶ πέτρᾳ, ὥπλισται δὲ	Ἡρακλῆς	τόξῳ καὶ δόρατι. ὄρνις ἐς
[3, 1]	ἡμέραν πλεόντων ἡμῶν ἐξ αἰθρίας	πολλῆς	αἰφνίδιον ἀχλὺς περιχεῖται, καὶ τῆς
[3, 9]	τινα πόλιν, ἐξαίφνης βοῆς ἀκούομεν	πολλῆς.	καὶ ὁ ναύτης, εἰπών· Ὁ
[3, 7]	πᾶσα μέχρι τῆς τῶν ὤμων	συμβολῆς,	καὶ εὐθὺς ἡ γαστήρ. μεταξὺ
[3, 17]	τὸ ξίφος, τὸ δὲ τῆς	ἐμῆς	λύπης ξίφος ἔνδον καταπέπηγε καὶ
[3, 23]	τῆς σκηνῆς εἴσω παρελθόντες τῆς	ἐμῆς	τὸ λοιπὸν τῆς νυκτὸς διετρίψαμεν·
[3, 25]	ὄρνις οὗτος, ὅστις τοσαύτης, ἔφην,	τιμῆς	ἠξίωται; ποίαν δὲ καὶ κομίζει
[3, 4]	ὁπόσοι μὲν οὖν παραχρῆμα τῆς	ἅλμης	πιόντες κατεσχέθησαν, οὗτοι μετριωτέραν ὡς
[3, 13]	~Καὶ ἐπεὶ δύο σταδίους τῆς	κώμης	προήλθομεν, ἀλαλαγμὸς ἀκούεται πολὺς καὶ
[3, 21]	τοῦτο τὸ ξίφος ὡς ἔχει	μηχανῆς.	ἂν γὰρ ἐρείσῃ τις ἐπί
[3, 21]	σφαγῇ, ὅσον ἄνεισιν ἐκ τῆς	μηχανῆς.	τούτων οὖν γενομένων οὐκ ἂν
[3, 17]	νῦν με βιάσησθε, Λευκίππης οὕτως	ἀνῃρημένης.	τοῦτο μὲν γὰρ ἀφαιρήσεσθέ μου
[3, 16]	μεμαντευμένος ὁ ἱερεύς. ~Ἑσπέρας δὲ	γενομένης	ἡ διῶρυξ κέχωστο πᾶσα· οἱ
[3, 14]	τῆς Λευκίππης ὑπὸ τῶν λῃστῶν	ἐχομένης.	ἔδωκε δέ μοι καὶ θεράποντα
[3, 16]	μόνον, οὐδ´ ὅτι τέθνηκας ἐπὶ	ξένης,	οὐδ´ ὅτι σοι γέγονεν ἐκ
[3, 23]	τὸ στρατόπεδον κοινῇ καὶ τῆς	σκηνῆς	εἴσω παρελθόντες τῆς ἐμῆς τὸ
[3, 21]	ἐδεόμην Δία Ξένιον καλῶν καὶ	κοινῆς	ἀναμιμνήσκων τραπέζης καὶ κοινῆς ναυαγίας.
[3, 21]	καὶ κοινῆς ἀναμιμνήσκων τραπέζης καὶ	κοινῆς	ναυαγίας. ~Ὁ δὲ χρηστὸς οὗτος,
[3, 21]	σχῆμα βαλαντίου, μέτρον ὅσον γαστρὸς	ἀνθρωπίνης,	εἶτα ἐμπλήσαντες θηρείων σπλάγχνων καὶ
[3, 23]	μοι δαίμων τις τῆς καθαρᾶς	ἡδονῆς.	τὸν δι´ ἐμὲ φαινόμενον οὐδαμοῦ,
[3, 17]	οὔτε περιεπτυξάμην οὔτε ἐξεπλάγην ὑφ´	ἡδονῆς·	τοσοῦτον ἡ λύπη με τῆς
[3, 25]	σχεδιάσας αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν.	σμύρνης	γὰρ βῶλον τῆς εὐωδεστάτης, ὅσον
[3, 9]	δὲ ἐγενόμεθα κατά τινα πόλιν,	ἐξαίφνης	βοῆς ἀκούομεν πολλῆς. καὶ ὁ
[3, 17]	τὴν σορόν, καὶ κάτωθεν ἀκούω	φωνῆς	πάνυ λεπτῆς. τρόμος οὖν εὐθὺς
[3, 8]	μὲν τῆς Ἀνδρομέδας δρᾶμα τοῦτο.	~Ἑξῆς	δὲ τὸ τοῦ Προμηθέως ἐγεγόνει.
[3, 24]	δὲ ἔλεγε πᾶσαν ἐμπεπλῆσθαι τὴν	ἑξῆς	κώμην ἀνδρῶν ἀπονενοημένων καὶ πολὺ
[3, 9]	ἐγενόμεθα κατά τινα πόλιν, ἐξαίφνης	βοῆς	ἀκούομεν πολλῆς. καὶ ὁ ναύτης,
[3, 1]	μετοικία πάλιν καὶ δρόμος μετὰ	βοῆς	ἐπὶ τὰς ἀρχαίας ἕδρας. καὶ
[3, 2]	ὡς ἐν σελήνῃ. πῦρ μὲν	ἀστραπῆς	ἵπταται, μυκᾶται δὲ βροντὴν οὐρανὸς
[3, 18]	ζῶν, ὡς κἀκεῖνο τὸ τῆς	Λευκίππης	γλυκύ. Ἀλλὰ νῦν, ὁ Μενέλαος
[3, 18]	τὰ ἐπὶ τῇ γαστρὶ τῆς	Λευκίππης	καὶ ἀποκατέστησεν εἰς τὸ ἀρχαῖον.
[3, 17]	δύναμαι, κἂν νῦν με βιάσησθε,	Λευκίππης	οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν γὰρ
[3, 20]	καὶ ὠδυρόμην, τὰ περὶ τῆς	Λευκίππης	πυθόμενος, καὶ ἐδεόμην Μενελάου παντὶ
[3, 14]	δὲ ποιεῖν εἴχομεν οὐδέν, τῆς	Λευκίππης	ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἐχομένης. ἔδωκε
[3, 17]	ξίφος, τὸ δὲ τῆς ἐμῆς	λύπης	ξίφος ἔνδον καταπέπηγε καὶ τέμνει
[3, 21]	χηραμοῦ τὸ ξίφος ὅσον τῆς	κώπης	ἀνακουφίζεται τὸ μετέωρον καὶ τὸν
[3, 21]	δὲ εἰς τὸν χηραμὸν τῆς	κώπης	ἀνέθορε, μόνην δὲ καταλείπει τὴν
[3, 20]	ξίφος ὥσπερ ἀπὸ χηραμοῦ τῆς	κώπης	κατατρέχει τοσοῦτον, ὅσον εἶχεν ἡ
[3, 3]	ὁπλισάμενοι τὸ δυνατόν, ὁ μὲν	κώπης	παλαιᾶς τρύφος ἀράμενος, ὁ δὲ
[3, 25]	στέφανος εἰκών. κυάνεός ἐστιν, ῥόδοις	ἐμφερής,	εὐειδὴς τὴν θέαν, ἀκτῖσι κομᾷ,
[3, 7]	ἐστολισμένη, ὥσπερ Ἀϊδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη.	ποδήρης	χιτών, λευκὸς ὁ χιτών· τὸ
[3, 9]	ἐπαναπλεύσων εἰς τοὐπίσω. καὶ ἅμα	πλήρης	ἦν ἡ γῆ φοβερῶν καὶ
[3, 7]	καὶ αἱ μὲν ὠλέναι τῆς	κόρης	ἄκρατον ἔχουσαι τὸ λευκὸν εἰς
[3, 7]	οὖν εἰς τὸ μέτρον τῆς	κόρης	ἡ πέτρα· θέλει δὲ τὸ
[3, 7]	τὸ δὲ κῆτος ἀντιπρόσωπον τῆς	κόρης	κάτωθεν ἀναβαῖνον ἀνοίγει τὴν θάλασσαν·
[3, 7]	δὲ τοῦ κήτους καὶ τῆς	κόρης	ὁ Περσεὺς ἐγέγραπτο καταβαίνων ἐξ
[3, 2]	οὖν κατὰ τὴν ναῦν διὰ	πάσης	ἡμέρας δόλιχόν τινα τοῦτον δρόμον
[3, 5]	δὲ ἡμᾶς ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ	διαστήσῃς	ἡμῶν τὴν τελευτήν. ἓν ἡμᾶς
[3, 4]	ὑφάλῳ πέτρᾳ καὶ ῥήγνυται πᾶν.	ἀπωσθείσης	δὲ τῆς νηὸς ὁ ἱστὸς
[3, 19]	καὶ τοῦ μὲν ἥπατος ἀπογεύσασθαι	τυθείσης,	τὸ δὲ λοιτὸν σῶμα σορῷ
[3, 2]	στάσις, μεταξὺ δὲ οὐρανοῦ καὶ	θαλάσσης	ἀνέμων ποικίλων ἐσύριζε ψόφος. καὶ
[3, 6]	ἐξ ἀέρος, τῇ δὲ ἐκ	θαλάσσης·	ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς Ἀργεῖοι δύο
[3, 2]	πρὸς μὲν τὸ κυρτούμενον τῆς	θαλάσσης	ἠγείρετο, πρὸς δὲ τὸ παράδρομον
[3, 1]	δὲ κάτωθεν ἄνεμος ἐκ τῆς	θαλάσσης	κατὰ πρόσωπον τῆς νηός, καὶ
[3, 5]	Λευκίππη κατὰ ῥοῦν ἐφερόμεθα τῆς	θαλάσσης·	ὁ δὲ Μενέλαος καὶ ὁ
[3, 4]	ἐξεκυλίσθησαν τῆς νεὼς κατὰ τῆς	θαλάσσης.	ταχὺ γὰρ τὴν ἐφολκίδα ἀπολύσαντες
[3, 4]	δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον γὰρ τῆς	θαλάσσης	τὸ μέγεθος, τοσοῦτος καὶ ὁ
[3, 18]	ταύτην οὐ κρατῶ καὶ ἀκούω	λαλούσης;	ἃ οὖν χθὲς ἐθεασάμην, τίνα
[3, 24]	γὰρ βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι,	μελλούσης	δὲ ἥκειν τῆς δυνάμεως τὸν
[3, 19]	με προσέρριψε τὸ κῦμα τοῖς	τῆς	Αἰγύπτου παραλίοις, λαμβάνομαι μετὰ τοῦ
[3, 5]	τὸ κῦμα· καὶ ἦν ταῦτα	τῆς	Αἰγύπτου τὰ παράλια. κατεῖχον δὲ
[3, 15]	παίδων ἀπωλείᾳ δόξαν παρέσχεν ἐκ	τῆς	ἀκινησίας ὡσεὶ λίθος γενομένη. ἐπεὶ
[3, 14]	γοῦν διέθηκα τὸν στρατηγὸν ἐκ	τῆς	ἀκροάσεως, ὡς καὶ αὐτὸν δάκρυα
[3, 4]	αὐτῆς. ὁπόσοι μὲν οὖν παραχρῆμα	τῆς	ἅλμης πιόντες κατεσχέθησαν, οὗτοι μετριωτέραν
[3, 7]	κρατῇ τὴν τομήν. τὸ μὲν	τῆς	Ἀνδρομέδας δρᾶμα τοῦτο. ~Ἑξῆς δὲ
[3, 3]	καὶ τοῖς ναύταις ἐμβαίνειν κελεύσας	τῆς	ἀποβάθρας ἦρχεν· οἱ δὲ εὐθὺς
[3, 16]	τὴν ἀνατομήν, ἀλλ´ ὅτι σου	τῆς	γαστρὸς τὰ μυστήρια ἐμέρισαν καὶ
[3, 15]	ὑπτίαν ἔδησεν ἐκ παττάλων ἐπὶ	τῆς	γῆς ἐρηρεισμένων, οἷον ποιοῦσιν οἱ
[3, 13]	πολὺ πλείους ὄντες, βώλους ἀπὸ	τῆς	γῆς λαμβάνοντες τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον.
[3, 7]	Ἄϊδος κυνέην. τῇ λαιᾷ τὴν	τῆς	Γοργοῦς κεφαλὴν κρατεῖ καὶ προβέβληται
[3, 25]	καὶ δοκιμάζει τὸν ὄρνιν ἐκ	τῆς	γραφῆς. ὁ δὲ οἶδεν ἀπιστούμενος
[3, 6]	καὶ ἔχει ῥοιὰν ἐπ´ αὐτῇ·	τῆς	δὲ ῥοιᾶς ὁ λόγος μυστικός.
[3, 17]	συμφορᾶς ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή μου	τῆς	δεξιᾶς καὶ ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ
[3, 15]	μετὰ πλείστης δυνάμεως ἐπὶ θάτερα	τῆς	διώρυχος ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις.
[3, 16]	στρατιῶται διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω	τῆς	διώρυχος καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν.
[3, 24]	κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ ἥκειν	τῆς	δυνάμεως τὸν ὄρνιν αὐτοῖς ἐπιδημῆσαι
[3, 17]	μου τὸ ξίφος, τὸ δὲ	τῆς	ἐμῆς λύπης ξίφος ἔνδον καταπέπηγε
[3, 23]	καὶ τῆς σκηνῆς εἴσω παρελθόντες	τῆς	ἐμῆς τὸ λοιπὸν τῆς νυκτὸς
[3, 11]	αὑτῇ κάτω· τὰ δὲ ἐκτρεπόμενα	τῆς	ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁδοῦ εἰς
[3, 21]	ἐσταλμένην διὰ ταύτης ἀνατμηθῆναι μέσην	τῆς	ἐσθῆτος λέγει ὁ χρησμός. ὁρᾷς
[3, 5]	κοινῇ ταφῶμεν. μετὰ μικρὸν δὲ	τῆς	εὐχῆς τὸ πολὺ τοῦ πνεύματος
[3, 25]	τὴν ταφήν. σμύρνης γὰρ βῶλον	τῆς	εὐωδεστάτης, ὅσον ἱκανὸν πρὸς ὄρνιθος
[3, 3]	τρόπος. οἱ μὲν γὰρ ἐκ	τῆς	ἐφολκίδος δέει τοῦ καταδῦναι τῷ
[3, 3]	δὲ καὶ ἐπιβαίνοντες τοῖς ἐπὶ	τῆς	ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον· φιλίας γὰρ
[3, 3]	τὸν κάλων· οἱ δὲ ἐκ	τῆς	ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ ἐπέτρεπον. εἶχον
[3, 1]	πολλῆς αἰφνίδιον ἀχλὺς περιχεῖται, καὶ	τῆς	ἡμέρας ἀπωλώλει τὸ φῶς. ἐγείρεται
[3, 2]	ἀεὶ πρὸς μὲν τὸ κυρτούμενον	τῆς	θαλάσσης ἠγείρετο, πρὸς δὲ τὸ
[3, 1]	ἐγείρεται δὲ κάτωθεν ἄνεμος ἐκ	τῆς	θαλάσσης κατὰ πρόσωπον τῆς νηός,
[3, 5]	ἡ Λευκίππη κατὰ ῥοῦν ἐφερόμεθα	τῆς	θαλάσσης· ὁ δὲ Μενέλαος καὶ
[3, 4]	πειρώμενοι ἐξεκυλίσθησαν τῆς νεὼς κατὰ	τῆς	θαλάσσης. ταχὺ γὰρ τὴν ἐφολκίδα
[3, 4]	θάνατον δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον γὰρ	τῆς	θαλάσσης τὸ μέγεθος, τοσοῦτος καὶ
[3, 15]	ἀνεβόων καὶ τὰς ὄψεις ἀπέστρεφον	τῆς	θέας, ἐγὼ δὲ ἐκ παραλόγου
[3, 20]	ἡμῖν συνήργησεν. ἐτύχομεν τῇ προτεραίᾳ	τῆς	θυσίας ἡμέρᾳ καθεζόμενοι πρὸς τῇ
[3, 22]	Μενελάου μέλλοντος τοῖς λῃσταῖς περὶ	τῆς	θυσίας λέγειν, ὁ λῄσταρχος φθάσας
[3, 19]	τὸ τῶν ἐναντίων στρατόπεδον ὑπερβάλοι	τῆς	θυσίας τὸν τόπον. λέγε δὴ
[3, 22]	Νόμος ἡμῖν ἐστιν, ἔφη, πρωτομύστας	τῆς	ἱερείας ἄρχεσθαι, μάλιστα ὅταν ἄνθρωπον
[3, 23]	γὰρ ἐφθόνησέ μοι δαίμων τις	τῆς	καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν δι´ ἐμὲ
[3, 15]	εἶτα λαβὼν ξίφος βάπτει κατὰ	τῆς	καρδίας καὶ διελκύσας τὸ ξίφος
[3, 23]	ναυαγίαν εὐθὺς εἶδον μὲν αὐτὸν	τῆς	κεραίας λαβόμενον, ὅποι δὲ κεχώρηκεν
[3, 15]	Λευκίππην οὖσαν ἐγνώρισα. εἶτα κατὰ	τῆς	κεφαλῆς σπονδὴν περιχέαντες περιάγουσι τὸν
[3, 7]	κρέμανται. καὶ αἱ μὲν ὠλέναι	τῆς	κόρης ἄκρατον ἔχουσαι τὸ λευκὸν
[3, 7]	μὲν οὖν εἰς τὸ μέτρον	τῆς	κόρης ἡ πέτρα· θέλει δὲ
[3, 7]	Ἰνδαί. τὸ δὲ κῆτος ἀντιπρόσωπον	τῆς	κόρης κάτωθεν ἀναβαῖνον ἀνοίγει τὴν
[3, 7]	μεταξὺ δὲ τοῦ κήτους καὶ	τῆς	κόρης ὁ Περσεὺς ἐγέγραπτο καταβαίνων
[3, 13]	δεδεμένους. ~Καὶ ἐπεὶ δύο σταδίους	τῆς	κώμης προήλθομεν, ἀλαλαγμὸς ἀκούεται πολὺς
[3, 21]	τοῦ χηραμοῦ τὸ ξίφος ὅσον	τῆς	κώπης ἀνακουφίζεται τὸ μετέωρον καὶ
[3, 21]	ὁ δὲ εἰς τὸν χηραμὸν	τῆς	κώπης ἀνέθορε, μόνην δὲ καταλείπει
[3, 20]	ἐκεῖνο ξίφος ὥσπερ ἀπὸ χηραμοῦ	τῆς	κώπης κατατρέχει τοσοῦτον, ὅσον εἶχεν
[3, 18]	καὶ ζῶν, ὡς κἀκεῖνο τὸ	τῆς	Λευκίππης γλυκύ. Ἀλλὰ νῦν, ὁ
[3, 18]	μαγγανεύματα τὰ ἐπὶ τῇ γαστρὶ	τῆς	Λευκίππης καὶ ἀποκατέστησεν εἰς τὸ
[3, 20]	δέσποτα, καὶ ὠδυρόμην, τὰ περὶ	τῆς	Λευκίππης πυθόμενος, καὶ ἐδεόμην Μενελάου
[3, 14]	πλέον δὲ ποιεῖν εἴχομεν οὐδέν,	τῆς	Λευκίππης ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἐχομένης.
[3, 21]	τῇ σφαγῇ, ὅσον ἄνεισιν ἐκ	τῆς	μηχανῆς. τούτων οὖν γενομένων οὐκ
[3, 5]	Πόσειδον, καὶ σπεῖσαι πρὸς τὰ	τῆς	ναυαγίας σου λείψανα. πολλοὺς ἤδη
[3, 2]	πρόσωπον, αἱ δὲ κατ´ οὐρὰν	τῆς	νεὼς ἀλλήλαις ἀντέπιπτον. ἡ δὲ
[3, 19]	γάρ σοι ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ	τῆς	νεώς. ἦν οὖν μοι τὰ
[3, 4]	πολλοὶ δὲ ἀποπηδᾶν πειρώμενοι ἐξεκυλίσθησαν	τῆς	νεὼς κατὰ τῆς θαλάσσης. ταχὺ
[3, 4]	νόμους. ~Ἔνθα δή τις ἀπὸ	τῆς	νεὼς νεανίσκος εὔρωστος λαμβάνεται τοῦ
[3, 3]	ἐπιβήσεται· πολλοὶ δὲ καὶ ἐκ	τῆς	νεὼς ὁπλισάμενοι τὸ δυνατόν, ὁ
[3, 2]	ἐφόβει δὲ καὶ τὰ ξύλα	τῆς	νεὼς ῥηγνύμενα, μὴ κατὰ μικρὸν
[3, 3]	τρύφος ἀράμενος, ὁ δὲ τῶν	τῆς	νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο. θάλασσα γὰρ
[3, 20]	ἐπ´ αὐτήν. οἱ δὲ ἐπὶ	τῆς	νεὼς συνέντες οἳ τυγχάνουσιν, ἐπεχείρουν
[3, 1]	νηός, ὅπως τὸ μὲν βαπτιζόμενον	τῆς	νηὸς ἀνακουφίσαιμεν, τὸ δὲ τῇ
[3, 4]	τὸ πνεῦμα· οἱ δὲ ἐπὶ	τῆς	νηὸς ἐπειρῶντο καταδῦναι τὴν ἐφολκίδα.
[3, 1]	ἡμᾶς μᾶλλον κορυφούμενον τὸ ἔδαφος	τῆς	νηὸς ἢ πρὸς ἡμῶν κατεβιβάζετο.
[3, 1]	κωκυτὸς οὖν αἴρεται μέγας ἐκ	τῆς	νηός, καὶ μετοικία πάλιν καὶ
[3, 1]	μεταλλάττεται τὸ πνεῦμα ἐπὶ θάτερα	τῆς	νηὸς καὶ μικροῦ βαπτίζεται τὸ
[3, 1]	ἐκ τῆς θαλάσσης κατὰ πρόσωπον	τῆς	νηός, καὶ ὁ κυβερνήτης περιάγειν
[3, 4]	καὶ ῥήγνυται πᾶν. ἀπωσθείσης δὲ	τῆς	νηὸς ὁ ἱστὸς ἐπὶ θάτερα
[3, 1]	οὖν ἅπαντες εἰς τὰ μετέωρα	τῆς	νηός, ὅπως τὸ μὲν βαπτιζόμενον
[3, 2]	ἀλλὰ πάντα ὁμοίως ἠκοντίζομεν ἔξω	τῆς	νηός· πολλοὶ δὲ καὶ τῶν
[3, 2]	κατὰ χώραν μένειν ὑπὸ τοῦ	τῆς	νηὸς σεισμοῦ. συμμιγὴς δὲ πάντων
[3, 15]	ἐνεβρόντησέ με. καὶ τάχα ὁ	τῆς	Νιόβης μῦθος οὐκ ἦν ψευδής,
[3, 23]	παρελθόντες τῆς ἐμῆς τὸ λοιπὸν	τῆς	νυκτὸς διετρίψαμεν· καὶ τὸ πρᾶγμα
[3, 7]	ἡ λοφιὰ τῶν ἀκανθῶν, οἱ	τῆς	οὐρᾶς ἑλιγμοί. γένυς πολλὴ καὶ
[3, 5]	δαίμων τις ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν	τῆς	πρῴρας μέρος, ἔνθα περικαθίσαντες ἐγώ
[3, 23]	εἰς τὸ στρατόπεδον κοινῇ καὶ	τῆς	σκηνῆς εἴσω παρελθόντες τῆς ἐμῆς
[3, 22]	ἕκαστα, καὶ ὡς μένειν εἴσω	τῆς	σοροῦ χρή, κἂν θᾶττον αὐτὴν
[3, 17]	ἡδονῆς· τοσοῦτον ἡ λύπη με	τῆς	συμφορᾶς ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή μου
[3, 17]	ἄνω ὡς καθήσων ἐμαυτῷ κατὰ	τῆς	σφαγῆς· καὶ ὁρῶ δύο τινὰς
[3, 10]	ἡ γλῶττα πρὸς ἱκετηρίαν διακονουμένη	τῆς	τῶν ἀκουόντων ψυχῆς ἡμεροῖ τὸ
[3, 7]	μακρά· ἀνέῳκτο δὲ πᾶσα μέχρι	τῆς	τῶν ὤμων συμβολῆς, καὶ εὐθὺς
[3, 23]	ἄγνωμον, ἐφθόνησας ἡμῖν ὁλοκλήρου τοῦ	τῆς	φιλανθρωπίας σου δράματος. ἄπιμεν οὖν
[3, 3]	οἱ μεγάλοι κίνδυνοι καὶ τοὺς	τῆς	φιλίας λύουσι νόμους. ~Ἔνθα δή
[3, 8]	τὸ τόξον, διπλοῦται δὲ ὑπὸ	τῆς	χειρὸς τὸ νεῦρον, κλίνεται δὲ
[3, 10]	ἔλεον προξενεῖ· τὸ γὰρ πονοῦν	τῆς	ψυχῆς ἡ γλῶττα πρὸς ἱκετηρίαν
[3, 11]	λαλεῖς; Ὅτι μοι, ἔφη, πρὸ	τῆς	ψυχῆς, Κλειτοφῶν, τέθνηκεν ἡ φωνή.
[3, 14]	δέ πως εἰς ἔλεον ἄνθρωπος	ἀκροατὴς	ἀλλοτρίων κακῶν, καὶ ὁ ἔλεος
[3, 25]	ταφήν. σμύρνης γὰρ βῶλον τῆς	εὐωδεστάτης,	ὅσον ἱκανὸν πρὸς ὄρνιθος ταφήν,
[3, 3]	χειμὼν οὐκ ἐσπένδετο. ~Τέλος ὁ	κυβερνήτης	ἀπειπὼν ῥίπτει μὲν τὰ πηδάλια
[3, 9]	ἐβαρβάριζον δὲ πάντες. καὶ ὁ	κυβερνήτης,	εἰπών· Ἀπολώλαμεν" ἔστησε τὴν ναῦν,
[3, 2]	καὶ κωκυτῶν ἀνάμεστα. καὶ ὁ	κυβερνήτης	ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον. διάκρισις
[3, 1]	πρόσωπον τῆς νηός, καὶ ὁ	κυβερνήτης	περιάγειν ἐκέλευε τὴν κεραίαν. καὶ
[3, 17]	καὶ κάτωθεν ἀκούω φωνῆς πάνυ	λεπτῆς.	τρόμος οὖν εὐθὺς ἴσχει με
[3, 10]	καὶ βρόχος, καί σοι νυμφαγωγὸς	λῃστὴς	παρακαθεύδει· ἀντὶ δὲ ὑμεναίων τίς
[3, 15]	γὰρ ἑωρῶμεν τοὺς λῃστὰς μετὰ	πλείστης	δυνάμεως ἐπὶ θάτερα τῆς διώρυχος
[3, 25]	νεκρὸν ἐπιδείκνυται καὶ ἔστιν ἐπιτάφιος	σοφιστής.	ἱερέων δὲ παῖδες Ἡλίου τὸν
[3, 19]	τὴν κώμην καὶ οἱ ἄρχοντες	αὐτῆς	γνώριμοι. ἐπεὶ οὖν τῇ ναυαγίᾳ
[3, 15]	τῇ σορῷ καταλείπουσι, πῶμα ἐπ´	αὐτῆς	ἐπιθέντες, τὸν δὲ βωμὸν καταστρέψαντες
[3, 17]	θεοί, καὶ φρικωδέστατον. ἀνέῳκτο μὲν	αὐτῆς	ἡ γαστὴρ πᾶσα καὶ ἦν
[3, 7]	τάφῳ. ἐπὶ δὲ τῶν προσώπων	αὐτῆς	κάλλος κεκέρασται καὶ δέος· ἐν
[3, 4]	κατέκλασε, τὸ δέ τι κατέδυσεν	αὐτῆς.	ὁπόσοι μὲν οὖν παραχρῆμα τῆς
[3, 11]	τὴν ψυχὴν καταρρεῖ καὶ χαλεπώτερον	αὐτῆς	ποιεῖ τὸ τραῦμα. λέγω οὖν
[3, 9]	βοῆς ἀκούομεν πολλῆς. καὶ ὁ	ναύτης,	εἰπών· Ὁ βουκόλος" μεταστρέφει τὴν
[3, 25]	τίς ὁ ὄρνις οὗτος, ὅστις	τοσαύτης,	ἔφην, τιμῆς ἠξίωται; ποίαν δὲ
[3, 21]	ποδήρει γὰρ αὐτὴν ἐσταλμένην διὰ	ταύτης	ἀνατμηθῆναι μέσην τῆς ἐσθῆτος λέγει
[3, 25]	μαρτυρεῖ· ἐστεφάνωσε γὰρ αὐτὴν κύκλος	εὐφυής·	ἡλίου δέ ἐστιν ὁ τοῦ
[3, 25]	δοκιμάζει τὸν ὄρνιν ἐκ τῆς	γραφῆς.	ὁ δὲ οἶδεν ἀπιστούμενος καὶ
[3, 5]	ταφῶμεν. μετὰ μικρὸν δὲ τῆς	εὐχῆς	τὸ πολὺ τοῦ πνεύματος περιεπέπαυτο,
[3, 10]	προξενεῖ· τὸ γὰρ πονοῦν τῆς	ψυχῆς	ἡ γλῶττα πρὸς ἱκετηρίαν διακονουμένη
[3, 10]	ἱκετηρίαν διακονουμένη τῆς τῶν ἀκουόντων	ψυχῆς	ἡμεροῖ τὸ θυμούμενον. νῦν δὲ
[3, 11]	Ὅτι μοι, ἔφη, πρὸ τῆς	ψυχῆς,	Κλειτοφῶν, τέθνηκεν ἡ φωνή. ~Ταῦθ´
[3, 10]	τί τηλικοῦτον ἠδικήσαμεν, ὡς ἐν	ὀλίγαις	ἡμέραις τοσούτῳ πλήθει βαπτισθῆναι κακῶν;
[3, 7]	δέος· ἐν μὲν γὰρ ταῖς	παρειαῖς	τὸ δέος κάθηται, ἐκ δὲ
[3, 10]	καὶ τὴν δέησιν δηλοῦν ταῖς	χειρονομίαις.	ὢ τῶν ἀτυχημάτων· ἤδη τὸν
[3, 11]	κακοῖς. ἐν μὲν γὰρ ταῖς	μετρίαις	συμφοραῖς ἀφθόνως τὰ δάκρυα καταρρεῖ
[3, 3]	τοὺς ἐξαλλομένους ἔπαιον· οἱ δὲ	σκυτάλαις	καὶ κώπαις ἅμα τῷ πηδήματι
[3, 2]	δὲ κατ´ οὐρὰν τῆς νεὼς	ἀλλήλαις	ἀντέπιπτον. ἡ δὲ ναῦς ἀεὶ
[3, 25]	δὲ τοῦτο πάσχει μακρῷ) ὁ	παῖς	αὐτὸν ἐπὶ τὸν Νεῖλον φέρει,
[3, 24]	βαρβάρους. καὶ ἅμα λέγοντος αὐτοῦ	παῖς	εἰστρέχει τις, λέγων ἀπὸ τοῦ
[3, 3]	ἔπαιον· οἱ δὲ σκυτάλαις καὶ	κώπαις	ἅμα τῷ πηδήματι τὰς πληγὰς
[3, 10]	τηλικοῦτον ἠδικήσαμεν, ὡς ἐν ὀλίγαις	ἡμέραις	τοσούτῳ πλήθει βαπτισθῆναι κακῶν; νῦν
[3, 3]	τῶν ἐπεμβαινόντων ὄχλῳ πελέκεσι καὶ	μαχαίραις	τοὺς ἐξαλλομένους ἔπαιον· οἱ δὲ
[3, 11]	ἐν μὲν γὰρ ταῖς μετρίαις	συμφοραῖς	ἀφθόνως τὰ δάκρυα καταρρεῖ καὶ
[3, 21]	τρόπον καὶ στολὴν ἔξωθεν περιβαλόντες	μίτραις	τε καὶ ζώσμασιν ἐνδεδεμένην τὴν
[3, 13]	τομὰς ὡς ἀπὸ βέλους. ἀλλὰ	ταῖς	γε ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι τοὺς λίθους
[3, 11]	μεγάλοις κακοῖς. ἐν μὲν γὰρ	ταῖς	μετρίαις συμφοραῖς ἀφθόνως τὰ δάκρυα
[3, 7]	καὶ δέος· ἐν μὲν γὰρ	ταῖς	παρειαῖς τὸ δέος κάθηται, ἐκ
[3, 10]	νεύμασι καὶ τὴν δέησιν δηλοῦν	ταῖς	χειρονομίαις. ὢ τῶν ἀτυχημάτων· ἤδη
[3, 15]	σπλάγχνα δὲ εὐθὺς ἐξεπήδησεν, ἃ	ταῖς	χερσὶν ἐξελκύσαντες ἐπιτιθέασι τῷ βωμῷ,
[3, 10]	νῦν δὲ καὶ παραδεδώκατε ἡμᾶς	λῃσταῖς	Αἰγυπτίοις, ἵνα μηδὲ ἐλέους τύχωμεν.
[3, 12]	ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι γὰρ τοῖς	λῃσταῖς	εἰσιν οἱ ἵπποι. ἀπὸ δὲ
[3, 22]	δὲ τοῦ Μενελάου μέλλοντος τοῖς	λῃσταῖς	περὶ τῆς θυσίας λέγειν, ὁ
[3, 3]	ἤδη τὴν ἐφολκίδα καὶ τοῖς	ναύταις	ἐμβαίνειν κελεύσας τῆς ἀποβάθρας ἦρχεν·
[3, 13]	τὸ μὲν ἔμπειρον παρὰ τοῖς	στρατιώταις	ἀνεπλήρου τοῦ πλήθους τὸ ἐνδεές.
[3, 17]	ζῇς. ἅμα δὲ εἶπε καὶ	δίς	που καὶ τρὶς ἐπάταξε τὴν
[3, 2]	δὲ τὰ γέρρα ὑποδύντες ὥσπερ	εἰς	ἄντρον ἐμένομεν, παραδόντες ἑαυτοὺς τῇ
[3, 22]	ἄνθρωπον καταθύειν δέῃ. ὥρα τοίνυν	εἰς	αὔριόν σοι παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν
[3, 8]	τὸν μηρὸν ἐγείρει καθ´ αὑτοῦ·	εἰς	γὰρ τὸ ἧπαρ συνάγει τὸν
[3, 7]	καὶ τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ	εἰς	δρέπανον καὶ ξίφος ἐσχισμένῳ. ἄρχεται
[3, 14]	ἀκούων ἠλέει. συμπαθὴς δέ πως	εἰς	ἔλεον ἄνθρωπος ἀκροατὴς ἀλλοτρίων κακῶν,
[3, 6]	(διὰ τοῦτο γὰρ αὐτούς, οἶμαι,	εἰς	ἓν συνήγαγεν ὁ ζωγράφος) ἀδελφαὶ
[3, 21]	φεύγει πρὸς τὴν κώπην ὥσπερ	εἰς	κουλεόν· καὶ οἱ μὲν ὁρῶντες
[3, 1]	τὸ σκάφος, τοῦ μὲν τέως	εἰς	κῦμα κλιθέντος ἀναθορόντος ὀξείᾳ ῥοπῇ,
[3, 15]	καὶ ἐπεὶ ὠπτήθη, κατατεμόντες ἅπαντες	εἰς	μοίρας ἔφαγον. ταῦτα δὲ ὁρῶντες
[3, 13]	καὶ ἐν τούτῳ συναγαγόντες αὐτοὺς	εἰς	ὀλίγον κατεφόνευον. καὶ οἱ μὲν
[3, 21]	λαβόντες ὡς ὅτι ῥαδινώτατον συρράψωμεν	εἰς	σχῆμα βαλαντίου, μέτρον ὅσον γαστρὸς
[3, 7]	ἀπίδοις, ἀγάλματι καινῷ, εἰ δὲ	εἰς	τὰ δεσμὰ καὶ τὸ κῆτος,
[3, 1]	τοῦ πνεύματος. μετεσκευαζόμεθα οὖν ἅπαντες	εἰς	τὰ μετέωρα τῆς νηός, ὅπως
[3, 1]	θατέρου δέ, ᾗ ᾐώρητο, καταρραγέντος	εἰς	τὴν θάλατταν. κωκυτὸς οὖν αἴρεται
[3, 15]	καρδίας καὶ διελκύσας τὸ ξίφος	εἰς	τὴν κάτω γαστέρα ῥήγνυσι· τὰ
[3, 7]	εὐμόρφῳ φόβῳ. τὰς δὲ χεῖρας	εἰς	τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει δὲ
[3, 21]	λῃσταὶ τῷ σώματι, ἀλλ´ ἡμεῖς	εἰς	τὴν σορὸν καταθήσομεν. ἀκήκοας τοῦ
[3, 11]	τῆς ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁδοῦ	εἰς	τὴν ψυχὴν καταρρεῖ καὶ χαλεπώτερον
[3, 1]	τὴν ναῦν τοῖς κύμασιν ἐπαλαίομεν	εἰς	τὸ ἀντίρροπον καθελεῖν· αἰφνίδιον δὲ
[3, 1]	προσθήκῃ βιασάμενοι κατὰ μικρὸν καθέλοιμεν	εἰς	τὸ ἀντίρροπον. πλέον δὲ ἠνύομεν
[3, 18]	γαστρὶ τῆς Λευκίππης καὶ ἀποκατέστησεν	εἰς	τὸ ἀρχαῖον. λέγει δέ μοι·
[3, 8]	καὶ φόβου· πῇ μὲν γὰρ	εἰς	τὸ ἕλκος, πῇ δὲ εἰς
[3, 7]	ἔοικε τὸ θέαμα, εἰ μὲν	εἰς	τὸ κάλλος ἀπίδοις, ἀγάλματι καινῷ,
[3, 21]	δὲ καὶ ὁ χρησμὸς ἡμῖν	εἰς	τὸ λαθεῖν χρήσιμος· ποδήρει γὰρ
[3, 7]	τῷ πτερῷ. ~Ὀρώρυκται μὲν οὖν	εἰς	τὸ μέτρον τῆς κόρης ἡ
[3, 7]	κόρης ἄκρατον ἔχουσαι τὸ λευκὸν	εἰς	τὸ πελιδνὸν μετέβαλον, καὶ ἐοίκασιν
[3, 22]	τοὺς ὑπ´ αὐτῶν εἰλημμένους τὴν	εἰς	τὸ στρατόπεδον ἐκπεφευγέναι· ὥστε ἀποκείσεταί
[3, 23]	φιλανθρωπίας σου δράματος. ἄπιμεν οὖν	εἰς	τὸ στρατόπεδον κοινῇ καὶ τῆς
[3, 9]	ὡς τὴν ἐπιοῦσαν ἄξοντες ἡμᾶς	εἰς	τὸν βασιλέα· τούτῳ γὰρ ἐκάλουν
[3, 14]	εἰς φιλίαν καὶ τὴν λύπην	εἰς	τὸν ἔλεον συλλέγει. οὕτω γοῦν
[3, 8]	εἰς τὸ ἕλκος, πῇ δὲ	εἰς	τὸν Ἡρακλέα βλέπει, καὶ θέλει
[3, 21]	κατὰ τοῦ σώματος, ὁ δὲ	εἰς	τὸν χηραμὸν τῆς κώπης ἀνέθορε,
[3, 20]	τὸ μέγεθος· ὡς δὲ ἀνέστρεψεν	εἰς	τοὔμπαλιν, αὖθις ὁ σίδηρος εἴσω
[3, 9]	μεταστρέφει τὴν ναῦν ὡς ἐπαναπλεύσων	εἰς	τοὐπίσω. καὶ ἅμα πλήρης ἦν
[3, 20]	συνέντες οἳ τυγχάνουσιν, ἐπεχείρουν ἐλαύνειν	εἰς	τοὐπίσω· ὡς δὲ φθάνουσιν οἱ
[3, 8]	σπασμὸν ὄρθιον ἀντιτείνει κάτω καὶ	εἰς	τοὺς δακτύλους ἀποξύνεται. τὸ δὲ
[3, 11]	καταρρεῖ καὶ ἔστι τοῖς πάσχουσιν	εἰς	τοὺς κολάζοντας ἱκετηρία, καὶ τοὺς
[3, 14]	τοῦ πάθους ἀκροάσει τὸν οἶκτον	εἰς	φιλίαν καὶ τὴν λύπην εἰς
[3, 9]	ἡμᾶς δὲ δήσαντες καὶ κατακλείσαντες	εἴς	τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο, φύλακας ἡμῖν
[3, 5]	θηρίων ἡμᾶς βορὰν πέπρωται γενέσθαι,	εἷς	ἡμᾶς ἰχθὺς ἀναλωσάτω, μία γαστὴρ
[3, 18]	Λευκίππην ὁρῶ. ἔτι μᾶλλον οὖν	ἐκπλαγεὶς	ἐδεόμην Μενελάου, λέγων· Ὦ φίλτατε
[3, 13]	καὶ ἀκοντίζουσιν ἅμα, καὶ ἦν	οὐδεὶς	ὃς οὐκ ἐπέτυχεν. εἶτα οἱ
[3, 13]	εἰσιν αἰχμαὶ τῶν λίθων. ὥστε	βληθεὶς	διπλοῦν ποιεῖ ἐν ταὐτῷ τὸ
[3, 25]	ὄρυγμα θήκη γίνεται τῷ νεκρῷ.	ἐνθεὶς	δὲ καὶ ἐναρμόσας τὸν ὄρνιν
[3, 4]	παθεῖν· ὁ γὰρ ὀφθαλμὸς πελάγους	γεμισθεὶς	ἀόριστον ἐκτείνει τὸν φόβον, ὡς
[3, 3]	οὐκ ἐπέτρεπον. εἶχον δὲ καὶ	πελέκεις	καὶ μαχαίρας, καὶ πατάξειν ἠπείλουν,
[3, 11]	σιγᾷς, φιλτάτη, καὶ οὐδέν μοι	λαλεῖς;	Ὅτι μοι, ἔφη, πρὸ τῆς
[3, 17]	Μενέλαος· Ἀλλ´ εἰ διὰ τοῦτο	θέλεις	ἀποθανεῖν, ὥρα σοι τὸ ξίφος
[3, 5]	ὑπεμείναμεν· εἰ δὲ ἡμᾶς ἀποκτεῖναι	θέλεις,	μὴ διαστήσῃς ἡμῶν τὴν τελευτήν.
[3, 13]	ἀνεπλήρου τοῦ πλήθους τὸ ἐνδεές.	ἡμεῖς	δὲ ὅσοι τῶν αἰχμαλώτων ἦμεν,
[3, 2]	οὖν ἀνέμων μάχη καὶ κυμάτων.	ἡμεῖς	δὲ οὐκ ἐδυνάμεθα κατὰ χώραν
[3, 5]	λῃσταὶ πᾶσαν τὴν ἐκεῖ χώραν.	ἡμεῖς	δὲ περὶ δείλην ἑσπέραν τύχῃ
[3, 2]	καὶ γὰρ ὄμβρος ἐπέκλυζε πολύς.	ἡμεῖς	δὲ τὰ γέρρα ὑποδύντες ὥσπερ
[3, 21]	οἱ λῃσταὶ τῷ σώματι, ἀλλ´	ἡμεῖς	εἰς τὴν σορὸν καταθήσομεν. ἀκήκοας
[3, 5]	λέγοντα κῦμα ἐπεκάλυπτε κατόπιν· καὶ	ἡμεῖς	ἐκωκύσαμεν. κατὰ ταὐτὸ καὶ ἡμῖν
[3, 21]	σπλάγχνα τῇ σφαγῇ προπηδήσεται, ἅπερ	ἡμεῖς	ἐξελόντες ἐπὶ τῷ βωμῷ θύσομεν.
[3, 6]	ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς Ἀργεῖοι δύο	συγγενεῖς,	τῷ μὲν Ἡρακλῆς, τῇ δὲ
[3, 13]	ἡσυχάζειν. ἐν τούτῳ δὲ καὶ	ἱππεῖς	πλείους προσέρρεον· καὶ ἐπεὶ πλησίον
[3, 18]	λέγω πρὸς τὸν Μενέλαον· Οὐκ	ἐρεῖς	μοι, τί ταῦτα; οὐχὶ Λευκίππην
[3, 13]	πεντήκοντα τὸν ἀριθμόν, οἱ μὲν	ποδήρεις	ἔχοντες τὰς ἀσπίδας, οἱ δὲ
[3, 4]	αὐτήν. καὶ δύο μὲν ἢ	τρεῖς	ηὐτύχησαν οὐκ ἀναιμωτί, πολλοὶ δὲ
[3, 9]	λεπτοὶ τοὺς πόδας, τὸ σῶμα	παχεῖς·	ἐβαρβάριζον δὲ πάντες. καὶ ὁ
[3, 15]	τῶν πραττομένων ἀνεβόων καὶ τὰς	ὄψεις	ἀπέστρεφον τῆς θέας, ἐγὼ δὲ
[3, 5]	κύματος καὶ τὸν Κλεινίαν ἰδεῖν	αὖθις.	ἀνοιμώξας οὖν, Ἐλέησον, ἔφην, δέσποτα
[3, 20]	ὡς δὲ ἀνέστρεψεν εἰς τοὔμπαλιν,	αὖθις	ὁ σίδηρος εἴσω κατεδύετο. τούτῳ
[3, 1]	καὶ τρίτον καὶ τέταρτον καὶ	πολλάκις	τὸ αὐτὸ πάσχοντες κοινὴν ταύτην
[3, 10]	δέησις ἐμάλαξεν· ὁ γὰρ λόγος	πολλάκις	τὸν ἔλεον προξενεῖ· τὸ γὰρ
[3, 14]	ἀλλοτρίων κακῶν, καὶ ὁ ἔλεος	πολλάκις	φιλίαν προξενεῖ· ἡ γὰρ ψυχὴ
[3, 18]	λέγει δέ μοι· Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ	μόλις	μὲν καὶ φοβούμενος (ἀληθῶς γὰρ
[3, 18]	καὶ συνέφυμεν καὶ ἄμφω κατεπέσομεν.	~Μόλις	οὖν ἀναζωπυρήσας λέγω πρὸς τὸν
[3, 24]	ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται δὲ πόση	δύναμίς	ἐστι τοῖς ἐναντίοις. ὁ δὲ
[3, 25]	ὥσπερ δορυφόρων, καὶ ἔοικεν ὁ	ὄρνις	ἀποδημοῦντι βασιλεῖ καὶ τὴν πόλιν
[3, 8]	δὲ Ἡρακλῆς τόξῳ καὶ δόρατι.	ὄρνις	ἐς τὴν τοῦ Προμηθέως γαστέρα
[3, 25]	κομίζει ταφήν; Φοῖνιξ μὲν ὁ	ὄρνις	ὄνομα, τὸ δὲ γένος Αἰθίοψ,
[3, 25]	τοσούτων ἡμερῶν. ~Καὶ τίς ὁ	ὄρνις	οὗτος, ὅστις τοσαύτης, ἔφην, τιμῆς
[3, 15]	καθήμενος ἐθεώμην. τὸ δὲ ἦν	ἔκπληξις·	μέτρον γὰρ οὐκ ἔχον τὸ
[3, 2]	αὐτοὶ τῶν οἰκείων λαμβάνοντες ἐν	οἷς	εἶχον τὰς ἐλπίδας, ὤθουν ἐπειγόμενοι.
[3, 7]	εἰ μὲν εἰς τὸ κάλλος	ἀπίδοις,	ἀγάλματι καινῷ, εἰ δὲ εἰς
[3, 25]	κύκλου στέφανος εἰκών. κυάνεός ἐστιν,	ῥόδοις	ἐμφερής, εὐειδὴς τὴν θέαν, ἀκτῖσι
[3, 16]	μιαινόμενον ἠνείχετο καὶ ἀνέφερε τοῖς	θεοῖς	τὴν κνῖσαν. λαβὲ οὖν, Λευκίππη,
[3, 7]	ἀλλ´ ἔοικε τοῖς ἄρτι μαραινομένοις	ἴοις·	οὕτως αὐτὴν ἐκόσμησεν ὁ ζωγράφος
[3, 19]	τὸ κῦμα τοῖς τῆς Αἰγύπτου	παραλίοις,	λαμβάνομαι μετὰ τοῦ Σατύρου πρὸς
[3, 10]	δέ, Λευκίππη, ποίῳ στόματι θρηνήσω,	ποίοις	ὄμμασι δακρύσω; ὦ πιστὴ μὲν
[3, 24]	δὲ πόση δύναμίς ἐστι τοῖς	ἐναντίοις.	ὁ δὲ ἔλεγε πᾶσαν ἐμπεπλῆσθαι
[3, 10]	δὲ καὶ παραδεδώκατε ἡμᾶς λῃσταῖς	Αἰγυπτίοις,	ἵνα μηδὲ ἐλέους τύχωμεν. λῃστὴν
[3, 11]	τῶν ὀφθαλμῶν ἐν τοῖς μεγάλοις	κακοῖς.	ἐν μὲν γὰρ ταῖς μετρίαις
[3, 4]	κατεσχέθησαν, οὗτοι μετριωτέραν ὡς ἐν	κακοῖς	ἔσχον τὴν συμφοράν, οὐκ ἐνδιατρίψαντες
[3, 11]	ἴδιον τῶν ὀφθαλμῶν ἐν τοῖς	μεγάλοις	κακοῖς. ἐν μὲν γὰρ ταῖς
[3, 5]	Μενέλαος καὶ ὁ Σάτυρος σὺν	ἄλλοις	τῶν πλωτήρων ἐπιτυχόντες τοῦ ἱστοῦ
[3, 1]	πρηνὲς ἦν, καὶ ἐδόκει τοῖς	πολλοῖς	ἡμῶν ἀεὶ περιτραπήσεσθαι καθάπαξ ἐμπίπτοντος
[3, 8]	βλέπει, καὶ θέλει μὲν αὐτὸν	ὅλοις	τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν, ἕλκει δὲ
[3, 15]	τῆς διώρυχος ἑστῶτας ἐν τοῖς	ὅπλοις.	βωμὸς δέ τις αὐτοῖς αὐτοσχέδιος
[3, 4]	πέτρᾳ διεφθείροντο· πολλοὶ δὲ καὶ	ξύλοις	ἀπερρωγόσι συμπεσόντες ἐπείροντο δίκην ἰχθύων·
[3, 8]	θέλει μὲν αὐτὸν ὅλοις τοῖς	ὀφθαλμοῖς	ἰδεῖν, ἕλκει δὲ τὸ ἥμισυ
[3, 7]	τὸ πᾶν· χλαμὺς ἀμφὶ τοῖς	ὤμοις	μόνον καὶ πέδιλον περὶ τὼ
[3, 12]	ἔφη, παρθένος ἐστὶν ἐν τοῖς	εἰλημμένοις,	ταύτην ἀπάγειν πρὸς τὸν θεόν,
[3, 7]	ἀμέριμνον, ἀλλ´ ἔοικε τοῖς ἄρτι	μαραινομένοις	ἴοις· οὕτως αὐτὴν ἐκόσμησεν ὁ
[3, 11]	ἐξεκένωσεν· ἐν δὲ τοῖς ὑπερβάλλουσι	δεινοῖς	φεύγει καὶ τὰ δάκρυα καὶ
[3, 10]	πιθανώτερος, ὁ ἀνδροφόνος οὐκ ἀκούει.	μόνοις	ἱκετεύειν με δεῖ τοῖς νεύμασι
[3, 20]	ὁ κακοδαίμων ἐκεῖνος ἐν τοῖς	θεάτροις	ἐχρῆτο πρὸς τὰς κιβδήλους σφαγάς.
[3, 20]	τῷ στόματι δεικνύντων ἐν τοῖς	θεάτροις·	τὴν Ὁμηρικὴν σκευὴν ὁπλισάμενός τε
[3, 7]	ἄνθος ἐστὶν ἀμέριμνον, ἀλλ´ ἔοικε	τοῖς	ἄρτι μαραινομένοις ἴοις· οὕτως αὐτὴν
[3, 22]	μοι καταλιπεῖν αὐτὸν εἶπε παρὰ	τοῖς	ἑαλωκόσι τῶν λῃστῶν δεδεμένον· οἱ
[3, 12]	τις, ἔφη, παρθένος ἐστὶν ἐν	τοῖς	εἰλημμένοις, ταύτην ἀπάγειν πρὸς τὸν
[3, 24]	πυνθάνεται δὲ πόση δύναμίς ἐστι	τοῖς	ἐναντίοις. ὁ δὲ ἔλεγε πᾶσαν
[3, 3]	ἐξωλίσθαινον· ἔνιοι δὲ καὶ ἐπιβαίνοντες	τοῖς	ἐπὶ τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον·
[3, 20]	εἰκός, ὁ κακοδαίμων ἐκεῖνος ἐν	τοῖς	θεάτροις ἐχρῆτο πρὸς τὰς κιβδήλους
[3, 20]	Ὁμήρου τῷ στόματι δεικνύντων ἐν	τοῖς	θεάτροις· τὴν Ὁμηρικὴν σκευὴν ὁπλισάμενός
[3, 16]	ἀλλὰ μιαινόμενον ἠνείχετο καὶ ἀνέφερε	τοῖς	θεοῖς τὴν κνῖσαν. λαβὲ οὖν,
[3, 1]	τινα διαταλαντουμένην οὕτω τὴν ναῦν	τοῖς	κύμασιν ἐπαλαίομεν εἰς τὸ ἀντίρροπον
[3, 4]	τὸ δὲ σκάφος ἐκυβίστα περὶ	τοῖς	κύμασιν ὀρχούμενον, λανθάνει δὴ προσενεχθὲν
[3, 12]	οὐκ ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι γὰρ	τοῖς	λῃσταῖς εἰσιν οἱ ἵπποι. ἀπὸ
[3, 22]	ἄρτι δὲ τοῦ Μενελάου μέλλοντος	τοῖς	λῃσταῖς περὶ τῆς θυσίας λέγειν,
[3, 11]	γὰρ ἴδιον τῶν ὀφθαλμῶν ἐν	τοῖς	μεγάλοις κακοῖς. ἐν μὲν γὰρ
[3, 3]	εὐτρεπίζει ἤδη τὴν ἐφολκίδα καὶ	τοῖς	ναύταις ἐμβαίνειν κελεύσας τῆς ἀποβάθρας
[3, 10]	ἀκούει. μόνοις ἱκετεύειν με δεῖ	τοῖς	νεύμασι καὶ τὴν δέησιν δηλοῦν
[3, 15]	θάτερα τῆς διώρυχος ἑστῶτας ἐν	τοῖς	ὅπλοις. βωμὸς δέ τις αὐτοῖς
[3, 8]	καὶ θέλει μὲν αὐτὸν ὅλοις	τοῖς	ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν, ἕλκει δὲ τὸ
[3, 11]	τὰ δάκρυα καταρρεῖ καὶ ἔστι	τοῖς	πάσχουσιν εἰς τοὺς κολάζοντας ἱκετηρία,
[3, 1]	πάντῃ πρηνὲς ἦν, καὶ ἐδόκει	τοῖς	πολλοῖς ἡμῶν ἀεὶ περιτραπήσεσθαι καθάπαξ
[3, 13]	καὶ τὸ μὲν ἔμπειρον παρὰ	τοῖς	στρατιώταις ἀνεπλήρου τοῦ πλήθους τὸ
[3, 19]	εἶτά με προσέρριψε τὸ κῦμα	τοῖς	τῆς Αἰγύπτου παραλίοις, λαμβάνομαι μετὰ
[3, 11]	οἰδοῦντος τραύματος, ἐξεκένωσεν· ἐν δὲ	τοῖς	ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ τὰ
[3, 7]	δέ ἐστι φοβερὰ καὶ ἐν	τοῖς	χρώμασι· τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξεπέτασεν, ἔφριξε
[3, 7]	γυμνὸς τὸ πᾶν· χλαμὺς ἀμφὶ	τοῖς	ὤμοις μόνον καὶ πέδιλον περὶ
[3, 11]	καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ἐντυχοῦσα γὰρ	αὐτοῖς	ἀναβαίνουσιν ἡ λύπη ἵστησί τε
[3, 6]	δὲ ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι δὲ	αὐτοῖς	Ἀργεῖοι δύο συγγενεῖς, τῷ μὲν
[3, 15]	τοῖς ὅπλοις. βωμὸς δέ τις	αὐτοῖς	αὐτοσχέδιος ἦν πηλοῦ πεποιημένος καὶ
[3, 24]	ἥκειν τῆς δυνάμεως τὸν ὄρνιν	αὐτοῖς	ἐπιδημῆσαι τὸν ἱερόν, φέροντα τοῦ
[3, 20]	τρέπονται. καὶ γάρ τις ἐν	αὐτοῖς	ἦν τῶν τὰ Ὁμήρου τῷ
[3, 15]	καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω γὰρ	αὐτοῖς	ποιεῖν ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ ἱερεύς.
[3, 19]	θαρρεῖν τε ἐκέλευον καὶ συμπονεῖν	αὐτοῖς,	ὡς ἂν οἰκεῖον. ἐξαιτοῦμαι δὴ
[3, 10]	σώσασα μᾶλλον ἀπέκτεινας. ἐφθόνησας ἡμῖν	ἀλῃστεύτοις	ἀποθανεῖν. ~Ταῦτα μὲν οὖν ἐθρήνουν
[3, 16]	τροφῶν καινὰ μυστήρια. καὶ ἐπὶ	τοιούτοις	θύμασιν ἔβλεπον ἄνωθεν οἱ θεοὶ
[3, 24]	ἀφίξονται δὲ ὅσον οὐδέπω πρὸς	τούτοις	ἕτεροι δισχίλιοι τῶν ἀμφὶ τὸ
[3, 22]	ἀποκείσεταί σοι παρ´ αὐτῷ ἡ	χάρις	καὶ ἅμα ἐλεῆσαι κόρην ἀθλίαν
[3, 17]	εἶπε καὶ δίς που καὶ	τρὶς	ἐπάταξε τὴν σορόν, καὶ κάτωθεν
[3, 2]	δὲ κάτωθεν τῶν κυμάτων ἡ	στάσις,	μεταξὺ δὲ οὐρανοῦ καὶ θαλάσσης
[3, 10]	Ἕλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε καὶ	δέησις	ἐμάλαξεν· ὁ γὰρ λόγος πολλάκις
[3, 2]	κυβερνήτης ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον.	διάκρισις	δὲ οὐκ ἦν ἀργύρου καὶ
[3, 20]	σῶσαι τὴν κόρην. δαίμων δέ	τις	ἀγαθὸς ἡμῖν συνήργησεν. ἐτύχομεν τῇ
[3, 5]	οὖν τὸ πλοῖον διελύθη, δαίμων	τις	ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν τῆς πρῴρας
[3, 4]	φιλίας λύουσι νόμους. ~Ἔνθα δή	τις	ἀπὸ τῆς νεὼς νεανίσκος εὔρωστος
[3, 15]	τὸν βωμὸν κύκλῳ, καὶ ἐπηύλει	τις	αὐτῇ, καὶ ὁ ἱερεὺς ᾖδεν,
[3, 7]	τὸ ὄρυγμα λέγειν ὅτι μή	τις	αὐτὸ πεποίηκε χείρ, ἀλλ´ ἔστιν
[3, 15]	ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς δέ	τις	αὐτοῖς αὐτοσχέδιος ἦν πηλοῦ πεποιημένος
[3, 10]	δὲ ὅρκους προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων	τις	γένηται πιθανώτερος, ὁ ἀνδροφόνος οὐκ
[3, 18]	Ὦ φίλτατε Μενέλαε, εἰ διάκονός	τις	εἶ θεῶν, δέομαί σου, ποῖ
[3, 20]	πρὸς ἄμυναν τρέπονται. καὶ γάρ	τις	ἐν αὐτοῖς ἦν τῶν τὰ
[3, 20]	ἀνῄρουν. λανθάνει δὴ κίστη ἐκτραπεῖσά	τις	ἐν τῷ ναυαγίῳ καὶ καθ´
[3, 21]	ἔχει μηχανῆς. ἂν γὰρ ἐρείσῃ	τις	ἐπί τινος σώματος, φεύγει πρὸς
[3, 3]	μαχαίρας, καὶ πατάξειν ἠπείλουν, εἴ	τις	ἐπιβήσεται· πολλοὶ δὲ καὶ ἐκ
[3, 12]	τοῦ λῃστάρχου παρῆν καί, Εἴ	τις,	ἔφη, παρθένος ἐστὶν ἐν τοῖς
[3, 25]	προπόλους τοῦ θεοῦ. ἔρχεται δή	τις	ἱερεὺς Αἰγύπτιος, βιβλίον ἐξ ἀδύτων
[3, 12]	διαλεγομένους ἔλαθεν ἠὼς γενομένη· καί	τις	ἵππον ἐπελαύνων ἔρχεται, κόμην ἔχων
[3, 24]	ἅμα λέγοντος αὐτοῦ παῖς εἰστρέχει	τις,	λέγων ἀπὸ τοῦ Δέλτα πρόδρομον
[3, 25]	ἔξοδον ἐπισχεῖν τοσούτων ἡμερῶν. ~Καὶ	τίς	ὁ ὄρνις οὗτος, ὅστις τοσαύτης,
[3, 14]	ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος. ὡς δέ	τις	παρῆν, περιάγων τὸν ἵππον ἐπεδεικνύμην
[3, 10]	λῃστὴς παρακαθεύδει· ἀντὶ δὲ ὑμεναίων	τίς	σοι τὸν θρῆνον ᾄδει. μάτην
[3, 23]	ταχὺ γὰρ ἐφθόνησέ μοι δαίμων	τις	τῆς καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν δι´
[3, 21]	τοῦ σφαζομένου τυχεῖν· κἂν ἀποσπάσῃ	τις	τὸν σίδηρον ἐκ τοῦ τραύματος,
[3, 15]	καὶ ἐπεχείρει τὴν διώρυχα χῶσαι,	ἥτις	ἦν ἐμποδών. καὶ γὰρ ἑωρῶμεν
[3, 25]	~Καὶ τίς ὁ ὄρνις οὗτος,	ὅστις	τοσαύτης, ἔφην, τιμῆς ἠξίωται; ποίαν
[3, 13]	ἀκοντίζουσιν ἅμα, καὶ ἦν οὐδεὶς	ὃς	οὐκ ἐπέτυχεν. εἶτα οἱ ὁπλῖται
[3, 3]	ἐπιβάντες ἤδη τὸν κάλων ἔκοπτον,	ὃς	συνέδει τὴν ἐφολκίδα τῷ σκάφει·
[3, 17]	με βούλεσθε; λέγει οὖν ὁ	Μενέλαος·	Ἀλλ´ εἰ διὰ τοῦτο θέλεις
[3, 20]	τῷ ῥοῒ κομισθεῖσα, ἣν ὁ	Μενέλαος	ἀναιρεῖται. καὶ ἀναχωρήσας ποι παρόντος
[3, 17]	ἐγγὺς ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω.	Μενέλαος	δὲ ἦν καὶ ὁ Σάτυρος.
[3, 20]	δὲ ἀνελόμενος τὸ ξίφος ὁ	Μενέλαος	ἔλαθε μεταστρέψας κατὰ τὸ τοῦ
[3, 18]	Λευκίππης γλυκύ. Ἀλλὰ νῦν, ὁ	Μενέλαος	ἔφη, καὶ τὰ σπλάγχνα ἀπολήψεται
[3, 5]	ἐφερόμεθα τῆς θαλάσσης· ὁ δὲ	Μενέλαος	καὶ ὁ Σάτυρος σὺν ἄλλοις
[3, 19]	τοὺς λῃστὰς ἠπάτησας. ~Ὁ οὖν	Μενέλαος	λέγει· Οἶδας, ὡς Αἰγύπτιός εἰμι
[3, 23]	εἶπον, τί γέγονεν; ὁ δὲ	Μενέλαος,	Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ γὰρ
[3, 2]	οὐρανὸς καὶ τὸν ἀέρα γεμίζει	βόμβος,	ἀντεβόμβει δὲ κάτωθεν τῶν κυμάτων
[3, 4]	τοσοῦτος καὶ ὁ τοῦ θανάτου	φόβος.	ἔνιοι δὲ κολυμβᾶν πειρώμενοι, προσραγέντες
[3, 2]	καὶ ὁ μὲν ἀὴρ εἶχε	σάλπιγγος	ἦχον· οἱ δὲ κάλοι περὶ
[3, 13]	προήλθομεν, ἀλαλαγμὸς ἀκούεται πολὺς καὶ	σάλπιγγος	ἦχος, καὶ ἐπιφαίνεται φάλαγξ στρατιωτική,
[3, 24]	εἶναι μυρίους. λέγει οὖν ὁ	στρατηγός·	Ἀλλ´ ἡμῖν αὗται πέντε χιλιάδες
[3, 14]	δείλην ὁ καιρός· καὶ ὁ	στρατηγὸς	διαλαβὼν ἡμῶν ἕκαστον ἐπυνθάνετο τίνες
[3, 16]	περὶ δεῖπνον ἦσαν. ὁ δὲ	στρατηγὸς	ἐπεχείρει με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς ἔχοντα.
[3, 15]	ὁρῶντες οἱ στρατιῶται καὶ ὁ	στρατηγὸς	καθ´ ἓν τῶν πραττομένων ἀνεβόων
[3, 19]	Σάτυρε· σὸς γὰρ ἐντεῦθεν ὁ	λόγος.	~Καὶ ὁ Σάτυρος λέγει· Ἅμα
[3, 6]	αὐτῇ· τῆς δὲ ῥοιᾶς ὁ	λόγος	μυστικός. προσευξάμενοι δὴ τῷ θεῷ
[3, 10]	καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ γὰρ	λόγος	πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ· τὸ
[3, 10]	κάλοι καὶ βρόχος, καί σοι	νυμφαγωγὸς	λῃστὴς παρακαθεύδει· ἀντὶ δὲ ὑμεναίων
[3, 7]	κρατεῖ καὶ προβέβληται δίκην ἀσπί	δος.	ἡ δέ ἐστι φοβερὰ καὶ
[3, 7]	ὁ πῖλος δὲ ὑπῃνίττετο τὴν	Ἄϊδος	κυνέην. τῇ λαιᾷ τὴν τῆς
[3, 3]	οἱ μὲν γὰρ ἐκ τῆς	ἐφολκίδος	δέει τοῦ καταδῦναι τῷ τῶν
[3, 3]	καὶ ἐπιβαίνοντες τοῖς ἐπὶ τῆς	ἐφολκίδος	ἤδη διεπάλαιον· φιλίας γὰρ ἢ
[3, 3]	κάλων· οἱ δὲ ἐκ τῆς	ἐφολκίδος	μεταβαίνειν οὐκ ἐπέτρεπον. εἶχον δὲ
[3, 8]	ὁ δὲ Προμηθεὺς μεστός ἐστιν	ἐλπίδος	ἅμα καὶ φόβου· πῇ μὲν
[3, 9]	λῃστὴν τὸν μείζονα. καὶ ἦν	ὁδὸς	ἡμερῶν δύο, ὡς παρὰ τῶν
[3, 7]	προσώπων αὐτῆς κάλλος κεκέρασται καὶ	δέος·	ἐν μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς
[3, 7]	μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς τὸ	δέος	κάθηται, ἐκ δὲ τῶν ὀφθαλμῶν
[3, 21]	~Λέγω οὖν πρὸς τὸν Μενέλαον·	Θεὸς	ἡμῖν, ἂν θέλῃς χρηστὸς γενέσθαι,
[3, 14]	ἀκροατὴς ἀλλοτρίων κακῶν, καὶ ὁ	ἔλεος	πολλάκις φιλίαν προξενεῖ· ἡ γὰρ
[3, 25]	ὁ τοῦ κύκλου στέφανος εἰκών.	κυάνεός	ἐστιν, ῥόδοις ἐμφερής, εὐειδὴς τὴν
[3, 1]	ὅπως τὸ μὲν βαπτιζόμενον τῆς	νηὸς	ἀνακουφίσαιμεν, τὸ δὲ τῇ προσθήκῃ
[3, 4]	πνεῦμα· οἱ δὲ ἐπὶ τῆς	νηὸς	ἐπειρῶντο καταδῦναι τὴν ἐφολκίδα. τὸ
[3, 1]	μᾶλλον κορυφούμενον τὸ ἔδαφος τῆς	νηὸς	ἢ πρὸς ἡμῶν κατεβιβάζετο. καὶ
[3, 1]	οὖν αἴρεται μέγας ἐκ τῆς	νηός,	καὶ μετοικία πάλιν καὶ δρόμος
[3, 1]	τὸ πνεῦμα ἐπὶ θάτερα τῆς	νηὸς	καὶ μικροῦ βαπτίζεται τὸ σκάφος,
[3, 1]	τῆς θαλάσσης κατὰ πρόσωπον τῆς	νηός,	καὶ ὁ κυβερνήτης περιάγειν ἐκέλευε
[3, 4]	ῥήγνυται πᾶν. ἀπωσθείσης δὲ τῆς	νηὸς	ὁ ἱστὸς ἐπὶ θάτερα πεσὼν
[3, 1]	ἅπαντες εἰς τὰ μετέωρα τῆς	νηός,	ὅπως τὸ μὲν βαπτιζόμενον τῆς
[3, 2]	πάντα ὁμοίως ἠκοντίζομεν ἔξω τῆς	νηός·	πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἐμπόρων,
[3, 2]	χώραν μένειν ὑπὸ τοῦ τῆς	νηὸς	σεισμοῦ. συμμιγὴς δὲ πάντων ἐγίνετο
[3, 20]	τὴν κόρην. δαίμων δέ τις	ἀγαθὸς	ἡμῖν συνήργησεν. ἐτύχομεν τῇ προτεραίᾳ
[3, 5]	τὸ πλοῖον διελύθη, δαίμων τις	ἀγαθὸς	περιέσωσεν ἡμῖν τῆς πρῴρας μέρος,
[3, 25]	ὄνομα, τὸ δὲ γένος Αἰθίοψ,	μέγεθος	κατὰ ταῶνα· τῇ χροιᾷ ταὼς
[3, 2]	πρὸς ἀντιπρόσωπον ἐφαίνετο τῷ σκάφει	μέγεθος	οἷον ὄρος, προσιὸν δὲ βλέπων
[3, 4]	ὅσον γὰρ τῆς θαλάσσης τὸ	μέγεθος,	τοσοῦτος καὶ ὁ τοῦ θανάτου
[3, 20]	ὅσον εἶχεν ἡ κώπη τὸ	μέγεθος·	ὡς δὲ ἀνέστρεψεν εἰς τοὔμπαλιν,
[3, 15]	παρέσχεν ἐκ τῆς ἀκινησίας ὡσεὶ	λίθος	γενομένη. ἐπεὶ δὲ τέλος εἶχεν,
[3, 25]	πόλιν οὐ πλανᾶται τὴν Ἡλίου·	ὄρνιθος	αὕτη μετοικία νεκροῦ. ἕστηκεν οὖν
[3, 25]	τῆς εὐωδεστάτης, ὅσον ἱκανὸν πρὸς	ὄρνιθος	ταφήν, ὀρύττει τε τῷ στόματι
[3, 7]	βέβαπται, οὔτε τὸ τῶν ὀφθαλμῶν	ἄνθος	ἐστὶν ἀμέριμνον, ἀλλ´ ἔοικε τοῖς
[3, 9]	ἄκρατον, ἀλλ´ οἷος ἂν γένοιτο	νόθος	Αἰθίοψ) ψιλοὶ τὰς κεφαλάς, λεπτοὶ
[3, 15]	καὶ τάχα ὁ τῆς Νιόβης	μῦθος	οὐκ ἦν ψευδής, ἀλλὰ κἀκείνη
[3, 6]	~Ἔστι δὲ ἐν τῷ Πηλουσίῳ	Διὸς	ἱερὸν ἄγαλμα Κασίου. τὸ δὲ
[3, 6]	μὲν τοξεύων τὸν ὄρνιν τοῦ	Διός,	ὁ δὲ ἐπὶ τὸ κῆτος
[3, 17]	εὖ γε, Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι	Διός.	ὁ δὲ κρούσας τὴν σορόν,
[3, 15]	ὅπλοις. βωμὸς δέ τις αὐτοῖς	αὐτοσχέδιος	ἦν πηλοῦ πεποιημένος καὶ σορὸς
[3, 2]	γὰρ μεσημβρίαν δείλην ὁ μὲν	ἥλιος	τέλεον ἁρπάζεται, ἑωρῶμεν δὲ ἑαυτοὺς
[3, 9]	τῶν Ἰνδῶν τὴν ἄκρατον, ἀλλ´	οἷος	ἂν γένοιτο νόθος Αἰθίοψ) ψιλοὶ
[3, 10]	λογισάμενος ὅσων αὐτῇ γέγονα κακῶν	αἴτιος,	κωκύσας ἐν τῇ ψυχῇ βύθιον,
[3, 13]	παντὸς δὲ λίθου χαλεπώτερος βῶλος	Αἰγύπτιος,	βαρύς τε καὶ τραχὺς καὶ
[3, 25]	θεοῦ. ἔρχεται δή τις ἱερεὺς	Αἰγύπτιος,	βιβλίον ἐξ ἀδύτων φέρων, καὶ
[3, 25]	ἐστὶ τῇ τροφῇ, ἀποθανὼν δὲ	Αἰγύπτιος	γίνεται τῇ ταφῇ.
[3, 19]	οὖν Μενέλαος λέγει· Οἶδας, ὡς	Αἰγύπτιός	εἰμι τὸ γένος· φθάνω γάρ
[3, 25]	τὸν νεκρὸν ἐπιδείκνυται καὶ ἔστιν	ἐπιτάφιος	σοφιστής. ἱερέων δὲ παῖδες Ἡλίου
[3, 20]	κατεδύετο. τούτῳ δ´ ἄρα, ὡς	εἰκός,	ὁ κακοδαίμων ἐκεῖνος ἐν τοῖς
[3, 2]	θάνατον προσδοκῶντες· καὶ ἦν, ὡς	εἰκός,	οὐ μακράν. περὶ γὰρ μεσημβρίαν
[3, 15]	καὶ ὁ ἱερεὺς ᾖδεν, ὡς	εἰκός,	ᾠδὴν Αἰγυπτίαν· τὸ γὰρ σχῆμα
[3, 7]	χιτών· τὸ ὕφασμα λεπτόν, ἀραχνίων	ἐοικὸς	πλοκῇ, οὐ κατὰ τὴν τῶν
[3, 6]	τῆς δὲ ῥοιᾶς ὁ λόγος	μυστικός.	προσευξάμενοι δὴ τῷ θεῷ καὶ
[3, 8]	πῇ μὲν γὰρ εἰς τὸ	ἕλκος,	πῇ δὲ εἰς τὸν Ἡρακλέα
[3, 6]	ἄγαλμα Κασίου. τὸ δὲ ἄγαλμα	νεανίσκος,	Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς· οὕτω γὰρ
[3, 4]	δή τις ἀπὸ τῆς νεὼς	νεανίσκος	εὔρωστος λαμβάνεται τοῦ κάλω καὶ
[3, 7]	Ἀϊδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη. ποδήρης χιτών,	λευκὸς	ὁ χιτών· τὸ ὕφασμα λεπτόν,
[3, 22]	ὑπὲρ φίλου, κἂν ἀποθανεῖν δεήσῃ,	καλὸς	ὁ κίνδυνος, γλυκὺς ὁ θάνατος.
[3, 13]	βαρύς τε καὶ τραχὺς καὶ	ἀνώμαλος·	τὸ δὲ ἀνώμαλόν εἰσιν αἰχμαὶ
[3, 8]	τὸν δήμιον· ἐνήρμοσται τῷ τόξῳ	βέλος,	τῇ λαιᾷ προβέβληται τὸ κέρας
[3, 15]	ὡσεὶ λίθος γενομένη. ἐπεὶ δὲ	τέλος	εἶχεν, ὥς γε ᾤμην, τὸ
[3, 3]	ὁ δὲ χειμὼν οὐκ ἐσπένδετο.	~Τέλος	ὁ κυβερνήτης ἀπειπὼν ῥίπτει μὲν
[3, 8]	κεκύρτωται τὰς ὀφρῦς, συνέσταλται τὸ	χεῖλος,	φαίνει τοὺς ὀδόντας. ἠλέησας ἂν
[3, 7]	τὼ πόδε πλησίον τοῦ πτεροῦ.	πῖλος	δὲ αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλύπτει·
[3, 7]	αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλύπτει· ὁ	πῖλος	δὲ ὑπῃνίττετο τὴν Ἄϊδος κυνέην.
[3, 25]	κεφαλὴ μαρτυρεῖ· ἐστεφάνωσε γὰρ αὐτὴν	κύκλος	εὐφυής· ἡλίου δέ ἐστιν ὁ
[3, 14]	καὶ πῶς ληφθείημεν· διηγεῖτο δὲ	ἄλλος	ἄλλο τι, κἀγὼ τὰ ἐμὰ
[3, 7]	δὲ τῶν ὀφθαλμῶν ἀνθεῖ τὸ	κάλλος.	ἀλλ´ οὔτε τῶν παρειῶν τὸ
[3, 7]	θέαμα, εἰ μὲν εἰς τὸ	κάλλος	ἀπίδοις, ἀγάλματι καινῷ, εἰ δὲ
[3, 7]	ἐπὶ δὲ τῶν προσώπων αὐτῆς	κάλλος	κεκέρασται καὶ δέος· ἐν μὲν
[3, 9]	καὶ ὁ ναύτης, εἰπών· Ὁ	βουκόλος"	μεταστρέφει τὴν ναῦν ὡς ἐπαναπλεύσων
[3, 1]	μὲν γὰρ μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον,	δίαυλος	ἡμᾶς διαλαμβάνει δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν
[3, 13]	ἔβαλλον. παντὸς δὲ λίθου χαλεπώτερος	βῶλος	Αἰγύπτιος, βαρύς τε καὶ τραχὺς
[3, 10]	σου τῶν γάμων τὰ κοσμήματα·	θάλαμος	μὲν τὸ δεσμωτήριον, εὐνὴ δὲ
[3, 9]	ἔστησε τὴν ναῦν, ὁ γὰρ	ποταμὸς	ταύτῃ στενώτατος, καὶ ἐπεμβάντες τῶν
[3, 13]	δύο σταδίους τῆς κώμης προήλθομεν,	ἀλαλαγμὸς	ἀκούεται πολὺς καὶ σάλπιγγος ἦχος,
[3, 2]	ἐπάφλαζε τὸ πνεῦμα, ὀλολυγμὸς γυναικῶν,	ἀλαλαγμὸς	ἀνδρῶν, κελευσμὸς ναυτῶν, πάντα θρήνων
[3, 2]	τὸ κῦμα, ἐπάφλαζε τὸ πνεῦμα,	ὀλολυγμὸς	γυναικῶν, ἀλαλαγμὸς ἀνδρῶν, κελευσμὸς ναυτῶν,
[3, 1]	τὸ φῶς. ἐγείρεται δὲ κάτωθεν	ἄνεμος	ἐκ τῆς θαλάσσης κατὰ πρόσωπον
[3, 21]	χρησμὸς ἡμῖν εἰς τὸ λαθεῖν	χρήσιμος·	ποδήρει γὰρ αὐτὴν ἐσταλμένην διὰ
[3, 4]	πρὸ τοῦ παθεῖν· ὁ γὰρ	ὀφθαλμὸς	πελάγους γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει τὸν
[3, 22]	ὁ λῄσταρχος φθάσας κατὰ δαίμονα,	Νόμος	ἡμῖν ἐστιν, ἔφη, πρωτομύστας τῆς
[3, 1]	νηός, καὶ μετοικία πάλιν καὶ	δρόμος	μετὰ βοῆς ἐπὶ τὰς ἀρχαίας
[3, 17]	κάτωθεν ἀκούω φωνῆς πάνυ λεπτῆς.	τρόμος	οὖν εὐθὺς ἴσχει με καὶ
[3, 7]	πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει δὲ ἄνω	δεσμὸς	ἑκατέραν συνάπτων τῇ πέτρᾳ· οἱ
[3, 3]	γὰρ ἢ αἰδοῦς οὐκ ἔτι	θεσμὸς	ἦν, ἀλλὰ τὸ οἰκεῖον ἕκαστος
[3, 21]	ἐπικρύψωμεν. πάντως δὲ καὶ ὁ	χρησμὸς	ἡμῖν εἰς τὸ λαθεῖν χρήσιμος·
[3, 21]	μέσην τῆς ἐσθῆτος λέγει ὁ	χρησμός.	ὁρᾷς τοῦτο τὸ ξίφος ὡς
[3, 2]	πνεῦμα, ὀλολυγμὸς γυναικῶν, ἀλαλαγμὸς ἀνδρῶν,	κελευσμὸς	ναυτῶν, πάντα θρήνων καὶ κωκυτῶν
[3, 15]	διώρυχος ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις.	βωμὸς	δέ τις αὐτοῖς αὐτοσχέδιος ἦν
[3, 2]	ἀστραπῆς ἵπταται, μυκᾶται δὲ βροντὴν	οὐρανὸς	καὶ τὸν ἀέρα γεμίζει βόμβος,
[3, 25]	δέ ἐστιν ὁ τοῦ κύκλου	στέφανος	εἰκών. κυάνεός ἐστιν, ῥόδοις ἐμφερής,
[3, 25]	ὁ ὄρνις ὄνομα, τὸ δὲ	γένος	Αἰθίοψ, μέγεθος κατὰ ταῶνα· τῇ
[3, 19]	Οἶδας, ὡς Αἰγύπτιός εἰμι τὸ	γένος·	φθάνω γάρ σοι ταῦτα εἰπὼν
[3, 22]	Καὶ μάλα, οὗτος ἔφη, προθυμησόμεθα	μηδενὸς	ὑμῶν χείρους γενέσθαι. στεῖλαι δὲ
[3, 12]	παρῆν καί, Εἴ τις, ἔφη,	παρθένος	ἐστὶν ἐν τοῖς εἰλημμένοις, ταύτην
[3, 3]	ὁ μὲν κώπης παλαιᾶς τρύφος	ἀράμενος,	ὁ δὲ τῶν τῆς νεὼς
[3, 10]	ἦρχον τὴν Λευκίππην. καὶ δὴ	λογισάμενος	ὅσων αὐτῇ γέγονα κακῶν αἴτιος,
[3, 20]	τοῖς θεάτροις· τὴν Ὁμηρικὴν σκευὴν	ὁπλισάμενός	τε αὐτὸς καὶ τοὺς ἀμφ´
[3, 15]	θέας, ἐγὼ δὲ ἐκ παραλόγου	καθήμενος	ἐθεώμην. τὸ δὲ ἦν ἔκπληξις·
[3, 15]	τις αὐτοῖς αὐτοσχέδιος ἦν πηλοῦ	πεποιημένος	καὶ σορὸς τοῦ βωμοῦ πλησίον.
[3, 20]	ὁ Σάτυρος λέγει· Ἅμα δὲ	βιαζόμενος	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἔκλαον, ὦ
[3, 6]	ἀθλῶν. ἀλλ´ ὁ μὲν ἵδρυται	τοξαζόμενος	ἐν γῇ, ὁ δὲ ἐξ
[3, 20]	ὠδυρόμην, τὰ περὶ τῆς Λευκίππης	πυθόμενος,	καὶ ἐδεόμην Μενελάου παντὶ τρόπῳ
[3, 20]	οὐ πλείω τριῶν. ὡς δὲ	ἀνελόμενος	τὸ ξίφος ὁ Μενέλαος ἔλαθε
[3, 18]	ἡ Λευκίππη, Παῦσαι, ἔφη, Μενέλαε,	δεδιττόμενος	αὐτόν. λέγε δὲ πῶς τοὺς
[3, 14]	ᾔτουν, σφόδρα γὰρ ᾔδειν ἱππεύειν	γεγυμνασμένος.	ὡς δέ τις παρῆν, περιάγων
[3, 15]	οὕτω γὰρ αὐτοῖς ποιεῖν ἔτυχε	μεμαντευμένος	ὁ ἱερεύς. ~Ἑσπέρας δὲ γενομένης
[3, 18]	Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ μόλις μὲν καὶ	φοβούμενος	(ἀληθῶς γὰρ ᾤμην τὴν Ἑκάτην
[3, 25]	τῆς γραφῆς. ὁ δὲ οἶδεν	ἀπιστούμενος	καὶ τὰ ἀπόρρητα φαίνει τοῦ
[3, 3]	τὴν βίαν, καὶ ἦν ναυμαχίας	καινὸς	τρόπος. οἱ μὲν γὰρ ἐκ
[3, 20]	ἄρα, ὡς εἰκός, ὁ κακοδαίμων	ἐκεῖνος	ἐν τοῖς θεάτροις ἐχρῆτο πρὸς
[3, 21]	ἂν γὰρ ἐρείσῃ τις ἐπί	τινος	σώματος, φεύγει πρὸς τὴν κώπην
[3, 12]	ἐκόμα δὲ καὶ ὁ ἵππος·	γυμνὸς	ἦν, ἄστρωτος καὶ οὐκ ἔχων
[3, 7]	βαίνει δὲ ἐπὶ τὸ θηρίον	γυμνὸς	τὸ πᾶν· χλαμὺς ἀμφὶ τοῖς
[3, 18]	λέγων· Ὦ φίλτατε Μενέλαε, εἰ	διάκονός	τις εἶ θεῶν, δέομαί σου,
[3, 8]	τὸ ἥμισυ τοῦ βλέμματος ὁ	πόνος.	~Ἐνδιατρίψαντες οὖν ἡμερῶν δύο καὶ
[3, 10]	Σειρήνων τις γένηται πιθανώτερος, ὁ	ἀνδροφόνος	οὐκ ἀκούει. μόνοις ἱκετεύειν με
[3, 22]	χρή, κἂν θᾶττον αὐτὴν ὁ	ὕπνος	ἀφῇ, τὴν ἡμέραν ἔνδον μένειν.
[3, 22]	κἂν ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς ὁ	κίνδυνος,	γλυκὺς ὁ θάνατος. Νομίζω δέ,
[3, 6]	δὲ ἐπὶ τὸ κῆτος τοῦ	Ποσειδῶνος	ἀθλῶν. ἀλλ´ ὁ μὲν ἵδρυται
[3, 23]	λοιπὰ οἶδας. ~Ὡς οὖν ἤκουσα,	παντοδαπὸς	ἐγιγνόμην καὶ διηπόρουν ὅ τι
[3, 3]	βίαν, καὶ ἦν ναυμαχίας καινὸς	τρόπος.	οἱ μὲν γὰρ ἐκ τῆς
[3, 12]	ἀγρίαν. ἐκόμα δὲ καὶ ὁ	ἵππος·	γυμνὸς ἦν, ἄστρωτος καὶ οὐκ
[3, 14]	συμπαθὴς δέ πως εἰς ἔλεον	ἄνθρωπος	ἀκροατὴς ἀλλοτρίων κακῶν, καὶ ὁ
[3, 2]	τὴν ναῦν ἐκεκάλυπτο· καὶ γὰρ	ὄμβρος	ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς δὲ τὰ
[3, 7]	ὁ Περσεὺς ἐγέγραπτο καταβαίνων ἐξ	ἀέρος·	κατα βαίνει δὲ ἐπὶ τὸ
[3, 6]	ἐν γῇ, ὁ δὲ ἐξ	ἀέρος	κρέμαται τῷ πτερῷ. ~Ὀρώρυκται μὲν
[3, 6]	οἱ δήμιοι, τῷ μὲν ἐξ	ἀέρος,	τῇ δὲ ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι
[3, 13]	ἐπιτηρήσαντες τὸ πονοῦν τῶν λῃστῶν	μέρος,	ἅμα συνελθόντες διακόπτομέν τε αὐτῶν
[3, 5]	ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν τῆς πρῴρας	μέρος,	ἔνθα περικαθίσαντες ἐγώ τε καὶ
[3, 20]	μεταστρέψας κατὰ τὸ τοῦ σιδήρου	μέρος,	τὸ μικρὸν ἐκεῖνο ξίφος ὥσπερ
[3, 1]	ἐπέτρεπε) πῇ δὲ πρὸς θάτερον	μέρος	φυλάττοντες τοῦ πρόσθεν μέτρου καθ´
[3, 15]	μακράν· τῶν δὲ νεανίσκων ὁ	ἕτερος	ἀνακλίνας αὐτὴν ὑπτίαν ἔδησεν ἐκ
[3, 8]	συνάγει τὸν ὄρνιν· ὁ δὲ	ἕτερος	αὐτῷ τοῖν ποδοῖν τὸν σπασμὸν
[3, 25]	τῇ χροιᾷ ταὼς ἐν κάλλει	δεύτερος.	κεκέρασται μὲν τὰ πτερὰ χρυσῷ
[3, 1]	τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς διαλαμβάνει	δεύτερος.	~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ τὴν ναῦν
[3, 10]	προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων τις γένηται	πιθανώτερος,	ὁ ἀνδροφόνος οὐκ ἀκούει. μόνοις
[3, 13]	στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς δὲ λίθου	χαλεπώτερος	βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς τε καὶ
[3, 20]	ἀνέστρεψεν εἰς τοὔμπαλιν, αὖθις ὁ	σίδηρος	εἴσω κατεδύετο. τούτῳ δ´ ἄρα,
[3, 14]	~Ἦν δὲ περὶ δείλην ὁ	καιρός·	καὶ ὁ στρατηγὸς διαλαβὼν ἡμῶν
[3, 8]	τόξον, διπλοῦται δὲ ὑπὸ τῆς	χειρὸς	τὸ νεῦρον, κλίνεται δὲ ἐπὶ
[3, 2]	ἐφαίνετο τῷ σκάφει μέγεθος οἷον	ὄρος,	προσιὸν δὲ βλέπων καταποθήσεσθαι τὴν
[3, 15]	αὐτοσχέδιος ἦν πηλοῦ πεποιημένος καὶ	σορὸς	τοῦ βωμοῦ πλησίον. ἄγουσι δή
[3, 25]	ἔργον φέρων. ἕπεται δὲ αὐτῷ	χορὸς	ἄλλων ὀρνίθων ὥσπερ δορυφόρων, καὶ
[3, 2]	οὐκ ἦν ἀργύρου καὶ χρυσοῦ	πρὸς	ἄλλο τι τῶν εὐτελῶν, ἀλλὰ
[3, 20]	δὲ φθάνουσιν οἱ λῃσταὶ καταλαβόντες,	πρὸς	ἄμυναν τρέπονται. καὶ γάρ τις
[3, 10]	ὄμμασι δακρύσω; ὦ πιστὴ μὲν	πρὸς	ἀνάγκην ἔρωτος, χρηστὴ δὲ πρὸς
[3, 2]	αὐτῶν τῶν νεφῶν, πόρρωθεν μὲν	πρὸς	ἀντιπρόσωπον ἐφαίνετο τῷ σκάφει μέγεθος
[3, 17]	σοι νῦν ἀναβιώσεται. βλέψας οὖν	πρὸς	αὐτόν, Ἔτι μου καταγελᾷς, ἔφην,
[3, 21]	εἰπόντος, δεῖν τι τολμηρὸν ἐπιδείξασθαι	πρὸς	αὐτούς· ὥστε ἔστι σοι προσελθεῖν
[3, 2]	τὸ κυρτούμενον τῆς θαλάσσης ἠγείρετο,	πρὸς	δὲ τὸ παράδρομον ἤδη καὶ
[3, 24]	ἡμῖν αὗται πέντε χιλιάδες ἱκαναὶ	πρὸς	εἴκοσι τῶν ἐκείνων. ἀφίξονται δὲ
[3, 10]	πρὸς ἀνάγκην ἔρωτος, χρηστὴ δὲ	πρὸς	ἐραστὴν δυστυχοῦντα. ὡς καλά σου
[3, 1]	τὸ ἔδαφος τῆς νηὸς ἢ	πρὸς	ἡμῶν κατεβιβάζετο. καὶ χρόνον μέν
[3, 1]	ἀνθέλκειν οὐκ ἐπέτρεπε) πῇ δὲ	πρὸς	θάτερον μέρος φυλάττοντες τοῦ πρόσθεν
[3, 17]	ἀφαιρεῖσθαι τὸ ξίφος· ἐγὼ δέ,	Πρὸς	θεῶν, ἔφην, μή μοι φθονήσητε
[3, 10]	πονοῦν τῆς ψυχῆς ἡ γλῶττα	πρὸς	ἱκετηρίαν διακονουμένη τῆς τῶν ἀκουόντων
[3, 20]	αὑτὸν οὕτω σκευάσας ἐπεχείρουν μάχεσθαι.	πρὸς	μὲν οὖν τοὺς πρώτους ἐπελθόντας
[3, 2]	ἀντέπιπτον. ἡ δὲ ναῦς ἀεὶ	πρὸς	μὲν τὸ κυρτούμενον τῆς θαλάσσης
[3, 25]	βῶλον τῆς εὐωδεστάτης, ὅσον ἱκανὸν	πρὸς	ὄρνιθος ταφήν, ὀρύττει τε τῷ
[3, 10]	σου τῇ φιλανθρωπίᾳ· χρηστοτέρα γέγονας	πρὸς	οὓς ἀπέκτεινας, ἡμᾶς δὲ σώσασα
[3, 5]	ἔφην, δέσποτα Πόσειδον, καὶ σπεῖσαι	πρὸς	τὰ τῆς ναυαγίας σου λείψανα.
[3, 20]	ἐκεῖνος ἐν τοῖς θεάτροις ἐχρῆτο	πρὸς	τὰς κιβδήλους σφαγάς. ~Λέγω οὖν
[3, 20]	προτεραίᾳ τῆς θυσίας ἡμέρᾳ καθεζόμενοι	πρὸς	τῇ θαλάττῃ λυπούμενοι καὶ περὶ
[3, 22]	δεήσει τὴν κόρην ὡς ἁρμοδίως	πρὸς	τὴν ἀνατομήν. Ὑμῶν, ὁ λῄσταρχος
[3, 15]	ἐπιμελησόμενον Αἰγύπτιον. ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	πρὸς	τὴν διάβασιν παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει
[3, 22]	τοίνυν εἰς αὔριόν σοι παρασκευάζεσθαι	πρὸς	τὴν θυσίαν· δεήσει δὲ καὶ
[3, 21]	τις ἐπί τινος σώματος, φεύγει	πρὸς	τὴν κώπην ὥσπερ εἰς κουλεόν·
[3, 11]	ποιεῖ τὸ τραῦμα. λέγω οὖν	πρὸς	τὴν Λευκίππην πάντα σιγῶσαν· Τί
[3, 14]	προξενεῖ· ἡ γὰρ ψυχὴ μαλαχθεῖσα	πρὸς	τὴν ὧν ἤκουσε λύπην, συνδιατεθεῖσα
[3, 12]	ἐν τοῖς εἰλημμένοις, ταύτην ἀπάγειν	πρὸς	τὸν θεόν, ἱερεῖον ἐσομένην καὶ
[3, 22]	δεδεμένον· οἱ δὲ τῶν λῃστῶν	πρὸς	τὸν λῄσταρχον ἐκφυγόντες ἔλεγον πάντας
[3, 19]	παραφυλασσόντων λῃστῶν. ὡς δὲ ἄγομαι	πρὸς	τὸν λῄσταρχον, ταχύ με τῶν
[3, 23]	καὶ διηπόρουν ὅ τι ποιήσω	πρὸς	τὸν Μενέλαον ἀντάξιον. τὸ δ´
[3, 17]	οὖν εὐθὺς ἴσχει με καὶ	πρὸς	τὸν Μενέλαον ἀπέβλεπον, μάγον εἶναι
[3, 21]	τὰς κιβδήλους σφαγάς. ~Λέγω οὖν	πρὸς	τὸν Μενέλαον· Θεὸς ἡμῖν, ἂν
[3, 18]	κατεπέσομεν. ~Μόλις οὖν ἀναζωπυρήσας λέγω	πρὸς	τὸν Μενέλαον· Οὐκ ἐρεῖς μοι,
[3, 3]	οἰκεῖον ἕκαστος σκοπῶν ἀσφαλὲς τὸ	πρὸς	τοὺς ἑτέρους εὔγνωμον οὐκ ἐλογίζετο.
[3, 24]	ἐκείνων. ἀφίξονται δὲ ὅσον οὐδέπω	πρὸς	τούτοις ἕτεροι δισχίλιοι τῶν ἀμφὶ
[3, 19]	παραλίοις, λαμβάνομαι μετὰ τοῦ Σατύρου	πρὸς	τῶν ταύτῃ παραφυλασσόντων λῃστῶν. ὡς
[3, 24]	ἐπιδημῆσαι τὸν ἱερόν, φέροντα τοῦ	πατρὸς	τὴν ταφήν· ἀνάγκη δ´ ἦν
[3, 21]	εἰς σχῆμα βαλαντίου, μέτρον ὅσον	γαστρὸς	ἀνθρωπίνης, εἶτα ἐμπλήσαντες θηρείων σπλάγχνων
[3, 16]	ἀνατομήν, ἀλλ´ ὅτι σου τῆς	γαστρὸς	τὰ μυστήρια ἐμέρισαν καὶ τὴν
[3, 17]	Μενέλαος δὲ ἦν καὶ ὁ	Σάτυρος.	ἐγὼ δὲ ἄνδρας ἰδὼν ἐκ
[3, 20]	ἐντεῦθεν ὁ λόγος. ~Καὶ ὁ	Σάτυρος	λέγει· Ἅμα δὲ βιαζόμενος ἐπὶ
[3, 5]	ὁ δὲ Μενέλαος καὶ ὁ	Σάτυρος	σὺν ἄλλοις τῶν πλωτήρων ἐπιτυχόντες
[3, 19]	λέγε δὴ τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε·	σὸς	γὰρ ἐντεῦθεν ὁ λόγος. ~Καὶ
[3, 23]	ὁλοκλήρου τοῦ τῆς φιλανθρωπίας σου	δράματος.	ἄπιμεν οὖν εἰς τὸ στρατόπεδον
[3, 15]	διειλκυσμένον ὑπέφαινεν ᾠδήν. εἶτα ἀπὸ	συνθήματος	πάντες ἀναχωροῦσι τοῦ βωμοῦ μακράν·
[3, 22]	μὲν οὖν περὶ τὴν τοῦ	μηχανήματος	ἤμην σκευήν. ἄρτι δὲ τοῦ
[3, 21]	εἶτα ἐμπλήσαντες θηρείων σπλάγχνων καὶ	αἵματος	τὴν πλαστὴν ταύτην γαστέρα ῥάψωμεν,
[3, 8]	ἕλκει δὲ τὸ ἥμισυ τοῦ	βλέμματος	ὁ πόνος. ~Ἐνδιατρίψαντες οὖν ἡμερῶν
[3, 15]	Αἰγυπτίαν· τὸ γὰρ σχῆμα τοῦ	στόματος	καὶ τῶν προσώπων τὸ διειλκυσμένον
[3, 11]	τοὺς ἀλγοῦντας, ὥσπερ ἀπὸ οἰδοῦντος	τραύματος,	ἐξεκένωσεν· ἐν δὲ τοῖς ὑπερβάλλουσι
[3, 8]	ὁ γραφεὺς τὸ διόρυγμα τοῦ	τραύματος·	ἐρείδει τῷ μηρῷ τῷ τοῦ
[3, 21]	τις τὸν σίδηρον ἐκ τοῦ	τραύματος,	καταρρεῖ πάλιν ἐκ τοῦ χηραμοῦ
[3, 1]	ἀεὶ περιτραπήσεσθαι καθάπαξ ἐμπίπτοντος τοῦ	πνεύματος.	μετεσκευαζόμεθα οὖν ἅπαντες εἰς τὰ
[3, 5]	τῆς εὐχῆς τὸ πολὺ τοῦ	πνεύματος	περιεπέπαυτο, τὸ δὲ ἄγριον ἐστόρεστο
[3, 7]	ὑπὸ δὲ τὴν ἅλμην τοῦ	κύματος	ἡ τῶν νώτων ἐγέγραπτο φαινομένη
[3, 5]	ξύλον κατὰ τὸν αὐχένα τοῦ	κύματος	καὶ τὸν Κλεινίαν ἰδεῖν αὖθις.
[3, 2]	παράδρομον ἤδη καὶ χθαμαλὸν τοῦ	κύματος	κατεδύετο. ἐῴκει δὲ τῶν κυμάτων
[3, 5]	τὸ δὲ ἄγριον ἐστόρεστο τοῦ	κύματος·	μεστὴ δὲ ἦν ἡ θάλασσα
[3, 4]	κολυμβᾶν πειρώμενοι, προσραγέντες ὑπὸ τοῦ	κύματος	τῇ πέτρᾳ διεφθείροντο· πολλοὶ δὲ
[3, 25]	καὶ τὰ ἀπόρρητα φαίνει τοῦ	σώματος	καὶ τὸν νεκρὸν ἐπιδείκνυται καὶ
[3, 21]	βαπτίζεσθαι τὸν σίδηρον κατὰ τοῦ	σώματος,	ὁ δὲ εἰς τὸν χηραμὸν
[3, 7]	καὶ τὸ μὲν πολὺ τοῦ	σώματος	περιβέβληται τῷ κύματι, μόνῃ δὲ
[3, 21]	γὰρ ἐρείσῃ τις ἐπί τινος	σώματος,	φεύγει πρὸς τὴν κώπην ὥσπερ
[3, 4]	φόβῳ. ὁ γὰρ ἐν θαλάσσῃ	θάνατος	βραδὺς προαναιρεῖ πρὸ τοῦ παθεῖν·
[3, 22]	καλὸς ὁ κίνδυνος, γλυκὺς ὁ	θάνατος.	Νομίζω δέ, ἔφην, ζῆν καὶ
[3, 19]	τὸ λῃστήριον καὶ τοῦ μὲν	ἥπατος	ἀπογεύσασθαι τυθείσης, τὸ δὲ λοιτὸν
[3, 9]	ναῦν, ὁ γὰρ ποταμὸς ταύτῃ	στενώτατος,	καὶ ἐπεμβάντες τῶν λῃστῶν τέσσαρες
[3, 21]	διὰ ταύτης ἀνατμηθῆναι μέσην τῆς	ἐσθῆτος	λέγει ὁ χρησμός. ὁρᾷς τοῦτο
[3, 3]	δεινὰ ἦν, καὶ ἦν μάχη	χειροποίητος.	οἱ μὲν γὰρ ἐπιβάντες ἤδη
[3, 7]	γυναῖκες ὑφαίνουσιν Ἰνδαί. τὸ δὲ	κῆτος	ἀντιπρόσωπον τῆς κόρης κάτωθεν ἀναβαῖνον
[3, 7]	εἰς τὰ δεσμὰ καὶ τὸ	κῆτος,	αὐτοσχεδίῳ τάφῳ. ἐπὶ δὲ τῶν
[3, 6]	Διός, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ	κῆτος	τοῦ Ποσειδῶνος ἀθλῶν. ἀλλ´ ὁ
[3, 23]	τῆς ἐμῆς τὸ λοιπὸν τῆς	νυκτὸς	διετρίψαμεν· καὶ τὸ πρᾶγμα οὐκ
[3, 16]	ἀνιαρῶς ἔχοντα. περὶ δὲ πρώτην	νυκτὸς	φυλακὴν πάντας ἐπιτηρήσας καθεύδοντας πρόειμι
[3, 13]	γῆς λαμβάνοντες τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον.	παντὸς	δὲ λίθου χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος,
[3, 1]	ῥοπῇ, θατέρου δέ, ᾗ ᾐώρητο,	καταρραγέντος	εἰς τὴν θάλατταν. κωκυτὸς οὖν
[3, 1]	τοῦ μὲν τέως εἰς κῦμα	κλιθέντος	ἀναθορόντος ὀξείᾳ ῥοπῇ, θατέρου δέ,
[3, 24]	ἐπὶ τοὺς βαρβάρους. καὶ ἅμα	λέγοντος	αὐτοῦ παῖς εἰστρέχει τις, λέγων
[3, 22]	σκευήν. ἄρτι δὲ τοῦ Μενελάου	μέλλοντος	τοῖς λῃσταῖς περὶ τῆς θυσίας
[3, 21]	ἀκήκοας τοῦ λῃστάρχου μικρῷ πρόσθεν	εἰπόντος,	δεῖν τι τολμηρὸν ἐπιδείξασθαι πρὸς
[3, 20]	Μενέλαος ἀναιρεῖται. καὶ ἀναχωρήσας ποι	παρόντος	ἅμα κἀμοῦ (προσεδόκα γάρ τι
[3, 1]	μὲν τέως εἰς κῦμα κλιθέντος	ἀναθορόντος	ὀξείᾳ ῥοπῇ, θατέρου δέ, ᾗ
[3, 1]	πολλοῖς ἡμῶν ἀεὶ περιτραπήσεσθαι καθάπαξ	ἐμπίπτοντος	τοῦ πνεύματος. μετεσκευαζόμεθα οὖν ἅπαντες
[3, 11]	καὶ τοὺς ἀλγοῦντας, ὥσπερ ἀπὸ	οἰδοῦντος	τραύματος, ἐξεκένωσεν· ἐν δὲ τοῖς
[3, 3]	τῷ σκάφει· τῶν δὲ πλωτήρων	ἕκαστος	ἔσπευδε μεταπηδᾶν ἔνθα καὶ τὸν
[3, 13]	ἄνδρες κούφως ἐσταλμένοι, φέρων αἰχμὴν	ἕκαστος	καὶ ξίφος, καὶ ἀκοντίζουσιν ἅμα,
[3, 3]	θεσμὸς ἦν, ἀλλὰ τὸ οἰκεῖον	ἕκαστος	σκοπῶν ἀσφαλὲς τὸ πρὸς τοὺς
[3, 4]	ἤδη τοῦ σκάφους, ηὐτρεπίζετο δὲ	ἕκαστος	ὡς, εἰ πελάσειε, πηδήσων ἐς
[3, 8]	ἡ χείρ. ὁ δὲ Προμηθεὺς	μεστός	ἐστιν ἐλπίδος ἅμα καὶ φόβου·
[3, 21]	Μενέλαον· Θεὸς ἡμῖν, ἂν θέλῃς	χρηστὸς	γενέσθαι, συναγωνίσεται. δυνησόμεθα γὰρ καὶ
[3, 22]	καὶ κοινῆς ναυαγίας. ~Ὁ δὲ	χρηστὸς	οὗτος, Μέγα μέν, ἔφη, τὸ
[3, 4]	ἀπωσθείσης δὲ τῆς νηὸς ὁ	ἱστὸς	ἐπὶ θάτερα πεσὼν τὸ μέν
[3, 4]	τις ἀπὸ τῆς νεὼς νεανίσκος	εὔρωστος	λαμβάνεται τοῦ κάλω καὶ ἐφέλκεται
[3, 14]	οὖν ἅπαντα ἔμαθεν, ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν,	αὐτὸς	δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει
[3, 20]	τὴν Ὁμηρικὴν σκευὴν ὁπλισάμενός τε	αὐτὸς	καὶ τοὺς ἀμφ´ αὑτὸν οὕτω
[3, 1]	ᾐώρητο, καταρραγέντος εἰς τὴν θάλατταν.	κωκυτὸς	οὖν αἴρεται μέγας ἐκ τῆς
[3, 22]	ἅμα σοὶ μυηθῆναι. Καὶ μάλα,	οὗτος	ἔφη, προθυμησόμεθα μηδενὸς ὑμῶν χείρους
[3, 22]	κοινῆς ναυαγίας. ~Ὁ δὲ χρηστὸς	οὗτος,	Μέγα μέν, ἔφη, τὸ ἔργον,
[3, 25]	ἡμερῶν. ~Καὶ τίς ὁ ὄρνις	οὗτος,	ὅστις τοσαύτης, ἔφην, τιμῆς ἠξίωται;
[3, 4]	γὰρ τῆς θαλάσσης τὸ μέγεθος,	τοσοῦτος	καὶ ὁ τοῦ θανάτου φόβος.
[3, 10]	ὦ πιστὴ μὲν πρὸς ἀνάγκην	ἔρωτος,	χρηστὴ δὲ πρὸς ἐραστὴν δυστυχοῦντα.
[3, 12]	καὶ ὁ ἵππος· γυμνὸς ἦν,	ἄστρωτος	καὶ οὐκ ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι
[3, 1]	γὰρ ἡμᾶς μᾶλλον κορυφούμενον τὸ	ἔδαφος	τῆς νηὸς ἢ πρὸς ἡμῶν
[3, 4]	καταδῦναι τὴν ἐφολκίδα. τὸ δὲ	σκάφος	ἐκυβίστα περὶ τοῖς κύμασιν ὀρχούμενον,
[3, 1]	κλίνεται δὴ κοῖλον τοιχίσαν τὸ	σκάφος	καὶ ἐπὶ θάτερα μετεωρίζεται καὶ
[3, 3]	τῶν χειρῶν, ἀφίησι δὲ τὸ	σκάφος	τῇ θαλάσσῃ καὶ εὐτρεπίζει ἤδη
[3, 2]	ἐκυλίετο καὶ ἐκάλυπτε πᾶν τὸ	σκάφος.	τὸ γὰρ κῦμα αἰρόμενον ὑψοῦ,
[3, 1]	νηὸς καὶ μικροῦ βαπτίζεται τὸ	σκάφος,	τοῦ μὲν τέως εἰς κῦμα
[3, 2]	μὴ κατὰ μικρὸν ἀνοιχθείη τὸ	σκάφος	τῶν γόμφων ἀποσπωμένων. γέρρα δὲ
[3, 6]	οἶμαι, εἰς ἓν συνήγαγεν ὁ	ζωγράφος)	ἀδελφαὶ δὲ καὶ τὴν ἄλλην
[3, 7]	ἴοις· οὕτως αὐτὴν ἐκόσμησεν ὁ	ζωγράφος	εὐμόρφῳ φόβῳ. τὰς δὲ χεῖρας
[3, 17]	χοάς. ~Ταῦτα εἰπὼν ἀνατείνω τὸ	ξίφος	ἄνω ὡς καθήσων ἐμαυτῷ κατὰ
[3, 15]	τοῦ φυτοῦ δεδεμένον. εἶτα λαβὼν	ξίφος	βάπτει κατὰ τῆς καρδίας καὶ
[3, 17]	δεξιᾶς καὶ ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ	ξίφος·	ἐγὼ δέ, Πρὸς θεῶν, ἔφην,
[3, 15]	τῆς καρδίας καὶ διελκύσας τὸ	ξίφος	εἰς τὴν κάτω γαστέρα ῥήγνυσι·
[3, 17]	τὸ δὲ τῆς ἐμῆς λύπης	ξίφος	ἔνδον καταπέπηγε καὶ τέμνει κατ´
[3, 7]	ἔστιν ἐφ´ ἥμισυ τοῦ σιδήρου	ξίφος,	ἐντεῦθεν δὲ ἀπορραγὲν τὸ μὲν
[3, 17]	θέλεις ἀποθανεῖν, ὥρα σοι τὸ	ξίφος	ἐπισχεῖν· Λευκίππη δέ σοι νῦν
[3, 7]	διφυεῖ σιδήρῳ εἰς δρέπανον καὶ	ξίφος	ἐσχισμένῳ. ἄρχεται μὲν γὰρ ἡ
[3, 16]	πάντας ἐπιτηρήσας καθεύδοντας πρόειμι τὸ	ξίφος	ἔχων, ἐπικατασφάξων ἐμαυτὸν τῇ σορῷ.
[3, 13]	ἐσταλμένοι, φέρων αἰχμὴν ἕκαστος καὶ	ξίφος,	καὶ ἀκοντίζουσιν ἅμα, καὶ ἦν
[3, 16]	δὲ πλησίον ἐγενόμην, ἀνατείνω τὸ	ξίφος,	Λευκίππη, λέγων, ἀθλία καὶ πάντων
[3, 20]	τριῶν. ὡς δὲ ἀνελόμενος τὸ	ξίφος	ὁ Μενέλαος ἔλαθε μεταστρέψας κατὰ
[3, 21]	πάλιν ἐκ τοῦ χηραμοῦ τὸ	ξίφος	ὅσον τῆς κώπης ἀνακουφίζεται τὸ
[3, 20]	χλαμύδα καὶ ὁρῶμεν χλαμύδα καὶ	ξίφος,	τὴν μὲν κώπην ἔχον παλαιστῶν
[3, 17]	μὲν γὰρ ἀφαιρήσεσθέ μου τὸ	ξίφος,	τὸ δὲ τῆς ἐμῆς λύπης
[3, 21]	ὁ χρησμός. ὁρᾷς τοῦτο τὸ	ξίφος	ὡς ἔχει μηχανῆς. ἂν γὰρ
[3, 7]	καὶ τὸ μὲν ἀπωξυμμένον μένει	ξίφος,	ὡς ἤρξατο, τὸ δὲ καμπτόμενον
[3, 20]	σιδήρου μέρος, τὸ μικρὸν ἐκεῖνο	ξίφος	ὥσπερ ἀπὸ χηραμοῦ τῆς κώπης
[3, 8]	ἤδη μὲν ἀνεῳγμένην, ἀλλὰ τὸ	ῥάμφος	ἐς τὸ ὄρυγμα κεῖται, καὶ
[3, 2]	καὶ θαλάσσης ἀνέμων ποικίλων ἐσύριζε	ψόφος.	καὶ ὁ μὲν ἀὴρ εἶχε
[3, 3]	δυνατόν, ὁ μὲν κώπης παλαιᾶς	τρύφος	ἀράμενος, ὁ δὲ τῶν τῆς
[3, 13]	ἀλαλαγμὸς ἀκούεται πολὺς καὶ σάλπιγγος	ἦχος,	καὶ ἐπιφαίνεται φάλαγξ στρατιωτική, πάντες
[3, 10]	δὲ καὶ ψέλλια κάλοι καὶ	βρόχος,	καί σοι νυμφαγωγὸς λῃστὴς παρακαθεύδει·
[3, 22]	πρὸς τὴν ἀνατομήν. Ὑμῶν, ὁ	λῄσταρχος	ἔφη, τὸ ἱερεῖον. στέλλομεν δὴ
[3, 22]	περὶ τῆς θυσίας λέγειν, ὁ	λῄσταρχος	φθάσας κατὰ δαίμονα, Νόμος ἡμῖν
[3, 15]	πλείστης δυνάμεως ἐπὶ θάτερα τῆς	διώρυχος	ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς
[3, 16]	διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω τῆς	διώρυχος	καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν. ὁ
[3, 2]	νεὼς ἀλλήλαις ἀντέπιπτον. ἡ δὲ	ναῦς	ἀεὶ πρὸς μὲν τὸ κυρτούμενον
[3, 2]	ἐπειγόμενοι. καὶ ἦν ἤδη ἡ	ναῦς	τῶν ἐπίπλων γυμνή· ὁ δὲ
[3, 17]	αὐτῶν ἀποθάνοιμι. ἐν τούτῳ δὲ	ἐγγὺς	ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω. Μενέλαος
[3, 4]	ἐφέλκεται τὴν ἐφολκίδα· καὶ ἦν	ἐγγὺς	ἤδη τοῦ σκάφους, ηὐτρεπίζετο δὲ
[3, 4]	ὁ γὰρ ἐν θαλάσσῃ θάνατος	βραδὺς	προαναιρεῖ πρὸ τοῦ παθεῖν· ὁ
[3, 6]	ἡ δὲ εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ	Προμηθεύς,	δεσμῶται μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο
[3, 8]	μαζὸν ἡ χείρ. ὁ δὲ	Προμηθεὺς	μεστός ἐστιν ἐλπίδος ἅμα καὶ
[3, 8]	Προμηθέως ἐγεγόνει. δέδεται μὲν ὁ	Προμηθεὺς	σιδήρῳ καὶ πέτρᾳ, ὥπλισται δὲ
[3, 25]	τοῦ θεοῦ. ἔρχεται δή τις	ἱερεὺς	Αἰγύπτιος, βιβλίον ἐξ ἀδύτων φέρων,
[3, 15]	αὐτοῖς ποιεῖν ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ	ἱερεύς.	~Ἑσπέρας δὲ γενομένης ἡ διῶρυξ
[3, 15]	ἐπηύλει τις αὐτῇ, καὶ ὁ	ἱερεὺς	ᾖδεν, ὡς εἰκός, ᾠδὴν Αἰγυπτίαν·
[3, 7]	κήτους καὶ τῆς κόρης ὁ	Περσεὺς	ἐγέγραπτο καταβαίνων ἐξ ἀέρος· κατα
[3, 6]	τῷ μὲν Ἡρακλῆς, τῇ δὲ	Περσεύς,	ὁ μὲν τοξεύων τὸν ὄρνιν
[3, 6]	ὁρῶμεν εἰκόνα διπλῆν. καὶ ὁ	γραφεὺς	ἐγγέγραπτο. Εὐάνθης μὲν ὁ γραφεύς·
[3, 6]	γραφεὺς ἐγγέγραπτο. Εὐάνθης μὲν ὁ	γραφεύς·	ἡ δὲ εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ
[3, 8]	ἐκφαίνεται τοσοῦτον, ὅσον ἀνέῳξεν ὁ	γραφεὺς	τὸ διόρυγμα τοῦ τραύματος· ἐρείδει
[3, 7]	τοῦ λίθου τὸν κόλπον ὁ	γραφεύς,	ὡς ἔτεκεν αὐτὸν ἡ γῆ.
[3, 23]	ἔφη· μετὰ γὰρ τὴν ναυαγίαν	εὐθὺς	εἶδον μὲν αὐτὸν τῆς κεραίας
[3, 15]	γαστέρα ῥήγνυσι· τὰ σπλάγχνα δὲ	εὐθὺς	ἐξεπήδησεν, ἃ ταῖς χερσὶν ἐξελκύσαντες
[3, 7]	τῆς τῶν ὤμων συμβολῆς, καὶ	εὐθὺς	ἡ γαστήρ. μεταξὺ δὲ τοῦ
[3, 17]	φωνῆς πάνυ λεπτῆς. τρόμος οὖν	εὐθὺς	ἴσχει με καὶ πρὸς τὸν
[3, 3]	τῆς ἀποβάθρας ἦρχεν· οἱ δὲ	εὐθὺς	κατὰ πόδας ἐξήλλοντο. ἔνθα δὴ
[3, 12]	οἱ δὲ ἐπὶ τὴν Λευκίππην	εὐθὺς	τρέπονται, ἡ δὲ εἴχετό μου
[3, 5]	βορὰν πέπρωται γενέσθαι, εἷς ἡμᾶς	ἰχθὺς	ἀναλωσάτω, μία γαστὴρ χωρησάτω, ἵνα
[3, 22]	ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς ὁ κίνδυνος,	γλυκὺς	ὁ θάνατος. Νομίζω δέ, ἔφην,
[3, 2]	ἐκεκάλυπτο· καὶ γὰρ ὄμβρος ἐπέκλυζε	πολύς.	ἡμεῖς δὲ τὰ γέρρα ὑποδύντες
[3, 13]	τῆς κώμης προήλθομεν, ἀλαλαγμὸς ἀκούεται	πολὺς	καὶ σάλπιγγος ἦχος, καὶ ἐπιφαίνεται
[3, 1]	ἡμῶν ἐξ αἰθρίας πολλῆς αἰφνίδιον	ἀχλὺς	περιχεῖται, καὶ τῆς ἡμέρας ἀπωλώλει
[3, 7]	τὸ θηρίον γυμνὸς τὸ πᾶν·	χλαμὺς	ἀμφὶ τοῖς ὤμοις μόνον καὶ
[3, 7]	ἀκανθῶν, οἱ τῆς οὐρᾶς ἑλιγμοί.	γένυς	πολλὴ καὶ μακρά· ἀνέῳκτο δὲ
[3, 10]	τῇ φιλανθρωπίᾳ· χρηστοτέρα γέγονας πρὸς	οὓς	ἀπέκτεινας, ἡμᾶς δὲ σώσασα μᾶλλον
[3, 4]	τοῦ παθεῖν· ὁ γὰρ ὀφθαλμὸς	πελάγους	γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει τὸν φόβον,
[3, 7]	κυνέην. τῇ λαιᾷ τὴν τῆς	Γοργοῦς	κεφαλὴν κρατεῖ καὶ προβέβληται δίκην
[3, 3]	ἤδη διεπάλαιον· φιλίας γὰρ ἢ	αἰδοῦς	οὐκ ἔτι θεσμὸς ἦν, ἀλλὰ
[3, 5]	καὶ ἄσμενοι γῆς λαβόμενοι τοὺς	θεοὺς	ἀνευφημοῦμεν· εἶτα ὠλοφυρόμεθα τὸν Κλεινίαν
[3, 10]	ἡμᾶς λῃσταῖς Αἰγυπτίοις, ἵνα μηδὲ	ἐλέους	τύχωμεν. λῃστὴν μὲν γὰρ Ἕλληνα
[3, 14]	συνδιατεθεῖσα κατὰ μικρὸν τῇ τοῦ	πάθους	ἀκροάσει τὸν οἶκτον εἰς φιλίαν
[3, 13]	παρὰ τοῖς στρατιώταις ἀνεπλήρου τοῦ	πλήθους	τὸ ἐνδεές. ἡμεῖς δὲ ὅσοι
[3, 13]	ταῖς γε ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι τοὺς	λίθους	ὀλίγον τῶν βαλλόντων ἐφρόντιζον. ἐπεὶ
[3, 13]	ἦγον δεδεμένους. ~Καὶ ἐπεὶ δύο	σταδίους	τῆς κώμης προήλθομεν, ἀλαλαγμὸς ἀκούεται
[3, 13]	πελτασταί· οἱ δὲ λῃσταὶ πολὺ	πλείους	ὄντες, βώλους ἀπὸ τῆς γῆς
[3, 13]	ἐν τούτῳ δὲ καὶ ἱππεῖς	πλείους	προσέρρεον· καὶ ἐπεὶ πλησίον ἐγένοντο,
[3, 24]	λέγειν ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς	δισχιλίους·	τοὺς γὰρ βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας
[3, 14]	λῃστηρίῳ· ἐλέγοντο δὲ ἀμφὶ τοὺς	μυρίους	εἶναι. ἐγὼ δὲ ἵππον ᾔτουν,
[3, 24]	πολὺ συνηθροῖσθαι λῃστήριον, ὡς εἶναι	μυρίους.	λέγει οὖν ὁ στρατηγός· Ἀλλ´
[3, 13]	τὴν φάλαγγα καὶ ἐπὶ τοὺς	ἐναντίους	ἐκτρέχομεν. οἱ δὲ στρατιῶται τὸ
[3, 10]	μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας δὲ	ὅρκους	προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων τις γένηται
[3, 13]	λίθου, καὶ τομὰς ὡς ἀπὸ	βέλους.	ἀλλὰ ταῖς γε ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι
[3, 20]	τοῖς θεάτροις ἐχρῆτο πρὸς τὰς	κιβδήλους	σφαγάς. ~Λέγω οὖν πρὸς τὸν
[3, 9]	καὶ νομίζοντες ταύτῃ τάχα τοὺς	φίλους	εὑρήσειν προσενεχθέντας. ἐπεὶ δὲ ἐγενόμεθα
[3, 17]	ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας καὶ	φίλους	οὔτε περιεπτυξάμην οὔτε ἐξεπλάγην ὑφ´
[3, 23]	τὸ πρᾶγμα οὐκ ἔλαθε τοὺς	πολλούς.	~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ ἄγω
[3, 5]	τὰ τῆς ναυαγίας σου λείψανα.	πολλοὺς	ἤδη τῷ φόβῳ θανάτους ὑπεμείναμεν·
[3, 25]	μετεώρου σκοπῶν καὶ ἐκδέχεται τοὺς	προπόλους	τοῦ θεοῦ. ἔρχεται δή τις
[3, 8]	ἀντιτείνει κάτω καὶ εἰς τοὺς	δακτύλους	ἀποξύνεται. τὸ δὲ ἄλλο σχῆμα
[3, 13]	δὲ λῃσταὶ πολὺ πλείους ὄντες,	βώλους	ἀπὸ τῆς γῆς λαμβάνοντες τοὺς
[3, 11]	δάκρυα καὶ προδίδωσι καὶ τοὺς	ὀφθαλμούς.	ἐντυχοῦσα γὰρ αὐτοῖς ἀναβαίνουσιν ἡ
[3, 7]	καὶ ἐν τοῖς χρώμασι· τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ἐξεπέτασεν, ἔφριξε τὰς τρίχας τῶν
[3, 11]	δὲ ἐκτρεπόμενα τῆς ἐπὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ὁδοῦ εἰς τὴν ψυχὴν καταρρεῖ
[3, 3]	καὶ τοὺς τῆς φιλίας λύουσι	νόμους.	~Ἔνθα δή τις ἀπὸ τῆς
[3, 12]	ἡμᾶς δὲ κατὰ σχολὴν ἦγον	δεδεμένους.	~Καὶ ἐπεὶ δύο σταδίους τῆς
[3, 22]	ἔλεγον πάντας τοὺς ὑπ´ αὐτῶν	εἰλημμένους	τὴν εἰς τὸ στρατόπεδον ἐκπεφευγέναι·
[3, 12]	τέθνηκεν ἡ φωνή. ~Ταῦθ´ ἡμᾶς	διαλεγομένους	ἔλαθεν ἠὼς γενομένη· καί τις
[3, 3]	ὄχλῳ πελέκεσι καὶ μαχαίραις τοὺς	ἐξαλλομένους	ἔπαιον· οἱ δὲ σκυτάλαις καὶ
[3, 13]	οὐκ εἰδότες, ὡς δὲ εἶδον	γυμνοὺς	καὶ δεσμὰ ἔχοντας, ὑπονοήσαντες τὴν
[3, 13]	καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς δὲ	λοιποὺς	ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ δείλην
[3, 24]	Ἡλίου πόλιν τεταγμένων ἐπὶ τοὺς	βαρβάρους.	καὶ ἅμα λέγοντος αὐτοῦ παῖς
[3, 24]	διατρίβειν τοὺς δισχιλίους· τοὺς γὰρ	βαρβάρους	τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ
[3, 3]	σκοπῶν ἀσφαλὲς τὸ πρὸς τοὺς	ἑτέρους	εὔγνωμον οὐκ ἐλογίζετο. οὕτως οἱ
[3, 22]	οὗτος ἔφη, προθυμησόμεθα μηδενὸς ὑμῶν	χείρους	γενέσθαι. στεῖλαι δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς
[3, 13]	οἱ δὲ λῃσταὶ κατιδόντες, ἡμᾶς	μέσους	διαλαβόντες ἔμενον ἐπιόντας ὡς αὐτοὺς
[3, 11]	εἰς τοὺς κολάζοντας ἱκετηρία, καὶ	τοὺς	ἀλγοῦντας, ὥσπερ ἀπὸ οἰδοῦντος τραύματος,
[3, 20]	σκευὴν ὁπλισάμενός τε αὐτὸς καὶ	τοὺς	ἀμφ´ αὑτὸν οὕτω σκευάσας ἐπεχείρουν
[3, 20]	λῃστρικῶν καταδύουσι τὴν ναῦν καὶ	τοὺς	ἄνδρας ἐκπεσόντας ἀνῄρουν. λανθάνει δὴ
[3, 24]	τὴν Ἡλίου πόλιν τεταγμένων ἐπὶ	τοὺς	βαρβάρους. καὶ ἅμα λέγοντος αὐτοῦ
[3, 24]	ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς δισχιλίους·	τοὺς	γὰρ βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι,
[3, 8]	ὄρθιον ἀντιτείνει κάτω καὶ εἰς	τοὺς	δακτύλους ἀποξύνεται. τὸ δὲ ἄλλο
[3, 13]	οἱ δὲ καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο·	τοὺς	δὲ λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ
[3, 24]	πέντε λέγειν ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν	τοὺς	δισχιλίους· τοὺς γὰρ βαρβάρους τοὺς
[3, 7]	τὰς τρίχας τῶν κροτάφων, ἤγειρε	τοὺς	δράκοντας· οὕτως ἀπειλεῖ κἀν τῇ
[3, 13]	αὐτῶν τὴν φάλαγγα καὶ ἐπὶ	τοὺς	ἐναντίους ἐκτρέχομεν. οἱ δὲ στρατιῶται
[3, 3]	ἐπεμβαινόντων ὄχλῳ πελέκεσι καὶ μαχαίραις	τοὺς	ἐξαλλομένους ἔπαιον· οἱ δὲ σκυτάλαις
[3, 3]	ἕκαστος σκοπῶν ἀσφαλὲς τὸ πρὸς	τοὺς	ἑτέρους εὔγνωμον οὐκ ἐλογίζετο. οὕτως
[3, 5]	προσίσχομεν καὶ ἄσμενοι γῆς λαβόμενοι	τοὺς	θεοὺς ἀνευφημοῦμεν· εἶτα ὠλοφυρόμεθα τὸν
[3, 24]	τοὺς δισχιλίους· τοὺς γὰρ βαρβάρους	τοὺς	κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ ἥκειν
[3, 11]	καὶ ἔστι τοῖς πάσχουσιν εἰς	τοὺς	κολάζοντας ἱκετηρία, καὶ τοὺς ἀλγοῦντας,
[3, 18]	δεδιττόμενος αὐτόν. λέγε δὲ πῶς	τοὺς	λῃστὰς ἠπάτησας. ~Ὁ οὖν Μενέλαος
[3, 21]	καὶ τὴν κόρην σῶσαι καὶ	τοὺς	λῃστὰς λαθεῖν. ἄκουσον δὲ ποίῳ
[3, 15]	ἦν ἐμποδών. καὶ γὰρ ἑωρῶμεν	τοὺς	λῃστὰς μετὰ πλείστης δυνάμεως ἐπὶ
[3, 13]	ἀλλὰ ταῖς γε ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι	τοὺς	λίθους ὀλίγον τῶν βαλλόντων ἐφρόντιζον.
[3, 5]	ἦν ἡ θάλασσα νεκρῶν σωμάτων.	τοὺς	μὲν οὖν ἀμφὶ τὸν Μενέλαον
[3, 14]	μεγάλῳ λῃστηρίῳ· ἐλέγοντο δὲ ἀμφὶ	τοὺς	μυρίους εἶναι. ἐγὼ δὲ ἵππον
[3, 8]	ὀφρῦς, συνέσταλται τὸ χεῖλος, φαίνει	τοὺς	ὀδόντας. ἠλέησας ἂν ὡς ἀλγοῦσαν
[3, 21]	μετέωρον καὶ τὸν αὐτὸν τρόπον	τοὺς	ὁρῶντας ἀπατᾷ· δοκεῖ γὰρ τοσοῦτον
[3, 11]	τὰ δάκρυα καὶ προδίδωσι καὶ	τοὺς	ὀφθαλμούς. ἐντυχοῦσα γὰρ αὐτοῖς ἀναβαίνουσιν
[3, 7]	φοβερὰ καὶ ἐν τοῖς χρώμασι·	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ἐξεπέτασεν, ἔφριξε τὰς τρίχας
[3, 11]	τὰ δὲ ἐκτρεπόμενα τῆς ἐπὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς ὁδοῦ εἰς τὴν ψυχὴν
[3, 9]	Αἰθίοψ) ψιλοὶ τὰς κεφαλάς, λεπτοὶ	τοὺς	πόδας, τὸ σῶμα παχεῖς· ἐβαρβάριζον
[3, 23]	καὶ τὸ πρᾶγμα οὐκ ἔλαθε	τοὺς	πολλούς. ~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ
[3, 25]	ἐπὶ μετεώρου σκοπῶν καὶ ἐκδέχεται	τοὺς	προπόλους τοῦ θεοῦ. ἔρχεται δή
[3, 20]	ἐπεχείρουν μάχεσθαι. πρὸς μὲν οὖν	τοὺς	πρώτους ἐπελθόντας καὶ μάλα ἐρρωμένως
[3, 13]	βώλους ἀπὸ τῆς γῆς λαμβάνοντες	τοὺς	στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς δὲ λίθου
[3, 3]	οὕτως οἱ μεγάλοι κίνδυνοι καὶ	τοὺς	τῆς φιλίας λύουσι νόμους. ~Ἔνθα
[3, 22]	τὸν λῄσταρχον ἐκφυγόντες ἔλεγον πάντας	τοὺς	ὑπ´ αὐτῶν εἰλημμένους τὴν εἰς
[3, 9]	διατριβὴν καὶ νομίζοντες ταύτῃ τάχα	τοὺς	φίλους εὑρήσειν προσενεχθέντας. ἐπεὶ δὲ
[3, 5]	λείψανα. πολλοὺς ἤδη τῷ φόβῳ	θανάτους	ὑπεμείναμεν· εἰ δὲ ἡμᾶς ἀποκτεῖναι
[3, 7]	ἡ γαστήρ. μεταξὺ δὲ τοῦ	κήτους	καὶ τῆς κόρης ὁ Περσεὺς
[3, 13]	μέσους διαλαβόντες ἔμενον ἐπιόντας ὡς	αὐτοὺς	ἀμυνούμενοι. καὶ μετ´ οὐ πολὺ
[3, 22]	χείρους γενέσθαι. στεῖλαι δὲ ἡμᾶς	αὐτοὺς	δεήσει τὴν κόρην ὡς ἁρμοδίως
[3, 13]	κύκλῳ, καὶ ἐν τούτῳ συναγαγόντες	αὐτοὺς	εἰς ὀλίγον κατεφόνευον. καὶ οἱ
[3, 4]	κάλων, τὸν πλοῦν εἶχον ἔνθα	αὐτοὺς	ἦγε τὸ πνεῦμα· οἱ δὲ
[3, 13]	ἑκάτερον ἐκτείναντες τὴν φάλαγγα περιΐππευον	αὐτοὺς	κύκλῳ, καὶ ἐν τούτῳ συναγαγόντες
[3, 15]	ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένην· καὶ	αὐτοὺς	μὲν οἵτινες ἦσαν οὐκ εἶδον,
[3, 6]	μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο γὰρ	αὐτούς,	οἶμαι, εἰς ἓν συνήγαγεν ὁ
[3, 21]	δεῖν τι τολμηρὸν ἐπιδείξασθαι πρὸς	αὐτούς·	ὥστε ἔστι σοι προσελθεῖν αὐτῷ
[3, 9]	οὖν ἡμερῶν δύο καὶ ἀναλαβόντες	ἑαυτοὺς	ἐκ τῶν κακῶν, ναῦν Αἰγυπτίαν
[3, 22]	κόρην τὸν προειρημένον τρόπον καθ´	ἑαυτοὺς	καὶ θαρρεῖν παρεκελευσάμεθα, διεξελθόντες ἕκαστα,
[3, 2]	ὥσπερ εἰς ἄντρον ἐμένομεν, παραδόντες	ἑαυτοὺς	τῇ τύχῃ, ῥίψαντες τὰς ἐλπίδας.
[3, 2]	ἥλιος τέλεον ἁρπάζεται, ἑωρῶμεν δὲ	ἑαυτοὺς	ὡς ἐν σελήνῃ. πῦρ μὲν
[3, 5]	Κλεινίαν καὶ τὸν Σάτυρον, νομίζοντες	τούτους	ἀπολωλέναι. ~Ἔστι δὲ ἐν τῷ
[3, 20]	μάχεσθαι. πρὸς μὲν οὖν τοὺς	πρώτους	ἐπελθόντας καὶ μάλα ἐρρωμένως ἀντετάξαντο·
[3, 3]	δὲ καὶ ἄκρου ψαύοντες τοῦ	σκάφους	ἐξωλίσθαινον· ἔνιοι δὲ καὶ ἐπιβαίνοντες
[3, 4]	καὶ ἦν ἐγγὺς ἤδη τοῦ	σκάφους,	ηὐτρεπίζετο δὲ ἕκαστος ὡς, εἰ
[3, 13]	δὲ λίθου χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος,	βαρύς	τε καὶ τραχὺς καὶ ἀνώμαλος·
[3, 8]	δείκνυσι τὸν πόνον· κεκύρτωται τὰς	ὀφρῦς,	συνέσταλται τὸ χεῖλος, φαίνει τοὺς
[3, 13]	βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς τε καὶ	τραχὺς	καὶ ἀνώμαλος· τὸ δὲ ἀνώμαλόν
[3, 19]	~Ὁ οὖν Μενέλαος λέγει· Οἶδας,	ὡς	Αἰγύπτιός εἰμι τὸ γένος· φθάνω
[3, 8]	φαίνει τοὺς ὀδόντας. ἠλέησας ἂν	ὡς	ἀλγοῦσαν τὴν γραφήν. ἀναφέρει δὲ
[3, 19]	τε ἐκέλευον καὶ συμπονεῖν αὐτοῖς,	ὡς	ἂν οἰκεῖον. ἐξαιτοῦμαι δὴ καὶ
[3, 19]	λοιτὸν σῶμα σορῷ παραδόντας ἀναχωρεῖν,	ὡς	ἂν τὸ τῶν ἐναντίων στρατόπεδον
[3, 17]	ἐπέσχον οὖν λῃστὰς εἶναι δοκῶν,	ὡς	ἂν ὑπ´ αὐτῶν ἀποθάνοιμι. ἐν
[3, 13]	ὡς ἀπὸ λίθου, καὶ τομὰς	ὡς	ἀπὸ βέλους. ἀλλὰ ταῖς γε
[3, 13]	ταὐτῷ τὸ τραῦμα, καὶ οἴδημα	ὡς	ἀπὸ λίθου, καὶ τομὰς ὡς
[3, 22]	ἡμᾶς αὐτοὺς δεήσει τὴν κόρην	ὡς	ἁρμοδίως πρὸς τὴν ἀνατομήν. Ὑμῶν,
[3, 13]	ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες ἔμενον ἐπιόντας	ὡς	αὐτοὺς ἀμυνούμενοι. καὶ μετ´ οὐ
[3, 19]	πρὸς τῶν ταύτῃ παραφυλασσόντων λῃστῶν.	ὡς	δὲ ἄγομαι πρὸς τὸν λῄσταρχον,
[3, 20]	δακτύλων ὅσον οὐ πλείω τριῶν.	ὡς	δὲ ἀνελόμενος τὸ ξίφος ὁ
[3, 20]	εἶχεν ἡ κώπη τὸ μέγεθος·	ὡς	δὲ ἀνέστρεψεν εἰς τοὔμπαλιν, αὖθις
[3, 13]	πρῶτον ἐπεχείρουν ἀναιρεῖν οὐκ εἰδότες,	ὡς	δὲ εἶδον γυμνοὺς καὶ δεσμὰ
[3, 23]	τὴν ψυχὴν ἀθρόα κατεχεῖτο ἡδονή.	ὡς	δὲ τὰ κατὰ Λευκίππην εἶχέ
[3, 14]	σφόδρα γὰρ ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος.	ὡς	δέ τις παρῆν, περιάγων τὸν
[3, 20]	τυγχάνουσιν, ἐπεχείρουν ἐλαύνειν εἰς τοὐπίσω·	ὡς	δὲ φθάνουσιν οἱ λῃσταὶ καταλαβόντες,
[3, 4]	τοῦ σκάφους, ηὐτρεπίζετο δὲ ἕκαστος	ὡς,	εἰ πελάσειε, πηδήσων ἐς αὐτήν.
[3, 20]	εἴσω κατεδύετο. τούτῳ δ´ ἄρα,	ὡς	εἰκός, ὁ κακοδαίμων ἐκεῖνος ἐν
[3, 2]	τὸν θάνατον προσδοκῶντες· καὶ ἦν,	ὡς	εἰκός, οὐ μακράν. περὶ γὰρ
[3, 15]	αὐτῇ, καὶ ὁ ἱερεὺς ᾖδεν,	ὡς	εἰκός, ᾠδὴν Αἰγυπτίαν· τὸ γὰρ
[3, 24]	ἀπονενοημένων καὶ πολὺ συνηθροῖσθαι λῃστήριον,	ὡς	εἶναι μυρίους. λέγει οὖν ὁ
[3, 19]	ἐξαιτοῦμαι δὴ καὶ τὸν Σάτυρον	ὡς	ἐμόν. οἱ δέ, Ἀλλ´ ὅμως,
[3, 4]	ἅλμης πιόντες κατεσχέθησαν, οὗτοι μετριωτέραν	ὡς	ἐν κακοῖς ἔσχον τὴν συμφοράν,
[3, 10]	καὶ ἀκούετε, τί τηλικοῦτον ἠδικήσαμεν,	ὡς	ἐν ὀλίγαις ἡμέραις τοσούτῳ πλήθει
[3, 2]	τέλεον ἁρπάζεται, ἑωρῶμεν δὲ ἑαυτοὺς	ὡς	ἐν σελήνῃ. πῦρ μὲν ἀστραπῆς
[3, 10]	καὶ ἐκάθευδον οἱ φρουροί, τότε,	ὡς	ἐξὸν ἤδη, κλαίειν ἦρχον τὴν
[3, 9]	Ὁ βουκόλος" μεταστρέφει τὴν ναῦν	ὡς	ἐπαναπλεύσων εἰς τοὐπίσω. καὶ ἅμα
[3, 7]	λίθου τὸν κόλπον ὁ γραφεύς,	ὡς	ἔτεκεν αὐτὸν ἡ γῆ. ἡ
[3, 21]	χρησμός. ὁρᾷς τοῦτο τὸ ξίφος	ὡς	ἔχει μηχανῆς. ἂν γὰρ ἐρείσῃ
[3, 10]	οὖν νὺξ ἐγένετο καὶ ἐκείμεθα	ὡς	ἦμεν δεδεμένοι καὶ ἐκάθευδον οἱ
[3, 7]	τὸ μὲν ἀπωξυμμένον μένει ξίφος,	ὡς	ἤρξατο, τὸ δὲ καμπτόμενον δρέπανον
[3, 23]	κοινότατον, προσπεσὼν κατησπαζόμην καὶ προσεκύνουν	ὡς	θεόν, καί μου κατὰ τὴν
[3, 17]	εἰπὼν ἀνατείνω τὸ ξίφος ἄνω	ὡς	καθήσων ἐμαυτῷ κατὰ τῆς σφαγῆς·
[3, 14]	τὸν στρατηγὸν ἐκ τῆς ἀκροάσεως,	ὡς	καὶ αὐτὸν δάκρυα προαγαγεῖν· πλέον
[3, 4]	γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει τὸν φόβον,	ὡς	καὶ διὰ τούτων θάνατον δυστυχεῖν
[3, 18]	καὶ φίλημα ἀληθινὸν καὶ ζῶν,	ὡς	κἀκεῖνο τὸ τῆς Λευκίππης γλυκύ.
[3, 10]	χρηστὴ δὲ πρὸς ἐραστὴν δυστυχοῦντα.	ὡς	καλά σου τῶν γάμων τὰ
[3, 22]	θαρρεῖν παρεκελευσάμεθα, διεξελθόντες ἕκαστα, καὶ	ὡς	μένειν εἴσω τῆς σοροῦ χρή,
[3, 21]	τὴν πλαστὴν ταύτην γαστέρα ῥάψωμεν,	ὡς	μὴ ῥᾳδίως τὰ σπλάγχνα διεκπίπτοι,
[3, 21]	ποίῳ τρόπῳ. δέρμα προβάτου λαβόντες	ὡς	ὅτι ῥαδινώτατον συρράψωμεν εἰς σχῆμα
[3, 23]	βωμόν· καὶ τὰ λοιπὰ οἶδας.	~Ὡς	οὖν ἤκουσα, παντοδαπὸς ἐγιγνόμην καὶ
[3, 9]	καὶ ἦν ὁδὸς ἡμερῶν δύο,	ὡς	παρὰ τῶν σὺν ἡμῖν ἑαλωκότων
[3, 9]	δωμάτιον ἀπηλλάττοντο, φύλακας ἡμῖν καταλιπόντες,	ὡς	τὴν ἐπιοῦσαν ἄξοντες ἡμᾶς εἰς
[3, 15]	γενομένη. ἐπεὶ δὲ τέλος εἶχεν,	ὥς	γε ᾤμην, τὸ ἔργον, τὸ
[3, 25]	μέγεθος κατὰ ταῶνα· τῇ χροιᾷ	ταὼς	ἐν κάλλει δεύτερος. κεκέρασται μὲν
[3, 8]	δόρατι. ὄρνις ἐς τὴν τοῦ	Προμηθέως	γαστέρα τρυφᾷ· ἕστηκε γὰρ αὐτὴν
[3, 8]	τοῦτο. ~Ἑξῆς δὲ τὸ τοῦ	Προμηθέως	ἐγεγόνει. δέδεται μὲν ὁ Προμηθεὺς
[3, 8]	ἐρείδει τῷ μηρῷ τῷ τοῦ	Προμηθέως	τὰς τῶν ὀνύχων ἀκμάς. ὁ
[3, 8]	Ἡρακλῆς· ἕστηκε γὰρ τοξεύων τοῦ	Προμηθέως	τὸν δήμιον· ἐνήρμοσται τῷ τόξῳ
[3, 15]	ἑωρῶμεν τοὺς λῃστὰς μετὰ πλείστης	δυνάμεως	ἐπὶ θάτερα τῆς διώρυχος ἑστῶτας
[3, 24]	πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ ἥκειν τῆς	δυνάμεως	τὸν ὄρνιν αὐτοῖς ἐπιδημῆσαι τὸν
[3, 2]	αἱ δὲ κατ´ οὐρὰν τῆς	νεὼς	ἀλλήλαις ἀντέπιπτον. ἡ δὲ ναῦς
[3, 19]	σοι ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ τῆς	νεώς.	ἦν οὖν μοι τὰ πλεῖστα
[3, 4]	δὲ ἀποπηδᾶν πειρώμενοι ἐξεκυλίσθησαν τῆς	νεὼς	κατὰ τῆς θαλάσσης. ταχὺ γὰρ
[3, 4]	~Ἔνθα δή τις ἀπὸ τῆς	νεὼς	νεανίσκος εὔρωστος λαμβάνεται τοῦ κάλω
[3, 3]	πολλοὶ δὲ καὶ ἐκ τῆς	νεὼς	ὁπλισάμενοι τὸ δυνατόν, ὁ μὲν
[3, 2]	δὲ καὶ τὰ ξύλα τῆς	νεὼς	ῥηγνύμενα, μὴ κατὰ μικρὸν ἀνοιχθείη
[3, 3]	ἀράμενος, ὁ δὲ τῶν τῆς	νεὼς	σελμάτων, ἠμύνετο. θάλασσα γὰρ εἶχε
[3, 20]	αὐτήν. οἱ δὲ ἐπὶ τῆς	νεὼς	συνέντες οἳ τυγχάνουσιν, ἐπεχείρουν ἐλαύνειν
[3, 14]	διέθηκα τὸν στρατηγὸν ἐκ τῆς	ἀκροάσεως,	ὡς καὶ αὐτὸν δάκρυα προαγαγεῖν·
[3, 1]	βαπτίζεται τὸ σκάφος, τοῦ μὲν	τέως	εἰς κῦμα κλιθέντος ἀναθορόντος ὀξείᾳ
[3, 12]	φωνή. ~Ταῦθ´ ἡμᾶς διαλεγομένους ἔλαθεν	ἠὼς	γενομένη· καί τις ἵππον ἐπελαύνων
[3, 18]	κἀγὼ μόλις μὲν καὶ φοβούμενος	(ἀληθῶς	γὰρ ᾤμην τὴν Ἑκάτην παρεῖναι)
[3, 21]	ταύτην γαστέρα ῥάψωμεν, ὡς μὴ	ῥᾳδίως	τὰ σπλάγχνα διεκπίπτοι, καὶ ἐνσκευάσαντες
[3, 22]	αὐτοὺς δεήσει τὴν κόρην ὡς	ἁρμοδίως	πρὸς τὴν ἀνατομήν. Ὑμῶν, ὁ
[3, 2]	τι τῶν εὐτελῶν, ἀλλὰ πάντα	ὁμοίως	ἠκοντίζομεν ἔξω τῆς νηός· πολλοὶ
[3, 6]	δὲ ἄγαλμα νεανίσκος, Ἀπόλλωνι μᾶλλον	ἐοικώς·	οὕτω γὰρ ἡλικίας εἶχε. προβέβληται
[3, 7]	τὸν θάνατον ἐκδεχομένη· ἕστηκε δὲ	νυμφικῶς	ἐστολισμένη, ὥσπερ Ἀϊδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη.
[3, 23]	τὰ κατὰ Λευκίππην εἶχέ μοι	καλῶς,	Ὁ δὲ Κλεινίας, εἶπον, τί
[3, 18]	γὰρ ᾤμην τὴν Ἑκάτην παρεῖναι)	ὅμως	δ´ οὖν ἀπέστησα τῶν ὀφθαλμῶν
[3, 19]	ὡς ἐμόν. οἱ δέ, Ἀλλ´	ὅμως,	ἔφασαν, ἐπίδειξον ἡμῖν σεαυτὸν τολμηρὸν
[3, 20]	τοὺς πρώτους ἐπελθόντας καὶ μάλα	ἐρρωμένως	ἀντετάξαντο· πλειόνων δὲ ἐπιπλευσάντων σκαφῶν
[3, 11]	μὲν γὰρ ταῖς μετρίαις συμφοραῖς	ἀφθόνως	τὰ δάκρυα καταρρεῖ καὶ ἔστι
[3, 14]	καὶ ἀκούων ἠλέει. συμπαθὴς δέ	πως	εἰς ἔλεον ἄνθρωπος ἀκροατὴς ἀλλοτρίων
[3, 14]	ἕκαστον ἐπυνθάνετο τίνες εἴημεν καὶ	πῶς	ληφθείημεν· διηγεῖτο δὲ ἄλλος ἄλλο
[3, 18]	Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν. λέγε δὲ	πῶς	τοὺς λῃστὰς ἠπάτησας. ~Ὁ οὖν
[3, 1]	εἰς τὰ μετέωρα τῆς νηός,	ὅπως	τὸ μὲν βαπτιζόμενον τῆς νηὸς
[3, 16]	δὲ στρατηγὸς ἐπεχείρει με παρηγορεῖν	ἀνιαρῶς	ἔχοντα. περὶ δὲ πρώτην νυκτὸς
[3, 1]	ἐπὶ θάτερα συνάγοντες ἄνω τοῦ	κέρως	βίᾳ (τὸ γὰρ πνεῦμα σφοδρότερον
[3, 21]	ἐνδεδεμένην τὴν σκευὴν ταύτην ἐπικρύψωμεν.	πάντως	δὲ καὶ ὁ χρησμὸς ἡμῖν
[3, 17]	κἂν νῦν με βιάσησθε, Λευκίππης	οὕτως	ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν γὰρ ἀφαιρήσεσθέ
[3, 7]	τῶν κροτάφων, ἤγειρε τοὺς δράκοντας·	οὕτως	ἀπειλεῖ κἀν τῇ γραφῇ. ὅπλον
[3, 7]	ἔοικε τοῖς ἄρτι μαραινομένοις ἴοις·	οὕτως	αὐτὴν ἐκόσμησεν ὁ ζωγράφος εὐμόρφῳ
[3, 25]	γηΐνῳ χώματι, ἐπὶ τὸν Νεῖλον	οὕτως	ἵπταται τὸ ἔργον φέρων. ἕπεται
[3, 3]	τοὺς ἑτέρους εὔγνωμον οὐκ ἐλογίζετο.	οὕτως	οἱ μεγάλοι κίνδυνοι καὶ τοὺς
[3, 1]	καὶ τῆς ἡμέρας ἀπωλώλει τὸ	φῶς.	ἐγείρεται δὲ κάτωθεν ἄνεμος ἐκ
[3, 13]	δὲ ἀπὸ τῶν ὅπλων ἄνδρες	κούφως	ἐσταλμένοι, φέρων αἰχμὴν ἕκαστος καὶ