HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 13 formes différentes pour 85 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chapitre

[3, 14]   δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ ἀναμείνας στρατιὰν ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ

[3, 25]   Αἰγύπτιοι δὲ τὴν τελευτήν. ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ (σὺν χρόνῳ δὲ τοῦτο

[3, 8]   τοῦ Προμηθέως γαστέρα τρυφᾷ· ἕστηκε γὰρ αὐτὴν ἀνοίγων, ἤδη μὲν ἀνεῳγμένην,

[3, 21]   εἰς τὸ λαθεῖν χρήσιμος· ποδήρει γὰρ αὐτὴν ἐσταλμένην διὰ ταύτης ἀνατμηθῆναι

[3, 25]   καὶ ἡ κεφαλὴ μαρτυρεῖ· ἐστεφάνωσε γὰρ αὐτὴν κύκλος εὐφυής· ἡλίου δέ

[3, 11]   προδίδωσι καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ἐντυχοῦσα γὰρ αὐτοῖς ἀναβαίνουσιν ἡ λύπη ἵστησί

[3, 15]   βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω γὰρ αὐτοῖς ποιεῖν ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ

[3, 6]   δεσμῶται μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο γὰρ αὐτούς, οἶμαι, εἰς ἓν συνήγαγεν

[3, 17]   Λευκίππης οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν γὰρ ἀφαιρήσεσθέ μου τὸ ξίφος, τὸ

[3, 24]   ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς δισχιλίους· τοὺς γὰρ βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης

[3, 25]   αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν. σμύρνης γὰρ βῶλον τῆς εὐωδεστάτης, ὅσον ἱκανὸν

[3, 21]   λῃσταὶ τὴν τέχνην. τά τε γὰρ δέρματα ἀποκέκρυπται τά τε σπλάγχνα

[3, 8]   ἅμα καὶ φόβου· πῇ μὲν γὰρ εἰς τὸ ἕλκος, πῇ δὲ

[3, 3]   τῆς νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο. θάλασσα γὰρ εἶχε νόμον τὴν βίαν, καὶ

[3, 3]   ναυμαχίας καινὸς τρόπος. οἱ μὲν γὰρ ἐκ τῆς ἐφολκίδος δέει τοῦ

[3, 9]   ἡμᾶς εἰς τὸν βασιλέα· τούτῳ γὰρ ἐκάλουν τῷ ὀνόματι τὸν λῃστὴν

[3, 18]   χθὲς ἐθεασάμην, τίνα ἦν; ἢ γὰρ ἐκεῖνά ἐστιν ἢ ταῦτα ἐνύπνια.

[3, 6]   τοῦ Σατύρου σύμβολον ἐξαιτήσαντες (καὶ γὰρ ἔλεγον μαντικὸν εἶναι τὸν θεὸν)

[3, 10]   μηδὲ ἐλέους τύχωμεν. λῃστὴν μὲν γὰρ Ἕλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε καὶ

[3, 4]   τῷ τοῦ θανάτου φόβῳ. ὁ γὰρ ἐν θαλάσσῃ θάνατος βραδὺς προαναιρεῖ

[3, 19]   δὴ τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε· σὸς γὰρ ἐντεῦθεν ὁ λόγος. ~Καὶ ὁ

[3, 2]   κυμάτων ἑκατέρωθεν φοβερώτερα· ἀναβαίνουσα μὲν γὰρ ἐπὶ τὴν ναῦν ἡ θάλασσα

[3, 3]   ἦν μάχη χειροποίητος. οἱ μὲν γὰρ ἐπιβάντες ἤδη τὸν κάλων ἔκοπτον,

[3, 21]   ξίφος ὡς ἔχει μηχανῆς. ἂν γὰρ ἐρείσῃ τις ἐπί τινος σώματος,

[3, 23]   ἐν μέσῃ τῇ χαρᾷ· ταχὺ γὰρ ἐφθόνησέ μοι δαίμων τις τῆς

[3, 15]   χῶσαι, ἥτις ἦν ἐμποδών. καὶ γὰρ ἑωρῶμεν τοὺς λῃστὰς μετὰ πλείστης

[3, 17]   δὲ φαρμάκου τῶν κακῶν· οὐδὲ γὰρ ζῆν ἔτι δύναμαι, κἂν νῦν

[3, 3]   τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον· φιλίας γὰρ ἢ αἰδοῦς οὐκ ἔτι θεσμὸς

[3, 7]   καὶ ξίφος ἐσχισμένῳ. ἄρχεται μὲν γὰρ ἡ κώπη κάτωθεν ἀμφοῖν ἐκ

[3, 14]   ἐγὼ δὲ ἵππον ᾔτουν, σφόδρα γὰρ ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος. ὡς δέ

[3, 6]   νεανίσκος, Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς· οὕτω γὰρ ἡλικίας εἶχε. προβέβληται δὲ τὴν

[3, 1]   πλέον δὲ ἠνύομεν οὐδέν· ἀνέφερε γὰρ ἡμᾶς μᾶλλον κορυφούμενον τὸ ἔδαφος

[3, 11]   κλαίειν δὲ οὐκ ἠδυνάμην. τοῦτο γὰρ ἴδιον τῶν ὀφθαλμῶν ἐν τοῖς

[3, 21]   θέλῃς χρηστὸς γενέσθαι, συναγωνίσεται. δυνησόμεθα γὰρ καὶ τὴν κόρην σῶσαι καὶ

[3, 22]   ἔφην, ζῆν καὶ Κλειτοφῶντα. ἡ γὰρ κόρη πυθομένῳ μοι καταλιπεῖν αὐτὸν

[3, 2]   ἐκάλυπτε πᾶν τὸ σκάφος. τὸ γὰρ κῦμα αἰρόμενον ὑψοῦ, ψαῦον αὐτῶν

[3, 10]   κατέκλασε καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ γὰρ λόγος πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ·

[3, 2]   ὡς εἰκός, οὐ μακράν. περὶ γὰρ μεσημβρίαν δείλην ὁ μὲν ἥλιος

[3, 1]   σκάφει τὴν πλάνην. πρὶν μὲν γὰρ μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς

[3, 2]   πᾶσαν τὴν ναῦν ἐκεκάλυπτο· καὶ γὰρ ὄμβρος ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς δὲ

[3, 15]   τὸ δὲ ἦν ἔκπληξις· μέτρον γὰρ οὐκ ἔχον τὸ κακὸν ἐνεβρόντησέ

[3, 4]   προαναιρεῖ πρὸ τοῦ παθεῖν· ὁ γὰρ ὀφθαλμὸς πελάγους γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει

[3, 1]   ἄνω τοῦ κέρως βίᾳ (τὸ γὰρ πνεῦμα σφοδρότερον ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν οὐκ

[3, 10]   πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ· τὸ γὰρ πονοῦν τῆς ψυχῆς ἡ γλῶττα

[3, 9]   Ἀπολώλαμεν" ἔστησε τὴν ναῦν, ὁ γὰρ ποταμὸς ταύτῃ στενώτατος, καὶ ἐπεμβάντες

[3, 19]   Αἰγύπτιός εἰμι τὸ γένος· φθάνω γάρ σοι ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ τῆς

[3, 15]   ὡς εἰκός, ᾠδὴν Αἰγυπτίαν· τὸ γὰρ σχῆμα τοῦ στόματος καὶ τῶν

[3, 11]   τοῖς μεγάλοις κακοῖς. ἐν μὲν γὰρ ταῖς μετρίαις συμφοραῖς ἀφθόνως τὰ

[3, 7]   κεκέρασται καὶ δέος· ἐν μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς τὸ δέος κάθηται,

[3, 18]   ἐπικάλυψαί σου τὸ πρόσωπον· καλῶ γὰρ τὴν Ἑκάτην ἐπὶ τὸ ἔργον.

[3, 4]   νεὼς κατὰ τῆς θαλάσσης. ταχὺ γὰρ τὴν ἐφολκίδα ἀπολύσαντες οἱ ναῦται,

[3, 23]   Μενέλαος, Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ γὰρ τὴν ναυαγίαν εὐθὺς εἶδον μὲν

[3, 4]   τούτων θάνατον δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον γὰρ τῆς θαλάσσης τὸ μέγεθος, τοσοῦτος

[3, 20]   ποι παρόντος ἅμα κἀμοῦ (προσεδόκα γάρ τι σπουδαῖον ἔνδον εἶναι) ἀνοίγει

[3, 20]   καταλαβόντες, πρὸς ἄμυναν τρέπονται. καὶ γάρ τις ἐν αὐτοῖς ἦν τῶν

[3, 8]   μηρὸν ἐγείρει καθ´ αὑτοῦ· εἰς γὰρ τὸ ἧπαρ συνάγει τὸν ὄρνιν·

[3, 12]   καὶ οὐκ ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι γὰρ τοῖς λῃσταῖς εἰσιν οἱ ἵπποι.

[3, 8]   ἀναφέρει δὲ λυπούμενον Ἡρακλῆς· ἕστηκε γὰρ τοξεύων τοῦ Προμηθέως τὸν δήμιον·

[3, 21]   τρόπον τοὺς ὁρῶντας ἀπατᾷ· δοκεῖ γὰρ τοσοῦτον καταβῆναι ἐν τῇ σφαγῇ,

[3, 7]   χείρ, ἀλλ´ ἔστιν αὐτόχθον· ἐτράχυνε γὰρ τοῦ λίθου τὸν κόλπον ὁ

[3, 14]   ἔλεος πολλάκις φιλίαν προξενεῖ· ἡ γὰρ ψυχὴ μαλαχθεῖσα πρὸς τὴν ὧν

[3, 18]   μόλις μὲν καὶ φοβούμενος (ἀληθῶς γὰρ ᾤμην τὴν Ἑκάτην παρεῖναι) ὅμως

[3, 15]   οἵτινες ἦσαν οὐκ εἶδον, ἦσαν γὰρ ὡπλισμένοι, τὴν δὲ κόρην Λευκίππην

[3, 8]   καθ´ αὑτοῦ· εἰς γὰρ τὸ ἧπαρ συνάγει τὸν ὄρνιν· ὁ δὲ

[3, 8]   τὸ τραῦμα καὶ ζητεῖν τὸ ἧπαρ· τὸ δὲ ἐκφαίνεται τοσοῦτον, ὅσον

[3, 21]   τε σπλάγχνα τῇ σφαγῇ προπηδήσεται, ἅπερ ἡμεῖς ἐξελόντες ἐπὶ τῷ βωμῷ

[3, 10]   Ὦ θεοὶ καὶ δαίμονες, ἔφην, εἴπερ ἐστέ που καὶ ἀκούετε, τί

[3, 9]   μισθωσάμενοι (εἴχομεν δὲ ὀλίγον χρυσίον, ὅπερ ἐτύχομεν ἐζωσμένοι) διὰ τοῦ Νείλου

[3, 7]   ἐκδεχομένη· ἕστηκε δὲ νυμφικῶς ἐστολισμένη, ὥσπερ Ἀϊδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη. ποδήρης χιτών,

[3, 7]   τῇ πέτρᾳ· οἱ καρποὶ δὲ ὥσπερ ἀμπέλου βότρυες κρέμανται. καὶ αἱ

[3, 11]   κολάζοντας ἱκετηρία, καὶ τοὺς ἀλγοῦντας, ὥσπερ ἀπὸ οἰδοῦντος τραύματος, ἐξεκένωσεν· ἐν

[3, 20]   μέρος, τὸ μικρὸν ἐκεῖνο ξίφος ὥσπερ ἀπὸ χηραμοῦ τῆς κώπης κατατρέχει

[3, 25]   δὲ αὐτῷ χορὸς ἄλλων ὀρνίθων ὥσπερ δορυφόρων, καὶ ἔοικεν ὁ ὄρνις

[3, 2]   ἡμεῖς δὲ τὰ γέρρα ὑποδύντες ὥσπερ εἰς ἄντρον ἐμένομεν, παραδόντες ἑαυτοὺς

[3, 21]   σώματος, φεύγει πρὸς τὴν κώπην ὥσπερ εἰς κουλεόν· καὶ οἱ μὲν

[3, 22]   μέν, ἔφη, τὸ ἔργον, ἀλλ´ ὑπὲρ φίλου, κἂν ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς

[3, 2]   ἐσύριζε ψόφος. καὶ ὁ μὲν ἀὴρ εἶχε σάλπιγγος ἦχον· οἱ δὲ

[3, 7]   ὤμων συμβολῆς, καὶ εὐθὺς ἡ γαστήρ. μεταξὺ δὲ τοῦ κήτους καὶ

[3, 17]   φρικωδέστατον. ἀνέῳκτο μὲν αὐτῆς ἡ γαστὴρ πᾶσα καὶ ἦν ἐντέρων κενή·

[3, 5]   εἷς ἡμᾶς ἰχθὺς ἀναλωσάτω, μία γαστὴρ χωρησάτω, ἵνα καὶ ἐν ἰχθύσι

[3, 7]   ὅτι μή τις αὐτὸ πεποίηκε χείρ, ἀλλ´ ἔστιν αὐτόχθον· ἐτράχυνε γὰρ

[3, 8]   κλίνεται δὲ ἐπὶ μαζὸν ἡ χείρ. ὁ δὲ Προμηθεὺς μεστός ἐστιν

[3, 16]   θεοὶ καὶ οὐκ ἐσβέσθη τὸ πῦρ, ἀλλὰ μιαινόμενον ἠνείχετο καὶ ἀνέφερε

[3, 16]   ποῦ; εἰ μὲν δεδαπανήκει τὸ πῦρ, ἥττων ἡ συμφορά· νῦν δὲ

[3, 2]   δὲ ἑαυτοὺς ὡς ἐν σελήνῃ. πῦρ μὲν ἀστραπῆς ἵπταται, μυκᾶται δὲ

Livre, Chapitre
[3, 14]	δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει	γὰρ	ἀναμείνας στρατιὰν ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ
[3, 25]	Αἰγύπτιοι δὲ τὴν τελευτήν. ἐπειδὰν	γὰρ	ἀποθάνῃ (σὺν χρόνῳ δὲ τοῦτο
[3, 8]	τοῦ Προμηθέως γαστέρα τρυφᾷ· ἕστηκε	γὰρ	αὐτὴν ἀνοίγων, ἤδη μὲν ἀνεῳγμένην,
[3, 21]	εἰς τὸ λαθεῖν χρήσιμος· ποδήρει	γὰρ	αὐτὴν ἐσταλμένην διὰ ταύτης ἀνατμηθῆναι
[3, 25]	καὶ ἡ κεφαλὴ μαρτυρεῖ· ἐστεφάνωσε	γὰρ	αὐτὴν κύκλος εὐφυής· ἡλίου δέ
[3, 11]	προδίδωσι καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ἐντυχοῦσα	γὰρ	αὐτοῖς ἀναβαίνουσιν ἡ λύπη ἵστησί
[3, 15]	βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω	γὰρ	αὐτοῖς ποιεῖν ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ
[3, 6]	δεσμῶται μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο	γὰρ	αὐτούς, οἶμαι, εἰς ἓν συνήγαγεν
[3, 17]	Λευκίππης οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν	γὰρ	ἀφαιρήσεσθέ μου τὸ ξίφος, τὸ
[3, 24]	ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς δισχιλίους· τοὺς	γὰρ	βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης
[3, 25]	αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν. σμύρνης	γὰρ	βῶλον τῆς εὐωδεστάτης, ὅσον ἱκανὸν
[3, 21]	λῃσταὶ τὴν τέχνην. τά τε	γὰρ	δέρματα ἀποκέκρυπται τά τε σπλάγχνα
[3, 8]	ἅμα καὶ φόβου· πῇ μὲν	γὰρ	εἰς τὸ ἕλκος, πῇ δὲ
[3, 3]	τῆς νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο. θάλασσα	γὰρ	εἶχε νόμον τὴν βίαν, καὶ
[3, 3]	ναυμαχίας καινὸς τρόπος. οἱ μὲν	γὰρ	ἐκ τῆς ἐφολκίδος δέει τοῦ
[3, 9]	ἡμᾶς εἰς τὸν βασιλέα· τούτῳ	γὰρ	ἐκάλουν τῷ ὀνόματι τὸν λῃστὴν
[3, 18]	χθὲς ἐθεασάμην, τίνα ἦν; ἢ	γὰρ	ἐκεῖνά ἐστιν ἢ ταῦτα ἐνύπνια.
[3, 6]	τοῦ Σατύρου σύμβολον ἐξαιτήσαντες (καὶ	γὰρ	ἔλεγον μαντικὸν εἶναι τὸν θεὸν)
[3, 10]	μηδὲ ἐλέους τύχωμεν. λῃστὴν μὲν	γὰρ	Ἕλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε καὶ
[3, 4]	τῷ τοῦ θανάτου φόβῳ. ὁ	γὰρ	ἐν θαλάσσῃ θάνατος βραδὺς προαναιρεῖ
[3, 19]	δὴ τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε· σὸς	γὰρ	ἐντεῦθεν ὁ λόγος. ~Καὶ ὁ
[3, 2]	κυμάτων ἑκατέρωθεν φοβερώτερα· ἀναβαίνουσα μὲν	γὰρ	ἐπὶ τὴν ναῦν ἡ θάλασσα
[3, 3]	ἦν μάχη χειροποίητος. οἱ μὲν	γὰρ	ἐπιβάντες ἤδη τὸν κάλων ἔκοπτον,
[3, 21]	ξίφος ὡς ἔχει μηχανῆς. ἂν	γὰρ	ἐρείσῃ τις ἐπί τινος σώματος,
[3, 23]	ἐν μέσῃ τῇ χαρᾷ· ταχὺ	γὰρ	ἐφθόνησέ μοι δαίμων τις τῆς
[3, 15]	χῶσαι, ἥτις ἦν ἐμποδών. καὶ	γὰρ	ἑωρῶμεν τοὺς λῃστὰς μετὰ πλείστης
[3, 17]	δὲ φαρμάκου τῶν κακῶν· οὐδὲ	γὰρ	ζῆν ἔτι δύναμαι, κἂν νῦν
[3, 3]	τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον· φιλίας	γὰρ	ἢ αἰδοῦς οὐκ ἔτι θεσμὸς
[3, 7]	καὶ ξίφος ἐσχισμένῳ. ἄρχεται μὲν	γὰρ	ἡ κώπη κάτωθεν ἀμφοῖν ἐκ
[3, 14]	ἐγὼ δὲ ἵππον ᾔτουν, σφόδρα	γὰρ	ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος. ὡς δέ
[3, 6]	νεανίσκος, Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς· οὕτω	γὰρ	ἡλικίας εἶχε. προβέβληται δὲ τὴν
[3, 1]	πλέον δὲ ἠνύομεν οὐδέν· ἀνέφερε	γὰρ	ἡμᾶς μᾶλλον κορυφούμενον τὸ ἔδαφος
[3, 11]	κλαίειν δὲ οὐκ ἠδυνάμην. τοῦτο	γὰρ	ἴδιον τῶν ὀφθαλμῶν ἐν τοῖς
[3, 21]	θέλῃς χρηστὸς γενέσθαι, συναγωνίσεται. δυνησόμεθα	γὰρ	καὶ τὴν κόρην σῶσαι καὶ
[3, 22]	ἔφην, ζῆν καὶ Κλειτοφῶντα. ἡ	γὰρ	κόρη πυθομένῳ μοι καταλιπεῖν αὐτὸν
[3, 2]	ἐκάλυπτε πᾶν τὸ σκάφος. τὸ	γὰρ	κῦμα αἰρόμενον ὑψοῦ, ψαῦον αὐτῶν
[3, 10]	κατέκλασε καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ	γὰρ	λόγος πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ·
[3, 2]	ὡς εἰκός, οὐ μακράν. περὶ	γὰρ	μεσημβρίαν δείλην ὁ μὲν ἥλιος
[3, 1]	σκάφει τὴν πλάνην. πρὶν μὲν	γὰρ	μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς
[3, 2]	πᾶσαν τὴν ναῦν ἐκεκάλυπτο· καὶ	γὰρ	ὄμβρος ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς δὲ
[3, 15]	τὸ δὲ ἦν ἔκπληξις· μέτρον	γὰρ	οὐκ ἔχον τὸ κακὸν ἐνεβρόντησέ
[3, 4]	προαναιρεῖ πρὸ τοῦ παθεῖν· ὁ	γὰρ	ὀφθαλμὸς πελάγους γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει
[3, 1]	ἄνω τοῦ κέρως βίᾳ (τὸ	γὰρ	πνεῦμα σφοδρότερον ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν οὐκ
[3, 10]	πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ· τὸ	γὰρ	πονοῦν τῆς ψυχῆς ἡ γλῶττα
[3, 9]	Ἀπολώλαμεν" ἔστησε τὴν ναῦν, ὁ	γὰρ	ποταμὸς ταύτῃ στενώτατος, καὶ ἐπεμβάντες
[3, 19]	Αἰγύπτιός εἰμι τὸ γένος· φθάνω	γάρ	σοι ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ τῆς
[3, 15]	ὡς εἰκός, ᾠδὴν Αἰγυπτίαν· τὸ	γὰρ	σχῆμα τοῦ στόματος καὶ τῶν
[3, 11]	τοῖς μεγάλοις κακοῖς. ἐν μὲν	γὰρ	ταῖς μετρίαις συμφοραῖς ἀφθόνως τὰ
[3, 7]	κεκέρασται καὶ δέος· ἐν μὲν	γὰρ	ταῖς παρειαῖς τὸ δέος κάθηται,
[3, 18]	ἐπικάλυψαί σου τὸ πρόσωπον· καλῶ	γὰρ	τὴν Ἑκάτην ἐπὶ τὸ ἔργον.
[3, 4]	νεὼς κατὰ τῆς θαλάσσης. ταχὺ	γὰρ	τὴν ἐφολκίδα ἀπολύσαντες οἱ ναῦται,
[3, 23]	Μενέλαος, Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ	γὰρ	τὴν ναυαγίαν εὐθὺς εἶδον μὲν
[3, 4]	τούτων θάνατον δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον	γὰρ	τῆς θαλάσσης τὸ μέγεθος, τοσοῦτος
[3, 20]	ποι παρόντος ἅμα κἀμοῦ (προσεδόκα	γάρ	τι σπουδαῖον ἔνδον εἶναι) ἀνοίγει
[3, 20]	καταλαβόντες, πρὸς ἄμυναν τρέπονται. καὶ	γάρ	τις ἐν αὐτοῖς ἦν τῶν
[3, 8]	μηρὸν ἐγείρει καθ´ αὑτοῦ· εἰς	γὰρ	τὸ ἧπαρ συνάγει τὸν ὄρνιν·
[3, 12]	καὶ οὐκ ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι	γὰρ	τοῖς λῃσταῖς εἰσιν οἱ ἵπποι.
[3, 8]	ἀναφέρει δὲ λυπούμενον Ἡρακλῆς· ἕστηκε	γὰρ	τοξεύων τοῦ Προμηθέως τὸν δήμιον·
[3, 21]	τρόπον τοὺς ὁρῶντας ἀπατᾷ· δοκεῖ	γὰρ	τοσοῦτον καταβῆναι ἐν τῇ σφαγῇ,
[3, 7]	χείρ, ἀλλ´ ἔστιν αὐτόχθον· ἐτράχυνε	γὰρ	τοῦ λίθου τὸν κόλπον ὁ
[3, 14]	ἔλεος πολλάκις φιλίαν προξενεῖ· ἡ	γὰρ	ψυχὴ μαλαχθεῖσα πρὸς τὴν ὧν
[3, 18]	μόλις μὲν καὶ φοβούμενος (ἀληθῶς	γὰρ	ᾤμην τὴν Ἑκάτην παρεῖναι) ὅμως
[3, 15]	οἵτινες ἦσαν οὐκ εἶδον, ἦσαν	γὰρ	ὡπλισμένοι, τὴν δὲ κόρην Λευκίππην
[3, 8]	καθ´ αὑτοῦ· εἰς γὰρ τὸ	ἧπαρ	συνάγει τὸν ὄρνιν· ὁ δὲ
[3, 8]	τὸ τραῦμα καὶ ζητεῖν τὸ	ἧπαρ·	τὸ δὲ ἐκφαίνεται τοσοῦτον, ὅσον
[3, 21]	τε σπλάγχνα τῇ σφαγῇ προπηδήσεται,	ἅπερ	ἡμεῖς ἐξελόντες ἐπὶ τῷ βωμῷ
[3, 10]	Ὦ θεοὶ καὶ δαίμονες, ἔφην,	εἴπερ	ἐστέ που καὶ ἀκούετε, τί
[3, 9]	μισθωσάμενοι (εἴχομεν δὲ ὀλίγον χρυσίον,	ὅπερ	ἐτύχομεν ἐζωσμένοι) διὰ τοῦ Νείλου
[3, 7]	ἐκδεχομένη· ἕστηκε δὲ νυμφικῶς ἐστολισμένη,	ὥσπερ	Ἀϊδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη. ποδήρης χιτών,
[3, 7]	τῇ πέτρᾳ· οἱ καρποὶ δὲ	ὥσπερ	ἀμπέλου βότρυες κρέμανται. καὶ αἱ
[3, 11]	κολάζοντας ἱκετηρία, καὶ τοὺς ἀλγοῦντας,	ὥσπερ	ἀπὸ οἰδοῦντος τραύματος, ἐξεκένωσεν· ἐν
[3, 20]	μέρος, τὸ μικρὸν ἐκεῖνο ξίφος	ὥσπερ	ἀπὸ χηραμοῦ τῆς κώπης κατατρέχει
[3, 25]	δὲ αὐτῷ χορὸς ἄλλων ὀρνίθων	ὥσπερ	δορυφόρων, καὶ ἔοικεν ὁ ὄρνις
[3, 2]	ἡμεῖς δὲ τὰ γέρρα ὑποδύντες	ὥσπερ	εἰς ἄντρον ἐμένομεν, παραδόντες ἑαυτοὺς
[3, 21]	σώματος, φεύγει πρὸς τὴν κώπην	ὥσπερ	εἰς κουλεόν· καὶ οἱ μὲν
[3, 22]	μέν, ἔφη, τὸ ἔργον, ἀλλ´	ὑπὲρ	φίλου, κἂν ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς
[3, 2]	ἐσύριζε ψόφος. καὶ ὁ μὲν	ἀὴρ	εἶχε σάλπιγγος ἦχον· οἱ δὲ
[3, 7]	ὤμων συμβολῆς, καὶ εὐθὺς ἡ	γαστήρ.	μεταξὺ δὲ τοῦ κήτους καὶ
[3, 17]	φρικωδέστατον. ἀνέῳκτο μὲν αὐτῆς ἡ	γαστὴρ	πᾶσα καὶ ἦν ἐντέρων κενή·
[3, 5]	εἷς ἡμᾶς ἰχθὺς ἀναλωσάτω, μία	γαστὴρ	χωρησάτω, ἵνα καὶ ἐν ἰχθύσι
[3, 7]	ὅτι μή τις αὐτὸ πεποίηκε	χείρ,	ἀλλ´ ἔστιν αὐτόχθον· ἐτράχυνε γὰρ
[3, 8]	κλίνεται δὲ ἐπὶ μαζὸν ἡ	χείρ.	ὁ δὲ Προμηθεὺς μεστός ἐστιν
[3, 16]	θεοὶ καὶ οὐκ ἐσβέσθη τὸ	πῦρ,	ἀλλὰ μιαινόμενον ἠνείχετο καὶ ἀνέφερε
[3, 16]	ποῦ; εἰ μὲν δεδαπανήκει τὸ	πῦρ,	ἥττων ἡ συμφορά· νῦν δὲ
[3, 2]	δὲ ἑαυτοὺς ὡς ἐν σελήνῃ.	πῦρ	μὲν ἀστραπῆς ἵπταται, μυκᾶται δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/03/2006