Livre, Chapitre |
[3, 18] |
καὶ
ἡ
Λευκίππη,
Παῦσαι,
ἔφη,
|
Μενέλαε, |
δεδιττόμενος
αὐτόν.
λέγε
δὲ
πῶς |
[3, 18] |
ἐδεόμην
Μενελάου,
λέγων·
Ὦ
φίλτατε
|
Μενέλαε, |
εἰ
διάκονός
τις
εἶ
θεῶν, |
[3, 17] |
ἐπὶ
τηλικούτῳ
κακῷ;
εὖ
γε,
|
Μενέλαε, |
Ξενίου
μέμνησαι
Διός.
ὁ
δὲ |
[3, 16] |
ἀνέφερε
τοῖς
θεοῖς
τὴν
κνῖσαν.
|
λαβὲ |
οὖν,
Λευκίππη,
τὰς
πρεπούσας
σοι |
[3, 13] |
ὡς
ἀπὸ
βέλους.
ἀλλὰ
ταῖς
|
γε |
ἀσπίσιν
ἐκδεχόμενοι
τοὺς
λίθους
ὀλίγον |
[3, 17] |
ἔφην,
ἐπὶ
τηλικούτῳ
κακῷ;
εὖ
|
γε, |
Μενέλαε,
Ξενίου
μέμνησαι
Διός.
ὁ |
[3, 15] |
ἐπεὶ
δὲ
τέλος
εἶχεν,
ὥς
|
γε |
ᾤμην,
τὸ
ἔργον,
τὸ
σῶμα |
[3, 18] |
Παῦσαι,
ἔφη,
Μενέλαε,
δεδιττόμενος
αὐτόν.
|
λέγε |
δὲ
πῶς
τοὺς
λῃστὰς
ἠπάτησας. |
[3, 19] |
ὑπερβάλοι
τῆς
θυσίας
τὸν
τόπον.
|
λέγε |
δὴ
τὰ
ἐπίλοιπα,
Σάτυρε·
σὸς |
[3, 24] |
ἐστι
τοῖς
ἐναντίοις.
ὁ
δὲ
|
ἔλεγε |
πᾶσαν
ἐμπεπλῆσθαι
τὴν
ἑξῆς
κώμην |
[3, 4] |
τὸν
πλοῦν
εἶχον
ἔνθα
αὐτοὺς
|
ἦγε |
τὸ
πνεῦμα·
οἱ
δὲ
ἐπὶ |
[3, 17] |
τῆς
ἐμῆς
λύπης
ξίφος
ἔνδον
|
καταπέπηγε |
καὶ
τέμνει
κατ´
ὀλίγον.
ἀθανάτῳ |
[3, 6] |
Διὸς
ἱερὸν
ἄγαλμα
Κασίου.
τὸ
|
δὲ
|
ἄγαλμα
νεανίσκος,
Ἀπόλλωνι
μᾶλλον
ἐοικώς· |
[3, 19] |
τῶν
ταύτῃ
παραφυλασσόντων
λῃστῶν.
ὡς
|
δὲ |
ἄγομαι
πρὸς
τὸν
λῄσταρχον,
ταχύ |
[3, 5] |
πολὺ
τοῦ
πνεύματος
περιεπέπαυτο,
τὸ
|
δὲ |
ἄγριον
ἐστόρεστο
τοῦ
κύματος·
μεστὴ |
[3, 25] |
Αἰθίοψ
ἐστὶ
τῇ
τροφῇ,
ἀποθανὼν
|
δὲ |
Αἰγύπτιος
γίνεται
τῇ
ταφῇ.
|
[3, 8] |
τὰς
τῶν
ὀνύχων
ἀκμάς.
ὁ
|
δὲ |
ἀλγῶν
πάντῃ
συνέσταλται
καὶ
τὴν |
[3, 19] |
τὸν
Σάτυρον
ὡς
ἐμόν.
οἱ
|
δέ, |
Ἀλλ´
ὅμως,
ἔφασαν,
ἐπίδειξον
ἡμῖν |
[3, 8] |
εἰς
τοὺς
δακτύλους
ἀποξύνεται.
τὸ
|
δὲ |
ἄλλο
σχῆμα
δείκνυσι
τὸν
πόνον· |
[3, 14] |
εἴημεν
καὶ
πῶς
ληφθείημεν·
διηγεῖτο
|
δὲ |
ἄλλος
ἄλλο
τι,
κἀγὼ
τὰ |
[3, 14] |
ἐπελθεῖν
τῷ
μεγάλῳ
λῃστηρίῳ·
ἐλέγοντο
|
δὲ
|
ἀμφὶ
τοὺς
μυρίους
εἶναι.
ἐγὼ |
[3, 17] |
ἦν
καὶ
ὁ
Σάτυρος.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἄνδρας
ἰδὼν
ἐκ
παραλόγου
ζῶντας |
[3, 20] |
ὅσον
οὐ
πλείω
τριῶν.
ὡς
|
δὲ |
ἀνελόμενος
τὸ
ξίφος
ὁ
Μενέλαος |
[3, 20] |
ἡ
κώπη
τὸ
μέγεθος·
ὡς
|
δὲ |
ἀνέστρεψεν
εἰς
τοὔμπαλιν,
αὖθις
ὁ |
[3, 7] |
εἰς
τὴν
πέτραν
ἐξεπέτασεν,
ἄγχει
|
δὲ |
ἄνω
δεσμὸς
ἑκατέραν
συνάπτων
τῇ |
[3, 13] |
καὶ
τραχὺς
καὶ
ἀνώμαλος·
τὸ
|
δὲ |
ἀνώμαλόν
εἰσιν
αἰχμαὶ
τῶν
λίθων. |
[3, 13] |
οἱ
στρατιῶται
τὴν
φάλαγγα,
ἐκθέουσι
|
δὲ |
ἀπὸ
τῶν
ὅπλων
ἄνδρες
κούφως |
[3, 4] |
τρεῖς
ηὐτύχησαν
οὐκ
ἀναιμωτί,
πολλοὶ
|
δὲ |
ἀποπηδᾶν
πειρώμενοι
ἐξεκυλίσθησαν
τῆς
νεὼς |
[3, 7] |
ἥμισυ
τοῦ
σιδήρου
ξίφος,
ἐντεῦθεν
|
δὲ |
ἀπορραγὲν
τὸ
μὲν
ὀξύνεται,
τὸ |
[3, 18] |
ἐγὼ
δὲ
πιστεύσας
ἐνεκαλυψάμην.
ὁ
|
δὲ |
ἄρχεται
τερατεύεσθαι
καὶ
λόγον
τινὰ |
[3, 6] |
τῇ
δὲ
ἐκ
θαλάσσης·
ἐπίκουροι
|
δὲ |
αὐτοῖς
Ἀργεῖοι
δύο
συγγενεῖς,
τῷ
|
[3, 25] |
εἰσὶν
αὗται
πτερῶν
ἀνατολαί.
μερίζονται
|
δὲ |
αὐτοῦ
Αἰθίοπες
μὲν
τὴν
ζωήν, |
[3, 7] |
πόδε
πλησίον
τοῦ
πτεροῦ.
πῖλος
|
δὲ |
αὐτοῦ
τὴν
κεφαλὴν
καλύπτει·
ὁ |
[3, 25] |
ἵπταται
τὸ
ἔργον
φέρων.
ἕπεται
|
δὲ
|
αὐτῷ
χορὸς
ἄλλων
ὀρνίθων
ὥσπερ |
[3, 20] |
~Καὶ
ὁ
Σάτυρος
λέγει·
Ἅμα
|
δὲ |
βιαζόμενος
ἐπὶ
τὸ
στρατόπεδον
ἔκλαον, |
[3, 2] |
σκάφει
μέγεθος
οἷον
ὄρος,
προσιὸν
|
δὲ |
βλέπων
καταποθήσεσθαι
τὴν
ναῦν
προσεδόκησας. |
[3, 2] |
πῦρ
μὲν
ἀστραπῆς
ἵπταται,
μυκᾶται
|
δὲ |
βροντὴν
οὐρανὸς
καὶ
τὸν
ἀέρα
|
[3, 15] |
πῶμα
ἐπ´
αὐτῆς
ἐπιθέντες,
τὸν
|
δὲ |
βωμὸν
καταστρέψαντες
φεύγουσιν
ἀμεταστρεπτί.
οὕτω |
[3, 16] |
ἔτυχε
μεμαντευμένος
ὁ
ἱερεύς.
~Ἑσπέρας
|
δὲ |
γενομένης
ἡ
διῶρυξ
κέχωστο
πᾶσα· |
[3, 25] |
μὲν
ὁ
ὄρνις
ὄνομα,
τὸ
|
δὲ |
γένος
Αἰθίοψ,
μέγεθος
κατὰ
ταῶνα· |
[3, 9] |
τὸ
χρυσίον
ἡμῶν
ἀποφέρουσιν,
ἡμᾶς
|
δὲ |
δήσαντες
καὶ
κατακλείσαντες
εἴς
τι |
[3, 2] |
μὲν
ἥλιος
τέλεον
ἁρπάζεται,
ἑωρῶμεν
|
δὲ |
ἑαυτοὺς
ὡς
ἐν
σελήνῃ.
πῦρ |
[3, 17] |
ὑπ´
αὐτῶν
ἀποθάνοιμι.
ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
ἐγγὺς
ἐγένοντο
καὶ
ἀναβοῶσιν
ἄμφω. |
[3, 9] |
τοὺς
φίλους
εὑρήσειν
προσενεχθέντας.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἐγενόμεθα
κατά
τινα
πόλιν,
ἐξαίφνης |
[3, 13] |
ἐπεχείρουν
ἀναιρεῖν
οὐκ
εἰδότες,
ὡς
|
δὲ |
εἶδον
γυμνοὺς
καὶ
δεσμὰ
ἔχοντας, |
[3, 6] |
Εὐάνθης
μὲν
ὁ
γραφεύς·
ἡ
|
δὲ |
εἰκὼν
Ἀνδρομέδα
καὶ
Προμηθεύς,
δεσμῶται |
[3, 17] |
Λευκίππη,
μαρτύρησον,
εἰ
ζῇς.
ἅμα
|
δὲ |
εἶπε
καὶ
δίς
που
καὶ |
[3, 7] |
κάλλος
ἀπίδοις,
ἀγάλματι
καινῷ,
εἰ
|
δὲ |
εἰς
τὰ
δεσμὰ
καὶ
τὸ |
[3, 8] |
γὰρ
εἰς
τὸ
ἕλκος,
πῇ
|
δὲ |
εἰς
τὸν
Ἡρακλέα
βλέπει,
καὶ |
[3, 21] |
σίδηρον
κατὰ
τοῦ
σώματος,
ὁ
|
δὲ
|
εἰς
τὸν
χηραμὸν
τῆς
κώπης |
[3, 12] |
τὴν
Λευκίππην
εὐθὺς
τρέπονται,
ἡ
|
δὲ |
εἴχετό
μου
καὶ
ἐξεκρέματο
βοῶσα. |
[3, 6] |
τῷ
μὲν
ἐξ
ἀέρος,
τῇ
|
δὲ |
ἐκ
θαλάσσης·
ἐπίκουροι
δὲ
αὐτοῖς |
[3, 15] |
ὄψεις
ἀπέστρεφον
τῆς
θέας,
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐκ
παραλόγου
καθήμενος
ἐθεώμην.
τὸ |
[3, 3] |
ἑωράκεσαν
ἐφέλκοντα
τὸν
κάλων·
οἱ
|
δὲ |
ἐκ
τῆς
ἐφολκίδος
μεταβαίνειν
οὐκ |
[3, 4] |
ἐγγὺς
ἤδη
τοῦ
σκάφους,
ηὐτρεπίζετο
|
δὲ |
ἕκαστος
ὡς,
εἰ
πελάσειε,
πηδήσων |
[3, 11] |
καταφέρουσα
σὺν
αὑτῇ
κάτω·
τὰ
|
δὲ |
ἐκτρεπόμενα
τῆς
ἐπὶ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς |
[3, 8] |
καὶ
ζητεῖν
τὸ
ἧπαρ·
τὸ
|
δὲ |
ἐκφαίνεται
τοσοῦτον,
ὅσον
ἀνέῳξεν
ὁ |
[3, 24] |
δύναμίς
ἐστι
τοῖς
ἐναντίοις.
ὁ
|
δὲ |
ἔλεγε
πᾶσαν
ἐμπεπλῆσθαι
τὴν
ἑξῆς |
[3, 12] |
ἀπέσπων
μὲν
τὴν
Λευκίππην,
ἔτυπτον
|
δὲ |
ἐμέ.
ἀράμενοι
οὖν
αὐτὴν
μετέωρον |
[3, 6] |
Σάτυρον,
νομίζοντες
τούτους
ἀπολωλέναι.
~Ἔστι
|
δὲ |
ἐν
τῷ
Πηλουσίῳ
Διὸς
ἱερὸν |
[3, 7] |
ἔτεκεν
αὐτὸν
ἡ
γῆ.
ἡ
|
δὲ |
ἐνίδρυται
τῇ
σκέπῃ·
καὶ
ἔοικε |
[3, 6] |
ἵδρυται
τοξαζόμενος
ἐν
γῇ,
ὁ
|
δὲ |
ἐξ
ἀέρος
κρέμαται
τῷ
πτερῷ. |
[3, 8] |
τῆς
χειρὸς
τὸ
νεῦρον,
κλίνεται
|
δὲ |
ἐπὶ
μαζὸν
ἡ
χείρ.
ὁ |
[3, 12] |
καὶ
καθάρσιον
τοῦ
στρατοῦ.
οἱ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
Λευκίππην
εὐθὺς
τρέπονται, |
[3, 20] |
πλανηθεῖσαν,
ὥρμησαν
ἐπ´
αὐτήν.
οἱ
|
δὲ |
ἐπὶ
τῆς
νεὼς
συνέντες
οἳ |
[3, 4] |
αὐτοὺς
ἦγε
τὸ
πνεῦμα·
οἱ
|
δὲ |
ἐπὶ
τῆς
νηὸς
ἐπειρῶντο
καταδῦναι |
[3, 7] |
καταβαίνων
ἐξ
ἀέρος·
κατα
βαίνει
|
δὲ |
ἐπὶ
τὸ
θηρίον
γυμνὸς
τὸ |
[3, 6] |
τὸν
ὄρνιν
τοῦ
Διός,
ὁ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὸ
κῆτος
τοῦ
Ποσειδῶνος |
[3, 7] |
ἀπορραγὲν
τὸ
μὲν
ὀξύνεται,
τὸ
|
δὲ |
ἐπικάμπτεται.
καὶ
τὸ
μὲν
ἀπωξυμμένον |
[3, 20] |
καὶ
μάλα
ἐρρωμένως
ἀντετάξαντο·
πλειόνων
|
δὲ |
ἐπιπλευσάντων
σκαφῶν
λῃστρικῶν
καταδύουσι
τὴν |
[3, 7] |
προβέβληται
δίκην
ἀσπί
δος.
ἡ
|
δέ |
ἐστι
φοβερὰ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[3, 25] |
γὰρ
αὐτὴν
κύκλος
εὐφυής·
ἡλίου
|
δέ |
ἐστιν
ὁ
τοῦ
κύκλου
στέφανος |
[3, 8] |
ἧπαρ
συνάγει
τὸν
ὄρνιν·
ὁ
|
δὲ |
ἕτερος
αὐτῷ
τοῖν
ποδοῖν
τὸν |
[3, 2] |
περὶ
τὴν
ὀθόνην
πίπτουσιν,
ἀντιπαταγοῦντες
|
δὲ |
ἐτετρίγεσαν·
ἐφόβει
δὲ
καὶ
τὰ |
[3, 12] |
λῃστῶν
οἱ
μὲν
ἀπέσπων,
οἱ
|
δὲ |
ἔτυπτον·
ἀπέσπων
μὲν
τὴν
Λευκίππην, |
[3, 15] |
κάτω
γαστέρα
ῥήγνυσι·
τὰ
σπλάγχνα
|
δὲ |
εὐθὺς
ἐξεπήδησεν,
ἃ
ταῖς
χερσὶν |
[3, 3] |
κελεύσας
τῆς
ἀποβάθρας
ἦρχεν·
οἱ
|
δὲ |
εὐθὺς
κατὰ
πόδας
ἐξήλλοντο.
ἔνθα |
[3, 22] |
κίνδυνος,
γλυκὺς
ὁ
θάνατος.
Νομίζω
|
δέ, |
ἔφην,
ζῆν
καὶ
Κλειτοφῶντα.
ἡ |
[3, 10] |
θάλαμος
μὲν
τὸ
δεσμωτήριον,
εὐνὴ
|
δὲ |
ἡ
γῆ,
ὅρμοι
δὲ
καὶ |
[3, 16] |
πῦρ,
ἥττων
ἡ
συμφορά·
νῦν
|
δὲ |
ἡ
τῶν
σπλάγχνων
σου
ταφὴ |
[3, 1] |
κλιθέντος
ἀναθορόντος
ὀξείᾳ
ῥοπῇ,
θατέρου
|
δέ, |
ᾗ
ᾐώρητο,
καταρραγέντος
εἰς
τὴν |
[3, 24] |
βαρβάρους
τοὺς
κατατρέχοντας
πεπαῦσθαι,
μελλούσης
|
δὲ |
ἥκειν
τῆς
δυνάμεως
τὸν
ὄρνιν |
[3, 5] |
τῷ
φόβῳ
θανάτους
ὑπεμείναμεν·
εἰ
|
δὲ |
ἡμᾶς
ἀποκτεῖναι
θέλεις,
μὴ
διαστήσῃς |
[3, 22] |
μηδενὸς
ὑμῶν
χείρους
γενέσθαι.
στεῖλαι
|
δὲ |
ἡμᾶς
αὐτοὺς
δεήσει
τὴν
κόρην |
[3, 1] |
~Τρίτην
|
δὲ |
ἡμέραν
πλεόντων
ἡμῶν
ἐξ
αἰθρίας |
[3, 15] |
ἐκ
παραλόγου
καθήμενος
ἐθεώμην.
τὸ
|
δὲ |
ἦν
ἔκπληξις·
μέτρον
γὰρ
οὐκ |
[3, 5] |
ἄγριον
ἐστόρεστο
τοῦ
κύματος·
μεστὴ
|
δὲ |
ἦν
ἡ
θάλασσα
νεκρῶν
σωμάτων. |
[3, 17] |
ἐγένοντο
καὶ
ἀναβοῶσιν
ἄμφω.
Μενέλαος
|
δὲ |
ἦν
καὶ
ὁ
Σάτυρος.
ἐγὼ |
[3, 17] |
δύο
τινὰς
ἐξ
ἐναντίας
(σεληναία
|
δὲ |
ἦν)
σπουδῇ
θέοντας.
ἐπέσχον
οὖν |
[3, 17] |
ἀπέβλεπον,
μάγον
εἶναι
δοκῶν.
ὁ
|
δὲ |
ἤνοιγεν
ἅμα
τὴν
σορὸν
καὶ |
[3, 1] |
καθέλοιμεν
εἰς
τὸ
ἀντίρροπον.
πλέον
|
δὲ |
ἠνύομεν
οὐδέν·
ἀνέφερε
γὰρ
ἡμᾶς |
[3, 8] |
Προμηθεὺς
σιδήρῳ
καὶ
πέτρᾳ,
ὥπλισται
|
δὲ |
Ἡρακλῆς
τόξῳ
καὶ
δόρατι.
ὄρνις |
[3, 14] |
ἀμφὶ
τοὺς
μυρίους
εἶναι.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἵππον
ᾔτουν,
σφόδρα
γὰρ
ᾔδειν |
[3, 3] |
πηδήματι
τὰς
πληγὰς
κατεφέροντο·
οἱ
|
δὲ |
καὶ
ἄκρου
ψαύοντες
τοῦ
σκάφους |
[3, 3] |
ἠπείλουν,
εἴ
τις
ἐπιβήσεται·
πολλοὶ
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τῆς
νεὼς
ὁπλισάμενοι |
[3, 25] |
θήκη
γίνεται
τῷ
νεκρῷ.
ἐνθεὶς
|
δὲ |
καὶ
ἐναρμόσας
τὸν
ὄρνιν
τῇ |
[3, 3] |
ψαύοντες
τοῦ
σκάφους
ἐξωλίσθαινον·
ἔνιοι
|
δὲ |
καὶ
ἐπιβαίνοντες
τοῖς
ἐπὶ
τῆς |
[3, 13] |
οἱ
μὲν
ἔκειντο
τεθνηκότες,
οἱ
|
δὲ |
καὶ
ἡμιθνῆτες
ἐμάχοντο·
τοὺς
δὲ |
[3, 4] |
συμπεσόντες
ἐπείροντο
δίκην
ἰχθύων·
οἱ
|
δὲ |
καὶ
ἡμιθνῆτες
ἐνήχοντο.
~Ἐπεὶ
οὖν |
[3, 5] |
ἓν
ἡμᾶς
κῦμα
καλυψάτω.
εἰ
|
δὲ |
καὶ
θηρίων
ἡμᾶς
βορὰν
πέπρωται |
[3, 13] |
παραπέμψαντες
εἴων
ἡσυχάζειν.
ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
καὶ
ἱππεῖς
πλείους
προσέρρεον·
καὶ |
[3, 25] |
τοσαύτης,
ἔφην,
τιμῆς
ἠξίωται;
ποίαν
|
δὲ |
καὶ
κομίζει
ταφήν;
Φοῖνιξ
μὲν |
[3, 4] |
κύματος
τῇ
πέτρᾳ
διεφθείροντο·
πολλοὶ
|
δὲ |
καὶ
ξύλοις
ἀπερρωγόσι
συμπεσόντες
ἐπείροντο
|
[3, 12] |
ἔχων
πολλὴν
καὶ
ἀγρίαν.
ἐκόμα
|
δὲ |
καὶ
ὁ
ἵππος·
γυμνὸς
ἦν, |
[3, 21] |
τὴν
σκευὴν
ταύτην
ἐπικρύψωμεν.
πάντως
|
δὲ |
καὶ
ὁ
χρησμὸς
ἡμῖν
εἰς |
[3, 10] |
τοσούτῳ
πλήθει
βαπτισθῆναι
κακῶν;
νῦν
|
δὲ |
καὶ
παραδεδώκατε
ἡμᾶς
λῃσταῖς
Αἰγυπτίοις, |
[3, 3] |
ἐφολκίδος
μεταβαίνειν
οὐκ
ἐπέτρεπον.
εἶχον
|
δὲ |
καὶ
πελέκεις
καὶ
μαχαίρας,
καὶ |
[3, 2] |
ὄρεσι,
τὰ
δὲ
χάσμασιν.
ἦν
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ἐγκάρσια
τῶν
κυμάτων |
[3, 2] |
πίπτουσιν,
ἀντιπαταγοῦντες
δὲ
ἐτετρίγεσαν·
ἐφόβει
|
δὲ |
καὶ
τὰ
ξύλα
τῆς
νεὼς |
[3, 6] |
ἓν
συνήγαγεν
ὁ
ζωγράφος)
ἀδελφαὶ
|
δὲ |
καὶ
τὴν
ἄλλην
τύχην
αἱ |
[3, 7] |
τῇ
λαιᾷ
τῷ
Περσεῖ·
ὥπλισται
|
δὲ |
καὶ
τὴν
δεξιὰν
διφυεῖ
σιδήρῳ |
[3, 5] |
ἱστοῦ
καὶ
ἐπιπεσόντες
ἐνήχοντο.
πλησίον
|
δὲ |
καὶ
τὸν
Κλεινίαν
ἑωρῶμεν
περινηχόμενον |
[3, 22] |
παρασκευάζεσθαι
πρὸς
τὴν
θυσίαν·
δεήσει
|
δὲ |
καὶ
τὸν
σὸν
οἰκέτην
ἅμα |
[3, 2] |
ἠκοντίζομεν
ἔξω
τῆς
νηός·
πολλοὶ
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἐμπόρων,
αὐτοὶ
τῶν |
[3, 10] |
εὐνὴ
δὲ
ἡ
γῆ,
ὅρμοι
|
δὲ |
καὶ
ψέλλια
κάλοι
καὶ
βρόχος, |
[3, 2] |
ἀὴρ
εἶχε
σάλπιγγος
ἦχον·
οἱ
|
δὲ |
κάλοι
περὶ
τὴν
ὀθόνην
πίπτουσιν, |
[3, 7] |
μένει
ξίφος,
ὡς
ἤρξατο,
τὸ
|
δὲ |
καμπτόμενον
δρέπανον
γίνεται,
ἵνα
μιᾷ
|
[3, 6] |
μὲν
ἀμφοῖν
τὸ
δεσμωτήριον,
θῆρες
|
δὲ |
κατ´
ἀμφοῖν
οἱ
δήμιοι,
τῷ |
[3, 2] |
αἱ
μὲν
κατὰ
πρόσωπον,
αἱ
|
δὲ |
κατ´
οὐρὰν
τῆς
νεὼς
ἀλλήλαις |
[3, 12] |
οὖν
αὐτὴν
μετέωρον
ἀπάγουσιν,
ἡμᾶς
|
δὲ |
κατὰ
σχολὴν
ἦγον
δεδεμένους.
~Καὶ |
[3, 21] |
χηραμὸν
τῆς
κώπης
ἀνέθορε,
μόνην
|
δὲ |
καταλείπει
τὴν
αἰχμήν,
ὅσον
τὴν |
[3, 1] |
ἡμέρας
ἀπωλώλει
τὸ
φῶς.
ἐγείρεται
|
δὲ
|
κάτωθεν
ἄνεμος
ἐκ
τῆς
θαλάσσης |
[3, 2] |
τὸν
ἀέρα
γεμίζει
βόμβος,
ἀντεβόμβει
|
δὲ |
κάτωθεν
τῶν
κυμάτων
ἡ
στάσις, |
[3, 23] |
αὐτὸν
τῆς
κεραίας
λαβόμενον,
ὅποι
|
δὲ |
κεχώρηκεν
οὐκ
οἶδα.
ἀνεκώκυσα
οὖν |
[3, 7] |
νήματα
γυναῖκες
ὑφαίνουσιν
Ἰνδαί.
τὸ
|
δὲ |
κῆτος
ἀντιπρόσωπον
τῆς
κόρης
κάτωθεν |
[3, 23] |
Λευκίππην
εἶχέ
μοι
καλῶς,
Ὁ
|
δὲ |
Κλεινίας,
εἶπον,
τί
γέγονεν;
ὁ |
[3, 4] |
ὁ
τοῦ
θανάτου
φόβος.
ἔνιοι
|
δὲ |
κολυμβᾶν
πειρώμενοι,
προσραγέντες
ὑπὸ
τοῦ |
[3, 15] |
εἶδον,
ἦσαν
γὰρ
ὡπλισμένοι,
τὴν
|
δὲ |
κόρην
Λευκίππην
οὖσαν
ἐγνώρισα.
εἶτα |
[3, 7] |
μὲν
ἐρείδῃ
τὴν
σφαγήν,
τὸ
|
δὲ |
κρατῇ
τὴν
τομήν.
τὸ
μὲν |
[3, 17] |
Μενέλαε,
Ξενίου
μέμνησαι
Διός.
ὁ
|
δὲ |
κρούσας
τὴν
σορόν,
Ἐπεὶ
τοίνυν |
[3, 5] |
Ἔχου
τοῦ
ξύλου,
Κλειτοφῶν·
ἅμα
|
δὲ |
λέγοντα
κῦμα
ἐπεκάλυπτε
κατόπιν·
καὶ |
[3, 10] |
συμφορᾶς,
ἧττον
ἀλγῶ,
τὰ
σὰ
|
δέ, |
Λευκίππη,
ποίῳ
στόματι
θρηνήσω,
ποίοις |
[3, 13] |
φάλαγξ
στρατιωτική,
πάντες
ὁπλῖται.
οἱ
|
δὲ |
λῃσταὶ
κατιδόντες,
ἡμᾶς
μέσους
διαλαβόντες |
[3, 13] |
ἀσπίδας,
οἱ
δὲ
πελτασταί·
οἱ
|
δὲ |
λῃσταὶ
πολὺ
πλείους
ὄντες,
βώλους
|
[3, 12] |
μου
καὶ
ἐξεκρέματο
βοῶσα.
τῶν
|
δὲ |
λῃστῶν
οἱ
μὲν
ἀπέσπων,
οἱ |
[3, 20] |
καὶ
περὶ
τούτων
σκοποῦντες·
τῶν
|
δὲ |
λῃστῶν
τινες
ναῦν
ἰδόντες
ἀγνοίᾳ |
[3, 13] |
λαμβάνοντες
τοὺς
στρατιώτας
ἔβαλλον.
παντὸς
|
δὲ |
λίθου
χαλεπώτερος
βῶλος
Αἰγύπτιος,
βαρύς |
[3, 13] |
δὲ
καὶ
ἡμιθνῆτες
ἐμάχοντο·
τοὺς
|
δὲ |
λοιποὺς
ἐζώγρησαν.
~Ἦν
δὲ
περὶ |
[3, 19] |
μὲν
ἥπατος
ἀπογεύσασθαι
τυθείσης,
τὸ
|
δὲ |
λοιτὸν
σῶμα
σορῷ
παραδόντας
ἀναχωρεῖν, |
[3, 8] |
ὡς
ἀλγοῦσαν
τὴν
γραφήν.
ἀναφέρει
|
δὲ |
λυπούμενον
Ἡρακλῆς·
ἕστηκε
γὰρ
τοξεύων |
[3, 5] |
ῥοῦν
ἐφερόμεθα
τῆς
θαλάσσης·
ὁ
|
δὲ |
Μενέλαος
καὶ
ὁ
Σάτυρος
σὺν |
[3, 23] |
Κλεινίας,
εἶπον,
τί
γέγονεν;
ὁ
|
δὲ |
Μενέλαος,
Οὐκ
οἶδα,
ἔφη·
μετὰ |
[3, 1] |
εἰς
τὸ
ἀντίρροπον
καθελεῖν·
αἰφνίδιον
|
δὲ |
μεταλλάττεται
τὸ
πνεῦμα
ἐπὶ
θάτερα |
[3, 18] |
ἀποκατέστησεν
εἰς
τὸ
ἀρχαῖον.
λέγει
|
δέ |
μοι·
Ἀποκάλυψαι.
κἀγὼ
μόλις
μὲν |
[3, 14] |
ὑπὸ
τῶν
λῃστῶν
ἐχομένης.
ἔδωκε
|
δέ |
μοι
καὶ
θεράποντα
τὸν
ἐπιμελησόμενον |
[3, 17] |
καὶ
ἦν
ἐντέρων
κενή·
ἐπιπεσοῦσα
|
δέ |
μοι
περιπλέκεται
καὶ
συνέφυμεν
καὶ |
[3, 2] |
τῆς
νεὼς
ἀλλήλαις
ἀντέπιπτον.
ἡ
|
δὲ |
ναῦς
ἀεὶ
πρὸς
μὲν
τὸ |
[3, 15] |
ἀναχωροῦσι
τοῦ
βωμοῦ
μακράν·
τῶν
|
δὲ |
νεανίσκων
ὁ
ἕτερος
ἀνακλίνας
αὐτὴν |
[3, 7] |
οὕτω
τὸν
θάνατον
ἐκδεχομένη·
ἕστηκε
|
δὲ |
νυμφικῶς
ἐστολισμένη,
ὥσπερ
Ἀϊδωνεῖ
νύμφη |
[3, 10] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
βύθιον,
τῷ
|
δὲ |
νῷ
κλέψας
τοῦ
κωκυτοῦ
τὸν |
[3, 25] |
ὄρνιν
ἐκ
τῆς
γραφῆς.
ὁ
|
δὲ |
οἶδεν
ἀπιστούμενος
καὶ
τὰ
ἀπόρρητα |
[3, 9] |
κακῶν,
ναῦν
Αἰγυπτίαν
μισθωσάμενοι
(εἴχομεν
|
δὲ |
ὀλίγον
χρυσίον,
ὅπερ
ἐτύχομεν
ἐζωσμένοι) |
[3, 14] |
ἅπαντα
ἔμαθεν,
ἐκέλευσεν
ἀκολουθεῖν,
αὐτὸς
|
δὲ |
ὅπλα
δώσειν
ὑπέσχετο.
διεγνώκει
γὰρ |
[3, 10] |
ποίᾳ
μὲν
φωνῇ
δεηθῶμεν;
τίνας
|
δὲ |
ὅρκους
προτείνωμεν;
κἂν
Σειρήνων
τις
|
[3, 15] |
ἅπαντες
εἰς
μοίρας
ἔφαγον.
ταῦτα
|
δὲ |
ὁρῶντες
οἱ
στρατιῶται
καὶ
ὁ |
[3, 13] |
τοῦ
πλήθους
τὸ
ἐνδεές.
ἡμεῖς
|
δὲ
|
ὅσοι
τῶν
αἰχμαλώτων
ἦμεν,
ἐπιτηρήσαντες |
[3, 24] |
πρὸς
εἴκοσι
τῶν
ἐκείνων.
ἀφίξονται
|
δὲ |
ὅσον
οὐδέπω
πρὸς
τούτοις
ἕτεροι |
[3, 2] |
ἀνέμων
μάχη
καὶ
κυμάτων.
ἡμεῖς
|
δὲ |
οὐκ
ἐδυνάμεθα
κατὰ
χώραν
μένειν |
[3, 11] |
μὲν
οὖν
ἐθρήνουν
ἡσυχῇ,
κλαίειν
|
δὲ |
οὐκ
ἠδυνάμην.
τοῦτο
γὰρ
ἴδιον |
[3, 2] |
ἐκέλευε
ῥίπτειν
τὸν
φόρτον.
διάκρισις
|
δὲ |
οὐκ
ἦν
ἀργύρου
καὶ
χρυσοῦ |
[3, 2] |
τῶν
κυμάτων
ἡ
στάσις,
μεταξὺ
|
δὲ |
οὐρανοῦ
καὶ
θαλάσσης
ἀνέμων
ποικίλων |
[3, 25] |
καὶ
ἔστιν
ἐπιτάφιος
σοφιστής.
ἱερέων
|
δὲ |
παῖδες
Ἡλίου
τὸν
ὄρνιν
τὸν |
[3, 9] |
πόδας,
τὸ
σῶμα
παχεῖς·
ἐβαρβάριζον
|
δὲ |
πάντες.
καὶ
ὁ
κυβερνήτης,
εἰπών· |
[3, 2] |
τοῦ
τῆς
νηὸς
σεισμοῦ.
συμμιγὴς
|
δὲ |
πάντων
ἐγίνετο
βοή·
ἐρρόχθει
τὸ |
[3, 13] |
ἦν
ἡ
μάχη
στερρά,
πληγαὶ
|
δὲ
|
παρ´
ἀμφοτέρων
καὶ
τραύματα
καὶ |
[3, 7] |
γένυς
πολλὴ
καὶ
μακρά·
ἀνέῳκτο
|
δὲ |
πᾶσα
μέχρι
τῆς
τῶν
ὤμων |
[3, 13] |
ποδήρεις
ἔχοντες
τὰς
ἀσπίδας,
οἱ
|
δὲ |
πελτασταί·
οἱ
δὲ
λῃσταὶ
πολὺ |
[3, 5] |
πᾶσαν
τὴν
ἐκεῖ
χώραν.
ἡμεῖς
|
δὲ |
περὶ
δείλην
ἑσπέραν
τύχῃ
τινὶ |
[3, 14] |
τοὺς
δὲ
λοιποὺς
ἐζώγρησαν.
~Ἦν
|
δὲ |
περὶ
δείλην
ὁ
καιρός·
καὶ |
[3, 2] |
σκάφος
τῶν
γόμφων
ἀποσπωμένων.
γέρρα
|
δὲ |
περὶ
πᾶσαν
τὴν
ναῦν
ἐκεκάλυπτο· |
[3, 6] |
συγγενεῖς,
τῷ
μὲν
Ἡρακλῆς,
τῇ
|
δὲ |
Περσεύς,
ὁ
μὲν
τοξεύων
τὸν |
[3, 18] |
Ἑκάτην
ἐπὶ
τὸ
ἔργον.
ἐγὼ
|
δὲ |
πιστεύσας
ἐνεκαλυψάμην.
ὁ
δὲ
ἄρχεται |
[3, 16] |
ἐπικατασφάξων
ἐμαυτὸν
τῇ
σορῷ.
ἐπεὶ
|
δὲ |
πλησίον
ἐγενόμην,
ἀνατείνω
τὸ
ξίφος, |
[3, 3] |
τὴν
ἐφολκίδα
τῷ
σκάφει·
τῶν
|
δὲ |
πλωτήρων
ἕκαστος
ἔσπευδε
μεταπηδᾶν
ἔνθα |
[3, 10] |
ψυχῆς
ἡμεροῖ
τὸ
θυμούμενον.
νῦν
|
δὲ |
ποίᾳ
μὲν
φωνῇ
δεηθῶμεν;
τίνας |
[3, 14] |
καὶ
αὐτὸν
δάκρυα
προαγαγεῖν·
πλέον
|
δὲ |
ποιεῖν
εἴχομεν
οὐδέν,
τῆς
Λευκίππης |
[3, 21] |
καὶ
τοὺς
λῃστὰς
λαθεῖν.
ἄκουσον
|
δὲ |
ποίῳ
τρόπῳ.
δέρμα
προβάτου
λαβόντες |
[3, 2] |
τύχῃ,
ῥίψαντες
τὰς
ἐλπίδας.
τρικυμίαι
|
δὲ |
πολλαὶ
πάντοθεν,
αἱ
μὲν
κατὰ |
[3, 24] |
τὸν
Μενέλαον
ποιεῖται
φίλον,
πυνθάνεται
|
δὲ |
πόση
δύναμίς
ἐστι
τοῖς
ἐναντίοις. |
[3, 8] |
ἐπὶ
μαζὸν
ἡ
χείρ.
ὁ
|
δὲ |
Προμηθεὺς
μεστός
ἐστιν
ἐλπίδος
ἅμα |
[3, 10] |
μὲν
πρὸς
ἀνάγκην
ἔρωτος,
χρηστὴ
|
δὲ |
πρὸς
ἐραστὴν
δυστυχοῦντα.
ὡς
καλά |
[3, 1] |
ἐμπεσὸν
ἀνθέλκειν
οὐκ
ἐπέτρεπε)
πῇ
|
δὲ |
πρὸς
θάτερον
μέρος
φυλάττοντες
τοῦ |
[3, 17] |
ἐπεχείρουν
ἀφαιρεῖσθαι
τὸ
ξίφος·
ἐγὼ
|
δέ, |
Πρὸς
θεῶν,
ἔφην,
μή
μοι |
[3, 16] |
με
παρηγορεῖν
ἀνιαρῶς
ἔχοντα.
περὶ
|
δὲ |
πρώτην
νυκτὸς
φυλακὴν
πάντας
ἐπιτηρήσας |
[3, 14] |
τἀμὰ
καὶ
ἀκούων
ἠλέει.
συμπαθὴς
|
δέ |
πως
εἰς
ἔλεον
ἄνθρωπος
ἀκροατὴς |
[3, 18] |
ἔφη,
Μενέλαε,
δεδιττόμενος
αὐτόν.
λέγε
|
δὲ |
πῶς
τοὺς
λῃστὰς
ἠπάτησας.
~Ὁ |
[3, 6] |
ἔχει
ῥοιὰν
ἐπ´
αὐτῇ·
τῆς
|
δὲ |
ῥοιᾶς
ὁ
λόγος
μυστικός.
προσευξάμενοι |
[3, 20] |
κώπην
ἔχον
παλαιστῶν
τεσσάρων,
τὸν
|
δὲ |
σίδηρον
ἐπὶ
τῇ
κώπῃ
βραχύτατον, |
[3, 4] |
ἐπειρῶντο
καταδῦναι
τὴν
ἐφολκίδα.
τὸ
|
δὲ |
σκάφος
ἐκυβίστα
περὶ
τοῖς
κύμασιν |
[3, 3] |
μαχαίραις
τοὺς
ἐξαλλομένους
ἔπαιον·
οἱ
|
δὲ |
σκυτάλαις
καὶ
κώπαις
ἅμα
τῷ |
[3, 17] |
σοι
τὸ
ξίφος
ἐπισχεῖν·
Λευκίππη
|
δέ |
σοι
νῦν
ἀναβιώσεται.
βλέψας
οὖν |
[3, 16] |
μὲν
σῶμα
ταύτῃ
κατατέθειται,
τὰ
|
δὲ |
σπλάγχνα
ποῦ;
εἰ
μὲν
δεδαπανήκει |
[3, 16] |
καὶ
περὶ
δεῖπνον
ἦσαν.
ὁ
|
δὲ |
στρατηγὸς
ἐπεχείρει
με
παρηγορεῖν
ἀνιαρῶς |
[3, 16] |
ἡ
διῶρυξ
κέχωστο
πᾶσα·
οἱ
|
δὲ |
στρατιῶται
διαβάντες
αὐλίζονται
μικρὸν
ἄνω |
[3, 13] |
ἐπὶ
τοὺς
ἐναντίους
ἐκτρέχομεν.
οἱ
|
δὲ |
στρατιῶται
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἐπεχείρουν |
[3, 24] |
στρατηγῷ
καὶ
ἅπαντα
λέγω.
ὁ
|
δὲ |
συνήδετο
καὶ
τὸν
Μενέλαον
ποιεῖται |
[3, 10] |
γέγονας
πρὸς
οὓς
ἀπέκτεινας,
ἡμᾶς
|
δὲ |
σώσασα
μᾶλλον
ἀπέκτεινας.
ἐφθόνησας
ἡμῖν |
[3, 2] |
γὰρ
ὄμβρος
ἐπέκλυζε
πολύς.
ἡμεῖς
|
δὲ |
τὰ
γέρρα
ὑποδύντες
ὥσπερ
εἰς |
[3, 23] |
ψυχὴν
ἀθρόα
κατεχεῖτο
ἡδονή.
ὡς
|
δὲ |
τὰ
κατὰ
Λευκίππην
εἶχέ
μοι |
[3, 15] |
ἀκινησίας
ὡσεὶ
λίθος
γενομένη.
ἐπεὶ
|
δὲ |
τέλος
εἶχεν,
ὥς
γε
ᾤμην, |
[3, 24] |
οὐκ
ἔλαθε
τοὺς
πολλούς.
~Ἅμα
|
δὲ |
τῇ
ἕῳ
ἄγω
τὸν
Μενέλαον |
[3, 7] |
σώματος
περιβέβληται
τῷ
κύματι,
μόνῃ
|
δὲ |
τῇ
κεφαλῇ
τὴν
θάλατταν
ἀποδύεται. |
[3, 1] |
βαπτιζόμενον
τῆς
νηὸς
ἀνακουφίσαιμεν,
τὸ
|
δὲ |
τῇ
προσθήκῃ
βιασάμενοι
κατὰ
μικρὸν |
[3, 7] |
κεφαλῇ
τὴν
θάλατταν
ἀποδύεται.
ὑπὸ
|
δὲ |
τὴν
ἅλμην
τοῦ
κύματος
ἡ
|
[3, 25] |
Αἰθίοπες
μὲν
τὴν
ζωήν,
Αἰγύπτιοι
|
δὲ |
τὴν
τελευτήν.
ἐπειδὰν
γὰρ
ἀποθάνῃ |
[3, 6] |
οὕτω
γὰρ
ἡλικίας
εἶχε.
προβέβληται
|
δὲ |
τὴν
χεῖρα
καὶ
ἔχει
ῥοιὰν |
[3, 9] |
ἀνθρώπων·
μεγάλοι
μὲν
πάντες,
μέλανες
|
δὲ |
τὴν
χροιάν
(οὐ
κατὰ
τὴν |
[3, 17] |
ἀφαιρήσεσθέ
μου
τὸ
ξίφος,
τὸ
|
δὲ |
τῆς
ἐμῆς
λύπης
ξίφος
ἔνδον |
[3, 5] |
ἰχθύσι
κοινῇ
ταφῶμεν.
μετὰ
μικρὸν
|
δὲ |
τῆς
εὐχῆς
τὸ
πολὺ
τοῦ |
[3, 4] |
πέτρᾳ
καὶ
ῥήγνυται
πᾶν.
ἀπωσθείσης
|
δὲ |
τῆς
νηὸς
ὁ
ἱστὸς
ἐπὶ |
[3, 22] |
τὴν
ἡμέραν
ἔνδον
μένειν.
Εἰ
|
δέ |
τι
ἡμῖν
ἐμποδὼν
γένηται,
σῶζε |
[3, 4] |
τὸ
μέν
τι
κατέκλασε,
τὸ
|
δέ |
τι
κατέδυσεν
αὐτῆς.
ὁπόσοι
μὲν |
[3, 20] |
τρόπῳ
σῶσαι
τὴν
κόρην.
δαίμων
|
δέ |
τις
ἀγαθὸς
ἡμῖν
συνήργησεν.
ἐτύχομεν |
[3, 15] |
ἑστῶτας
ἐν
τοῖς
ὅπλοις.
βωμὸς
|
δέ |
τις
αὐτοῖς
αὐτοσχέδιος
ἦν
πηλοῦ |
[3, 14] |
γὰρ
ᾔδειν
ἱππεύειν
γεγυμνασμένος.
ὡς
|
δέ |
τις
παρῆν,
περιάγων
τὸν
ἵππον |
[3, 8] |
ὅλοις
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
ἰδεῖν,
ἕλκει
|
δὲ |
τὸ
ἥμισυ
τοῦ
βλέμματος
ὁ |
[3, 7] |
τῆς
κόρης
ἡ
πέτρα·
θέλει
|
δὲ |
τὸ
ὄρυγμα
λέγειν
ὅτι
μή |
[3, 2] |
κυρτούμενον
τῆς
θαλάσσης
ἠγείρετο,
πρὸς
|
δὲ
|
τὸ
παράδρομον
ἤδη
καὶ
χθαμαλὸν |
[3, 3] |
πηδάλια
ἐκ
τῶν
χειρῶν,
ἀφίησι
|
δὲ |
τὸ
σκάφος
τῇ
θαλάσσῃ
καὶ |
[3, 8] |
τῆς
Ἀνδρομέδας
δρᾶμα
τοῦτο.
~Ἑξῆς
|
δὲ |
τὸ
τοῦ
Προμηθέως
ἐγεγόνει.
δέδεται |
[3, 11] |
ἀπὸ
οἰδοῦντος
τραύματος,
ἐξεκένωσεν·
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ὑπερβάλλουσι
δεινοῖς
φεύγει
καὶ |
[3, 25] |
πτερὰ
χρυσῷ
καὶ
πορφύρᾳ·
αὐχεῖ
|
δὲ |
τὸν
Ἥλιον
δεσπότην,
καὶ
ἡ |
[3, 6] |
θεὸν)
περιῄειμεν
τὸν
νεών.
κατὰ
|
δὲ |
τὸν
ὀπισθόδομον
ὁρῶμεν
εἰκόνα
διπλῆν. |
[3, 5] |
τῆς
Αἰγύπτου
τὰ
παράλια.
κατεῖχον
|
δὲ |
τότε
λῃσταὶ
πᾶσαν
τὴν
ἐκεῖ |
[3, 7] |
καὶ
εὐθὺς
ἡ
γαστήρ.
μεταξὺ
|
δὲ |
τοῦ
κήτους
καὶ
τῆς
κόρης |
[3, 12] |
λῃσταῖς
εἰσιν
οἱ
ἵπποι.
ἀπὸ
|
δὲ |
τοῦ
λῃστάρχου
παρῆν
καί,
Εἴ |
[3, 22] |
τοῦ
μηχανήματος
ἤμην
σκευήν.
ἄρτι
|
δὲ |
τοῦ
Μενελάου
μέλλοντος
τοῖς
λῃσταῖς |
[3, 25] |
ἐπειδὰν
γὰρ
ἀποθάνῃ
(σὺν
χρόνῳ
|
δὲ |
τοῦτο
πάσχει
μακρῷ)
ὁ
παῖς |
[3, 7] |
ὠχρὸν
τέλεον
ἀφοίνικτον
ἦν,
ἠρέμα
|
δὲ |
τῷ
ἐρεύθει
βέβαπται,
οὔτε
τὸ |
[3, 2] |
χθαμαλὸν
τοῦ
κύματος
κατεδύετο.
ἐῴκει
|
δὲ
|
τῶν
κυμάτων
τὰ
μὲν
ὄρεσι, |
[3, 22] |
ἑαλωκόσι
τῶν
λῃστῶν
δεδεμένον·
οἱ
|
δὲ |
τῶν
λῃστῶν
πρὸς
τὸν
λῄσταρχον |
[3, 7] |
παρειαῖς
τὸ
δέος
κάθηται,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἀνθεῖ
τὸ
κάλλος. |
[3, 7] |
τὸ
κῆτος,
αὐτοσχεδίῳ
τάφῳ.
ἐπὶ
|
δὲ |
τῶν
προσώπων
αὐτῆς
κάλλος
κεκέρασται |
[3, 3] |
κώπης
παλαιᾶς
τρύφος
ἀράμενος,
ὁ
|
δὲ |
τῶν
τῆς
νεὼς
σελμάτων,
ἠμύνετο. |
[3, 10] |
σοι
νυμφαγωγὸς
λῃστὴς
παρακαθεύδει·
ἀντὶ
|
δὲ |
ὑμεναίων
τίς
σοι
τὸν
θρῆνον |
[3, 7] |
τὴν
κεφαλὴν
καλύπτει·
ὁ
πῖλος
|
δὲ |
ὑπῃνίττετο
τὴν
Ἄϊδος
κυνέην.
τῇ |
[3, 8] |
τοῦ
νεύρου
τὸ
τόξον,
διπλοῦται
|
δὲ |
ὑπὸ
τῆς
χειρὸς
τὸ
νεῦρον, |
[3, 15] |
θεράποντα
τὸν
ἐπιμελησόμενον
Αἰγύπτιον.
~Τῇ
|
δὲ |
ὑστεραίᾳ
πρὸς
τὴν
διάβασιν
παρεσκευάζετο |
[3, 17] |
μοι
φθονήσητε
θανάτου
καλοῦ,
μᾶλλον
|
δὲ |
φαρμάκου
τῶν
κακῶν·
οὐδὲ
γὰρ |
[3, 20] |
ἐπεχείρουν
ἐλαύνειν
εἰς
τοὐπίσω·
ὡς
|
δὲ |
φθάνουσιν
οἱ
λῃσταὶ
καταλαβόντες,
πρὸς |
[3, 2] |
κυμάτων
τὰ
μὲν
ὄρεσι,
τὰ
|
δὲ |
χάσμασιν.
ἦν
δὲ
καὶ
τὰ |
[3, 2] |
ναῦς
τῶν
ἐπίπλων
γυμνή·
ὁ
|
δὲ |
χειμὼν
οὐκ
ἐσπένδετο.
~Τέλος
ὁ |
[3, 7] |
ὁ
ζωγράφος
εὐμόρφῳ
φόβῳ.
τὰς
|
δὲ |
χεῖρας
εἰς
τὴν
πέτραν
ἐξεπέτασεν, |
[3, 22] |
τραπέζης
καὶ
κοινῆς
ναυαγίας.
~Ὁ
|
δὲ |
χρηστὸς
οὗτος,
Μέγα
μέν,
ἔφη, |
[3, 7] |
συνάπτων
τῇ
πέτρᾳ·
οἱ
καρποὶ
|
δὲ |
ὥσπερ
ἀμπέλου
βότρυες
κρέμανται.
καὶ |
[3, 10] |
παραδεδώκατε
ἡμᾶς
λῃσταῖς
Αἰγυπτίοις,
ἵνα
|
μηδὲ |
ἐλέους
τύχωμεν.
λῃστὴν
μὲν
γὰρ |
[3, 7] |
μόνον
καὶ
πέδιλον
περὶ
τὼ
|
πόδε |
πλησίον
τοῦ
πτεροῦ.
πῖλος
δὲ |
[3, 3] |
σκάφει·
τῶν
δὲ
πλωτήρων
ἕκαστος
|
ἔσπευδε |
μεταπηδᾶν
ἔνθα
καὶ
τὸν
κυβερνήτην |
[3, 17] |
μᾶλλον
δὲ
φαρμάκου
τῶν
κακῶν·
|
οὐδὲ |
γὰρ
ζῆν
ἔτι
δύναμαι,
κἂν |
[3, 2] |
ἐγίνετο
βοή·
ἐρρόχθει
τὸ
κῦμα,
|
ἐπάφλαζε |
τὸ
πνεῦμα,
ὀλολυγμὸς
γυναικῶν,
ἀλαλαγμὸς |
[3, 2] |
οὐρανοῦ
καὶ
θαλάσσης
ἀνέμων
ποικίλων
|
ἐσύριζε |
ψόφος.
καὶ
ὁ
μὲν
ἀὴρ |
[3, 2] |
ναῦν
ἐκεκάλυπτο·
καὶ
γὰρ
ὄμβρος
|
ἐπέκλυζε |
πολύς.
ἡμεῖς
δὲ
τὰ
γέρρα |
[3, 22] |
δέ
τι
ἡμῖν
ἐμποδὼν
γένηται,
|
σῶζε |
σαυτὴν
ἐπὶ
τὸ
στρατόπεδον.
ταῦτα |
[3, 20] |
ἀνελόμενος
τὸ
ξίφος
ὁ
Μενέλαος
|
ἔλαθε |
μεταστρέψας
κατὰ
τὸ
τοῦ
σιδήρου
|
[3, 23] |
διετρίψαμεν·
καὶ
τὸ
πρᾶγμα
οὐκ
|
ἔλαθε |
τοὺς
πολλούς.
~Ἅμα
δὲ
τῇ |
[3, 17] |
ὀλίγον.
ἀθανάτῳ
σφαγῇ
ἀποθνῄσκειν
με
|
βούλεσθε; |
λέγει
οὖν
ὁ
Μενέλαος·
Ἀλλ´ |
[3, 17] |
οὕτως
ἀνῃρημένης.
τοῦτο
μὲν
γὰρ
|
ἀφαιρήσεσθέ |
μου
τὸ
ξίφος,
τὸ
δὲ |
[3, 17] |
ἔτι
δύναμαι,
κἂν
νῦν
με
|
βιάσησθε, |
Λευκίππης
οὕτως
ἀνῃρημένης.
τοῦτο
μὲν |
[3, 4] |
ηὐτρεπίζετο
δὲ
ἕκαστος
ὡς,
εἰ
|
πελάσειε, |
πηδήσων
ἐς
αὐτήν.
καὶ
δύο |
[3, 7] |
λέγειν
ὅτι
μή
τις
αὐτὸ
|
πεποίηκε |
χείρ,
ἀλλ´
ἔστιν
αὐτόχθον·
ἐτράχυνε |
[3, 8] |
τὴν
τοῦ
Προμηθέως
γαστέρα
τρυφᾷ·
|
ἕστηκε |
γὰρ
αὐτὴν
ἀνοίγων,
ἤδη
μὲν |
[3, 8] |
γραφήν.
ἀναφέρει
δὲ
λυπούμενον
Ἡρακλῆς·
|
ἕστηκε |
γὰρ
τοξεύων
τοῦ
Προμηθέως
τὸν |
[3, 7] |
μὲν
οὕτω
τὸν
θάνατον
ἐκδεχομένη·
|
ἕστηκε |
δὲ
νυμφικῶς
ἐστολισμένη,
ὥσπερ
Ἀϊδωνεῖ |
[3, 7] |
δὲ
ἐνίδρυται
τῇ
σκέπῃ·
καὶ
|
ἔοικε |
τὸ
θέαμα,
εἰ
μὲν
εἰς |
[3, 7] |
ὀφθαλμῶν
ἄνθος
ἐστὶν
ἀμέριμνον,
ἀλλ´
|
ἔοικε |
τοῖς
ἄρτι
μαραινομένοις
ἴοις·
οὕτως |
[3, 14] |
Λευκίππης
ὑπὸ
τῶν
λῃστῶν
ἐχομένης.
|
ἔδωκε |
δέ
μοι
καὶ
θεράποντα
τὸν |
[3, 17] |
ζῆν
ἔτι
δύναμαι,
κἂν
νῦν
|
με |
βιάσησθε,
Λευκίππης
οὕτως
ἀνῃρημένης.
τοῦτο |
[3, 17] |
κατ´
ὀλίγον.
ἀθανάτῳ
σφαγῇ
ἀποθνῄσκειν
|
με |
βούλεσθε;
λέγει
οὖν
ὁ
Μενέλαος· |
[3, 10] |
ἀνδροφόνος
οὐκ
ἀκούει.
μόνοις
ἱκετεύειν
|
με |
δεῖ
τοῖς
νεύμασι
καὶ
τὴν |
[3, 14] |
στρατηγὸν
σφόδρα
ἐπαινέσαι.
ποιεῖται
δή
|
με |
ἐκείνην
τὴν
ἡμέραν
ὁμοτράπεζον
καὶ |
[3, 17] |
λεπτῆς.
τρόμος
οὖν
εὐθὺς
ἴσχει
|
με
|
καὶ
πρὸς
τὸν
Μενέλαον
ἀπέβλεπον, |
[3, 15] |
οὐκ
ἔχον
τὸ
κακὸν
ἐνεβρόντησέ
|
με. |
καὶ
τάχα
ὁ
τῆς
Νιόβης |
[3, 16] |
ἦσαν.
ὁ
δὲ
στρατηγὸς
ἐπεχείρει
|
με |
παρηγορεῖν
ἀνιαρῶς
ἔχοντα.
περὶ
δὲ |
[3, 19] |
οὖν
τῇ
ναυαγίᾳ
περιεπέσομεν,
εἶτά
|
με |
προσέρριψε
τὸ
κῦμα
τοῖς
τῆς |
[3, 17] |
ὑφ´
ἡδονῆς·
τοσοῦτον
ἡ
λύπη
|
με |
τῆς
συμφορᾶς
ἐξεκώφησε.
λαμβάνονται
δή |
[3, 19] |
ἄγομαι
πρὸς
τὸν
λῄσταρχον,
ταχύ
|
με |
τῶν
λῃστῶν
τινες
γνωρίσαντες
λύουσι |
[3, 12] |
μὲν
τὴν
Λευκίππην,
ἔτυπτον
δὲ
|
ἐμέ. |
ἀράμενοι
οὖν
αὐτὴν
μετέωρον
ἀπάγουσιν, |
[3, 23] |
τῆς
καθαρᾶς
ἡδονῆς.
τὸν
δι´
|
ἐμὲ |
φαινόμενον
οὐδαμοῦ,
τὸν
μετὰ
Λευκίππην |
[3, 17] |
σορὸν
καὶ
ἡ
Λευκίππη
κάτωθεν
|
ἀνέβαινε, |
φοβερὸν
θέαμα,
ὦ
θεοί,
καὶ |
[3, 16] |
τῶν
σπλάγχνων
σου
ταφὴ
λῃστῶν
|
γέγονε |
τροφή.
ὢ
πονηρᾶς
ἐπὶ
βωμοῦ |
[3, 7] |
πεποίηκε
χείρ,
ἀλλ´
ἔστιν
αὐτόχθον·
|
ἐτράχυνε |
γὰρ
τοῦ
λίθου
τὸν
κόλπον |
[3, 17] |
καὶ
δίς
που
καὶ
τρὶς
|
ἐπάταξε |
τὴν
σορόν,
καὶ
κάτωθεν
ἀκούω |
[3, 7] |
τοῖς
χρώμασι·
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἐξεπέτασεν,
|
ἔφριξε |
τὰς
τρίχας
τῶν
κροτάφων,
ἤγειρε |
[3, 1] |
πνεῦμα
σφοδρότερον
ἐμπεσὸν
ἀνθέλκειν
οὐκ
|
ἐπέτρεπε) |
πῇ
δὲ
πρὸς
θάτερον
μέρος |
[3, 17] |
μαρτύρησον,
εἰ
ζῇς.
ἅμα
δὲ
|
εἶπε |
καὶ
δίς
που
καὶ
τρὶς |
[3, 22] |
κόρη
πυθομένῳ
μοι
καταλιπεῖν
αὐτὸν
|
εἶπε |
παρὰ
τοῖς
ἑαλωκόσι
τῶν
λῃστῶν |
[3, 1] |
ἀντίρροπον.
πλέον
δὲ
ἠνύομεν
οὐδέν·
|
ἀνέφερε |
γὰρ
ἡμᾶς
μᾶλλον
κορυφούμενον
τὸ |
[3, 16] |
πῦρ,
ἀλλὰ
μιαινόμενον
ἠνείχετο
καὶ
|
ἀνέφερε |
τοῖς
θεοῖς
τὴν
κνῖσαν.
λαβὲ |
[3, 7] |
ἔφριξε
τὰς
τρίχας
τῶν
κροτάφων,
|
ἤγειρε |
τοὺς
δράκοντας·
οὕτως
ἀπειλεῖ
κἀν |
[3, 15] |
δύο
τὴν
κόρην
ὀπίσω
τὼ
|
χεῖρε |
δεδεμένην·
καὶ
αὐτοὺς
μὲν
οἵτινες |
[3, 21] |
εἰς
τὸν
χηραμὸν
τῆς
κώπης
|
ἀνέθορε, |
μόνην
δὲ
καταλείπει
τὴν
αἰχμήν, |
[3, 19] |
τόπον.
λέγε
δὴ
τὰ
ἐπίλοιπα,
|
Σάτυρε· |
σὸς
γὰρ
ἐντεῦθεν
ὁ
λόγος. |
[3, 16] |
καθάρσιον
γέγονας
ἀκαθάρτων
σωμάτων
καί
|
σε |
ζῶσαν
ἀνέτεμον,
οἴμοι,
καὶ
βλέπουσαν |
[3, 10] |
μὲν
γὰρ
Ἕλληνα
καὶ
φωνὴ
|
κατέκλασε |
καὶ
δέησις
ἐμάλαξεν·
ὁ
γὰρ |
[3, 4] |
θάτερα
πεσὼν
τὸ
μέν
τι
|
κατέκλασε, |
τὸ
δέ
τι
κατέδυσεν
αὐτῆς. |
[3, 23] |
μέσῃ
τῇ
χαρᾷ·
ταχὺ
γὰρ
|
ἐφθόνησέ |
μοι
δαίμων
τις
τῆς
καθαρᾶς |
[3, 15] |
γὰρ
οὐκ
ἔχον
τὸ
κακὸν
|
ἐνεβρόντησέ |
με.
καὶ
τάχα
ὁ
τῆς |
[3, 9] |
καὶ
ὁ
κυβερνήτης,
εἰπών·
Ἀπολώλαμεν"
|
ἔστησε |
τὴν
ναῦν,
ὁ
γὰρ
ποταμὸς |
[3, 17] |
ἡ
λύπη
με
τῆς
συμφορᾶς
|
ἐξεκώφησε. |
λαμβάνονται
δή
μου
τῆς
δεξιᾶς |
[3, 14] |
ψυχὴ
μαλαχθεῖσα
πρὸς
τὴν
ὧν
|
ἤκουσε |
λύπην,
συνδιατεθεῖσα
κατὰ
μικρὸν
τῇ |
[3, 25] |
δεσπότην,
καὶ
ἡ
κεφαλὴ
μαρτυρεῖ·
|
ἐστεφάνωσε |
γὰρ
αὐτὴν
κύκλος
εὐφυής·
ἡλίου |
[3, 20] |
θεάτροις·
τὴν
Ὁμηρικὴν
σκευὴν
ὁπλισάμενός
|
τε |
αὐτὸς
καὶ
τοὺς
ἀμφ´
αὑτὸν
|
[3, 13] |
λῃστῶν
μέρος,
ἅμα
συνελθόντες
διακόπτομέν
|
τε |
αὐτῶν
τὴν
φάλαγγα
καὶ
ἐπὶ
|
[3, 21] |
οἱ
λῃσταὶ
τὴν
τέχνην.
τά
|
τε |
γὰρ
δέρματα
ἀποκέκρυπται
τά
τε |
[3, 19] |
γνωρίσαντες
λύουσι
τὰ
δεσμὰ
θαρρεῖν
|
τε |
ἐκέλευον
καὶ
συμπονεῖν
αὐτοῖς,
ὡς |
[3, 21] |
καὶ
στολὴν
ἔξωθεν
περιβαλόντες
μίτραις
|
τε |
καὶ
ζώσμασιν
ἐνδεδεμένην
τὴν
σκευὴν |
[3, 5] |
πρῴρας
μέρος,
ἔνθα
περικαθίσαντες
ἐγώ
|
τε |
καὶ
ἡ
Λευκίππη
κατὰ
ῥοῦν |
[3, 13] |
λίθου
χαλεπώτερος
βῶλος
Αἰγύπτιος,
βαρύς
|
τε |
καὶ
τραχὺς
καὶ
ἀνώμαλος·
τὸ |
[3, 21] |
τε
γὰρ
δέρματα
ἀποκέκρυπται
τά
|
τε |
σπλάγχνα
τῇ
σφαγῇ
προπηδήσεται,
ἅπερ |
[3, 11] |
αὐτοῖς
ἀναβαίνουσιν
ἡ
λύπη
ἵστησί
|
τε |
τὴν
ἀκμὴν
καὶ
μετοχετεύει
καταφέρουσα |
[3, 25] |
ἱκανὸν
πρὸς
ὄρνιθος
ταφήν,
ὀρύττει
|
τε |
τῷ
στόματι
καὶ
κοιλαίνει
κατὰ |
[3, 10] |
βαπτισθῆναι
κακῶν;
νῦν
δὲ
καὶ
|
παραδεδώκατε |
ἡμᾶς
λῃσταῖς
Αἰγυπτίοις,
ἵνα
μηδὲ |
[3, 18] |
ἐκπλαγεὶς
ἐδεόμην
Μενελάου,
λέγων·
Ὦ
|
φίλτατε |
Μενέλαε,
εἰ
διάκονός
τις
εἶ |
[3, 10] |
ἔφην,
εἴπερ
ἐστέ
που
καὶ
|
ἀκούετε, |
τί
τηλικοῦτον
ἠδικήσαμεν,
ὡς
ἐν |
[3, 17] |
Πρὸς
θεῶν,
ἔφην,
μή
μοι
|
φθονήσητε |
θανάτου
καλοῦ,
μᾶλλον
δὲ
φαρμάκου |
[3, 24] |
πρόδρομον
ἥκειν
τοὐκεῖθεν
στρατοπέδου
καὶ
|
πέντε |
λέγειν
ἄλλων
ἡμερῶν
διατρίβειν
τοὺς |
[3, 24] |
ὁ
στρατηγός·
Ἀλλ´
ἡμῖν
αὗται
|
πέντε |
χιλιάδες
ἱκαναὶ
πρὸς
εἴκοσι
τῶν |
[3, 18] |
ποῖ
γῆς
εἰμι
καὶ
τί
|
ποτε |
ταῦτα
ὁρῶ;
καὶ
ἡ
Λευκίππη, |
[3, 5] |
Αἰγύπτου
τὰ
παράλια.
κατεῖχον
δὲ
|
τότε |
λῃσταὶ
πᾶσαν
τὴν
ἐκεῖ
χώραν. |
[3, 10] |
δεδεμένοι
καὶ
ἐκάθευδον
οἱ
φρουροί,
|
τότε, |
ὡς
ἐξὸν
ἤδη,
κλαίειν
ἦρχον |
[3, 2] |
διὰ
τῶν
γέρρων
ἐκυλίετο
καὶ
|
ἐκάλυπτε |
πᾶν
τὸ
σκάφος.
τὸ
γὰρ |
[3, 5] |
Κλειτοφῶν·
ἅμα
δὲ
λέγοντα
κῦμα
|
ἐπεκάλυπτε |
κατόπιν·
καὶ
ἡμεῖς
ἐκωκύσαμεν.
κατὰ |
[3, 10] |
θεοὶ
καὶ
δαίμονες,
ἔφην,
εἴπερ
|
ἐστέ |
που
καὶ
ἀκούετε,
τί
τηλικοῦτον |
[3, 22] |
τὴν
εἰς
τὸ
στρατόπεδον
ἐκπεφευγέναι·
|
ὥστε |
ἀποκείσεταί
σοι
παρ´
αὐτῷ
ἡ |
[3, 13] |
ἀνώμαλόν
εἰσιν
αἰχμαὶ
τῶν
λίθων.
|
ὥστε |
βληθεὶς
διπλοῦν
ποιεῖ
ἐν
ταὐτῷ |
[3, 21] |
τι
τολμηρὸν
ἐπιδείξασθαι
πρὸς
αὐτούς·
|
ὥστε |
ἔστι
σοι
προσελθεῖν
αὐτῷ
καὶ |
[3, 14] |
ῥυθμῷ
τὰ
τῶν
πολεμούντων
σχήματα,
|
ὥστε |
καὶ
τὸν
στρατηγὸν
σφόδρα
ἐπαινέσαι. |
[3, 5] |
πλησίον
γενόμενον
ἡμῶν
κάτωθεν
παρατρέχει,
|
ὥστε |
μόνον
ὑψούμενον
μετέωρον
τὸ
ξύλον |
[3, 17] |
ζῶντας
καὶ
φίλους
οὔτε
περιεπτυξάμην
|
οὔτε |
ἐξεπλάγην
ὑφ´
ἡδονῆς·
τοσοῦτον
ἡ |
[3, 17] |
ἐκ
παραλόγου
ζῶντας
καὶ
φίλους
|
οὔτε |
περιεπτυξάμην
οὔτε
ἐξεπλάγην
ὑφ´
ἡδονῆς· |
[3, 7] |
ἠρέμα
δὲ
τῷ
ἐρεύθει
βέβαπται,
|
οὔτε |
τὸ
τῶν
ὀφθαλμῶν
ἄνθος
ἐστὶν |
[3, 7] |
ὀφθαλμῶν
ἀνθεῖ
τὸ
κάλλος.
ἀλλ´
|
οὔτε |
τῶν
παρειῶν
τὸ
ὠχρὸν
τέλεον |
[3, 2] |
κωκυτῶν
ἀνάμεστα.
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
|
ἐκέλευε |
ῥίπτειν
τὸν
φόρτον.
διάκρισις
δὲ |
[3, 1] |
νηός,
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
περιάγειν
|
ἐκέλευε |
τὴν
κεραίαν.
καὶ
σπουδῇ
περιῆγον |
[3, 23] |
ὡς
δὲ
τὰ
κατὰ
Λευκίππην
|
εἶχέ |
μοι
καλῶς,
Ὁ
δὲ
Κλεινίας, |
[3, 3] |
νεὼς
σελμάτων,
ἠμύνετο.
θάλασσα
γὰρ
|
εἶχε |
νόμον
τὴν
βίαν,
καὶ
ἦν |
[3, 6] |
μᾶλλον
ἐοικώς·
οὕτω
γὰρ
ἡλικίας
|
εἶχε. |
προβέβληται
δὲ
τὴν
χεῖρα
καὶ |
[3, 2] |
ψόφος.
καὶ
ὁ
μὲν
ἀὴρ
|
εἶχε |
σάλπιγγος
ἦχον·
οἱ
δὲ
κάλοι |
[3, 15] |
ἀμεταστρεπτί.
οὕτω
γὰρ
αὐτοῖς
ποιεῖν
|
ἔτυχε |
μεμαντευμένος
ὁ
ἱερεύς.
~Ἑσπέρας
δὲ |
[3, 19] |
τῇ
ναυαγίᾳ
περιεπέσομεν,
εἶτά
με
|
προσέρριψε |
τὸ
κῦμα
τοῖς
τῆς
Αἰγύπτου |