HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  67 formes différentes pour 340 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chapitre
[3, 18]   καὶ Λευκίππη, Παῦσαι, ἔφη,  Μενέλαε,   δεδιττόμενος αὐτόν. λέγε δὲ πῶς
[3, 18]   ἐδεόμην Μενελάου, λέγων· φίλτατε  Μενέλαε,   εἰ διάκονός τις εἶ θεῶν,
[3, 17]   ἐπὶ τηλικούτῳ κακῷ; εὖ γε,  Μενέλαε,   Ξενίου μέμνησαι Διός. δὲ
[3, 16]   ἀνέφερε τοῖς θεοῖς τὴν κνῖσαν.  λαβὲ   οὖν, Λευκίππη, τὰς πρεπούσας σοι
[3, 13]   ὡς ἀπὸ βέλους. ἀλλὰ ταῖς  γε   ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι τοὺς λίθους ὀλίγον
[3, 17]   ἔφην, ἐπὶ τηλικούτῳ κακῷ; εὖ  γε,   Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι Διός.
[3, 15]   ἐπεὶ δὲ τέλος εἶχεν, ὥς  γε   ᾤμην, τὸ ἔργον, τὸ σῶμα
[3, 18]   Παῦσαι, ἔφη, Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν.  λέγε   δὲ πῶς τοὺς λῃστὰς ἠπάτησας.
[3, 19]   ὑπερβάλοι τῆς θυσίας τὸν τόπον.  λέγε   δὴ τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε· σὸς
[3, 24]   ἐστι τοῖς ἐναντίοις. δὲ  ἔλεγε   πᾶσαν ἐμπεπλῆσθαι τὴν ἑξῆς κώμην
[3, 4]   τὸν πλοῦν εἶχον ἔνθα αὐτοὺς  ἦγε   τὸ πνεῦμα· οἱ δὲ ἐπὶ
[3, 17]   τῆς ἐμῆς λύπης ξίφος ἔνδον  καταπέπηγε   καὶ τέμνει κατ´ ὀλίγον. ἀθανάτῳ
[3, 6]   Διὸς ἱερὸν ἄγαλμα Κασίου. τὸ  δὲ   ἄγαλμα νεανίσκος, Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς·
[3, 19]   τῶν ταύτῃ παραφυλασσόντων λῃστῶν. ὡς  δὲ   ἄγομαι πρὸς τὸν λῄσταρχον, ταχύ
[3, 5]   πολὺ τοῦ πνεύματος περιεπέπαυτο, τὸ  δὲ   ἄγριον ἐστόρεστο τοῦ κύματος· μεστὴ
[3, 25]   Αἰθίοψ ἐστὶ τῇ τροφῇ, ἀποθανὼν  δὲ   Αἰγύπτιος γίνεται τῇ ταφῇ.
[3, 8]   τὰς τῶν ὀνύχων ἀκμάς.  δὲ   ἀλγῶν πάντῃ συνέσταλται καὶ τὴν
[3, 19]   τὸν Σάτυρον ὡς ἐμόν. οἱ  δέ,   Ἀλλ´ ὅμως, ἔφασαν, ἐπίδειξον ἡμῖν
[3, 8]   εἰς τοὺς δακτύλους ἀποξύνεται. τὸ  δὲ   ἄλλο σχῆμα δείκνυσι τὸν πόνον·
[3, 14]   εἴημεν καὶ πῶς ληφθείημεν· διηγεῖτο  δὲ   ἄλλος ἄλλο τι, κἀγὼ τὰ
[3, 14]   ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ λῃστηρίῳ· ἐλέγοντο  δὲ   ἀμφὶ τοὺς μυρίους εἶναι. ἐγὼ
[3, 17]   ἦν καὶ Σάτυρος. ἐγὼ  δὲ   ἄνδρας ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας
[3, 20]   ὅσον οὐ πλείω τριῶν. ὡς  δὲ   ἀνελόμενος τὸ ξίφος Μενέλαος
[3, 20]   κώπη τὸ μέγεθος· ὡς  δὲ   ἀνέστρεψεν εἰς τοὔμπαλιν, αὖθις
[3, 7]   εἰς τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει  δὲ   ἄνω δεσμὸς ἑκατέραν συνάπτων τῇ
[3, 13]   καὶ τραχὺς καὶ ἀνώμαλος· τὸ  δὲ   ἀνώμαλόν εἰσιν αἰχμαὶ τῶν λίθων.
[3, 13]   οἱ στρατιῶται τὴν φάλαγγα, ἐκθέουσι  δὲ   ἀπὸ τῶν ὅπλων ἄνδρες κούφως
[3, 4]   τρεῖς ηὐτύχησαν οὐκ ἀναιμωτί, πολλοὶ  δὲ   ἀποπηδᾶν πειρώμενοι ἐξεκυλίσθησαν τῆς νεὼς
[3, 7]   ἥμισυ τοῦ σιδήρου ξίφος, ἐντεῦθεν  δὲ   ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὸ
[3, 18]   ἐγὼ δὲ πιστεύσας ἐνεκαλυψάμην.  δὲ   ἄρχεται τερατεύεσθαι καὶ λόγον τινὰ
[3, 6]   τῇ δὲ ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι  δὲ   αὐτοῖς Ἀργεῖοι δύο συγγενεῖς, τῷ
[3, 25]   εἰσὶν αὗται πτερῶν ἀνατολαί. μερίζονται  δὲ   αὐτοῦ Αἰθίοπες μὲν τὴν ζωήν,
[3, 7]   πόδε πλησίον τοῦ πτεροῦ. πῖλος  δὲ   αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλύπτει·
[3, 25]   ἵπταται τὸ ἔργον φέρων. ἕπεται  δὲ   αὐτῷ χορὸς ἄλλων ὀρνίθων ὥσπερ
[3, 20]   ~Καὶ Σάτυρος λέγει· Ἅμα  δὲ   βιαζόμενος ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἔκλαον,
[3, 2]   σκάφει μέγεθος οἷον ὄρος, προσιὸν  δὲ   βλέπων καταποθήσεσθαι τὴν ναῦν προσεδόκησας.
[3, 2]   πῦρ μὲν ἀστραπῆς ἵπταται, μυκᾶται  δὲ   βροντὴν οὐρανὸς καὶ τὸν ἀέρα
[3, 15]   πῶμα ἐπ´ αὐτῆς ἐπιθέντες, τὸν  δὲ   βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω
[3, 16]   ἔτυχε μεμαντευμένος ἱερεύς. ~Ἑσπέρας  δὲ   γενομένης διῶρυξ κέχωστο πᾶσα·
[3, 25]   μὲν ὄρνις ὄνομα, τὸ  δὲ   γένος Αἰθίοψ, μέγεθος κατὰ ταῶνα·
[3, 9]   τὸ χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν, ἡμᾶς  δὲ   δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς τι
[3, 2]   μὲν ἥλιος τέλεον ἁρπάζεται, ἑωρῶμεν  δὲ   ἑαυτοὺς ὡς ἐν σελήνῃ. πῦρ
[3, 17]   ὑπ´ αὐτῶν ἀποθάνοιμι. ἐν τούτῳ  δὲ   ἐγγὺς ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω.
[3, 9]   τοὺς φίλους εὑρήσειν προσενεχθέντας. ἐπεὶ  δὲ   ἐγενόμεθα κατά τινα πόλιν, ἐξαίφνης
[3, 13]   ἐπεχείρουν ἀναιρεῖν οὐκ εἰδότες, ὡς  δὲ   εἶδον γυμνοὺς καὶ δεσμὰ ἔχοντας,
[3, 6]   Εὐάνθης μὲν γραφεύς·  δὲ   εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ Προμηθεύς, δεσμῶται
[3, 17]   Λευκίππη, μαρτύρησον, εἰ ζῇς. ἅμα  δὲ   εἶπε καὶ δίς που καὶ
[3, 7]   κάλλος ἀπίδοις, ἀγάλματι καινῷ, εἰ  δὲ   εἰς τὰ δεσμὰ καὶ τὸ
[3, 8]   γὰρ εἰς τὸ ἕλκος, πῇ  δὲ   εἰς τὸν Ἡρακλέα βλέπει, καὶ
[3, 21]   σίδηρον κατὰ τοῦ σώματος,  δὲ   εἰς τὸν χηραμὸν τῆς κώπης
[3, 12]   τὴν Λευκίππην εὐθὺς τρέπονται,  δὲ   εἴχετό μου καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα.
[3, 6]   τῷ μὲν ἐξ ἀέρος, τῇ  δὲ   ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς
[3, 15]   ὄψεις ἀπέστρεφον τῆς θέας, ἐγὼ  δὲ   ἐκ παραλόγου καθήμενος ἐθεώμην. τὸ
[3, 3]   ἑωράκεσαν ἐφέλκοντα τὸν κάλων· οἱ  δὲ   ἐκ τῆς ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ
[3, 4]   ἐγγὺς ἤδη τοῦ σκάφους, ηὐτρεπίζετο  δὲ   ἕκαστος ὡς, εἰ πελάσειε, πηδήσων
[3, 11]   καταφέρουσα σὺν αὑτῇ κάτω· τὰ  δὲ   ἐκτρεπόμενα τῆς ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[3, 8]   καὶ ζητεῖν τὸ ἧπαρ· τὸ  δὲ   ἐκφαίνεται τοσοῦτον, ὅσον ἀνέῳξεν
[3, 24]   δύναμίς ἐστι τοῖς ἐναντίοις.  δὲ   ἔλεγε πᾶσαν ἐμπεπλῆσθαι τὴν ἑξῆς
[3, 12]   ἀπέσπων μὲν τὴν Λευκίππην, ἔτυπτον  δὲ   ἐμέ. ἀράμενοι οὖν αὐτὴν μετέωρον
[3, 6]   Σάτυρον, νομίζοντες τούτους ἀπολωλέναι. ~Ἔστι  δὲ   ἐν τῷ Πηλουσίῳ Διὸς ἱερὸν
[3, 7]   ἔτεκεν αὐτὸν γῆ.  δὲ   ἐνίδρυται τῇ σκέπῃ· καὶ ἔοικε
[3, 6]   ἵδρυται τοξαζόμενος ἐν γῇ,  δὲ   ἐξ ἀέρος κρέμαται τῷ πτερῷ.
[3, 8]   τῆς χειρὸς τὸ νεῦρον, κλίνεται  δὲ   ἐπὶ μαζὸν χείρ.
[3, 12]   καὶ καθάρσιον τοῦ στρατοῦ. οἱ  δὲ   ἐπὶ τὴν Λευκίππην εὐθὺς τρέπονται,
[3, 20]   πλανηθεῖσαν, ὥρμησαν ἐπ´ αὐτήν. οἱ  δὲ   ἐπὶ τῆς νεὼς συνέντες οἳ
[3, 4]   αὐτοὺς ἦγε τὸ πνεῦμα· οἱ  δὲ   ἐπὶ τῆς νηὸς ἐπειρῶντο καταδῦναι
[3, 7]   καταβαίνων ἐξ ἀέρος· κατα βαίνει  δὲ   ἐπὶ τὸ θηρίον γυμνὸς τὸ
[3, 6]   τὸν ὄρνιν τοῦ Διός,  δὲ   ἐπὶ τὸ κῆτος τοῦ Ποσειδῶνος
[3, 7]   ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὸ  δὲ   ἐπικάμπτεται. καὶ τὸ μὲν ἀπωξυμμένον
[3, 20]   καὶ μάλα ἐρρωμένως ἀντετάξαντο· πλειόνων  δὲ   ἐπιπλευσάντων σκαφῶν λῃστρικῶν καταδύουσι τὴν
[3, 7]   προβέβληται δίκην ἀσπί δος.  δέ   ἐστι φοβερὰ καὶ ἐν τοῖς
[3, 25]   γὰρ αὐτὴν κύκλος εὐφυής· ἡλίου  δέ   ἐστιν τοῦ κύκλου στέφανος
[3, 8]   ἧπαρ συνάγει τὸν ὄρνιν·  δὲ   ἕτερος αὐτῷ τοῖν ποδοῖν τὸν
[3, 2]   περὶ τὴν ὀθόνην πίπτουσιν, ἀντιπαταγοῦντες  δὲ   ἐτετρίγεσαν· ἐφόβει δὲ καὶ τὰ
[3, 12]   λῃστῶν οἱ μὲν ἀπέσπων, οἱ  δὲ   ἔτυπτον· ἀπέσπων μὲν τὴν Λευκίππην,
[3, 15]   κάτω γαστέρα ῥήγνυσι· τὰ σπλάγχνα  δὲ   εὐθὺς ἐξεπήδησεν, ταῖς χερσὶν
[3, 3]   κελεύσας τῆς ἀποβάθρας ἦρχεν· οἱ  δὲ   εὐθὺς κατὰ πόδας ἐξήλλοντο. ἔνθα
[3, 22]   κίνδυνος, γλυκὺς θάνατος. Νομίζω  δέ,   ἔφην, ζῆν καὶ Κλειτοφῶντα.
[3, 10]   θάλαμος μὲν τὸ δεσμωτήριον, εὐνὴ  δὲ   γῆ, ὅρμοι δὲ καὶ
[3, 16]   πῦρ, ἥττων συμφορά· νῦν  δὲ   τῶν σπλάγχνων σου ταφὴ
[3, 1]   κλιθέντος ἀναθορόντος ὀξείᾳ ῥοπῇ, θατέρου  δέ,   ᾐώρητο, καταρραγέντος εἰς τὴν
[3, 24]   βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης  δὲ   ἥκειν τῆς δυνάμεως τὸν ὄρνιν
[3, 5]   τῷ φόβῳ θανάτους ὑπεμείναμεν· εἰ  δὲ   ἡμᾶς ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ διαστήσῃς
[3, 22]   μηδενὸς ὑμῶν χείρους γενέσθαι. στεῖλαι  δὲ   ἡμᾶς αὐτοὺς δεήσει τὴν κόρην
[3, 1]   ~Τρίτην  δὲ   ἡμέραν πλεόντων ἡμῶν ἐξ αἰθρίας
[3, 15]   ἐκ παραλόγου καθήμενος ἐθεώμην. τὸ  δὲ   ἦν ἔκπληξις· μέτρον γὰρ οὐκ
[3, 5]   ἄγριον ἐστόρεστο τοῦ κύματος· μεστὴ  δὲ   ἦν θάλασσα νεκρῶν σωμάτων.
[3, 17]   ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω. Μενέλαος  δὲ   ἦν καὶ Σάτυρος. ἐγὼ
[3, 17]   δύο τινὰς ἐξ ἐναντίας (σεληναία  δὲ   ἦν) σπουδῇ θέοντας. ἐπέσχον οὖν
[3, 17]   ἀπέβλεπον, μάγον εἶναι δοκῶν.  δὲ   ἤνοιγεν ἅμα τὴν σορὸν καὶ
[3, 1]   καθέλοιμεν εἰς τὸ ἀντίρροπον. πλέον  δὲ   ἠνύομεν οὐδέν· ἀνέφερε γὰρ ἡμᾶς
[3, 8]   Προμηθεὺς σιδήρῳ καὶ πέτρᾳ, ὥπλισται  δὲ   Ἡρακλῆς τόξῳ καὶ δόρατι. ὄρνις
[3, 14]   ἀμφὶ τοὺς μυρίους εἶναι. ἐγὼ  δὲ   ἵππον ᾔτουν, σφόδρα γὰρ ᾔδειν
[3, 3]   πηδήματι τὰς πληγὰς κατεφέροντο· οἱ  δὲ   καὶ ἄκρου ψαύοντες τοῦ σκάφους
[3, 3]   ἠπείλουν, εἴ τις ἐπιβήσεται· πολλοὶ  δὲ   καὶ ἐκ τῆς νεὼς ὁπλισάμενοι
[3, 25]   θήκη γίνεται τῷ νεκρῷ. ἐνθεὶς  δὲ   καὶ ἐναρμόσας τὸν ὄρνιν τῇ
[3, 3]   ψαύοντες τοῦ σκάφους ἐξωλίσθαινον· ἔνιοι  δὲ   καὶ ἐπιβαίνοντες τοῖς ἐπὶ τῆς
[3, 13]   οἱ μὲν ἔκειντο τεθνηκότες, οἱ  δὲ   καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς δὲ
[3, 4]   συμπεσόντες ἐπείροντο δίκην ἰχθύων· οἱ  δὲ   καὶ ἡμιθνῆτες ἐνήχοντο. ~Ἐπεὶ οὖν
[3, 5]   ἓν ἡμᾶς κῦμα καλυψάτω. εἰ  δὲ   καὶ θηρίων ἡμᾶς βορὰν πέπρωται
[3, 13]   παραπέμψαντες εἴων ἡσυχάζειν. ἐν τούτῳ  δὲ   καὶ ἱππεῖς πλείους προσέρρεον· καὶ
[3, 25]   τοσαύτης, ἔφην, τιμῆς ἠξίωται; ποίαν  δὲ   καὶ κομίζει ταφήν; Φοῖνιξ μὲν
[3, 4]   κύματος τῇ πέτρᾳ διεφθείροντο· πολλοὶ  δὲ   καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι συμπεσόντες ἐπείροντο
[3, 12]   ἔχων πολλὴν καὶ ἀγρίαν. ἐκόμα  δὲ   καὶ ἵππος· γυμνὸς ἦν,
[3, 21]   τὴν σκευὴν ταύτην ἐπικρύψωμεν. πάντως  δὲ   καὶ χρησμὸς ἡμῖν εἰς
[3, 10]   τοσούτῳ πλήθει βαπτισθῆναι κακῶν; νῦν  δὲ   καὶ παραδεδώκατε ἡμᾶς λῃσταῖς Αἰγυπτίοις,
[3, 3]   ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ ἐπέτρεπον. εἶχον  δὲ   καὶ πελέκεις καὶ μαχαίρας, καὶ
[3, 2]   ὄρεσι, τὰ δὲ χάσμασιν. ἦν  δὲ   καὶ τὰ ἐγκάρσια τῶν κυμάτων
[3, 2]   πίπτουσιν, ἀντιπαταγοῦντες δὲ ἐτετρίγεσαν· ἐφόβει  δὲ   καὶ τὰ ξύλα τῆς νεὼς
[3, 6]   ἓν συνήγαγεν ζωγράφος) ἀδελφαὶ  δὲ   καὶ τὴν ἄλλην τύχην αἱ
[3, 7]   τῇ λαιᾷ τῷ Περσεῖ· ὥπλισται  δὲ   καὶ τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ
[3, 5]   ἱστοῦ καὶ ἐπιπεσόντες ἐνήχοντο. πλησίον  δὲ   καὶ τὸν Κλεινίαν ἑωρῶμεν περινηχόμενον
[3, 22]   παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν θυσίαν· δεήσει  δὲ   καὶ τὸν σὸν οἰκέτην ἅμα
[3, 2]   ἠκοντίζομεν ἔξω τῆς νηός· πολλοὶ  δὲ   καὶ τῶν ἐμπόρων, αὐτοὶ τῶν
[3, 10]   εὐνὴ δὲ γῆ, ὅρμοι  δὲ   καὶ ψέλλια κάλοι καὶ βρόχος,
[3, 2]   ἀὴρ εἶχε σάλπιγγος ἦχον· οἱ  δὲ   κάλοι περὶ τὴν ὀθόνην πίπτουσιν,
[3, 7]   μένει ξίφος, ὡς ἤρξατο, τὸ  δὲ   καμπτόμενον δρέπανον γίνεται, ἵνα μιᾷ
[3, 6]   μὲν ἀμφοῖν τὸ δεσμωτήριον, θῆρες  δὲ   κατ´ ἀμφοῖν οἱ δήμιοι, τῷ
[3, 2]   αἱ μὲν κατὰ πρόσωπον, αἱ  δὲ   κατ´ οὐρὰν τῆς νεὼς ἀλλήλαις
[3, 12]   οὖν αὐτὴν μετέωρον ἀπάγουσιν, ἡμᾶς  δὲ   κατὰ σχολὴν ἦγον δεδεμένους. ~Καὶ
[3, 21]   χηραμὸν τῆς κώπης ἀνέθορε, μόνην  δὲ   καταλείπει τὴν αἰχμήν, ὅσον τὴν
[3, 1]   ἡμέρας ἀπωλώλει τὸ φῶς. ἐγείρεται  δὲ   κάτωθεν ἄνεμος ἐκ τῆς θαλάσσης
[3, 2]   τὸν ἀέρα γεμίζει βόμβος, ἀντεβόμβει  δὲ   κάτωθεν τῶν κυμάτων στάσις,
[3, 23]   αὐτὸν τῆς κεραίας λαβόμενον, ὅποι  δὲ   κεχώρηκεν οὐκ οἶδα. ἀνεκώκυσα οὖν
[3, 7]   νήματα γυναῖκες ὑφαίνουσιν Ἰνδαί. τὸ  δὲ   κῆτος ἀντιπρόσωπον τῆς κόρης κάτωθεν
[3, 23]   Λευκίππην εἶχέ μοι καλῶς,  δὲ   Κλεινίας, εἶπον, τί γέγονεν;
[3, 4]   τοῦ θανάτου φόβος. ἔνιοι  δὲ   κολυμβᾶν πειρώμενοι, προσραγέντες ὑπὸ τοῦ
[3, 15]   εἶδον, ἦσαν γὰρ ὡπλισμένοι, τὴν  δὲ   κόρην Λευκίππην οὖσαν ἐγνώρισα. εἶτα
[3, 7]   μὲν ἐρείδῃ τὴν σφαγήν, τὸ  δὲ   κρατῇ τὴν τομήν. τὸ μὲν
[3, 17]   Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι Διός.  δὲ   κρούσας τὴν σορόν, Ἐπεὶ τοίνυν
[3, 5]   Ἔχου τοῦ ξύλου, Κλειτοφῶν· ἅμα  δὲ   λέγοντα κῦμα ἐπεκάλυπτε κατόπιν· καὶ
[3, 10]   συμφορᾶς, ἧττον ἀλγῶ, τὰ σὰ  δέ,   Λευκίππη, ποίῳ στόματι θρηνήσω, ποίοις
[3, 13]   φάλαγξ στρατιωτική, πάντες ὁπλῖται. οἱ  δὲ   λῃσταὶ κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες
[3, 13]   ἀσπίδας, οἱ δὲ πελτασταί· οἱ  δὲ   λῃσταὶ πολὺ πλείους ὄντες, βώλους
[3, 12]   μου καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα. τῶν  δὲ   λῃστῶν οἱ μὲν ἀπέσπων, οἱ
[3, 20]   καὶ περὶ τούτων σκοποῦντες· τῶν  δὲ   λῃστῶν τινες ναῦν ἰδόντες ἀγνοίᾳ
[3, 13]   λαμβάνοντες τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς  δὲ   λίθου χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς
[3, 13]   δὲ καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς  δὲ   λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ
[3, 19]   μὲν ἥπατος ἀπογεύσασθαι τυθείσης, τὸ  δὲ   λοιτὸν σῶμα σορῷ παραδόντας ἀναχωρεῖν,
[3, 8]   ὡς ἀλγοῦσαν τὴν γραφήν. ἀναφέρει  δὲ   λυπούμενον Ἡρακλῆς· ἕστηκε γὰρ τοξεύων
[3, 5]   ῥοῦν ἐφερόμεθα τῆς θαλάσσης·  δὲ   Μενέλαος καὶ Σάτυρος σὺν
[3, 23]   Κλεινίας, εἶπον, τί γέγονεν;  δὲ   Μενέλαος, Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ
[3, 1]   εἰς τὸ ἀντίρροπον καθελεῖν· αἰφνίδιον  δὲ   μεταλλάττεται τὸ πνεῦμα ἐπὶ θάτερα
[3, 18]   ἀποκατέστησεν εἰς τὸ ἀρχαῖον. λέγει  δέ   μοι· Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ μόλις μὲν
[3, 14]   ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἐχομένης. ἔδωκε  δέ   μοι καὶ θεράποντα τὸν ἐπιμελησόμενον
[3, 17]   καὶ ἦν ἐντέρων κενή· ἐπιπεσοῦσα  δέ   μοι περιπλέκεται καὶ συνέφυμεν καὶ
[3, 2]   τῆς νεὼς ἀλλήλαις ἀντέπιπτον.  δὲ   ναῦς ἀεὶ πρὸς μὲν τὸ
[3, 15]   ἀναχωροῦσι τοῦ βωμοῦ μακράν· τῶν  δὲ   νεανίσκων ἕτερος ἀνακλίνας αὐτὴν
[3, 7]   οὕτω τὸν θάνατον ἐκδεχομένη· ἕστηκε  δὲ   νυμφικῶς ἐστολισμένη, ὥσπερ Ἀϊδωνεῖ νύμφη
[3, 10]   ἐν τῇ ψυχῇ βύθιον, τῷ  δὲ   νῷ κλέψας τοῦ κωκυτοῦ τὸν
[3, 25]   ὄρνιν ἐκ τῆς γραφῆς.  δὲ   οἶδεν ἀπιστούμενος καὶ τὰ ἀπόρρητα
[3, 9]   κακῶν, ναῦν Αἰγυπτίαν μισθωσάμενοι (εἴχομεν  δὲ   ὀλίγον χρυσίον, ὅπερ ἐτύχομεν ἐζωσμένοι)
[3, 14]   ἅπαντα ἔμαθεν, ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, αὐτὸς  δὲ   ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ
[3, 10]   ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας  δὲ   ὅρκους προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων τις
[3, 15]   ἅπαντες εἰς μοίρας ἔφαγον. ταῦτα  δὲ   ὁρῶντες οἱ στρατιῶται καὶ
[3, 13]   τοῦ πλήθους τὸ ἐνδεές. ἡμεῖς  δὲ   ὅσοι τῶν αἰχμαλώτων ἦμεν, ἐπιτηρήσαντες
[3, 24]   πρὸς εἴκοσι τῶν ἐκείνων. ἀφίξονται  δὲ   ὅσον οὐδέπω πρὸς τούτοις ἕτεροι
[3, 2]   ἀνέμων μάχη καὶ κυμάτων. ἡμεῖς  δὲ   οὐκ ἐδυνάμεθα κατὰ χώραν μένειν
[3, 11]   μὲν οὖν ἐθρήνουν ἡσυχῇ, κλαίειν  δὲ   οὐκ ἠδυνάμην. τοῦτο γὰρ ἴδιον
[3, 2]   ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον. διάκρισις  δὲ   οὐκ ἦν ἀργύρου καὶ χρυσοῦ
[3, 2]   τῶν κυμάτων στάσις, μεταξὺ  δὲ   οὐρανοῦ καὶ θαλάσσης ἀνέμων ποικίλων
[3, 25]   καὶ ἔστιν ἐπιτάφιος σοφιστής. ἱερέων  δὲ   παῖδες Ἡλίου τὸν ὄρνιν τὸν
[3, 9]   πόδας, τὸ σῶμα παχεῖς· ἐβαρβάριζον  δὲ   πάντες. καὶ κυβερνήτης, εἰπών·
[3, 2]   τοῦ τῆς νηὸς σεισμοῦ. συμμιγὴς  δὲ   πάντων ἐγίνετο βοή· ἐρρόχθει τὸ
[3, 13]   ἦν μάχη στερρά, πληγαὶ  δὲ   παρ´ ἀμφοτέρων καὶ τραύματα καὶ
[3, 7]   γένυς πολλὴ καὶ μακρά· ἀνέῳκτο  δὲ   πᾶσα μέχρι τῆς τῶν ὤμων
[3, 13]   ποδήρεις ἔχοντες τὰς ἀσπίδας, οἱ  δὲ   πελτασταί· οἱ δὲ λῃσταὶ πολὺ
[3, 5]   πᾶσαν τὴν ἐκεῖ χώραν. ἡμεῖς  δὲ   περὶ δείλην ἑσπέραν τύχῃ τινὶ
[3, 14]   τοὺς δὲ λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν  δὲ   περὶ δείλην καιρός· καὶ
[3, 2]   σκάφος τῶν γόμφων ἀποσπωμένων. γέρρα  δὲ   περὶ πᾶσαν τὴν ναῦν ἐκεκάλυπτο·
[3, 6]   συγγενεῖς, τῷ μὲν Ἡρακλῆς, τῇ  δὲ   Περσεύς, μὲν τοξεύων τὸν
[3, 18]   Ἑκάτην ἐπὶ τὸ ἔργον. ἐγὼ  δὲ   πιστεύσας ἐνεκαλυψάμην. δὲ ἄρχεται
[3, 16]   ἐπικατασφάξων ἐμαυτὸν τῇ σορῷ. ἐπεὶ  δὲ   πλησίον ἐγενόμην, ἀνατείνω τὸ ξίφος,
[3, 3]   τὴν ἐφολκίδα τῷ σκάφει· τῶν  δὲ   πλωτήρων ἕκαστος ἔσπευδε μεταπηδᾶν ἔνθα
[3, 10]   ψυχῆς ἡμεροῖ τὸ θυμούμενον. νῦν  δὲ   ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας
[3, 14]   καὶ αὐτὸν δάκρυα προαγαγεῖν· πλέον  δὲ   ποιεῖν εἴχομεν οὐδέν, τῆς Λευκίππης
[3, 21]   καὶ τοὺς λῃστὰς λαθεῖν. ἄκουσον  δὲ   ποίῳ τρόπῳ. δέρμα προβάτου λαβόντες
[3, 2]   τύχῃ, ῥίψαντες τὰς ἐλπίδας. τρικυμίαι  δὲ   πολλαὶ πάντοθεν, αἱ μὲν κατὰ
[3, 24]   τὸν Μενέλαον ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται  δὲ   πόση δύναμίς ἐστι τοῖς ἐναντίοις.
[3, 8]   ἐπὶ μαζὸν χείρ.  δὲ   Προμηθεὺς μεστός ἐστιν ἐλπίδος ἅμα
[3, 10]   μὲν πρὸς ἀνάγκην ἔρωτος, χρηστὴ  δὲ   πρὸς ἐραστὴν δυστυχοῦντα. ὡς καλά
[3, 1]   ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν οὐκ ἐπέτρεπε) πῇ  δὲ   πρὸς θάτερον μέρος φυλάττοντες τοῦ
[3, 17]   ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ ξίφος· ἐγὼ  δέ,   Πρὸς θεῶν, ἔφην, μή μοι
[3, 16]   με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς ἔχοντα. περὶ  δὲ   πρώτην νυκτὸς φυλακὴν πάντας ἐπιτηρήσας
[3, 14]   τἀμὰ καὶ ἀκούων ἠλέει. συμπαθὴς  δέ   πως εἰς ἔλεον ἄνθρωπος ἀκροατὴς
[3, 18]   ἔφη, Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν. λέγε  δὲ   πῶς τοὺς λῃστὰς ἠπάτησας. ~Ὁ
[3, 6]   ἔχει ῥοιὰν ἐπ´ αὐτῇ· τῆς  δὲ   ῥοιᾶς λόγος μυστικός. προσευξάμενοι
[3, 20]   κώπην ἔχον παλαιστῶν τεσσάρων, τὸν  δὲ   σίδηρον ἐπὶ τῇ κώπῃ βραχύτατον,
[3, 4]   ἐπειρῶντο καταδῦναι τὴν ἐφολκίδα. τὸ  δὲ   σκάφος ἐκυβίστα περὶ τοῖς κύμασιν
[3, 3]   μαχαίραις τοὺς ἐξαλλομένους ἔπαιον· οἱ  δὲ   σκυτάλαις καὶ κώπαις ἅμα τῷ
[3, 17]   σοι τὸ ξίφος ἐπισχεῖν· Λευκίππη  δέ   σοι νῦν ἀναβιώσεται. βλέψας οὖν
[3, 16]   μὲν σῶμα ταύτῃ κατατέθειται, τὰ  δὲ   σπλάγχνα ποῦ; εἰ μὲν δεδαπανήκει
[3, 16]   καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν.  δὲ   στρατηγὸς ἐπεχείρει με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς
[3, 16]   διῶρυξ κέχωστο πᾶσα· οἱ  δὲ   στρατιῶται διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω
[3, 13]   ἐπὶ τοὺς ἐναντίους ἐκτρέχομεν. οἱ  δὲ   στρατιῶται τὸ μὲν πρῶτον ἐπεχείρουν
[3, 24]   στρατηγῷ καὶ ἅπαντα λέγω.  δὲ   συνήδετο καὶ τὸν Μενέλαον ποιεῖται
[3, 10]   γέγονας πρὸς οὓς ἀπέκτεινας, ἡμᾶς  δὲ   σώσασα μᾶλλον ἀπέκτεινας. ἐφθόνησας ἡμῖν
[3, 2]   γὰρ ὄμβρος ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς  δὲ   τὰ γέρρα ὑποδύντες ὥσπερ εἰς
[3, 23]   ψυχὴν ἀθρόα κατεχεῖτο ἡδονή. ὡς  δὲ   τὰ κατὰ Λευκίππην εἶχέ μοι
[3, 15]   ἀκινησίας ὡσεὶ λίθος γενομένη. ἐπεὶ  δὲ   τέλος εἶχεν, ὥς γε ᾤμην,
[3, 24]   οὐκ ἔλαθε τοὺς πολλούς. ~Ἅμα  δὲ   τῇ ἕῳ ἄγω τὸν Μενέλαον
[3, 7]   σώματος περιβέβληται τῷ κύματι, μόνῃ  δὲ   τῇ κεφαλῇ τὴν θάλατταν ἀποδύεται.
[3, 1]   βαπτιζόμενον τῆς νηὸς ἀνακουφίσαιμεν, τὸ  δὲ   τῇ προσθήκῃ βιασάμενοι κατὰ μικρὸν
[3, 7]   κεφαλῇ τὴν θάλατταν ἀποδύεται. ὑπὸ  δὲ   τὴν ἅλμην τοῦ κύματος
[3, 25]   Αἰθίοπες μὲν τὴν ζωήν, Αἰγύπτιοι  δὲ   τὴν τελευτήν. ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ
[3, 6]   οὕτω γὰρ ἡλικίας εἶχε. προβέβληται  δὲ   τὴν χεῖρα καὶ ἔχει ῥοιὰν
[3, 9]   ἀνθρώπων· μεγάλοι μὲν πάντες, μέλανες  δὲ   τὴν χροιάν (οὐ κατὰ τὴν
[3, 17]   ἀφαιρήσεσθέ μου τὸ ξίφος, τὸ  δὲ   τῆς ἐμῆς λύπης ξίφος ἔνδον
[3, 5]   ἰχθύσι κοινῇ ταφῶμεν. μετὰ μικρὸν  δὲ   τῆς εὐχῆς τὸ πολὺ τοῦ
[3, 4]   πέτρᾳ καὶ ῥήγνυται πᾶν. ἀπωσθείσης  δὲ   τῆς νηὸς ἱστὸς ἐπὶ
[3, 22]   τὴν ἡμέραν ἔνδον μένειν. Εἰ  δέ   τι ἡμῖν ἐμποδὼν γένηται, σῶζε
[3, 4]   τὸ μέν τι κατέκλασε, τὸ  δέ   τι κατέδυσεν αὐτῆς. ὁπόσοι μὲν
[3, 20]   τρόπῳ σῶσαι τὴν κόρην. δαίμων  δέ   τις ἀγαθὸς ἡμῖν συνήργησεν. ἐτύχομεν
[3, 15]   ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς  δέ   τις αὐτοῖς αὐτοσχέδιος ἦν πηλοῦ
[3, 14]   γὰρ ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος. ὡς  δέ   τις παρῆν, περιάγων τὸν ἵππον
[3, 8]   ὅλοις τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν, ἕλκει  δὲ   τὸ ἥμισυ τοῦ βλέμματος
[3, 7]   τῆς κόρης πέτρα· θέλει  δὲ   τὸ ὄρυγμα λέγειν ὅτι μή
[3, 2]   κυρτούμενον τῆς θαλάσσης ἠγείρετο, πρὸς  δὲ   τὸ παράδρομον ἤδη καὶ χθαμαλὸν
[3, 3]   πηδάλια ἐκ τῶν χειρῶν, ἀφίησι  δὲ   τὸ σκάφος τῇ θαλάσσῃ καὶ
[3, 8]   τῆς Ἀνδρομέδας δρᾶμα τοῦτο. ~Ἑξῆς  δὲ   τὸ τοῦ Προμηθέως ἐγεγόνει. δέδεται
[3, 11]   ἀπὸ οἰδοῦντος τραύματος, ἐξεκένωσεν· ἐν  δὲ   τοῖς ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ
[3, 25]   πτερὰ χρυσῷ καὶ πορφύρᾳ· αὐχεῖ  δὲ   τὸν Ἥλιον δεσπότην, καὶ
[3, 6]   θεὸν) περιῄειμεν τὸν νεών. κατὰ  δὲ   τὸν ὀπισθόδομον ὁρῶμεν εἰκόνα διπλῆν.
[3, 5]   τῆς Αἰγύπτου τὰ παράλια. κατεῖχον  δὲ   τότε λῃσταὶ πᾶσαν τὴν ἐκεῖ
[3, 7]   καὶ εὐθὺς γαστήρ. μεταξὺ  δὲ   τοῦ κήτους καὶ τῆς κόρης
[3, 12]   λῃσταῖς εἰσιν οἱ ἵπποι. ἀπὸ  δὲ   τοῦ λῃστάρχου παρῆν καί, Εἴ
[3, 22]   τοῦ μηχανήματος ἤμην σκευήν. ἄρτι  δὲ   τοῦ Μενελάου μέλλοντος τοῖς λῃσταῖς
[3, 25]   ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ (σὺν χρόνῳ  δὲ   τοῦτο πάσχει μακρῷ) παῖς
[3, 7]   ὠχρὸν τέλεον ἀφοίνικτον ἦν, ἠρέμα  δὲ   τῷ ἐρεύθει βέβαπται, οὔτε τὸ
[3, 2]   χθαμαλὸν τοῦ κύματος κατεδύετο. ἐῴκει  δὲ   τῶν κυμάτων τὰ μὲν ὄρεσι,
[3, 22]   ἑαλωκόσι τῶν λῃστῶν δεδεμένον· οἱ  δὲ   τῶν λῃστῶν πρὸς τὸν λῄσταρχον
[3, 7]   παρειαῖς τὸ δέος κάθηται, ἐκ  δὲ   τῶν ὀφθαλμῶν ἀνθεῖ τὸ κάλλος.
[3, 7]   τὸ κῆτος, αὐτοσχεδίῳ τάφῳ. ἐπὶ  δὲ   τῶν προσώπων αὐτῆς κάλλος κεκέρασται
[3, 3]   κώπης παλαιᾶς τρύφος ἀράμενος,  δὲ   τῶν τῆς νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο.
[3, 10]   σοι νυμφαγωγὸς λῃστὴς παρακαθεύδει· ἀντὶ  δὲ   ὑμεναίων τίς σοι τὸν θρῆνον
[3, 7]   τὴν κεφαλὴν καλύπτει· πῖλος  δὲ   ὑπῃνίττετο τὴν Ἄϊδος κυνέην. τῇ
[3, 8]   τοῦ νεύρου τὸ τόξον, διπλοῦται  δὲ   ὑπὸ τῆς χειρὸς τὸ νεῦρον,
[3, 15]   θεράποντα τὸν ἐπιμελησόμενον Αἰγύπτιον. ~Τῇ  δὲ   ὑστεραίᾳ πρὸς τὴν διάβασιν παρεσκευάζετο
[3, 17]   μοι φθονήσητε θανάτου καλοῦ, μᾶλλον  δὲ   φαρμάκου τῶν κακῶν· οὐδὲ γὰρ
[3, 20]   ἐπεχείρουν ἐλαύνειν εἰς τοὐπίσω· ὡς  δὲ   φθάνουσιν οἱ λῃσταὶ καταλαβόντες, πρὸς
[3, 2]   κυμάτων τὰ μὲν ὄρεσι, τὰ  δὲ   χάσμασιν. ἦν δὲ καὶ τὰ
[3, 2]   ναῦς τῶν ἐπίπλων γυμνή·  δὲ   χειμὼν οὐκ ἐσπένδετο. ~Τέλος
[3, 7]   ζωγράφος εὐμόρφῳ φόβῳ. τὰς  δὲ   χεῖρας εἰς τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν,
[3, 22]   τραπέζης καὶ κοινῆς ναυαγίας. ~Ὁ  δὲ   χρηστὸς οὗτος, Μέγα μέν, ἔφη,
[3, 7]   συνάπτων τῇ πέτρᾳ· οἱ καρποὶ  δὲ   ὥσπερ ἀμπέλου βότρυες κρέμανται. καὶ
[3, 10]   παραδεδώκατε ἡμᾶς λῃσταῖς Αἰγυπτίοις, ἵνα  μηδὲ   ἐλέους τύχωμεν. λῃστὴν μὲν γὰρ
[3, 7]   μόνον καὶ πέδιλον περὶ τὼ  πόδε   πλησίον τοῦ πτεροῦ. πῖλος δὲ
[3, 3]   σκάφει· τῶν δὲ πλωτήρων ἕκαστος  ἔσπευδε   μεταπηδᾶν ἔνθα καὶ τὸν κυβερνήτην
[3, 17]   μᾶλλον δὲ φαρμάκου τῶν κακῶν·  οὐδὲ   γὰρ ζῆν ἔτι δύναμαι, κἂν
[3, 2]   ἐγίνετο βοή· ἐρρόχθει τὸ κῦμα,  ἐπάφλαζε   τὸ πνεῦμα, ὀλολυγμὸς γυναικῶν, ἀλαλαγμὸς
[3, 2]   οὐρανοῦ καὶ θαλάσσης ἀνέμων ποικίλων  ἐσύριζε   ψόφος. καὶ μὲν ἀὴρ
[3, 2]   ναῦν ἐκεκάλυπτο· καὶ γὰρ ὄμβρος  ἐπέκλυζε   πολύς. ἡμεῖς δὲ τὰ γέρρα
[3, 22]   δέ τι ἡμῖν ἐμποδὼν γένηται,  σῶζε   σαυτὴν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. ταῦτα
[3, 20]   ἀνελόμενος τὸ ξίφος Μενέλαος  ἔλαθε   μεταστρέψας κατὰ τὸ τοῦ σιδήρου
[3, 23]   διετρίψαμεν· καὶ τὸ πρᾶγμα οὐκ  ἔλαθε   τοὺς πολλούς. ~Ἅμα δὲ τῇ
[3, 17]   ὀλίγον. ἀθανάτῳ σφαγῇ ἀποθνῄσκειν με  βούλεσθε;   λέγει οὖν Μενέλαος· Ἀλλ´
[3, 17]   οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν γὰρ  ἀφαιρήσεσθέ   μου τὸ ξίφος, τὸ δὲ
[3, 17]   ἔτι δύναμαι, κἂν νῦν με  βιάσησθε,   Λευκίππης οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν
[3, 4]   ηὐτρεπίζετο δὲ ἕκαστος ὡς, εἰ  πελάσειε,   πηδήσων ἐς αὐτήν. καὶ δύο
[3, 7]   λέγειν ὅτι μή τις αὐτὸ  πεποίηκε   χείρ, ἀλλ´ ἔστιν αὐτόχθον· ἐτράχυνε
[3, 8]   τὴν τοῦ Προμηθέως γαστέρα τρυφᾷ·  ἕστηκε   γὰρ αὐτὴν ἀνοίγων, ἤδη μὲν
[3, 8]   γραφήν. ἀναφέρει δὲ λυπούμενον Ἡρακλῆς·  ἕστηκε   γὰρ τοξεύων τοῦ Προμηθέως τὸν
[3, 7]   μὲν οὕτω τὸν θάνατον ἐκδεχομένη·  ἕστηκε   δὲ νυμφικῶς ἐστολισμένη, ὥσπερ Ἀϊδωνεῖ
[3, 7]   δὲ ἐνίδρυται τῇ σκέπῃ· καὶ  ἔοικε   τὸ θέαμα, εἰ μὲν εἰς
[3, 7]   ὀφθαλμῶν ἄνθος ἐστὶν ἀμέριμνον, ἀλλ´  ἔοικε   τοῖς ἄρτι μαραινομένοις ἴοις· οὕτως
[3, 14]   Λευκίππης ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἐχομένης.  ἔδωκε   δέ μοι καὶ θεράποντα τὸν
[3, 17]   ζῆν ἔτι δύναμαι, κἂν νῦν  με   βιάσησθε, Λευκίππης οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο
[3, 17]   κατ´ ὀλίγον. ἀθανάτῳ σφαγῇ ἀποθνῄσκειν  με   βούλεσθε; λέγει οὖν Μενέλαος·
[3, 10]   ἀνδροφόνος οὐκ ἀκούει. μόνοις ἱκετεύειν  με   δεῖ τοῖς νεύμασι καὶ τὴν
[3, 14]   στρατηγὸν σφόδρα ἐπαινέσαι. ποιεῖται δή  με   ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὁμοτράπεζον καὶ
[3, 17]   λεπτῆς. τρόμος οὖν εὐθὺς ἴσχει  με   καὶ πρὸς τὸν Μενέλαον ἀπέβλεπον,
[3, 15]   οὐκ ἔχον τὸ κακὸν ἐνεβρόντησέ  με.   καὶ τάχα τῆς Νιόβης
[3, 16]   ἦσαν. δὲ στρατηγὸς ἐπεχείρει  με   παρηγορεῖν ἀνιαρῶς ἔχοντα. περὶ δὲ
[3, 19]   οὖν τῇ ναυαγίᾳ περιεπέσομεν, εἶτά  με   προσέρριψε τὸ κῦμα τοῖς τῆς
[3, 17]   ὑφ´ ἡδονῆς· τοσοῦτον λύπη  με   τῆς συμφορᾶς ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή
[3, 19]   ἄγομαι πρὸς τὸν λῄσταρχον, ταχύ  με   τῶν λῃστῶν τινες γνωρίσαντες λύουσι
[3, 12]   μὲν τὴν Λευκίππην, ἔτυπτον δὲ  ἐμέ.   ἀράμενοι οὖν αὐτὴν μετέωρον ἀπάγουσιν,
[3, 23]   τῆς καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν δι´  ἐμὲ   φαινόμενον οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ Λευκίππην
[3, 17]   σορὸν καὶ Λευκίππη κάτωθεν  ἀνέβαινε,   φοβερὸν θέαμα, θεοί, καὶ
[3, 16]   τῶν σπλάγχνων σου ταφὴ λῃστῶν  γέγονε   τροφή. πονηρᾶς ἐπὶ βωμοῦ
[3, 7]   πεποίηκε χείρ, ἀλλ´ ἔστιν αὐτόχθον·  ἐτράχυνε   γὰρ τοῦ λίθου τὸν κόλπον
[3, 17]   καὶ δίς που καὶ τρὶς  ἐπάταξε   τὴν σορόν, καὶ κάτωθεν ἀκούω
[3, 7]   τοῖς χρώμασι· τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξεπέτασεν,  ἔφριξε   τὰς τρίχας τῶν κροτάφων, ἤγειρε
[3, 1]   πνεῦμα σφοδρότερον ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν οὐκ  ἐπέτρεπε)   πῇ δὲ πρὸς θάτερον μέρος
[3, 17]   μαρτύρησον, εἰ ζῇς. ἅμα δὲ  εἶπε   καὶ δίς που καὶ τρὶς
[3, 22]   κόρη πυθομένῳ μοι καταλιπεῖν αὐτὸν  εἶπε   παρὰ τοῖς ἑαλωκόσι τῶν λῃστῶν
[3, 1]   ἀντίρροπον. πλέον δὲ ἠνύομεν οὐδέν·  ἀνέφερε   γὰρ ἡμᾶς μᾶλλον κορυφούμενον τὸ
[3, 16]   πῦρ, ἀλλὰ μιαινόμενον ἠνείχετο καὶ  ἀνέφερε   τοῖς θεοῖς τὴν κνῖσαν. λαβὲ
[3, 7]   ἔφριξε τὰς τρίχας τῶν κροτάφων,  ἤγειρε   τοὺς δράκοντας· οὕτως ἀπειλεῖ κἀν
[3, 15]   δύο τὴν κόρην ὀπίσω τὼ  χεῖρε   δεδεμένην· καὶ αὐτοὺς μὲν οἵτινες
[3, 21]   εἰς τὸν χηραμὸν τῆς κώπης  ἀνέθορε,   μόνην δὲ καταλείπει τὴν αἰχμήν,
[3, 19]   τόπον. λέγε δὴ τὰ ἐπίλοιπα,  Σάτυρε·   σὸς γὰρ ἐντεῦθεν λόγος.
[3, 16]   καθάρσιον γέγονας ἀκαθάρτων σωμάτων καί  σε   ζῶσαν ἀνέτεμον, οἴμοι, καὶ βλέπουσαν
[3, 10]   μὲν γὰρ Ἕλληνα καὶ φωνὴ  κατέκλασε   καὶ δέησις ἐμάλαξεν· γὰρ
[3, 4]   θάτερα πεσὼν τὸ μέν τι  κατέκλασε,   τὸ δέ τι κατέδυσεν αὐτῆς.
[3, 23]   μέσῃ τῇ χαρᾷ· ταχὺ γὰρ  ἐφθόνησέ   μοι δαίμων τις τῆς καθαρᾶς
[3, 15]   γὰρ οὐκ ἔχον τὸ κακὸν  ἐνεβρόντησέ   με. καὶ τάχα τῆς
[3, 9]   καὶ κυβερνήτης, εἰπών· Ἀπολώλαμεν"  ἔστησε   τὴν ναῦν, γὰρ ποταμὸς
[3, 17]   λύπη με τῆς συμφορᾶς  ἐξεκώφησε.   λαμβάνονται δή μου τῆς δεξιᾶς
[3, 14]   ψυχὴ μαλαχθεῖσα πρὸς τὴν ὧν  ἤκουσε   λύπην, συνδιατεθεῖσα κατὰ μικρὸν τῇ
[3, 25]   δεσπότην, καὶ κεφαλὴ μαρτυρεῖ·  ἐστεφάνωσε   γὰρ αὐτὴν κύκλος εὐφυής· ἡλίου
[3, 20]   θεάτροις· τὴν Ὁμηρικὴν σκευὴν ὁπλισάμενός  τε   αὐτὸς καὶ τοὺς ἀμφ´ αὑτὸν
[3, 13]   λῃστῶν μέρος, ἅμα συνελθόντες διακόπτομέν  τε   αὐτῶν τὴν φάλαγγα καὶ ἐπὶ
[3, 21]   οἱ λῃσταὶ τὴν τέχνην. τά  τε   γὰρ δέρματα ἀποκέκρυπται τά τε
[3, 19]   γνωρίσαντες λύουσι τὰ δεσμὰ θαρρεῖν  τε   ἐκέλευον καὶ συμπονεῖν αὐτοῖς, ὡς
[3, 21]   καὶ στολὴν ἔξωθεν περιβαλόντες μίτραις  τε   καὶ ζώσμασιν ἐνδεδεμένην τὴν σκευὴν
[3, 5]   πρῴρας μέρος, ἔνθα περικαθίσαντες ἐγώ  τε   καὶ Λευκίππη κατὰ ῥοῦν
[3, 13]   λίθου χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς  τε   καὶ τραχὺς καὶ ἀνώμαλος· τὸ
[3, 21]   τε γὰρ δέρματα ἀποκέκρυπται τά  τε   σπλάγχνα τῇ σφαγῇ προπηδήσεται, ἅπερ
[3, 11]   αὐτοῖς ἀναβαίνουσιν λύπη ἵστησί  τε   τὴν ἀκμὴν καὶ μετοχετεύει καταφέρουσα
[3, 25]   ἱκανὸν πρὸς ὄρνιθος ταφήν, ὀρύττει  τε   τῷ στόματι καὶ κοιλαίνει κατὰ
[3, 10]   βαπτισθῆναι κακῶν; νῦν δὲ καὶ  παραδεδώκατε   ἡμᾶς λῃσταῖς Αἰγυπτίοις, ἵνα μηδὲ
[3, 18]   ἐκπλαγεὶς ἐδεόμην Μενελάου, λέγων·  φίλτατε   Μενέλαε, εἰ διάκονός τις εἶ
[3, 10]   ἔφην, εἴπερ ἐστέ που καὶ  ἀκούετε,   τί τηλικοῦτον ἠδικήσαμεν, ὡς ἐν
[3, 17]   Πρὸς θεῶν, ἔφην, μή μοι  φθονήσητε   θανάτου καλοῦ, μᾶλλον δὲ φαρμάκου
[3, 24]   πρόδρομον ἥκειν τοὐκεῖθεν στρατοπέδου καὶ  πέντε   λέγειν ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς
[3, 24]   στρατηγός· Ἀλλ´ ἡμῖν αὗται  πέντε   χιλιάδες ἱκαναὶ πρὸς εἴκοσι τῶν
[3, 18]   ποῖ γῆς εἰμι καὶ τί  ποτε   ταῦτα ὁρῶ; καὶ Λευκίππη,
[3, 5]   Αἰγύπτου τὰ παράλια. κατεῖχον δὲ  τότε   λῃσταὶ πᾶσαν τὴν ἐκεῖ χώραν.
[3, 10]   δεδεμένοι καὶ ἐκάθευδον οἱ φρουροί,  τότε,   ὡς ἐξὸν ἤδη, κλαίειν ἦρχον
[3, 2]   διὰ τῶν γέρρων ἐκυλίετο καὶ  ἐκάλυπτε   πᾶν τὸ σκάφος. τὸ γὰρ
[3, 5]   Κλειτοφῶν· ἅμα δὲ λέγοντα κῦμα  ἐπεκάλυπτε   κατόπιν· καὶ ἡμεῖς ἐκωκύσαμεν. κατὰ
[3, 10]   θεοὶ καὶ δαίμονες, ἔφην, εἴπερ  ἐστέ   που καὶ ἀκούετε, τί τηλικοῦτον
[3, 22]   τὴν εἰς τὸ στρατόπεδον ἐκπεφευγέναι·  ὥστε   ἀποκείσεταί σοι παρ´ αὐτῷ
[3, 13]   ἀνώμαλόν εἰσιν αἰχμαὶ τῶν λίθων.  ὥστε   βληθεὶς διπλοῦν ποιεῖ ἐν ταὐτῷ
[3, 21]   τι τολμηρὸν ἐπιδείξασθαι πρὸς αὐτούς·  ὥστε   ἔστι σοι προσελθεῖν αὐτῷ καὶ
[3, 14]   ῥυθμῷ τὰ τῶν πολεμούντων σχήματα,  ὥστε   καὶ τὸν στρατηγὸν σφόδρα ἐπαινέσαι.
[3, 5]   πλησίον γενόμενον ἡμῶν κάτωθεν παρατρέχει,  ὥστε   μόνον ὑψούμενον μετέωρον τὸ ξύλον
[3, 17]   ζῶντας καὶ φίλους οὔτε περιεπτυξάμην  οὔτε   ἐξεπλάγην ὑφ´ ἡδονῆς· τοσοῦτον
[3, 17]   ἐκ παραλόγου ζῶντας καὶ φίλους  οὔτε   περιεπτυξάμην οὔτε ἐξεπλάγην ὑφ´ ἡδονῆς·
[3, 7]   ἠρέμα δὲ τῷ ἐρεύθει βέβαπται,  οὔτε   τὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἄνθος ἐστὶν
[3, 7]   ὀφθαλμῶν ἀνθεῖ τὸ κάλλος. ἀλλ´  οὔτε   τῶν παρειῶν τὸ ὠχρὸν τέλεον
[3, 2]   κωκυτῶν ἀνάμεστα. καὶ κυβερνήτης  ἐκέλευε   ῥίπτειν τὸν φόρτον. διάκρισις δὲ
[3, 1]   νηός, καὶ κυβερνήτης περιάγειν  ἐκέλευε   τὴν κεραίαν. καὶ σπουδῇ περιῆγον
[3, 23]   ὡς δὲ τὰ κατὰ Λευκίππην  εἶχέ   μοι καλῶς, δὲ Κλεινίας,
[3, 3]   νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο. θάλασσα γὰρ  εἶχε   νόμον τὴν βίαν, καὶ ἦν
[3, 6]   μᾶλλον ἐοικώς· οὕτω γὰρ ἡλικίας  εἶχε.   προβέβληται δὲ τὴν χεῖρα καὶ
[3, 2]   ψόφος. καὶ μὲν ἀὴρ  εἶχε   σάλπιγγος ἦχον· οἱ δὲ κάλοι
[3, 15]   ἀμεταστρεπτί. οὕτω γὰρ αὐτοῖς ποιεῖν  ἔτυχε   μεμαντευμένος ἱερεύς. ~Ἑσπέρας δὲ
[3, 19]   τῇ ναυαγίᾳ περιεπέσομεν, εἶτά με  προσέρριψε   τὸ κῦμα τοῖς τῆς Αἰγύπτου




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/03/2006