HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 49 formes différentes pour 60 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chapitre

[3, 25]   οἶδεν ἀπιστούμενος καὶ τὰ ἀπόρρητα φαίνει τοῦ σώματος καὶ τὸν νεκρὸν

[3, 8]   τὰς ὀφρῦς, συνέσταλται τὸ χεῖλος, φαίνει τοὺς ὀδόντας. ἠλέησας ἂν ὡς

[3, 7]   κύματος ἡ τῶν νώτων ἐγέγραπτο φαινομένη σκιά, τὰ τῶν φολίδων ἐπάρματα,

[3, 23]   καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν δι´ ἐμὲ φαινόμενον οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ Λευκίππην ἐμὸν

[3, 13]   ἀνοίγουσι μὲν οἱ στρατιῶται τὴν φάλαγγα, ἐκθέουσι δὲ ἀπὸ τῶν ὅπλων

[3, 13]   συνελθόντες διακόπτομέν τε αὐτῶν τὴν φάλαγγα καὶ ἐπὶ τοὺς ἐναντίους ἐκτρέχομεν.

[3, 13]   κατὰ κέρας ἑκάτερον ἐκτείναντες τὴν φάλαγγα περιΐππευον αὐτοὺς κύκλῳ, καὶ ἐν

[3, 13]   καὶ σάλπιγγος ἦχος, καὶ ἐπιφαίνεται φάλαγξ στρατιωτική, πάντες ὁπλῖται. οἱ δὲ

[3, 12]   ἦν, ἄστρωτος καὶ οὐκ ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι γὰρ τοῖς λῃσταῖς εἰσιν

[3, 17]   φθονήσητε θανάτου καλοῦ, μᾶλλον δὲ φαρμάκου τῶν κακῶν· οὐδὲ γὰρ ζῆν

[3, 25]   παῖς αὐτὸν ἐπὶ τὸν Νεῖλον φέρει, σχεδιάσας αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν.

[3, 24]   ὄρνιν αὐτοῖς ἐπιδημῆσαι τὸν ἱερόν, φέροντα τοῦ πατρὸς τὴν ταφήν· ἀνάγκη

[3, 13]   τῶν ὅπλων ἄνδρες κούφως ἐσταλμένοι, φέρων αἰχμὴν ἕκαστος καὶ ξίφος, καὶ

[3, 25]   Νεῖλον οὕτως ἵπταται τὸ ἔργον φέρων. ἕπεται δὲ αὐτῷ χορὸς ἄλλων

[3, 25]   ἱερεὺς Αἰγύπτιος, βιβλίον ἐξ ἀδύτων φέρων, καὶ δοκιμάζει τὸν ὄρνιν ἐκ

[3, 11]   ἐν δὲ τοῖς ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ τὰ δάκρυα καὶ προδίδωσι

[3, 21]   ἐρείσῃ τις ἐπί τινος σώματος, φεύγει πρὸς τὴν κώπην ὥσπερ εἰς

[3, 15]   ἐπιθέντες, τὸν δὲ βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω γὰρ αὐτοῖς ποιεῖν

[3, 20]   ἐλαύνειν εἰς τοὐπίσω· ὡς δὲ φθάνουσιν οἱ λῃσταὶ καταλαβόντες, πρὸς ἄμυναν

[3, 19]   ὡς Αἰγύπτιός εἰμι τὸ γένος· φθάνω γάρ σοι ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ

[3, 22]   τῆς θυσίας λέγειν, ὁ λῄσταρχος φθάσας κατὰ δαίμονα, Νόμος ἡμῖν ἐστιν,

[3, 17]   Πρὸς θεῶν, ἔφην, μή μοι φθονήσητε θανάτου καλοῦ, μᾶλλον δὲ φαρμάκου

[3, 10]   χάριν ὡμολογήσαμεν. μέμφομαί σου τῇ φιλανθρωπίᾳ· χρηστοτέρα γέγονας πρὸς οὓς ἀπέκτεινας,

[3, 23]   ἐφθόνησας ἡμῖν ὁλοκλήρου τοῦ τῆς φιλανθρωπίας σου δράματος. ἄπιμεν οὖν εἰς

[3, 18]   ταῦτα ἐνύπνια. ἀλλ´ ἰδοὺ καὶ φίλημα ἀληθινὸν καὶ ζῶν, ὡς κἀκεῖνο

[3, 14]   πάθους ἀκροάσει τὸν οἶκτον εἰς φιλίαν καὶ τὴν λύπην εἰς τὸν

[3, 14]   κακῶν, καὶ ὁ ἔλεος πολλάκις φιλίαν προξενεῖ· ἡ γὰρ ψυχὴ μαλαχθεῖσα

[3, 3]   ἐπὶ τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον· φιλίας γὰρ ἢ αἰδοῦς οὐκ ἔτι

[3, 3]   μεγάλοι κίνδυνοι καὶ τοὺς τῆς φιλίας λύουσι νόμους. ~Ἔνθα δή τις

[3, 24]   συνήδετο καὶ τὸν Μενέλαον ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται δὲ πόση δύναμίς ἐστι

[3, 22]   ἔφη, τὸ ἔργον, ἀλλ´ ὑπὲρ φίλου, κἂν ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς ὁ

[3, 9]   καὶ νομίζοντες ταύτῃ τάχα τοὺς φίλους εὑρήσειν προσενεχθέντας. ἐπεὶ δὲ ἐγενόμεθα

[3, 17]   ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας καὶ φίλους οὔτε περιεπτυξάμην οὔτε ἐξεπλάγην ὑφ´

[3, 18]   ἐκπλαγεὶς ἐδεόμην Μενελάου, λέγων· Ὦ φίλτατε Μενέλαε, εἰ διάκονός τις εἶ

[3, 11]   Λευκίππην πάντα σιγῶσαν· Τί σιγᾷς, φιλτάτη, καὶ οὐδέν μοι λαλεῖς; Ὅτι

[3, 7]   ἀσπί δος. ἡ δέ ἐστι φοβερὰ καὶ ἐν τοῖς χρώμασι· τοὺς

[3, 17]   καὶ ἡ Λευκίππη κάτωθεν ἀνέβαινε, φοβερὸν θέαμα, ὦ θεοί, καὶ φρικωδέστατον.

[3, 9]   ἅμα πλήρης ἦν ἡ γῆ φοβερῶν καὶ ἀγρίων ἀνθρώπων· μεγάλοι μὲν

[3, 2]   τὰ ἐγκάρσια τῶν κυμάτων ἑκατέρωθεν φοβερώτερα· ἀναβαίνουσα μὲν γὰρ ἐπὶ τὴν

[3, 4]   πελάγους γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει τὸν φόβον, ὡς καὶ διὰ τούτων θάνατον

[3, 4]   τοσοῦτος καὶ ὁ τοῦ θανάτου φόβος. ἔνιοι δὲ κολυμβᾶν πειρώμενοι, προσραγέντες

[3, 8]   μεστός ἐστιν ἐλπίδος ἅμα καὶ φόβου· πῇ μὲν γὰρ εἰς τὸ

[3, 18]   Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ μόλις μὲν καὶ φοβούμενος (ἀληθῶς γὰρ ᾤμην τὴν Ἑκάτην

[3, 5]   σου λείψανα. πολλοὺς ἤδη τῷ φόβῳ θανάτους ὑπεμείναμεν· εἰ δὲ ἡμᾶς

[3, 4]   οὐκ ἐνδιατρίψαντες τῷ τοῦ θανάτου φόβῳ. ὁ γὰρ ἐν θαλάσσῃ θάνατος

[3, 7]   αὐτὴν ἐκόσμησεν ὁ ζωγράφος εὐμόρφῳ φόβῳ. τὰς δὲ χεῖρας εἰς τὴν

[3, 25]   ποίαν δὲ καὶ κομίζει ταφήν; Φοῖνιξ μὲν ὁ ὄρνις ὄνομα, τὸ

[3, 7]   ἐγέγραπτο φαινομένη σκιά, τὰ τῶν φολίδων ἐπάρματα, τὰ τῶν αὐχένων κυρτώματα,

[3, 2]   ὁ κυβερνήτης ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον. διάκρισις δὲ οὐκ ἦν ἀργύρου

[3, 17]   φοβερὸν θέαμα, ὦ θεοί, καὶ φρικωδέστατον. ἀνέῳκτο μὲν αὐτῆς ἡ γαστὴρ

[3, 10]   ἦμεν δεδεμένοι καὶ ἐκάθευδον οἱ φρουροί, τότε, ὡς ἐξὸν ἤδη, κλαίειν

[3, 9]   κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο, φύλακας ἡμῖν καταλιπόντες, ὡς τὴν ἐπιοῦσαν

[3, 16]   ἔχοντα. περὶ δὲ πρώτην νυκτὸς φυλακὴν πάντας ἐπιτηρήσας καθεύδοντας πρόειμι τὸ

[3, 1]   πῇ δὲ πρὸς θάτερον μέρος φυλάττοντες τοῦ πρόσθεν μέτρου καθ´ ὃ

[3, 15]   κοροπλάθοι τὸν Μαρσύαν ἐκ τοῦ φυτοῦ δεδεμένον. εἶτα λαβὼν ξίφος βάπτει

[3, 10]   θυμούμενον. νῦν δὲ ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας δὲ ὅρκους προτείνωμεν;

[3, 10]   λῃστὴν μὲν γὰρ Ἕλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ

[3, 11]   τῆς ψυχῆς, Κλειτοφῶν, τέθνηκεν ἡ φωνή. ~Ταῦθ´ ἡμᾶς διαλεγομένους ἔλαθεν ἠὼς

[3, 17]   τὴν σορόν, καὶ κάτωθεν ἀκούω φωνῆς πάνυ λεπτῆς. τρόμος οὖν εὐθὺς

[3, 1]   καὶ τῆς ἡμέρας ἀπωλώλει τὸ φῶς. ἐγείρεται δὲ κάτωθεν ἄνεμος ἐκ

Livre, Chapitre
[3, 25]	οἶδεν ἀπιστούμενος καὶ τὰ ἀπόρρητα	φαίνει	τοῦ σώματος καὶ τὸν νεκρὸν
[3, 8]	τὰς ὀφρῦς, συνέσταλται τὸ χεῖλος,	φαίνει	τοὺς ὀδόντας. ἠλέησας ἂν ὡς
[3, 7]	κύματος ἡ τῶν νώτων ἐγέγραπτο	φαινομένη	σκιά, τὰ τῶν φολίδων ἐπάρματα,
[3, 23]	καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν δι´ ἐμὲ	φαινόμενον	οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ Λευκίππην ἐμὸν
[3, 13]	ἀνοίγουσι μὲν οἱ στρατιῶται τὴν	φάλαγγα,	ἐκθέουσι δὲ ἀπὸ τῶν ὅπλων
[3, 13]	συνελθόντες διακόπτομέν τε αὐτῶν τὴν	φάλαγγα	καὶ ἐπὶ τοὺς ἐναντίους ἐκτρέχομεν.
[3, 13]	κατὰ κέρας ἑκάτερον ἐκτείναντες τὴν	φάλαγγα	περιΐππευον αὐτοὺς κύκλῳ, καὶ ἐν
[3, 13]	καὶ σάλπιγγος ἦχος, καὶ ἐπιφαίνεται	φάλαγξ	στρατιωτική, πάντες ὁπλῖται. οἱ δὲ
[3, 12]	ἦν, ἄστρωτος καὶ οὐκ ἔχων	φάλαρα·	τοιοῦτοι γὰρ τοῖς λῃσταῖς εἰσιν
[3, 17]	φθονήσητε θανάτου καλοῦ, μᾶλλον δὲ	φαρμάκου	τῶν κακῶν· οὐδὲ γὰρ ζῆν
[3, 25]	παῖς αὐτὸν ἐπὶ τὸν Νεῖλον	φέρει,	σχεδιάσας αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν.
[3, 24]	ὄρνιν αὐτοῖς ἐπιδημῆσαι τὸν ἱερόν,	φέροντα	τοῦ πατρὸς τὴν ταφήν· ἀνάγκη
[3, 13]	τῶν ὅπλων ἄνδρες κούφως ἐσταλμένοι,	φέρων	αἰχμὴν ἕκαστος καὶ ξίφος, καὶ
[3, 25]	Νεῖλον οὕτως ἵπταται τὸ ἔργον	φέρων.	ἕπεται δὲ αὐτῷ χορὸς ἄλλων
[3, 25]	ἱερεὺς Αἰγύπτιος, βιβλίον ἐξ ἀδύτων	φέρων,	καὶ δοκιμάζει τὸν ὄρνιν ἐκ
[3, 11]	ἐν δὲ τοῖς ὑπερβάλλουσι δεινοῖς	φεύγει	καὶ τὰ δάκρυα καὶ προδίδωσι
[3, 21]	ἐρείσῃ τις ἐπί τινος σώματος,	φεύγει	πρὸς τὴν κώπην ὥσπερ εἰς
[3, 15]	ἐπιθέντες, τὸν δὲ βωμὸν καταστρέψαντες	φεύγουσιν	ἀμεταστρεπτί. οὕτω γὰρ αὐτοῖς ποιεῖν
[3, 20]	ἐλαύνειν εἰς τοὐπίσω· ὡς δὲ	φθάνουσιν	οἱ λῃσταὶ καταλαβόντες, πρὸς ἄμυναν
[3, 19]	ὡς Αἰγύπτιός εἰμι τὸ γένος·	φθάνω	γάρ σοι ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ
[3, 22]	τῆς θυσίας λέγειν, ὁ λῄσταρχος	φθάσας	κατὰ δαίμονα, Νόμος ἡμῖν ἐστιν,
[3, 17]	Πρὸς θεῶν, ἔφην, μή μοι	φθονήσητε	θανάτου καλοῦ, μᾶλλον δὲ φαρμάκου
[3, 10]	χάριν ὡμολογήσαμεν. μέμφομαί σου τῇ	φιλανθρωπίᾳ·	χρηστοτέρα γέγονας πρὸς οὓς ἀπέκτεινας,
[3, 23]	ἐφθόνησας ἡμῖν ὁλοκλήρου τοῦ τῆς	φιλανθρωπίας	σου δράματος. ἄπιμεν οὖν εἰς
[3, 18]	ταῦτα ἐνύπνια. ἀλλ´ ἰδοὺ καὶ	φίλημα	ἀληθινὸν καὶ ζῶν, ὡς κἀκεῖνο
[3, 14]	πάθους ἀκροάσει τὸν οἶκτον εἰς	φιλίαν	καὶ τὴν λύπην εἰς τὸν
[3, 14]	κακῶν, καὶ ὁ ἔλεος πολλάκις	φιλίαν	προξενεῖ· ἡ γὰρ ψυχὴ μαλαχθεῖσα
[3, 3]	ἐπὶ τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον·	φιλίας	γὰρ ἢ αἰδοῦς οὐκ ἔτι
[3, 3]	μεγάλοι κίνδυνοι καὶ τοὺς τῆς	φιλίας	λύουσι νόμους. ~Ἔνθα δή τις
[3, 24]	συνήδετο καὶ τὸν Μενέλαον ποιεῖται	φίλον,	πυνθάνεται δὲ πόση δύναμίς ἐστι
[3, 22]	ἔφη, τὸ ἔργον, ἀλλ´ ὑπὲρ	φίλου,	κἂν ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς ὁ
[3, 9]	καὶ νομίζοντες ταύτῃ τάχα τοὺς	φίλους	εὑρήσειν προσενεχθέντας. ἐπεὶ δὲ ἐγενόμεθα
[3, 17]	ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας καὶ	φίλους	οὔτε περιεπτυξάμην οὔτε ἐξεπλάγην ὑφ´
[3, 18]	ἐκπλαγεὶς ἐδεόμην Μενελάου, λέγων· Ὦ	φίλτατε	Μενέλαε, εἰ διάκονός τις εἶ
[3, 11]	Λευκίππην πάντα σιγῶσαν· Τί σιγᾷς,	φιλτάτη,	καὶ οὐδέν μοι λαλεῖς; Ὅτι
[3, 7]	ἀσπί δος. ἡ δέ ἐστι	φοβερὰ	καὶ ἐν τοῖς χρώμασι· τοὺς
[3, 17]	καὶ ἡ Λευκίππη κάτωθεν ἀνέβαινε,	φοβερὸν	θέαμα, ὦ θεοί, καὶ φρικωδέστατον.
[3, 9]	ἅμα πλήρης ἦν ἡ γῆ	φοβερῶν	καὶ ἀγρίων ἀνθρώπων· μεγάλοι μὲν
[3, 2]	τὰ ἐγκάρσια τῶν κυμάτων ἑκατέρωθεν	φοβερώτερα·	ἀναβαίνουσα μὲν γὰρ ἐπὶ τὴν
[3, 4]	πελάγους γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει τὸν	φόβον,	ὡς καὶ διὰ τούτων θάνατον
[3, 4]	τοσοῦτος καὶ ὁ τοῦ θανάτου	φόβος.	ἔνιοι δὲ κολυμβᾶν πειρώμενοι, προσραγέντες
[3, 8]	μεστός ἐστιν ἐλπίδος ἅμα καὶ	φόβου·	πῇ μὲν γὰρ εἰς τὸ
[3, 18]	Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ μόλις μὲν καὶ	φοβούμενος	(ἀληθῶς γὰρ ᾤμην τὴν Ἑκάτην
[3, 5]	σου λείψανα. πολλοὺς ἤδη τῷ	φόβῳ	θανάτους ὑπεμείναμεν· εἰ δὲ ἡμᾶς
[3, 4]	οὐκ ἐνδιατρίψαντες τῷ τοῦ θανάτου	φόβῳ.	ὁ γὰρ ἐν θαλάσσῃ θάνατος
[3, 7]	αὐτὴν ἐκόσμησεν ὁ ζωγράφος εὐμόρφῳ	φόβῳ.	τὰς δὲ χεῖρας εἰς τὴν
[3, 25]	ποίαν δὲ καὶ κομίζει ταφήν;	Φοῖνιξ	μὲν ὁ ὄρνις ὄνομα, τὸ
[3, 7]	ἐγέγραπτο φαινομένη σκιά, τὰ τῶν	φολίδων	ἐπάρματα, τὰ τῶν αὐχένων κυρτώματα,
[3, 2]	ὁ κυβερνήτης ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν	φόρτον.	διάκρισις δὲ οὐκ ἦν ἀργύρου
[3, 17]	φοβερὸν θέαμα, ὦ θεοί, καὶ	φρικωδέστατον.	ἀνέῳκτο μὲν αὐτῆς ἡ γαστὴρ
[3, 10]	ἦμεν δεδεμένοι καὶ ἐκάθευδον οἱ	φρουροί,	τότε, ὡς ἐξὸν ἤδη, κλαίειν
[3, 9]	κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο,	φύλακας	ἡμῖν καταλιπόντες, ὡς τὴν ἐπιοῦσαν
[3, 16]	ἔχοντα. περὶ δὲ πρώτην νυκτὸς	φυλακὴν	πάντας ἐπιτηρήσας καθεύδοντας πρόειμι τὸ
[3, 1]	πῇ δὲ πρὸς θάτερον μέρος	φυλάττοντες	τοῦ πρόσθεν μέτρου καθ´ ὃ
[3, 15]	κοροπλάθοι τὸν Μαρσύαν ἐκ τοῦ	φυτοῦ	δεδεμένον. εἶτα λαβὼν ξίφος βάπτει
[3, 10]	θυμούμενον. νῦν δὲ ποίᾳ μὲν	φωνῇ	δεηθῶμεν; τίνας δὲ ὅρκους προτείνωμεν;
[3, 10]	λῃστὴν μὲν γὰρ Ἕλληνα καὶ	φωνὴ	κατέκλασε καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ
[3, 11]	τῆς ψυχῆς, Κλειτοφῶν, τέθνηκεν ἡ	φωνή.	~Ταῦθ´ ἡμᾶς διαλεγομένους ἔλαθεν ἠὼς
[3, 17]	τὴν σορόν, καὶ κάτωθεν ἀκούω	φωνῆς	πάνυ λεπτῆς. τρόμος οὖν εὐθὺς
[3, 1]	καὶ τῆς ἡμέρας ἀπωλώλει τὸ	φῶς.	ἐγείρεται δὲ κάτωθεν ἄνεμος ἐκ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/03/2006