Livre, Chapitre |
[3, 10] |
νυμφαγωγὸς
λῃστὴς
παρακαθεύδει·
ἀντὶ
δὲ
|
ὑμεναίων |
τίς
σοι
τὸν
θρῆνον
ᾄδει. |
[3, 22] |
ὡς
ἁρμοδίως
πρὸς
τὴν
ἀνατομήν.
|
Ὑμῶν, |
ὁ
λῄσταρχος
ἔφη,
τὸ
ἱερεῖον. |
[3, 22] |
μάλα,
οὗτος
ἔφη,
προθυμησόμεθα
μηδενὸς
|
ὑμῶν |
χείρους
γενέσθαι.
στεῖλαι
δὲ
ἡμᾶς |
[3, 17] |
λῃστὰς
εἶναι
δοκῶν,
ὡς
ἂν
|
ὑπ´ |
αὐτῶν
ἀποθάνοιμι.
ἐν
τούτῳ
δὲ |
[3, 22] |
λῄσταρχον
ἐκφυγόντες
ἔλεγον
πάντας
τοὺς
|
ὑπ´ |
αὐτῶν
εἰλημμένους
τὴν
εἰς
τὸ |
[3, 5] |
πολλοὺς
ἤδη
τῷ
φόβῳ
θανάτους
|
ὑπεμείναμεν· |
εἰ
δὲ
ἡμᾶς
ἀποκτεῖναι
θέλεις, |
[3, 22] |
μέν,
ἔφη,
τὸ
ἔργον,
ἀλλ´
|
ὑπὲρ
|
φίλου,
κἂν
ἀποθανεῖν
δεήσῃ,
καλὸς |
[3, 11] |
τραύματος,
ἐξεκένωσεν·
ἐν
δὲ
τοῖς
|
ὑπερβάλλουσι |
δεινοῖς
φεύγει
καὶ
τὰ
δάκρυα |
[3, 19] |
ἂν
τὸ
τῶν
ἐναντίων
στρατόπεδον
|
ὑπερβάλοι |
τῆς
θυσίας
τὸν
τόπον.
λέγε |
[3, 10] |
τὰ
μὲν
οὖν
ἐμά,
κἂν
|
ὑπερβολὴν |
ἔχῃ
συμφορᾶς,
ἧττον
ἀλγῶ,
τὰ |
[3, 14] |
ἀκολουθεῖν,
αὐτὸς
δὲ
ὅπλα
δώσειν
|
ὑπέσχετο. |
διεγνώκει
γὰρ
ἀναμείνας
στρατιὰν
ἐπελθεῖν |
[3, 15] |
καὶ
τῶν
προσώπων
τὸ
διειλκυσμένον
|
ὑπέφαινεν |
ᾠδήν.
εἶτα
ἀπὸ
συνθήματος
πάντες |
[3, 7] |
κεφαλὴν
καλύπτει·
ὁ
πῖλος
δὲ
|
ὑπῃνίττετο |
τὴν
Ἄϊδος
κυνέην.
τῇ
λαιᾷ |
[3, 22] |
χρή,
κἂν
θᾶττον
αὐτὴν
ὁ
|
ὕπνος |
ἀφῇ,
τὴν
ἡμέραν
ἔνδον
μένειν. |
[3, 7] |
τῇ
κεφαλῇ
τὴν
θάλατταν
ἀποδύεται.
|
ὑπὸ |
δὲ
τὴν
ἅλμην
τοῦ
κύματος |
[3, 8] |
νεύρου
τὸ
τόξον,
διπλοῦται
δὲ
|
ὑπὸ |
τῆς
χειρὸς
τὸ
νεῦρον,
κλίνεται |
[3, 4] |
ἔνιοι
δὲ
κολυμβᾶν
πειρώμενοι,
προσραγέντες
|
ὑπὸ |
τοῦ
κύματος
τῇ
πέτρᾳ
διεφθείροντο· |
[3, 8] |
νεῦρον,
ἡ
δεξιά.
συνάγεται
μὲν
|
ὑπὸ |
τοῦ
νεύρου
τὸ
τόξον,
διπλοῦται |
[3, 2] |
οὐκ
ἐδυνάμεθα
κατὰ
χώραν
μένειν
|
ὑπὸ |
τοῦ
τῆς
νηὸς
σεισμοῦ.
συμμιγὴς |
[3, 14] |
ποιεῖν
εἴχομεν
οὐδέν,
τῆς
Λευκίππης
|
ὑπὸ |
τῶν
λῃστῶν
ἐχομένης.
ἔδωκε
δέ |
[3, 2] |
πολύς.
ἡμεῖς
δὲ
τὰ
γέρρα
|
ὑποδύντες
|
ὥσπερ
εἰς
ἄντρον
ἐμένομεν,
παραδόντες |
[3, 13] |
εἶδον
γυμνοὺς
καὶ
δεσμὰ
ἔχοντας,
|
ὑπονοήσαντες |
τὴν
ἀλήθειαν
δέχονται
τῶν
ὅπλων |
[3, 21] |
ἔστι
σοι
προσελθεῖν
αὐτῷ
καὶ
|
ὑποσχέσθαι |
ταύτην
τὴν
ἐπίδειξιν.
ταῦτα
λέγων
|
[3, 15] |
νεανίσκων
ὁ
ἕτερος
ἀνακλίνας
αὐτὴν
|
ὑπτίαν |
ἔδησεν
ἐκ
παττάλων
ἐπὶ
τῆς |
[3, 15] |
τὸν
ἐπιμελησόμενον
Αἰγύπτιον.
~Τῇ
δὲ
|
ὑστεραίᾳ |
πρὸς
τὴν
διάβασιν
παρεσκευάζετο
καὶ |
[3, 17] |
φίλους
οὔτε
περιεπτυξάμην
οὔτε
ἐξεπλάγην
|
ὑφ´ |
ἡδονῆς·
τοσοῦτον
ἡ
λύπη
με |
[3, 7] |
ἀπὸ
δένδρων
ἕλκουσαι
νήματα
γυναῖκες
|
ὑφαίνουσιν |
Ἰνδαί.
τὸ
δὲ
κῆτος
ἀντιπρόσωπον |
[3, 4] |
κύμασιν
ὀρχούμενον,
λανθάνει
δὴ
προσενεχθὲν
|
ὑφάλῳ |
πέτρᾳ
καὶ
ῥήγνυται
πᾶν.
ἀπωσθείσης |
[3, 7] |
χιτών,
λευκὸς
ὁ
χιτών·
τὸ
|
ὕφασμα |
λεπτόν,
ἀραχνίων
ἐοικὸς
πλοκῇ,
οὐ |
[3, 2] |
σκάφος.
τὸ
γὰρ
κῦμα
αἰρόμενον
|
ὑψοῦ, |
ψαῦον
αὐτῶν
τῶν
νεφῶν,
πόρρωθεν |
[3, 5] |
ἡμῶν
κάτωθεν
παρατρέχει,
ὥστε
μόνον
|
ὑψούμενον |
μετέωρον
τὸ
ξύλον
κατὰ
τὸν |