Livre, Chapitre
[3, 16]	ἀνέφερε τοῖς θεοῖς τὴν κνῖσαν.	λαβὲ	οὖν, Λευκίππη, τὰς πρεπούσας σοι
[3, 5]	Πηλουσίῳ προσίσχομεν καὶ ἄσμενοι γῆς	λαβόμενοι	τοὺς θεοὺς ἀνευφημοῦμεν· εἶτα ὠλοφυρόμεθα
[3, 23]	εἶδον μὲν αὐτὸν τῆς κεραίας	λαβόμενον,	ὅποι δὲ κεχώρηκεν οὐκ οἶδα.
[3, 21]	δὲ ποίῳ τρόπῳ. δέρμα προβάτου	λαβόντες	ὡς ὅτι ῥαδινώτατον συρράψωμεν εἰς
[3, 15]	ἐκ τοῦ φυτοῦ δεδεμένον. εἶτα	λαβὼν	ξίφος βάπτει κατὰ τῆς καρδίας
[3, 21]	κόρην σῶσαι καὶ τοὺς λῃστὰς	λαθεῖν.	ἄκουσον δὲ ποίῳ τρόπῳ. δέρμα
[3, 21]	ὁ χρησμὸς ἡμῖν εἰς τὸ	λαθεῖν	χρήσιμος· ποδήρει γὰρ αὐτὴν ἐσταλμένην
[3, 8]	ἐνήρμοσται τῷ τόξῳ βέλος, τῇ	λαιᾷ	προβέβληται τὸ κέρας ὠθῶν, ἐπὶ
[3, 7]	ὑπῃνίττετο τὴν Ἄϊδος κυνέην. τῇ	λαιᾷ	τὴν τῆς Γοργοῦς κεφαλὴν κρατεῖ
[3, 7]	γραφῇ. ὅπλον μὲν τοῦτο τῇ	λαιᾷ	τῷ Περσεῖ· ὥπλισται δὲ καὶ
[3, 11]	σιγᾷς, φιλτάτη, καὶ οὐδέν μοι	λαλεῖς;	Ὅτι μοι, ἔφη, πρὸ τῆς
[3, 18]	ταύτην οὐ κρατῶ καὶ ἀκούω	λαλούσης;	ἃ οὖν χθὲς ἐθεασάμην, τίνα
[3, 4]	ἀπὸ τῆς νεὼς νεανίσκος εὔρωστος	λαμβάνεται	τοῦ κάλω καὶ ἐφέλκεται τὴν
[3, 19]	κῦμα τοῖς τῆς Αἰγύπτου παραλίοις,	λαμβάνομαι	μετὰ τοῦ Σατύρου πρὸς τῶν
[3, 17]	λύπη με τῆς συμφορᾶς ἐξεκώφησε.	λαμβάνονται	δή μου τῆς δεξιᾶς καὶ
[3, 2]	τῶν ἐμπόρων, αὐτοὶ τῶν οἰκείων	λαμβάνοντες	ἐν οἷς εἶχον τὰς ἐλπίδας,
[3, 13]	ὄντες, βώλους ἀπὸ τῆς γῆς	λαμβάνοντες	τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς δὲ
[3, 9]	μὲν τὰ ἐν τῇ νηῒ	λαμβάνουσι	καὶ τὸ χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν,
[3, 20]	καὶ τοὺς ἄνδρας ἐκπεσόντας ἀνῄρουν.	λανθάνει	δὴ κίστη ἐκτραπεῖσά τις ἐν
[3, 4]	ἐκυβίστα περὶ τοῖς κύμασιν ὀρχούμενον,	λανθάνει	δὴ προσενεχθὲν ὑφάλῳ πέτρᾳ καὶ
[3, 18]	Παῦσαι, ἔφη, Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν.	λέγε	δὲ πῶς τοὺς λῃστὰς ἠπάτησας.
[3, 19]	ὑπερβάλοι τῆς θυσίας τὸν τόπον.	λέγε	δὴ τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε· σὸς
[3, 20]	ὁ λόγος. ~Καὶ ὁ Σάτυρος	λέγει·	Ἅμα δὲ βιαζόμενος ἐπὶ τὸ
[3, 18]	καὶ ἀποκατέστησεν εἰς τὸ ἀρχαῖον.	λέγει	δέ μοι· Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ μόλις
[3, 21]	ταύτης ἀνατμηθῆναι μέσην τῆς ἐσθῆτος	λέγει	ὁ χρησμός. ὁρᾷς τοῦτο τὸ
[3, 19]	λῃστὰς ἠπάτησας. ~Ὁ οὖν Μενέλαος	λέγει·	Οἶδας, ὡς Αἰγύπτιός εἰμι τὸ
[3, 17]	ἀθανάτῳ σφαγῇ ἀποθνῄσκειν με βούλεσθε;	λέγει	οὖν ὁ Μενέλαος· Ἀλλ´ εἰ
[3, 24]	συνηθροῖσθαι λῃστήριον, ὡς εἶναι μυρίους.	λέγει	οὖν ὁ στρατηγός· Ἀλλ´ ἡμῖν
[3, 24]	ἥκειν τοὐκεῖθεν στρατοπέδου καὶ πέντε	λέγειν	ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς δισχιλίους·
[3, 22]	τοῖς λῃσταῖς περὶ τῆς θυσίας	λέγειν,	ὁ λῄσταρχος φθάσας κατὰ δαίμονα,
[3, 7]	πέτρα· θέλει δὲ τὸ ὄρυγμα	λέγειν	ὅτι μή τις αὐτὸ πεποίηκε
[3, 5]	τοῦ ξύλου, Κλειτοφῶν· ἅμα δὲ	λέγοντα	κῦμα ἐπεκάλυπτε κατόπιν· καὶ ἡμεῖς
[3, 24]	ἐπὶ τοὺς βαρβάρους. καὶ ἅμα	λέγοντος	αὐτοῦ παῖς εἰστρέχει τις, λέγων
[3, 24]	Μενέλαον τῷ στρατηγῷ καὶ ἅπαντα	λέγω.	ὁ δὲ συνήδετο καὶ τὸν
[3, 11]	χαλεπώτερον αὐτῆς ποιεῖ τὸ τραῦμα.	λέγω	οὖν πρὸς τὴν Λευκίππην πάντα
[3, 21]	ἐχρῆτο πρὸς τὰς κιβδήλους σφαγάς.	~Λέγω	οὖν πρὸς τὸν Μενέλαον· Θεὸς
[3, 18]	ἄμφω κατεπέσομεν. ~Μόλις οὖν ἀναζωπυρήσας	λέγω	πρὸς τὸν Μενέλαον· Οὐκ ἐρεῖς
[3, 16]	ἐγενόμην, ἀνατείνω τὸ ξίφος, Λευκίππη,	λέγων,	ἀθλία καὶ πάντων ἀνθρώπων δυστυχεστάτη,
[3, 24]	λέγοντος αὐτοῦ παῖς εἰστρέχει τις,	λέγων	ἀπὸ τοῦ Δέλτα πρόδρομον ἥκειν
[3, 21]	ὑποσχέσθαι ταύτην τὴν ἐπίδειξιν. ταῦτα	λέγων	ἐδεόμην Δία Ξένιον καλῶν καὶ
[3, 22]	ἀθλίαν ἐκ τοσούτου κακοῦ. ταῦτα	λέγων	πείθω, καὶ συνέπραξεν ἡ Τύχη.
[3, 18]	καὶ λόγον τινὰ καταλέγειν· ἅμα	λέγων	περιαιρεῖ τὰ μαγγανεύματα τὰ ἐπὶ
[3, 18]	μᾶλλον οὖν ἐκπλαγεὶς ἐδεόμην Μενελάου,	λέγων·	Ὦ φίλτατε Μενέλαε, εἰ διάκονός
[3, 5]	πρὸς τὰ τῆς ναυαγίας σου	λείψανα.	πολλοὺς ἤδη τῷ φόβῳ θανάτους
[3, 17]	καὶ κάτωθεν ἀκούω φωνῆς πάνυ	λεπτῆς.	τρόμος οὖν εὐθὺς ἴσχει με
[3, 9]	νόθος Αἰθίοψ) ψιλοὶ τὰς κεφαλάς,	λεπτοὶ	τοὺς πόδας, τὸ σῶμα παχεῖς·
[3, 7]	λευκὸς ὁ χιτών· τὸ ὕφασμα	λεπτόν,	ἀραχνίων ἐοικὸς πλοκῇ, οὐ κατὰ
[3, 17]	ὥρα σοι τὸ ξίφος ἐπισχεῖν·	Λευκίππη	δέ σοι νῦν ἀναβιώσεται. βλέψας
[3, 5]	περικαθίσαντες ἐγώ τε καὶ ἡ	Λευκίππη	κατὰ ῥοῦν ἐφερόμεθα τῆς θαλάσσης·
[3, 17]	ἅμα τὴν σορὸν καὶ ἡ	Λευκίππη	κάτωθεν ἀνέβαινε, φοβερὸν θέαμα, ὦ
[3, 16]	πλησίον ἐγενόμην, ἀνατείνω τὸ ξίφος,	Λευκίππη,	λέγων, ἀθλία καὶ πάντων ἀνθρώπων
[3, 17]	ἀπιστεῖ Κλειτοφῶν, ἔφη, σύ μοι,	Λευκίππη,	μαρτύρησον, εἰ ζῇς. ἅμα δὲ
[3, 18]	ποτε ταῦτα ὁρῶ; καὶ ἡ	Λευκίππη,	Παῦσαι, ἔφη, Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν.
[3, 10]	ἧττον ἀλγῶ, τὰ σὰ δέ,	Λευκίππη,	ποίῳ στόματι θρηνήσω, ποίοις ὄμμασι
[3, 16]	θεοῖς τὴν κνῖσαν. λαβὲ οὖν,	Λευκίππη,	τὰς πρεπούσας σοι παρ´ ἐμοῦ
[3, 23]	ἡδονή. ὡς δὲ τὰ κατὰ	Λευκίππην	εἶχέ μοι καλῶς, Ὁ δὲ
[3, 23]	ἐμὲ φαινόμενον οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ	Λευκίππην	ἐμὸν δεσπότην, τοῦτον ἐκ πάντων
[3, 12]	δὲ ἔτυπτον· ἀπέσπων μὲν τὴν	Λευκίππην,	ἔτυπτον δὲ ἐμέ. ἀράμενοι οὖν
[3, 12]	στρατοῦ. οἱ δὲ ἐπὶ τὴν	Λευκίππην	εὐθὺς τρέπονται, ἡ δὲ εἴχετό
[3, 10]	ἐξὸν ἤδη, κλαίειν ἦρχον τὴν	Λευκίππην.	καὶ δὴ λογισάμενος ὅσων αὐτῇ
[3, 18]	τὰς χεῖρας καὶ ὁλόκληρον τὴν	Λευκίππην	ὁρῶ. ἔτι μᾶλλον οὖν ἐκπλαγεὶς
[3, 18]	ἐρεῖς μοι, τί ταῦτα; οὐχὶ	Λευκίππην	ὁρῶ; ταύτην οὐ κρατῶ καὶ
[3, 15]	γὰρ ὡπλισμένοι, τὴν δὲ κόρην	Λευκίππην	οὖσαν ἐγνώρισα. εἶτα κατὰ τῆς
[3, 11]	τραῦμα. λέγω οὖν πρὸς τὴν	Λευκίππην	πάντα σιγῶσαν· Τί σιγᾷς, φιλτάτη,
[3, 18]	ζῶν, ὡς κἀκεῖνο τὸ τῆς	Λευκίππης	γλυκύ. Ἀλλὰ νῦν, ὁ Μενέλαος
[3, 18]	τὰ ἐπὶ τῇ γαστρὶ τῆς	Λευκίππης	καὶ ἀποκατέστησεν εἰς τὸ ἀρχαῖον.
[3, 17]	δύναμαι, κἂν νῦν με βιάσησθε,	Λευκίππης	οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν γὰρ
[3, 20]	καὶ ὠδυρόμην, τὰ περὶ τῆς	Λευκίππης	πυθόμενος, καὶ ἐδεόμην Μενελάου παντὶ
[3, 14]	δὲ ποιεῖν εἴχομεν οὐδέν, τῆς	Λευκίππης	ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἐχομένης. ἔδωκε
[3, 7]	τῆς κόρης ἄκρατον ἔχουσαι τὸ	λευκὸν	εἰς τὸ πελιδνὸν μετέβαλον, καὶ
[3, 7]	Ἀϊδωνεῖ νύμφη κεκοσμημένη. ποδήρης χιτών,	λευκὸς	ὁ χιτών· τὸ ὕφασμα λεπτόν,
[3, 13]	ἐφρόντιζον. ἐπεὶ οὖν ἔκαμον οἱ	λῃσταὶ	βάλλοντες, ἀνοίγουσι μὲν οἱ στρατιῶται
[3, 20]	τοὐπίσω· ὡς δὲ φθάνουσιν οἱ	λῃσταὶ	καταλαβόντες, πρὸς ἄμυναν τρέπονται. καὶ
[3, 13]	στρατιωτική, πάντες ὁπλῖται. οἱ δὲ	λῃσταὶ	κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες ἔμενον
[3, 5]	τὰ παράλια. κατεῖχον δὲ τότε	λῃσταὶ	πᾶσαν τὴν ἐκεῖ χώραν. ἡμεῖς
[3, 13]	οἱ δὲ πελτασταί· οἱ δὲ	λῃσταὶ	πολὺ πλείους ὄντες, βώλους ἀπὸ
[3, 21]	γενομένων οὐκ ἂν εἰδεῖεν οἱ	λῃσταὶ	τὴν τέχνην. τά τε γὰρ
[3, 21]	τὸ ἐντεῦθεν οὐκέτι προσίασιν οἱ	λῃσταὶ	τῷ σώματι, ἀλλ´ ἡμεῖς εἰς
[3, 10]	νῦν δὲ καὶ παραδεδώκατε ἡμᾶς	λῃσταῖς	Αἰγυπτίοις, ἵνα μηδὲ ἐλέους τύχωμεν.
[3, 12]	ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι γὰρ τοῖς	λῃσταῖς	εἰσιν οἱ ἵπποι. ἀπὸ δὲ
[3, 22]	δὲ τοῦ Μενελάου μέλλοντος τοῖς	λῃσταῖς	περὶ τῆς θυσίας λέγειν, ὁ
[3, 22]	δὲ τῶν λῃστῶν πρὸς τὸν	λῄσταρχον	ἐκφυγόντες ἔλεγον πάντας τοὺς ὑπ´
[3, 19]	ὡς δὲ ἄγομαι πρὸς τὸν	λῄσταρχον,	ταχύ με τῶν λῃστῶν τινες
[3, 22]	πρὸς τὴν ἀνατομήν. Ὑμῶν, ὁ	λῄσταρχος	ἔφη, τὸ ἱερεῖον. στέλλομεν δὴ
[3, 22]	περὶ τῆς θυσίας λέγειν, ὁ	λῄσταρχος	φθάσας κατὰ δαίμονα, Νόμος ἡμῖν
[3, 21]	τὴν σορὸν καταθήσομεν. ἀκήκοας τοῦ	λῃστάρχου	μικρῷ πρόσθεν εἰπόντος, δεῖν τι
[3, 12]	οἱ ἵπποι. ἀπὸ δὲ τοῦ	λῃστάρχου	παρῆν καί, Εἴ τις, ἔφη,
[3, 17]	ἦν) σπουδῇ θέοντας. ἐπέσχον οὖν	λῃστὰς	εἶναι δοκῶν, ὡς ἂν ὑπ´
[3, 18]	αὐτόν. λέγε δὲ πῶς τοὺς	λῃστὰς	ἠπάτησας. ~Ὁ οὖν Μενέλαος λέγει·
[3, 21]	τὴν κόρην σῶσαι καὶ τοὺς	λῃστὰς	λαθεῖν. ἄκουσον δὲ ποίῳ τρόπῳ.
[3, 15]	ἐμποδών. καὶ γὰρ ἑωρῶμεν τοὺς	λῃστὰς	μετὰ πλείστης δυνάμεως ἐπὶ θάτερα
[3, 10]	Αἰγυπτίοις, ἵνα μηδὲ ἐλέους τύχωμεν.	λῃστὴν	μὲν γὰρ Ἕλληνα καὶ φωνὴ
[3, 9]	γὰρ ἐκάλουν τῷ ὀνόματι τὸν	λῃστὴν	τὸν μείζονα. καὶ ἦν ὁδὸς
[3, 19]	κόρην καταθῦσαι καὶ καθᾶραι τὸ	λῃστήριον	καὶ τοῦ μὲν ἥπατος ἀπογεύσασθαι
[3, 24]	ἀνδρῶν ἀπονενοημένων καὶ πολὺ συνηθροῖσθαι	λῃστήριον,	ὡς εἶναι μυρίους. λέγει οὖν
[3, 14]	ἀναμείνας στρατιὰν ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ	λῃστηρίῳ·	ἐλέγοντο δὲ ἀμφὶ τοὺς μυρίους
[3, 10]	καὶ βρόχος, καί σοι νυμφαγωγὸς	λῃστὴς	παρακαθεύδει· ἀντὶ δὲ ὑμεναίων τίς
[3, 20]	ἀντετάξαντο· πλειόνων δὲ ἐπιπλευσάντων σκαφῶν	λῃστρικῶν	καταδύουσι τὴν ναῦν καὶ τοὺς
[3, 16]	ἡ τῶν σπλάγχνων σου ταφὴ	λῃστῶν	γέγονε τροφή. ὢ πονηρᾶς ἐπὶ
[3, 22]	εἶπε παρὰ τοῖς ἑαλωκόσι τῶν	λῃστῶν	δεδεμένον· οἱ δὲ τῶν λῃστῶν
[3, 14]	οὐδέν, τῆς Λευκίππης ὑπὸ τῶν	λῃστῶν	ἐχομένης. ἔδωκε δέ μοι καὶ
[3, 13]	ἦμεν, ἐπιτηρήσαντες τὸ πονοῦν τῶν	λῃστῶν	μέρος, ἅμα συνελθόντες διακόπτομέν τε
[3, 12]	καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα. τῶν δὲ	λῃστῶν	οἱ μὲν ἀπέσπων, οἱ δὲ
[3, 22]	λῃστῶν δεδεμένον· οἱ δὲ τῶν	λῃστῶν	πρὸς τὸν λῄσταρχον ἐκφυγόντες ἔλεγον
[3, 9]	ταύτῃ στενώτατος, καὶ ἐπεμβάντες τῶν	λῃστῶν	τέσσαρες πάντα μὲν τὰ ἐν
[3, 19]	τὸν λῄσταρχον, ταχύ με τῶν	λῃστῶν	τινες γνωρίσαντες λύουσι τὰ δεσμὰ
[3, 20]	περὶ τούτων σκοποῦντες· τῶν δὲ	λῃστῶν	τινες ναῦν ἰδόντες ἀγνοίᾳ πλανηθεῖσαν,
[3, 19]	Σατύρου πρὸς τῶν ταύτῃ παραφυλασσόντων	λῃστῶν.	ὡς δὲ ἄγομαι πρὸς τὸν
[3, 14]	ἐπυνθάνετο τίνες εἴημεν καὶ πῶς	ληφθείημεν·	διηγεῖτο δὲ ἄλλος ἄλλο τι,
[3, 15]	παρέσχεν ἐκ τῆς ἀκινησίας ὡσεὶ	λίθος	γενομένη. ἐπεὶ δὲ τέλος εἶχεν,
[3, 13]	τραῦμα, καὶ οἴδημα ὡς ἀπὸ	λίθου,	καὶ τομὰς ὡς ἀπὸ βέλους.
[3, 7]	ἔστιν αὐτόχθον· ἐτράχυνε γὰρ τοῦ	λίθου	τὸν κόλπον ὁ γραφεύς, ὡς
[3, 13]	τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς δὲ	λίθου	χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς τε
[3, 13]	ταῖς γε ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι τοὺς	λίθους	ὀλίγον τῶν βαλλόντων ἐφρόντιζον. ἐπεὶ
[3, 13]	δὲ ἀνώμαλόν εἰσιν αἰχμαὶ τῶν	λίθων.	ὥστε βληθεὶς διπλοῦν ποιεῖ ἐν
[3, 10]	ἦρχον τὴν Λευκίππην. καὶ δὴ	λογισάμενος	ὅσων αὐτῇ γέγονα κακῶν αἴτιος,
[3, 18]	ὁ δὲ ἄρχεται τερατεύεσθαι καὶ	λόγον	τινὰ καταλέγειν· ἅμα λέγων περιαιρεῖ
[3, 19]	Σάτυρε· σὸς γὰρ ἐντεῦθεν ὁ	λόγος.	~Καὶ ὁ Σάτυρος λέγει· Ἅμα
[3, 6]	αὐτῇ· τῆς δὲ ῥοιᾶς ὁ	λόγος	μυστικός. προσευξάμενοι δὴ τῷ θεῷ
[3, 10]	καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ γὰρ	λόγος	πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ· τὸ
[3, 22]	ἐπὶ τὸν βωμόν· καὶ τὰ	λοιπὰ	οἶδας. ~Ὡς οὖν ἤκουσα, παντοδαπὸς
[3, 23]	εἴσω παρελθόντες τῆς ἐμῆς τὸ	λοιπὸν	τῆς νυκτὸς διετρίψαμεν· καὶ τὸ
[3, 13]	καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς δὲ	λοιποὺς	ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ δείλην
[3, 19]	ἥπατος ἀπογεύσασθαι τυθείσης, τὸ δὲ	λοιτὸν	σῶμα σορῷ παραδόντας ἀναχωρεῖν, ὡς
[3, 7]	τὰ τῶν αὐχένων κυρτώματα, ἡ	λοφιὰ	τῶν ἀκανθῶν, οἱ τῆς οὐρᾶς
[3, 3]	κίνδυνοι καὶ τοὺς τῆς φιλίας	λύουσι	νόμους. ~Ἔνθα δή τις ἀπὸ
[3, 19]	με τῶν λῃστῶν τινες γνωρίσαντες	λύουσι	τὰ δεσμὰ θαρρεῖν τε ἐκέλευον
[3, 11]	ἐντυχοῦσα γὰρ αὐτοῖς ἀναβαίνουσιν ἡ	λύπη	ἵστησί τε τὴν ἀκμὴν καὶ
[3, 17]	ἐξεπλάγην ὑφ´ ἡδονῆς· τοσοῦτον ἡ	λύπη	με τῆς συμφορᾶς ἐξεκώφησε. λαμβάνονται
[3, 14]	οἶκτον εἰς φιλίαν καὶ τὴν	λύπην	εἰς τὸν ἔλεον συλλέγει. οὕτω
[3, 14]	μαλαχθεῖσα πρὸς τὴν ὧν ἤκουσε	λύπην,	συνδιατεθεῖσα κατὰ μικρὸν τῇ τοῦ
[3, 17]	ξίφος, τὸ δὲ τῆς ἐμῆς	λύπης	ξίφος ἔνδον καταπέπηγε καὶ τέμνει
[3, 20]	ἡμέρᾳ καθεζόμενοι πρὸς τῇ θαλάττῃ	λυπούμενοι	καὶ περὶ τούτων σκοποῦντες· τῶν
[3, 8]	ἀλγοῦσαν τὴν γραφήν. ἀναφέρει δὲ	λυπούμενον	Ἡρακλῆς· ἕστηκε γὰρ τοξεύων τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/03/2006