HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 129 formes différentes pour 411 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chapitre

[3, 20]   ὁ σίδηρος εἴσω κατεδύετο. τούτῳ δ´ ἄρα, ὡς εἰκός, ὁ κακοδαίμων

[3, 24]   τοῦ πατρὸς τὴν ταφήν· ἀνάγκη δ´ ἦν τὴν ἔξοδον ἐπισχεῖν τοσούτων

[3, 18]   ᾤμην τὴν Ἑκάτην παρεῖναι) ὅμως δ´ οὖν ἀπέστησα τῶν ὀφθαλμῶν τὰς

[3, 23]   πρὸς τὸν Μενέλαον ἀντάξιον. τὸ δ´ οὖν κοινότατον, προσπεσὼν κατησπαζόμην καὶ

[3, 16]   τροφή. ὢ πονηρᾶς ἐπὶ βωμοῦ δᾳδουχίας· ὢ τροφῶν καινὰ μυστήρια. καὶ

[3, 22]   λέγειν, ὁ λῄσταρχος φθάσας κατὰ δαίμονα, Νόμος ἡμῖν ἐστιν, ἔφη, πρωτομύστας

[3, 10]   τὸν ψόφον, Ὦ θεοὶ καὶ δαίμονες, ἔφην, εἴπερ ἐστέ που καὶ

[3, 20]   παντὶ τρόπῳ σῶσαι τὴν κόρην. δαίμων δέ τις ἀγαθὸς ἡμῖν συνήργησεν.

[3, 5]   ~Ἐπεὶ οὖν τὸ πλοῖον διελύθη, δαίμων τις ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν τῆς

[3, 23]   χαρᾷ· ταχὺ γὰρ ἐφθόνησέ μοι δαίμων τις τῆς καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν

[3, 11]   ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ τὰ δάκρυα καὶ προδίδωσι καὶ τοὺς ὀφθαλμούς.

[3, 11]   ταῖς μετρίαις συμφοραῖς ἀφθόνως τὰ δάκρυα καταρρεῖ καὶ ἔστι τοῖς πάσχουσιν

[3, 14]   τῆς ἀκροάσεως, ὡς καὶ αὐτὸν δάκρυα προαγαγεῖν· πλέον δὲ ποιεῖν εἴχομεν

[3, 10]   ποίῳ στόματι θρηνήσω, ποίοις ὄμμασι δακρύσω; ὦ πιστὴ μὲν πρὸς ἀνάγκην

[3, 7]   μετέβαλον, καὶ ἐοίκασιν ἀποθνῄσκειν οἱ δάκτυλοι. δέδεται μὲν οὕτω τὸν θάνατον

[3, 8]   ἀντιτείνει κάτω καὶ εἰς τοὺς δακτύλους ἀποξύνεται. τὸ δὲ ἄλλο σχῆμα

[3, 20]   σίδηρον ἐπὶ τῇ κώπῃ βραχύτατον, δακτύλων ὅσον οὐ πλείω τριῶν. ὡς

[3, 6]   Διὸς ἱερὸν ἄγαλμα Κασίου. τὸ δὲ ἄγαλμα νεανίσκος, Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς·

[3, 19]   τῶν ταύτῃ παραφυλασσόντων λῃστῶν. ὡς δὲ ἄγομαι πρὸς τὸν λῄσταρχον, ταχύ

[3, 5]   πολὺ τοῦ πνεύματος περιεπέπαυτο, τὸ δὲ ἄγριον ἐστόρεστο τοῦ κύματος· μεστὴ

[3, 25]   Αἰθίοψ ἐστὶ τῇ τροφῇ, ἀποθανὼν δὲ Αἰγύπτιος γίνεται τῇ ταφῇ.

[3, 8]   τὰς τῶν ὀνύχων ἀκμάς. ὁ δὲ ἀλγῶν πάντῃ συνέσταλται καὶ τὴν

[3, 19]   τὸν Σάτυρον ὡς ἐμόν. οἱ δέ, Ἀλλ´ ὅμως, ἔφασαν, ἐπίδειξον ἡμῖν

[3, 8]   εἰς τοὺς δακτύλους ἀποξύνεται. τὸ δὲ ἄλλο σχῆμα δείκνυσι τὸν πόνον·

[3, 14]   εἴημεν καὶ πῶς ληφθείημεν· διηγεῖτο δὲ ἄλλος ἄλλο τι, κἀγὼ τὰ

[3, 14]   ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ λῃστηρίῳ· ἐλέγοντο δὲ ἀμφὶ τοὺς μυρίους εἶναι. ἐγὼ

[3, 17]   ἦν καὶ ὁ Σάτυρος. ἐγὼ δὲ ἄνδρας ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας

[3, 20]   ὅσον οὐ πλείω τριῶν. ὡς δὲ ἀνελόμενος τὸ ξίφος ὁ Μενέλαος

[3, 20]   ἡ κώπη τὸ μέγεθος· ὡς δὲ ἀνέστρεψεν εἰς τοὔμπαλιν, αὖθις ὁ

[3, 7]   εἰς τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει δὲ ἄνω δεσμὸς ἑκατέραν συνάπτων τῇ

[3, 13]   καὶ τραχὺς καὶ ἀνώμαλος· τὸ δὲ ἀνώμαλόν εἰσιν αἰχμαὶ τῶν λίθων.

[3, 13]   οἱ στρατιῶται τὴν φάλαγγα, ἐκθέουσι δὲ ἀπὸ τῶν ὅπλων ἄνδρες κούφως

[3, 4]   τρεῖς ηὐτύχησαν οὐκ ἀναιμωτί, πολλοὶ δὲ ἀποπηδᾶν πειρώμενοι ἐξεκυλίσθησαν τῆς νεὼς

[3, 7]   ἥμισυ τοῦ σιδήρου ξίφος, ἐντεῦθεν δὲ ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὸ

[3, 18]   ἐγὼ δὲ πιστεύσας ἐνεκαλυψάμην. ὁ δὲ ἄρχεται τερατεύεσθαι καὶ λόγον τινὰ

[3, 6]   τῇ δὲ ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς Ἀργεῖοι δύο συγγενεῖς, τῷ

[3, 25]   εἰσὶν αὗται πτερῶν ἀνατολαί. μερίζονται δὲ αὐτοῦ Αἰθίοπες μὲν τὴν ζωήν,

[3, 7]   πόδε πλησίον τοῦ πτεροῦ. πῖλος δὲ αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλύπτει· ὁ

[3, 25]   ἵπταται τὸ ἔργον φέρων. ἕπεται δὲ αὐτῷ χορὸς ἄλλων ὀρνίθων ὥσπερ

[3, 20]   ~Καὶ ὁ Σάτυρος λέγει· Ἅμα δὲ βιαζόμενος ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἔκλαον,

[3, 2]   σκάφει μέγεθος οἷον ὄρος, προσιὸν δὲ βλέπων καταποθήσεσθαι τὴν ναῦν προσεδόκησας.

[3, 2]   πῦρ μὲν ἀστραπῆς ἵπταται, μυκᾶται δὲ βροντὴν οὐρανὸς καὶ τὸν ἀέρα

[3, 15]   πῶμα ἐπ´ αὐτῆς ἐπιθέντες, τὸν δὲ βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω

[3, 16]   ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ ἱερεύς. ~Ἑσπέρας δὲ γενομένης ἡ διῶρυξ κέχωστο πᾶσα·

[3, 25]   μὲν ὁ ὄρνις ὄνομα, τὸ δὲ γένος Αἰθίοψ, μέγεθος κατὰ ταῶνα·

[3, 9]   τὸ χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν, ἡμᾶς δὲ δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς τι

[3, 2]   μὲν ἥλιος τέλεον ἁρπάζεται, ἑωρῶμεν δὲ ἑαυτοὺς ὡς ἐν σελήνῃ. πῦρ

[3, 17]   ὑπ´ αὐτῶν ἀποθάνοιμι. ἐν τούτῳ δὲ ἐγγὺς ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω.

[3, 9]   τοὺς φίλους εὑρήσειν προσενεχθέντας. ἐπεὶ δὲ ἐγενόμεθα κατά τινα πόλιν, ἐξαίφνης

[3, 13]   ἐπεχείρουν ἀναιρεῖν οὐκ εἰδότες, ὡς δὲ εἶδον γυμνοὺς καὶ δεσμὰ ἔχοντας,

[3, 6]   Εὐάνθης μὲν ὁ γραφεύς· ἡ δὲ εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ Προμηθεύς, δεσμῶται

[3, 17]   Λευκίππη, μαρτύρησον, εἰ ζῇς. ἅμα δὲ εἶπε καὶ δίς που καὶ

[3, 7]   κάλλος ἀπίδοις, ἀγάλματι καινῷ, εἰ δὲ εἰς τὰ δεσμὰ καὶ τὸ

[3, 8]   γὰρ εἰς τὸ ἕλκος, πῇ δὲ εἰς τὸν Ἡρακλέα βλέπει, καὶ

[3, 21]   σίδηρον κατὰ τοῦ σώματος, ὁ δὲ εἰς τὸν χηραμὸν τῆς κώπης

[3, 12]   τὴν Λευκίππην εὐθὺς τρέπονται, ἡ δὲ εἴχετό μου καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα.

[3, 6]   τῷ μὲν ἐξ ἀέρος, τῇ δὲ ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς

[3, 15]   ὄψεις ἀπέστρεφον τῆς θέας, ἐγὼ δὲ ἐκ παραλόγου καθήμενος ἐθεώμην. τὸ

[3, 3]   ἑωράκεσαν ἐφέλκοντα τὸν κάλων· οἱ δὲ ἐκ τῆς ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ

[3, 4]   ἐγγὺς ἤδη τοῦ σκάφους, ηὐτρεπίζετο δὲ ἕκαστος ὡς, εἰ πελάσειε, πηδήσων

[3, 11]   καταφέρουσα σὺν αὑτῇ κάτω· τὰ δὲ ἐκτρεπόμενα τῆς ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς

[3, 8]   καὶ ζητεῖν τὸ ἧπαρ· τὸ δὲ ἐκφαίνεται τοσοῦτον, ὅσον ἀνέῳξεν ὁ

[3, 24]   δύναμίς ἐστι τοῖς ἐναντίοις. ὁ δὲ ἔλεγε πᾶσαν ἐμπεπλῆσθαι τὴν ἑξῆς

[3, 12]   ἀπέσπων μὲν τὴν Λευκίππην, ἔτυπτον δὲ ἐμέ. ἀράμενοι οὖν αὐτὴν μετέωρον

[3, 6]   Σάτυρον, νομίζοντες τούτους ἀπολωλέναι. ~Ἔστι δὲ ἐν τῷ Πηλουσίῳ Διὸς ἱερὸν

[3, 7]   ἔτεκεν αὐτὸν ἡ γῆ. ἡ δὲ ἐνίδρυται τῇ σκέπῃ· καὶ ἔοικε

[3, 6]   ἵδρυται τοξαζόμενος ἐν γῇ, ὁ δὲ ἐξ ἀέρος κρέμαται τῷ πτερῷ.

[3, 8]   τῆς χειρὸς τὸ νεῦρον, κλίνεται δὲ ἐπὶ μαζὸν ἡ χείρ. ὁ

[3, 12]   καὶ καθάρσιον τοῦ στρατοῦ. οἱ δὲ ἐπὶ τὴν Λευκίππην εὐθὺς τρέπονται,

[3, 20]   πλανηθεῖσαν, ὥρμησαν ἐπ´ αὐτήν. οἱ δὲ ἐπὶ τῆς νεὼς συνέντες οἳ

[3, 4]   αὐτοὺς ἦγε τὸ πνεῦμα· οἱ δὲ ἐπὶ τῆς νηὸς ἐπειρῶντο καταδῦναι

[3, 7]   καταβαίνων ἐξ ἀέρος· κατα βαίνει δὲ ἐπὶ τὸ θηρίον γυμνὸς τὸ

[3, 6]   τὸν ὄρνιν τοῦ Διός, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ κῆτος τοῦ Ποσειδῶνος

[3, 7]   ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὸ δὲ ἐπικάμπτεται. καὶ τὸ μὲν ἀπωξυμμένον

[3, 20]   καὶ μάλα ἐρρωμένως ἀντετάξαντο· πλειόνων δὲ ἐπιπλευσάντων σκαφῶν λῃστρικῶν καταδύουσι τὴν

[3, 7]   προβέβληται δίκην ἀσπί δος. ἡ δέ ἐστι φοβερὰ καὶ ἐν τοῖς

[3, 25]   γὰρ αὐτὴν κύκλος εὐφυής· ἡλίου δέ ἐστιν ὁ τοῦ κύκλου στέφανος

[3, 8]   ἧπαρ συνάγει τὸν ὄρνιν· ὁ δὲ ἕτερος αὐτῷ τοῖν ποδοῖν τὸν

[3, 2]   περὶ τὴν ὀθόνην πίπτουσιν, ἀντιπαταγοῦντες δὲ ἐτετρίγεσαν· ἐφόβει δὲ καὶ τὰ

[3, 12]   λῃστῶν οἱ μὲν ἀπέσπων, οἱ δὲ ἔτυπτον· ἀπέσπων μὲν τὴν Λευκίππην,

[3, 15]   κάτω γαστέρα ῥήγνυσι· τὰ σπλάγχνα δὲ εὐθὺς ἐξεπήδησεν, ἃ ταῖς χερσὶν

[3, 3]   κελεύσας τῆς ἀποβάθρας ἦρχεν· οἱ δὲ εὐθὺς κατὰ πόδας ἐξήλλοντο. ἔνθα

[3, 22]   κίνδυνος, γλυκὺς ὁ θάνατος. Νομίζω δέ, ἔφην, ζῆν καὶ Κλειτοφῶντα. ἡ

[3, 10]   θάλαμος μὲν τὸ δεσμωτήριον, εὐνὴ δὲ ἡ γῆ, ὅρμοι δὲ καὶ

[3, 16]   πῦρ, ἥττων ἡ συμφορά· νῦν δὲ ἡ τῶν σπλάγχνων σου ταφὴ

[3, 1]   κλιθέντος ἀναθορόντος ὀξείᾳ ῥοπῇ, θατέρου δέ, ᾗ ᾐώρητο, καταρραγέντος εἰς τὴν

[3, 24]   βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ ἥκειν τῆς δυνάμεως τὸν ὄρνιν

[3, 5]   τῷ φόβῳ θανάτους ὑπεμείναμεν· εἰ δὲ ἡμᾶς ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ διαστήσῃς

[3, 22]   μηδενὸς ὑμῶν χείρους γενέσθαι. στεῖλαι δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς δεήσει τὴν κόρην

[3, 1]   ~Τρίτην δὲ ἡμέραν πλεόντων ἡμῶν ἐξ αἰθρίας

[3, 15]   ἐκ παραλόγου καθήμενος ἐθεώμην. τὸ δὲ ἦν ἔκπληξις· μέτρον γὰρ οὐκ

[3, 5]   ἄγριον ἐστόρεστο τοῦ κύματος· μεστὴ δὲ ἦν ἡ θάλασσα νεκρῶν σωμάτων.

[3, 17]   ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω. Μενέλαος δὲ ἦν καὶ ὁ Σάτυρος. ἐγὼ

[3, 17]   δύο τινὰς ἐξ ἐναντίας (σεληναία δὲ ἦν) σπουδῇ θέοντας. ἐπέσχον οὖν

[3, 17]   ἀπέβλεπον, μάγον εἶναι δοκῶν. ὁ δὲ ἤνοιγεν ἅμα τὴν σορὸν καὶ

[3, 1]   καθέλοιμεν εἰς τὸ ἀντίρροπον. πλέον δὲ ἠνύομεν οὐδέν· ἀνέφερε γὰρ ἡμᾶς

[3, 8]   Προμηθεὺς σιδήρῳ καὶ πέτρᾳ, ὥπλισται δὲ Ἡρακλῆς τόξῳ καὶ δόρατι. ὄρνις

[3, 14]   ἀμφὶ τοὺς μυρίους εἶναι. ἐγὼ δὲ ἵππον ᾔτουν, σφόδρα γὰρ ᾔδειν

[3, 3]   πηδήματι τὰς πληγὰς κατεφέροντο· οἱ δὲ καὶ ἄκρου ψαύοντες τοῦ σκάφους

[3, 3]   ἠπείλουν, εἴ τις ἐπιβήσεται· πολλοὶ δὲ καὶ ἐκ τῆς νεὼς ὁπλισάμενοι

[3, 25]   θήκη γίνεται τῷ νεκρῷ. ἐνθεὶς δὲ καὶ ἐναρμόσας τὸν ὄρνιν τῇ

[3, 3]   ψαύοντες τοῦ σκάφους ἐξωλίσθαινον· ἔνιοι δὲ καὶ ἐπιβαίνοντες τοῖς ἐπὶ τῆς

[3, 13]   οἱ μὲν ἔκειντο τεθνηκότες, οἱ δὲ καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς δὲ

[3, 4]   συμπεσόντες ἐπείροντο δίκην ἰχθύων· οἱ δὲ καὶ ἡμιθνῆτες ἐνήχοντο. ~Ἐπεὶ οὖν

[3, 5]   ἓν ἡμᾶς κῦμα καλυψάτω. εἰ δὲ καὶ θηρίων ἡμᾶς βορὰν πέπρωται

[3, 13]   παραπέμψαντες εἴων ἡσυχάζειν. ἐν τούτῳ δὲ καὶ ἱππεῖς πλείους προσέρρεον· καὶ

[3, 25]   τοσαύτης, ἔφην, τιμῆς ἠξίωται; ποίαν δὲ καὶ κομίζει ταφήν; Φοῖνιξ μὲν

[3, 4]   κύματος τῇ πέτρᾳ διεφθείροντο· πολλοὶ δὲ καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι συμπεσόντες ἐπείροντο

[3, 12]   ἔχων πολλὴν καὶ ἀγρίαν. ἐκόμα δὲ καὶ ὁ ἵππος· γυμνὸς ἦν,

[3, 21]   τὴν σκευὴν ταύτην ἐπικρύψωμεν. πάντως δὲ καὶ ὁ χρησμὸς ἡμῖν εἰς

[3, 10]   τοσούτῳ πλήθει βαπτισθῆναι κακῶν; νῦν δὲ καὶ παραδεδώκατε ἡμᾶς λῃσταῖς Αἰγυπτίοις,

[3, 3]   ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ ἐπέτρεπον. εἶχον δὲ καὶ πελέκεις καὶ μαχαίρας, καὶ

[3, 2]   ὄρεσι, τὰ δὲ χάσμασιν. ἦν δὲ καὶ τὰ ἐγκάρσια τῶν κυμάτων

[3, 2]   πίπτουσιν, ἀντιπαταγοῦντες δὲ ἐτετρίγεσαν· ἐφόβει δὲ καὶ τὰ ξύλα τῆς νεὼς

[3, 6]   ἓν συνήγαγεν ὁ ζωγράφος) ἀδελφαὶ δὲ καὶ τὴν ἄλλην τύχην αἱ

[3, 7]   τῇ λαιᾷ τῷ Περσεῖ· ὥπλισται δὲ καὶ τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ

[3, 5]   ἱστοῦ καὶ ἐπιπεσόντες ἐνήχοντο. πλησίον δὲ καὶ τὸν Κλεινίαν ἑωρῶμεν περινηχόμενον

[3, 22]   παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν θυσίαν· δεήσει δὲ καὶ τὸν σὸν οἰκέτην ἅμα

[3, 2]   ἠκοντίζομεν ἔξω τῆς νηός· πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἐμπόρων, αὐτοὶ τῶν

[3, 10]   εὐνὴ δὲ ἡ γῆ, ὅρμοι δὲ καὶ ψέλλια κάλοι καὶ βρόχος,

[3, 2]   ἀὴρ εἶχε σάλπιγγος ἦχον· οἱ δὲ κάλοι περὶ τὴν ὀθόνην πίπτουσιν,

[3, 7]   μένει ξίφος, ὡς ἤρξατο, τὸ δὲ καμπτόμενον δρέπανον γίνεται, ἵνα μιᾷ

[3, 6]   μὲν ἀμφοῖν τὸ δεσμωτήριον, θῆρες δὲ κατ´ ἀμφοῖν οἱ δήμιοι, τῷ

[3, 2]   αἱ μὲν κατὰ πρόσωπον, αἱ δὲ κατ´ οὐρὰν τῆς νεὼς ἀλλήλαις

[3, 12]   οὖν αὐτὴν μετέωρον ἀπάγουσιν, ἡμᾶς δὲ κατὰ σχολὴν ἦγον δεδεμένους. ~Καὶ

[3, 21]   χηραμὸν τῆς κώπης ἀνέθορε, μόνην δὲ καταλείπει τὴν αἰχμήν, ὅσον τὴν

[3, 1]   ἡμέρας ἀπωλώλει τὸ φῶς. ἐγείρεται δὲ κάτωθεν ἄνεμος ἐκ τῆς θαλάσσης

[3, 2]   τὸν ἀέρα γεμίζει βόμβος, ἀντεβόμβει δὲ κάτωθεν τῶν κυμάτων ἡ στάσις,

[3, 23]   αὐτὸν τῆς κεραίας λαβόμενον, ὅποι δὲ κεχώρηκεν οὐκ οἶδα. ἀνεκώκυσα οὖν

[3, 7]   νήματα γυναῖκες ὑφαίνουσιν Ἰνδαί. τὸ δὲ κῆτος ἀντιπρόσωπον τῆς κόρης κάτωθεν

[3, 23]   Λευκίππην εἶχέ μοι καλῶς, Ὁ δὲ Κλεινίας, εἶπον, τί γέγονεν; ὁ

[3, 4]   ὁ τοῦ θανάτου φόβος. ἔνιοι δὲ κολυμβᾶν πειρώμενοι, προσραγέντες ὑπὸ τοῦ

[3, 15]   εἶδον, ἦσαν γὰρ ὡπλισμένοι, τὴν δὲ κόρην Λευκίππην οὖσαν ἐγνώρισα. εἶτα

[3, 7]   μὲν ἐρείδῃ τὴν σφαγήν, τὸ δὲ κρατῇ τὴν τομήν. τὸ μὲν

[3, 17]   Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι Διός. ὁ δὲ κρούσας τὴν σορόν, Ἐπεὶ τοίνυν

[3, 5]   Ἔχου τοῦ ξύλου, Κλειτοφῶν· ἅμα δὲ λέγοντα κῦμα ἐπεκάλυπτε κατόπιν· καὶ

[3, 10]   συμφορᾶς, ἧττον ἀλγῶ, τὰ σὰ δέ, Λευκίππη, ποίῳ στόματι θρηνήσω, ποίοις

[3, 13]   φάλαγξ στρατιωτική, πάντες ὁπλῖται. οἱ δὲ λῃσταὶ κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες

[3, 13]   ἀσπίδας, οἱ δὲ πελτασταί· οἱ δὲ λῃσταὶ πολὺ πλείους ὄντες, βώλους

[3, 12]   μου καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα. τῶν δὲ λῃστῶν οἱ μὲν ἀπέσπων, οἱ

[3, 20]   καὶ περὶ τούτων σκοποῦντες· τῶν δὲ λῃστῶν τινες ναῦν ἰδόντες ἀγνοίᾳ

[3, 13]   λαμβάνοντες τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς δὲ λίθου χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς

[3, 13]   δὲ καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς δὲ λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ

[3, 19]   μὲν ἥπατος ἀπογεύσασθαι τυθείσης, τὸ δὲ λοιτὸν σῶμα σορῷ παραδόντας ἀναχωρεῖν,

[3, 8]   ὡς ἀλγοῦσαν τὴν γραφήν. ἀναφέρει δὲ λυπούμενον Ἡρακλῆς· ἕστηκε γὰρ τοξεύων

[3, 5]   ῥοῦν ἐφερόμεθα τῆς θαλάσσης· ὁ δὲ Μενέλαος καὶ ὁ Σάτυρος σὺν

[3, 23]   Κλεινίας, εἶπον, τί γέγονεν; ὁ δὲ Μενέλαος, Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ

[3, 1]   εἰς τὸ ἀντίρροπον καθελεῖν· αἰφνίδιον δὲ μεταλλάττεται τὸ πνεῦμα ἐπὶ θάτερα

[3, 18]   ἀποκατέστησεν εἰς τὸ ἀρχαῖον. λέγει δέ μοι· Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ μόλις μὲν

[3, 14]   ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἐχομένης. ἔδωκε δέ μοι καὶ θεράποντα τὸν ἐπιμελησόμενον

[3, 17]   καὶ ἦν ἐντέρων κενή· ἐπιπεσοῦσα δέ μοι περιπλέκεται καὶ συνέφυμεν καὶ

[3, 2]   τῆς νεὼς ἀλλήλαις ἀντέπιπτον. ἡ δὲ ναῦς ἀεὶ πρὸς μὲν τὸ

[3, 15]   ἀναχωροῦσι τοῦ βωμοῦ μακράν· τῶν δὲ νεανίσκων ὁ ἕτερος ἀνακλίνας αὐτὴν

[3, 7]   οὕτω τὸν θάνατον ἐκδεχομένη· ἕστηκε δὲ νυμφικῶς ἐστολισμένη, ὥσπερ Ἀϊδωνεῖ νύμφη

[3, 10]   ἐν τῇ ψυχῇ βύθιον, τῷ δὲ νῷ κλέψας τοῦ κωκυτοῦ τὸν

[3, 25]   ὄρνιν ἐκ τῆς γραφῆς. ὁ δὲ οἶδεν ἀπιστούμενος καὶ τὰ ἀπόρρητα

[3, 9]   κακῶν, ναῦν Αἰγυπτίαν μισθωσάμενοι (εἴχομεν δὲ ὀλίγον χρυσίον, ὅπερ ἐτύχομεν ἐζωσμένοι)

[3, 14]   ἅπαντα ἔμαθεν, ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, αὐτὸς δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ

[3, 10]   ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας δὲ ὅρκους προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων τις

[3, 15]   ἅπαντες εἰς μοίρας ἔφαγον. ταῦτα δὲ ὁρῶντες οἱ στρατιῶται καὶ ὁ

[3, 13]   τοῦ πλήθους τὸ ἐνδεές. ἡμεῖς δὲ ὅσοι τῶν αἰχμαλώτων ἦμεν, ἐπιτηρήσαντες

[3, 24]   πρὸς εἴκοσι τῶν ἐκείνων. ἀφίξονται δὲ ὅσον οὐδέπω πρὸς τούτοις ἕτεροι

[3, 2]   ἀνέμων μάχη καὶ κυμάτων. ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐδυνάμεθα κατὰ χώραν μένειν

[3, 11]   μὲν οὖν ἐθρήνουν ἡσυχῇ, κλαίειν δὲ οὐκ ἠδυνάμην. τοῦτο γὰρ ἴδιον

[3, 2]   ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον. διάκρισις δὲ οὐκ ἦν ἀργύρου καὶ χρυσοῦ

[3, 2]   τῶν κυμάτων ἡ στάσις, μεταξὺ δὲ οὐρανοῦ καὶ θαλάσσης ἀνέμων ποικίλων

[3, 25]   καὶ ἔστιν ἐπιτάφιος σοφιστής. ἱερέων δὲ παῖδες Ἡλίου τὸν ὄρνιν τὸν

[3, 9]   πόδας, τὸ σῶμα παχεῖς· ἐβαρβάριζον δὲ πάντες. καὶ ὁ κυβερνήτης, εἰπών·

[3, 2]   τοῦ τῆς νηὸς σεισμοῦ. συμμιγὴς δὲ πάντων ἐγίνετο βοή· ἐρρόχθει τὸ

[3, 13]   ἦν ἡ μάχη στερρά, πληγαὶ δὲ παρ´ ἀμφοτέρων καὶ τραύματα καὶ

[3, 7]   γένυς πολλὴ καὶ μακρά· ἀνέῳκτο δὲ πᾶσα μέχρι τῆς τῶν ὤμων

[3, 13]   ποδήρεις ἔχοντες τὰς ἀσπίδας, οἱ δὲ πελτασταί· οἱ δὲ λῃσταὶ πολὺ

[3, 5]   πᾶσαν τὴν ἐκεῖ χώραν. ἡμεῖς δὲ περὶ δείλην ἑσπέραν τύχῃ τινὶ

[3, 14]   τοὺς δὲ λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ δείλην ὁ καιρός· καὶ

[3, 2]   σκάφος τῶν γόμφων ἀποσπωμένων. γέρρα δὲ περὶ πᾶσαν τὴν ναῦν ἐκεκάλυπτο·

[3, 6]   συγγενεῖς, τῷ μὲν Ἡρακλῆς, τῇ δὲ Περσεύς, ὁ μὲν τοξεύων τὸν

[3, 18]   Ἑκάτην ἐπὶ τὸ ἔργον. ἐγὼ δὲ πιστεύσας ἐνεκαλυψάμην. ὁ δὲ ἄρχεται

[3, 16]   ἐπικατασφάξων ἐμαυτὸν τῇ σορῷ. ἐπεὶ δὲ πλησίον ἐγενόμην, ἀνατείνω τὸ ξίφος,

[3, 3]   τὴν ἐφολκίδα τῷ σκάφει· τῶν δὲ πλωτήρων ἕκαστος ἔσπευδε μεταπηδᾶν ἔνθα

[3, 10]   ψυχῆς ἡμεροῖ τὸ θυμούμενον. νῦν δὲ ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας

[3, 14]   καὶ αὐτὸν δάκρυα προαγαγεῖν· πλέον δὲ ποιεῖν εἴχομεν οὐδέν, τῆς Λευκίππης

[3, 21]   καὶ τοὺς λῃστὰς λαθεῖν. ἄκουσον δὲ ποίῳ τρόπῳ. δέρμα προβάτου λαβόντες

[3, 2]   τύχῃ, ῥίψαντες τὰς ἐλπίδας. τρικυμίαι δὲ πολλαὶ πάντοθεν, αἱ μὲν κατὰ

[3, 24]   τὸν Μενέλαον ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται δὲ πόση δύναμίς ἐστι τοῖς ἐναντίοις.

[3, 8]   ἐπὶ μαζὸν ἡ χείρ. ὁ δὲ Προμηθεὺς μεστός ἐστιν ἐλπίδος ἅμα

[3, 10]   μὲν πρὸς ἀνάγκην ἔρωτος, χρηστὴ δὲ πρὸς ἐραστὴν δυστυχοῦντα. ὡς καλά

[3, 1]   ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν οὐκ ἐπέτρεπε) πῇ δὲ πρὸς θάτερον μέρος φυλάττοντες τοῦ

[3, 17]   ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ ξίφος· ἐγὼ δέ, Πρὸς θεῶν, ἔφην, μή μοι

[3, 16]   με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς ἔχοντα. περὶ δὲ πρώτην νυκτὸς φυλακὴν πάντας ἐπιτηρήσας

[3, 14]   τἀμὰ καὶ ἀκούων ἠλέει. συμπαθὴς δέ πως εἰς ἔλεον ἄνθρωπος ἀκροατὴς

[3, 18]   ἔφη, Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν. λέγε δὲ πῶς τοὺς λῃστὰς ἠπάτησας. ~Ὁ

[3, 6]   ἔχει ῥοιὰν ἐπ´ αὐτῇ· τῆς δὲ ῥοιᾶς ὁ λόγος μυστικός. προσευξάμενοι

[3, 20]   κώπην ἔχον παλαιστῶν τεσσάρων, τὸν δὲ σίδηρον ἐπὶ τῇ κώπῃ βραχύτατον,

[3, 4]   ἐπειρῶντο καταδῦναι τὴν ἐφολκίδα. τὸ δὲ σκάφος ἐκυβίστα περὶ τοῖς κύμασιν

[3, 3]   μαχαίραις τοὺς ἐξαλλομένους ἔπαιον· οἱ δὲ σκυτάλαις καὶ κώπαις ἅμα τῷ

[3, 17]   σοι τὸ ξίφος ἐπισχεῖν· Λευκίππη δέ σοι νῦν ἀναβιώσεται. βλέψας οὖν

[3, 16]   μὲν σῶμα ταύτῃ κατατέθειται, τὰ δὲ σπλάγχνα ποῦ; εἰ μὲν δεδαπανήκει

[3, 16]   καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν. ὁ δὲ στρατηγὸς ἐπεχείρει με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς

[3, 16]   ἡ διῶρυξ κέχωστο πᾶσα· οἱ δὲ στρατιῶται διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω

[3, 13]   ἐπὶ τοὺς ἐναντίους ἐκτρέχομεν. οἱ δὲ στρατιῶται τὸ μὲν πρῶτον ἐπεχείρουν

[3, 24]   στρατηγῷ καὶ ἅπαντα λέγω. ὁ δὲ συνήδετο καὶ τὸν Μενέλαον ποιεῖται

[3, 10]   γέγονας πρὸς οὓς ἀπέκτεινας, ἡμᾶς δὲ σώσασα μᾶλλον ἀπέκτεινας. ἐφθόνησας ἡμῖν

[3, 2]   γὰρ ὄμβρος ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς δὲ τὰ γέρρα ὑποδύντες ὥσπερ εἰς

[3, 23]   ψυχὴν ἀθρόα κατεχεῖτο ἡδονή. ὡς δὲ τὰ κατὰ Λευκίππην εἶχέ μοι

[3, 15]   ἀκινησίας ὡσεὶ λίθος γενομένη. ἐπεὶ δὲ τέλος εἶχεν, ὥς γε ᾤμην,

[3, 24]   οὐκ ἔλαθε τοὺς πολλούς. ~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ ἄγω τὸν Μενέλαον

[3, 7]   σώματος περιβέβληται τῷ κύματι, μόνῃ δὲ τῇ κεφαλῇ τὴν θάλατταν ἀποδύεται.

[3, 1]   βαπτιζόμενον τῆς νηὸς ἀνακουφίσαιμεν, τὸ δὲ τῇ προσθήκῃ βιασάμενοι κατὰ μικρὸν

[3, 7]   κεφαλῇ τὴν θάλατταν ἀποδύεται. ὑπὸ δὲ τὴν ἅλμην τοῦ κύματος ἡ

[3, 25]   Αἰθίοπες μὲν τὴν ζωήν, Αἰγύπτιοι δὲ τὴν τελευτήν. ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ

[3, 6]   οὕτω γὰρ ἡλικίας εἶχε. προβέβληται δὲ τὴν χεῖρα καὶ ἔχει ῥοιὰν

[3, 9]   ἀνθρώπων· μεγάλοι μὲν πάντες, μέλανες δὲ τὴν χροιάν (οὐ κατὰ τὴν

[3, 17]   ἀφαιρήσεσθέ μου τὸ ξίφος, τὸ δὲ τῆς ἐμῆς λύπης ξίφος ἔνδον

[3, 5]   ἰχθύσι κοινῇ ταφῶμεν. μετὰ μικρὸν δὲ τῆς εὐχῆς τὸ πολὺ τοῦ

[3, 4]   πέτρᾳ καὶ ῥήγνυται πᾶν. ἀπωσθείσης δὲ τῆς νηὸς ὁ ἱστὸς ἐπὶ

[3, 22]   τὴν ἡμέραν ἔνδον μένειν. Εἰ δέ τι ἡμῖν ἐμποδὼν γένηται, σῶζε

[3, 4]   τὸ μέν τι κατέκλασε, τὸ δέ τι κατέδυσεν αὐτῆς. ὁπόσοι μὲν

[3, 20]   τρόπῳ σῶσαι τὴν κόρην. δαίμων δέ τις ἀγαθὸς ἡμῖν συνήργησεν. ἐτύχομεν

[3, 15]   ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς δέ τις αὐτοῖς αὐτοσχέδιος ἦν πηλοῦ

[3, 14]   γὰρ ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος. ὡς δέ τις παρῆν, περιάγων τὸν ἵππον

[3, 8]   ὅλοις τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν, ἕλκει δὲ τὸ ἥμισυ τοῦ βλέμματος ὁ

[3, 7]   τῆς κόρης ἡ πέτρα· θέλει δὲ τὸ ὄρυγμα λέγειν ὅτι μή

[3, 2]   κυρτούμενον τῆς θαλάσσης ἠγείρετο, πρὸς δὲ τὸ παράδρομον ἤδη καὶ χθαμαλὸν

[3, 3]   πηδάλια ἐκ τῶν χειρῶν, ἀφίησι δὲ τὸ σκάφος τῇ θαλάσσῃ καὶ

[3, 8]   τῆς Ἀνδρομέδας δρᾶμα τοῦτο. ~Ἑξῆς δὲ τὸ τοῦ Προμηθέως ἐγεγόνει. δέδεται

[3, 11]   ἀπὸ οἰδοῦντος τραύματος, ἐξεκένωσεν· ἐν δὲ τοῖς ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ

[3, 25]   πτερὰ χρυσῷ καὶ πορφύρᾳ· αὐχεῖ δὲ τὸν Ἥλιον δεσπότην, καὶ ἡ

[3, 6]   θεὸν) περιῄειμεν τὸν νεών. κατὰ δὲ τὸν ὀπισθόδομον ὁρῶμεν εἰκόνα διπλῆν.

[3, 5]   τῆς Αἰγύπτου τὰ παράλια. κατεῖχον δὲ τότε λῃσταὶ πᾶσαν τὴν ἐκεῖ

[3, 7]   καὶ εὐθὺς ἡ γαστήρ. μεταξὺ δὲ τοῦ κήτους καὶ τῆς κόρης

[3, 12]   λῃσταῖς εἰσιν οἱ ἵπποι. ἀπὸ δὲ τοῦ λῃστάρχου παρῆν καί, Εἴ

[3, 22]   τοῦ μηχανήματος ἤμην σκευήν. ἄρτι δὲ τοῦ Μενελάου μέλλοντος τοῖς λῃσταῖς

[3, 25]   ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ (σὺν χρόνῳ δὲ τοῦτο πάσχει μακρῷ) ὁ παῖς

[3, 7]   ὠχρὸν τέλεον ἀφοίνικτον ἦν, ἠρέμα δὲ τῷ ἐρεύθει βέβαπται, οὔτε τὸ

[3, 2]   χθαμαλὸν τοῦ κύματος κατεδύετο. ἐῴκει δὲ τῶν κυμάτων τὰ μὲν ὄρεσι,

[3, 22]   ἑαλωκόσι τῶν λῃστῶν δεδεμένον· οἱ δὲ τῶν λῃστῶν πρὸς τὸν λῄσταρχον

[3, 7]   παρειαῖς τὸ δέος κάθηται, ἐκ δὲ τῶν ὀφθαλμῶν ἀνθεῖ τὸ κάλλος.

[3, 7]   τὸ κῆτος, αὐτοσχεδίῳ τάφῳ. ἐπὶ δὲ τῶν προσώπων αὐτῆς κάλλος κεκέρασται

[3, 3]   κώπης παλαιᾶς τρύφος ἀράμενος, ὁ δὲ τῶν τῆς νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο.

[3, 10]   σοι νυμφαγωγὸς λῃστὴς παρακαθεύδει· ἀντὶ δὲ ὑμεναίων τίς σοι τὸν θρῆνον

[3, 7]   τὴν κεφαλὴν καλύπτει· ὁ πῖλος δὲ ὑπῃνίττετο τὴν Ἄϊδος κυνέην. τῇ

[3, 8]   τοῦ νεύρου τὸ τόξον, διπλοῦται δὲ ὑπὸ τῆς χειρὸς τὸ νεῦρον,

[3, 15]   θεράποντα τὸν ἐπιμελησόμενον Αἰγύπτιον. ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ πρὸς τὴν διάβασιν παρεσκευάζετο

[3, 17]   μοι φθονήσητε θανάτου καλοῦ, μᾶλλον δὲ φαρμάκου τῶν κακῶν· οὐδὲ γὰρ

[3, 20]   ἐπεχείρουν ἐλαύνειν εἰς τοὐπίσω· ὡς δὲ φθάνουσιν οἱ λῃσταὶ καταλαβόντες, πρὸς

[3, 2]   κυμάτων τὰ μὲν ὄρεσι, τὰ δὲ χάσμασιν. ἦν δὲ καὶ τὰ

[3, 2]   ναῦς τῶν ἐπίπλων γυμνή· ὁ δὲ χειμὼν οὐκ ἐσπένδετο. ~Τέλος ὁ

[3, 7]   ὁ ζωγράφος εὐμόρφῳ φόβῳ. τὰς δὲ χεῖρας εἰς τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν,

[3, 22]   τραπέζης καὶ κοινῆς ναυαγίας. ~Ὁ δὲ χρηστὸς οὗτος, Μέγα μέν, ἔφη,

[3, 7]   συνάπτων τῇ πέτρᾳ· οἱ καρποὶ δὲ ὥσπερ ἀμπέλου βότρυες κρέμανται. καὶ

[3, 16]   δὲ σπλάγχνα ποῦ; εἰ μὲν δεδαπανήκει τὸ πῦρ, ἥττων ἡ συμφορά·

[3, 15]   τὴν κόρην ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένην· καὶ αὐτοὺς μὲν οἵτινες ἦσαν

[3, 10]   ἐγένετο καὶ ἐκείμεθα ὡς ἦμεν δεδεμένοι καὶ ἐκάθευδον οἱ φρουροί, τότε,

[3, 15]   τὸν Μαρσύαν ἐκ τοῦ φυτοῦ δεδεμένον. εἶτα λαβὼν ξίφος βάπτει κατὰ

[3, 22]   παρὰ τοῖς ἑαλωκόσι τῶν λῃστῶν δεδεμένον· οἱ δὲ τῶν λῃστῶν πρὸς

[3, 12]   ἡμᾶς δὲ κατὰ σχολὴν ἦγον δεδεμένους. ~Καὶ ἐπεὶ δύο σταδίους τῆς

[3, 8]   δὲ τὸ τοῦ Προμηθέως ἐγεγόνει. δέδεται μὲν ὁ Προμηθεὺς σιδήρῳ καὶ

[3, 7]   καὶ ἐοίκασιν ἀποθνῄσκειν οἱ δάκτυλοι. δέδεται μὲν οὕτω τὸν θάνατον ἐκδεχομένη·

[3, 18]   ἡ Λευκίππη, Παῦσαι, ἔφη, Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν. λέγε δὲ πῶς τοὺς

[3, 3]   μὲν γὰρ ἐκ τῆς ἐφολκίδος δέει τοῦ καταδῦναι τῷ τῶν ἐπεμβαινόντων

[3, 22]   ἄρχεσθαι, μάλιστα ὅταν ἄνθρωπον καταθύειν δέῃ. ὥρα τοίνυν εἰς αὔριόν σοι

[3, 10]   νῦν δὲ ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας δὲ ὅρκους προτείνωμεν; κἂν

[3, 22]   σοι παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν θυσίαν· δεήσει δὲ καὶ τὸν σὸν οἰκέτην

[3, 22]   γενέσθαι. στεῖλαι δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς δεήσει τὴν κόρην ὡς ἁρμοδίως πρὸς

[3, 22]   ἀλλ´ ὑπὲρ φίλου, κἂν ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς ὁ κίνδυνος, γλυκὺς ὁ

[3, 10]   δεῖ τοῖς νεύμασι καὶ τὴν δέησιν δηλοῦν ταῖς χειρονομίαις. ὢ τῶν

[3, 10]   Ἕλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ γὰρ λόγος πολλάκις

[3, 10]   οὐκ ἀκούει. μόνοις ἱκετεύειν με δεῖ τοῖς νεύμασι καὶ τὴν δέησιν

[3, 20]   τῶν τὰ Ὁμήρου τῷ στόματι δεικνύντων ἐν τοῖς θεάτροις· τὴν Ὁμηρικὴν

[3, 8]   ἀποξύνεται. τὸ δὲ ἄλλο σχῆμα δείκνυσι τὸν πόνον· κεκύρτωται τὰς ὀφρῦς,

[3, 5]   ἐκεῖ χώραν. ἡμεῖς δὲ περὶ δείλην ἑσπέραν τύχῃ τινὶ τῷ Πηλουσίῳ

[3, 14]   λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ δείλην ὁ καιρός· καὶ ὁ στρατηγὸς

[3, 2]   οὐ μακράν. περὶ γὰρ μεσημβρίαν δείλην ὁ μὲν ἥλιος τέλεον ἁρπάζεται,

[3, 21]   τοῦ λῃστάρχου μικρῷ πρόσθεν εἰπόντος, δεῖν τι τολμηρὸν ἐπιδείξασθαι πρὸς αὐτούς·

[3, 3]   ἐξήλλοντο. ἔνθα δὴ καὶ τὰ δεινὰ ἦν, καὶ ἦν μάχη χειροποίητος.

[3, 11]   ἐξεκένωσεν· ἐν δὲ τοῖς ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ τὰ δάκρυα καὶ

[3, 14]   ἡμέραν ὁμοτράπεζον καὶ παρὰ τὸ δεῖπνον ἐπυνθάνετο τἀμὰ καὶ ἀκούων ἠλέει.

[3, 16]   ἄνω τῆς διώρυχος καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν. ὁ δὲ στρατηγὸς ἐπεχείρει

[3, 24]   ἕτεροι δισχίλιοι τῶν ἀμφὶ τὸ Δέλτα καὶ τὴν Ἡλίου πόλιν τεταγμένων

[3, 24]   εἰστρέχει τις, λέγων ἀπὸ τοῦ Δέλτα πρόδρομον ἥκειν τοὐκεῖθεν στρατοπέδου καὶ

[3, 7]   ἐρίων τῶν πτηνῶν, οἷον ἀπὸ δένδρων ἕλκουσαι νήματα γυναῖκες ὑφαίνουσιν Ἰνδαί.

[3, 8]   τὸ τόξον, τὸ νεῦρον, ἡ δεξιά. συνάγεται μὲν ὑπὸ τοῦ νεύρου

[3, 7]   Περσεῖ· ὥπλισται δὲ καὶ τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ εἰς δρέπανον καὶ

[3, 8]   ὠθῶν, ἐπὶ μαζὸν ἕλκει τὴν δεξιάν, ἕλκων τὸ νεῦρον κεκύρτωται κατόπιν

[3, 17]   ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή μου τῆς δεξιᾶς καὶ ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ ξίφος·

[3, 18]   εἰ διάκονός τις εἶ θεῶν, δέομαί σου, ποῖ γῆς εἰμι καὶ

[3, 7]   προσώπων αὐτῆς κάλλος κεκέρασται καὶ δέος· ἐν μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς

[3, 7]   μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς τὸ δέος κάθηται, ἐκ δὲ τῶν ὀφθαλμῶν

[3, 21]   λαθεῖν. ἄκουσον δὲ ποίῳ τρόπῳ. δέρμα προβάτου λαβόντες ὡς ὅτι ῥαδινώτατον

[3, 21]   τὴν τέχνην. τά τε γὰρ δέρματα ἀποκέκρυπται τά τε σπλάγχνα τῇ

[3, 13]   ὡς δὲ εἶδον γυμνοὺς καὶ δεσμὰ ἔχοντας, ὑπονοήσαντες τὴν ἀλήθειαν δέχονται

[3, 19]   λῃστῶν τινες γνωρίσαντες λύουσι τὰ δεσμὰ θαρρεῖν τε ἐκέλευον καὶ συμπονεῖν

[3, 7]   καινῷ, εἰ δὲ εἰς τὰ δεσμὰ καὶ τὸ κῆτος, αὐτοσχεδίῳ τάφῳ.

[3, 7]   πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει δὲ ἄνω δεσμὸς ἑκατέραν συνάπτων τῇ πέτρᾳ· οἱ

[3, 6]   δὲ εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ Προμηθεύς, δεσμῶται μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο γὰρ

[3, 10]   τὰ κοσμήματα· θάλαμος μὲν τὸ δεσμωτήριον, εὐνὴ δὲ ἡ γῆ, ὅρμοι

[3, 6]   γραφαί. πέτραι μὲν ἀμφοῖν τὸ δεσμωτήριον, θῆρες δὲ κατ´ ἀμφοῖν οἱ

[3, 20]   ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἔκλαον, ὦ δέσποτα, καὶ ὠδυρόμην, τὰ περὶ τῆς

[3, 5]   αὖθις. ἀνοιμώξας οὖν, Ἐλέησον, ἔφην, δέσποτα Πόσειδον, καὶ σπεῖσαι πρὸς τὰ

[3, 25]   πορφύρᾳ· αὐχεῖ δὲ τὸν Ἥλιον δεσπότην, καὶ ἡ κεφαλὴ μαρτυρεῖ· ἐστεφάνωσε

[3, 23]   οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ Λευκίππην ἐμὸν δεσπότην, τοῦτον ἐκ πάντων κατέσχεν ἡ

[3, 25]   τῇ χροιᾷ ταὼς ἐν κάλλει δεύτερος. κεκέρασται μὲν τὰ πτερὰ χρυσῷ

[3, 1]   τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς διαλαμβάνει δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ τὴν ναῦν

[3, 13]   δεσμὰ ἔχοντας, ὑπονοήσαντες τὴν ἀλήθειαν δέχονται τῶν ὅπλων εἴσω, καὶ ἐπ´

[3, 3]   εὐθὺς κατὰ πόδας ἐξήλλοντο. ἔνθα δὴ καὶ τὰ δεινὰ ἦν, καὶ

[3, 19]   αὐτοῖς, ὡς ἂν οἰκεῖον. ἐξαιτοῦμαι δὴ καὶ τὸν Σάτυρον ὡς ἐμόν.

[3, 20]   τοὺς ἄνδρας ἐκπεσόντας ἀνῄρουν. λανθάνει δὴ κίστη ἐκτραπεῖσά τις ἐν τῷ

[3, 1]   τῇ περιαγωγῇ τὸ πνεῦμα. κλίνεται δὴ κοῖλον τοιχίσαν τὸ σκάφος καὶ

[3, 10]   κλαίειν ἦρχον τὴν Λευκίππην. καὶ δὴ λογισάμενος ὅσων αὐτῇ γέγονα κακῶν

[3, 14]   τὸν στρατηγὸν σφόδρα ἐπαινέσαι. ποιεῖται δή με ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὁμοτράπεζον

[3, 17]   με τῆς συμφορᾶς ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή μου τῆς δεξιᾶς καὶ ἐπεχείρουν

[3, 4]   περὶ τοῖς κύμασιν ὀρχούμενον, λανθάνει δὴ προσενεχθὲν ὑφάλῳ πέτρᾳ καὶ ῥήγνυται

[3, 19]   τῆς θυσίας τὸν τόπον. λέγε δὴ τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε· σὸς γὰρ

[3, 22]   λῄσταρχος ἔφη, τὸ ἱερεῖον. στέλλομεν δὴ τὴν κόρην τὸν προειρημένον τρόπον

[3, 15]   σορὸς τοῦ βωμοῦ πλησίον. ἄγουσι δή τινες δύο τὴν κόρην ὀπίσω

[3, 4]   τῆς φιλίας λύουσι νόμους. ~Ἔνθα δή τις ἀπὸ τῆς νεὼς νεανίσκος

[3, 25]   τοὺς προπόλους τοῦ θεοῦ. ἔρχεται δή τις ἱερεὺς Αἰγύπτιος, βιβλίον ἐξ

[3, 6]   ῥοιᾶς ὁ λόγος μυστικός. προσευξάμενοι δὴ τῷ θεῷ καὶ περὶ τοῦ

[3, 10]   τοῖς νεύμασι καὶ τὴν δέησιν δηλοῦν ταῖς χειρονομίαις. ὢ τῶν ἀτυχημάτων·

[3, 6]   θῆρες δὲ κατ´ ἀμφοῖν οἱ δήμιοι, τῷ μὲν ἐξ ἀέρος, τῇ

[3, 8]   γὰρ τοξεύων τοῦ Προμηθέως τὸν δήμιον· ἐνήρμοσται τῷ τόξῳ βέλος, τῇ

[3, 9]   χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν, ἡμᾶς δὲ δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον

[3, 23]   τις τῆς καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν δι´ ἐμὲ φαινόμενον οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ

[3, 21]   τὴν ἐπίδειξιν. ταῦτα λέγων ἐδεόμην Δία Ξένιον καλῶν καὶ κοινῆς ἀναμιμνήσκων

[3, 2]   ~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ τὴν ναῦν διὰ πάσης ἡμέρας δόλιχόν τινα τοῦτον

[3, 21]   χρήσιμος· ποδήρει γὰρ αὐτὴν ἐσταλμένην διὰ ταύτης ἀνατμηθῆναι μέσην τῆς ἐσθῆτος

[3, 9]   ὀλίγον χρυσίον, ὅπερ ἐτύχομεν ἐζωσμένοι) διὰ τοῦ Νείλου πλοῦν ἐπ´ Ἀλεξάνδρειαν

[3, 6]   καὶ Προμηθεύς, δεσμῶται μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο γὰρ αὐτούς, οἶμαι, εἰς

[3, 17]   οὖν ὁ Μενέλαος· Ἀλλ´ εἰ διὰ τοῦτο θέλεις ἀποθανεῖν, ὥρα σοι

[3, 4]   ἐκτείνει τὸν φόβον, ὡς καὶ διὰ τούτων θάνατον δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον

[3, 2]   ἐπὶ τὴν ναῦν ἡ θάλασσα διὰ τῶν γέρρων ἐκυλίετο καὶ ἐκάλυπτε

[3, 16]   κέχωστο πᾶσα· οἱ δὲ στρατιῶται διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω τῆς διώρυχος

[3, 15]   ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ πρὸς τὴν διάβασιν παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει τὴν διώρυχα

[3, 18]   λέγων· Ὦ φίλτατε Μενέλαε, εἰ διάκονός τις εἶ θεῶν, δέομαί σου,

[3, 10]   ψυχῆς ἡ γλῶττα πρὸς ἱκετηρίαν διακονουμένη τῆς τῶν ἀκουόντων ψυχῆς ἡμεροῖ

[3, 13]   τῶν λῃστῶν μέρος, ἅμα συνελθόντες διακόπτομέν τε αὐτῶν τὴν φάλαγγα καὶ

[3, 2]   κυβερνήτης ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον. διάκρισις δὲ οὐκ ἦν ἀργύρου καὶ

[3, 13]   δὲ λῃσταὶ κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες ἔμενον ἐπιόντας ὡς αὐτοὺς ἀμυνούμενοι.

[3, 14]   ὁ καιρός· καὶ ὁ στρατηγὸς διαλαβὼν ἡμῶν ἕκαστον ἐπυνθάνετο τίνες εἴημεν

[3, 1]   μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς διαλαμβάνει δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ τὴν

[3, 12]   τέθνηκεν ἡ φωνή. ~Ταῦθ´ ἡμᾶς διαλεγομένους ἔλαθεν ἠὼς γενομένη· καί τις

[3, 5]   δὲ ἡμᾶς ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ διαστήσῃς ἡμῶν τὴν τελευτήν. ἓν ἡμᾶς

[3, 1]   κατεβιβάζετο. καὶ χρόνον μέν τινα διαταλαντουμένην οὕτω τὴν ναῦν τοῖς κύμασιν

[3, 24]   καὶ πέντε λέγειν ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς δισχιλίους· τοὺς γὰρ βαρβάρους

[3, 9]   μὲν ἐκεῖ διεγνωκότες ποιήσασθαι τὴν διατριβὴν καὶ νομίζοντες ταύτῃ τάχα τοὺς

[3, 1]   μὲν γὰρ μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς διαλαμβάνει δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν

[3, 14]   αὐτὸς δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ ἀναμείνας στρατιὰν ἐπελθεῖν τῷ

[3, 9]   Ἀλεξάνδρειαν ἐποιούμεθα, μάλιστα μὲν ἐκεῖ διεγνωκότες ποιήσασθαι τὴν διατριβὴν καὶ νομίζοντες

[3, 14]   τὸν ἔλεον συλλέγει. οὕτω γοῦν διέθηκα τὸν στρατηγὸν ἐκ τῆς ἀκροάσεως,

[3, 15]   στόματος καὶ τῶν προσώπων τὸ διειλκυσμένον ὑπέφαινεν ᾠδήν. εἶτα ἀπὸ συνθήματος

[3, 21]   ὡς μὴ ῥᾳδίως τὰ σπλάγχνα διεκπίπτοι, καὶ ἐνσκευάσαντες τὴν κόρην τοῦτον

[3, 15]   βάπτει κατὰ τῆς καρδίας καὶ διελκύσας τὸ ξίφος εἰς τὴν κάτω

[3, 5]   ἐνήχοντο. ~Ἐπεὶ οὖν τὸ πλοῖον διελύθη, δαίμων τις ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν

[3, 22]   καθ´ ἑαυτοὺς καὶ θαρρεῖν παρεκελευσάμεθα, διεξελθόντες ἕκαστα, καὶ ὡς μένειν εἴσω

[3, 3]   τοῖς ἐπὶ τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον· φιλίας γὰρ ἢ αἰδοῦς οὐκ

[3, 23]   ἐμῆς τὸ λοιπὸν τῆς νυκτὸς διετρίψαμεν· καὶ τὸ πρᾶγμα οὐκ ἔλαθε

[3, 4]   ὑπὸ τοῦ κύματος τῇ πέτρᾳ διεφθείροντο· πολλοὶ δὲ καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι

[3, 14]   τίνες εἴημεν καὶ πῶς ληφθείημεν· διηγεῖτο δὲ ἄλλος ἄλλο τι, κἀγὼ

[3, 23]   οὖν ἤκουσα, παντοδαπὸς ἐγιγνόμην καὶ διηπόρουν ὅ τι ποιήσω πρὸς τὸν

[3, 7]   Γοργοῦς κεφαλὴν κρατεῖ καὶ προβέβληται δίκην ἀσπί δος. ἡ δέ ἐστι

[3, 4]   καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι συμπεσόντες ἐπείροντο δίκην ἰχθύων· οἱ δὲ καὶ ἡμιθνῆτες

[3, 8]   ὅσον ἀνέῳξεν ὁ γραφεὺς τὸ διόρυγμα τοῦ τραύματος· ἐρείδει τῷ μηρῷ

[3, 6]   ~Ἔστι δὲ ἐν τῷ Πηλουσίῳ Διὸς ἱερὸν ἄγαλμα Κασίου. τὸ δὲ

[3, 6]   μὲν τοξεύων τὸν ὄρνιν τοῦ Διός, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ κῆτος

[3, 17]   εὖ γε, Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι Διός. ὁ δὲ κρούσας τὴν σορόν,

[3, 6]   δὲ τὸν ὀπισθόδομον ὁρῶμεν εἰκόνα διπλῆν. καὶ ὁ γραφεὺς ἐγγέγραπτο. Εὐάνθης

[3, 13]   αἰχμαὶ τῶν λίθων. ὥστε βληθεὶς διπλοῦν ποιεῖ ἐν ταὐτῷ τὸ τραῦμα,

[3, 8]   ὑπὸ τοῦ νεύρου τὸ τόξον, διπλοῦται δὲ ὑπὸ τῆς χειρὸς τὸ

[3, 17]   ζῇς. ἅμα δὲ εἶπε καὶ δίς που καὶ τρὶς ἐπάταξε τὴν

[3, 24]   ὅσον οὐδέπω πρὸς τούτοις ἕτεροι δισχίλιοι τῶν ἀμφὶ τὸ Δέλτα καὶ

[3, 24]   λέγειν ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς δισχιλίους· τοὺς γὰρ βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας

[3, 7]   ὥπλισται δὲ καὶ τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ εἰς δρέπανον καὶ ξίφος

[3, 16]   ἱερεύς. ~Ἑσπέρας δὲ γενομένης ἡ διῶρυξ κέχωστο πᾶσα· οἱ δὲ στρατιῶται

[3, 15]   διάβασιν παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει τὴν διώρυχα χῶσαι, ἥτις ἦν ἐμποδών. καὶ

[3, 15]   πλείστης δυνάμεως ἐπὶ θάτερα τῆς διώρυχος ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς

[3, 16]   διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω τῆς διώρυχος καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν. ὁ

[3, 21]   αὐτὸν τρόπον τοὺς ὁρῶντας ἀπατᾷ· δοκεῖ γὰρ τοσοῦτον καταβῆναι ἐν τῇ

[3, 25]   βιβλίον ἐξ ἀδύτων φέρων, καὶ δοκιμάζει τὸν ὄρνιν ἐκ τῆς γραφῆς.

[3, 21]   κουλεόν· καὶ οἱ μὲν ὁρῶντες δοκοῦσι βαπτίζεσθαι τὸν σίδηρον κατὰ τοῦ

[3, 17]   τὸν Μενέλαον ἀπέβλεπον, μάγον εἶναι δοκῶν. ὁ δὲ ἤνοιγεν ἅμα τὴν

[3, 17]   θέοντας. ἐπέσχον οὖν λῃστὰς εἶναι δοκῶν, ὡς ἂν ὑπ´ αὐτῶν ἀποθάνοιμι.

[3, 2]   τὴν ναῦν διὰ πάσης ἡμέρας δόλιχόν τινα τοῦτον δρόμον μυρίον ἐπονοῦμεν,

[3, 15]   ἐπὶ τῇ τῶν παίδων ἀπωλείᾳ δόξαν παρέσχεν ἐκ τῆς ἀκινησίας ὡσεὶ

[3, 8]   ὥπλισται δὲ Ἡρακλῆς τόξῳ καὶ δόρατι. ὄρνις ἐς τὴν τοῦ Προμηθέως

[3, 25]   αὐτῷ χορὸς ἄλλων ὀρνίθων ὥσπερ δορυφόρων, καὶ ἔοικεν ὁ ὄρνις ἀποδημοῦντι

[3, 7]   κρατεῖ καὶ προβέβληται δίκην ἀσπί δος. ἡ δέ ἐστι φοβερὰ καὶ

[3, 7]   τρίχας τῶν κροτάφων, ἤγειρε τοὺς δράκοντας· οὕτως ἀπειλεῖ κἀν τῇ γραφῇ.

[3, 7]   τομήν. τὸ μὲν τῆς Ἀνδρομέδας δρᾶμα τοῦτο. ~Ἑξῆς δὲ τὸ τοῦ

[3, 23]   ὁλοκλήρου τοῦ τῆς φιλανθρωπίας σου δράματος. ἄπιμεν οὖν εἰς τὸ στρατόπεδον

[3, 7]   ὡς ἤρξατο, τὸ δὲ καμπτόμενον δρέπανον γίνεται, ἵνα μιᾷ πληγῇ τὸ

[3, 7]   τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ εἰς δρέπανον καὶ ξίφος ἐσχισμένῳ. ἄρχεται μὲν

[3, 2]   πάσης ἡμέρας δόλιχόν τινα τοῦτον δρόμον μυρίον ἐπονοῦμεν, ἀεὶ τὸν θάνατον

[3, 1]   νηός, καὶ μετοικία πάλιν καὶ δρόμος μετὰ βοῆς ἐπὶ τὰς ἀρχαίας

[3, 17]   κακῶν· οὐδὲ γὰρ ζῆν ἔτι δύναμαι, κἂν νῦν με βιάσησθε, Λευκίππης

[3, 15]   ἑωρῶμεν τοὺς λῃστὰς μετὰ πλείστης δυνάμεως ἐπὶ θάτερα τῆς διώρυχος ἑστῶτας

[3, 24]   πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ ἥκειν τῆς δυνάμεως τὸν ὄρνιν αὐτοῖς ἐπιδημῆσαι τὸν

[3, 24]   ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται δὲ πόση δύναμίς ἐστι τοῖς ἐναντίοις. ὁ δὲ

[3, 3]   ἐκ τῆς νεὼς ὁπλισάμενοι τὸ δυνατόν, ὁ μὲν κώπης παλαιᾶς τρύφος

[3, 21]   ἂν θέλῃς χρηστὸς γενέσθαι, συναγωνίσεται. δυνησόμεθα γὰρ καὶ τὴν κόρην σῶσαι

[3, 9]   ὁ πόνος. ~Ἐνδιατρίψαντες οὖν ἡμερῶν δύο καὶ ἀναλαβόντες ἑαυτοὺς ἐκ τῶν

[3, 4]   πελάσειε, πηδήσων ἐς αὐτήν. καὶ δύο μὲν ἢ τρεῖς ηὐτύχησαν οὐκ

[3, 13]   σχολὴν ἦγον δεδεμένους. ~Καὶ ἐπεὶ δύο σταδίους τῆς κώμης προήλθομεν, ἀλαλαγμὸς

[3, 6]   θαλάσσης· ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς Ἀργεῖοι δύο συγγενεῖς, τῷ μὲν Ἡρακλῆς, τῇ

[3, 15]   βωμοῦ πλησίον. ἄγουσι δή τινες δύο τὴν κόρην ὀπίσω τὼ χεῖρε

[3, 17]   κατὰ τῆς σφαγῆς· καὶ ὁρῶ δύο τινὰς ἐξ ἐναντίας (σεληναία δὲ

[3, 9]   μείζονα. καὶ ἦν ὁδὸς ἡμερῶν δύο, ὡς παρὰ τῶν σὺν ἡμῖν

[3, 4]   ὡς καὶ διὰ τούτων θάνατον δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον γὰρ τῆς θαλάσσης

[3, 16]   λέγων, ἀθλία καὶ πάντων ἀνθρώπων δυστυχεστάτη, οὐ τὸν θάνατον ὀδύρομαί σου

[3, 10]   ἔρωτος, χρηστὴ δὲ πρὸς ἐραστὴν δυστυχοῦντα. ὡς καλά σου τῶν γάμων

[3, 9]   δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον ἀπηλλάττοντο, φύλακας ἡμῖν καταλιπόντες, ὡς

[3, 14]   ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, αὐτὸς δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ ἀναμείνας στρατιὰν

Livre, Chapitre
[3, 20]	ὁ σίδηρος εἴσω κατεδύετο. τούτῳ	δ´	ἄρα, ὡς εἰκός, ὁ κακοδαίμων
[3, 24]	τοῦ πατρὸς τὴν ταφήν· ἀνάγκη	δ´	ἦν τὴν ἔξοδον ἐπισχεῖν τοσούτων
[3, 18]	ᾤμην τὴν Ἑκάτην παρεῖναι) ὅμως	δ´	οὖν ἀπέστησα τῶν ὀφθαλμῶν τὰς
[3, 23]	πρὸς τὸν Μενέλαον ἀντάξιον. τὸ	δ´	οὖν κοινότατον, προσπεσὼν κατησπαζόμην καὶ
[3, 16]	τροφή. ὢ πονηρᾶς ἐπὶ βωμοῦ	δᾳδουχίας·	ὢ τροφῶν καινὰ μυστήρια. καὶ
[3, 22]	λέγειν, ὁ λῄσταρχος φθάσας κατὰ	δαίμονα,	Νόμος ἡμῖν ἐστιν, ἔφη, πρωτομύστας
[3, 10]	τὸν ψόφον, Ὦ θεοὶ καὶ	δαίμονες,	ἔφην, εἴπερ ἐστέ που καὶ
[3, 20]	παντὶ τρόπῳ σῶσαι τὴν κόρην.	δαίμων	δέ τις ἀγαθὸς ἡμῖν συνήργησεν.
[3, 5]	~Ἐπεὶ οὖν τὸ πλοῖον διελύθη,	δαίμων	τις ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν τῆς
[3, 23]	χαρᾷ· ταχὺ γὰρ ἐφθόνησέ μοι	δαίμων	τις τῆς καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν
[3, 11]	ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ τὰ	δάκρυα	καὶ προδίδωσι καὶ τοὺς ὀφθαλμούς.
[3, 11]	ταῖς μετρίαις συμφοραῖς ἀφθόνως τὰ	δάκρυα	καταρρεῖ καὶ ἔστι τοῖς πάσχουσιν
[3, 14]	τῆς ἀκροάσεως, ὡς καὶ αὐτὸν	δάκρυα	προαγαγεῖν· πλέον δὲ ποιεῖν εἴχομεν
[3, 10]	ποίῳ στόματι θρηνήσω, ποίοις ὄμμασι	δακρύσω;	ὦ πιστὴ μὲν πρὸς ἀνάγκην
[3, 7]	μετέβαλον, καὶ ἐοίκασιν ἀποθνῄσκειν οἱ	δάκτυλοι.	δέδεται μὲν οὕτω τὸν θάνατον
[3, 8]	ἀντιτείνει κάτω καὶ εἰς τοὺς	δακτύλους	ἀποξύνεται. τὸ δὲ ἄλλο σχῆμα
[3, 20]	σίδηρον ἐπὶ τῇ κώπῃ βραχύτατον,	δακτύλων	ὅσον οὐ πλείω τριῶν. ὡς
[3, 6]	Διὸς ἱερὸν ἄγαλμα Κασίου. τὸ	δὲ	ἄγαλμα νεανίσκος, Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς·
[3, 19]	τῶν ταύτῃ παραφυλασσόντων λῃστῶν. ὡς	δὲ	ἄγομαι πρὸς τὸν λῄσταρχον, ταχύ
[3, 5]	πολὺ τοῦ πνεύματος περιεπέπαυτο, τὸ	δὲ	ἄγριον ἐστόρεστο τοῦ κύματος· μεστὴ
[3, 25]	Αἰθίοψ ἐστὶ τῇ τροφῇ, ἀποθανὼν	δὲ	Αἰγύπτιος γίνεται τῇ ταφῇ.
[3, 8]	τὰς τῶν ὀνύχων ἀκμάς. ὁ	δὲ	ἀλγῶν πάντῃ συνέσταλται καὶ τὴν
[3, 19]	τὸν Σάτυρον ὡς ἐμόν. οἱ	δέ,	Ἀλλ´ ὅμως, ἔφασαν, ἐπίδειξον ἡμῖν
[3, 8]	εἰς τοὺς δακτύλους ἀποξύνεται. τὸ	δὲ	ἄλλο σχῆμα δείκνυσι τὸν πόνον·
[3, 14]	εἴημεν καὶ πῶς ληφθείημεν· διηγεῖτο	δὲ	ἄλλος ἄλλο τι, κἀγὼ τὰ
[3, 14]	ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ λῃστηρίῳ· ἐλέγοντο	δὲ	ἀμφὶ τοὺς μυρίους εἶναι. ἐγὼ
[3, 17]	ἦν καὶ ὁ Σάτυρος. ἐγὼ	δὲ	ἄνδρας ἰδὼν ἐκ παραλόγου ζῶντας
[3, 20]	ὅσον οὐ πλείω τριῶν. ὡς	δὲ	ἀνελόμενος τὸ ξίφος ὁ Μενέλαος
[3, 20]	ἡ κώπη τὸ μέγεθος· ὡς	δὲ	ἀνέστρεψεν εἰς τοὔμπαλιν, αὖθις ὁ
[3, 7]	εἰς τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει	δὲ	ἄνω δεσμὸς ἑκατέραν συνάπτων τῇ
[3, 13]	καὶ τραχὺς καὶ ἀνώμαλος· τὸ	δὲ	ἀνώμαλόν εἰσιν αἰχμαὶ τῶν λίθων.
[3, 13]	οἱ στρατιῶται τὴν φάλαγγα, ἐκθέουσι	δὲ	ἀπὸ τῶν ὅπλων ἄνδρες κούφως
[3, 4]	τρεῖς ηὐτύχησαν οὐκ ἀναιμωτί, πολλοὶ	δὲ	ἀποπηδᾶν πειρώμενοι ἐξεκυλίσθησαν τῆς νεὼς
[3, 7]	ἥμισυ τοῦ σιδήρου ξίφος, ἐντεῦθεν	δὲ	ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὸ
[3, 18]	ἐγὼ δὲ πιστεύσας ἐνεκαλυψάμην. ὁ	δὲ	ἄρχεται τερατεύεσθαι καὶ λόγον τινὰ
[3, 6]	τῇ δὲ ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι	δὲ	αὐτοῖς Ἀργεῖοι δύο συγγενεῖς, τῷ
[3, 25]	εἰσὶν αὗται πτερῶν ἀνατολαί. μερίζονται	δὲ	αὐτοῦ Αἰθίοπες μὲν τὴν ζωήν,
[3, 7]	πόδε πλησίον τοῦ πτεροῦ. πῖλος	δὲ	αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλύπτει· ὁ
[3, 25]	ἵπταται τὸ ἔργον φέρων. ἕπεται	δὲ	αὐτῷ χορὸς ἄλλων ὀρνίθων ὥσπερ
[3, 20]	~Καὶ ὁ Σάτυρος λέγει· Ἅμα	δὲ	βιαζόμενος ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἔκλαον,
[3, 2]	σκάφει μέγεθος οἷον ὄρος, προσιὸν	δὲ	βλέπων καταποθήσεσθαι τὴν ναῦν προσεδόκησας.
[3, 2]	πῦρ μὲν ἀστραπῆς ἵπταται, μυκᾶται	δὲ	βροντὴν οὐρανὸς καὶ τὸν ἀέρα
[3, 15]	πῶμα ἐπ´ αὐτῆς ἐπιθέντες, τὸν	δὲ	βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω
[3, 16]	ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ ἱερεύς. ~Ἑσπέρας	δὲ	γενομένης ἡ διῶρυξ κέχωστο πᾶσα·
[3, 25]	μὲν ὁ ὄρνις ὄνομα, τὸ	δὲ	γένος Αἰθίοψ, μέγεθος κατὰ ταῶνα·
[3, 9]	τὸ χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν, ἡμᾶς	δὲ	δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς τι
[3, 2]	μὲν ἥλιος τέλεον ἁρπάζεται, ἑωρῶμεν	δὲ	ἑαυτοὺς ὡς ἐν σελήνῃ. πῦρ
[3, 17]	ὑπ´ αὐτῶν ἀποθάνοιμι. ἐν τούτῳ	δὲ	ἐγγὺς ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω.
[3, 9]	τοὺς φίλους εὑρήσειν προσενεχθέντας. ἐπεὶ	δὲ	ἐγενόμεθα κατά τινα πόλιν, ἐξαίφνης
[3, 13]	ἐπεχείρουν ἀναιρεῖν οὐκ εἰδότες, ὡς	δὲ	εἶδον γυμνοὺς καὶ δεσμὰ ἔχοντας,
[3, 6]	Εὐάνθης μὲν ὁ γραφεύς· ἡ	δὲ	εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ Προμηθεύς, δεσμῶται
[3, 17]	Λευκίππη, μαρτύρησον, εἰ ζῇς. ἅμα	δὲ	εἶπε καὶ δίς που καὶ
[3, 7]	κάλλος ἀπίδοις, ἀγάλματι καινῷ, εἰ	δὲ	εἰς τὰ δεσμὰ καὶ τὸ
[3, 8]	γὰρ εἰς τὸ ἕλκος, πῇ	δὲ	εἰς τὸν Ἡρακλέα βλέπει, καὶ
[3, 21]	σίδηρον κατὰ τοῦ σώματος, ὁ	δὲ	εἰς τὸν χηραμὸν τῆς κώπης
[3, 12]	τὴν Λευκίππην εὐθὺς τρέπονται, ἡ	δὲ	εἴχετό μου καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα.
[3, 6]	τῷ μὲν ἐξ ἀέρος, τῇ	δὲ	ἐκ θαλάσσης· ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς
[3, 15]	ὄψεις ἀπέστρεφον τῆς θέας, ἐγὼ	δὲ	ἐκ παραλόγου καθήμενος ἐθεώμην. τὸ
[3, 3]	ἑωράκεσαν ἐφέλκοντα τὸν κάλων· οἱ	δὲ	ἐκ τῆς ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ
[3, 4]	ἐγγὺς ἤδη τοῦ σκάφους, ηὐτρεπίζετο	δὲ	ἕκαστος ὡς, εἰ πελάσειε, πηδήσων
[3, 11]	καταφέρουσα σὺν αὑτῇ κάτω· τὰ	δὲ	ἐκτρεπόμενα τῆς ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[3, 8]	καὶ ζητεῖν τὸ ἧπαρ· τὸ	δὲ	ἐκφαίνεται τοσοῦτον, ὅσον ἀνέῳξεν ὁ
[3, 24]	δύναμίς ἐστι τοῖς ἐναντίοις. ὁ	δὲ	ἔλεγε πᾶσαν ἐμπεπλῆσθαι τὴν ἑξῆς
[3, 12]	ἀπέσπων μὲν τὴν Λευκίππην, ἔτυπτον	δὲ	ἐμέ. ἀράμενοι οὖν αὐτὴν μετέωρον
[3, 6]	Σάτυρον, νομίζοντες τούτους ἀπολωλέναι. ~Ἔστι	δὲ	ἐν τῷ Πηλουσίῳ Διὸς ἱερὸν
[3, 7]	ἔτεκεν αὐτὸν ἡ γῆ. ἡ	δὲ	ἐνίδρυται τῇ σκέπῃ· καὶ ἔοικε
[3, 6]	ἵδρυται τοξαζόμενος ἐν γῇ, ὁ	δὲ	ἐξ ἀέρος κρέμαται τῷ πτερῷ.
[3, 8]	τῆς χειρὸς τὸ νεῦρον, κλίνεται	δὲ	ἐπὶ μαζὸν ἡ χείρ. ὁ
[3, 12]	καὶ καθάρσιον τοῦ στρατοῦ. οἱ	δὲ	ἐπὶ τὴν Λευκίππην εὐθὺς τρέπονται,
[3, 20]	πλανηθεῖσαν, ὥρμησαν ἐπ´ αὐτήν. οἱ	δὲ	ἐπὶ τῆς νεὼς συνέντες οἳ
[3, 4]	αὐτοὺς ἦγε τὸ πνεῦμα· οἱ	δὲ	ἐπὶ τῆς νηὸς ἐπειρῶντο καταδῦναι
[3, 7]	καταβαίνων ἐξ ἀέρος· κατα βαίνει	δὲ	ἐπὶ τὸ θηρίον γυμνὸς τὸ
[3, 6]	τὸν ὄρνιν τοῦ Διός, ὁ	δὲ	ἐπὶ τὸ κῆτος τοῦ Ποσειδῶνος
[3, 7]	ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὸ	δὲ	ἐπικάμπτεται. καὶ τὸ μὲν ἀπωξυμμένον
[3, 20]	καὶ μάλα ἐρρωμένως ἀντετάξαντο· πλειόνων	δὲ	ἐπιπλευσάντων σκαφῶν λῃστρικῶν καταδύουσι τὴν
[3, 7]	προβέβληται δίκην ἀσπί δος. ἡ	δέ	ἐστι φοβερὰ καὶ ἐν τοῖς
[3, 25]	γὰρ αὐτὴν κύκλος εὐφυής· ἡλίου	δέ	ἐστιν ὁ τοῦ κύκλου στέφανος
[3, 8]	ἧπαρ συνάγει τὸν ὄρνιν· ὁ	δὲ	ἕτερος αὐτῷ τοῖν ποδοῖν τὸν
[3, 2]	περὶ τὴν ὀθόνην πίπτουσιν, ἀντιπαταγοῦντες	δὲ	ἐτετρίγεσαν· ἐφόβει δὲ καὶ τὰ
[3, 12]	λῃστῶν οἱ μὲν ἀπέσπων, οἱ	δὲ	ἔτυπτον· ἀπέσπων μὲν τὴν Λευκίππην,
[3, 15]	κάτω γαστέρα ῥήγνυσι· τὰ σπλάγχνα	δὲ	εὐθὺς ἐξεπήδησεν, ἃ ταῖς χερσὶν
[3, 3]	κελεύσας τῆς ἀποβάθρας ἦρχεν· οἱ	δὲ	εὐθὺς κατὰ πόδας ἐξήλλοντο. ἔνθα
[3, 22]	κίνδυνος, γλυκὺς ὁ θάνατος. Νομίζω	δέ,	ἔφην, ζῆν καὶ Κλειτοφῶντα. ἡ
[3, 10]	θάλαμος μὲν τὸ δεσμωτήριον, εὐνὴ	δὲ	ἡ γῆ, ὅρμοι δὲ καὶ
[3, 16]	πῦρ, ἥττων ἡ συμφορά· νῦν	δὲ	ἡ τῶν σπλάγχνων σου ταφὴ
[3, 1]	κλιθέντος ἀναθορόντος ὀξείᾳ ῥοπῇ, θατέρου	δέ,	ᾗ ᾐώρητο, καταρραγέντος εἰς τὴν
[3, 24]	βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης	δὲ	ἥκειν τῆς δυνάμεως τὸν ὄρνιν
[3, 5]	τῷ φόβῳ θανάτους ὑπεμείναμεν· εἰ	δὲ	ἡμᾶς ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ διαστήσῃς
[3, 22]	μηδενὸς ὑμῶν χείρους γενέσθαι. στεῖλαι	δὲ	ἡμᾶς αὐτοὺς δεήσει τὴν κόρην
[3, 1]	~Τρίτην	δὲ	ἡμέραν πλεόντων ἡμῶν ἐξ αἰθρίας
[3, 15]	ἐκ παραλόγου καθήμενος ἐθεώμην. τὸ	δὲ	ἦν ἔκπληξις· μέτρον γὰρ οὐκ
[3, 5]	ἄγριον ἐστόρεστο τοῦ κύματος· μεστὴ	δὲ	ἦν ἡ θάλασσα νεκρῶν σωμάτων.
[3, 17]	ἐγένοντο καὶ ἀναβοῶσιν ἄμφω. Μενέλαος	δὲ	ἦν καὶ ὁ Σάτυρος. ἐγὼ
[3, 17]	δύο τινὰς ἐξ ἐναντίας (σεληναία	δὲ	ἦν) σπουδῇ θέοντας. ἐπέσχον οὖν
[3, 17]	ἀπέβλεπον, μάγον εἶναι δοκῶν. ὁ	δὲ	ἤνοιγεν ἅμα τὴν σορὸν καὶ
[3, 1]	καθέλοιμεν εἰς τὸ ἀντίρροπον. πλέον	δὲ	ἠνύομεν οὐδέν· ἀνέφερε γὰρ ἡμᾶς
[3, 8]	Προμηθεὺς σιδήρῳ καὶ πέτρᾳ, ὥπλισται	δὲ	Ἡρακλῆς τόξῳ καὶ δόρατι. ὄρνις
[3, 14]	ἀμφὶ τοὺς μυρίους εἶναι. ἐγὼ	δὲ	ἵππον ᾔτουν, σφόδρα γὰρ ᾔδειν
[3, 3]	πηδήματι τὰς πληγὰς κατεφέροντο· οἱ	δὲ	καὶ ἄκρου ψαύοντες τοῦ σκάφους
[3, 3]	ἠπείλουν, εἴ τις ἐπιβήσεται· πολλοὶ	δὲ	καὶ ἐκ τῆς νεὼς ὁπλισάμενοι
[3, 25]	θήκη γίνεται τῷ νεκρῷ. ἐνθεὶς	δὲ	καὶ ἐναρμόσας τὸν ὄρνιν τῇ
[3, 3]	ψαύοντες τοῦ σκάφους ἐξωλίσθαινον· ἔνιοι	δὲ	καὶ ἐπιβαίνοντες τοῖς ἐπὶ τῆς
[3, 13]	οἱ μὲν ἔκειντο τεθνηκότες, οἱ	δὲ	καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς δὲ
[3, 4]	συμπεσόντες ἐπείροντο δίκην ἰχθύων· οἱ	δὲ	καὶ ἡμιθνῆτες ἐνήχοντο. ~Ἐπεὶ οὖν
[3, 5]	ἓν ἡμᾶς κῦμα καλυψάτω. εἰ	δὲ	καὶ θηρίων ἡμᾶς βορὰν πέπρωται
[3, 13]	παραπέμψαντες εἴων ἡσυχάζειν. ἐν τούτῳ	δὲ	καὶ ἱππεῖς πλείους προσέρρεον· καὶ
[3, 25]	τοσαύτης, ἔφην, τιμῆς ἠξίωται; ποίαν	δὲ	καὶ κομίζει ταφήν; Φοῖνιξ μὲν
[3, 4]	κύματος τῇ πέτρᾳ διεφθείροντο· πολλοὶ	δὲ	καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι συμπεσόντες ἐπείροντο
[3, 12]	ἔχων πολλὴν καὶ ἀγρίαν. ἐκόμα	δὲ	καὶ ὁ ἵππος· γυμνὸς ἦν,
[3, 21]	τὴν σκευὴν ταύτην ἐπικρύψωμεν. πάντως	δὲ	καὶ ὁ χρησμὸς ἡμῖν εἰς
[3, 10]	τοσούτῳ πλήθει βαπτισθῆναι κακῶν; νῦν	δὲ	καὶ παραδεδώκατε ἡμᾶς λῃσταῖς Αἰγυπτίοις,
[3, 3]	ἐφολκίδος μεταβαίνειν οὐκ ἐπέτρεπον. εἶχον	δὲ	καὶ πελέκεις καὶ μαχαίρας, καὶ
[3, 2]	ὄρεσι, τὰ δὲ χάσμασιν. ἦν	δὲ	καὶ τὰ ἐγκάρσια τῶν κυμάτων
[3, 2]	πίπτουσιν, ἀντιπαταγοῦντες δὲ ἐτετρίγεσαν· ἐφόβει	δὲ	καὶ τὰ ξύλα τῆς νεὼς
[3, 6]	ἓν συνήγαγεν ὁ ζωγράφος) ἀδελφαὶ	δὲ	καὶ τὴν ἄλλην τύχην αἱ
[3, 7]	τῇ λαιᾷ τῷ Περσεῖ· ὥπλισται	δὲ	καὶ τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ
[3, 5]	ἱστοῦ καὶ ἐπιπεσόντες ἐνήχοντο. πλησίον	δὲ	καὶ τὸν Κλεινίαν ἑωρῶμεν περινηχόμενον
[3, 22]	παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν θυσίαν· δεήσει	δὲ	καὶ τὸν σὸν οἰκέτην ἅμα
[3, 2]	ἠκοντίζομεν ἔξω τῆς νηός· πολλοὶ	δὲ	καὶ τῶν ἐμπόρων, αὐτοὶ τῶν
[3, 10]	εὐνὴ δὲ ἡ γῆ, ὅρμοι	δὲ	καὶ ψέλλια κάλοι καὶ βρόχος,
[3, 2]	ἀὴρ εἶχε σάλπιγγος ἦχον· οἱ	δὲ	κάλοι περὶ τὴν ὀθόνην πίπτουσιν,
[3, 7]	μένει ξίφος, ὡς ἤρξατο, τὸ	δὲ	καμπτόμενον δρέπανον γίνεται, ἵνα μιᾷ
[3, 6]	μὲν ἀμφοῖν τὸ δεσμωτήριον, θῆρες	δὲ	κατ´ ἀμφοῖν οἱ δήμιοι, τῷ
[3, 2]	αἱ μὲν κατὰ πρόσωπον, αἱ	δὲ	κατ´ οὐρὰν τῆς νεὼς ἀλλήλαις
[3, 12]	οὖν αὐτὴν μετέωρον ἀπάγουσιν, ἡμᾶς	δὲ	κατὰ σχολὴν ἦγον δεδεμένους. ~Καὶ
[3, 21]	χηραμὸν τῆς κώπης ἀνέθορε, μόνην	δὲ	καταλείπει τὴν αἰχμήν, ὅσον τὴν
[3, 1]	ἡμέρας ἀπωλώλει τὸ φῶς. ἐγείρεται	δὲ	κάτωθεν ἄνεμος ἐκ τῆς θαλάσσης
[3, 2]	τὸν ἀέρα γεμίζει βόμβος, ἀντεβόμβει	δὲ	κάτωθεν τῶν κυμάτων ἡ στάσις,
[3, 23]	αὐτὸν τῆς κεραίας λαβόμενον, ὅποι	δὲ	κεχώρηκεν οὐκ οἶδα. ἀνεκώκυσα οὖν
[3, 7]	νήματα γυναῖκες ὑφαίνουσιν Ἰνδαί. τὸ	δὲ	κῆτος ἀντιπρόσωπον τῆς κόρης κάτωθεν
[3, 23]	Λευκίππην εἶχέ μοι καλῶς, Ὁ	δὲ	Κλεινίας, εἶπον, τί γέγονεν; ὁ
[3, 4]	ὁ τοῦ θανάτου φόβος. ἔνιοι	δὲ	κολυμβᾶν πειρώμενοι, προσραγέντες ὑπὸ τοῦ
[3, 15]	εἶδον, ἦσαν γὰρ ὡπλισμένοι, τὴν	δὲ	κόρην Λευκίππην οὖσαν ἐγνώρισα. εἶτα
[3, 7]	μὲν ἐρείδῃ τὴν σφαγήν, τὸ	δὲ	κρατῇ τὴν τομήν. τὸ μὲν
[3, 17]	Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι Διός. ὁ	δὲ	κρούσας τὴν σορόν, Ἐπεὶ τοίνυν
[3, 5]	Ἔχου τοῦ ξύλου, Κλειτοφῶν· ἅμα	δὲ	λέγοντα κῦμα ἐπεκάλυπτε κατόπιν· καὶ
[3, 10]	συμφορᾶς, ἧττον ἀλγῶ, τὰ σὰ	δέ,	Λευκίππη, ποίῳ στόματι θρηνήσω, ποίοις
[3, 13]	φάλαγξ στρατιωτική, πάντες ὁπλῖται. οἱ	δὲ	λῃσταὶ κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους διαλαβόντες
[3, 13]	ἀσπίδας, οἱ δὲ πελτασταί· οἱ	δὲ	λῃσταὶ πολὺ πλείους ὄντες, βώλους
[3, 12]	μου καὶ ἐξεκρέματο βοῶσα. τῶν	δὲ	λῃστῶν οἱ μὲν ἀπέσπων, οἱ
[3, 20]	καὶ περὶ τούτων σκοποῦντες· τῶν	δὲ	λῃστῶν τινες ναῦν ἰδόντες ἀγνοίᾳ
[3, 13]	λαμβάνοντες τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς	δὲ	λίθου χαλεπώτερος βῶλος Αἰγύπτιος, βαρύς
[3, 13]	δὲ καὶ ἡμιθνῆτες ἐμάχοντο· τοὺς	δὲ	λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ
[3, 19]	μὲν ἥπατος ἀπογεύσασθαι τυθείσης, τὸ	δὲ	λοιτὸν σῶμα σορῷ παραδόντας ἀναχωρεῖν,
[3, 8]	ὡς ἀλγοῦσαν τὴν γραφήν. ἀναφέρει	δὲ	λυπούμενον Ἡρακλῆς· ἕστηκε γὰρ τοξεύων
[3, 5]	ῥοῦν ἐφερόμεθα τῆς θαλάσσης· ὁ	δὲ	Μενέλαος καὶ ὁ Σάτυρος σὺν
[3, 23]	Κλεινίας, εἶπον, τί γέγονεν; ὁ	δὲ	Μενέλαος, Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ
[3, 1]	εἰς τὸ ἀντίρροπον καθελεῖν· αἰφνίδιον	δὲ	μεταλλάττεται τὸ πνεῦμα ἐπὶ θάτερα
[3, 18]	ἀποκατέστησεν εἰς τὸ ἀρχαῖον. λέγει	δέ	μοι· Ἀποκάλυψαι. κἀγὼ μόλις μὲν
[3, 14]	ὑπὸ τῶν λῃστῶν ἐχομένης. ἔδωκε	δέ	μοι καὶ θεράποντα τὸν ἐπιμελησόμενον
[3, 17]	καὶ ἦν ἐντέρων κενή· ἐπιπεσοῦσα	δέ	μοι περιπλέκεται καὶ συνέφυμεν καὶ
[3, 2]	τῆς νεὼς ἀλλήλαις ἀντέπιπτον. ἡ	δὲ	ναῦς ἀεὶ πρὸς μὲν τὸ
[3, 15]	ἀναχωροῦσι τοῦ βωμοῦ μακράν· τῶν	δὲ	νεανίσκων ὁ ἕτερος ἀνακλίνας αὐτὴν
[3, 7]	οὕτω τὸν θάνατον ἐκδεχομένη· ἕστηκε	δὲ	νυμφικῶς ἐστολισμένη, ὥσπερ Ἀϊδωνεῖ νύμφη
[3, 10]	ἐν τῇ ψυχῇ βύθιον, τῷ	δὲ	νῷ κλέψας τοῦ κωκυτοῦ τὸν
[3, 25]	ὄρνιν ἐκ τῆς γραφῆς. ὁ	δὲ	οἶδεν ἀπιστούμενος καὶ τὰ ἀπόρρητα
[3, 9]	κακῶν, ναῦν Αἰγυπτίαν μισθωσάμενοι (εἴχομεν	δὲ	ὀλίγον χρυσίον, ὅπερ ἐτύχομεν ἐζωσμένοι)
[3, 14]	ἅπαντα ἔμαθεν, ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, αὐτὸς	δὲ	ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ
[3, 10]	ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας	δὲ	ὅρκους προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων τις
[3, 15]	ἅπαντες εἰς μοίρας ἔφαγον. ταῦτα	δὲ	ὁρῶντες οἱ στρατιῶται καὶ ὁ
[3, 13]	τοῦ πλήθους τὸ ἐνδεές. ἡμεῖς	δὲ	ὅσοι τῶν αἰχμαλώτων ἦμεν, ἐπιτηρήσαντες
[3, 24]	πρὸς εἴκοσι τῶν ἐκείνων. ἀφίξονται	δὲ	ὅσον οὐδέπω πρὸς τούτοις ἕτεροι
[3, 2]	ἀνέμων μάχη καὶ κυμάτων. ἡμεῖς	δὲ	οὐκ ἐδυνάμεθα κατὰ χώραν μένειν
[3, 11]	μὲν οὖν ἐθρήνουν ἡσυχῇ, κλαίειν	δὲ	οὐκ ἠδυνάμην. τοῦτο γὰρ ἴδιον
[3, 2]	ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον. διάκρισις	δὲ	οὐκ ἦν ἀργύρου καὶ χρυσοῦ
[3, 2]	τῶν κυμάτων ἡ στάσις, μεταξὺ	δὲ	οὐρανοῦ καὶ θαλάσσης ἀνέμων ποικίλων
[3, 25]	καὶ ἔστιν ἐπιτάφιος σοφιστής. ἱερέων	δὲ	παῖδες Ἡλίου τὸν ὄρνιν τὸν
[3, 9]	πόδας, τὸ σῶμα παχεῖς· ἐβαρβάριζον	δὲ	πάντες. καὶ ὁ κυβερνήτης, εἰπών·
[3, 2]	τοῦ τῆς νηὸς σεισμοῦ. συμμιγὴς	δὲ	πάντων ἐγίνετο βοή· ἐρρόχθει τὸ
[3, 13]	ἦν ἡ μάχη στερρά, πληγαὶ	δὲ	παρ´ ἀμφοτέρων καὶ τραύματα καὶ
[3, 7]	γένυς πολλὴ καὶ μακρά· ἀνέῳκτο	δὲ	πᾶσα μέχρι τῆς τῶν ὤμων
[3, 13]	ποδήρεις ἔχοντες τὰς ἀσπίδας, οἱ	δὲ	πελτασταί· οἱ δὲ λῃσταὶ πολὺ
[3, 5]	πᾶσαν τὴν ἐκεῖ χώραν. ἡμεῖς	δὲ	περὶ δείλην ἑσπέραν τύχῃ τινὶ
[3, 14]	τοὺς δὲ λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν	δὲ	περὶ δείλην ὁ καιρός· καὶ
[3, 2]	σκάφος τῶν γόμφων ἀποσπωμένων. γέρρα	δὲ	περὶ πᾶσαν τὴν ναῦν ἐκεκάλυπτο·
[3, 6]	συγγενεῖς, τῷ μὲν Ἡρακλῆς, τῇ	δὲ	Περσεύς, ὁ μὲν τοξεύων τὸν
[3, 18]	Ἑκάτην ἐπὶ τὸ ἔργον. ἐγὼ	δὲ	πιστεύσας ἐνεκαλυψάμην. ὁ δὲ ἄρχεται
[3, 16]	ἐπικατασφάξων ἐμαυτὸν τῇ σορῷ. ἐπεὶ	δὲ	πλησίον ἐγενόμην, ἀνατείνω τὸ ξίφος,
[3, 3]	τὴν ἐφολκίδα τῷ σκάφει· τῶν	δὲ	πλωτήρων ἕκαστος ἔσπευδε μεταπηδᾶν ἔνθα
[3, 10]	ψυχῆς ἡμεροῖ τὸ θυμούμενον. νῦν	δὲ	ποίᾳ μὲν φωνῇ δεηθῶμεν; τίνας
[3, 14]	καὶ αὐτὸν δάκρυα προαγαγεῖν· πλέον	δὲ	ποιεῖν εἴχομεν οὐδέν, τῆς Λευκίππης
[3, 21]	καὶ τοὺς λῃστὰς λαθεῖν. ἄκουσον	δὲ	ποίῳ τρόπῳ. δέρμα προβάτου λαβόντες
[3, 2]	τύχῃ, ῥίψαντες τὰς ἐλπίδας. τρικυμίαι	δὲ	πολλαὶ πάντοθεν, αἱ μὲν κατὰ
[3, 24]	τὸν Μενέλαον ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται	δὲ	πόση δύναμίς ἐστι τοῖς ἐναντίοις.
[3, 8]	ἐπὶ μαζὸν ἡ χείρ. ὁ	δὲ	Προμηθεὺς μεστός ἐστιν ἐλπίδος ἅμα
[3, 10]	μὲν πρὸς ἀνάγκην ἔρωτος, χρηστὴ	δὲ	πρὸς ἐραστὴν δυστυχοῦντα. ὡς καλά
[3, 1]	ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν οὐκ ἐπέτρεπε) πῇ	δὲ	πρὸς θάτερον μέρος φυλάττοντες τοῦ
[3, 17]	ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ ξίφος· ἐγὼ	δέ,	Πρὸς θεῶν, ἔφην, μή μοι
[3, 16]	με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς ἔχοντα. περὶ	δὲ	πρώτην νυκτὸς φυλακὴν πάντας ἐπιτηρήσας
[3, 14]	τἀμὰ καὶ ἀκούων ἠλέει. συμπαθὴς	δέ	πως εἰς ἔλεον ἄνθρωπος ἀκροατὴς
[3, 18]	ἔφη, Μενέλαε, δεδιττόμενος αὐτόν. λέγε	δὲ	πῶς τοὺς λῃστὰς ἠπάτησας. ~Ὁ
[3, 6]	ἔχει ῥοιὰν ἐπ´ αὐτῇ· τῆς	δὲ	ῥοιᾶς ὁ λόγος μυστικός. προσευξάμενοι
[3, 20]	κώπην ἔχον παλαιστῶν τεσσάρων, τὸν	δὲ	σίδηρον ἐπὶ τῇ κώπῃ βραχύτατον,
[3, 4]	ἐπειρῶντο καταδῦναι τὴν ἐφολκίδα. τὸ	δὲ	σκάφος ἐκυβίστα περὶ τοῖς κύμασιν
[3, 3]	μαχαίραις τοὺς ἐξαλλομένους ἔπαιον· οἱ	δὲ	σκυτάλαις καὶ κώπαις ἅμα τῷ
[3, 17]	σοι τὸ ξίφος ἐπισχεῖν· Λευκίππη	δέ	σοι νῦν ἀναβιώσεται. βλέψας οὖν
[3, 16]	μὲν σῶμα ταύτῃ κατατέθειται, τὰ	δὲ	σπλάγχνα ποῦ; εἰ μὲν δεδαπανήκει
[3, 16]	καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν. ὁ	δὲ	στρατηγὸς ἐπεχείρει με παρηγορεῖν ἀνιαρῶς
[3, 16]	ἡ διῶρυξ κέχωστο πᾶσα· οἱ	δὲ	στρατιῶται διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω
[3, 13]	ἐπὶ τοὺς ἐναντίους ἐκτρέχομεν. οἱ	δὲ	στρατιῶται τὸ μὲν πρῶτον ἐπεχείρουν
[3, 24]	στρατηγῷ καὶ ἅπαντα λέγω. ὁ	δὲ	συνήδετο καὶ τὸν Μενέλαον ποιεῖται
[3, 10]	γέγονας πρὸς οὓς ἀπέκτεινας, ἡμᾶς	δὲ	σώσασα μᾶλλον ἀπέκτεινας. ἐφθόνησας ἡμῖν
[3, 2]	γὰρ ὄμβρος ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς	δὲ	τὰ γέρρα ὑποδύντες ὥσπερ εἰς
[3, 23]	ψυχὴν ἀθρόα κατεχεῖτο ἡδονή. ὡς	δὲ	τὰ κατὰ Λευκίππην εἶχέ μοι
[3, 15]	ἀκινησίας ὡσεὶ λίθος γενομένη. ἐπεὶ	δὲ	τέλος εἶχεν, ὥς γε ᾤμην,
[3, 24]	οὐκ ἔλαθε τοὺς πολλούς. ~Ἅμα	δὲ	τῇ ἕῳ ἄγω τὸν Μενέλαον
[3, 7]	σώματος περιβέβληται τῷ κύματι, μόνῃ	δὲ	τῇ κεφαλῇ τὴν θάλατταν ἀποδύεται.
[3, 1]	βαπτιζόμενον τῆς νηὸς ἀνακουφίσαιμεν, τὸ	δὲ	τῇ προσθήκῃ βιασάμενοι κατὰ μικρὸν
[3, 7]	κεφαλῇ τὴν θάλατταν ἀποδύεται. ὑπὸ	δὲ	τὴν ἅλμην τοῦ κύματος ἡ
[3, 25]	Αἰθίοπες μὲν τὴν ζωήν, Αἰγύπτιοι	δὲ	τὴν τελευτήν. ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ
[3, 6]	οὕτω γὰρ ἡλικίας εἶχε. προβέβληται	δὲ	τὴν χεῖρα καὶ ἔχει ῥοιὰν
[3, 9]	ἀνθρώπων· μεγάλοι μὲν πάντες, μέλανες	δὲ	τὴν χροιάν (οὐ κατὰ τὴν
[3, 17]	ἀφαιρήσεσθέ μου τὸ ξίφος, τὸ	δὲ	τῆς ἐμῆς λύπης ξίφος ἔνδον
[3, 5]	ἰχθύσι κοινῇ ταφῶμεν. μετὰ μικρὸν	δὲ	τῆς εὐχῆς τὸ πολὺ τοῦ
[3, 4]	πέτρᾳ καὶ ῥήγνυται πᾶν. ἀπωσθείσης	δὲ	τῆς νηὸς ὁ ἱστὸς ἐπὶ
[3, 22]	τὴν ἡμέραν ἔνδον μένειν. Εἰ	δέ	τι ἡμῖν ἐμποδὼν γένηται, σῶζε
[3, 4]	τὸ μέν τι κατέκλασε, τὸ	δέ	τι κατέδυσεν αὐτῆς. ὁπόσοι μὲν
[3, 20]	τρόπῳ σῶσαι τὴν κόρην. δαίμων	δέ	τις ἀγαθὸς ἡμῖν συνήργησεν. ἐτύχομεν
[3, 15]	ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς	δέ	τις αὐτοῖς αὐτοσχέδιος ἦν πηλοῦ
[3, 14]	γὰρ ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος. ὡς	δέ	τις παρῆν, περιάγων τὸν ἵππον
[3, 8]	ὅλοις τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν, ἕλκει	δὲ	τὸ ἥμισυ τοῦ βλέμματος ὁ
[3, 7]	τῆς κόρης ἡ πέτρα· θέλει	δὲ	τὸ ὄρυγμα λέγειν ὅτι μή
[3, 2]	κυρτούμενον τῆς θαλάσσης ἠγείρετο, πρὸς	δὲ	τὸ παράδρομον ἤδη καὶ χθαμαλὸν
[3, 3]	πηδάλια ἐκ τῶν χειρῶν, ἀφίησι	δὲ	τὸ σκάφος τῇ θαλάσσῃ καὶ
[3, 8]	τῆς Ἀνδρομέδας δρᾶμα τοῦτο. ~Ἑξῆς	δὲ	τὸ τοῦ Προμηθέως ἐγεγόνει. δέδεται
[3, 11]	ἀπὸ οἰδοῦντος τραύματος, ἐξεκένωσεν· ἐν	δὲ	τοῖς ὑπερβάλλουσι δεινοῖς φεύγει καὶ
[3, 25]	πτερὰ χρυσῷ καὶ πορφύρᾳ· αὐχεῖ	δὲ	τὸν Ἥλιον δεσπότην, καὶ ἡ
[3, 6]	θεὸν) περιῄειμεν τὸν νεών. κατὰ	δὲ	τὸν ὀπισθόδομον ὁρῶμεν εἰκόνα διπλῆν.
[3, 5]	τῆς Αἰγύπτου τὰ παράλια. κατεῖχον	δὲ	τότε λῃσταὶ πᾶσαν τὴν ἐκεῖ
[3, 7]	καὶ εὐθὺς ἡ γαστήρ. μεταξὺ	δὲ	τοῦ κήτους καὶ τῆς κόρης
[3, 12]	λῃσταῖς εἰσιν οἱ ἵπποι. ἀπὸ	δὲ	τοῦ λῃστάρχου παρῆν καί, Εἴ
[3, 22]	τοῦ μηχανήματος ἤμην σκευήν. ἄρτι	δὲ	τοῦ Μενελάου μέλλοντος τοῖς λῃσταῖς
[3, 25]	ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ (σὺν χρόνῳ	δὲ	τοῦτο πάσχει μακρῷ) ὁ παῖς
[3, 7]	ὠχρὸν τέλεον ἀφοίνικτον ἦν, ἠρέμα	δὲ	τῷ ἐρεύθει βέβαπται, οὔτε τὸ
[3, 2]	χθαμαλὸν τοῦ κύματος κατεδύετο. ἐῴκει	δὲ	τῶν κυμάτων τὰ μὲν ὄρεσι,
[3, 22]	ἑαλωκόσι τῶν λῃστῶν δεδεμένον· οἱ	δὲ	τῶν λῃστῶν πρὸς τὸν λῄσταρχον
[3, 7]	παρειαῖς τὸ δέος κάθηται, ἐκ	δὲ	τῶν ὀφθαλμῶν ἀνθεῖ τὸ κάλλος.
[3, 7]	τὸ κῆτος, αὐτοσχεδίῳ τάφῳ. ἐπὶ	δὲ	τῶν προσώπων αὐτῆς κάλλος κεκέρασται
[3, 3]	κώπης παλαιᾶς τρύφος ἀράμενος, ὁ	δὲ	τῶν τῆς νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο.
[3, 10]	σοι νυμφαγωγὸς λῃστὴς παρακαθεύδει· ἀντὶ	δὲ	ὑμεναίων τίς σοι τὸν θρῆνον
[3, 7]	τὴν κεφαλὴν καλύπτει· ὁ πῖλος	δὲ	ὑπῃνίττετο τὴν Ἄϊδος κυνέην. τῇ
[3, 8]	τοῦ νεύρου τὸ τόξον, διπλοῦται	δὲ	ὑπὸ τῆς χειρὸς τὸ νεῦρον,
[3, 15]	θεράποντα τὸν ἐπιμελησόμενον Αἰγύπτιον. ~Τῇ	δὲ	ὑστεραίᾳ πρὸς τὴν διάβασιν παρεσκευάζετο
[3, 17]	μοι φθονήσητε θανάτου καλοῦ, μᾶλλον	δὲ	φαρμάκου τῶν κακῶν· οὐδὲ γὰρ
[3, 20]	ἐπεχείρουν ἐλαύνειν εἰς τοὐπίσω· ὡς	δὲ	φθάνουσιν οἱ λῃσταὶ καταλαβόντες, πρὸς
[3, 2]	κυμάτων τὰ μὲν ὄρεσι, τὰ	δὲ	χάσμασιν. ἦν δὲ καὶ τὰ
[3, 2]	ναῦς τῶν ἐπίπλων γυμνή· ὁ	δὲ	χειμὼν οὐκ ἐσπένδετο. ~Τέλος ὁ
[3, 7]	ὁ ζωγράφος εὐμόρφῳ φόβῳ. τὰς	δὲ	χεῖρας εἰς τὴν πέτραν ἐξεπέτασεν,
[3, 22]	τραπέζης καὶ κοινῆς ναυαγίας. ~Ὁ	δὲ	χρηστὸς οὗτος, Μέγα μέν, ἔφη,
[3, 7]	συνάπτων τῇ πέτρᾳ· οἱ καρποὶ	δὲ	ὥσπερ ἀμπέλου βότρυες κρέμανται. καὶ
[3, 16]	δὲ σπλάγχνα ποῦ; εἰ μὲν	δεδαπανήκει	τὸ πῦρ, ἥττων ἡ συμφορά·
[3, 15]	τὴν κόρην ὀπίσω τὼ χεῖρε	δεδεμένην·	καὶ αὐτοὺς μὲν οἵτινες ἦσαν
[3, 10]	ἐγένετο καὶ ἐκείμεθα ὡς ἦμεν	δεδεμένοι	καὶ ἐκάθευδον οἱ φρουροί, τότε,
[3, 15]	τὸν Μαρσύαν ἐκ τοῦ φυτοῦ	δεδεμένον.	εἶτα λαβὼν ξίφος βάπτει κατὰ
[3, 22]	παρὰ τοῖς ἑαλωκόσι τῶν λῃστῶν	δεδεμένον·	οἱ δὲ τῶν λῃστῶν πρὸς
[3, 12]	ἡμᾶς δὲ κατὰ σχολὴν ἦγον	δεδεμένους.	~Καὶ ἐπεὶ δύο σταδίους τῆς
[3, 8]	δὲ τὸ τοῦ Προμηθέως ἐγεγόνει.	δέδεται	μὲν ὁ Προμηθεὺς σιδήρῳ καὶ
[3, 7]	καὶ ἐοίκασιν ἀποθνῄσκειν οἱ δάκτυλοι.	δέδεται	μὲν οὕτω τὸν θάνατον ἐκδεχομένη·
[3, 18]	ἡ Λευκίππη, Παῦσαι, ἔφη, Μενέλαε,	δεδιττόμενος	αὐτόν. λέγε δὲ πῶς τοὺς
[3, 3]	μὲν γὰρ ἐκ τῆς ἐφολκίδος	δέει	τοῦ καταδῦναι τῷ τῶν ἐπεμβαινόντων
[3, 22]	ἄρχεσθαι, μάλιστα ὅταν ἄνθρωπον καταθύειν	δέῃ.	ὥρα τοίνυν εἰς αὔριόν σοι
[3, 10]	νῦν δὲ ποίᾳ μὲν φωνῇ	δεηθῶμεν;	τίνας δὲ ὅρκους προτείνωμεν; κἂν
[3, 22]	σοι παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν θυσίαν·	δεήσει	δὲ καὶ τὸν σὸν οἰκέτην
[3, 22]	γενέσθαι. στεῖλαι δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς	δεήσει	τὴν κόρην ὡς ἁρμοδίως πρὸς
[3, 22]	ἀλλ´ ὑπὲρ φίλου, κἂν ἀποθανεῖν	δεήσῃ,	καλὸς ὁ κίνδυνος, γλυκὺς ὁ
[3, 10]	δεῖ τοῖς νεύμασι καὶ τὴν	δέησιν	δηλοῦν ταῖς χειρονομίαις. ὢ τῶν
[3, 10]	Ἕλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε καὶ	δέησις	ἐμάλαξεν· ὁ γὰρ λόγος πολλάκις
[3, 10]	οὐκ ἀκούει. μόνοις ἱκετεύειν με	δεῖ	τοῖς νεύμασι καὶ τὴν δέησιν
[3, 20]	τῶν τὰ Ὁμήρου τῷ στόματι	δεικνύντων	ἐν τοῖς θεάτροις· τὴν Ὁμηρικὴν
[3, 8]	ἀποξύνεται. τὸ δὲ ἄλλο σχῆμα	δείκνυσι	τὸν πόνον· κεκύρτωται τὰς ὀφρῦς,
[3, 5]	ἐκεῖ χώραν. ἡμεῖς δὲ περὶ	δείλην	ἑσπέραν τύχῃ τινὶ τῷ Πηλουσίῳ
[3, 14]	λοιποὺς ἐζώγρησαν. ~Ἦν δὲ περὶ	δείλην	ὁ καιρός· καὶ ὁ στρατηγὸς
[3, 2]	οὐ μακράν. περὶ γὰρ μεσημβρίαν	δείλην	ὁ μὲν ἥλιος τέλεον ἁρπάζεται,
[3, 21]	τοῦ λῃστάρχου μικρῷ πρόσθεν εἰπόντος,	δεῖν	τι τολμηρὸν ἐπιδείξασθαι πρὸς αὐτούς·
[3, 3]	ἐξήλλοντο. ἔνθα δὴ καὶ τὰ	δεινὰ	ἦν, καὶ ἦν μάχη χειροποίητος.
[3, 11]	ἐξεκένωσεν· ἐν δὲ τοῖς ὑπερβάλλουσι	δεινοῖς	φεύγει καὶ τὰ δάκρυα καὶ
[3, 14]	ἡμέραν ὁμοτράπεζον καὶ παρὰ τὸ	δεῖπνον	ἐπυνθάνετο τἀμὰ καὶ ἀκούων ἠλέει.
[3, 16]	ἄνω τῆς διώρυχος καὶ περὶ	δεῖπνον	ἦσαν. ὁ δὲ στρατηγὸς ἐπεχείρει
[3, 24]	ἕτεροι δισχίλιοι τῶν ἀμφὶ τὸ	Δέλτα	καὶ τὴν Ἡλίου πόλιν τεταγμένων
[3, 24]	εἰστρέχει τις, λέγων ἀπὸ τοῦ	Δέλτα	πρόδρομον ἥκειν τοὐκεῖθεν στρατοπέδου καὶ
[3, 7]	ἐρίων τῶν πτηνῶν, οἷον ἀπὸ	δένδρων	ἕλκουσαι νήματα γυναῖκες ὑφαίνουσιν Ἰνδαί.
[3, 8]	τὸ τόξον, τὸ νεῦρον, ἡ	δεξιά.	συνάγεται μὲν ὑπὸ τοῦ νεύρου
[3, 7]	Περσεῖ· ὥπλισται δὲ καὶ τὴν	δεξιὰν	διφυεῖ σιδήρῳ εἰς δρέπανον καὶ
[3, 8]	ὠθῶν, ἐπὶ μαζὸν ἕλκει τὴν	δεξιάν,	ἕλκων τὸ νεῦρον κεκύρτωται κατόπιν
[3, 17]	ἐξεκώφησε. λαμβάνονται δή μου τῆς	δεξιᾶς	καὶ ἐπεχείρουν ἀφαιρεῖσθαι τὸ ξίφος·
[3, 18]	εἰ διάκονός τις εἶ θεῶν,	δέομαί	σου, ποῖ γῆς εἰμι καὶ
[3, 7]	προσώπων αὐτῆς κάλλος κεκέρασται καὶ	δέος·	ἐν μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς
[3, 7]	μὲν γὰρ ταῖς παρειαῖς τὸ	δέος	κάθηται, ἐκ δὲ τῶν ὀφθαλμῶν
[3, 21]	λαθεῖν. ἄκουσον δὲ ποίῳ τρόπῳ.	δέρμα	προβάτου λαβόντες ὡς ὅτι ῥαδινώτατον
[3, 21]	τὴν τέχνην. τά τε γὰρ	δέρματα	ἀποκέκρυπται τά τε σπλάγχνα τῇ
[3, 13]	ὡς δὲ εἶδον γυμνοὺς καὶ	δεσμὰ	ἔχοντας, ὑπονοήσαντες τὴν ἀλήθειαν δέχονται
[3, 19]	λῃστῶν τινες γνωρίσαντες λύουσι τὰ	δεσμὰ	θαρρεῖν τε ἐκέλευον καὶ συμπονεῖν
[3, 7]	καινῷ, εἰ δὲ εἰς τὰ	δεσμὰ	καὶ τὸ κῆτος, αὐτοσχεδίῳ τάφῳ.
[3, 7]	πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει δὲ ἄνω	δεσμὸς	ἑκατέραν συνάπτων τῇ πέτρᾳ· οἱ
[3, 6]	δὲ εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ Προμηθεύς,	δεσμῶται	μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο γὰρ
[3, 10]	τὰ κοσμήματα· θάλαμος μὲν τὸ	δεσμωτήριον,	εὐνὴ δὲ ἡ γῆ, ὅρμοι
[3, 6]	γραφαί. πέτραι μὲν ἀμφοῖν τὸ	δεσμωτήριον,	θῆρες δὲ κατ´ ἀμφοῖν οἱ
[3, 20]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἔκλαον, ὦ	δέσποτα,	καὶ ὠδυρόμην, τὰ περὶ τῆς
[3, 5]	αὖθις. ἀνοιμώξας οὖν, Ἐλέησον, ἔφην,	δέσποτα	Πόσειδον, καὶ σπεῖσαι πρὸς τὰ
[3, 25]	πορφύρᾳ· αὐχεῖ δὲ τὸν Ἥλιον	δεσπότην,	καὶ ἡ κεφαλὴ μαρτυρεῖ· ἐστεφάνωσε
[3, 23]	οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ Λευκίππην ἐμὸν	δεσπότην,	τοῦτον ἐκ πάντων κατέσχεν ἡ
[3, 25]	τῇ χροιᾷ ταὼς ἐν κάλλει	δεύτερος.	κεκέρασται μὲν τὰ πτερὰ χρυσῷ
[3, 1]	τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς διαλαμβάνει	δεύτερος.	~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ τὴν ναῦν
[3, 13]	δεσμὰ ἔχοντας, ὑπονοήσαντες τὴν ἀλήθειαν	δέχονται	τῶν ὅπλων εἴσω, καὶ ἐπ´
[3, 3]	εὐθὺς κατὰ πόδας ἐξήλλοντο. ἔνθα	δὴ	καὶ τὰ δεινὰ ἦν, καὶ
[3, 19]	αὐτοῖς, ὡς ἂν οἰκεῖον. ἐξαιτοῦμαι	δὴ	καὶ τὸν Σάτυρον ὡς ἐμόν.
[3, 20]	τοὺς ἄνδρας ἐκπεσόντας ἀνῄρουν. λανθάνει	δὴ	κίστη ἐκτραπεῖσά τις ἐν τῷ
[3, 1]	τῇ περιαγωγῇ τὸ πνεῦμα. κλίνεται	δὴ	κοῖλον τοιχίσαν τὸ σκάφος καὶ
[3, 10]	κλαίειν ἦρχον τὴν Λευκίππην. καὶ	δὴ	λογισάμενος ὅσων αὐτῇ γέγονα κακῶν
[3, 14]	τὸν στρατηγὸν σφόδρα ἐπαινέσαι. ποιεῖται	δή	με ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὁμοτράπεζον
[3, 17]	με τῆς συμφορᾶς ἐξεκώφησε. λαμβάνονται	δή	μου τῆς δεξιᾶς καὶ ἐπεχείρουν
[3, 4]	περὶ τοῖς κύμασιν ὀρχούμενον, λανθάνει	δὴ	προσενεχθὲν ὑφάλῳ πέτρᾳ καὶ ῥήγνυται
[3, 19]	τῆς θυσίας τὸν τόπον. λέγε	δὴ	τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε· σὸς γὰρ
[3, 22]	λῄσταρχος ἔφη, τὸ ἱερεῖον. στέλλομεν	δὴ	τὴν κόρην τὸν προειρημένον τρόπον
[3, 15]	σορὸς τοῦ βωμοῦ πλησίον. ἄγουσι	δή	τινες δύο τὴν κόρην ὀπίσω
[3, 4]	τῆς φιλίας λύουσι νόμους. ~Ἔνθα	δή	τις ἀπὸ τῆς νεὼς νεανίσκος
[3, 25]	τοὺς προπόλους τοῦ θεοῦ. ἔρχεται	δή	τις ἱερεὺς Αἰγύπτιος, βιβλίον ἐξ
[3, 6]	ῥοιᾶς ὁ λόγος μυστικός. προσευξάμενοι	δὴ	τῷ θεῷ καὶ περὶ τοῦ
[3, 10]	τοῖς νεύμασι καὶ τὴν δέησιν	δηλοῦν	ταῖς χειρονομίαις. ὢ τῶν ἀτυχημάτων·
[3, 6]	θῆρες δὲ κατ´ ἀμφοῖν οἱ	δήμιοι,	τῷ μὲν ἐξ ἀέρος, τῇ
[3, 8]	γὰρ τοξεύων τοῦ Προμηθέως τὸν	δήμιον·	ἐνήρμοσται τῷ τόξῳ βέλος, τῇ
[3, 9]	χρυσίον ἡμῶν ἀποφέρουσιν, ἡμᾶς δὲ	δήσαντες	καὶ κατακλείσαντες εἴς τι δωμάτιον
[3, 23]	τις τῆς καθαρᾶς ἡδονῆς. τὸν	δι´	ἐμὲ φαινόμενον οὐδαμοῦ, τὸν μετὰ
[3, 21]	τὴν ἐπίδειξιν. ταῦτα λέγων ἐδεόμην	Δία	Ξένιον καλῶν καὶ κοινῆς ἀναμιμνήσκων
[3, 2]	~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ τὴν ναῦν	διὰ	πάσης ἡμέρας δόλιχόν τινα τοῦτον
[3, 21]	χρήσιμος· ποδήρει γὰρ αὐτὴν ἐσταλμένην	διὰ	ταύτης ἀνατμηθῆναι μέσην τῆς ἐσθῆτος
[3, 9]	ὀλίγον χρυσίον, ὅπερ ἐτύχομεν ἐζωσμένοι)	διὰ	τοῦ Νείλου πλοῦν ἐπ´ Ἀλεξάνδρειαν
[3, 6]	καὶ Προμηθεύς, δεσμῶται μὲν ἄμφω	(διὰ	τοῦτο γὰρ αὐτούς, οἶμαι, εἰς
[3, 17]	οὖν ὁ Μενέλαος· Ἀλλ´ εἰ	διὰ	τοῦτο θέλεις ἀποθανεῖν, ὥρα σοι
[3, 4]	ἐκτείνει τὸν φόβον, ὡς καὶ	διὰ	τούτων θάνατον δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον
[3, 2]	ἐπὶ τὴν ναῦν ἡ θάλασσα	διὰ	τῶν γέρρων ἐκυλίετο καὶ ἐκάλυπτε
[3, 16]	κέχωστο πᾶσα· οἱ δὲ στρατιῶται	διαβάντες	αὐλίζονται μικρὸν ἄνω τῆς διώρυχος
[3, 15]	~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ πρὸς τὴν	διάβασιν	παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει τὴν διώρυχα
[3, 18]	λέγων· Ὦ φίλτατε Μενέλαε, εἰ	διάκονός	τις εἶ θεῶν, δέομαί σου,
[3, 10]	ψυχῆς ἡ γλῶττα πρὸς ἱκετηρίαν	διακονουμένη	τῆς τῶν ἀκουόντων ψυχῆς ἡμεροῖ
[3, 13]	τῶν λῃστῶν μέρος, ἅμα συνελθόντες	διακόπτομέν	τε αὐτῶν τὴν φάλαγγα καὶ
[3, 2]	κυβερνήτης ἐκέλευε ῥίπτειν τὸν φόρτον.	διάκρισις	δὲ οὐκ ἦν ἀργύρου καὶ
[3, 13]	δὲ λῃσταὶ κατιδόντες, ἡμᾶς μέσους	διαλαβόντες	ἔμενον ἐπιόντας ὡς αὐτοὺς ἀμυνούμενοι.
[3, 14]	ὁ καιρός· καὶ ὁ στρατηγὸς	διαλαβὼν	ἡμῶν ἕκαστον ἐπυνθάνετο τίνες εἴημεν
[3, 1]	μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς	διαλαμβάνει	δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ τὴν
[3, 12]	τέθνηκεν ἡ φωνή. ~Ταῦθ´ ἡμᾶς	διαλεγομένους	ἔλαθεν ἠὼς γενομένη· καί τις
[3, 5]	δὲ ἡμᾶς ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ	διαστήσῃς	ἡμῶν τὴν τελευτήν. ἓν ἡμᾶς
[3, 1]	κατεβιβάζετο. καὶ χρόνον μέν τινα	διαταλαντουμένην	οὕτω τὴν ναῦν τοῖς κύμασιν
[3, 24]	καὶ πέντε λέγειν ἄλλων ἡμερῶν	διατρίβειν	τοὺς δισχιλίους· τοὺς γὰρ βαρβάρους
[3, 9]	μὲν ἐκεῖ διεγνωκότες ποιήσασθαι τὴν	διατριβὴν	καὶ νομίζοντες ταύτῃ τάχα τοὺς
[3, 1]	μὲν γὰρ μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον,	δίαυλος	ἡμᾶς διαλαμβάνει δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν
[3, 14]	αὐτὸς δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο.	διεγνώκει	γὰρ ἀναμείνας στρατιὰν ἐπελθεῖν τῷ
[3, 9]	Ἀλεξάνδρειαν ἐποιούμεθα, μάλιστα μὲν ἐκεῖ	διεγνωκότες	ποιήσασθαι τὴν διατριβὴν καὶ νομίζοντες
[3, 14]	τὸν ἔλεον συλλέγει. οὕτω γοῦν	διέθηκα	τὸν στρατηγὸν ἐκ τῆς ἀκροάσεως,
[3, 15]	στόματος καὶ τῶν προσώπων τὸ	διειλκυσμένον	ὑπέφαινεν ᾠδήν. εἶτα ἀπὸ συνθήματος
[3, 21]	ὡς μὴ ῥᾳδίως τὰ σπλάγχνα	διεκπίπτοι,	καὶ ἐνσκευάσαντες τὴν κόρην τοῦτον
[3, 15]	βάπτει κατὰ τῆς καρδίας καὶ	διελκύσας	τὸ ξίφος εἰς τὴν κάτω
[3, 5]	ἐνήχοντο. ~Ἐπεὶ οὖν τὸ πλοῖον	διελύθη,	δαίμων τις ἀγαθὸς περιέσωσεν ἡμῖν
[3, 22]	καθ´ ἑαυτοὺς καὶ θαρρεῖν παρεκελευσάμεθα,	διεξελθόντες	ἕκαστα, καὶ ὡς μένειν εἴσω
[3, 3]	τοῖς ἐπὶ τῆς ἐφολκίδος ἤδη	διεπάλαιον·	φιλίας γὰρ ἢ αἰδοῦς οὐκ
[3, 23]	ἐμῆς τὸ λοιπὸν τῆς νυκτὸς	διετρίψαμεν·	καὶ τὸ πρᾶγμα οὐκ ἔλαθε
[3, 4]	ὑπὸ τοῦ κύματος τῇ πέτρᾳ	διεφθείροντο·	πολλοὶ δὲ καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι
[3, 14]	τίνες εἴημεν καὶ πῶς ληφθείημεν·	διηγεῖτο	δὲ ἄλλος ἄλλο τι, κἀγὼ
[3, 23]	οὖν ἤκουσα, παντοδαπὸς ἐγιγνόμην καὶ	διηπόρουν	ὅ τι ποιήσω πρὸς τὸν
[3, 7]	Γοργοῦς κεφαλὴν κρατεῖ καὶ προβέβληται	δίκην	ἀσπί δος. ἡ δέ ἐστι
[3, 4]	καὶ ξύλοις ἀπερρωγόσι συμπεσόντες ἐπείροντο	δίκην	ἰχθύων· οἱ δὲ καὶ ἡμιθνῆτες
[3, 8]	ὅσον ἀνέῳξεν ὁ γραφεὺς τὸ	διόρυγμα	τοῦ τραύματος· ἐρείδει τῷ μηρῷ
[3, 6]	~Ἔστι δὲ ἐν τῷ Πηλουσίῳ	Διὸς	ἱερὸν ἄγαλμα Κασίου. τὸ δὲ
[3, 6]	μὲν τοξεύων τὸν ὄρνιν τοῦ	Διός,	ὁ δὲ ἐπὶ τὸ κῆτος
[3, 17]	εὖ γε, Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι	Διός.	ὁ δὲ κρούσας τὴν σορόν,
[3, 6]	δὲ τὸν ὀπισθόδομον ὁρῶμεν εἰκόνα	διπλῆν.	καὶ ὁ γραφεὺς ἐγγέγραπτο. Εὐάνθης
[3, 13]	αἰχμαὶ τῶν λίθων. ὥστε βληθεὶς	διπλοῦν	ποιεῖ ἐν ταὐτῷ τὸ τραῦμα,
[3, 8]	ὑπὸ τοῦ νεύρου τὸ τόξον,	διπλοῦται	δὲ ὑπὸ τῆς χειρὸς τὸ
[3, 17]	ζῇς. ἅμα δὲ εἶπε καὶ	δίς	που καὶ τρὶς ἐπάταξε τὴν
[3, 24]	ὅσον οὐδέπω πρὸς τούτοις ἕτεροι	δισχίλιοι	τῶν ἀμφὶ τὸ Δέλτα καὶ
[3, 24]	λέγειν ἄλλων ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς	δισχιλίους·	τοὺς γὰρ βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας
[3, 7]	ὥπλισται δὲ καὶ τὴν δεξιὰν	διφυεῖ	σιδήρῳ εἰς δρέπανον καὶ ξίφος
[3, 16]	ἱερεύς. ~Ἑσπέρας δὲ γενομένης ἡ	διῶρυξ	κέχωστο πᾶσα· οἱ δὲ στρατιῶται
[3, 15]	διάβασιν παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει τὴν	διώρυχα	χῶσαι, ἥτις ἦν ἐμποδών. καὶ
[3, 15]	πλείστης δυνάμεως ἐπὶ θάτερα τῆς	διώρυχος	ἑστῶτας ἐν τοῖς ὅπλοις. βωμὸς
[3, 16]	διαβάντες αὐλίζονται μικρὸν ἄνω τῆς	διώρυχος	καὶ περὶ δεῖπνον ἦσαν. ὁ
[3, 21]	αὐτὸν τρόπον τοὺς ὁρῶντας ἀπατᾷ·	δοκεῖ	γὰρ τοσοῦτον καταβῆναι ἐν τῇ
[3, 25]	βιβλίον ἐξ ἀδύτων φέρων, καὶ	δοκιμάζει	τὸν ὄρνιν ἐκ τῆς γραφῆς.
[3, 21]	κουλεόν· καὶ οἱ μὲν ὁρῶντες	δοκοῦσι	βαπτίζεσθαι τὸν σίδηρον κατὰ τοῦ
[3, 17]	τὸν Μενέλαον ἀπέβλεπον, μάγον εἶναι	δοκῶν.	ὁ δὲ ἤνοιγεν ἅμα τὴν
[3, 17]	θέοντας. ἐπέσχον οὖν λῃστὰς εἶναι	δοκῶν,	ὡς ἂν ὑπ´ αὐτῶν ἀποθάνοιμι.
[3, 2]	τὴν ναῦν διὰ πάσης ἡμέρας	δόλιχόν	τινα τοῦτον δρόμον μυρίον ἐπονοῦμεν,
[3, 15]	ἐπὶ τῇ τῶν παίδων ἀπωλείᾳ	δόξαν	παρέσχεν ἐκ τῆς ἀκινησίας ὡσεὶ
[3, 8]	ὥπλισται δὲ Ἡρακλῆς τόξῳ καὶ	δόρατι.	ὄρνις ἐς τὴν τοῦ Προμηθέως
[3, 25]	αὐτῷ χορὸς ἄλλων ὀρνίθων ὥσπερ	δορυφόρων,	καὶ ἔοικεν ὁ ὄρνις ἀποδημοῦντι
[3, 7]	κρατεῖ καὶ προβέβληται δίκην ἀσπί	δος.	ἡ δέ ἐστι φοβερὰ καὶ
[3, 7]	τρίχας τῶν κροτάφων, ἤγειρε τοὺς	δράκοντας·	οὕτως ἀπειλεῖ κἀν τῇ γραφῇ.
[3, 7]	τομήν. τὸ μὲν τῆς Ἀνδρομέδας	δρᾶμα	τοῦτο. ~Ἑξῆς δὲ τὸ τοῦ
[3, 23]	ὁλοκλήρου τοῦ τῆς φιλανθρωπίας σου	δράματος.	ἄπιμεν οὖν εἰς τὸ στρατόπεδον
[3, 7]	ὡς ἤρξατο, τὸ δὲ καμπτόμενον	δρέπανον	γίνεται, ἵνα μιᾷ πληγῇ τὸ
[3, 7]	τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ εἰς	δρέπανον	καὶ ξίφος ἐσχισμένῳ. ἄρχεται μὲν
[3, 2]	πάσης ἡμέρας δόλιχόν τινα τοῦτον	δρόμον	μυρίον ἐπονοῦμεν, ἀεὶ τὸν θάνατον
[3, 1]	νηός, καὶ μετοικία πάλιν καὶ	δρόμος	μετὰ βοῆς ἐπὶ τὰς ἀρχαίας
[3, 17]	κακῶν· οὐδὲ γὰρ ζῆν ἔτι	δύναμαι,	κἂν νῦν με βιάσησθε, Λευκίππης
[3, 15]	ἑωρῶμεν τοὺς λῃστὰς μετὰ πλείστης	δυνάμεως	ἐπὶ θάτερα τῆς διώρυχος ἑστῶτας
[3, 24]	πεπαῦσθαι, μελλούσης δὲ ἥκειν τῆς	δυνάμεως	τὸν ὄρνιν αὐτοῖς ἐπιδημῆσαι τὸν
[3, 24]	ποιεῖται φίλον, πυνθάνεται δὲ πόση	δύναμίς	ἐστι τοῖς ἐναντίοις. ὁ δὲ
[3, 3]	ἐκ τῆς νεὼς ὁπλισάμενοι τὸ	δυνατόν,	ὁ μὲν κώπης παλαιᾶς τρύφος
[3, 21]	ἂν θέλῃς χρηστὸς γενέσθαι, συναγωνίσεται.	δυνησόμεθα	γὰρ καὶ τὴν κόρην σῶσαι
[3, 9]	ὁ πόνος. ~Ἐνδιατρίψαντες οὖν ἡμερῶν	δύο	καὶ ἀναλαβόντες ἑαυτοὺς ἐκ τῶν
[3, 4]	πελάσειε, πηδήσων ἐς αὐτήν. καὶ	δύο	μὲν ἢ τρεῖς ηὐτύχησαν οὐκ
[3, 13]	σχολὴν ἦγον δεδεμένους. ~Καὶ ἐπεὶ	δύο	σταδίους τῆς κώμης προήλθομεν, ἀλαλαγμὸς
[3, 6]	θαλάσσης· ἐπίκουροι δὲ αὐτοῖς Ἀργεῖοι	δύο	συγγενεῖς, τῷ μὲν Ἡρακλῆς, τῇ
[3, 15]	βωμοῦ πλησίον. ἄγουσι δή τινες	δύο	τὴν κόρην ὀπίσω τὼ χεῖρε
[3, 17]	κατὰ τῆς σφαγῆς· καὶ ὁρῶ	δύο	τινὰς ἐξ ἐναντίας (σεληναία δὲ
[3, 9]	μείζονα. καὶ ἦν ὁδὸς ἡμερῶν	δύο,	ὡς παρὰ τῶν σὺν ἡμῖν
[3, 4]	ὡς καὶ διὰ τούτων θάνατον	δυστυχεῖν	πλείονα· ὅσον γὰρ τῆς θαλάσσης
[3, 16]	λέγων, ἀθλία καὶ πάντων ἀνθρώπων	δυστυχεστάτη,	οὐ τὸν θάνατον ὀδύρομαί σου
[3, 10]	ἔρωτος, χρηστὴ δὲ πρὸς ἐραστὴν	δυστυχοῦντα.	ὡς καλά σου τῶν γάμων
[3, 9]	δήσαντες καὶ κατακλείσαντες εἴς τι	δωμάτιον	ἀπηλλάττοντο, φύλακας ἡμῖν καταλιπόντες, ὡς
[3, 14]	ἐκέλευσεν ἀκολουθεῖν, αὐτὸς δὲ ὅπλα	δώσειν	ὑπέσχετο. διεγνώκει γὰρ ἀναμείνας στρατιὰν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/03/2006