Livre, Chapitre
[3, 10]	δυστυχοῦντα. ὡς καλά σου τῶν	γάμων	τὰ κοσμήματα· θάλαμος μὲν τὸ
[3, 14]	δὲ ὅπλα δώσειν ὑπέσχετο. διεγνώκει	γὰρ	ἀναμείνας στρατιὰν ἐπελθεῖν τῷ μεγάλῳ
[3, 25]	Αἰγύπτιοι δὲ τὴν τελευτήν. ἐπειδὰν	γὰρ	ἀποθάνῃ (σὺν χρόνῳ δὲ τοῦτο
[3, 8]	τοῦ Προμηθέως γαστέρα τρυφᾷ· ἕστηκε	γὰρ	αὐτὴν ἀνοίγων, ἤδη μὲν ἀνεῳγμένην,
[3, 21]	εἰς τὸ λαθεῖν χρήσιμος· ποδήρει	γὰρ	αὐτὴν ἐσταλμένην διὰ ταύτης ἀνατμηθῆναι
[3, 25]	καὶ ἡ κεφαλὴ μαρτυρεῖ· ἐστεφάνωσε	γὰρ	αὐτὴν κύκλος εὐφυής· ἡλίου δέ
[3, 11]	προδίδωσι καὶ τοὺς ὀφθαλμούς. ἐντυχοῦσα	γὰρ	αὐτοῖς ἀναβαίνουσιν ἡ λύπη ἵστησί
[3, 15]	βωμὸν καταστρέψαντες φεύγουσιν ἀμεταστρεπτί. οὕτω	γὰρ	αὐτοῖς ποιεῖν ἔτυχε μεμαντευμένος ὁ
[3, 6]	δεσμῶται μὲν ἄμφω (διὰ τοῦτο	γὰρ	αὐτούς, οἶμαι, εἰς ἓν συνήγαγεν
[3, 17]	Λευκίππης οὕτως ἀνῃρημένης. τοῦτο μὲν	γὰρ	ἀφαιρήσεσθέ μου τὸ ξίφος, τὸ
[3, 24]	ἡμερῶν διατρίβειν τοὺς δισχιλίους· τοὺς	γὰρ	βαρβάρους τοὺς κατατρέχοντας πεπαῦσθαι, μελλούσης
[3, 25]	αὐτῷ καὶ τὴν ταφήν. σμύρνης	γὰρ	βῶλον τῆς εὐωδεστάτης, ὅσον ἱκανὸν
[3, 21]	λῃσταὶ τὴν τέχνην. τά τε	γὰρ	δέρματα ἀποκέκρυπται τά τε σπλάγχνα
[3, 8]	ἅμα καὶ φόβου· πῇ μὲν	γὰρ	εἰς τὸ ἕλκος, πῇ δὲ
[3, 3]	τῆς νεὼς σελμάτων, ἠμύνετο. θάλασσα	γὰρ	εἶχε νόμον τὴν βίαν, καὶ
[3, 3]	ναυμαχίας καινὸς τρόπος. οἱ μὲν	γὰρ	ἐκ τῆς ἐφολκίδος δέει τοῦ
[3, 9]	ἡμᾶς εἰς τὸν βασιλέα· τούτῳ	γὰρ	ἐκάλουν τῷ ὀνόματι τὸν λῃστὴν
[3, 18]	χθὲς ἐθεασάμην, τίνα ἦν; ἢ	γὰρ	ἐκεῖνά ἐστιν ἢ ταῦτα ἐνύπνια.
[3, 6]	τοῦ Σατύρου σύμβολον ἐξαιτήσαντες (καὶ	γὰρ	ἔλεγον μαντικὸν εἶναι τὸν θεὸν)
[3, 10]	μηδὲ ἐλέους τύχωμεν. λῃστὴν μὲν	γὰρ	Ἕλληνα καὶ φωνὴ κατέκλασε καὶ
[3, 4]	τῷ τοῦ θανάτου φόβῳ. ὁ	γὰρ	ἐν θαλάσσῃ θάνατος βραδὺς προαναιρεῖ
[3, 19]	δὴ τὰ ἐπίλοιπα, Σάτυρε· σὸς	γὰρ	ἐντεῦθεν ὁ λόγος. ~Καὶ ὁ
[3, 2]	κυμάτων ἑκατέρωθεν φοβερώτερα· ἀναβαίνουσα μὲν	γὰρ	ἐπὶ τὴν ναῦν ἡ θάλασσα
[3, 3]	ἦν μάχη χειροποίητος. οἱ μὲν	γὰρ	ἐπιβάντες ἤδη τὸν κάλων ἔκοπτον,
[3, 21]	ξίφος ὡς ἔχει μηχανῆς. ἂν	γὰρ	ἐρείσῃ τις ἐπί τινος σώματος,
[3, 23]	ἐν μέσῃ τῇ χαρᾷ· ταχὺ	γὰρ	ἐφθόνησέ μοι δαίμων τις τῆς
[3, 15]	χῶσαι, ἥτις ἦν ἐμποδών. καὶ	γὰρ	ἑωρῶμεν τοὺς λῃστὰς μετὰ πλείστης
[3, 17]	δὲ φαρμάκου τῶν κακῶν· οὐδὲ	γὰρ	ζῆν ἔτι δύναμαι, κἂν νῦν
[3, 3]	τῆς ἐφολκίδος ἤδη διεπάλαιον· φιλίας	γὰρ	ἢ αἰδοῦς οὐκ ἔτι θεσμὸς
[3, 7]	καὶ ξίφος ἐσχισμένῳ. ἄρχεται μὲν	γὰρ	ἡ κώπη κάτωθεν ἀμφοῖν ἐκ
[3, 14]	ἐγὼ δὲ ἵππον ᾔτουν, σφόδρα	γὰρ	ᾔδειν ἱππεύειν γεγυμνασμένος. ὡς δέ
[3, 6]	νεανίσκος, Ἀπόλλωνι μᾶλλον ἐοικώς· οὕτω	γὰρ	ἡλικίας εἶχε. προβέβληται δὲ τὴν
[3, 1]	πλέον δὲ ἠνύομεν οὐδέν· ἀνέφερε	γὰρ	ἡμᾶς μᾶλλον κορυφούμενον τὸ ἔδαφος
[3, 11]	κλαίειν δὲ οὐκ ἠδυνάμην. τοῦτο	γὰρ	ἴδιον τῶν ὀφθαλμῶν ἐν τοῖς
[3, 21]	θέλῃς χρηστὸς γενέσθαι, συναγωνίσεται. δυνησόμεθα	γὰρ	καὶ τὴν κόρην σῶσαι καὶ
[3, 22]	ἔφην, ζῆν καὶ Κλειτοφῶντα. ἡ	γὰρ	κόρη πυθομένῳ μοι καταλιπεῖν αὐτὸν
[3, 2]	ἐκάλυπτε πᾶν τὸ σκάφος. τὸ	γὰρ	κῦμα αἰρόμενον ὑψοῦ, ψαῦον αὐτῶν
[3, 10]	κατέκλασε καὶ δέησις ἐμάλαξεν· ὁ	γὰρ	λόγος πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ·
[3, 2]	ὡς εἰκός, οὐ μακράν. περὶ	γὰρ	μεσημβρίαν δείλην ὁ μὲν ἥλιος
[3, 1]	σκάφει τὴν πλάνην. πρὶν μὲν	γὰρ	μετασκευάσασθαι τὸ πρῶτον, δίαυλος ἡμᾶς
[3, 2]	πᾶσαν τὴν ναῦν ἐκεκάλυπτο· καὶ	γὰρ	ὄμβρος ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς δὲ
[3, 15]	τὸ δὲ ἦν ἔκπληξις· μέτρον	γὰρ	οὐκ ἔχον τὸ κακὸν ἐνεβρόντησέ
[3, 4]	προαναιρεῖ πρὸ τοῦ παθεῖν· ὁ	γὰρ	ὀφθαλμὸς πελάγους γεμισθεὶς ἀόριστον ἐκτείνει
[3, 1]	ἄνω τοῦ κέρως βίᾳ (τὸ	γὰρ	πνεῦμα σφοδρότερον ἐμπεσὸν ἀνθέλκειν οὐκ
[3, 10]	πολλάκις τὸν ἔλεον προξενεῖ· τὸ	γὰρ	πονοῦν τῆς ψυχῆς ἡ γλῶττα
[3, 9]	Ἀπολώλαμεν" ἔστησε τὴν ναῦν, ὁ	γὰρ	ποταμὸς ταύτῃ στενώτατος, καὶ ἐπεμβάντες
[3, 19]	Αἰγύπτιός εἰμι τὸ γένος· φθάνω	γάρ	σοι ταῦτα εἰπὼν ἐπὶ τῆς
[3, 15]	ὡς εἰκός, ᾠδὴν Αἰγυπτίαν· τὸ	γὰρ	σχῆμα τοῦ στόματος καὶ τῶν
[3, 11]	τοῖς μεγάλοις κακοῖς. ἐν μὲν	γὰρ	ταῖς μετρίαις συμφοραῖς ἀφθόνως τὰ
[3, 7]	κεκέρασται καὶ δέος· ἐν μὲν	γὰρ	ταῖς παρειαῖς τὸ δέος κάθηται,
[3, 18]	ἐπικάλυψαί σου τὸ πρόσωπον· καλῶ	γὰρ	τὴν Ἑκάτην ἐπὶ τὸ ἔργον.
[3, 4]	νεὼς κατὰ τῆς θαλάσσης. ταχὺ	γὰρ	τὴν ἐφολκίδα ἀπολύσαντες οἱ ναῦται,
[3, 23]	Μενέλαος, Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ	γὰρ	τὴν ναυαγίαν εὐθὺς εἶδον μὲν
[3, 4]	τούτων θάνατον δυστυχεῖν πλείονα· ὅσον	γὰρ	τῆς θαλάσσης τὸ μέγεθος, τοσοῦτος
[3, 20]	ποι παρόντος ἅμα κἀμοῦ (προσεδόκα	γάρ	τι σπουδαῖον ἔνδον εἶναι) ἀνοίγει
[3, 20]	καταλαβόντες, πρὸς ἄμυναν τρέπονται. καὶ	γάρ	τις ἐν αὐτοῖς ἦν τῶν
[3, 8]	μηρὸν ἐγείρει καθ´ αὑτοῦ· εἰς	γὰρ	τὸ ἧπαρ συνάγει τὸν ὄρνιν·
[3, 12]	καὶ οὐκ ἔχων φάλαρα· τοιοῦτοι	γὰρ	τοῖς λῃσταῖς εἰσιν οἱ ἵπποι.
[3, 8]	ἀναφέρει δὲ λυπούμενον Ἡρακλῆς· ἕστηκε	γὰρ	τοξεύων τοῦ Προμηθέως τὸν δήμιον·
[3, 21]	τρόπον τοὺς ὁρῶντας ἀπατᾷ· δοκεῖ	γὰρ	τοσοῦτον καταβῆναι ἐν τῇ σφαγῇ,
[3, 7]	χείρ, ἀλλ´ ἔστιν αὐτόχθον· ἐτράχυνε	γὰρ	τοῦ λίθου τὸν κόλπον ὁ
[3, 14]	ἔλεος πολλάκις φιλίαν προξενεῖ· ἡ	γὰρ	ψυχὴ μαλαχθεῖσα πρὸς τὴν ὧν
[3, 18]	μόλις μὲν καὶ φοβούμενος (ἀληθῶς	γὰρ	ᾤμην τὴν Ἑκάτην παρεῖναι) ὅμως
[3, 15]	οἵτινες ἦσαν οὐκ εἶδον, ἦσαν	γὰρ	ὡπλισμένοι, τὴν δὲ κόρην Λευκίππην
[3, 21]	καὶ αἵματος τὴν πλαστὴν ταύτην	γαστέρα	ῥάψωμεν, ὡς μὴ ῥᾳδίως τὰ
[3, 15]	τὸ ξίφος εἰς τὴν κάτω	γαστέρα	ῥήγνυσι· τὰ σπλάγχνα δὲ εὐθὺς
[3, 21]	τὴν αἰχμήν, ὅσον τὴν πλαστὴν	γαστέρα	τεμεῖν καὶ τὴν κώπην ἐν
[3, 8]	ὄρνις ἐς τὴν τοῦ Προμηθέως	γαστέρα	τρυφᾷ· ἕστηκε γὰρ αὐτὴν ἀνοίγων,
[3, 7]	ὤμων συμβολῆς, καὶ εὐθὺς ἡ	γαστήρ.	μεταξὺ δὲ τοῦ κήτους καὶ
[3, 17]	φρικωδέστατον. ἀνέῳκτο μὲν αὐτῆς ἡ	γαστὴρ	πᾶσα καὶ ἦν ἐντέρων κενή·
[3, 5]	εἷς ἡμᾶς ἰχθὺς ἀναλωσάτω, μία	γαστὴρ	χωρησάτω, ἵνα καὶ ἐν ἰχθύσι
[3, 18]	τὰ μαγγανεύματα τὰ ἐπὶ τῇ	γαστρὶ	τῆς Λευκίππης καὶ ἀποκατέστησεν εἰς
[3, 21]	εἰς σχῆμα βαλαντίου, μέτρον ὅσον	γαστρὸς	ἀνθρωπίνης, εἶτα ἐμπλήσαντες θηρείων σπλάγχνων
[3, 16]	ἀνατομήν, ἀλλ´ ὅτι σου τῆς	γαστρὸς	τὰ μυστήρια ἐμέρισαν καὶ τὴν
[3, 13]	ὡς ἀπὸ βέλους. ἀλλὰ ταῖς	γε	ἀσπίσιν ἐκδεχόμενοι τοὺς λίθους ὀλίγον
[3, 17]	ἔφην, ἐπὶ τηλικούτῳ κακῷ; εὖ	γε,	Μενέλαε, Ξενίου μέμνησαι Διός. ὁ
[3, 15]	ἐπεὶ δὲ τέλος εἶχεν, ὥς	γε	ᾤμην, τὸ ἔργον, τὸ σῶμα
[3, 10]	καὶ δὴ λογισάμενος ὅσων αὐτῇ	γέγονα	κακῶν αἴτιος, κωκύσας ἐν τῇ
[3, 16]	ἀτυχημάτων παίγνια, ἀλλ´ ὅτι καθάρσιον	γέγονας	ἀκαθάρτων σωμάτων καί σε ζῶσαν
[3, 10]	μέμφομαί σου τῇ φιλανθρωπίᾳ· χρηστοτέρα	γέγονας	πρὸς οὓς ἀπέκτεινας, ἡμᾶς δὲ
[3, 16]	τῶν σπλάγχνων σου ταφὴ λῃστῶν	γέγονε	τροφή. ὢ πονηρᾶς ἐπὶ βωμοῦ
[3, 16]	ἐπὶ ξένης, οὐδ´ ὅτι σοι	γέγονεν	ἐκ βίας σφαγή, ἀλλ´ ὅτι
[3, 23]	Ὁ δὲ Κλεινίας, εἶπον, τί	γέγονεν;	ὁ δὲ Μενέλαος, Οὐκ οἶδα,
[3, 14]	ᾔτουν, σφόδρα γὰρ ᾔδειν ἱππεύειν	γεγυμνασμένος.	ὡς δέ τις παρῆν, περιάγων
[3, 2]	βροντὴν οὐρανὸς καὶ τὸν ἀέρα	γεμίζει	βόμβος, ἀντεβόμβει δὲ κάτωθεν τῶν
[3, 4]	παθεῖν· ὁ γὰρ ὀφθαλμὸς πελάγους	γεμισθεὶς	ἀόριστον ἐκτείνει τὸν φόβον, ὡς
[3, 5]	καὶ θηρίων ἡμᾶς βορὰν πέπρωται	γενέσθαι,	εἷς ἡμᾶς ἰχθὺς ἀναλωσάτω, μία
[3, 22]	ἔφη, προθυμησόμεθα μηδενὸς ὑμῶν χείρους	γενέσθαι.	στεῖλαι δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς δεήσει
[3, 21]	Θεὸς ἡμῖν, ἂν θέλῃς χρηστὸς	γενέσθαι,	συναγωνίσεται. δυνησόμεθα γὰρ καὶ τὴν
[3, 10]	ὅρκους προτείνωμεν; κἂν Σειρήνων τις	γένηται	πιθανώτερος, ὁ ἀνδροφόνος οὐκ ἀκούει.
[3, 22]	Εἰ δέ τι ἡμῖν ἐμποδὼν	γένηται,	σῶζε σαυτὴν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.
[3, 9]	τὴν ἄκρατον, ἀλλ´ οἷος ἂν	γένοιτο	νόθος Αἰθίοψ) ψιλοὶ τὰς κεφαλάς,
[3, 15]	ἐκ τῆς ἀκινησίας ὡσεὶ λίθος	γενομένη.	ἐπεὶ δὲ τέλος εἶχεν, ὥς
[3, 12]	~Ταῦθ´ ἡμᾶς διαλεγομένους ἔλαθεν ἠὼς	γενομένη·	καί τις ἵππον ἐπελαύνων ἔρχεται,
[3, 16]	μεμαντευμένος ὁ ἱερεύς. ~Ἑσπέρας δὲ	γενομένης	ἡ διῶρυξ κέχωστο πᾶσα· οἱ
[3, 5]	κῦμα· ἀλλὰ τύχῃ τινὶ πλησίον	γενόμενον	ἡμῶν κάτωθεν παρατρέχει, ὥστε μόνον
[3, 21]	ἐκ τῆς μηχανῆς. τούτων οὖν	γενομένων	οὐκ ἂν εἰδεῖεν οἱ λῃσταὶ
[3, 25]	ὁ ὄρνις ὄνομα, τὸ δὲ	γένος	Αἰθίοψ, μέγεθος κατὰ ταῶνα· τῇ
[3, 19]	Οἶδας, ὡς Αἰγύπτιός εἰμι τὸ	γένος·	φθάνω γάρ σοι ταῦτα εἰπὼν
[3, 7]	ἀκανθῶν, οἱ τῆς οὐρᾶς ἑλιγμοί.	γένυς	πολλὴ καὶ μακρά· ἀνέῳκτο δὲ
[3, 2]	τὸ σκάφος τῶν γόμφων ἀποσπωμένων.	γέρρα	δὲ περὶ πᾶσαν τὴν ναῦν
[3, 2]	ἐπέκλυζε πολύς. ἡμεῖς δὲ τὰ	γέρρα	ὑποδύντες ὥσπερ εἰς ἄντρον ἐμένομεν,
[3, 2]	ναῦν ἡ θάλασσα διὰ τῶν	γέρρων	ἐκυλίετο καὶ ἐκάλυπτε πᾶν τὸ
[3, 7]	γραφεύς, ὡς ἔτεκεν αὐτὸν ἡ	γῆ.	ἡ δὲ ἐνίδρυται τῇ σκέπῃ·
[3, 6]	ὁ μὲν ἵδρυται τοξαζόμενος ἐν	γῇ,	ὁ δὲ ἐξ ἀέρος κρέμαται
[3, 10]	τὸ δεσμωτήριον, εὐνὴ δὲ ἡ	γῆ,	ὅρμοι δὲ καὶ ψέλλια κάλοι
[3, 5]	τὸν Μενέλαον θᾶττον προσάγει τῇ	γῇ	τὸ κῦμα· καὶ ἦν ταῦτα
[3, 9]	καὶ ἅμα πλήρης ἦν ἡ	γῆ	φοβερῶν καὶ ἀγρίων ἀνθρώπων· μεγάλοι
[3, 25]	σορῷ καὶ κλείσας τὸ χάσμα	γηΐνῳ	χώματι, ἐπὶ τὸν Νεῖλον οὕτως
[3, 18]	εἶ θεῶν, δέομαί σου, ποῖ	γῆς	εἰμι καὶ τί ποτε ταῦτα
[3, 15]	ἔδησεν ἐκ παττάλων ἐπὶ τῆς	γῆς	ἐρηρεισμένων, οἷον ποιοῦσιν οἱ κοροπλάθοι
[3, 5]	τῷ Πηλουσίῳ προσίσχομεν καὶ ἄσμενοι	γῆς	λαβόμενοι τοὺς θεοὺς ἀνευφημοῦμεν· εἶτα
[3, 13]	πλείους ὄντες, βώλους ἀπὸ τῆς	γῆς	λαμβάνοντες τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. παντὸς
[3, 7]	ἤρξατο, τὸ δὲ καμπτόμενον δρέπανον	γίνεται,	ἵνα μιᾷ πληγῇ τὸ μὲν
[3, 25]	τῇ τροφῇ, ἀποθανὼν δὲ Αἰγύπτιος	γίνεται	τῇ ταφῇ.
[3, 25]	μέσον, καὶ τὸ ὄρυγμα θήκη	γίνεται	τῷ νεκρῷ. ἐνθεὶς δὲ καὶ
[3, 18]	ὡς κἀκεῖνο τὸ τῆς Λευκίππης	γλυκύ.	Ἀλλὰ νῦν, ὁ Μενέλαος ἔφη,
[3, 22]	ἀποθανεῖν δεήσῃ, καλὸς ὁ κίνδυνος,	γλυκὺς	ὁ θάνατος. Νομίζω δέ, ἔφην,
[3, 10]	γὰρ πονοῦν τῆς ψυχῆς ἡ	γλῶττα	πρὸς ἱκετηρίαν διακονουμένη τῆς τῶν
[3, 19]	κώμην καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῆς	γνώριμοι.	ἐπεὶ οὖν τῇ ναυαγίᾳ περιεπέσομεν,
[3, 19]	ταχύ με τῶν λῃστῶν τινες	γνωρίσαντες	λύουσι τὰ δεσμὰ θαρρεῖν τε
[3, 2]	μικρὸν ἀνοιχθείη τὸ σκάφος τῶν	γόμφων	ἀποσπωμένων. γέρρα δὲ περὶ πᾶσαν
[3, 7]	κυνέην. τῇ λαιᾷ τὴν τῆς	Γοργοῦς	κεφαλὴν κρατεῖ καὶ προβέβληται δίκην
[3, 14]	εἰς τὸν ἔλεον συλλέγει. οὕτω	γοῦν	διέθηκα τὸν στρατηγὸν ἐκ τῆς
[3, 6]	καὶ τὴν ἄλλην τύχην αἱ	γραφαί.	πέτραι μὲν ἀμφοῖν τὸ δεσμωτήριον,
[3, 6]	ὁρῶμεν εἰκόνα διπλῆν. καὶ ὁ	γραφεὺς	ἐγγέγραπτο. Εὐάνθης μὲν ὁ γραφεύς·
[3, 6]	γραφεὺς ἐγγέγραπτο. Εὐάνθης μὲν ὁ	γραφεύς·	ἡ δὲ εἰκὼν Ἀνδρομέδα καὶ
[3, 8]	ἐκφαίνεται τοσοῦτον, ὅσον ἀνέῳξεν ὁ	γραφεὺς	τὸ διόρυγμα τοῦ τραύματος· ἐρείδει
[3, 7]	τοῦ λίθου τὸν κόλπον ὁ	γραφεύς,	ὡς ἔτεκεν αὐτὸν ἡ γῆ.
[3, 7]	δράκοντας· οὕτως ἀπειλεῖ κἀν τῇ	γραφῇ.	ὅπλον μὲν τοῦτο τῇ λαιᾷ
[3, 8]	ἠλέησας ἂν ὡς ἀλγοῦσαν τὴν	γραφήν.	ἀναφέρει δὲ λυπούμενον Ἡρακλῆς· ἕστηκε
[3, 25]	δοκιμάζει τὸν ὄρνιν ἐκ τῆς	γραφῆς.	ὁ δὲ οἶδεν ἀπιστούμενος καὶ
[3, 2]	ἤδη ἡ ναῦς τῶν ἐπίπλων	γυμνή·	ὁ δὲ χειμὼν οὐκ ἐσπένδετο.
[3, 12]	ἐκόμα δὲ καὶ ὁ ἵππος·	γυμνὸς	ἦν, ἄστρωτος καὶ οὐκ ἔχων
[3, 7]	βαίνει δὲ ἐπὶ τὸ θηρίον	γυμνὸς	τὸ πᾶν· χλαμὺς ἀμφὶ τοῖς
[3, 13]	οὐκ εἰδότες, ὡς δὲ εἶδον	γυμνοὺς	καὶ δεσμὰ ἔχοντας, ὑπονοήσαντες τὴν
[3, 7]	οἷον ἀπὸ δένδρων ἕλκουσαι νήματα	γυναῖκες	ὑφαίνουσιν Ἰνδαί. τὸ δὲ κῆτος
[3, 2]	κῦμα, ἐπάφλαζε τὸ πνεῦμα, ὀλολυγμὸς	γυναικῶν,	ἀλαλαγμὸς ἀνδρῶν, κελευσμὸς ναυτῶν, πάντα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/03/2006