Livre, chapitre |
[2, 36] |
τὸ
κεφάλαιον
τῆς
ἡδονῆς.
ποθεινὸν
|
γὰρ |
ἀεὶ
τὸ
ἀκόρεστον.
τὸ
μὲν |
[2, 12] |
δὲ
ἔργον
εὐθὺς
ἀπέβη·
τὸν
|
γὰρ |
ἀετὸν
ἀναπτάντα
ἐπὶ
τὴν
θάλασσαν |
[2, 15] |
οἱ
τοῦ
Νείλου
βόες.
βοῦς
|
γὰρ |
Αἰγύπτιος
οὐ
τὸ
μέγεθος
μόνον |
[2, 29] |
τῆς
ψυχῆς
κύματα·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
αἰδὼς
διὰ
τῶν
ὀμμάτων
εἰσρέουσα |
[2, 14] |
γίνεται
τῆς
ἄγρας·
ὅ
τι
|
γὰρ |
ἂν
εἰς
αὐτὴν
ἐμπέσῃ
τῆς |
[2, 37] |
ταῖς
εἰς
Ἀφροδίτην
πωλουμέναις·
ἄλλος
|
γὰρ |
ἂν
ἴσως
εἰπεῖν
τι
καὶ |
[2, 4] |
ἐγώ
σοι
παρέξω.
τὴν
Κλειὼ
|
γὰρ |
ἀπάξω
μάλιστα
ὅταν
ἐπιτήδειον
ἴδω |
[2, 35] |
Μενέλαος
ἔφη,
τοῦτο
ἐκείνου;
καὶ
|
γὰρ |
ἁπλούστεροι
παῖδες
γυναικῶν,
καὶ
τὸ |
[2, 8] |
ὃ
πρῶτόν
ἐστι
γλυκύ.
καὶ
|
γὰρ |
ἀπὸ
τοῦ
καλλίστου
τῶν
τοῦ |
[2, 14] |
οὐκ
ἀφῆκε
τὴν
γῆν·
συνδεῖ
|
γὰρ |
αὐτὴν
πρὸς
τὴν
ἤπειρον
στενὸς |
[2, 7] |
παρῄνει,
λέγουσα
μηδὲν
ἄχθεσθαι·
παύσειν
|
γὰρ |
αὐτὴν
τῆς
ἀλγηδόνος
δύο
ἐπᾴσασαν |
[2, 7] |
ἀλγηδόνος
δύο
ἐπᾴσασαν
ῥήματα·
διδαχθῆναι
|
γὰρ |
αὐτὴν
ὑπό
τινος
Αἰγυπτίας
εἰς |
[2, 11] |
συνεκρότει
θᾶττον
ἢ
διεγνώκει.
ἐνύπνια
|
γὰρ |
αὐτὸν
διετάραττε
πολλά.
ἔδοξεν
ἄγειν |
[2, 14] |
πρὸς
ἰχθὺν
ἄγκιστρον
γίνεται,
ἀγρεύει
|
γὰρ |
αὐτόν·
ἡ
δὲ
πίσσα
δέλεαρ |
[2, 36] |
ἀεὶ
καὶ
μᾶλλον
ἀνθεῖ·
οὐ
|
γὰρ |
γεγηρακυῖαν
ἔχει
τὴν
ἡδονήν·
καὶ |
[2, 29] |
βαλόντα
τοῖς
αὐτοῖς
βλήμασι·
λόγος
|
γὰρ |
γλώσσης
βέλος
ἄλλης
γλώσσης
βέλει |
[2, 25] |
διὰ
τὸν
φόβον
δυναμένη.
φόβος
|
γὰρ |
γλώττης
ἐστὶ
δεσμός.
ἓν
οἶδα |
[2, 36] |
οὐρανοὺς
διὰ
κάλλος
γυνή
(καὶ
|
γὰρ
|
γυναιξὶ
κεκοινώνηκεν
ὁ
Ζεύς)
ἀλλ´ |
[2, 2] |
ἑορτὴ
προτρυγαίου
Διονύσου
τότε.
τὸν
|
γὰρ |
Διόνυσον
Τύριοι
νομίζουσιν
ἑαυτῶν,
ἐπεὶ |
[2, 26] |
κατόπιν
ὁρῶμεν
σπουδῇ
θέουσαν·
ἦν
|
γὰρ |
δρασμὸν
βεβουλευμένη.
ἅμα
τε
οὖν |
[2, 16] |
τὴν
γυναῖκα)
πυθόμενος
οὐδέν
(ἦν
|
γὰρ |
ἑαλωκὼς
ἐκ
τῆς
θέας)
δείκνυσιν |
[2, 13] |
Σωστράτου
καὶ
ἄλλως
ἐρῶντα·
ἀναπλάττων
|
γὰρ |
ἑαυτῷ
τῆς
παιδὸς
τὸ
κάλλος |
[2, 22] |
εἶπεν·
Ὢ
τῆς
ἀνοίας·
προὐκαλούμην
|
γὰρ |
ἐγὼ
λέοντα,
ὀλίγος
δέ
με |
[2, 36] |
κάλλος
αὐτοῦ
φεύγει
ταχύ.
δύο
|
γὰρ |
ἐγὼ
νομίζω
κατ´
ἀνθρώπους
κάλλη |
[2, 14] |
τὴν
τοῦ
ὕδατος
φύσιν.
ἐθεασάμην
|
γὰρ |
ἐγὼ
τοιαῦτα
μυστήρια.
τὸ
γοῦν |
[2, 1] |
ἀκροασόμενοι
δῆθεν
τῶν
κιθαρισμάτων·
οὐ
|
γὰρ |
ἐδυνάμην
ἐμαυτοῦ
κἂν
ἐπ´
ὀλίγον |
[2, 36] |
ἀεὶ
τὸ
ἀκόρεστον.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
εἰς
χρῆσιν
χρονιώτερον
τῷ
κόρῳ |
[2, 22] |
τῶν
λειμώνων
κόμαι·
αἱ
μὲν
|
γάρ |
εἰσιν
ὥσπερ
ἐσθῆτες,
ἃς
ὅταν |
[2, 2] |
φῦναι
τῶν
οἴνων
μητέρα.
εἶναι
|
γὰρ |
ἐκεῖ
τινα
φιλόξενον
ποιμένα,
οἷον
|
[2, 21] |
με
μάτην
αἰτιᾷ;
τὰ
μὲν
|
γὰρ
|
ἐμὰ
πάντα
ἔχεις
ὅσα
πλάττειν |
[2, 14] |
εἰς
ἀμφότερα
αὑτὴν
ἥρμοσε.
καὶ
|
γὰρ |
ἐν
θαλάσσῃ
κάθηται
καὶ
οὐκ |
[2, 35] |
τῷ
τοῦ
Ταντάλου
πόματι;
πολλάκις
|
γὰρ |
ἐν
ᾧ
πίνεται
πέφευγε,
καὶ |
[2, 2] |
πάλιν
δείπνου
καιρὸς
ἦν.
ἦν
|
γὰρ |
ἑορτὴ
προτρυγαίου
Διονύσου
τότε.
τὸν |
[2, 34] |
μειρακίου
γονεῖς
οὐκ
ἄκοντα·
καὶ
|
γὰρ |
ἐπελθὼν
ἀπελογούμην
οὐδέν,
θανάτου
δὲ |
[2, 1] |
τῆς
ἁπαλῆς
μούσης
ἐλίγαινε·
ῥόδον
|
γὰρ |
ἐπῄνει
τὸ
ᾆσμα.
εἴ
τις |
[2, 31] |
ἐφορμοῦσαν.
καὶ
οὐκ
ἠτυχήσαμεν·
ὡς
|
γὰρ |
ἐπὶ
τοῦ
Βηρυτίων
λιμένος
ἤλθομεν, |
[2, 3] |
τὸν
οἶνον
ὑπέκκαυμα
φέρων·
οἶνος
|
γὰρ |
ἔρωτος
τροφή.
ἤδη
δὲ
καὶ |
[2, 2] |
τὸ
χαμαὶ
ῥέον.
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἐς
τὰ
στέρνα
καταβαίνει
καὶ |
[2, 2] |
οὕτως
εὗρες
αἷμα
γλυκύ;
οὐ
|
γάρ |
ἐστιν
ἐκεῖνο
τὸ
χαμαὶ
ῥέον. |
[2, 35] |
ἄλυπον
ἔχοντα
τὴν
ἡδονήν·
καταλείπει
|
γὰρ |
ἔτι
διψῶντα.
~Καὶ
ὁ
Μενέλαος, |
[2, 19] |
ἀνάγκην
ἀλλήλοις
ἐπιθῶμεν
πίστεως.
ἂν
|
γὰρ |
ἡμᾶς
Ἀφροδίτη
μυσταγωγήσῃ,
οὐ
μή
|
[2, 16] |
Λευκίππη
νοσεῖν
ἔνδον
ὑπέμεινε
(συνέκειτο
|
γὰρ |
ἡμῖν
εἰς
ταὐτὸν
ἐλθεῖν,
ὡς |
[2, 23] |
τῆς
θυγατρὸς
θάλαμον
τρέχει
(ἐγγὺς
|
γὰρ
|
ἦν)
ἄρτι
μου
κατακλιθέντος.
ἐγὼ |
[2, 17] |
δίδωσι
δὲ
τῷ
Ζήνωνι·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἦν
ὄνομα
τῷ
οἰκέτῃ,
ὃν |
[2, 15] |
ὀψόμεναι
τὴν
θυσίαν
ἐξῄεσαν·
καὶ
|
γὰρ |
ἦν
πολυτελής.
πολλὴ
μὲν
ἡ |
[2, 10] |
καὶ
τοῦ
πολέμου
καταπεφρονηκώς·
πολλὰ
|
γὰρ |
ἦν
τὰ
τότε
ὁπλίζοντά
με |
[2, 17] |
ἁρπαγὴν
παρεσκευάκει.
ὁ
δὲ
(ἦν
|
γὰρ |
καὶ
ἄλλως
εὔρωστος
τὸ
σῶμα |
[2, 31] |
φαρμάκῳ
καταβαπτίσας
ὁ
Σάτυρος
(προσεπεποίητο
|
γὰρ |
καὶ
αὐτῆς,
ἐξ
οὗ
τῷ |
[2, 35] |
πολὺ
κρατεῖ
μου
Κλεινίας·
ἐβούλετο
|
γὰρ |
λέγειν
κατὰ
γυναικῶν,
ὥσπερ
εἰώθει. |
[2, 22] |
ὀϊστὸς
καὶ
τόξον
γίνομαι·
τοξεύει
|
γάρ |
με
διαέριον
τὸ
πτερόν,
ἐμπεσὼν |
[2, 15] |
τὴν
χροιὰν
εὐτυχεῖ·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
μέγεθος
πάνυ
μέγας,
τὸν
αὐχένα |
[2, 7] |
ἐπὶ
τοῦ
στόματος
φέρεις·
καὶ
|
γὰρ |
μέλιτος
γέμεις,
καὶ
τιτρώσκει
σου |
[2, 4] |
δὲ
ἐλέγχειν
βουλόμενον
λανθάνειν.
ὁ
|
γὰρ |
μετὰ
κλοπῆς
ἐρῶν
ἂν
ἐλεγχθῇ
|
[2, 10] |
Νῦν
μὲν
ἀνδρίζεσθαι
καιρός.
ἡ
|
γὰρ |
μήτηρ
τῆς
κόρης,
ὡς
οἶσθα, |
[2, 10] |
με
φαιδρῷ
τῷ
προσώπῳ·
καθορᾶν
|
γάρ |
μοι
ἐδόκει
ὅσα
ἐπράττομεν,
ὑπό |
[2, 37] |
σκευάζει
τὸ
φίλημα
γλυκύτερον.
οὐ
|
γὰρ |
μόνον
ἐθέλει
φιλεῖν
τοῖς
χείλεσιν, |
[2, 27] |
οὕτω
δοκῇ,
συσκευασαμένους
ἀπελθεῖν.
οὐδὲ
|
γὰρ |
νῦν
οἶδε
τῆς
κόρης
ἡ |
[2, 14] |
χρησμοῦ
ἔστι
πάντα
ἐνταῦθα.
φυτώνυμον
|
γὰρ |
ὁ
θεὸς
εἶπεν
αὐτήν,
ἐπεὶ |
[2, 31] |
Λευκίππην
τοῦ
Σατύρου
χειραγωγοῦντος.
καὶ
|
γὰρ |
ὁ
Κώνωψ,
ὅσπερ
ἡμῖν
ἐφήδρευε, |
[2, 36] |
διάκονος
τῆς
τιμῆς
ἐξέωσται·
ἦν
|
γάρ, |
οἶμαι,
γυνή.
~Ὑπολαβὼν
οὖν
ἐγώ, |
[2, 14] |
ἀνάμεινον
ἐκπετάσας
τὰ
ὦτα.
ἐὰν
|
γὰρ |
ὀλίγος
ἄνεμος
εἰς
τὰς
δίνας |
[2, 22] |
καὶ
γελοῖον
ᾖ
καταλέγειν·
ὄργανον
|
γὰρ |
ὅλος
εἰμὶ
πολέμου.
μετὰ
μὲν |
[2, 13] |
αὑτῷ
τὴν
ἐπιθυμίαν
τελέσαι.
νόμου
|
γὰρ |
ὄντος
Βυζαντίοις,
εἴ
τις
ἁρπάσας |
[2, 12] |
μεσούσης
ἐπὶ
θάλατταν
ἥκοντας·
ὁ
|
γὰρ |
ὄρνις
ἔτυχεν
ἱπτάμενος
ἐκεῖ.
τὸ |
[2, 12] |
δὲ
πλέον
οὐδὲν
ἦν·
ὁ
|
γὰρ
|
ὄρνις
ᾤχετο
φέρων
τὴν
ἄγραν. |
[2, 22] |
καὶ
δάκνεις
τοῖς
ὀδοῦσι.
ταῦτα
|
γὰρ |
οὐ
ποιεῖ
μαχομένη
γυνή;
ποῖον |
[2, 35] |
λόγον
ἐρωτικῆς
ἐχόμενον
ψυχαγωγίας·
καὶ
|
γὰρ |
οὐδὲ
ἡ
Λευκίππη
παρῆν,
ἀλλ´ |
[2, 38] |
τῶν
παίδων
ἀντάκουσον.
γυναικὶ
μὲν
|
γὰρ |
πάντα
ἐπίπλαστα,
καὶ
τὰ
ῥήματα |
[2, 26] |
Κλειώ·
Κἀγὼ
σὺν
ὑμῖν·
ἢν
|
γὰρ |
περιμείνω
τὴν
ἕω,
θάνατός
μοι
|
[2, 35] |
εἰς
τοὺς
ἄρρενας
ἔρως.
Οὐ
|
γὰρ |
πολὺ
ἄμεινον,
ὁ
Μενέλαος
ἔφη, |
[2, 35] |
κοινωνὸν
ἔρωτος
εὑρών.
οὐκ
οἶδα
|
γὰρ |
πῶς
ἐπιχωριάζει
νῦν
ὁ
εἰς |
[2, 7] |
φιλτάτη,
πάλιν
τέτρωμαι
χαλεπώτερον·
ἐπὶ
|
γὰρ |
τὴν
καρδίαν
κατέρρευσε
τὸ
τραῦμα |
[2, 29] |
ἄλλης
γλώσσης
βέλει
θεραπεύεται·
καὶ
|
γὰρ |
τῆς
καρδίας
ἔπαυσε
τὸ
θυμούμενον |
[2, 2] |
καὶ
ὁ
βοῦς
ἔπινεν·
οὔπω
|
γὰρ |
τὸ
ἀμπέλινον
ἦν.
καὶ
ὁ |
[2, 13] |
ἦν
ἐξ
ἀκοῆς
ἐραστής·
τοσαύτη
|
γὰρ |
τοῖς
ἀκολάστοις
ὕβρις,
ὡς
καὶ |
[2, 4] |
τὸ
αὐτόματον
ἡμῶν
προὐνόησεν.
ἡ
|
γὰρ |
τὸν
θάλαμον
αὐτῆς
πεπιστευμένη
Κλειὼ |
[2, 26] |
καὶ
ὁ
Κλεινίας,
ἐν
ὑπερῴῳ
|
γὰρ |
τὸν
θάλαμον
εἶχε,
διαλεγομένων
ἡμῶν |
[2, 37] |
ὅσον
μὴ
ταχὺ
φθείρεται·
ἐγγὺς
|
γὰρ |
τοῦ
θείου
τὸ
ἄφθαρτον.
τὸ |
[2, 23] |
ἅμα
καὶ
φόβου.
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
κινδύνου
φόβος
ἐθορύβει
τὰς |
[2, 16] |
ἐμήν,
νομίσας
Λευκίππην
εἶναι
(ἐγνώρισε
|
γὰρ |
τοῦ
Σωστράτου
τὴν
γυναῖκα)
πυθόμενος |
[2, 14] |
Τύρον,
εἶπεν,
Ἡρακλεῖ·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
χρησμοῦ
ἔστι
πάντα
ἐνταῦθα. |
[2, 8] |
φωνὴ
δὲ
ψυχῆς
σκιά.
αἱ
|
γὰρ |
τῶν
στομάτων
συμβολαὶ
κιρνάμεναι
καὶ |
[2, 8] |
τοῦ
σώματος
ὀργάνων
τίκτεται·
στόμα
|
γὰρ |
φωνῆς
ὄργανον·
φωνὴ
δὲ
ψυχῆς |
[2, 11] |
βάπτουσιν
Ἀφροδίτης
τὸν
πέπλον.
ἦν
|
γὰρ |
χρόνος
ὅτε
τῆς
πορφύρας
ὁ |
[2, 5] |
σοὶ
περιμένεις;
εἶτα
προσετίθην·
Τί
|
γάρ, |
ὦ
κακόδαιμον,
οὐ
σωφρονεῖς;
τί |
[2, 29] |
τὰ
ἕλκη
τῇ
σιωπῇ·
αἱ
|
γὰρ |
ὠδῖνες
τῶν
ἐκ
τοῦ
λόγου |
[2, 14] |
τὸ
μάντευμα,
Σώστρατος
(τοῦ
πολέμου
|
γάρ, |
ὡς
ἔφην,
στρατηγὸς
ἦν
οὗτος) |
[2, 14] |
γὰρ
αὐτόν·
ἡ
δὲ
πίσσα
|
δέλεαρ |
γίνεται
τῆς
ἄγρας·
ὅ
τι |
[2, 38] |
δὲ
παιδὸς
φιλήματος
εἰκών·
εἰ
|
νέκταρ |
ἐπήγνυτο
καὶ
χεῖλος
ἐγίνετο,
τοιαῦτα
|
[2, 14] |
σοι
τὸ
ὕδωρ
ψυχρόν
ἐστιν
|
οἷόνπερ |
χιών,
καὶ
οὔτε
τὸ
πῦρ |
[2, 20] |
τὰ
πραττόμενα
ἡμῖν·
μάλιστα
δέ,
|
ὅπερ |
ἦν,
ὑποπτεύσας
μή
τι
νύκτωρ |
[2, 31] |
ἡμᾶς
πρὸ
τῶν
πυλῶν
ἐξεδέχετο,
|
ὅπερ |
ὁ
Κλεινίας
παρεσκεύασε,
καὶ
ἔφθασεν |
[2, 31] |
χειραγωγοῦντος.
καὶ
γὰρ
ὁ
Κώνωψ,
|
ὅσπερ |
ἡμῖν
ἐφήδρευε,
κατὰ
τύχην
ἐκείνην |
[2, 35] |
ἐβούλετο
γὰρ
λέγειν
κατὰ
γυναικῶν,
|
ὥσπερ |
εἰώθει.
ῥᾷον
δ´
ἂν
εἴποι |
[2, 5] |
γαμεῖν.
ἐδόκουν
πεπεῖσθαι·
κάτωθεν
δὲ
|
ὥσπερ |
ἐκ
τῆς
καρδίας
ὁ
Ἔρως |
[2, 15] |
βαδίζει
δὲ
ταῦρος
ὑψαυχενῶν
καὶ
|
ὥσπερ |
ἐπιδεικνύμενος
ὅτι
τῶν
ἄλλων
βοῶν |
[2, 22] |
κόμαι·
αἱ
μὲν
γάρ
εἰσιν
|
ὥσπερ |
ἐσθῆτες,
ἃς
ὅταν
θέλω
παῦσαι |
[2, 22] |
τραύματος
ἡ
πληγή,
ὁ
δὲ
|
ὥσπερ |
παλαιστὴς
τὸ
σῶμα
σκευάζων
εἰς |
[2, 10] |
αὐτὴν
ἐκ
τῆς
πρώτης
προσβολῆς,
|
ὥσπερ |
στρατιώτης
ἤδη
νενικηκὼς
καὶ
τοῦ |
[2, 37] |
ἡδονῇ.
ἐγγίζει
δὲ
τοῖς
χείλεσιν
|
ὥσπερ |
σφραγῖδας
τὰ
φιλήματα,
φιλεῖ
δὲ |
[2, 8] |
δὲ
ἐπικαθημένου
μοι
τοῦ
φιλήματος
|
ὥσπερ |
σώματος
καὶ
ἐφύλαττον
ἀκριβῶς
ὡς |
[2, 14] |
ἤπειρον
στενὸς
αὐχήν,
καὶ
ἔστιν
|
ὥσπερ
|
τῆς
νήσου
τράχηλος.
οὐκ
ἐρρίζωται |
[2, 6] |
πέπρακέ
μέ
τίς
σοι
θεῶν
|
ὥσπερ |
τὸν
Ἡρακλέα
τῇ
Ὀμφάλῃ.
Τὸν |
[2, 36] |
μὲν
οὐράνιον,
τὸ
δὲ
πάνδημον,
|
ὥσπερ |
τοῦ
κάλλους
αἱ
χορηγοὶ
θεαί. |
[2, 18] |
τῶν
γάμων,
ἠχθόμην
δὲ
ὅμως
|
ὑπὲρ |
ἀδελφῆς
περιπεσούσης
τοιαύτῃ
συμφορᾷ.
~Ὀλίγας |
[2, 24] |
σὺ
μὲν
ἐν
Βυζαντίῳ
πολεμεῖς
|
ὑπὲρ |
ἀλλοτρίων
γάμων,
ἐν
Τύρῳ
δὲ |
[2, 25] |
καὶ
λέγει·
Μὴ
λοιδόρει
μου,
|
μῆτερ, |
τὴν
παρθενίαν·
οὐδὲν
ἔργον
μοι
|
[2, 22] |
ἐμοὶ
δὲ
μέγεθος
μὲν
ὁ
|
ἀὴρ |
ὅλος,
ὅσον
μου
καταλαμβάνει
τὸ |
[2, 12] |
τι
τοιοῦτον·
ἐπειδὴ
θυσάμενος
ὁ
|
πατὴρ |
ἔτυχε
καὶ
τὰ
θύματα
ἐπέκειτο |
[2, 29] |
ἀφρῷ.
λόγος
δὲ
τούτων
ἁπάντων
|
πατήρ, |
καὶ
ἔοικεν
ἐπὶ
σκοπῷ
τόξον |
[2, 12] |
γάμους.
καλεσάμενος
δὲ
μάντεις
ὁ
|
πατὴρ |
καὶ
τερατοσκόπους
τὸν
οἰωνὸν
διηγεῖται. |
[2, 11] |
~Ὀλίγων
δὲ
ἡμερῶν
διελθουσῶν
ὁ
|
πατήρ |
μοι
τοὺς
γάμους
συνεκρότει
θᾶττον |
[2, 30] |
ὅτε
καὶ
ἀποδημῶν
ἔτυχεν
ὁ
|
πατήρ, |
παρεσκευαζόμεθα
πρὸς
τὴν
φυγήν.
~Εἶχε |
[2, 12] |
βαφῆς.
~Ἔθυεν
οὖν
τότε
ὁ
|
πατὴρ |
προτέλεια
τῶν
γάμων.
ὡς
δὲ
|
[2, 3] |
τῷ
θεῷ.
φιλοφρονούμενος
οὖν
ὁ
|
πατὴρ |
τά
τε
ἄλλα
παρασκευάσας
ἐς |
[2, 3] |
ἐφ´
ὅσον
ἐστὶν
κενὸς
ὁ
|
κρατήρ· |
ἐὰν
δὲ
ἐγχέῃς
οἴνου,
κατὰ |
[2, 19] |
ἥ
τε
παρθένος
καὶ
ἡ
|
μήτηρ |
αὐτῆς
διειλήφεσαν,
ἑκάτερα
τὰ
ἀντικρύ, |
[2, 19] |
δὲ
ἀεὶ
τὴν
Λευκίππην
ἡ
|
μήτηρ |
ἔκλειεν
ἔνδοθεν
τὴν
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 10] |
μὲν
ἀνδρίζεσθαι
καιρός.
ἡ
γὰρ
|
μήτηρ |
τῆς
κόρης,
ὡς
οἶσθα,
μαλακίζεται |
[2, 27] |
νῦν
οἶδε
τῆς
κόρης
ἡ
|
μήτηρ
|
τίνα
κατέλαβεν,
ὡς
ὑμεῖς
φατε, |
[2, 16] |
~Ἔτυχεν
οὖν
ἡ
μὲν
ἐμὴ
|
μήτηρ |
τότε
μαλακῶς
ἔχουσα·
σκηψαμένη
δὲ |
[2, 23] |
πρῶτον.
ὡς
δὲ
ἡ
βελτίστη
|
γαστὴρ |
κατηνάγκασε,
πείθεται.
ἐπεὶ
δὲ
ἧκε |
[2, 11] |
ἔθιγε,
τὴν
πορφύραν
εἶχεν
ἡ
|
χείρ. |
συνῆκεν
οὖν
τοῦ
κόχλου
τὴν |
[2, 14] |
τὴν
ἐλαίαν
ᾐνίξατο
καὶ
τὸ
|
πῦρ, |
ἃ
παρ´
ἡμῖν
ἀλλήλοις
συνοικεῖ. |
[2, 5] |
τόξον,
οὐκ
ἔχεις
φυλάξασθαι
τὸ
|
πῦρ. |
ἂν
δὲ
καὶ
ταύτην
κατασβέσῃς |
[2, 4] |
καὶ
φαρέτρα
καὶ
βέλη
καὶ
|
πῦρ, |
ἀνδρεῖα
πάντα
καὶ
τόλμης
γέμοντα. |
[2, 11] |
αὐτοῦ
τὰς
δᾷδας
ἀποσβεσθῆναι
τὸ
|
πῦρ· |
ᾗ
καὶ
μᾶλλον
ἠπείγετο
συναγαγεῖν |
[2, 14] |
πεφύτευται
δὲ
σὺν
αὐτῇ
τὸ
|
πῦρ |
καὶ
ἀνάπτει
περὶ
τοὺς
πτόρθους |
[2, 37] |
ἀνήγαγεν
οὐκ
ὄρνις
ὠμηστής,
ἀλλὰ
|
πῦρ. |
καὶ
μὴ
θαυμάσῃς,
εἰ
διὰ |
[2, 2] |
δὲ
καταθορὸν
ἀναπνεῖ
κάτωθεν
ἡδονῆς
|
πῦρ. |
καὶ
ὁ
Διόνυσος
ἔφη·
Τοῦτό |
[2, 14] |
Σικελικῆς
πηγῆς
ὕδωρ
κεκερασμένον
ἔχει
|
πῦρ· |
καὶ
φλόγα
μὲν
ὄψει
κάτωθεν
|
[2, 14] |
οἷόνπερ
χιών,
καὶ
οὔτε
τὸ
|
πῦρ |
ὑπὸ
τοῦ
ὕδατος
κατασβέννυται
οὔτε
|
[2, 14] |
πηγή.
κοντὸν
οὖν
εἰς
τὸ
|
ὕδωρ
|
βαπτίζουσι
πίσσῃ
πεφαρμαγμένον
ἀνοίγουσί
τε |
[2, 14] |
αἱ
Λιβύων
παρθένοι,
ὅτι
τὸ
|
ὕδωρ
|
ἔχει
πλούσιον.
ὁ
δὲ
πλοῦτος |
[2, 14] |
τὸ
γοῦν
τῆς
Σικελικῆς
πηγῆς
|
ὕδωρ |
κεκερασμένον
ἔχει
πῦρ·
καὶ
φλόγα |
[2, 2] |
Τοῦτο
μέν
ἐστιν,
ἔφη,
τὸ
|
ὕδωρ, |
τοῦτο
δὲ
ἡ
πηγή.
ὁ |
[2, 2] |
Διόνυσος
ἔφη·
Τοῦτό
ἐστιν
ὀπώρας
|
ὕδωρ, |
τοῦτό
ἐστιν
αἷμα
βότρυος.
ἄγει |
[2, 2] |
Πόθεν,
ὦ
ξένε,
σοὶ
τὸ
|
ὕδωρ |
τοῦτο
τὸ
πορφυροῦν;
πόθεν
οὕτως
|
[2, 14] |
τοῦ
ὕδατος
κατασβέννυται
οὔτε
τὸ
|
ὕδωρ |
ὑπὸ
τοῦ
πυρὸς
φλέγεται,
ἀλλ´ |
[2, 14] |
κατὰ
τῆς
θαλάσσης,
ἀλλὰ
τὸ
|
ὕδωρ |
ὑπορρεῖ
κάτωθεν.
ὑπόκειται
δὲ
πορθμὸς |
[2, 14] |
ἄνω·
θιγόντι
δέ
σοι
τὸ
|
ὕδωρ |
ψυχρόν
ἐστιν
οἷόνπερ
χιών,
καὶ |
[2, 14] |
τὰς
δίνας
ἐμπέσῃ,
τὸ
μὲν
|
ὕδωρ |
ὡς
χορδὴ
κρούεται,
τὸ
δὲ |
[2, 20] |
ὅπερ
ἦν,
ὑποπτεύσας
μή
τι
|
νύκτωρ |
ἡμῖν
πραχθῇ,
διενυκτέρευε
μέχρι
πόρρω |
[2, 18] |
καὶ
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
παρεσκευαζόμεθα
|
νύκτωρ |
ὡς
θυσόμενοι
τῷ
θεῷ.
τούτων |