HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ρ  =  20 formes différentes pour 144 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[2, 36]   τὸ κεφάλαιον τῆς ἡδονῆς. ποθεινὸν  γὰρ   ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν
[2, 12]   δὲ ἔργον εὐθὺς ἀπέβη· τὸν  γὰρ   ἀετὸν ἀναπτάντα ἐπὶ τὴν θάλασσαν
[2, 15]   οἱ τοῦ Νείλου βόες. βοῦς  γὰρ   Αἰγύπτιος οὐ τὸ μέγεθος μόνον
[2, 29]   τῆς ψυχῆς κύματα· μὲν  γὰρ   αἰδὼς διὰ τῶν ὀμμάτων εἰσρέουσα
[2, 14]   γίνεται τῆς ἄγρας· τι  γὰρ   ἂν εἰς αὐτὴν ἐμπέσῃ τῆς
[2, 37]   ταῖς εἰς Ἀφροδίτην πωλουμέναις· ἄλλος  γὰρ   ἂν ἴσως εἰπεῖν τι καὶ
[2, 4]   ἐγώ σοι παρέξω. τὴν Κλειὼ  γὰρ   ἀπάξω μάλιστα ὅταν ἐπιτήδειον ἴδω
[2, 35]   Μενέλαος ἔφη, τοῦτο ἐκείνου; καὶ  γὰρ   ἁπλούστεροι παῖδες γυναικῶν, καὶ τὸ
[2, 8]   πρῶτόν ἐστι γλυκύ. καὶ  γὰρ   ἀπὸ τοῦ καλλίστου τῶν τοῦ
[2, 14]   οὐκ ἀφῆκε τὴν γῆν· συνδεῖ  γὰρ   αὐτὴν πρὸς τὴν ἤπειρον στενὸς
[2, 7]   παρῄνει, λέγουσα μηδὲν ἄχθεσθαι· παύσειν  γὰρ   αὐτὴν τῆς ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν
[2, 7]   ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν ῥήματα· διδαχθῆναι  γὰρ   αὐτὴν ὑπό τινος Αἰγυπτίας εἰς
[2, 11]   συνεκρότει θᾶττον διεγνώκει. ἐνύπνια  γὰρ   αὐτὸν διετάραττε πολλά. ἔδοξεν ἄγειν
[2, 14]   πρὸς ἰχθὺν ἄγκιστρον γίνεται, ἀγρεύει  γὰρ   αὐτόν· δὲ πίσσα δέλεαρ
[2, 36]   ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ  γὰρ   γεγηρακυῖαν ἔχει τὴν ἡδονήν· καὶ
[2, 29]   βαλόντα τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος  γὰρ   γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει
[2, 25]   διὰ τὸν φόβον δυναμένη. φόβος  γὰρ   γλώττης ἐστὶ δεσμός. ἓν οἶδα
[2, 36]   οὐρανοὺς διὰ κάλλος γυνή (καὶ  γὰρ   γυναιξὶ κεκοινώνηκεν Ζεύς) ἀλλ´
[2, 2]   ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν  γὰρ   Διόνυσον Τύριοι νομίζουσιν ἑαυτῶν, ἐπεὶ
[2, 26]   κατόπιν ὁρῶμεν σπουδῇ θέουσαν· ἦν  γὰρ   δρασμὸν βεβουλευμένη. ἅμα τε οὖν
[2, 16]   τὴν γυναῖκα) πυθόμενος οὐδέν (ἦν  γὰρ   ἑαλωκὼς ἐκ τῆς θέας) δείκνυσιν
[2, 13]   Σωστράτου καὶ ἄλλως ἐρῶντα· ἀναπλάττων  γὰρ   ἑαυτῷ τῆς παιδὸς τὸ κάλλος
[2, 22]   εἶπεν· τῆς ἀνοίας· προὐκαλούμην  γὰρ   ἐγὼ λέοντα, ὀλίγος δέ με
[2, 36]   κάλλος αὐτοῦ φεύγει ταχύ. δύο  γὰρ   ἐγὼ νομίζω κατ´ ἀνθρώπους κάλλη
[2, 14]   τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν. ἐθεασάμην  γὰρ   ἐγὼ τοιαῦτα μυστήρια. τὸ γοῦν
[2, 1]   ἀκροασόμενοι δῆθεν τῶν κιθαρισμάτων· οὐ  γὰρ   ἐδυνάμην ἐμαυτοῦ κἂν ἐπ´ ὀλίγον
[2, 36]   ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν  γὰρ   εἰς χρῆσιν χρονιώτερον τῷ κόρῳ
[2, 22]   τῶν λειμώνων κόμαι· αἱ μὲν  γάρ   εἰσιν ὥσπερ ἐσθῆτες, ἃς ὅταν
[2, 2]   φῦναι τῶν οἴνων μητέρα. εἶναι  γὰρ   ἐκεῖ τινα φιλόξενον ποιμένα, οἷον
[2, 21]   με μάτην αἰτιᾷ; τὰ μὲν  γὰρ   ἐμὰ πάντα ἔχεις ὅσα πλάττειν
[2, 14]   εἰς ἀμφότερα αὑτὴν ἥρμοσε. καὶ  γὰρ   ἐν θαλάσσῃ κάθηται καὶ οὐκ
[2, 35]   τῷ τοῦ Ταντάλου πόματι; πολλάκις  γὰρ   ἐν πίνεται πέφευγε, καὶ
[2, 2]   πάλιν δείπνου καιρὸς ἦν. ἦν  γὰρ   ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν
[2, 34]   μειρακίου γονεῖς οὐκ ἄκοντα· καὶ  γὰρ   ἐπελθὼν ἀπελογούμην οὐδέν, θανάτου δὲ
[2, 1]   τῆς ἁπαλῆς μούσης ἐλίγαινε· ῥόδον  γὰρ   ἐπῄνει τὸ ᾆσμα. εἴ τις
[2, 31]   ἐφορμοῦσαν. καὶ οὐκ ἠτυχήσαμεν· ὡς  γὰρ   ἐπὶ τοῦ Βηρυτίων λιμένος ἤλθομεν,
[2, 3]   τὸν οἶνον ὑπέκκαυμα φέρων· οἶνος  γὰρ   ἔρωτος τροφή. ἤδη δὲ καὶ
[2, 2]   τὸ χαμαὶ ῥέον. τὸ μὲν  γὰρ   ἐς τὰ στέρνα καταβαίνει καὶ
[2, 2]   οὕτως εὗρες αἷμα γλυκύ; οὐ  γάρ   ἐστιν ἐκεῖνο τὸ χαμαὶ ῥέον.
[2, 35]   ἄλυπον ἔχοντα τὴν ἡδονήν· καταλείπει  γὰρ   ἔτι διψῶντα. ~Καὶ Μενέλαος,
[2, 19]   ἀνάγκην ἀλλήλοις ἐπιθῶμεν πίστεως. ἂν  γὰρ   ἡμᾶς Ἀφροδίτη μυσταγωγήσῃ, οὐ μή
[2, 16]   Λευκίππη νοσεῖν ἔνδον ὑπέμεινε (συνέκειτο  γὰρ   ἡμῖν εἰς ταὐτὸν ἐλθεῖν, ὡς
[2, 23]   τῆς θυγατρὸς θάλαμον τρέχει (ἐγγὺς  γὰρ   ἦν) ἄρτι μου κατακλιθέντος. ἐγὼ
[2, 17]   δίδωσι δὲ τῷ Ζήνωνι· τοῦτο  γὰρ   ἦν ὄνομα τῷ οἰκέτῃ, ὃν
[2, 15]   ὀψόμεναι τὴν θυσίαν ἐξῄεσαν· καὶ  γὰρ   ἦν πολυτελής. πολλὴ μὲν
[2, 10]   καὶ τοῦ πολέμου καταπεφρονηκώς· πολλὰ  γὰρ   ἦν τὰ τότε ὁπλίζοντά με
[2, 17]   ἁρπαγὴν παρεσκευάκει. δὲ (ἦν  γὰρ   καὶ ἄλλως εὔρωστος τὸ σῶμα
[2, 31]   φαρμάκῳ καταβαπτίσας Σάτυρος (προσεπεποίητο  γὰρ   καὶ αὐτῆς, ἐξ οὗ τῷ
[2, 35]   πολὺ κρατεῖ μου Κλεινίας· ἐβούλετο  γὰρ   λέγειν κατὰ γυναικῶν, ὥσπερ εἰώθει.
[2, 22]   ὀϊστὸς καὶ τόξον γίνομαι· τοξεύει  γάρ   με διαέριον τὸ πτερόν, ἐμπεσὼν
[2, 15]   τὴν χροιὰν εὐτυχεῖ· τὸ μὲν  γὰρ   μέγεθος πάνυ μέγας, τὸν αὐχένα
[2, 7]   ἐπὶ τοῦ στόματος φέρεις· καὶ  γὰρ   μέλιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου
[2, 4]   δὲ ἐλέγχειν βουλόμενον λανθάνειν.  γὰρ   μετὰ κλοπῆς ἐρῶν ἂν ἐλεγχθῇ
[2, 10]   Νῦν μὲν ἀνδρίζεσθαι καιρός.  γὰρ   μήτηρ τῆς κόρης, ὡς οἶσθα,
[2, 10]   με φαιδρῷ τῷ προσώπῳ· καθορᾶν  γάρ   μοι ἐδόκει ὅσα ἐπράττομεν, ὑπό
[2, 37]   σκευάζει τὸ φίλημα γλυκύτερον. οὐ  γὰρ   μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς χείλεσιν,
[2, 27]   οὕτω δοκῇ, συσκευασαμένους ἀπελθεῖν. οὐδὲ  γὰρ   νῦν οἶδε τῆς κόρης
[2, 14]   χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα. φυτώνυμον  γὰρ   θεὸς εἶπεν αὐτήν, ἐπεὶ
[2, 31]   Λευκίππην τοῦ Σατύρου χειραγωγοῦντος. καὶ  γὰρ   Κώνωψ, ὅσπερ ἡμῖν ἐφήδρευε,
[2, 36]   διάκονος τῆς τιμῆς ἐξέωσται· ἦν  γάρ,   οἶμαι, γυνή. ~Ὑπολαβὼν οὖν ἐγώ,
[2, 14]   ἀνάμεινον ἐκπετάσας τὰ ὦτα. ἐὰν  γὰρ   ὀλίγος ἄνεμος εἰς τὰς δίνας
[2, 22]   καὶ γελοῖον καταλέγειν· ὄργανον  γὰρ   ὅλος εἰμὶ πολέμου. μετὰ μὲν
[2, 13]   αὑτῷ τὴν ἐπιθυμίαν τελέσαι. νόμου  γὰρ   ὄντος Βυζαντίοις, εἴ τις ἁρπάσας
[2, 12]   μεσούσης ἐπὶ θάλατταν ἥκοντας·  γὰρ   ὄρνις ἔτυχεν ἱπτάμενος ἐκεῖ. τὸ
[2, 12]   δὲ πλέον οὐδὲν ἦν·  γὰρ   ὄρνις ᾤχετο φέρων τὴν ἄγραν.
[2, 22]   καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι. ταῦτα  γὰρ   οὐ ποιεῖ μαχομένη γυνή; ποῖον
[2, 35]   λόγον ἐρωτικῆς ἐχόμενον ψυχαγωγίας· καὶ  γὰρ   οὐδὲ Λευκίππη παρῆν, ἀλλ´
[2, 38]   τῶν παίδων ἀντάκουσον. γυναικὶ μὲν  γὰρ   πάντα ἐπίπλαστα, καὶ τὰ ῥήματα
[2, 26]   Κλειώ· Κἀγὼ σὺν ὑμῖν· ἢν  γὰρ   περιμείνω τὴν ἕω, θάνατός μοι
[2, 35]   εἰς τοὺς ἄρρενας ἔρως. Οὐ  γὰρ   πολὺ ἄμεινον, Μενέλαος ἔφη,
[2, 35]   κοινωνὸν ἔρωτος εὑρών. οὐκ οἶδα  γὰρ   πῶς ἐπιχωριάζει νῦν εἰς
[2, 7]   φιλτάτη, πάλιν τέτρωμαι χαλεπώτερον· ἐπὶ  γὰρ   τὴν καρδίαν κατέρρευσε τὸ τραῦμα
[2, 29]   ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται· καὶ  γὰρ   τῆς καρδίας ἔπαυσε τὸ θυμούμενον
[2, 2]   καὶ βοῦς ἔπινεν· οὔπω  γὰρ   τὸ ἀμπέλινον ἦν. καὶ
[2, 13]   ἦν ἐξ ἀκοῆς ἐραστής· τοσαύτη  γὰρ   τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ
[2, 4]   τὸ αὐτόματον ἡμῶν προὐνόησεν.  γὰρ   τὸν θάλαμον αὐτῆς πεπιστευμένη Κλειὼ
[2, 26]   καὶ Κλεινίας, ἐν ὑπερῴῳ  γὰρ   τὸν θάλαμον εἶχε, διαλεγομένων ἡμῶν
[2, 37]   ὅσον μὴ ταχὺ φθείρεται· ἐγγὺς  γὰρ   τοῦ θείου τὸ ἄφθαρτον. τὸ
[2, 23]   ἅμα καὶ φόβου. μὲν  γὰρ   τοῦ κινδύνου φόβος ἐθορύβει τὰς
[2, 16]   ἐμήν, νομίσας Λευκίππην εἶναι (ἐγνώρισε  γὰρ   τοῦ Σωστράτου τὴν γυναῖκα) πυθόμενος
[2, 14]   Τύρον, εἶπεν, Ἡρακλεῖ· τὰ μὲν  γὰρ   τοῦ χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα.
[2, 8]   φωνὴ δὲ ψυχῆς σκιά. αἱ  γὰρ   τῶν στομάτων συμβολαὶ κιρνάμεναι καὶ
[2, 8]   τοῦ σώματος ὀργάνων τίκτεται· στόμα  γὰρ   φωνῆς ὄργανον· φωνὴ δὲ ψυχῆς
[2, 11]   βάπτουσιν Ἀφροδίτης τὸν πέπλον. ἦν  γὰρ   χρόνος ὅτε τῆς πορφύρας
[2, 5]   σοὶ περιμένεις; εἶτα προσετίθην· Τί  γάρ,   κακόδαιμον, οὐ σωφρονεῖς; τί
[2, 29]   τὰ ἕλκη τῇ σιωπῇ· αἱ  γὰρ   ὠδῖνες τῶν ἐκ τοῦ λόγου
[2, 14]   τὸ μάντευμα, Σώστρατος (τοῦ πολέμου  γάρ,   ὡς ἔφην, στρατηγὸς ἦν οὗτος)
[2, 14]   γὰρ αὐτόν· δὲ πίσσα  δέλεαρ   γίνεται τῆς ἄγρας· τι
[2, 38]   δὲ παιδὸς φιλήματος εἰκών· εἰ  νέκταρ   ἐπήγνυτο καὶ χεῖλος ἐγίνετο, τοιαῦτα
[2, 14]   σοι τὸ ὕδωρ ψυχρόν ἐστιν  οἷόνπερ   χιών, καὶ οὔτε τὸ πῦρ
[2, 20]   τὰ πραττόμενα ἡμῖν· μάλιστα δέ,  ὅπερ   ἦν, ὑποπτεύσας μή τι νύκτωρ
[2, 31]   ἡμᾶς πρὸ τῶν πυλῶν ἐξεδέχετο,  ὅπερ   Κλεινίας παρεσκεύασε, καὶ ἔφθασεν
[2, 31]   χειραγωγοῦντος. καὶ γὰρ Κώνωψ,  ὅσπερ   ἡμῖν ἐφήδρευε, κατὰ τύχην ἐκείνην
[2, 35]   ἐβούλετο γὰρ λέγειν κατὰ γυναικῶν,  ὥσπερ   εἰώθει. ῥᾷον δ´ ἂν εἴποι
[2, 5]   γαμεῖν. ἐδόκουν πεπεῖσθαι· κάτωθεν δὲ  ὥσπερ   ἐκ τῆς καρδίας Ἔρως
[2, 15]   βαδίζει δὲ ταῦρος ὑψαυχενῶν καὶ  ὥσπερ   ἐπιδεικνύμενος ὅτι τῶν ἄλλων βοῶν
[2, 22]   κόμαι· αἱ μὲν γάρ εἰσιν  ὥσπερ   ἐσθῆτες, ἃς ὅταν θέλω παῦσαι
[2, 22]   τραύματος πληγή, δὲ  ὥσπερ   παλαιστὴς τὸ σῶμα σκευάζων εἰς
[2, 10]   αὐτὴν ἐκ τῆς πρώτης προσβολῆς,  ὥσπερ   στρατιώτης ἤδη νενικηκὼς καὶ τοῦ
[2, 37]   ἡδονῇ. ἐγγίζει δὲ τοῖς χείλεσιν  ὥσπερ   σφραγῖδας τὰ φιλήματα, φιλεῖ δὲ
[2, 8]   δὲ ἐπικαθημένου μοι τοῦ φιλήματος  ὥσπερ   σώματος καὶ ἐφύλαττον ἀκριβῶς ὡς
[2, 14]   ἤπειρον στενὸς αὐχήν, καὶ ἔστιν  ὥσπερ   τῆς νήσου τράχηλος. οὐκ ἐρρίζωται
[2, 6]   πέπρακέ μέ τίς σοι θεῶν  ὥσπερ   τὸν Ἡρακλέα τῇ Ὀμφάλῃ. Τὸν
[2, 36]   μὲν οὐράνιον, τὸ δὲ πάνδημον,  ὥσπερ   τοῦ κάλλους αἱ χορηγοὶ θεαί.
[2, 18]   τῶν γάμων, ἠχθόμην δὲ ὅμως  ὑπὲρ   ἀδελφῆς περιπεσούσης τοιαύτῃ συμφορᾷ. ~Ὀλίγας
[2, 24]   σὺ μὲν ἐν Βυζαντίῳ πολεμεῖς  ὑπὲρ   ἀλλοτρίων γάμων, ἐν Τύρῳ δὲ
[2, 25]   καὶ λέγει· Μὴ λοιδόρει μου,  μῆτερ,   τὴν παρθενίαν· οὐδὲν ἔργον μοι
[2, 22]   ἐμοὶ δὲ μέγεθος μὲν  ἀὴρ   ὅλος, ὅσον μου καταλαμβάνει τὸ
[2, 12]   τι τοιοῦτον· ἐπειδὴ θυσάμενος  πατὴρ   ἔτυχε καὶ τὰ θύματα ἐπέκειτο
[2, 29]   ἀφρῷ. λόγος δὲ τούτων ἁπάντων  πατήρ,   καὶ ἔοικεν ἐπὶ σκοπῷ τόξον
[2, 12]   γάμους. καλεσάμενος δὲ μάντεις  πατὴρ   καὶ τερατοσκόπους τὸν οἰωνὸν διηγεῖται.
[2, 11]   ~Ὀλίγων δὲ ἡμερῶν διελθουσῶν  πατήρ   μοι τοὺς γάμους συνεκρότει θᾶττον
[2, 30]   ὅτε καὶ ἀποδημῶν ἔτυχεν  πατήρ,   παρεσκευαζόμεθα πρὸς τὴν φυγήν. ~Εἶχε
[2, 12]   βαφῆς. ~Ἔθυεν οὖν τότε  πατὴρ   προτέλεια τῶν γάμων. ὡς δὲ
[2, 3]   τῷ θεῷ. φιλοφρονούμενος οὖν  πατὴρ   τά τε ἄλλα παρασκευάσας ἐς
[2, 3]   ἐφ´ ὅσον ἐστὶν κενὸς  κρατήρ·   ἐὰν δὲ ἐγχέῃς οἴνου, κατὰ
[2, 19]   τε παρθένος καὶ  μήτηρ   αὐτῆς διειλήφεσαν, ἑκάτερα τὰ ἀντικρύ,
[2, 19]   δὲ ἀεὶ τὴν Λευκίππην  μήτηρ   ἔκλειεν ἔνδοθεν τὴν ἐπὶ τοῦ
[2, 10]   μὲν ἀνδρίζεσθαι καιρός. γὰρ  μήτηρ   τῆς κόρης, ὡς οἶσθα, μαλακίζεται
[2, 27]   νῦν οἶδε τῆς κόρης  μήτηρ   τίνα κατέλαβεν, ὡς ὑμεῖς φατε,
[2, 16]   ~Ἔτυχεν οὖν μὲν ἐμὴ  μήτηρ   τότε μαλακῶς ἔχουσα· σκηψαμένη δὲ
[2, 23]   πρῶτον. ὡς δὲ βελτίστη  γαστὴρ   κατηνάγκασε, πείθεται. ἐπεὶ δὲ ἧκε
[2, 11]   ἔθιγε, τὴν πορφύραν εἶχεν  χείρ.   συνῆκεν οὖν τοῦ κόχλου τὴν
[2, 14]   τὴν ἐλαίαν ᾐνίξατο καὶ τὸ  πῦρ,   παρ´ ἡμῖν ἀλλήλοις συνοικεῖ.
[2, 5]   τόξον, οὐκ ἔχεις φυλάξασθαι τὸ  πῦρ.   ἂν δὲ καὶ ταύτην κατασβέσῃς
[2, 4]   καὶ φαρέτρα καὶ βέλη καὶ  πῦρ,   ἀνδρεῖα πάντα καὶ τόλμης γέμοντα.
[2, 11]   αὐτοῦ τὰς δᾷδας ἀποσβεσθῆναι τὸ  πῦρ·   καὶ μᾶλλον ἠπείγετο συναγαγεῖν
[2, 14]   πεφύτευται δὲ σὺν αὐτῇ τὸ  πῦρ   καὶ ἀνάπτει περὶ τοὺς πτόρθους
[2, 37]   ἀνήγαγεν οὐκ ὄρνις ὠμηστής, ἀλλὰ  πῦρ.   καὶ μὴ θαυμάσῃς, εἰ διὰ
[2, 2]   δὲ καταθορὸν ἀναπνεῖ κάτωθεν ἡδονῆς  πῦρ.   καὶ Διόνυσος ἔφη· Τοῦτό
[2, 14]   Σικελικῆς πηγῆς ὕδωρ κεκερασμένον ἔχει  πῦρ·   καὶ φλόγα μὲν ὄψει κάτωθεν
[2, 14]   οἷόνπερ χιών, καὶ οὔτε τὸ  πῦρ   ὑπὸ τοῦ ὕδατος κατασβέννυται οὔτε
[2, 14]   πηγή. κοντὸν οὖν εἰς τὸ  ὕδωρ   βαπτίζουσι πίσσῃ πεφαρμαγμένον ἀνοίγουσί τε
[2, 14]   αἱ Λιβύων παρθένοι, ὅτι τὸ  ὕδωρ   ἔχει πλούσιον. δὲ πλοῦτος
[2, 14]   τὸ γοῦν τῆς Σικελικῆς πηγῆς  ὕδωρ   κεκερασμένον ἔχει πῦρ· καὶ φλόγα
[2, 2]   Τοῦτο μέν ἐστιν, ἔφη, τὸ  ὕδωρ,   τοῦτο δὲ πηγή.
[2, 2]   Διόνυσος ἔφη· Τοῦτό ἐστιν ὀπώρας  ὕδωρ,   τοῦτό ἐστιν αἷμα βότρυος. ἄγει
[2, 2]   Πόθεν, ξένε, σοὶ τὸ  ὕδωρ   τοῦτο τὸ πορφυροῦν; πόθεν οὕτως
[2, 14]   τοῦ ὕδατος κατασβέννυται οὔτε τὸ  ὕδωρ   ὑπὸ τοῦ πυρὸς φλέγεται, ἀλλ´
[2, 14]   κατὰ τῆς θαλάσσης, ἀλλὰ τὸ  ὕδωρ   ὑπορρεῖ κάτωθεν. ὑπόκειται δὲ πορθμὸς
[2, 14]   ἄνω· θιγόντι δέ σοι τὸ  ὕδωρ   ψυχρόν ἐστιν οἷόνπερ χιών, καὶ
[2, 14]   τὰς δίνας ἐμπέσῃ, τὸ μὲν  ὕδωρ   ὡς χορδὴ κρούεται, τὸ δὲ
[2, 20]   ὅπερ ἦν, ὑποπτεύσας μή τι  νύκτωρ   ἡμῖν πραχθῇ, διενυκτέρευε μέχρι πόρρω
[2, 18]   καὶ εἰς τὴν ὑστεραίαν παρεσκευαζόμεθα  νύκτωρ   ὡς θυσόμενοι τῷ θεῷ. τούτων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/02/2006