Livre, chapitre |
[2, 2] |
Μάρωνος
τὸν
Θρᾴκιον,
οὐ
Χῖον
|
ἐκ |
Λακαίνης,
οὐ
τὸν
Ἰκάρου
τὸν |
[2, 6] |
λέγω;
ὡς
δὲ
περιέπλεκον
λόγους
|
ἐκ |
λόγων,
τὸ
αὐτόματόν
μοι
συνήργησεν. |
[2, 27] |
καταμηνύσων
οὐκ
ἔσται,
τῆς
Κλειοῦς
|
ἐκ |
μέσου
γενομένης·
τάχα
δὲ
καὶ |
[2, 14] |
ἤπειρον
ἥρπασε
τὴν
ἄγραν.
οὕτως
|
ἐκ |
ποταμοῦ
Λιβυκοῦ
χρυσὸς
ἁλιεύεται.
~Ταῦτα |
[2, 31] |
πλεῖ,
μετεσκευαζόμεθα
ἐπὶ
τὴν
θάλασσαν
|
ἐκ |
τῆς
γῆς,
καὶ
ἦν
ὁ |
[2, 16] |
πυθόμενος
οὐδέν
(ἦν
γὰρ
ἑαλωκὼς
|
ἐκ |
τῆς
θέας)
δείκνυσιν
ἑνὶ
τῶν |
[2, 5] |
ἐδόκουν
πεπεῖσθαι·
κάτωθεν
δὲ
ὥσπερ
|
ἐκ |
τῆς
καρδίας
ὁ
Ἔρως
ἀντεφθέγγετο· |
[2, 10] |
πρόσειμι
θρασύτερος
γενόμενος
πρὸς
αὐτὴν
|
ἐκ |
τῆς
πρώτης
προσβολῆς,
ὥσπερ
στρατιώτης |
[2, 29] |
σιωπῇ·
αἱ
γὰρ
ὠδῖνες
τῶν
|
ἐκ |
τοῦ
λόγου
κυμάτων,
οὐκ
ἀποπτύσασαι |
[2, 29] |
τὸ
δέ
ἐστιν
ἔλεγχος
ἀτυχημάτων·
|
ἐκ |
τούτου
τοῦ
βέλους
λύπη
γίνεται· |
[2, 15] |
ὡς
ὁ
Κύπριος
δυσειδής,
ἀλλ´
|
ἐκ |
τῶν
κροτάφων
ὄρθιον
ἀναβαῖνον,
κατὰ |
[2, 12] |
φέρων
τὴν
ἄγραν.
ἐδόκει
τοίνυν
|
οὐκ |
ἀγαθὸν
εἶναι·
καὶ
δὴ
ἐπέσχον |
[2, 34] |
δικαστήριον
οἱ
τοῦ
μειρακίου
γονεῖς
|
οὐκ |
ἄκοντα·
καὶ
γὰρ
ἐπελθὼν
ἀπελογούμην |
[2, 38] |
ἐμφορῇ,
διψῇς
ἔτι
φιλεῖν,
καὶ
|
οὐκ |
ἂν
ἀποσπάσειας
τὸ
στόμα,
μέχρις
|
[2, 38] |
ἔσχες
τὰ
φιλήματα.
φιλῶν
δὲ
|
οὐκ |
ἂν
ἔχοις
κόρον,
ἀλλ´
ὅσον
|
[2, 4] |
Ἔρως,
ὦ
γενναῖε,
ἔφη,
δειλίας
|
οὐκ |
ἀνέχεται.
ὁρᾷς
αὐτοῦ
τὸ
σχῆμα |
[2, 35] |
τι
παρακῦψαν
μόνον
οἴχεται
καὶ
|
οὐκ |
ἀπολαῦσαι
δίδωσι
τῷ
φιλοῦντι,
ἀλλ´ |
[2, 29] |
τῶν
ἐκ
τοῦ
λόγου
κυμάτων,
|
οὐκ |
ἀποπτύσασαι
τὸν
ἀφρόν,
οἰδοῦσι
περὶ |
[2, 38] |
τὸ
δὲ
κάλλος
τὸ
παιδικὸν
|
οὐκ
|
ἀρδεύεται
μύρων
ὀσφραῖς
οὐδὲ
δολεραῖς |
[2, 14] |
γὰρ
ἐν
θαλάσσῃ
κάθηται
καὶ
|
οὐκ |
ἀφῆκε
τὴν
γῆν·
συνδεῖ
γὰρ |
[2, 24] |
φαντάσματα,
τὸν
δὲ
ἀληθέστερον
ὄνειρον
|
οὐκ
|
ἐθεασάμην.
νῦν
ἀθλιώτερον
ἀνετμήθης
τὴν |
[2, 2] |
ἑορτῆς
διηγοῦνται
πατέρα
μῦθον,
οἶνον
|
οὐκ |
εἶναί
ποτε
παρ´
ἀνθρώποις
ὅπου |
[2, 12] |
ἔλεγον
ἁπάντων
ὀρνίθων
εἶναι
βασιλέα.
|
οὐκ |
εἰς
μακρὰν
δὲ
ἀπέβη
τοῦ |
[2, 24] |
σε
κἂν
Θρᾲξ
νικήσας
ὕβρισεν·
|
οὐκ |
εἶχεν
ἡ
συμφορὰ
διὰ
τὴν |
[2, 22] |
νήμασιν
ἐμπλακείς,
καὶ
τὴν
ἀράχνην
|
οὐκ |
ἔλαθεν
ἐμπεσών.
ὡς
δὲ
οὐκέτι |
[2, 34] |
ἐμπνέων
καὶ
περιέβαλλε
καὶ
ἀποθνῄσκων
|
οὐκ |
ἐμίσει
με
τὸν
πονηρὸν
ὁ |
[2, 34] |
ἐχώρει
δρόμῳ,
καὶ
τὸ
μειράκιον
|
οὐκ |
ἐξετρέπετο,
βοῶντος
ἐμοῦ
καὶ
κεκραγότος· |
[2, 7] |
τοῦ
χείλους,
ἔφην.
ἀλλὰ
τί
|
οὐκ |
ἐπᾴδεις,
φιλτάτη;
ἡ
δὲ
προσῆλθέ |
[2, 34] |
κρατεῖν
οὐκ
ἠδυνάμην.
ὡς
δὲ
|
οὐκ |
ἔπειθον,
εἱπόμην
κἀγὼ
ἐπὶ
τὰς |
[2, 5] |
κακόδαιμον,
οὐ
σωφρονεῖς;
τί
δὲ
|
οὐκ |
ἐρᾷς
ὧν
σε
δεῖ;
παρθένον |
[2, 28] |
ἐπὶ
τὴν
θυγατέρα
ἵεται
καί,
|
Οὐκ |
ἐρεῖς,
ἔφη,
τὴν
συσκευὴν
τοῦ |
[2, 14] |
ἔστιν
ὥσπερ
τῆς
νήσου
τράχηλος.
|
οὐκ |
ἐρρίζωται
δὲ
κατὰ
τῆς
θαλάσσης, |
[2, 27] |
ὑμεῖς
φατε,
ὅ
τε
καταμηνύσων
|
οὐκ |
ἔσται,
τῆς
Κλειοῦς
ἐκ
μέσου |
[2, 38] |
ὡς
δὲ
οἶδε
φιλεῖ,
καὶ
|
οὐκ |
ἔστι
τέχνης
ἀλλὰ
τῆς
φύσεως |
[2, 35] |
πρὶν
ὁ
πίνων
κορεσθῇ.
καὶ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἀπὸ
παιδὸς
ἀπελθεῖν
ἐραστὴν |
[2, 29] |
οὖν
ἡ
Λευκίππη
γεμισθεῖσα
συμφορῶν
|
οὐκ |
ἔφερε
τὴν
προσβολήν.
~Ἐν
τούτῳ |
[2, 38] |
τὰ
δὲ
φιλήματα
σοφίαν
μὲν
|
οὐκ |
ἔχει
γυναικείαν,
οὐδὲ
μαγγανεύει
τοῖς |
[2, 5] |
ἂν
φυλάξῃ
μου
τὸ
τόξον,
|
οὐκ |
ἔχεις
φυλάξασθαι
τὸ
πῦρ.
ἂν |
[2, 38] |
συμπεσεῖν
καὶ
φανερῶς
περιχυθῆναι,
καὶ
|
οὐκ |
ἔχουσιν
αἰσχύνην
αἱ
περιπλοκαί·
καὶ |
[2, 6] |
ὅμως
οὖν,
ὡς
ἂν
τεθορυβημένος
|
οὐκ |
ἔχων
τί
εἴπω,
Χαῖρε,
ἔφην, |
[2, 34] |
ἦν.
ἐπεῖχον
τὰ
πολλά,
κρατεῖν
|
οὐκ |
ἠδυνάμην.
ὡς
δὲ
οὐκ
ἔπειθον, |
[2, 31] |
εὑρήσειν
ἐκεῖ
ναῦν
ἐφορμοῦσαν.
καὶ
|
οὐκ |
ἠτυχήσαμεν·
ὡς
γὰρ
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 8] |
ἄκων
καὶ
λυπούμενος,
ἡ
δὲ
|
οὐκ |
οἶδ´
ὅπως
εἶχεν.
ῥᾴων
οὖν |
[2, 35] |
ἤτοι,
ὡς
κοινωνὸν
ἔρωτος
εὑρών.
|
οὐκ |
οἶδα
γὰρ
πῶς
ἐπιχωριάζει
νῦν |
[2, 8] |
ψυχὰς
ἄνω
πρὸς
τὰ
φιλήματα.
|
οὐκ |
οἶδα
δὲ
οὕτω
πρότερον
ἡσθείσης |
[2, 37] |
Σεμέλην
δὲ
εἰς
οὐρανοὺς
ἀνήγαγεν
|
οὐκ |
ὄρνις
ὠμηστής,
ἀλλὰ
πῦρ.
καὶ |
[2, 37] |
ἐν
φθορᾷ
θνητὴν
φύσιν
μιμούμενον,
|
οὐκ |
οὐράνιόν
ἐστιν
ἀλλὰ
πάνδημον.
ἠράσθη |