Livre, chapitre |
[2, 11] |
δὲ
πρὸς
ἀλλήλους
οἱ
λίθοι.
|
ὑάκινθος |
μὲν
ῥόδον
ἦν
ἐν
λίθῳ, |
[2, 13] |
καὶ
τὸν
Σώστρατον
ἀμύνασθαι
τῆς
|
ὕβρεως |
καὶ
αὑτῷ
τὴν
ἐπιθυμίαν
τελέσαι. |
[2, 37] |
ὠμηστής,
ὁ
δὲ
ἀνάρπαστος
γενόμενος
|
ὑβρίζεται |
καὶ
ἔοικεν
τυραννουμένῳ.
καὶ
τὸ |
[2, 24] |
ὄφελον
ἔπαθες
πολέμου
νόμῳ
τὴν
|
ὕβριν· |
ὄφελόν
σε
κἂν
Θρᾲξ
νικήσας |
[2, 13] |
ἐραστής·
τοσαύτη
γὰρ
τοῖς
ἀκολάστοις
|
ὕβρις, |
ὡς
καὶ
τοῖς
ὠσὶν
εἰς |
[2, 24] |
μαχαίρας
τομή·
οὐδὲ
εἶδον
τὸν
|
ὑβρίσαντά |
σε,
οὐδὲ
οἶδά
μου
τῆς |
[2, 24] |
ὄφελόν
σε
κἂν
Θρᾲξ
νικήσας
|
ὕβρισεν· |
οὐκ
εἶχεν
ἡ
συμφορὰ
διὰ |
[2, 37] |
ἔχω
πείρας.
γυναικὶ
μὲν
οὖν
|
ὑγρὸν |
μὲν
τὸ
σῶμα
ἐν
ταῖς |
[2, 38] |
μαλθάσσει
τὰς
ἐν
Ἀφροδίτῃ
περιπλοκὰς
|
ὑγρότητι |
σαρκῶν,
ἀλλ´
ἀντιτυπεῖ
πρὸς
ἄλληλα |
[2, 14] |
ὑπὸ
τοῦ
πυρὸς
φλέγεται,
ἀλλ´
|
ὕδατός |
εἰσιν
ἐν
τῇ
κρήνῃ
καὶ |
[2, 14] |
οὔτε
τὸ
πῦρ
ὑπὸ
τοῦ
|
ὕδατος |
κατασβέννυται
οὔτε
τὸ
ὕδωρ
ὑπὸ |
[2, 14] |
ἢν
δὲ
ἀκοῦσαι
θέλῃς
τοῦ
|
ὕδατος |
λαλοῦντος,
μικρὸν
ἀνάμεινον
ἐκπετάσας
τὰ |
[2, 14] |
κρούεται,
τὸ
δὲ
πνεῦμα
τοῦ
|
ὕδατος |
πλῆκτρον
γίνεται,
τὸ
ῥεῦμα
δὲ
|
[2, 14] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
τοῦ
|
ὕδατος |
φύσιν.
ἐθεασάμην
γὰρ
ἐγὼ
τοιαῦτα |
[2, 14] |
ταύτῃ
κάτω
τεταμίευται
τῇ
τῶν
|
ὑδάτων
|
ἰλύϊ
δεδεμένος,
καὶ
ἔστιν
ἐκεῖ |
[2, 14] |
πηγή.
κοντὸν
οὖν
εἰς
τὸ
|
ὕδωρ
|
βαπτίζουσι
πίσσῃ
πεφαρμαγμένον
ἀνοίγουσί
τε |
[2, 14] |
αἱ
Λιβύων
παρθένοι,
ὅτι
τὸ
|
ὕδωρ
|
ἔχει
πλούσιον.
ὁ
δὲ
πλοῦτος |
[2, 14] |
τὸ
γοῦν
τῆς
Σικελικῆς
πηγῆς
|
ὕδωρ |
κεκερασμένον
ἔχει
πῦρ·
καὶ
φλόγα |
[2, 2] |
Τοῦτο
μέν
ἐστιν,
ἔφη,
τὸ
|
ὕδωρ, |
τοῦτο
δὲ
ἡ
πηγή.
ὁ |
[2, 2] |
Διόνυσος
ἔφη·
Τοῦτό
ἐστιν
ὀπώρας
|
ὕδωρ, |
τοῦτό
ἐστιν
αἷμα
βότρυος.
ἄγει |
[2, 2] |
Πόθεν,
ὦ
ξένε,
σοὶ
τὸ
|
ὕδωρ |
τοῦτο
τὸ
πορφυροῦν;
πόθεν
οὕτως
|
[2, 14] |
τοῦ
ὕδατος
κατασβέννυται
οὔτε
τὸ
|
ὕδωρ |
ὑπὸ
τοῦ
πυρὸς
φλέγεται,
ἀλλ´ |
[2, 14] |
κατὰ
τῆς
θαλάσσης,
ἀλλὰ
τὸ
|
ὕδωρ |
ὑπορρεῖ
κάτωθεν.
ὑπόκειται
δὲ
πορθμὸς |
[2, 14] |
ἄνω·
θιγόντι
δέ
σοι
τὸ
|
ὕδωρ |
ψυχρόν
ἐστιν
οἷόνπερ
χιών,
καὶ |
[2, 14] |
τὰς
δίνας
ἐμπέσῃ,
τὸ
μὲν
|
ὕδωρ |
ὡς
χορδὴ
κρούεται,
τὸ
δὲ |
[2, 3] |
τὸν
Γλαύκου
τοῦ
Χίου
δεύτερον.
|
ὑέλου |
μὲν
τὸ
πᾶν
ἔργον
ὀρωρυγμένης· |
[2, 34] |
θηρίων.
ἐξαίφνης
δὲ
σῦς
τῆς
|
ὕλης |
προπηδᾷ,
καὶ
τὸ
μειράκιον
ἐδίωκε· |
[2, 31] |
ἦμεν
δὲ
οἱ
πάντες
ἕξ,
|
ὑμεῖς |
καὶ
ὁ
Κλεινίας
καὶ
δύο |
[2, 27] |
ἡ
μήτηρ
τίνα
κατέλαβεν,
ὡς
|
ὑμεῖς |
φατε,
ὅ
τε
καταμηνύσων
οὐκ |
[2, 33] |
δὲ
γένος
Αἰγύπτιος.
τὰ
δὲ
|
ὑμέτερα |
τίνα;
Ἐγὼ
Κλειτοφῶν,
οὗτος
Κλεινίας, |
[2, 26] |
λέγει
ἡ
Κλειώ·
Κἀγὼ
σὺν
|
ὑμῖν· |
ἢν
γὰρ
περιμείνω
τὴν
ἕω, |
[2, 33] |
ἄμφω.
Τίς
οὖν
ἡ
πρόφασις
|
ὑμῖν |
τῆς
ἀποδημίας;
Ἢν
σὺ
πρῶτος |
[2, 34] |
ἐμίσει
με
τὸν
πονηρὸν
ὁ
|
ὑπ´ |
ἐμοῦ
πεφονευμένος,
ἀλλὰ
τὴν
ψυχὴν |
[2, 10] |
τούτῳ
δὲ
καὶ
ὁ
Σάτυρος
|
ὑπαντιάζει |
με
φαιδρῷ
τῷ
προσώπῳ·
καθορᾶν |
[2, 3] |
πυρί,
ὁ
δὲ
τὸν
οἶνον
|
ὑπέκκαυμα |
φέρων·
οἶνος
γὰρ
ἔρωτος
τροφή. |
[2, 23] |
τῆς
ἐρωμένης.
καὶ
ὁ
μὲν
|
ὑπελείπετο, |
ἐγὼ
δὲ
εἰσῄειν,
ὑποδεχομένης
με |
[2, 16] |
καὶ
ἡ
Λευκίππη
νοσεῖν
ἔνδον
|
ὑπέμεινε |
(συνέκειτο
γὰρ
ἡμῖν
εἰς
ταὐτὸν |
[2, 27] |
καλλίστην
γνώμην
εὑρηκέναι,
ταύτην
μὲν
|
ὑπεξαγαγεῖν, |
ἡμᾶς
δὲ
ὀλίγας
ἡμέρας
ἐπισχεῖν, |
[2, 18] |
τῶν
γάμων,
ἠχθόμην
δὲ
ὅμως
|
ὑπὲρ |
ἀδελφῆς
περιπεσούσης
τοιαύτῃ
συμφορᾷ.
~Ὀλίγας |
[2, 24] |
σὺ
μὲν
ἐν
Βυζαντίῳ
πολεμεῖς
|
ὑπὲρ |
ἀλλοτρίων
γάμων,
ἐν
Τύρῳ
δὲ |
[2, 12] |
ταῦτα
ὡς
ἐγένετο
τὸν
ἀετὸν
|
ὑπερεπῄνουν |
καὶ
δικαίως
ἔλεγον
ἁπάντων
ὀρνίθων |
[2, 26] |
ἡμῖν.
καὶ
ὁ
Κλεινίας,
ἐν
|
ὑπερῴῳ |
γὰρ
τὸν
θάλαμον
εἶχε,
διαλεγομένων |
[2, 18] |
ὁ
Καλλισθένης
τὸ
σημεῖον
ἰδὼν
|
ὑπήντησεν |
ἐπιπλεύσας
καὶ
δέχεται
μὲν
τὴν |
[2, 23] |
αὐτοῦ
φθάσαι,
καταπεσὼν
ἔκειτο,
τὸν
|
ὕπνον |
καθεύδων
τοῦ
φαρμάκου.
ὁ
δὲ |
[2, 10] |
Κλειοῦς
ἑπομένης,
πρὶν
ἐπὶ
τὸν
|
ὕπνον |
τραπῆναι.
ἐγὼ
δέ
σοι
καὶ |
[2, 23] |
αὐτὸν
γαστρὸς
ἡττώμενον,
φάρμακον
πριάμενος
|
ὕπνου |
βαθέος
ἐφ´
ἑστίασιν
αὐτὸν
ἐκάλεσεν. |
[2, 23] |
ἀπὸ
τῆς
αἰδοῦς.
ταραχθεῖσα
οὖν
|
ὑπὸ |
δείματος,
ὡς
εἶχεν
ἀναπηδᾷ
καὶ |
[2, 24] |
ἤλθομεν.
~Ἡ
δὲ
πρῶτον
μὲν
|
ὑπὸ |
ἰλίγγου
κατέπεσεν,
εἶτα
ἀνενεγκοῦσα
τὴν |
[2, 37] |
ἡ
γυνὴ
γενομένη
πέφυκεν
ἀσθμαίνειν
|
ὑπὸ |
καυματώδους
ἡδονῆς,
τὸ
δὲ
ἄσθμα
|
[2, 18] |
τὰς
τρίχας·
ἔφερον
δὲ
ἕκαστος
|
ὑπὸ |
κόλπῳ
ξίφος,
ἐκόμιζον
δὲ
καὶ |
[2, 22] |
ποιούμενος
τῆς
πτήσεως
τὸν
κύκλον
|
ὑπὸ |
περιττῆς
ἀπειροκαλίας
ἀράχνης
λανθάνει
νήμασιν
|
[2, 18] |
ἡμῶν
ἀποσβεννύουσι,
φευγόντων
δὲ
ἀτάκτως
|
ὑπὸ |
τῆς
ἐκπλήξεως,
τὰ
ξίφη
γυμνώσαντες |
[2, 10] |
γάρ
μοι
ἐδόκει
ὅσα
ἐπράττομεν,
|
ὑπό |
τινι
τῶν
δένδρων
λοχῶν
μή |
[2, 7] |
ἐπᾴσασαν
ῥήματα·
διδαχθῆναι
γὰρ
αὐτὴν
|
ὑπό |
τινος
Αἰγυπτίας
εἰς
πληγὰς
σφηκῶν |
[2, 14] |
ὕδατος
κατασβέννυται
οὔτε
τὸ
ὕδωρ
|
ὑπὸ |
τοῦ
πυρὸς
φλέγεται,
ἀλλ´
ὕδατός |
[2, 5] |
δὲ
κατ´
ἐμαυτὸν
γενόμενος
καὶ
|
ὑπὸ |
τοῦ
Σατύρου
παροξυνθεὶς
ἤσκουν
ἐμαυτὸν |
[2, 13] |
τὸν
Καλλισθένην
καὶ
ἠτιμᾶσθαι
νομίσαντα
|
ὑπὸ
|
τοῦ
Σωστράτου
καὶ
ἄλλως
ἐρῶντα· |
[2, 14] |
χιών,
καὶ
οὔτε
τὸ
πῦρ
|
ὑπὸ |
τοῦ
ὕδατος
κατασβέννυται
οὔτε
τὸ |
[2, 35] |
ἑαυτοῦ
μεμνημένον,
τὸν
δὲ
Κλεινίαν
|
ὑποδακρύοντα |
μνήμῃ
Χαρικλέους,
βουλόμενος
αὐτοὺς
τῆς |
[2, 19] |
πολλάκις
κατεπᾴδων
ἐπεπείκειν
τὴν
κόρην
|
ὑποδέξασθαί |
με
τῷ
θαλάμῳ
νυκτός,
τῆς |
[2, 23] |
ἵεμαι
δρόμῳ,
καὶ
ὁ
Σάτυρος
|
ὑποδέχεται |
τρέμοντα
καὶ
τεταραγμένον.
εἶτα
ἐφεύγομεν |
[2, 23] |
μὲν
ὑπελείπετο,
ἐγὼ
δὲ
εἰσῄειν,
|
ὑποδεχομένης |
με
τῆς
Κλειοῦς
ἀψοφητί,
τρέμων |
[2, 14] |
ἀλλὰ
τὸ
ὕδωρ
ὑπορρεῖ
κάτωθεν.
|
ὑπόκειται |
δὲ
πορθμὸς
κάτωθεν
ἰσθμῷ·
καὶ
|
[2, 37] |
ἐξέωσται·
ἦν
γάρ,
οἶμαι,
γυνή.
|
~Ὑπολαβὼν |
οὖν
ἐγώ,
Καὶ
μὴν
οὐράνιον, |
[2, 35] |
νηός.
λέγω
δὴ
πρὸς
αὐτοὺς
|
ὑπομειδιῶν· |
Ὡς
παρὰ
πολὺ
κρατεῖ
μου |
[2, 3] |
οἴνου,
κατὰ
μικρὸν
ὁ
βότρυς
|
ὑποπερκάζεται |
καὶ
σταφυλὴν
τὸν
ὄμφακα
ποιεῖ. |
[2, 18] |
αὐτοὶ
θυσίαν,
ὡς
ἂν
ἥκιστα
|
ὑποπτευθεῖεν· |
ἡμεῖς
δὲ
ᾠόμεθα
γυναῖκας
εἶναι. |
[2, 20] |
ἡμῖν·
μάλιστα
δέ,
ὅπερ
ἦν,
|
ὑποπτεύσας |
μή
τι
νύκτωρ
ἡμῖν
πραχθῇ, |
[2, 14] |
τῆς
θαλάσσης,
ἀλλὰ
τὸ
ὕδωρ
|
ὑπορρεῖ |
κάτωθεν.
ὑπόκειται
δὲ
πορθμὸς
κάτωθεν |
[2, 21] |
συνεὶς
οὖν
ὁ
Σάτυρος
τὸ
|
ὕπουλον |
αὐτοῦ
τῶν
λόγων,
ἠρέμα
μειδιῶν, |
[2, 23] |
αὐτῆς
τὴν
θυγατέρα
καὶ
καταθέμενον
|
ὑπτίαν, |
μέσην
ἀνατεμεῖν
τῇ
μαχαίρᾳ
τὴν |
[2, 23] |
ἑστίασιν
αὐτὸν
ἐκάλεσεν.
ὁ
δὲ
|
ὑπώπτευε |
μέν
τινα
μηχανὴν
καὶ
ὤκνει |
[2, 11] |
ἡμᾶς.
τοῦτο
δὲ
εἰς
τὴν
|
ὑστεραίαν |
παρεσκευάζετο.
ἐώνητο
δὲ
τῇ
κόρῃ
|
[2, 18] |
τῶν
μάντεων·
καὶ
εἰς
τὴν
|
ὑστεραίαν
|
παρεσκευαζόμεθα
νύκτωρ
ὡς
θυσόμενοι
τῷ |
[2, 2] |
οἶνος
ἦν.
ὁ
δὲ
πιὼν
|
ὑφ´ |
ἡδονῆς
βακχεύεται
καὶ
λέγει
πρὸς |
[2, 38] |
ἀποσπάσειας
τὸ
στόμα,
μέχρις
ἂν
|
ὑφ´ |
ἡδονῆς
ἐκφύγῃς
τὰ
φιλήματα.
|
[2, 37] |
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀκμῇ
οἰστρεῖ
μὲν
|
ὑφ´ |
ἡδονῆς,
περικέχηνε
δὲ
φιλοῦσα
καὶ |
[2, 11] |
τὸ
αἷμα
τὴν
γένυν
καὶ
|
ὑφαίνει |
τοῖς
χείλεσι
τὴν
πορφύραν.
ὁ |
[2, 15] |
ἵππους
ἐπαινεῖ.
βαδίζει
δὲ
ταῦρος
|
ὑψαυχενῶν |
καὶ
ὥσπερ
ἐπιδεικνύμενος
ὅτι
τῶν |