Livre, chapitre |
[2, 35] |
κατὰ
γυναικῶν,
ὥσπερ
εἰώθει.
ῥᾷον
|
δ´ |
ἂν
εἴποι
νῦν
ἤτοι,
ὡς |
[2, 28] |
καὶ
καλεῖν
αὐτὴν
ἐκέλευεν.
ὡς
|
δ´ |
ἦν
ἀφανής,
πάλιν
ἐπὶ
τὴν |
[2, 6] |
ἰδὼν
ἐξαίφνης,
εἶτ´
ἐφοινίχθην.
μόνη
|
δ´ |
ἦν
καὶ
οὐδὲ
ἡ
Κλειὼ |
[2, 13] |
ἔλαθε
σφόδρα
κακῶς
διακείμενος.
ἐπιβουλεύει
|
δ´ |
οὖν
καὶ
τὸν
Σώστρατον
ἀμύνασθαι |
[2, 11] |
ἤδη
δὲ
ἅψαντος
αὐτοῦ
τὰς
|
δᾷδας |
ἀποσβεσθῆναι
τὸ
πῦρ·
ᾗ
καὶ |
[2, 18] |
βοῶντες
συντρέχουσι
καὶ
τὰς
μὲν
|
δᾷδας |
ἡμῶν
ἀποσβεννύουσι,
φευγόντων
δὲ
ἀτάκτως |
[2, 25] |
οἶδα
τοῦτον
ὅστις
ἦν,
εἴτε
|
δαίμων, |
εἴτε
ἥρως,
εἴτε
λῃστής.
ἐκείμην |
[2, 37] |
τοῦ
φιλοῦντος
στόμα
βόσκεται
καὶ
|
δάκνει |
τὰ
φιλήματα.
ἔχει
δέ
τινα |
[2, 22] |
ἀλκή;
ἀμύσσεις
τοῖς
ὄνυξι
καὶ
|
δάκνεις |
τοῖς
ὀδοῦσι.
ταῦτα
γὰρ
οὐ |
[2, 34] |
Χαρικλέους.
καὶ
ὁ
Μενέλαος,
Τἀμὰ
|
δακρύεις, |
ἔφη,
ἢ
καὶ
σέ
τι |
[2, 4] |
δευτέραν
μηχανήν.
θίγε
χειρός,
θλῖψον
|
δάκτυλον, |
θλίβων
στέναξον.
ἢν
δὲ
ταῦτά |
[2, 36] |
μὲν
ἔχει
πένθος
καὶ
φυγή,
|
Δανάην |
δὲ
λάρναξ
καὶ
θάλασσα,
Σεμέλη |
[2, 37] |
οὕτως
ἀνέβη
Ἡρακλῆς.
εἰ
δὲ
|
Δανάης |
τὴν
λάρνακα
γελᾷς,
πῶς
τὸν |
[2, 3] |
ὡς
ὁ
Τυρίων
λόγος.
~Ἑορτὴν
|
δὲ |
ἄγουσιν
ἐκείνην
τὴν
ἡμέραν
ἐκείνῳ |
[2, 19] |
τὸ
δὲ
ταμεῖον
ἦν.
κατακοιμίζουσα
|
δὲ |
ἀεὶ
τὴν
Λευκίππην
ἡ
μήτηρ |
[2, 22] |
μου
καταλαμβάνει
τὸ
πτερόν,
κάλλος
|
δὲ |
αἱ
τῶν
λειμώνων
κόμαι·
αἱ |
[2, 14] |
ἄλλου
κρείττων
ἐστὶ
ποταμοῦ·
ἢν
|
δὲ |
ἀκοῦσαι
θέλῃς
τοῦ
ὕδατος
λαλοῦντος, |
[2, 24] |
τὰ
τῶν
ἐνυπνίων
φαντάσματα,
τὸν
|
δὲ |
ἀληθέστερον
ὄνειρον
οὐκ
ἐθεασάμην.
νῦν |
[2, 28] |
Τί
πλέον
εἴπω
σοι,
τίνα
|
δὲ |
ἄλλην
προσαγάγω
πίστιν
τῆς
ἀληθείας |
[2, 18] |
οὔτε
εἰδότες
οὔτε
ἑωρακότες,
οἱ
|
δὲ |
ἅμα
τε
εἶδον
καὶ
ἐβόων· |
[2, 37] |
δὲ
φιλήματα
μὲν
ἀπαίδευτα,
περιπλοκαὶ
|
δὲ |
ἀμαθεῖς,
Ἀφροδίτη
δὲ
ἀργή,
ἡδονῆς |
[2, 37] |
ἐπ´
αὐτὸν
κατέβη
ὠμηστής,
ὁ
|
δὲ |
ἀνάρπαστος
γενόμενος
ὑβρίζεται
καὶ
ἔοικεν |
[2, 31] |
ἣν
τῇ
Πανθείᾳ
προσέφερεν·
ἡ
|
δὲ |
ἀναστᾶσα
ᾤχετο
εἰς
τὸν
θάλαμον |
[2, 22] |
παῦσαι
τὴν
πτῆσιν
ἐνδύομαι.
τὴν
|
δὲ |
ἀνδρείαν
μου
μὴ
καὶ
γελοῖον |
[2, 36] |
οἷο,
ἵν´
ἀθανάτοισι
μετείη.
οὐδεμία
|
δὲ |
ἀνέβη
ποτὲ
εἰς
οὐρανοὺς
διὰ |
[2, 18] |
πλεῖ
δὲ
εὐθὺς
πελάγιος.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἀνέπνευσα
μὲν
οὕτω
διαλυθέντων
μοι
|
[2, 7] |
τῶν
φιλημάτων
τὸν
ψόφον,
ἡ
|
δὲ |
ἀνοίγουσα
καὶ
κλείουσα
τῶν
χειλέων
|
[2, 12] |
εἶναι
βασιλέα.
οὐκ
εἰς
μακρὰν
|
δὲ |
ἀπέβη
τοῦ
τέρατος
τὸ
ἔργον. |
[2, 29] |
πεφωραμένη,
ᾐσχύνετο
δὲ
ὀνειδιζομένη,
ὠργίζετο
|
δὲ |
ἀπιστουμένη.
αἰδὼς
δὲ
καὶ
λύπη |
[2, 37] |
ἀπαίδευτα,
περιπλοκαὶ
δὲ
ἀμαθεῖς,
Ἀφροδίτη
|
δὲ |
ἀργή,
ἡδονῆς
δὲ
οὐδέν.
~Καὶ |
[2, 36] |
κόρῳ
μαραίνει
τὸ
τερπνόν·
τὸ
|
δὲ |
ἁρπαζόμενον
καινόν
ἐστιν
ἀεὶ
καὶ |
[2, 37] |
ἀσθμαίνειν
ὑπὸ
καυματώδους
ἡδονῆς,
τὸ
|
δὲ |
ἄσθμα
σὺν
πνεύματι
ἐρωτικῷ
μέχρι |
[2, 18] |
μὲν
δᾷδας
ἡμῶν
ἀποσβεννύουσι,
φευγόντων
|
δὲ
|
ἀτάκτως
ὑπὸ
τῆς
ἐκπλήξεως,
τὰ |
[2, 7] |
ἡ
παῖς
ψάλλουσα
κιθάρᾳ,
ἐπιπαρῆν
|
δὲ |
αὐτῇ
καὶ
ἡ
Κλειὼ
καὶ |
[2, 11] |
κόσμος
ἀνθρώποις
ἀπόρρητος
ἦν·
μικρὸς
|
δὲ
|
αὐτὴν
ἐκάλυπτε
κόχλος
ἐν
κοίλῳ |
[2, 3] |
τὸ
πᾶν
ἔργον
ὀρωρυγμένης·
κύκλῳ
|
δὲ |
αὐτὸν
ἄμπελοι
περιέστεφον
ἀπ´
αὐτοῦ |
[2, 22] |
τὸν
ἄνθρωπον
τῷ
πτερῷ,
γελῶ
|
δὲ |
αὐτὸν
βλέπων
περὶ
τοῖς
τραύμασιν
|
[2, 37] |
ἔχῃ
μειράκιον
διάκονον
γυνή.
ἐλεῶ
|
δὲ |
αὐτοῦ
καὶ
τὴν
ἁρπαγήν·
ὄρνις |
[2, 27] |
παραδίδωσι,
κελεύσας
ἐμβαλέσθαι
σκάφει,
ἡμεῖς
|
δὲ |
αὐτοῦ
καταμείναντες
ἐφροντίζομεν
περὶ
τῶν |
[2, 38] |
ὁ
τῶν
παίδων
ἱδρώς.
ἔξεστι
|
δὲ |
αὐτῷ
καὶ
πρὸ
τῆς
ἐν |
[2, 2] |
ὁ
Διόνυσος
τὸν
βουκόλον·
ὁ
|
δὲ |
αὐτῷ
παρατίθησιν
ὅσα
γῆ
τρέφει |
[2, 14] |
σε
φέρειν
κέλομαι
Ἡρακλεῖ.
ἀπορούντων
|
δὲ |
αὐτῶν
τί
λέγει
τὸ
μάντευμα, |
[2, 11] |
ἄγειν
ἡμῶν
τοὺς
γάμους,
ἤδη
|
δὲ |
ἅψαντος
αὐτοῦ
τὰς
δᾷδας
ἀποσβεσθῆναι |
[2, 13] |
ἐπιπεσεῖν,
ᾐτεῖτο
τὴν
κόρην·
ὁ
|
δὲ |
βδελυττόμενος
τοῦ
βίου
τὴν
ἀκολασίαν |
[2, 3] |
αὐτοῦ
τοῦ
κρατῆρος
πεφυτευμέναι.
οἱ
|
δὲ |
βότρυες
πάντῃ
περικρεμάμενοι·
ὄμφαξ
μὲν |
[2, 18] |
προήλθομεν,
ὁ
δὲ
εἵπετο.
ἄρτι
|
δὲ |
γενομένων
ἡμῶν
ἐπὶ
τῷ
χείλει |
[2, 33] |
καλεῖν;
Ἐγὼ
Μενέλαος,
εἶπεν,
τὸ
|
δὲ |
γένος
Αἰγύπτιος.
τὰ
δὲ
ὑμέτερα |
[2, 37] |
δὲ
φιλοῦσα
καὶ
μαίνεται.
αἱ
|
δὲ |
γλῶτται
τοῦτον
τὸν
χρόνον
φοιτῶσιν |
[2, 21] |
καὶ
τέλος
ἀποθανεῖν
ἤθελεν.
οὕτω
|
δὲ |
γνώμης
ἔχων
ἐλέφαντι
περιτυγχάνει
καὶ |
[2, 38] |
δολεραῖς
καὶ
ἀλλοτρίαις
ὀσμαῖς,
πάσης
|
δὲ |
γυναικῶν
μυραλοιφίας
ἥδιον
ὄδωδεν
ὁ |
[2, 37] |
οὐρανόν·
οὕτως
ἀνέβη
Ἡρακλῆς.
εἰ
|
δὲ
|
Δανάης
τὴν
λάρνακα
γελᾷς,
πῶς |
[2, 37] |
Ζεὺς
τρεῖς
ὅλους
ἡλίους.
εἰ
|
δὲ |
δεῖ
μεθέντα
τὰς
μυθολογίας
αὐτὴν |
[2, 5] |
Μέχρι
τίνος,
ἄνανδρε,
σιγᾷς;
τί
|
δὲ
|
δειλὸς
εἶ
στρατιώτης
ἀνδρείου
θεοῦ; |
[2, 7] |
ἤδη
περιβαλὼν
φανερῶς
κατεφίλουν·
ἡ
|
δὲ |
διασχοῦσα,
Τί
ποιεῖς;
ἔφη.
καὶ |
[2, 19] |
δύο
δὲ
ἐπὶ
θάτερα·
μέσος
|
δὲ |
διεῖργε
στενωπὸς
τὰ
οἰκήματα·
θύρα |
[2, 1] |
~Ἅμα
|
δὲ |
ἑαυτοὺς
ἐπαινοῦντες
ἐπὶ
τὸ
δωμάτιον |
[2, 17] |
γένοιτο
μετὰ
τὴν
ἁρπαγήν.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἐγένετο
κατὰ
Σάραπτα
κώμην
Τυρίων |
[2, 3] |
ἐστὶν
κενὸς
ὁ
κρατήρ·
ἐὰν
|
δὲ |
ἐγχέῃς
οἴνου,
κατὰ
μικρὸν
ὁ |
[2, 7] |
ἡ
Κλειὼ
καὶ
παρεκάθητο,
διεβάδιζον
|
δὲ |
ἐγώ·
καί
τις
ἐξαίφνης
μέλιττά |
[2, 4] |
μὴ
καταψεύδῃ
τοῦ
θεοῦ.
ἀρχὴν
|
δὲ |
ἐγώ
σοι
παρέξω.
τὴν
Κλειὼ |
[2, 1] |
ἡ
μὲν
ταῦτα
ᾖδεν·
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐδόκουν
τὸ
ῥόδον
ἐπὶ
τῶν |
[2, 32] |
ἐπὶ
τοῖς
λιμέσιν
ἐποχουμένου.
ὡς
|
δὲ |
ἔδοξεν
οὔριον
εἶναι
πρὸς
ἀναγωγὴν |
[2, 11] |
ὁ
μὲν
ἰχθὺν
προσεδόκησεν,
ὡς
|
δὲ |
εἶδε
τοῦ
κόχλου
τὴν
τραχύτητα, |
[2, 18] |
ἑσπέρας,
ἡμεῖς
μὲν
προήλθομεν,
ὁ
|
δὲ |
εἵπετο.
ἄρτι
δὲ
γενομένων
ἡμῶν |
[2, 14] |
ἕλκει
δὲ
ἡ
γῆ,
ἡ
|
δὲ |
εἰς
ἀμφότερα
αὑτὴν
ἥρμοσε.
καὶ |
[2, 37] |
μειράκιον
ἐξ
ὀνύχων
κρεμάμενον.
Σεμέλην
|
δὲ |
εἰς
οὐρανοὺς
ἀνήγαγεν
οὐκ
ὄρνις |
[2, 14] |
μὲν
προσήψατο
μόνον,
ἡ
πίσσα
|
δὲ |
εἰς
τὴν
ἤπειρον
ἥρπασε
τὴν |
[2, 11] |
μᾶλλον
ἠπείγετο
συναγαγεῖν
ἡμᾶς.
τοῦτο
|
δὲ |
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
παρεσκευάζετο.
ἐώνητο |
[2, 23] |
καὶ
ὁ
μὲν
ὑπελείπετο,
ἐγὼ
|
δὲ |
εἰσῄειν,
ὑποδεχομένης
με
τῆς
Κλειοῦς |
[2, 17] |
τὴν
θεωρίαν
ἀφωσιωμένος
ἀπῆλθεν.
~Ναῦν
|
δὲ |
εἶχεν
ἰδίαν,
τοῦτο
προκατασκευάσας
οἴκοθεν |
[2, 18] |
γενείων
ἐψίλωντο
τὰς
τρίχας·
ἔφερον
|
δὲ |
ἕκαστος
ὑπὸ
κόλπῳ
ξίφος,
ἐκόμιζον
|
[2, 9] |
ἐμὸν
τῇ
κόρῃ
προτίθησι,
τὸ
|
δὲ |
ἐκείνης
ἐμοί,
καὶ
ἐγχέων
ἀμφοτέροις |
[2, 4] |
πᾶν
καὶ
συμπράττειν
ἠξίουν·
ὁ
|
δὲ |
ἔλεγε
καὶ
αὐτὸς
μὲν
ἐγνωκέναι |
[2, 4] |
πρὶν
παρ´
ἐμοῦ
μαθεῖν,
ὀκνεῖν
|
δὲ
|
ἐλέγχειν
βουλόμενον
λανθάνειν.
ὁ
γὰρ |
[2, 23] |
τὰς
τῆς
ψυχῆς
ἐλπίδας,
ἡ
|
δὲ
|
ἐλπὶς
τοῦ
τυχεῖν
ἐπεκάλυπτεν
ἡδονῇ |
[2, 19] |
διεῖργε
στενωπὸς
τὰ
οἰκήματα·
θύρα
|
δὲ |
ἐν
ἀρχῇ
τοῦ
στενωποῦ
μία |
[2, 15] |
μὲν
ἦν
καὶ
ποικίλα,
διέπρεπον
|
δὲ |
ἐν
αὐτοῖς
οἱ
τοῦ
Νείλου |
[2, 3] |
σταφυλὴν
τὸν
ὄμφακα
ποιεῖ.
Διόνυσος
|
δὲ |
ἐντετύπωται
τῶν
βοτρύων
πλησίον,
ἵνα |
[2, 19] |
διειλήφεσαν,
ἑκάτερα
τὰ
ἀντικρύ,
τὰ
|
δὲ |
ἔξω
δύο
τὰ
πρὸς
τὴν |
[2, 16] |
τὸν
τρόπον
τῆς
ἁρπαγῆς.
πανήγυρις
|
δὲ |
ἐπέκειτο,
καθ´
ἣν
ἠκηκόει
πάσας |
[2, 19] |
δύο
μὲν
ἐπὶ
δεξιά,
δύο
|
δὲ |
ἐπὶ
θάτερα·
μέσος
δὲ
διεῖργε |
[2, 10] |
ἐπὶ
τὸ
δωμάτιον
αὑτῆς,
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐπὶ
θάτερα,
σφόδρα
ἀνιώμενος,
ἔργον
|
[2, 23] |
τῶν
θυρῶν,
εὐθὺς
ἀνεπήδησα·
ἡ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
κλίνην
παρῆν.
συνεὶς |
[2, 8] |
ἐγεγόνειν
καὶ
μεστὸς
ἐλπίδων·
ᾐσθόμην
|
δὲ |
ἐπικαθημένου
μοι
τοῦ
φιλήματος
ὥσπερ |
[2, 9] |
ἀμφοτέροις
καὶ
κερασάμενος
ὤρεγεν.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐπιτηρήσας
τὸ
μέρος
τοῦ
ἐκπώματος, |
[2, 11] |
ῥόδον
ἦν
ἐν
λίθῳ,
ἀμέθυσος
|
δὲ |
ἐπορφύρετο
τοῦ
χρυσοῦ
πλησίον.
ἐν |
[2, 12] |
ὄρνις
ἔτυχεν
ἱπτάμενος
ἐκεῖ.
τὸ
|
δὲ |
ἔργον
εὐθὺς
ἀπέβη·
τὸν
γὰρ |
[2, 11] |
στεφανούμενος
ὀφθαλμὸν
ἐμιμεῖτο
χρυσοῦν.
τῆς
|
δὲ |
ἐσθῆτος
οὐ
πάρεργον
εἶχεν
ἡ |
[2, 25] |
ἡ
Πάνθεια
πάλιν
ἔστενεν.
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἐσκοποῦμεν,
καθ´
ἑαυτοὺς
γενόμενοι,
τί |
[2, 29] |
γίνεται
τὸ
ἕλκος
ὀργή·
τὸ
|
δέ
|
ἐστιν
ἔλεγχος
ἀτυχημάτων·
ἐκ
τούτου |
[2, 31] |
αὑτῆς
καὶ
εὐθὺς
ἐκάθευδεν.
εἶχε
|
δὲ |
ἑτέραν
ἡ
Λευκίππη
θαλαμηπόλον,
ἣν |
[2, 18] |
ἐν
αὐτῷ
νεανίσκοι
δέκα.
ὀκτὼ
|
δὲ |
ἑτέρους
ἐπὶ
τῆς
γῆς
εἶχον |
[2, 28] |
καὶ
ἡ
Κλειὼ
πέφευγεν.
ἡ
|
δὲ |
ἔτι
μᾶλλον
ἐθάρσησε
καὶ
λέγει· |
[2, 35] |
ἐραστὴς
οὐχ
εὑρὼν
πιεῖν·
τὸ
|
δὲ |
ἔτι
πινόμενον
ἁρπάζεται
πρὶν
ὁ |
[2, 34] |
γὰρ
ἐπελθὼν
ἀπελογούμην
οὐδέν,
θανάτου
|
δὲ |
ἐτιμώμην
ἐμαυτῷ.
ἐλεήσαντες
οὖν
οἱ |
[2, 30] |
ἔφερε
τὴν
προσβολήν.
~Ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
ἔτυχον
πέμψαι
τὸν
Σάτυρον
πρὸς |
[2, 18] |
δέχεται
μὲν
τὴν
κόρην,
πλεῖ
|
δὲ
|
εὐθὺς
πελάγιος.
ἐγὼ
δὲ
ἀνέπνευσα |
[2, 31] |
βεβλήκει
τῷ
αὐτῷ
πόματι.
ὄχημα
|
δὲ |
εὐτρεπὲς
ἡμᾶς
πρὸ
τῶν
πυλῶν |
[2, 12] |
τερατοσκόπους
τὸν
οἰωνὸν
διηγεῖται.
οἱ
|
δὲ |
ἔφασαν
δεῖν
καλλιερῆσαι
Ξενίῳ
Διῒ |
[2, 4] |
ὀνειδίζοντα
τὸν
ἐλέγξαντα
μισεῖ.
Ἤδη
|
δέ, |
ἔφη,
καὶ
τὸ
αὐτόματον
ἡμῶν |
[2, 23] |
καὶ
ὤκνει
τὸ
πρῶτον.
ὡς
|
δὲ |
ἡ
βελτίστη
γαστὴρ
κατηνάγκασε,
πείθεται. |
[2, 14] |
ἕλκει
μὲν
ἡ
θάλασσα,
ἕλκει
|
δὲ |
ἡ
γῆ,
ἡ
δὲ
εἰς |
[2, 10] |
καὶ
καθ´
ἑαυτὴν
ἀναπαύεται·
μόνη
|
δὲ |
ἡ
παῖς
βαδιεῖται
κατὰ
τὰ |
[2, 2] |
ἐστιν,
ἔφη,
τὸ
ὕδωρ,
τοῦτο
|
δὲ |
ἡ
πηγή.
ὁ
μὲν
οὖν |
[2, 15] |
ἡ
τῶν
θυμιαμάτων
πομπή,
ποικίλη
|
δὲ |
ἡ
τῶν
ἀνθέων
συμπλοκή.
τὰ |
[2, 23] |
βελτίστη
γαστὴρ
κατηνάγκασε,
πείθεται.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἧκε
πρὸς
τὸν
Σάτυρον,
εἶτα |
[2, 12] |
πατὴρ
προτέλεια
τῶν
γάμων.
ὡς
|
δὲ
|
ἤκουσα,
ἀπωλώλειν
καὶ
ἐζήτουν
μηχανὴν |
[2, 30] |
πολὺ
τῆς
φροντίδος
ἀπερριψάμην.
δύο
|
δὲ |
ἡμέρας
διαλιπόντες,
ὅτε
καὶ
ἀποδημῶν |
[2, 19] |
ἀδελφῆς
περιπεσούσης
τοιαύτῃ
συμφορᾷ.
~Ὀλίγας
|
δὲ |
ἡμέρας
διαλιπὼν
πρὸς
τὴν
Λευκίππην |
[2, 11] |
ψόφον,
προσιόντα
θεασάμενός
τινα.
~Ὀλίγων
|
δὲ |
ἡμερῶν
διελθουσῶν
ὁ
πατήρ
μοι |
[2, 17] |
ἐπὶ
τὴν
ἁρπαγὴν
παρεσκευάκει.
ὁ
|
δὲ |
(ἦν
γὰρ
καὶ
ἄλλως
εὔρωστος |
[2, 2] |
τρέφει
καὶ
μαζοὶ
βοῶν.
ποτὸν
|
δὲ |
ἦν
παρ´
αὐτοῖς
οἷον
καὶ |
[2, 7] |
περιέβαλλον
καὶ
ἐφίλουν
ἐλευθερώτερον·
ἡ
|
δὲ |
ἠνείχετο,
κωλύουσα
δῆθεν.
~Ἐν
τούτῳ |
[2, 11] |
λίθοι,
τὴν
χροιὰν
ἐπάλληλοι·
συγκείμενοι
|
δὲ
|
ἦσαν
οἱ
τρεῖς·
μέλαινα
μὲν |
[2, 14] |
μεμαθήκει
μὲν
ἕκαστα
τούτων,
οὐδὲν
|
δὲ |
ἧττον
τῆς
ἐπιβουλῆς
εἴχετο.
καὶ |
[2, 14] |
καὶ
νῆσος
ἐν
γῇ.
Ἀθηνᾶν
|
δὲ |
Ἥφαιστον
ἔχειν·
εἰς
τὴν
ἐλαίαν |
[2, 15] |
καὶ
ἦν
ἄνεμος
ἡδονῆς.
τὰ
|
δὲ |
ἱερεῖα
πολλὰ
μὲν
ἦν
καὶ |
[2, 17] |
δοκοίη
τοῖς
πολίταις
ἕπεσθαι,
ἅμα
|
δὲ |
ἵνα
μή,
πλησίον
τῆς
Τύρου |
[2, 3] |
οἶνος
γὰρ
ἔρωτος
τροφή.
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
αὐτὴ
περιεργότερον
εἰς
ἐμὲ
|
[2, 18] |
ἕκαστος
ὑπὸ
κόλπῳ
ξίφος,
ἐκόμιζον
|
δὲ |
καὶ
αὐτοὶ
θυσίαν,
ὡς
ἂν |
[2, 27] |
τὴν
κόρην
συμφυγεῖν
πείσετε.
ἔλεγε
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
ὅτι
κοινωνὸς
γενήσεται |
[2, 3] |
ἀναισχύντως
ἐς
αὐτὴν
ἑώρων.
Ἔρως
|
δὲ |
καὶ
Διόνυσος,
δύο
βίαιοι
θεοί, |
[2, 10] |
περιχυθεὶς
τὴν
κόρην
κατεφίλουν.
ὡς
|
δὲ |
καὶ
ἐπεχείρουν
τι
προὔργου
ποιεῖν, |
[2, 16] |
μήτηρ
τότε
μαλακῶς
ἔχουσα·
σκηψαμένη
|
δὲ |
καὶ
ἡ
Λευκίππη
νοσεῖν
ἔνδον |
[2, 33] |
εἴχομεν
τὸ
ἄριστον
ἐκοινωνοῦμεν,
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
λόγον.
λέγω
δὴ
πρῶτος· |
[2, 29] |
ὀνειδιζομένη,
ὠργίζετο
δὲ
ἀπιστουμένη.
αἰδὼς
|
δὲ |
καὶ
λύπη
καὶ
ὀργὴ
τρία |
[2, 10] |
τὸν
ψόφον
λοιδορῶν.
ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Σάτυρος
ὑπαντιάζει
με |
[2, 36] |
ἐγχρονίζει
περὶ
τοῖς
σώμασιν.
εἰ
|
δὲ |
καὶ
ποιητὴν
δεῖ
λαβεῖν
μάρτυρα |
[2, 13] |
Καλλισθένης,
ὀρφανὸς
καὶ
πλούσιος,
ἄσωτος
|
δὲ |
καὶ
πολυτελής.
οὗτος
ἀκούων
τὴν |
[2, 2] |
λεπτὴν
ἔχει
τὴν
ἡδονήν,
τοῦτο
|
δὲ
|
καὶ
πρὸ
τοῦ
στόματος
τὰς |
[2, 38] |
καταχέας
γυναικῶν
περιεργίας.
ἐν
μέρει
|
δὲ |
καὶ
τὰ
τῶν
παίδων
ἀντάκουσον. |
[2, 11] |
τὸ
αἷμα
λαμπρότερον
ἐπορφύρετο·
ὡς
|
δὲ |
καὶ
ταῖς
χερσὶν
ἔθιγε,
τὴν |
[2, 5] |
ἔχεις
φυλάξασθαι
τὸ
πῦρ.
ἂν
|
δὲ |
καὶ
ταύτην
κατασβέσῃς
σωφροσύνῃ
τὴν
|
[2, 27] |
Κλειοῦς
ἐκ
μέσου
γενομένης·
τάχα
|
δὲ |
καὶ
τὴν
κόρην
συμφυγεῖν
πείσετε. |
[2, 22] |
δὲ
παρὼν
οὐ
πάρειμι.
ὁμοῦ
|
δὲ |
καὶ
φεύγω
καὶ
μένω,
καὶ |
[2, 24] |
διὰ
τὴν
ἀνάγκην
ὄνειδος.
νῦν
|
δέ, |
κακόδαιμον,
ἀδοξεῖς
ἐν
οἷς
δυστυχεῖς. |
[2, 16] |
Λευκίππην
οὐχ
ἑωρακώς
ποτε,
τὴν
|
δὲ |
Καλλιγόνην
ἰδὼν
τὴν
ἀδελφὴν
τὴν |
[2, 16] |
τῆς
Λευκίππης
μητρὸς
προελθεῖν.
ὁ
|
δὲ |
Καλλισθένης
τὴν
μὲν
Λευκίππην
οὐχ |
[2, 38] |
τῶν
τοῦ
μύθου
πτερῶν.
τὸ
|
δὲ |
κάλλος
τὸ
παιδικὸν
οὐκ
ἀρδεύεται |
[2, 37] |
εἰς
οὐρανοὺς
τὸν
Φρύγα·
τὸ
|
δὲ |
κάλλος
τῶν
γυναικῶν
αὐτὸν
τὸν |
[2, 5] |
ἐχώρησεν
ἔξω
τῶν
θυρῶν.
ἐγὼ
|
δὲ |
κατ´
ἐμαυτὸν
γενόμενος
καὶ
ὑπὸ |
[2, 11] |
τοῦ
κόχλου
τὰ
μυστήρια·
τὸ
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
γένυν
τοῦ
κυνὸς |
[2, 14] |
τῆς
νήσου
τράχηλος.
οὐκ
ἐρρίζωται
|
δὲ |
κατὰ
τῆς
θαλάσσης,
ἀλλὰ
τὸ |
[2, 2] |
ψυχρόν
ἐστιν,
εἰς
τὴν
γαστέρα
|
δὲ |
καταθορὸν
ἀναπνεῖ
κάτωθεν
ἡδονῆς
πῦρ. |
[2, 24] |
ὑπὲρ
ἀλλοτρίων
γάμων,
ἐν
Τύρῳ
|
δὲ |
καταπεπολέμησαι
καὶ
τῆς
θυγατρός
σού |
[2, 37] |
τοῦ
θείου
τὸ
ἄφθαρτον.
τὸ
|
δὲ |
κινούμενον
ἐν
φθορᾷ
θνητὴν
φύσιν |
[2, 35] |
πάνυ
τῶν
ἑαυτοῦ
μεμνημένον,
τὸν
|
δὲ |
Κλεινίαν
ὑποδακρύοντα
μνήμῃ
Χαρικλέους,
βουλόμενος
|
[2, 14] |
τοῦ
ποταμοῦ
τὰ
κλεῖθρα.
ὁ
|
δὲ |
κοντὸς
πρὸς
τὸν
χρυσὸν
οἷον |
[2, 11] |
ἔρριψεν
ὡς
θαλάσσης
σκύβαλον.
εὑρίσκει
|
δὲ |
κύων
τὸ
ἕρμαιον
καὶ
καταθραύει |
[2, 22] |
καὶ
εἱστήκει
παρειμένος
ὀργῇ.
ὁ
|
δὲ |
κώνωψ
περιϊπτάμενος
αὐτοῦ
τὴν
κόμην
|
[2, 22] |
καὶ
τὸν
ἀέρα
περιέχασκεν·
ὁ
|
δὲ |
κώνωψ
ταύτῃ
πλέον
τὴν
ὀργὴν |
[2, 19] |
ἔβαλλε
διὰ
τῆς
ὀπῆς·
ἡ
|
δὲ
|
λαβοῦσα
ἐφύλαττε
καὶ
περὶ
τὴν |
[2, 36] |
ἔχει
πένθος
καὶ
φυγή,
Δανάην
|
δὲ |
λάρναξ
καὶ
θάλασσα,
Σεμέλη
δὲ |
[2, 18] |
τὸ
συγκείμενον
ἀνέτεινε
σημεῖον,
ὁ
|
δὲ |
λέμβος
ἐξαίφνης
προσέπλει,
καὶ
ἐπεὶ |
[2, 29] |
ἅμα
λέγουσα
ἀνεπήδησεν
ἔξω.
~Ἡ
|
δὲ |
Λευκίππη
καθ´
ἑαυτὴν
γενομένη
καὶ |
[2, 22] |
καὶ
τῷ
βόμβῳ
καταυλῶν.
ὁ
|
δὲ |
λέων
ἠγριαίνετο
καὶ
μετεστρέφετο
πάντῃ |
[2, 26] |
οἰκίαν
ἐρχόμεθα
τὴν
Κλεινίου.
ἦσαν
|
δὲ |
λοιπὸν
μέσαι
νύκτες,
ὥστε
μόλις |
[2, 12] |
τὴν
ἡμέραν
τοὺς
γάμους.
καλεσάμενος
|
δὲ |
μάντεις
ὁ
πατὴρ
καὶ
τερατοσκόπους |
[2, 30] |
μητρὸς
ὀφθαλμῶν,
ὅποι
βούλεσθε.
εἰ
|
δέ |
με
ἀπελθόντες
καταλίποιτε,
βρόχον
πλεξαμένη |
[2, 22] |
προὐκαλούμην
γὰρ
ἐγὼ
λέοντα,
ὀλίγος
|
δέ |
με
ἤγρευσεν
ἀράχνης
χιτών.
ταῦτα |
[2, 24] |
ἀδοξεῖς
ἐν
οἷς
δυστυχεῖς.
ἐπλάνα
|
δέ |
με
καὶ
τὰ
τῶν
ἐνυπνίων |
[2, 22] |
οὐ
ποιεῖ
μαχομένη
γυνή;
ποῖον
|
δὲ |
μέγεθος
ἢ
κάλλος
σε
κοσμεῖ; |
[2, 22] |
οὖν
αἰσχύνην
οὐχ
ὁρᾷς;
ἐμοὶ
|
δὲ |
μέγεθος
μὲν
ὁ
ἀὴρ
ὅλος, |
[2, 6] |
εἴπω,
Χαῖρε,
ἔφην,
δέσποινα.
ἡ
|
δὲ |
μειδιάσασα
γλυκὺ
καὶ
ἐμφανίσασα
διὰ |
[2, 37] |
δύνανται
βιάζονται
κἀκεῖναι
φιλεῖν·
σὺ
|
δὲ |
μείζονα
ποιεῖς
τὴν
ἡδονὴν
ἀνοίγων
|
[2, 34] |
σκοποῦ,
πέμπω
τὸ
βέλος·
τὸ
|
δὲ |
μειράκιον
παραθέον
ἁρπάζει
τὴν
βολήν. |
[2, 34] |
δυστυχής.
ἤρων
μειρακίου
καλοῦ·
τὸ
|
δὲ |
μειράκιον
φιλόθηρον
ἦν.
ἐπεῖχον
τὰ |
[2, 36] |
δὲ
πυρὸς
γέγονε
τροφή.
ἂν
|
δὲ |
μειρακίου
Φρυγὸς
ἐρασθῇ,
τὸν
οὐρανὸν |
[2, 11] |
ἡ
κρηπὶς
τοῦ
λίθου,
τὸ
|
δὲ |
μέσον
σῶμα
λευκὸν
τῷ
μέλανι |
[2, 4] |
ἐς
τὸ
ἔργον
παιδοτριβεῖς·
δέδοικα
|
δὲ
|
μὴ
ἄτολμος
ὢν
καὶ
δειλὸς |
[2, 27] |
θελήσει
συμφυγεῖν,
οὕτω
πράττειν,
εἰ
|
δὲ |
μή,
μένειν
αὐτοῦ,
παραδόντας
ἑαυτοὺς |
[2, 37] |
ταραχθεῖσα
τῷ
φιλήματι
πάλλεται.
εἰ
|
δὲ
|
μὴ
τοῖς
σπλάγχνοις
ἦν
δεδεμένη, |
[2, 17] |
δὴ
ἄλλοι
θεωροὶ
ἀπέπλευσαν,
αὐτὸς
|
δὲ |
μικρὸν
ἀπεσάλευε
τῆς
γῆς,
ἅμα |
[2, 17] |
ἀπέπλευσεν
ἐπὶ
τὴν
Τύρον.
ἔστι
|
δὲ |
μικρὸν
ἐπίνειον
Τυρίων,
νησίδιον
ἀπέχον |
[2, 22] |
μετὰ
μὲν
σάλπιγγος
παρατάττομαι,
σάλπιγξ
|
δέ |
μοι
καὶ
βέλος
τὸ
στόμα· |
[2, 37] |
καὶ
πλέον
ἔχοι
μεμυημένος·
εἰρήσεται
|
δέ |
μοι,
κἂν
μετρίως
ἔχω
πείρας. |
[2, 12] |
δυναίμην
ἀναβαλέσθαι
τὸν
γάμον.
σκοποῦντος
|
δέ |
μου
θόρυβος
ἐξαίφνης
γίνεται
κατὰ |
[2, 23] |
καὶ
ἔχαιρε
τὸ
λυπούμενον.
ἄρτι
|
δέ |
μου
προσελθόντος
εἴσω
τοῦ
θαλάμου |
[2, 19] |
ἥτις
ἦν
αὐτῇ
θαλαμηπόλος.
εἶχε
|
δὲ |
ὁ
θάλαμος
αὐτῆς
οὕτως·
χωρίον |
[2, 15] |
ἄλλων
βοῶν
ἐστι
βασιλεύς.
εἰ
|
δὲ |
ὁ
μῦθος
Εὐρώπης
ἀληθής,
Αἰγύπτιον |
[2, 9] |
ἦν,
πάλιν
ὁμοίως
συνεπίνομεν.
ᾠνοχόει
|
δὲ |
ὁ
Σάτυρος
ἡμῖν
καί
τι |
[2, 33] |
ἡμᾶς
συναριστᾶν
ἠξίου.
καὶ
ἡμῖν
|
δὲ |
ὁ
Σάτυρος
παρέφερεν·
ὥστε
εἰς |
[2, 31] |
παρεσκευαζόμεθα
πρὸς
τὴν
φυγήν.
~Εἶχε
|
δὲ |
ὁ
Σάτυρος
τοῦ
φαρμάκου
λείψανον, |
[2, 34] |
ἡνίας·
πονηρὸν
τὸ
θηρίον.
ἀνᾴξας
|
δὲ |
ὁ
σῦς
σπουδῇ
ἔτρεχεν
ὡς |
[2, 22] |
διαπτὰς
κλειομένην
τὴν
γένυν.
οἱ
|
δὲ |
ὀδόντες
κενοὶ
τῆς
θήρας
περὶ |
[2, 18] |
εὐθὺς
ὄρνιθος
δίκην
ἀφίπτανται.
ἡμῶν
|
δὲ |
οἱ
μὲν
ἔφευγον,
οὐδὲν
οὔτε |
[2, 31] |
πύλας,
ἐπέβημεν
τοῦ
ὀχήματος.
ἦμεν
|
δὲ |
οἱ
πάντες
ἕξ,
ὑμεῖς
καὶ
|
[2, 15] |
σελήνης
ἐστὶν
εἰκών.
ἡ
χροιὰ
|
δὲ |
οἵαν
Ὅμηρος
τοὺς
τοῦ
Θρᾳκὸς |
[2, 38] |
τοῖς
χείλεσι
σινάμωρον
ἀπάτην,
ὡς
|
δὲ |
οἶδε
φιλεῖ,
καὶ
οὐκ
ἔστι |
[2, 34] |
ἄλλος
τις
ἀποθάνοι
ζῶν.
τὸ
|
δὲ |
οἰκτρότερον,
τὰς
χεῖρας
ὤρεγέ
μοι |
[2, 22] |
καὶ
αὐλητὴς
καὶ
τοξότης.
ἐμαυτοῦ
|
δὲ |
ὀϊστὸς
καὶ
τόξον
γίνομαι·
τοξεύει |
[2, 27] |
εὑρηκέναι,
ταύτην
μὲν
ὑπεξαγαγεῖν,
ἡμᾶς
|
δὲ |
ὀλίγας
ἡμέρας
ἐπισχεῖν,
κἂν
οὕτω |
[2, 18] |
μοι
παραδόξως
τῶν
γάμων,
ἠχθόμην
|
δὲ |
ὅμως
ὑπὲρ
ἀδελφῆς
περιπεσούσης
τοιαύτῃ |
[2, 29] |
ὠργίζετο.
ἤχθετο
μὲν
πεφωραμένη,
ᾐσχύνετο
|
δὲ |
ὀνειδιζομένη,
ὠργίζετο
δὲ
ἀπιστουμένη.
αἰδὼς |
[2, 29] |
τοῦ
βέλους
λύπη
γίνεται·
τὸ
|
δέ, |
ὄνειδος
ἁμαρτημάτων,
καὶ
καλοῦσιν
αἰδῶ |
[2, 20] |
ἐπιτηρεῖν
τὰ
πραττόμενα
ἡμῖν·
μάλιστα
|
δέ, |
ὅπερ
ἦν,
ὑποπτεύσας
μή
τι |
[2, 23] |
σοι
καθεύδων
ὁ
Κύκλωψ·
σὺ
|
δὲ |
ὅπως
Ὀδυσσεὺς
ἀγαθὸς
γένῃ.
ἅμα |
[2, 29] |
τῆς
ψυχῆς
τὸ
ζωπυροῦν·
ἡ
|
δὲ |
ὀργὴ
περιϋλακτοῦσα
τὴν
καρδίαν
ἐπικλύζει |
[2, 37] |
ἀμαθεῖς,
Ἀφροδίτη
δὲ
ἀργή,
ἡδονῆς
|
δὲ |
οὐδέν.
~Καὶ
ὁ
Μενέλαος,
Ἀλλὰ |
[2, 13] |
Σωστράτου
θυγατέρα
εἶναι
καλήν,
ἰδὼν
|
δὲ |
οὐδέποτε,
ἤθελεν
αὑτῷ
ταύτην
γενέσθαι |
[2, 38] |
ἂν
ἔσχες
τὰ
φιλήματα.
φιλῶν
|
δὲ |
οὐκ
ἂν
ἔχοις
κόρον,
ἀλλ´ |
[2, 34] |
πολλά,
κρατεῖν
οὐκ
ἠδυνάμην.
ὡς
|
δὲ |
οὐκ
ἔπειθον,
εἱπόμην
κἀγὼ
ἐπὶ |
[2, 5] |
ὦ
κακόδαιμον,
οὐ
σωφρονεῖς;
τί
|
δὲ |
οὐκ
ἐρᾷς
ὧν
σε
δεῖ; |
[2, 8] |
μὲν
ἄκων
καὶ
λυπούμενος,
ἡ
|
δὲ |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
εἶχεν.
ῥᾴων |
[2, 22] |
ἀράχνην
οὐκ
ἔλαθεν
ἐμπεσών.
ὡς
|
δὲ |
οὐκέτι
εἶχε
φυγεῖν,
ἀδημονῶν
εἶπεν· |
[2, 8] |
πρὸς
τὰ
φιλήματα.
οὐκ
οἶδα
|
δὲ |
οὕτω
πρότερον
ἡσθείσης
τῆς
καρδίας· |
[2, 15] |
οἰκίαν
ἐφήδρευε
ταῖς
γυναιξίν.
αἱ
|
δὲ |
ὀψόμεναι
τὴν
θυσίαν
ἐξῄεσαν·
καὶ |
[2, 38] |
τῆς
φύσεως
τὰ
φιλήματα.
αὕτη
|
δὲ |
παιδὸς
φιλήματος
εἰκών·
εἰ
νέκταρ |
[2, 7] |
καὶ
ἡ
μὲν
ἀνέκραγεν,
ἡ
|
δὲ |
παῖς
ἀναθοροῦσα
καὶ
καταθεμένη
τὴν |
[2, 7] |
προσεποιούμην
πεπλῆχθαι
καὶ
ἀλγεῖν.
ἡ
|
δὲ |
παῖς
προσελθοῦσα
εἷλκε
τὴν
χεῖρα |
[2, 36] |
πρὸς
οὐρανὸν
ταχὺ
φεύγειν,
τὸ
|
δὲ |
πάνδημον
ἔρριπται
κάτω
καὶ
ἐγχρονίζει |
[2, 36] |
πλανᾶσθαι,
τὸ
μὲν
οὐράνιον,
τὸ
|
δὲ |
πάνδημον,
ὥσπερ
τοῦ
κάλλους
αἱ |
[2, 31] |
ἐπ´
αὐτοῦ
περιμένων
αὐτός.
ἐπεὶ
|
δὲ |
πάντες
ἐκάθευδον,
περὶ
πρώτας
νυκτὸς |
[2, 31] |
ὁ
Σάτυρος,
καὶ
προήλθομεν·
ὡς
|
δὲ |
παρῆμεν
ἐπὶ
τὰς
πύλας,
ἐπέβημεν |
[2, 10] |
ἀπεσπᾶτο
μὲν
ἡ
Κλειώ,
ἡ
|
δὲ |
παρθένος
ἐν
τῷ
περιπάτῳ
κατελέλειπτο. |
[2, 22] |
καὶ
τὸν
τετρωκότα
ζητεῖ.
ἐγὼ
|
δὲ
|
παρὼν
οὐ
πάρειμι.
ὁμοῦ
δὲ |
[2, 22] |
βέλους
ποιῶ
τὸ
τραῦμα·
ὁ
|
δὲ |
παταχθεὶς
ἐξαίφνης
βοᾷ
καὶ
τὸν |
[2, 29] |
ὀφθαλμῶν
ἐλευθερίαν
καθαιρεῖ·
ἡ
λύπη
|
δὲ |
περὶ
τὰ
στέρνα
διανεμομένη
κατατήκει
|
[2, 14] |
ὁ
δὲ
φοῖνιξ
φυτόν.
ἐρίζει
|
δὲ |
περὶ
ταύτης
γῆ
καὶ
θάλασσα. |
[2, 6] |
εἰδυῖα
σαφῶς
ὃ
λέγω;
ὡς
|
δὲ |
περιέπλεκον
λόγους
ἐκ
λόγων,
τὸ |
[2, 25] |
εἴτε
ἥρως,
εἴτε
λῃστής.
ἐκείμην
|
δὲ |
πεφοβημένη,
μηδὲ
ἀνακραγεῖν
διὰ
τὸν |
[2, 14] |
γίνεται,
ἀγρεύει
γὰρ
αὐτόν·
ἡ
|
δὲ |
πίσσα
δέλεαρ
γίνεται
τῆς
ἄγρας· |
[2, 2] |
δὲ
ποτὸν
οἶνος
ἦν.
ὁ
|
δὲ |
πιὼν
ὑφ´
ἡδονῆς
βακχεύεται
καὶ |
[2, 12] |
καταπτὰς
ἁρπάζει
τὸ
ἱερεῖον·
σοβούντων
|
δὲ |
πλέον
οὐδὲν
ἦν·
ὁ
γὰρ
|
[2, 18] |
ἐβόων·
Λῃσταὶ
Καλλιγόνην
ἔχουσι.
τὸ
|
δὲ |
πλοῖον
ἤδη
μέσην
ἐπέραινε
τὴν |
[2, 14] |
τὸ
ὕδωρ
ἔχει
πλούσιον.
ὁ
|
δὲ |
πλοῦτος
ταύτῃ
κάτω
τεταμίευται
τῇ |
[2, 15] |
τῶν
θυμιαμάτων
ἤριζεν
ὀδμήν.
τὸ
|
δὲ |
πνεῦμα
ἀναπεμπόμενον
εἰς
τὸν
ἀέρα |
[2, 14] |
ὕδωρ
ὡς
χορδὴ
κρούεται,
τὸ
|
δὲ |
πνεῦμα
τοῦ
ὕδατος
πλῆκτρον
γίνεται, |
[2, 21] |
γένυν
ὥπλισε
τοῖς
ὀδοῦσι,
τοὺς
|
δὲ |
πόδας
ἐκράτυνε
τοῖς
ὄνυξιν
ἐποίησέ |
[2, 22] |
κόμην
ἐπηύλει
μέλος
ἐπινίκιον.
μακρότερον
|
δὲ |
ποιούμενος
τῆς
πτήσεως
τὸν
κύκλον |
[2, 14] |
τὸ
ὕδωρ
ὑπορρεῖ
κάτωθεν.
ὑπόκειται
|
δὲ |
πορθμὸς
κάτωθεν
ἰσθμῷ·
καὶ
γίνεται |
[2, 2] |
αὐτῷ
προτείνει
κύλικα
φιλοτησίαν.
τὸ
|
δὲ |
ποτὸν
οἶνος
ἦν.
ὁ
δὲ |
[2, 3] |
τὴν
ἄμπελον
οἴνῳ
γεωργῇ.
τοῦ
|
δὲ |
πότου
προϊόντος
ἤδη
καὶ
ἀναισχύντως |
[2, 30] |
κόρην
ἀποπειρασόμενον
τῆς
φυγῆς.
ἡ
|
δὲ |
πρὶν
ἀκοῦσαι
πρὸς
τὸν
Σάτυρον, |
[2, 11] |
πορφύρας,
ἐκεῖ
χρυσὸς
ἦν.
ἤριζον
|
δὲ |
πρὸς
ἀλλήλους
οἱ
λίθοι.
ὑάκινθος |
[2, 4] |
καὶ
ῥῆμα
δριμύτερον
εἰπεῖν.
τότε
|
δὲ
|
πρόσαγε
τὴν
δευτέραν
μηχανήν.
θίγε |
[2, 7] |
τί
οὐκ
ἐπᾴδεις,
φιλτάτη;
ἡ
|
δὲ |
προσῆλθέ
τε
καὶ
ἐνέθηκεν
ὡς |
[2, 36] |
οἰνοχόον
ἔχῃ
τοῦ
νέκταρος·
ἡ
|
δὲ |
πρότερον
διάκονος
τῆς
τιμῆς
ἐξέωσται· |
[2, 2] |
ἀποίκους
εἶναι
Τυρίων
οἴνων,
τὴν
|
δὲ |
πρώτην
παρ´
αὐτοῖς
φῦναι
τῶν |
[2, 1] |
μὴ
ὁρᾶν
τὴν
κόρην.
ἡ
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
ᾖσεν
Ὁμήρου
τὴν |
[2, 24] |
τὸ
δωμάτιον
ἑαυτῶν
ἤλθομεν.
~Ἡ
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
ὑπὸ
ἰλίγγου
κατέπεσεν, |
[2, 36] |
δὲ
λάρναξ
καὶ
θάλασσα,
Σεμέλη
|
δὲ |
πυρὸς
γέγονε
τροφή.
ἂν
δὲ |
[2, 23] |
ὕπνον
καθεύδων
τοῦ
φαρμάκου.
ὁ
|
δὲ |
Σάτυρος
εἰστρέχει
πρός
με
καὶ |
[2, 4] |
συναίρεσθαι
πρὸς
τὸ
ἔργον.
δεῖ
|
δέ |
σε
καὶ
τὴν
κόρην
μὴ |
[2, 21] |
ἔχεις
ὅσα
πλάττειν
ἠδυνάμην,
ἡ
|
δὲ |
σὴ
ψυχὴ
πρὸς
τοῦτο
μόνον |
[2, 10] |
ἐπὶ
τὸν
ὕπνον
τραπῆναι.
ἐγὼ
|
δέ |
σοι
καὶ
ταύτην
ἀπάξω
διαλεγόμενος. |
[2, 14] |
ἀπ´
αὐτῆς
ἁλλομένην
ἄνω·
θιγόντι
|
δέ |
σοι
τὸ
ὕδωρ
ψυχρόν
ἐστιν
|
[2, 21] |
ἀκήκοά
τινος
τῶν
φιλοσόφων·
χαρίζομαι
|
δέ |
σοι
τοῦ
μύθου
τὸν
ἐλέφαντα. |
[2, 14] |
ἀναθάλλει
φαιδροῖς
τοῖς
κλάδοις,
πεφύτευται
|
δὲ |
σὺν
αὐτῇ
τὸ
πῦρ
καὶ
|
[2, 18] |
δὲ
ᾠόμεθα
γυναῖκας
εἶναι.
ἐπεὶ
|
δὲ |
συνετίθεμεν
τὴν
πυράν,
ἐξαίφνης
βοῶντες
|
[2, 7] |
μου
τὴν
ὀδύνην
ἰάσω.
ὡς
|
δὲ |
συνῆκεν
ὃ
λέγω
καὶ
ἐμειδίασε, |
[2, 34] |
λεπτὰ
διώκοντες
τῶν
θηρίων.
ἐξαίφνης
|
δὲ |
σῦς
τῆς
ὕλης
προπηδᾷ,
καὶ |
[2, 29] |
βαθέα
μὲν
τὰ
βλήματα,
ἄναιμα
|
δὲ |
τὰ
τοξεύματα.
ἓν
δὲ
τούτων |
[2, 37] |
σῶμα
ἐν
ταῖς
συμπλοκαῖς,
μαλθακὰ
|
δὲ |
τὰ
χείλη
πρὸς
τὰ
φιλήματα. |
[2, 11] |
τὸ
πᾶν
μὲν
πορφυρᾶν,
ἔνθα
|
δὲ |
ταῖς
ἄλλαις
ἐσθῆσιν
ἡ
χώρα |
[2, 37] |
σῶμα
ἐν
τοῖς
ἀγκαλίσμασιν,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
σαρξὶν
ὅλως
ἐνηρμοσμένον,
καὶ |
[2, 19] |
τὸ
κατὰ
τὴν
παρθένον,
τὸ
|
δὲ |
ταμεῖον
ἦν.
κατακοιμίζουσα
δὲ
ἀεὶ |
[2, 37] |
καὶ
βάλλει
τὴν
καρδίαν·
ἡ
|
δὲ |
ταραχθεῖσα
τῷ
φιλήματι
πάλλεται.
εἰ |
[2, 15] |
τοῦ
Θρᾳκὸς
ἵππους
ἐπαινεῖ.
βαδίζει
|
δὲ |
ταῦρος
ὑψαυχενῶν
καὶ
ὥσπερ
ἐπιδεικνύμενος
|
[2, 4] |
θλῖψον
δάκτυλον,
θλίβων
στέναξον.
ἢν
|
δὲ |
ταῦτά
σου
ποιοῦντος
καρτερῇ
καὶ |
[2, 12] |
θάλασσαν
συνέβη
φανῆναι
μηκέτι.
ἐγὼ
|
δὲ |
ταῦτα
ὡς
ἐγένετο
τὸν
ἀετὸν |
[2, 37] |
ὥσπερ
σφραγῖδας
τὰ
φιλήματα,
φιλεῖ
|
δὲ |
τέχνῃ
καὶ
σκευάζει
τὸ
φίλημα |
[2, 11] |
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
παρεσκευάζετο.
ἐώνητο
|
δὲ |
τῇ
κόρῃ
τὰ
πρὸς
τὸν |
[2, 10] |
τῇ
Κλειοῖ
μὲν
αὐτός,
ἐγὼ
|
δὲ |
τῇ
παιδὶ
διαλαχόντες
ἐφηδρεύομεν.
καὶ
|
[2, 20] |
μὲν
ἀντιπαίζειν
καὶ
αὐτός,
ἐνετίθει
|
δὲ |
τῇ
παιδιᾷ
τῆς
γνώμης
τὸ |
[2, 37] |
μαστὸς
ἐπαφώμενος
ἰδίαν
ἡδονήν.
ἐν
|
δὲ |
τῇ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀκμῇ
οἰστρεῖ
|
[2, 18] |
ἔνθα
ὁ
λέμβος
ἐφήδρευεν.
~Πρὸ
|
δὲ |
τῆς
πανηγύρεως,
ἣν
ὁ
Καλλισθένης |
[2, 12] |
τὸν
ἀνδρῶνα
τῆς
οἰκίας.
ἐγεγόνει
|
δέ |
τι
τοιοῦτον·
ἐπειδὴ
θυσάμενος
ὁ
|
[2, 37] |
καὶ
δάκνει
τὰ
φιλήματα.
ἔχει
|
δέ |
τινα
καὶ
μαστὸς
ἐπαφώμενος
ἰδίαν |
[2, 29] |
ψυχῆς
ἐμάρανε
τὸ
λυπούμενον.
ἂν
|
δέ |
τις
ἀνάγκῃ
τοῦ
κρείττονος
σιγήσῃ |
[2, 20] |
ταῦτα
ἦν
τὰ
συγκείμενα.
~Ἦν
|
δέ |
τις
αὐτῶν
οἰκέτης
πολυπράγμων
καὶ |
[2, 19] |
ἐπὶ
τοῦ
στενωποῦ
θύραν·
ἔξωθεν
|
δέ |
τις
ἕτερος
ἐπέκλειε
καὶ
τὰς |
[2, 33] |
καὶ
εἷλκε
τὴν
ναῦν.
~Ἔτυχε
|
δέ |
τις
ἡμῖν
νεανίσκος
παρασκηνῶν,
ὅς, |
[2, 10] |
ἀλλήλοις
προεπίνομεν
τὰ
φιλήματα.
~Μετὰ
|
δὲ |
τὸ
δεῖπνον
ὁ
Σάτυρός
μοι |
[2, 11] |
περιδέραιον
μὲν
λίθων
ποικίλων,
ἐσθῆτα
|
δὲ |
τὸ
πᾶν
μὲν
πορφυρᾶν,
ἔνθα |
[2, 31] |
μικρὸν
ἄνω
τῆς
ἕω.
ἔπλει
|
δὲ |
τὸ
πλοῖον
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν,
τὴν |
[2, 32] |
μεγάλην
τοῦ
Νείλου
πόλιν.
~Ἔχαιρον
|
δὲ |
τὸ
πρῶτον
ὁρῶν
τὴν
θάλασσαν, |
[2, 37] |
ἡδονὴν
ἀνοίγων
τὰ
φιλήματα.
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
τέρμα
αὐτὸ
τῆς
Ἀφροδίτης |
[2, 21] |
τῶν
ἄλλων
θηρίων
δυνατώτερον.
Ὁ
|
δὲ |
τοιοῦτος,
ἔφασκε,
τὸν
ἀλεκτρυόνα
φοβοῦμαι. |
[2, 18] |
μέσην
ἐπέραινε
τὴν
θάλασσαν.
ὡς
|
δὲ
|
τοῖς
Σαράπτοις
προσέσχον,
πόρρωθεν
ὁ |
[2, 37] |
ὁ
συγγινόμενος
περιβάλλεται
ἡδονῇ.
ἐγγίζει
|
δὲ |
τοῖς
χείλεσιν
ὥσπερ
σφραγῖδας
τὰ |
[2, 18] |
ὡς
θυσόμενοι
τῷ
θεῷ.
τούτων
|
δὲ |
τὸν
Ζήνωνα
ἐλάνθανεν
οὐδέν·
ἀλλ´ |
[2, 3] |
αὐτὴν
τῷ
συνήθει
πυρί,
ὁ
|
δὲ |
τὸν
οἶνον
ὑπέκκαυμα
φέρων·
οἶνος |
[2, 9] |
πρὸς
ἡδονὴν
φιλήματι
ἐρωτικῷ.
~Ἐπειδὴ
|
δὲ |
τοῦ
δείπνου
καιρὸς
ἦν,
πάλιν |
[2, 14] |
πρὸς
τὸ
ἔργον.
~Ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
τοῦ
πολέμου
περιστάντος
καὶ
τῆς |
[2, 14] |
πτόρθους
πολλὴν
τὴν
φλόγα·
ἡ
|
δὲ |
τοῦ
πυρὸς
αἰθάλη
τὸ
φυτὸν |
[2, 37] |
πῶς
τὸν
Περσέα
σιωπᾷς;
Ἀλκμήνῃ
|
δὲ
|
τοῦτο
μόνον
δῶρον
ἀρκεῖ,
ὅτι |
[2, 29] |
τῷ
τῆς
μανίας
ἀφρῷ.
λόγος
|
δὲ |
τούτων
ἁπάντων
πατήρ,
καὶ
ἔοικεν |
[2, 29] |
καλοῦσιν
αἰδῶ
τὸ
τραῦμα.
ἴδιον
|
δὲ
|
τούτων
ἁπάντων
τῶν
βελῶν
βαθέα |
[2, 29] |
ἄναιμα
δὲ
τὰ
τοξεύματα.
ἓν
|
δὲ |
τούτων
ἁπάντων
φάρμακον,
ἀμύνασθαι
τὸν |
[2, 11] |
τοῦ
χρυσοῦ
πλησίον.
ἐν
μέσῳ
|
δὲ |
τρεῖς
ἦσαν
λίθοι,
τὴν
χροιὰν |
[2, 34] |
οἱ
μὲν
συνέπιπτον
ἀλλήλοις,
ἐμὲ
|
δὲ |
τρόμος,
ὡς
εἶδον,
λαμβάνει·
καὶ |
[2, 17] |
κειμένην,
ἐνταῦθα
προσπορίζεται
λέμβον,
δίδωσι
|
δὲ |
τῷ
Ζήνωνι·
τοῦτο
γὰρ
ἦν |
[2, 11] |
λευκὸν
τῷ
μέλανι
συνυφαίνετο,
ἑξῆς
|
δὲ |
τῷ
λευκῷ
τὸ
λοιπὸν
ἐπυρρία
|
[2, 11] |
λοιπὸν
ἐπυρρία
κορυφούμενον·
ὁ
λίθος
|
δὲ |
τῷ
χρυσῷ
στεφανούμενος
ὀφθαλμὸν
ἐμιμεῖτο |
[2, 15] |
καὶ
ῥόδα
καὶ
μυρρίναι·
ἡ
|
δὲ |
τῶν
ἀνθέων
ἀναπνοὴ
πρὸς
τὴν |
[2, 37] |
γυναικί.
οἰνοχοείτω
μὲν
Γανυμήδης,
μετὰ
|
δὲ |
τῶν
θεῶν
Ἥρα
πινέτω,
ἵνα |
[2, 38] |
βαφῆς,
ἢ
καὶ
φαρμάκων·
ἂν
|
δὲ |
τῶν
πολλῶν
τούτων
γυμνώσῃς
δόλων, |
[2, 33] |
τὸ
δὲ
γένος
Αἰγύπτιος.
τὰ
|
δὲ |
ὑμέτερα
τίνα;
Ἐγὼ
Κλειτοφῶν,
οὗτος |
[2, 23] |
ἐφ´
ἑστίασιν
αὐτὸν
ἐκάλεσεν.
ὁ
|
δὲ |
ὑπώπτευε
μέν
τινα
μηχανὴν
καὶ |
[2, 37] |
αὑτὴν
ἄνω
τοῖς
φιλήμασι.
παίδων
|
δὲ |
φιλήματα
μὲν
ἀπαίδευτα,
περιπλοκαὶ
δὲ |
[2, 38] |
περὶ
τῆς
ἡδονῆς
ἀθλεῖ.
τὰ
|
δὲ |
φιλήματα
σοφίαν
μὲν
οὐκ
ἔχει |
[2, 37] |
οἰστρεῖ
μὲν
ὑφ´
ἡδονῆς,
περικέχηνε
|
δὲ |
φιλοῦσα
καὶ
μαίνεται.
αἱ
δὲ |
[2, 14] |
ἐπεὶ
Φοινίκων
ἡ
νῆσος·
ὁ
|
δὲ |
φοῖνιξ
φυτόν.
ἐρίζει
δὲ
περὶ |
[2, 14] |
παρ´
ἡμῖν
ἀλλήλοις
συνοικεῖ.
τὸ
|
δὲ |
χωρίον
ἱερὸν
ἐν
περιβόλῳ·
ἐλαία |
[2, 8] |
στόμα
γὰρ
φωνῆς
ὄργανον·
φωνὴ
|
δὲ |
ψυχῆς
σκιά.
αἱ
γὰρ
τῶν |
[2, 18] |
ὡς
ἂν
ἥκιστα
ὑποπτευθεῖεν·
ἡμεῖς
|
δὲ |
ᾠόμεθα
γυναῖκας
εἶναι.
ἐπεὶ
δὲ |
[2, 22] |
με
διαέριον
τὸ
πτερόν,
ἐμπεσὼν
|
δὲ |
ὡς
ἀπὸ
βέλους
ποιῶ
τὸ |
[2, 9] |
ἅμα
κατεφίλουν
τὸ
ἔκπωμα.
ἡ
|
δὲ |
ὡς
εἶδεν,
συνῆκεν
ὅτι
τοῦ |
[2, 14] |
ὕδατος
πλῆκτρον
γίνεται,
τὸ
ῥεῦμα
|
δὲ
|
ὡς
κιθάρα
λαλεῖ.
ἀλλὰ
καὶ |
[2, 30] |
ψυχήν
μου
οὕτως
ἀφήσω.
ἐγὼ
|
δὲ
|
ὡς
ταῦτα
ἤκουσα,
τὸ
πολὺ |
[2, 5] |
σοι
γαμεῖν.
ἐδόκουν
πεπεῖσθαι·
κάτωθεν
|
δὲ |
ὥσπερ
ἐκ
τῆς
καρδίας
ὁ |
[2, 22] |
τοῦ
τραύματος
ἡ
πληγή,
ὁ
|
δὲ |
ὥσπερ
παλαιστὴς
τὸ
σῶμα
σκευάζων |
[2, 37] |
δὲ
μὴ
τοῖς
σπλάγχνοις
ἦν
|
δεδεμένη, |
ἠκολούθησεν
ἂν
καὶ
ἀνείλκυσεν
αὑτὴν |
[2, 36] |
μὲν
οὐράνιον
ἄχθεται
θνητῷ
κάλλει
|
δεδεμένον |
καὶ
ζητεῖ
πρὸς
οὐρανὸν
ταχὺ |
[2, 14] |
τεταμίευται
τῇ
τῶν
ὑδάτων
ἰλύϊ
|
δεδεμένος, |
καὶ
ἔστιν
ἐκεῖ
χρυσοῦ
πηγή. |
[2, 4] |
Ἀθηνᾶν,
ἐς
τὸ
ἔργον
παιδοτριβεῖς·
|
δέδοικα |
δὲ
μὴ
ἄτολμος
ὢν
καὶ |
[2, 4] |
καὶ
συναίρεσθαι
πρὸς
τὸ
ἔργον.
|
δεῖ |
δέ
σε
καὶ
τὴν
κόρην |
[2, 33] |
ὦ
νεανίσκε,
καὶ
τίνα
σε
|
δεῖ |
καλεῖν;
Ἐγὼ
Μενέλαος,
εἶπεν,
τὸ
|
[2, 36] |
σώμασιν.
εἰ
δὲ
καὶ
ποιητὴν
|
δεῖ |
λαβεῖν
μάρτυρα
τῆς
οὐρανίας
τοῦ |
[2, 22] |
τοῖς
τραύμασιν
ὀρχούμενον.
ἀλλὰ
τί
|
δεῖ |
λόγων;
ἀρχώμεθα
μάχης.
ἅμα
λέγων |
[2, 37] |
τρεῖς
ὅλους
ἡλίους.
εἰ
δὲ
|
δεῖ |
μεθέντα
τὰς
μυθολογίας
αὐτὴν
εἰπεῖν |
[2, 5] |
δὲ
οὐκ
ἐρᾷς
ὧν
σε
|
δεῖ; |
παρθένον
ἔνδον
ἔχεις
ἄλλην
καλήν· |
[2, 21] |
οὖν
ἔτι
ἀποθνῄσκειν,
ἔφη,
με
|
δεῖ, |
τοσοῦτον
ὄντα
καὶ
ἐλέφαντος
εὐτυχέστερον, |
[2, 2] |
λαβὼν
ἅμα
καὶ
θλίβων
καὶ
|
δεικνὺς |
τὴν
ἄμπελον,
Τοῦτο
μέν
ἐστιν, |
[2, 16] |
γὰρ
ἑαλωκὼς
ἐκ
τῆς
θέας)
|
δείκνυσιν |
ἑνὶ
τῶν
οἰκετῶν
τὴν
κόρην, |
[2, 24] |
τις
τοὺς
γάμους
σεσύληκεν.
οἴμοι
|
δειλαία, |
τοιούτους
σοι
γάμους
ὄψεσθαι
οὐ |
[2, 21] |
ἑαυτὸν
ὁ
λέων
καὶ
τῆς
|
δειλίας
|
κατεμέμφετο
καὶ
τέλος
ἀποθανεῖν
ἤθελεν. |
[2, 4] |
γένωμαι.
Ἔρως,
ὦ
γενναῖε,
ἔφη,
|
δειλίας |
οὐκ
ἀνέχεται.
ὁρᾷς
αὐτοῦ
τὸ |
[2, 4] |
οὖν
ἐν
σεαυτῷ
θεὸν
ἔχων
|
δειλὸς |
εἶ
καὶ
φοβῇ;
ὅρα
μὴ |
[2, 5] |
τίνος,
ἄνανδρε,
σιγᾷς;
τί
δὲ
|
δειλὸς |
εἶ
στρατιώτης
ἀνδρείου
θεοῦ;
τὴν |
[2, 4] |
δὲ
μὴ
ἄτολμος
ὢν
καὶ
|
δειλὸς |
ἔρωτος
ἀθλητὴς
γένωμαι.
Ἔρως,
ὦ |
[2, 23] |
τῆς
αἰδοῦς.
ταραχθεῖσα
οὖν
ὑπὸ
|
δείματος, |
ὡς
εἶχεν
ἀναπηδᾷ
καὶ
ἐπὶ |
[2, 12] |
οἰωνὸν
διηγεῖται.
οἱ
δὲ
ἔφασαν
|
δεῖν |
καλλιερῆσαι
Ξενίῳ
Διῒ
νυκτὸς
μεσούσης |
[2, 23] |
ἧκε
πρὸς
τὸν
Σάτυρον,
εἶτα
|
δειπνήσας |
ἔμελλεν
ἀπιέναι,
ἐγχεῖ
τοῦ
φαρμάκου |
[2, 3] |
τε
ἄλλα
παρασκευάσας
ἐς
τὸ
|
δεῖπνον
|
ἔτυχε
πολυτελέστερα
καὶ
κρατῆρα
παρεθήκατο |
[2, 10] |
τὰ
φιλήματα.
~Μετὰ
δὲ
τὸ
|
δεῖπνον |
ὁ
Σάτυρός
μοι
προσελθὼν
ἔφη· |
[2, 2] |
πέπαυτο
τῶν
κιθαρισμάτων,
καὶ
πάλιν
|
δείπνου |
καιρὸς
ἦν.
ἦν
γὰρ
ἑορτὴ |
[2, 9] |
φιλήματι
ἐρωτικῷ.
~Ἐπειδὴ
δὲ
τοῦ
|
δείπνου |
καιρὸς
ἦν,
πάλιν
ὁμοίως
συνεπίνομεν. |
[2, 3] |
ταῦτα
μὲν
ἡμῖν
ἡμερῶν
ἐπράττετο
|
δέκα· |
καὶ
πλέον
τῶν
ὀμμάτων
ἐκερδαίνομεν |
[2, 18] |
ἐγένετο,
ἦσαν
ἐν
αὐτῷ
νεανίσκοι
|
δέκα. |
ὀκτὼ
δὲ
ἑτέρους
ἐπὶ
τῆς |
[2, 14] |
γὰρ
αὐτόν·
ἡ
δὲ
πίσσα
|
δέλεαρ |
γίνεται
τῆς
ἄγρας·
ὅ
τι |
[2, 10] |
ὅσα
ἐπράττομεν,
ὑπό
τινι
τῶν
|
δένδρων |
λοχῶν
μή
τις
ἡμῖν
ἐπέλθῃ· |
[2, 34] |
ἀφῆκε
τῇ
φονευσάσῃ
μου
περιπλεκόμενος
|
δεξιᾷ. |
ἄγουσιν
οὖν
με
ἐπὶ
τὸ |
[2, 19] |
οἰκήματα
ἔχον,
δύο
μὲν
ἐπὶ
|
δεξιά, |
δύο
δὲ
ἐπὶ
θάτερα·
μέσος |
[2, 30] |
πρὶν
ἀκοῦσαι
πρὸς
τὸν
Σάτυρον,
|
Δέομαι, |
ἔφη,
πρὸς
θεῶν
ξένων
καὶ |
[2, 7] |
τιτρώσκει
σου
τὰ
φιλήματα.
ἀλλὰ
|
δέομαι, |
κατέπᾳσον
αὖθις
καὶ
μὴ
ταχὺ |
[2, 25] |
δυναμένη.
φόβος
γὰρ
γλώττης
ἐστὶ
|
δεσμός. |
ἓν
οἶδα
μόνον,
οὐδείς
μου |
[2, 6] |
συνῆκε
πῶς
εἶπον
τὸ
Χαῖρε,
|
δέσποινα, |
εἶπεν·
Ἐγὼ
σή;
μὴ
τοῦτο |
[2, 6] |
ἔχων
τί
εἴπω,
Χαῖρε,
ἔφην,
|
δέσποινα. |
ἡ
δὲ
μειδιάσασα
γλυκὺ
καὶ |
[2, 4] |
καὶ
προσίηται,
σὸν
ἔργον
ἤδη
|
δέσποινάν |
τε
καλεῖν
καὶ
φιλῆσαι
τράχηλον. |
[2, 31] |
ἐκείνην
ἀπεδήμει
τὴν
ἡμέραν,
τῇ
|
δεσποίνῃ |
διακονησόμενος.
ἀνοίγει
δὴ
τὰς
θύρας |
[2, 4] |
εἰπεῖν.
τότε
δὲ
πρόσαγε
τὴν
|
δευτέραν |
μηχανήν.
θίγε
χειρός,
θλῖψον
δάκτυλον, |
[2, 3] |
μετὰ
τὸν
Γλαύκου
τοῦ
Χίου
|
δεύτερον. |
ὑέλου
μὲν
τὸ
πᾶν
ἔργον |
[2, 18] |
σημεῖον
ἰδὼν
ὑπήντησεν
ἐπιπλεύσας
καὶ
|
δέχεται |
μὲν
τὴν
κόρην,
πλεῖ
δὲ
|
[2, 17] |
τύχοι
τῆς
ἐπιχειρήσεως.
οἱ
μὲν
|
δὴ |
ἄλλοι
θεωροὶ
ἀπέπλευσαν,
αὐτὸς
δὲ |
[2, 12] |
τοίνυν
οὐκ
ἀγαθὸν
εἶναι·
καὶ
|
δὴ |
ἐπέσχον
ἐκείνην
τὴν
ἡμέραν
τοὺς |
[2, 21] |
Τί
πάσχεις;
ἔφη·
καὶ
τί
|
δή |
ποτε
οὐδὲ
μικρὸν
ἀτρεμεῖ
σου |
[2, 20] |
τῆς
γνώμης
τὸ
ἄσπονδον.
λέγει
|
δὴ |
πρὸς
αὐτόν·
Ἐπειδὴ
καταμωκᾷ
μου |
[2, 35] |
μυχῷ
ἐκάθευδε
τῆς
νηός.
λέγω
|
δὴ |
πρὸς
αὐτοὺς
ὑπομειδιῶν·
Ὡς
παρὰ
|
[2, 33] |
ἤδη
δὲ
καὶ
λόγον.
λέγω
|
δὴ |
πρῶτος·
Πόθεν,
ὦ
νεανίσκε,
καὶ |
[2, 18] |
ἣν
ὁ
Καλλισθένης
προσεδόκα,
γίνεται
|
δὴ |
τὰ
τοῦ
ἀετοῦ
καὶ
τῶν |
[2, 31] |
ἡμέραν,
τῇ
δεσποίνῃ
διακονησόμενος.
ἀνοίγει
|
δὴ |
τὰς
θύρας
ὁ
Σάτυρος,
καὶ |
[2, 11] |
εἰκόνα
τῆς
πορφύρας
ἐδιδάσκετο.
λαβὼν
|
δή |
τινας
λίθους
περιθραύει
τὸ
τεῖχος |
[2, 23] |
ἄρτι
μου
κατακλιθέντος.
ἐγὼ
μὲν
|
δὴ |
τὸν
ψόφον
ἀκούσας
ἀνοιγομένων
τῶν |
[2, 4] |
ἐκερδαίνομεν
ἢ
ἐτολμῶμεν
οὐδέν.
~Κοινοῦμαι
|
δὴ |
τῷ
Σατύρῳ
τὸ
πᾶν
καὶ |
[2, 7] |
ἐλευθερώτερον·
ἡ
δὲ
ἠνείχετο,
κωλύουσα
|
δῆθεν. |
~Ἐν
τούτῳ
πόρρωθεν
ἰδόντες
προσιοῦσαν |
[2, 1] |
δωμάτιον
ἐβαδίζομεν
τῆς
κόρης,
ἀκροασόμενοι
|
δῆθεν |
τῶν
κιθαρισμάτων·
οὐ
γὰρ
ἐδυνάμην
|
[2, 17] |
ἀπὸ
τῆς
κώμης
ἐκείνης
καὶ
|
δῆτα |
ἀπέπλευσεν
ἐπὶ
τὴν
Τύρον.
ἔστι |
[2, 37] |
τοῦτο
μόνον
δῶρον
ἀρκεῖ,
ὅτι
|
δι´ |
αὐτὴν
ἔκλεψεν
ὁ
Ζεὺς
τρεῖς |
[2, 12] |
ἤκουσα,
ἀπωλώλειν
καὶ
ἐζήτουν
μηχανὴν
|
δι´ |
ἧς
δυναίμην
ἀναβαλέσθαι
τὸν
γάμον. |
[2, 37] |
τὸν
Δία
κατήγαγεν
ἐξ
οὐρανοῦ.
|
διὰ |
γυναῖκά
ποτε
Ζεὺς
ἐμυκήσατο,
διὰ |
[2, 37] |
διὰ
γυναῖκά
ποτε
Ζεὺς
ἐμυκήσατο,
|
διὰ |
γυναῖκά
ποτε
Σάτυρον
ὠρχήσατο,
καὶ |
[2, 36] |
δὲ
ἀνέβη
ποτὲ
εἰς
οὐρανοὺς
|
διὰ |
κάλλος
γυνή
(καὶ
γὰρ
γυναιξὶ |
[2, 37] |
κάλλος
τῶν
γυναικῶν
αὐτὸν
τὸν
|
Δία |
κατήγαγεν
ἐξ
οὐρανοῦ.
διὰ
γυναῖκά |
[2, 21] |
προσαγορεύσας
εἱστήκει
διαλεγόμενος.
καὶ
ὁρῶν
|
διὰ |
παντὸς
τὰ
ὦτα
κινοῦντα,
Τί |
[2, 37] |
πῦρ.
καὶ
μὴ
θαυμάσῃς,
εἰ
|
διὰ |
πυρός
τις
ἀναβαίνει
εἰς
οὐρανόν· |
[2, 24] |
ὕβρισεν·
οὐκ
εἶχεν
ἡ
συμφορὰ
|
διὰ |
τὴν
ἀνάγκην
ὄνειδος.
νῦν
δέ, |
[2, 19] |
ἐπέκλειε
καὶ
τὰς
κλεῖς
ἔβαλλε
|
διὰ |
τῆς
ὀπῆς·
ἡ
δὲ
λαβοῦσα |
[2, 25] |
ἐκείμην
δὲ
πεφοβημένη,
μηδὲ
ἀνακραγεῖν
|
διὰ |
τὸν
φόβον
δυναμένη.
φόβος
γὰρ |
[2, 6] |
δὲ
μειδιάσασα
γλυκὺ
καὶ
ἐμφανίσασα
|
διὰ |
τοῦ
γέλωτος,
ὅτι
συνῆκε
πῶς |
[2, 23] |
τρέμοντα
καὶ
τεταραγμένον.
εἶτα
ἐφεύγομεν
|
διὰ |
τοῦ
σκότους
καὶ
ἐπὶ
τὸ |
[2, 37] |
χείλη
πρὸς
τὰ
φιλήματα.
καὶ
|
διὰ |
τοῦτο
μὲν
ἔχει
τὸ
σῶμα |
[2, 36] |
ἐκτείνεται
πόθῳ.
καὶ
τὸ
ῥόδον
|
διὰ |
τοῦτο
τῶν
ἄλλων
εὐμορφότερόν
ἐστι |
[2, 23] |
οὖν
τὸ
κακὸν
ἐξάλλομαι
καὶ
|
διὰ |
τῶν
θυρῶν
ἵεμαι
δρόμῳ,
καὶ |
[2, 29] |
κύματα·
ἡ
μὲν
γὰρ
αἰδὼς
|
διὰ |
τῶν
ὀμμάτων
εἰσρέουσα
τὴν
τῶν |
[2, 22] |
τόξον
γίνομαι·
τοξεύει
γάρ
με
|
διαέριον |
τὸ
πτερόν,
ἐμπεσὼν
δὲ
ὡς |
[2, 32] |
κατὰ
τὸ
σκάφος,
τῶν
ναυτῶν
|
διαθεόντων, |
τοῦ
κυβερνήτου
κελεύοντος,
ἑλκομένων
τῶν |
[2, 13] |
τὰ
ἀόρατα
ἔλαθε
σφόδρα
κακῶς
|
διακείμενος. |
ἐπιβουλεύει
δ´
οὖν
καὶ
τὸν |
[2, 31] |
ἀπεδήμει
τὴν
ἡμέραν,
τῇ
δεσποίνῃ
|
διακονησόμενος. |
ἀνοίγει
δὴ
τὰς
θύρας
ὁ |
[2, 37] |
Ἥρα
πινέτω,
ἵνα
ἔχῃ
μειράκιον
|
διάκονον |
γυνή.
ἐλεῶ
δὲ
αὐτοῦ
καὶ |
[2, 36] |
τοῦ
νέκταρος·
ἡ
δὲ
πρότερον
|
διάκονος |
τῆς
τιμῆς
ἐξέωσται·
ἦν
γάρ, |
[2, 31] |
τὸν
Κώνωπα
ἦν
κατακοιμίσας·
τούτου
|
διακονούμενος |
ἡμῖν
ἐγχεῖ
λαθὼν
κατὰ
τῆς
|
[2, 13] |
ῥημάτων,
ἃ
τῇ
ψυχῇ
τρωθέντες
|
διακονοῦσιν |
ὀφθαλμοί.
προσελθὼν
οὖν
τῷ
Σωστράτῳ |
[2, 10] |
αὐτός,
ἐγὼ
δὲ
τῇ
παιδὶ
|
διαλαχόντες |
ἐφηδρεύομεν.
καὶ
οὕτως
ἐγένετο.
ἀπεσπᾶτο |
[2, 6] |
σε
καταλήψομαι
τῷ
πτερῷ.
~Ταῦτα
|
διαλεγόμενος |
ἔλαθον
ἐπιστὰς
ἀπροοράτως
τῇ
κόρῃ |
[2, 21] |
ἐλέφαντι
περιτυγχάνει
καὶ
προσαγορεύσας
εἱστήκει
|
διαλεγόμενος. |
καὶ
ὁρῶν
διὰ
παντὸς
τὰ |
[2, 10] |
δέ
σοι
καὶ
ταύτην
ἀπάξω
|
διαλεγόμενος. |
ταῦτα
εἰπὼν
τῇ
Κλειοῖ
μὲν |
[2, 26] |
ὑπερῴῳ
γὰρ
τὸν
θάλαμον
εἶχε,
|
διαλεγομένων |
ἡμῶν
ἀκούσας
κατατρέχει
τεταραγμένος.
καὶ |
[2, 30] |
φροντίδος
ἀπερριψάμην.
δύο
δὲ
ἡμέρας
|
διαλιπόντες, |
ὅτε
καὶ
ἀποδημῶν
ἔτυχεν
ὁ |
[2, 23] |
καὶ
ἅμα
ἐγέλασεν.
~Καὶ
ὀλίγας
|
διαλιπὼν |
ἡμέρας,
εἰδὼς
αὐτὸν
γαστρὸς
ἡττώμενον, |
[2, 23] |
ὁ
μὲν
ἔπιε,
καὶ
μικρὸν
|
διαλιπών, |
ὅσον
εἰς
τὸ
δωμάτιον
αὐτοῦ |
[2, 19] |
τοιαύτῃ
συμφορᾷ.
~Ὀλίγας
δὲ
ἡμέρας
|
διαλιπὼν |
πρὸς
τὴν
Λευκίππην
διελεγόμην·
Μέχρι |
[2, 18] |
ἐγὼ
δὲ
ἀνέπνευσα
μὲν
οὕτω
|
διαλυθέντων |
μοι
παραδόξως
τῶν
γάμων,
ἠχθόμην |
[2, 29] |
λύπη
δὲ
περὶ
τὰ
στέρνα
|
διανεμομένη |
κατατήκει
τῆς
ψυχῆς
τὸ
ζωπυροῦν· |
[2, 25] |
ἡ
παρθένος,
ὡς
ἂν
ἐμοῦ
|
διαπεφευγότος, |
καὶ
λέγει·
Μὴ
λοιδόρει
μου, |
[2, 15] |
πόλει
συνδοκοῦν.
ὁ
οὖν
Καλλισθένης
|
διαπράττεται |
τῶν
θεωρῶν
εἷς
γενέσθαι·
καὶ |
[2, 22] |
τοῦ
λέοντος
ὀδόντων,
αὐτὴν
μέσην
|
διαπτὰς |
κλειομένην
τὴν
γένυν.
οἱ
δὲ |
[2, 7] |
περιβαλὼν
φανερῶς
κατεφίλουν·
ἡ
δὲ
|
διασχοῦσα, |
Τί
ποιεῖς;
ἔφη.
καὶ
σὺ |
[2, 7] |
τῆς
ἀλγηδόνος
δύο
ἐπᾴσασαν
ῥήματα·
|
διδαχθῆναι |
γὰρ
αὐτὴν
ὑπό
τινος
Αἰγυπτίας |
[2, 17] |
θαλάττῃ
κειμένην,
ἐνταῦθα
προσπορίζεται
λέμβον,
|
δίδωσι |
δὲ
τῷ
Ζήνωνι·
τοῦτο
γὰρ |
[2, 35] |
μόνον
οἴχεται
καὶ
οὐκ
ἀπολαῦσαι
|
δίδωσι |
τῷ
φιλοῦντι,
ἀλλ´
ἔοικε
τῷ |
[2, 36] |
Φρυγὸς
ἐρασθῇ,
τὸν
οὐρανὸν
αὐτῷ
|
δίδωσιν, |
ἵνα
καὶ
συνοικῇ
καὶ
οἰνοχόον |
[2, 7] |
καὶ
ἡ
Κλειὼ
καὶ
παρεκάθητο,
|
διεβάδιζον |
δὲ
ἐγώ·
καί
τις
ἐξαίφνης |
[2, 19] |
καλέσασα
τὸν
εἰς
τοῦτο
ἐπιτεταγμένον
|
διέβαλλε |
πάλιν
τὰς
κλεῖς,
ὅπως
ἀνοίξειε. |
[2, 26] |
τὰ
γεγονότα
καὶ
ὅτι
φεύγειν
|
διεγνώκαμεν. |
λέγει
ἡ
Κλειώ·
Κἀγὼ
σὺν |
[2, 11] |
τοὺς
γάμους
συνεκρότει
θᾶττον
ἢ
|
διεγνώκει. |
ἐνύπνια
γὰρ
αὐτὸν
διετάραττε
πολλά. |
[2, 19] |
παρθένος
καὶ
ἡ
μήτηρ
αὐτῆς
|
διειλήφεσαν, |
ἑκάτερα
τὰ
ἀντικρύ,
τὰ
δὲ |
[2, 19] |
δὲ
ἐπὶ
θάτερα·
μέσος
δὲ
|
διεῖργε |
στενωπὸς
τὰ
οἰκήματα·
θύρα
δὲ |
[2, 19] |
ἡμέρας
διαλιπὼν
πρὸς
τὴν
Λευκίππην
|
διελεγόμην· |
Μέχρι
τίνος
ἐπὶ
τῶν
φιλημάτων |
[2, 11] |
θεασάμενός
τινα.
~Ὀλίγων
δὲ
ἡμερῶν
|
διελθουσῶν |
ὁ
πατήρ
μοι
τοὺς
γάμους
|
[2, 8] |
πόρρωθεν
ἰδόντες
προσιοῦσαν
τὴν
θεράπαιναν
|
διελύθημεν, |
ἐγὼ
μὲν
ἄκων
καὶ
λυπούμενος, |
[2, 20] |
μή
τι
νύκτωρ
ἡμῖν
πραχθῇ,
|
διενυκτέρευε |
μέχρι
πόρρω
τῆς
ἑσπέρας,
ἀναπετάσας |
[2, 15] |
πολλὰ
μὲν
ἦν
καὶ
ποικίλα,
|
διέπρεπον |
δὲ
ἐν
αὐτοῖς
οἱ
τοῦ |
[2, 15] |
τοσοῦτον,
ὅσον
αἱ
τῶν
κεράτων
|
διεστᾶσιν |
ἀρχαί·
καὶ
τὸ
θέαμα
κυκλουμένης |
[2, 11] |
ἢ
διεγνώκει.
ἐνύπνια
γὰρ
αὐτὸν
|
διετάραττε |
πολλά.
ἔδοξεν
ἄγειν
ἡμῶν
τοὺς |
[2, 12] |
πατὴρ
καὶ
τερατοσκόπους
τὸν
οἰωνὸν
|
διηγεῖται. |
οἱ
δὲ
ἔφασαν
δεῖν
καλλιερῆσαι |
[2, 26] |
εἴσω
τῶν
θυρῶν
τῷ
Κλεινίᾳ
|
διηγούμεθα |
τὰ
γεγονότα
καὶ
ὅτι
φεύγειν |
[2, 2] |
μῦθον
ᾄδουσι.
καὶ
τῆς
ἑορτῆς
|
διηγοῦνται |
πατέρα
μῦθον,
οἶνον
οὐκ
εἶναί |
[2, 12] |
δὲ
ἔφασαν
δεῖν
καλλιερῆσαι
Ξενίῳ
|
Διῒ |
νυκτὸς
μεσούσης
ἐπὶ
θάλατταν
ἥκοντας· |
[2, 36] |
λέγοντος
Τὸν
καὶ
ἀνηρείψαντο
θεοὶ
|
Διῒ |
οἰνοχοεύειν
κάλλεος
εἵνεκα
οἷο,
ἵν´ |
[2, 12] |
ἐγένετο
τὸν
ἀετὸν
ὑπερεπῄνουν
καὶ
|
δικαίως |
ἔλεγον
ἁπάντων
ὀρνίθων
εἶναι
βασιλέα. |
[2, 34] |
ἐτιμώμην
ἐμαυτῷ.
ἐλεήσαντες
οὖν
οἱ
|
δικασταὶ |
προσετιμήσαντό
μοι
τριετῆ
φυγήν,
ἧς |
[2, 34] |
ἄγουσιν
οὖν
με
ἐπὶ
τὸ
|
δικαστήριον |
οἱ
τοῦ
μειρακίου
γονεῖς
οὐκ |
[2, 18] |
τῷ
σκάφει,
ἐμβάντες
εὐθὺς
ὄρνιθος
|
δίκην |
ἀφίπτανται.
ἡμῶν
δὲ
οἱ
μὲν |
[2, 14] |
γὰρ
ὀλίγος
ἄνεμος
εἰς
τὰς
|
δίνας |
ἐμπέσῃ,
τὸ
μὲν
ὕδωρ
ὡς |
[2, 2] |
προτρυγαίου
Διονύσου
τότε.
τὸν
γὰρ
|
Διόνυσον
|
Τύριοι
νομίζουσιν
ἑαυτῶν,
ἐπεὶ
καὶ |
[2, 3] |
καὶ
σταφυλὴν
τὸν
ὄμφακα
ποιεῖ.
|
Διόνυσος |
δὲ
ἐντετύπωται
τῶν
βοτρύων
πλησίον, |
[2, 3] |
αὐτὴν
ἑώρων.
Ἔρως
δὲ
καὶ
|
Διόνυσος, |
δύο
βίαιοι
θεοί,
ψυχὴν
κατασχόντες |
[2, 2] |
τὸ
ἀμπέλινον
ἦν.
καὶ
ὁ
|
Διόνυσος |
ἐπαινεῖ
τῆς
φιλοφροσύνης
τὸν
ποιμένα |
[2, 2] |
κάτωθεν
ἡδονῆς
πῦρ.
καὶ
ὁ
|
Διόνυσος |
ἔφη·
Τοῦτό
ἐστιν
ὀπώρας
ὕδωρ, |
[2, 2] |
δοκεῖν.
ἐπὶ
τοῦτον
ἧκεν
ὁ
|
Διόνυσος
|
τὸν
βουκόλον·
ὁ
δὲ
αὐτῷ |
[2, 2] |
ἦν.
ἦν
γὰρ
ἑορτὴ
προτρυγαίου
|
Διονύσου |
τότε.
τὸν
γὰρ
Διόνυσον
Τύριοι |
[2, 23] |
τῆς
Κλειοῦς
ἀψοφητί,
τρέμων
τρόμον
|
διπλοῦν, |
χαρᾶς
ἅμα
καὶ
φόβου.
ὁ |
[2, 38] |
ἔχοις
κόρον,
ἀλλ´
ὅσον
ἐμφορῇ,
|
διψῇς |
ἔτι
φιλεῖν,
καὶ
οὐκ
ἂν |
[2, 35] |
τὴν
ἡδονήν·
καταλείπει
γὰρ
ἔτι
|
διψῶντα. |
~Καὶ
ὁ
Μενέλαος,
Ἀγνοεῖς,
ὦ |
[2, 34] |
τὰ
πρῶτα
ηὐτυχοῦμεν,
τὰ
λεπτὰ
|
διώκοντες
|
τῶν
θηρίων.
ἐξαίφνης
δὲ
σῦς |
[2, 2] |
γενέσθαι
πατέρα,
ὅσον
Ἀττικὸν
εἶναι
|
δοκεῖν. |
ἐπὶ
τοῦτον
ἧκεν
ὁ
Διόνυσος
|
[2, 38] |
ὁ
Μενέλαος,
Ἀλλὰ
σύ
μοι
|
δοκεῖς, |
ἔφη,
μὴ
πρωτόπειρος
ἀλλὰ
γέρων |
[2, 27] |
ὀλίγας
ἡμέρας
ἐπισχεῖν,
κἂν
οὕτω
|
δοκῇ, |
συσκευασαμένους
ἀπελθεῖν.
οὐδὲ
γὰρ
νῦν |
[2, 28] |
μείζονα;
εἰ
παρθενίας
ἔστι
τις
|
δοκιμασία, |
δοκίμασον.
Ἔτι
καὶ
τοῦτο,
ἔφη |
[2, 28] |
εἰ
παρθενίας
ἔστι
τις
δοκιμασία,
|
δοκίμασον. |
Ἔτι
καὶ
τοῦτο,
ἔφη
ἡ |
[2, 17] |
τῆς
γῆς,
ἅμα
μὲν
ὡς
|
δοκοίη |
τοῖς
πολίταις
ἕπεσθαι,
ἅμα
δὲ |
[2, 27] |
τῆς
Κλειοῦς
μακρὰν
καὶ
λέγει·
|
Δοκῶ |
μοι
καλλίστην
γνώμην
εὑρηκέναι,
ταύτην
|
[2, 38] |
οὐκ
ἀρδεύεται
μύρων
ὀσφραῖς
οὐδὲ
|
δολεραῖς |
καὶ
ἀλλοτρίαις
ὀσμαῖς,
πάσης
δὲ |
[2, 38] |
δὲ
τῶν
πολλῶν
τούτων
γυμνώσῃς
|
δόλων, |
ἔοικε
κολοιῷ
γεγυμνωμένῳ
τῶν
τοῦ |
[2, 26] |
πᾶν
ἡ
Κλειὼ
βασανιζομένη
κατείπῃ.
|
~Δόξαν |
οὖν
οὕτως
εἰχόμεθα
ἔργου,
σκηψάμενοι |
[2, 38] |
καὶ
τὰ
σχήματα·
κἂν
εἶναι
|
δόξῃ |
καλή,
τῶν
ἀλειμμάτων
ἡ
πολυπράγμων |
[2, 24] |
οἴμοι
τῶν
κακῶν·
μὴ
καὶ
|
δοῦλος |
ἦν;
~Ἐθάρσησεν
οὖν
ἡ
παρθένος, |
[2, 28] |
ἐρεῖς,
ἔφη,
τὴν
συσκευὴν
τοῦ
|
δράματος; |
ἰδοὺ
καὶ
ἡ
Κλειὼ
πέφευγεν. |
[2, 26] |
ὁρῶμεν
σπουδῇ
θέουσαν·
ἦν
γὰρ
|
δρασμὸν
|
βεβουλευμένη.
ἅμα
τε
οὖν
ὁ |
[2, 4] |
ὀφθαλμῶν
πειρᾶν,
ἀλλὰ
καὶ
ῥῆμα
|
δριμύτερον |
εἰπεῖν.
τότε
δὲ
πρόσαγε
τὴν |
[2, 35] |
γυναικῶν,
καὶ
τὸ
κάλλος
αὐτοῖς
|
δριμύτερον |
εἰς
ἡδονήν.
Πῶς
δριμύτερον,
ἔφην, |
[2, 35] |
αὐτοῖς
δριμύτερον
εἰς
ἡδονήν.
Πῶς
|
δριμύτερον, |
ἔφην,
ὅ
τι
παρακῦψαν
μόνον |
[2, 31] |
καὶ
εὐθὺς
ἐπὶ
Βηρυτὸν
τὸν
|
δρόμον |
ἐποιούμεθα,
νομίζοντες
εὑρήσειν
ἐκεῖ
ναῦν |
[2, 23] |
καὶ
διὰ
τῶν
θυρῶν
ἵεμαι
|
δρόμῳ, |
καὶ
ὁ
Σάτυρος
ὑποδέχεται
τρέμοντα |
[2, 34] |
τὴν
γένυν
καὶ
ἀντιπρόσωπος
ἐχώρει
|
δρόμῳ, |
καὶ
τὸ
μειράκιον
οὐκ
ἐξετρέπετο, |
[2, 12] |
καὶ
ἐζήτουν
μηχανὴν
δι´
ἧς
|
δυναίμην |
ἀναβαλέσθαι
τὸν
γάμον.
σκοποῦντος
δέ |
[2, 25] |
μηδὲ
ἀνακραγεῖν
διὰ
τὸν
φόβον
|
δυναμένη. |
φόβος
γὰρ
γλώττης
ἐστὶ
δεσμός. |
[2, 37] |
ἀλλήλαις
εἰς
ὁμιλίαν
καὶ
ὡς
|
δύνανται
|
βιάζονται
κἀκεῖναι
φιλεῖν·
σὺ
δὲ |
[2, 4] |
καιρὸν
τοῦ
σε
τῇ
παρθένῳ
|
δύνασθαι |
καθ´
αὑτὸν
συνεῖναι
μόνῃ.
~Ταῦτα |
[2, 19] |
ἄνοιξιν
πειρᾶται
καὶ
ὡς
εὗρε
|
δυνατήν, |
τὴν
Κλειὼ
ἐπεπείκει,
καὶ
τῆς |
[2, 21] |
ἐποίησέ
τε
τῶν
ἄλλων
θηρίων
|
δυνατώτερον. |
Ὁ
δὲ
τοιοῦτος,
ἔφασκε,
τὸν |
[2, 5] |
καὶ
τοξεύω
καὶ
φλέγω·
πῶς
|
δυνήσῃ |
φυγεῖν;
ἂν
φυλάξῃ
μου
τὸ |
[2, 3] |
ἑώρων.
Ἔρως
δὲ
καὶ
Διόνυσος,
|
δύο
|
βίαιοι
θεοί,
ψυχὴν
κατασχόντες
ἐκμαίνουσιν |
[2, 36] |
τὸ
κάλλος
αὐτοῦ
φεύγει
ταχύ.
|
δύο
|
γὰρ
ἐγὼ
νομίζω
κατ´
ἀνθρώπους |
[2, 19] |
ἔχον,
δύο
μὲν
ἐπὶ
δεξιά,
|
δύο |
δὲ
ἐπὶ
θάτερα·
μέσος
δὲ |
[2, 30] |
τὸ
πολὺ
τῆς
φροντίδος
ἀπερριψάμην.
|
δύο |
δὲ
ἡμέρας
διαλιπόντες,
ὅτε
καὶ |
[2, 7] |
παύσειν
γὰρ
αὐτὴν
τῆς
ἀλγηδόνος
|
δύο |
ἐπᾴσασαν
ῥήματα·
διδαχθῆναι
γὰρ
αὐτὴν |
[2, 31] |
ὑμεῖς
καὶ
ὁ
Κλεινίας
καὶ
|
δύο |
θεράποντες
αὐτοῦ.
ἐπελαύνομεν
οὖν
τὴν |
[2, 19] |
ἦν
μέγα
τέτταρα
οἰκήματα
ἔχον,
|
δύο |
μὲν
ἐπὶ
δεξιά,
δύο
δὲ |
[2, 31] |
καὶ
περὶ
μοίρας
τῆς
νυκτὸς
|
δύο |
παρῆμεν
ἐπὶ
τὴν
πόλιν
καὶ
|
[2, 19] |
τὰ
ἀντικρύ,
τὰ
δὲ
ἔξω
|
δύο |
τὰ
πρὸς
τὴν
εἴσοδον,
τὸ |
[2, 15] |
εὐτελὴς
οὐδ´
ὡς
ὁ
Κύπριος
|
δυσειδής, |
ἀλλ´
ἐκ
τῶν
κροτάφων
ὄρθιον |
[2, 24] |
δέ,
κακόδαιμον,
ἀδοξεῖς
ἐν
οἷς
|
δυστυχεῖς. |
ἐπλάνα
δέ
με
καὶ
τὰ |
[2, 24] |
ἀθλιώτερον
ἀνετμήθης
τὴν
γαστέρα·
αὕτη
|
δυστυχεστέρα |
τῆς
μαχαίρας
τομή·
οὐδὲ
εἶδον |
[2, 34] |
ἀποδημίας
ἔρως
βάσκανος
καὶ
θήρα
|
δυστυχής. |
ἤρων
μειρακίου
καλοῦ·
τὸ
δὲ |
[2, 28] |
λείπεται,
ἵνα
καὶ
μετὰ
μαρτύρων
|
δυστυχῶμεν. |
ταῦτα
ἅμα
λέγουσα
ἀνεπήδησεν
ἔξω. |
[2, 10] |
ἐπέκεινα
τρέπεται
τὴν
ἐπὶ
τὸ
|
δωμάτιον |
αὑτῆς,
ἐγὼ
δὲ
ἐπὶ
θάτερα, |
[2, 23] |
μικρὸν
διαλιπών,
ὅσον
εἰς
τὸ
|
δωμάτιον |
αὐτοῦ
φθάσαι,
καταπεσὼν
ἔκειτο,
τὸν |
[2, 23] |
τοῦ
σκότους
καὶ
ἐπὶ
τὸ
|
δωμάτιον |
ἑαυτῶν
ἤλθομεν.
~Ἡ
δὲ
πρῶτον |
[2, 1] |
δὲ
ἑαυτοὺς
ἐπαινοῦντες
ἐπὶ
τὸ
|
δωμάτιον |
ἐβαδίζομεν
τῆς
κόρης,
ἀκροασόμενοι
δῆθεν |
[2, 20] |
πόρρω
τῆς
ἑσπέρας,
ἀναπετάσας
τοῦ
|
δωματίου |
τὰς
θύρας,
ὥστε
ἔργον
ἦν |
[2, 37] |
σιωπᾷς;
Ἀλκμήνῃ
δὲ
τοῦτο
μόνον
|
δῶρον |
ἀρκεῖ,
ὅτι
δι´
αὐτὴν
ἔκλεψεν |