HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 80 formes différentes pour 221 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chapitre

[2, 5]   ταύτην βλέπε, ταύτην ἔξεστί σοι γαμεῖν. ἐδόκουν πεπεῖσθαι· κάτωθεν δὲ ὥσπερ

[2, 13]   ἁρπάσας παρθένον φθάσας ποιήσειε γυναῖκα, γάμον ἔχειν τὴν ζημίαν, προσεῖχε τούτῳ

[2, 11]   τῇ κόρῃ τὰ πρὸς τὸν γάμον· περιδέραιον μὲν λίθων ποικίλων, ἐσθῆτα

[2, 12]   δι´ ἧς δυναίμην ἀναβαλέσθαι τὸν γάμον. σκοποῦντος δέ μου θόρυβος ἐξαίφνης

[2, 11]   πολλά. ἔδοξεν ἄγειν ἡμῶν τοὺς γάμους, ἤδη δὲ ἅψαντος αὐτοῦ τὰς

[2, 12]   ἐπέσχον ἐκείνην τὴν ἡμέραν τοὺς γάμους. καλεσάμενος δὲ μάντεις ὁ πατὴρ

[2, 24]   σεσύληκεν. οἴμοι δειλαία, τοιούτους σοι γάμους ὄψεσθαι οὐ προσεδόκων. ὄφελον ἔμεινας

[2, 24]   τῆς θυγατρός σού τις τοὺς γάμους σεσύληκεν. οἴμοι δειλαία, τοιούτους σοι

[2, 11]   διελθουσῶν ὁ πατήρ μοι τοὺς γάμους συνεκρότει θᾶττον ἢ διεγνώκει. ἐνύπνια

[2, 24]   ἐν Βυζαντίῳ πολεμεῖς ὑπὲρ ἀλλοτρίων γάμων, ἐν Τύρῳ δὲ καταπεπολέμησαι καὶ

[2, 18]   οὕτω διαλυθέντων μοι παραδόξως τῶν γάμων, ἠχθόμην δὲ ὅμως ὑπὲρ ἀδελφῆς

[2, 12]   τότε ὁ πατὴρ προτέλεια τῶν γάμων. ὡς δὲ ἤκουσα, ἀπωλώλειν καὶ

[2, 37]   ἑαυτὸν ἄλλῃ γυναικί. οἰνοχοείτω μὲν Γανυμήδης, μετὰ δὲ τῶν θεῶν Ἥρα

[2, 36]   τὸ κεφάλαιον τῆς ἡδονῆς. ποθεινὸν γὰρ ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν

[2, 12]   δὲ ἔργον εὐθὺς ἀπέβη· τὸν γὰρ ἀετὸν ἀναπτάντα ἐπὶ τὴν θάλασσαν

[2, 15]   οἱ τοῦ Νείλου βόες. βοῦς γὰρ Αἰγύπτιος οὐ τὸ μέγεθος μόνον

[2, 29]   τῆς ψυχῆς κύματα· ἡ μὲν γὰρ αἰδὼς διὰ τῶν ὀμμάτων εἰσρέουσα

[2, 14]   γίνεται τῆς ἄγρας· ὅ τι γὰρ ἂν εἰς αὐτὴν ἐμπέσῃ τῆς

[2, 37]   ταῖς εἰς Ἀφροδίτην πωλουμέναις· ἄλλος γὰρ ἂν ἴσως εἰπεῖν τι καὶ

[2, 4]   ἐγώ σοι παρέξω. τὴν Κλειὼ γὰρ ἀπάξω μάλιστα ὅταν ἐπιτήδειον ἴδω

[2, 35]   Μενέλαος ἔφη, τοῦτο ἐκείνου; καὶ γὰρ ἁπλούστεροι παῖδες γυναικῶν, καὶ τὸ

[2, 8]   ὃ πρῶτόν ἐστι γλυκύ. καὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ καλλίστου τῶν τοῦ

[2, 14]   οὐκ ἀφῆκε τὴν γῆν· συνδεῖ γὰρ αὐτὴν πρὸς τὴν ἤπειρον στενὸς

[2, 7]   παρῄνει, λέγουσα μηδὲν ἄχθεσθαι· παύσειν γὰρ αὐτὴν τῆς ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν

[2, 7]   ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν ῥήματα· διδαχθῆναι γὰρ αὐτὴν ὑπό τινος Αἰγυπτίας εἰς

[2, 11]   συνεκρότει θᾶττον ἢ διεγνώκει. ἐνύπνια γὰρ αὐτὸν διετάραττε πολλά. ἔδοξεν ἄγειν

[2, 14]   πρὸς ἰχθὺν ἄγκιστρον γίνεται, ἀγρεύει γὰρ αὐτόν· ἡ δὲ πίσσα δέλεαρ

[2, 36]   ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ γὰρ γεγηρακυῖαν ἔχει τὴν ἡδονήν· καὶ

[2, 29]   βαλόντα τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος γὰρ γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει

[2, 25]   διὰ τὸν φόβον δυναμένη. φόβος γὰρ γλώττης ἐστὶ δεσμός. ἓν οἶδα

[2, 36]   οὐρανοὺς διὰ κάλλος γυνή (καὶ γὰρ γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ Ζεύς) ἀλλ´

[2, 2]   ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν γὰρ Διόνυσον Τύριοι νομίζουσιν ἑαυτῶν, ἐπεὶ

[2, 26]   κατόπιν ὁρῶμεν σπουδῇ θέουσαν· ἦν γὰρ δρασμὸν βεβουλευμένη. ἅμα τε οὖν

[2, 16]   τὴν γυναῖκα) πυθόμενος οὐδέν (ἦν γὰρ ἑαλωκὼς ἐκ τῆς θέας) δείκνυσιν

[2, 13]   Σωστράτου καὶ ἄλλως ἐρῶντα· ἀναπλάττων γὰρ ἑαυτῷ τῆς παιδὸς τὸ κάλλος

[2, 22]   εἶπεν· Ὢ τῆς ἀνοίας· προὐκαλούμην γὰρ ἐγὼ λέοντα, ὀλίγος δέ με

[2, 36]   κάλλος αὐτοῦ φεύγει ταχύ. δύο γὰρ ἐγὼ νομίζω κατ´ ἀνθρώπους κάλλη

[2, 14]   τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν. ἐθεασάμην γὰρ ἐγὼ τοιαῦτα μυστήρια. τὸ γοῦν

[2, 1]   ἀκροασόμενοι δῆθεν τῶν κιθαρισμάτων· οὐ γὰρ ἐδυνάμην ἐμαυτοῦ κἂν ἐπ´ ὀλίγον

[2, 36]   ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν γὰρ εἰς χρῆσιν χρονιώτερον τῷ κόρῳ

[2, 22]   τῶν λειμώνων κόμαι· αἱ μὲν γάρ εἰσιν ὥσπερ ἐσθῆτες, ἃς ὅταν

[2, 2]   φῦναι τῶν οἴνων μητέρα. εἶναι γὰρ ἐκεῖ τινα φιλόξενον ποιμένα, οἷον

[2, 21]   με μάτην αἰτιᾷ; τὰ μὲν γὰρ ἐμὰ πάντα ἔχεις ὅσα πλάττειν

[2, 14]   εἰς ἀμφότερα αὑτὴν ἥρμοσε. καὶ γὰρ ἐν θαλάσσῃ κάθηται καὶ οὐκ

[2, 35]   τῷ τοῦ Ταντάλου πόματι; πολλάκις γὰρ ἐν ᾧ πίνεται πέφευγε, καὶ

[2, 2]   πάλιν δείπνου καιρὸς ἦν. ἦν γὰρ ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν

[2, 34]   μειρακίου γονεῖς οὐκ ἄκοντα· καὶ γὰρ ἐπελθὼν ἀπελογούμην οὐδέν, θανάτου δὲ

[2, 1]   τῆς ἁπαλῆς μούσης ἐλίγαινε· ῥόδον γὰρ ἐπῄνει τὸ ᾆσμα. εἴ τις

[2, 31]   ἐφορμοῦσαν. καὶ οὐκ ἠτυχήσαμεν· ὡς γὰρ ἐπὶ τοῦ Βηρυτίων λιμένος ἤλθομεν,

[2, 3]   τὸν οἶνον ὑπέκκαυμα φέρων· οἶνος γὰρ ἔρωτος τροφή. ἤδη δὲ καὶ

[2, 2]   τὸ χαμαὶ ῥέον. τὸ μὲν γὰρ ἐς τὰ στέρνα καταβαίνει καὶ

[2, 2]   οὕτως εὗρες αἷμα γλυκύ; οὐ γάρ ἐστιν ἐκεῖνο τὸ χαμαὶ ῥέον.

[2, 35]   ἄλυπον ἔχοντα τὴν ἡδονήν· καταλείπει γὰρ ἔτι διψῶντα. ~Καὶ ὁ Μενέλαος,

[2, 19]   ἀνάγκην ἀλλήλοις ἐπιθῶμεν πίστεως. ἂν γὰρ ἡμᾶς Ἀφροδίτη μυσταγωγήσῃ, οὐ μή

[2, 16]   Λευκίππη νοσεῖν ἔνδον ὑπέμεινε (συνέκειτο γὰρ ἡμῖν εἰς ταὐτὸν ἐλθεῖν, ὡς

[2, 23]   τῆς θυγατρὸς θάλαμον τρέχει (ἐγγὺς γὰρ ἦν) ἄρτι μου κατακλιθέντος. ἐγὼ

[2, 17]   δίδωσι δὲ τῷ Ζήνωνι· τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ οἰκέτῃ, ὃν

[2, 15]   ὀψόμεναι τὴν θυσίαν ἐξῄεσαν· καὶ γὰρ ἦν πολυτελής. πολλὴ μὲν ἡ

[2, 10]   καὶ τοῦ πολέμου καταπεφρονηκώς· πολλὰ γὰρ ἦν τὰ τότε ὁπλίζοντά με

[2, 17]   ἁρπαγὴν παρεσκευάκει. ὁ δὲ (ἦν γὰρ καὶ ἄλλως εὔρωστος τὸ σῶμα

[2, 31]   φαρμάκῳ καταβαπτίσας ὁ Σάτυρος (προσεπεποίητο γὰρ καὶ αὐτῆς, ἐξ οὗ τῷ

[2, 35]   πολὺ κρατεῖ μου Κλεινίας· ἐβούλετο γὰρ λέγειν κατὰ γυναικῶν, ὥσπερ εἰώθει.

[2, 22]   ὀϊστὸς καὶ τόξον γίνομαι· τοξεύει γάρ με διαέριον τὸ πτερόν, ἐμπεσὼν

[2, 15]   τὴν χροιὰν εὐτυχεῖ· τὸ μὲν γὰρ μέγεθος πάνυ μέγας, τὸν αὐχένα

[2, 7]   ἐπὶ τοῦ στόματος φέρεις· καὶ γὰρ μέλιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου

[2, 4]   δὲ ἐλέγχειν βουλόμενον λανθάνειν. ὁ γὰρ μετὰ κλοπῆς ἐρῶν ἂν ἐλεγχθῇ

[2, 10]   Νῦν μὲν ἀνδρίζεσθαι καιρός. ἡ γὰρ μήτηρ τῆς κόρης, ὡς οἶσθα,

[2, 10]   με φαιδρῷ τῷ προσώπῳ· καθορᾶν γάρ μοι ἐδόκει ὅσα ἐπράττομεν, ὑπό

[2, 37]   σκευάζει τὸ φίλημα γλυκύτερον. οὐ γὰρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς χείλεσιν,

[2, 27]   οὕτω δοκῇ, συσκευασαμένους ἀπελθεῖν. οὐδὲ γὰρ νῦν οἶδε τῆς κόρης ἡ

[2, 14]   χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα. φυτώνυμον γὰρ ὁ θεὸς εἶπεν αὐτήν, ἐπεὶ

[2, 31]   Λευκίππην τοῦ Σατύρου χειραγωγοῦντος. καὶ γὰρ ὁ Κώνωψ, ὅσπερ ἡμῖν ἐφήδρευε,

[2, 36]   διάκονος τῆς τιμῆς ἐξέωσται· ἦν γάρ, οἶμαι, γυνή. ~Ὑπολαβὼν οὖν ἐγώ,

[2, 14]   ἀνάμεινον ἐκπετάσας τὰ ὦτα. ἐὰν γὰρ ὀλίγος ἄνεμος εἰς τὰς δίνας

[2, 22]   καὶ γελοῖον ᾖ καταλέγειν· ὄργανον γὰρ ὅλος εἰμὶ πολέμου. μετὰ μὲν

[2, 13]   αὑτῷ τὴν ἐπιθυμίαν τελέσαι. νόμου γὰρ ὄντος Βυζαντίοις, εἴ τις ἁρπάσας

[2, 12]   μεσούσης ἐπὶ θάλατταν ἥκοντας· ὁ γὰρ ὄρνις ἔτυχεν ἱπτάμενος ἐκεῖ. τὸ

[2, 12]   δὲ πλέον οὐδὲν ἦν· ὁ γὰρ ὄρνις ᾤχετο φέρων τὴν ἄγραν.

[2, 22]   καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι. ταῦτα γὰρ οὐ ποιεῖ μαχομένη γυνή; ποῖον

[2, 35]   λόγον ἐρωτικῆς ἐχόμενον ψυχαγωγίας· καὶ γὰρ οὐδὲ ἡ Λευκίππη παρῆν, ἀλλ´

[2, 38]   τῶν παίδων ἀντάκουσον. γυναικὶ μὲν γὰρ πάντα ἐπίπλαστα, καὶ τὰ ῥήματα

[2, 26]   Κλειώ· Κἀγὼ σὺν ὑμῖν· ἢν γὰρ περιμείνω τὴν ἕω, θάνατός μοι

[2, 35]   εἰς τοὺς ἄρρενας ἔρως. Οὐ γὰρ πολὺ ἄμεινον, ὁ Μενέλαος ἔφη,

[2, 35]   κοινωνὸν ἔρωτος εὑρών. οὐκ οἶδα γὰρ πῶς ἐπιχωριάζει νῦν ὁ εἰς

[2, 7]   φιλτάτη, πάλιν τέτρωμαι χαλεπώτερον· ἐπὶ γὰρ τὴν καρδίαν κατέρρευσε τὸ τραῦμα

[2, 29]   ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται· καὶ γὰρ τῆς καρδίας ἔπαυσε τὸ θυμούμενον

[2, 2]   καὶ ὁ βοῦς ἔπινεν· οὔπω γὰρ τὸ ἀμπέλινον ἦν. καὶ ὁ

[2, 13]   ἦν ἐξ ἀκοῆς ἐραστής· τοσαύτη γὰρ τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ

[2, 4]   τὸ αὐτόματον ἡμῶν προὐνόησεν. ἡ γὰρ τὸν θάλαμον αὐτῆς πεπιστευμένη Κλειὼ

[2, 26]   καὶ ὁ Κλεινίας, ἐν ὑπερῴῳ γὰρ τὸν θάλαμον εἶχε, διαλεγομένων ἡμῶν

[2, 37]   ὅσον μὴ ταχὺ φθείρεται· ἐγγὺς γὰρ τοῦ θείου τὸ ἄφθαρτον. τὸ

[2, 23]   ἅμα καὶ φόβου. ὁ μὲν γὰρ τοῦ κινδύνου φόβος ἐθορύβει τὰς

[2, 16]   ἐμήν, νομίσας Λευκίππην εἶναι (ἐγνώρισε γὰρ τοῦ Σωστράτου τὴν γυναῖκα) πυθόμενος

[2, 14]   Τύρον, εἶπεν, Ἡρακλεῖ· τὰ μὲν γὰρ τοῦ χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα.

[2, 8]   φωνὴ δὲ ψυχῆς σκιά. αἱ γὰρ τῶν στομάτων συμβολαὶ κιρνάμεναι καὶ

[2, 8]   τοῦ σώματος ὀργάνων τίκτεται· στόμα γὰρ φωνῆς ὄργανον· φωνὴ δὲ ψυχῆς

[2, 11]   βάπτουσιν Ἀφροδίτης τὸν πέπλον. ἦν γὰρ χρόνος ὅτε τῆς πορφύρας ὁ

[2, 5]   σοὶ περιμένεις; εἶτα προσετίθην· Τί γάρ, ὦ κακόδαιμον, οὐ σωφρονεῖς; τί

[2, 29]   τὰ ἕλκη τῇ σιωπῇ· αἱ γὰρ ὠδῖνες τῶν ἐκ τοῦ λόγου

[2, 14]   τὸ μάντευμα, Σώστρατος (τοῦ πολέμου γάρ, ὡς ἔφην, στρατηγὸς ἦν οὗτος)

[2, 24]   ἐθεασάμην. νῦν ἀθλιώτερον ἀνετμήθης τὴν γαστέρα· αὕτη δυστυχεστέρα τῆς μαχαίρας τομή·

[2, 2]   μὲν ψυχρόν ἐστιν, εἰς τὴν γαστέρα δὲ καταθορὸν ἀναπνεῖ κάτωθεν ἡδονῆς

[2, 23]   μέσην ἀνατεμεῖν τῇ μαχαίρᾳ τὴν γαστέρα, κάτωθεν ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς αἰδοῦς.

[2, 15]   παχύς, τὸν νῶτον πλατύς, τὴν γαστέρα πολύς, τὸ κέρας οὐχ ὡς

[2, 23]   πρῶτον. ὡς δὲ ἡ βελτίστη γαστὴρ κατηνάγκασε, πείθεται. ἐπεὶ δὲ ἧκε

[2, 23]   ὀλίγας διαλιπὼν ἡμέρας, εἰδὼς αὐτὸν γαστρὸς ἡττώμενον, φάρμακον πριάμενος ὕπνου βαθέος

[2, 9]   καὶ τὴν σκιάν. ἀλλ´ ὅ γε Σάτυρος συμφορήσας πάλιν τὰ ἐκπώματα

[2, 36]   καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ γὰρ γεγηρακυῖαν ἔχει τὴν ἡδονήν· καὶ τὸ

[2, 36]   καὶ θάλασσα, Σεμέλη δὲ πυρὸς γέγονε τροφή. ἂν δὲ μειρακίου Φρυγὸς

[2, 7]   ἡ Κλειὼ μετὰ μικρὸν ῥᾴων γεγονέναι. τότε οὖν κατὰ τύχην μέλιττά

[2, 26]   θυρῶν τῷ Κλεινίᾳ διηγούμεθα τὰ γεγονότα καὶ ὅτι φεύγειν διεγνώκαμεν. λέγει

[2, 38]   τούτων γυμνώσῃς δόλων, ἔοικε κολοιῷ γεγυμνωμένῳ τῶν τοῦ μύθου πτερῶν. τὸ

[2, 1]   τρυφᾷ, τὸ πέταλον τῷ Ζεφύρῳ γελᾷ. ἡ μὲν ταῦτα ᾖδεν· ἐγὼ

[2, 37]   εἰ δὲ Δανάης τὴν λάρνακα γελᾷς, πῶς τὸν Περσέα σιωπᾷς; Ἀλκμήνῃ

[2, 22]   δὲ ἀνδρείαν μου μὴ καὶ γελοῖον ᾖ καταλέγειν· ὄργανον γὰρ ὅλος

[2, 22]   περιϊππεύω τὸν ἄνθρωπον τῷ πτερῷ, γελῶ δὲ αὐτὸν βλέπων περὶ τοῖς

[2, 20]   ἐκάλει καὶ ἔσκωπτε τοὔνομα σὺν γέλωτι. καὶ οὗτος εἰδὼς τοῦ Σατύρου

[2, 6]   γλυκὺ καὶ ἐμφανίσασα διὰ τοῦ γέλωτος, ὅτι συνῆκε πῶς εἶπον τὸ

[2, 7]   στόματος φέρεις· καὶ γὰρ μέλιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου τὰ φιλήματα.

[2, 29]   γενομένη καὶ τῶν τῆς μητρὸς γεμισθεῖσα ῥημάτων παντοδαπή τις ἦν· ἤχθετο,

[2, 29]   πεφυσημέναι. τοσούτων οὖν ἡ Λευκίππη γεμισθεῖσα συμφορῶν οὐκ ἔφερε τὴν προσβολήν.

[2, 4]   πῦρ, ἀνδρεῖα πάντα καὶ τόλμης γέμοντα. τοιοῦτον οὖν ἐν σεαυτῷ θεὸν

[2, 18]   μὲν εἶχον ἐσθῆτας καὶ τῶν γενείων ἐψίλωντο τὰς τρίχας· ἔφερον δὲ

[2, 13]   δὲ οὐδέποτε, ἤθελεν αὑτῷ ταύτην γενέσθαι γυναῖκα. καὶ ἦν ἐξ ἀκοῆς

[2, 15]   Καλλισθένης διαπράττεται τῶν θεωρῶν εἷς γενέσθαι· καὶ ταχὺ καταπλεύσας εἰς τὴν

[2, 2]   καὶ τοῦτον ἐνταῦθα τοῦ μύθου γενέσθαι πατέρα, ὅσον Ἀττικὸν εἶναι δοκεῖν.

[2, 19]   οὖν ἴσας μηχανησάμενος ὁ Σάτυρος γενέσθαι τὴν ἄνοιξιν πειρᾶται καὶ ὡς

[2, 32]   καλοῦντες, εὐφημοῦντες αἴσιον τὸν πλοῦν γενέσθαι· τὸ πνεῦμα ᾔρετο σφοδρότερον, τὸ

[2, 23]   σὺ δὲ ὅπως Ὀδυσσεὺς ἀγαθὸς γένῃ. ἅμα ἔλεγε καὶ ἥκομεν ἐπὶ

[2, 27]   δὲ καὶ αὐτὸς ὅτι κοινωνὸς γενήσεται τῆς ἀποδημίας. ταῦτα ἔδοξε. καὶ

[2, 25]   κράτιστον εἶναι φεύγειν, πρὶν ἠὼς γένηται καὶ τὸ πᾶν ἡ Κλειὼ

[2, 19]   οὐ μή τις ἄλλος κρείττων γένηται τῆς θεοῦ. ταῦτα πολλάκις κατεπᾴδων

[2, 4]   ἔρωτος ἀθλητὴς γένωμαι. Ἔρως, ὦ γενναῖε, ἔφη, δειλίας οὐκ ἀνέχεται. ὁρᾷς

[2, 17]   Τύρου τοῦ σκάφους ὄντος, κατάφωρος γένοιτο μετὰ τὴν ἁρπαγήν. ἐπεὶ δὲ

[2, 29]   ~Ἡ δὲ Λευκίππη καθ´ ἑαυτὴν γενομένη καὶ τῶν τῆς μητρὸς γεμισθεῖσα

[2, 37]   αὐτὸ τῆς Ἀφροδίτης ἡ γυνὴ γενομένη πέφυκεν ἀσθμαίνειν ὑπὸ καυματώδους ἡδονῆς,

[2, 27]   ἔσται, τῆς Κλειοῦς ἐκ μέσου γενομένης· τάχα δὲ καὶ τὴν κόρην

[2, 25]   ἡμεῖς δὲ ἐσκοποῦμεν, καθ´ ἑαυτοὺς γενόμενοι, τί ποιητέον εἴη, καὶ ἐδόκει

[2, 5]   θυρῶν. ἐγὼ δὲ κατ´ ἐμαυτὸν γενόμενος καὶ ὑπὸ τοῦ Σατύρου παροξυνθεὶς

[2, 10]   τῆς αὐγῆς ἐμαραίνετο, πρόσειμι θρασύτερος γενόμενος πρὸς αὐτὴν ἐκ τῆς πρώτης

[2, 37]   κατέβη ὠμηστής, ὁ δὲ ἀνάρπαστος γενόμενος ὑβρίζεται καὶ ἔοικεν τυραννουμένῳ. καὶ

[2, 18]   ὁ δὲ εἵπετο. ἄρτι δὲ γενομένων ἡμῶν ἐπὶ τῷ χείλει τῆς

[2, 33]   Ἐγὼ Μενέλαος, εἶπεν, τὸ δὲ γένος Αἰγύπτιος. τὰ δὲ ὑμέτερα τίνα;

[2, 34]   καὶ ὁ σῦς ἐπιστρέφει τὴν γένυν καὶ ἀντιπρόσωπος ἐχώρει δρόμῳ, καὶ

[2, 11]   καὶ βάπτει τὸ αἷμα τὴν γένυν καὶ ὑφαίνει τοῖς χείλεσι τὴν

[2, 22]   αὐτὴν μέσην διαπτὰς κλειομένην τὴν γένυν. οἱ δὲ ὀδόντες κενοὶ τῆς

[2, 11]   μυστήρια· τὸ δὲ κατὰ τὴν γένυν τοῦ κυνὸς ᾑμάσσετο· καὶ τότε

[2, 21]   καὶ καλὸν καὶ τὴν μὲν γένυν ὥπλισε τοῖς ὀδοῦσι, τοὺς δὲ

[2, 4]   ὢν καὶ δειλὸς ἔρωτος ἀθλητὴς γένωμαι. Ἔρως, ὦ γενναῖε, ἔφη, δειλίας

[2, 38]   δοκεῖς, ἔφη, μὴ πρωτόπειρος ἀλλὰ γέρων εἰς Ἀφροδίτην τυγχάνειν, τοσαύτας ἡμῖν

[2, 14]   τοῦ πυρὸς αἰθάλη τὸ φυτὸν γεωργεῖ. αὕτη πυρὸς φιλία καὶ φυτοῦ·

[2, 3]   πλησίον, ἵνα τὴν ἄμπελον οἴνῳ γεωργῇ. τοῦ δὲ πότου προϊόντος ἤδη

[2, 14]   ἐν θαλάσσῃ καὶ νῆσος ἐν γῇ. Ἀθηνᾶν δὲ Ἥφαιστον ἔχειν· εἰς

[2, 14]   ἡ θάλασσα, ἕλκει δὲ ἡ γῆ, ἡ δὲ εἰς ἀμφότερα αὑτὴν

[2, 14]   φυτόν. ἐρίζει δὲ περὶ ταύτης γῆ καὶ θάλασσα. ἕλκει μὲν ἡ

[2, 2]   ὁ δὲ αὐτῷ παρατίθησιν ὅσα γῆ τρέφει καὶ μαζοὶ βοῶν. ποτὸν

[2, 32]   ἀνέσπων, ὁ λιμὴν κατελείπετο· τὴν γῆν ἑωρῶμεν ἀπὸ τῆς νηὸς κατὰ

[2, 14]   ἀλλὰ καὶ λίμνη Λιβυκὴ μιμεῖται γῆν Ἰνδικήν, καὶ ἴσασιν αὐτῆς τὸ

[2, 14]   κάθηται καὶ οὐκ ἀφῆκε τὴν γῆν· συνδεῖ γὰρ αὐτὴν πρὸς τὴν

[2, 17]   αὐτὸς δὲ μικρὸν ἀπεσάλευε τῆς γῆς, ἅμα μὲν ὡς δοκοίη τοῖς

[2, 18]   ὀκτὼ δὲ ἑτέρους ἐπὶ τῆς γῆς εἶχον προλοχίσαντες, οἳ γυναικείας μὲν

[2, 1]   ῥόδον ἂν τῶν ἀνθέων ἐβασίλευε. γῆς ἐστι κόσμος, φυτῶν ἀγλάϊσμα, ὀφθαλμὸς

[2, 31]   ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἐκ τῆς γῆς, καὶ ἦν ὁ καιρὸς μικρὸν

[2, 14]   χρυσὸν οἷον πρὸς ἰχθὺν ἄγκιστρον γίνεται, ἀγρεύει γὰρ αὐτόν· ἡ δὲ

[2, 18]   πανηγύρεως, ἣν ὁ Καλλισθένης προσεδόκα, γίνεται δὴ τὰ τοῦ ἀετοῦ καὶ

[2, 10]   ποιεῖν, ψόφος τις ἡμῶν κατόπιν γίνεται· καὶ ταραχθέντες ἀνεπηδήσαμεν. καὶ ἡ

[2, 12]   σκοποῦντος δέ μου θόρυβος ἐξαίφνης γίνεται κατὰ τὸν ἀνδρῶνα τῆς οἰκίας.

[2, 29]   κρείττονος σιγήσῃ τὴν ἄμυναν, ἀλγεινότερα γίνεται τὰ ἕλκη τῇ σιωπῇ· αἱ

[2, 14]   αὐτόν· ἡ δὲ πίσσα δέλεαρ γίνεται τῆς ἄγρας· ὅ τι γὰρ

[2, 23]   εἴσω τοῦ θαλάμου τῆς παιδός, γίνεταί τι τοιοῦτον περὶ τὴν τῆς

[2, 29]   ἐκ τούτου τοῦ βέλους λύπη γίνεται· τὸ δέ, ὄνειδος ἁμαρτημάτων, καὶ

[2, 29]   ἐστιν αὐτῷ λοιδορίας βέλος, καὶ γίνεται τὸ ἕλκος ὀργή· τὸ δέ

[2, 14]   δὲ πορθμὸς κάτωθεν ἰσθμῷ· καὶ γίνεται τὸ θέαμα καινόν, πόλις ἐν

[2, 14]   δὲ πνεῦμα τοῦ ὕδατος πλῆκτρον γίνεται, τὸ ῥεῦμα δὲ ὡς κιθάρα

[2, 22]   ἐμαυτοῦ δὲ ὀϊστὸς καὶ τόξον γίνομαι· τοξεύει γάρ με διαέριον τὸ

[2, 3]   τοῦ θεοῦ πολυτελῆ, μετὰ τὸν Γλαύκου τοῦ Χίου δεύτερον. ὑέλου μὲν

[2, 14]   φέρουσα, ἔνθ´ Ἥφαιστος ἔχων χαίρει γλαυκῶπιν Ἀθήνην· κεῖθι θυηπολίην σε φέρειν

[2, 8]   τηρῶν ἡδονῆς, ὃ πρῶτόν ἐστι γλυκύ. καὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ καλλίστου

[2, 6]   ἔφην, δέσποινα. ἡ δὲ μειδιάσασα γλυκὺ καὶ ἐμφανίσασα διὰ τοῦ γέλωτος,

[2, 2]   πορφυροῦν; πόθεν οὕτως εὗρες αἷμα γλυκύ; οὐ γάρ ἐστιν ἐκεῖνο τὸ

[2, 37]   τέχνῃ καὶ σκευάζει τὸ φίλημα γλυκύτερον. οὐ γὰρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν

[2, 26]   θάνατός μοι πρόκειται, τῶν βασάνων γλυκύτερος. ~Ὁ οὖν Κλεινίας τῆς χειρός

[2, 29]   λόγος γὰρ γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται· καὶ γὰρ τῆς

[2, 29]   τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος γὰρ γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται·

[2, 37]   φιλοῦσα καὶ μαίνεται. αἱ δὲ γλῶτται τοῦτον τὸν χρόνον φοιτῶσιν ἀλλήλαις

[2, 25]   τὸν φόβον δυναμένη. φόβος γὰρ γλώττης ἐστὶ δεσμός. ἓν οἶδα μόνον,

[2, 27]   καὶ λέγει· Δοκῶ μοι καλλίστην γνώμην εὑρηκέναι, ταύτην μὲν ὑπεξαγαγεῖν, ἡμᾶς

[2, 21]   τέλος ἀποθανεῖν ἤθελεν. οὕτω δὲ γνώμης ἔχων ἐλέφαντι περιτυγχάνει καὶ προσαγορεύσας

[2, 20]   ἐνετίθει δὲ τῇ παιδιᾷ τῆς γνώμης τὸ ἄσπονδον. λέγει δὴ πρὸς

[2, 34]   τὸ δικαστήριον οἱ τοῦ μειρακίου γονεῖς οὐκ ἄκοντα· καὶ γὰρ ἐπελθὼν

[2, 14]   αὐτὴν ἐμπέσῃ τῆς τοῦ χρυσοῦ γονῆς, τὸ μὲν προσήψατο μόνον, ἡ

[2, 14]   γὰρ ἐγὼ τοιαῦτα μυστήρια. τὸ γοῦν τῆς Σικελικῆς πηγῆς ὕδωρ κεκερασμένον

[2, 23]   ἐδόκει τινὰ λῃστὴν μάχαιραν ἔχοντα γυμνὴν ἄγειν ἁρπασάμενον αὐτῆς τὴν θυγατέρα

[2, 18]   ὑπὸ τῆς ἐκπλήξεως, τὰ ξίφη γυμνώσαντες ἁρπάζουσι τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν

[2, 38]   ἂν δὲ τῶν πολλῶν τούτων γυμνώσῃς δόλων, ἔοικε κολοιῷ γεγυμνωμένῳ τῶν

[2, 13]   τις ἁρπάσας παρθένον φθάσας ποιήσειε γυναῖκα, γάμον ἔχειν τὴν ζημίαν, προσεῖχε

[2, 13]   οὐδέποτε, ἤθελεν αὑτῷ ταύτην γενέσθαι γυναῖκα. καὶ ἦν ἐξ ἀκοῆς ἐραστής·

[2, 37]   Δία κατήγαγεν ἐξ οὐρανοῦ. διὰ γυναῖκά ποτε Ζεὺς ἐμυκήσατο, διὰ γυναῖκά

[2, 37]   γυναῖκά ποτε Ζεὺς ἐμυκήσατο, διὰ γυναῖκά ποτε Σάτυρον ὠρχήσατο, καὶ χρυσὸν

[2, 16]   (ἐγνώρισε γὰρ τοῦ Σωστράτου τὴν γυναῖκα) πυθόμενος οὐδέν (ἦν γὰρ ἑαλωκὼς

[2, 18]   ἥκιστα ὑποπτευθεῖεν· ἡμεῖς δὲ ᾠόμεθα γυναῖκας εἶναι. ἐπεὶ δὲ συνετίθεμεν τὴν

[2, 37]   ἐγὼ μὲν πρωτόπειρος ὢν εἰς γυναῖκας, ὅσον ὁμιλῆσαι ταῖς εἰς Ἀφροδίτην

[2, 38]   φιλήματα σοφίαν μὲν οὐκ ἔχει γυναικείαν, οὐδὲ μαγγανεύει τοῖς χείλεσι σινάμωρον

[2, 18]   τῆς γῆς εἶχον προλοχίσαντες, οἳ γυναικείας μὲν εἶχον ἐσθῆτας καὶ τῶν

[2, 19]   ταύτην εἶχον τὴν καταγωγὴν αἱ γυναῖκες. καὶ τὰ μὲν ἐνδοτέρω τῶν

[2, 38]   καὶ τὰ τῶν παίδων ἀντάκουσον. γυναικὶ μὲν γὰρ πάντα ἐπίπλαστα, καὶ

[2, 37]   μοι, κἂν μετρίως ἔχω πείρας. γυναικὶ μὲν οὖν ὑγρὸν μὲν τὸ

[2, 37]   καὶ χρυσὸν πεποίηκεν ἑαυτὸν ἄλλῃ γυναικί. οἰνοχοείτω μὲν Γανυμήδης, μετὰ δὲ

[2, 37]   Φρύγα· τὸ δὲ κάλλος τῶν γυναικῶν αὐτὸν τὸν Δία κατήγαγεν ἐξ

[2, 35]   ἐκείνου; καὶ γὰρ ἁπλούστεροι παῖδες γυναικῶν, καὶ τὸ κάλλος αὐτοῖς δριμύτερον

[2, 37]   ἔφην, ἔοικεν εἶναι τὸ τῶν γυναικῶν κάλλος, ὅσον μὴ ταχὺ φθείρεται·

[2, 38]   καὶ ἀλλοτρίαις ὀσμαῖς, πάσης δὲ γυναικῶν μυραλοιφίας ἥδιον ὄδωδεν ὁ τῶν

[2, 38]   Ἀφροδίτην τυγχάνειν, τοσαύτας ἡμῖν καταχέας γυναικῶν περιεργίας. ἐν μέρει δὲ καὶ

[2, 35]   Κλεινίας· ἐβούλετο γὰρ λέγειν κατὰ γυναικῶν, ὥσπερ εἰώθει. ῥᾷον δ´ ἂν

[2, 36]   διὰ κάλλος γυνή (καὶ γὰρ γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ Ζεύς) ἀλλ´ Ἀλκμήνην

[2, 15]   τοῦ πατρὸς οἰκίαν ἐφήδρευε ταῖς γυναιξίν. αἱ δὲ ὀψόμεναι τὴν θυσίαν

[2, 37]   τέρμα αὐτὸ τῆς Ἀφροδίτης ἡ γυνὴ γενομένη πέφυκεν ἀσθμαίνειν ὑπὸ καυματώδους

[2, 37]   πινέτω, ἵνα ἔχῃ μειράκιον διάκονον γυνή. ἐλεῶ δὲ αὐτοῦ καὶ τὴν

[2, 36]   ποτὲ εἰς οὐρανοὺς διὰ κάλλος γυνή (καὶ γὰρ γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ

[2, 22]   ταῦτα γὰρ οὐ ποιεῖ μαχομένη γυνή; ποῖον δὲ μέγεθος ἢ κάλλος

[2, 36]   τιμῆς ἐξέωσται· ἦν γάρ, οἶμαι, γυνή. ~Ὑπολαβὼν οὖν ἐγώ, Καὶ μὴν

Livre, chapitre
[2, 5]	ταύτην βλέπε, ταύτην ἔξεστί σοι	γαμεῖν.	ἐδόκουν πεπεῖσθαι· κάτωθεν δὲ ὥσπερ
[2, 13]	ἁρπάσας παρθένον φθάσας ποιήσειε γυναῖκα,	γάμον	ἔχειν τὴν ζημίαν, προσεῖχε τούτῳ
[2, 11]	τῇ κόρῃ τὰ πρὸς τὸν	γάμον·	περιδέραιον μὲν λίθων ποικίλων, ἐσθῆτα
[2, 12]	δι´ ἧς δυναίμην ἀναβαλέσθαι τὸν	γάμον.	σκοποῦντος δέ μου θόρυβος ἐξαίφνης
[2, 11]	πολλά. ἔδοξεν ἄγειν ἡμῶν τοὺς	γάμους,	ἤδη δὲ ἅψαντος αὐτοῦ τὰς
[2, 12]	ἐπέσχον ἐκείνην τὴν ἡμέραν τοὺς	γάμους.	καλεσάμενος δὲ μάντεις ὁ πατὴρ
[2, 24]	σεσύληκεν. οἴμοι δειλαία, τοιούτους σοι	γάμους	ὄψεσθαι οὐ προσεδόκων. ὄφελον ἔμεινας
[2, 24]	τῆς θυγατρός σού τις τοὺς	γάμους	σεσύληκεν. οἴμοι δειλαία, τοιούτους σοι
[2, 11]	διελθουσῶν ὁ πατήρ μοι τοὺς	γάμους	συνεκρότει θᾶττον ἢ διεγνώκει. ἐνύπνια
[2, 24]	ἐν Βυζαντίῳ πολεμεῖς ὑπὲρ ἀλλοτρίων	γάμων,	ἐν Τύρῳ δὲ καταπεπολέμησαι καὶ
[2, 18]	οὕτω διαλυθέντων μοι παραδόξως τῶν	γάμων,	ἠχθόμην δὲ ὅμως ὑπὲρ ἀδελφῆς
[2, 12]	τότε ὁ πατὴρ προτέλεια τῶν	γάμων.	ὡς δὲ ἤκουσα, ἀπωλώλειν καὶ
[2, 37]	ἑαυτὸν ἄλλῃ γυναικί. οἰνοχοείτω μὲν	Γανυμήδης,	μετὰ δὲ τῶν θεῶν Ἥρα
[2, 36]	τὸ κεφάλαιον τῆς ἡδονῆς. ποθεινὸν	γὰρ	ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν
[2, 12]	δὲ ἔργον εὐθὺς ἀπέβη· τὸν	γὰρ	ἀετὸν ἀναπτάντα ἐπὶ τὴν θάλασσαν
[2, 15]	οἱ τοῦ Νείλου βόες. βοῦς	γὰρ	Αἰγύπτιος οὐ τὸ μέγεθος μόνον
[2, 29]	τῆς ψυχῆς κύματα· ἡ μὲν	γὰρ	αἰδὼς διὰ τῶν ὀμμάτων εἰσρέουσα
[2, 14]	γίνεται τῆς ἄγρας· ὅ τι	γὰρ	ἂν εἰς αὐτὴν ἐμπέσῃ τῆς
[2, 37]	ταῖς εἰς Ἀφροδίτην πωλουμέναις· ἄλλος	γὰρ	ἂν ἴσως εἰπεῖν τι καὶ
[2, 4]	ἐγώ σοι παρέξω. τὴν Κλειὼ	γὰρ	ἀπάξω μάλιστα ὅταν ἐπιτήδειον ἴδω
[2, 35]	Μενέλαος ἔφη, τοῦτο ἐκείνου; καὶ	γὰρ	ἁπλούστεροι παῖδες γυναικῶν, καὶ τὸ
[2, 8]	ὃ πρῶτόν ἐστι γλυκύ. καὶ	γὰρ	ἀπὸ τοῦ καλλίστου τῶν τοῦ
[2, 14]	οὐκ ἀφῆκε τὴν γῆν· συνδεῖ	γὰρ	αὐτὴν πρὸς τὴν ἤπειρον στενὸς
[2, 7]	παρῄνει, λέγουσα μηδὲν ἄχθεσθαι· παύσειν	γὰρ	αὐτὴν τῆς ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν
[2, 7]	ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν ῥήματα· διδαχθῆναι	γὰρ	αὐτὴν ὑπό τινος Αἰγυπτίας εἰς
[2, 11]	συνεκρότει θᾶττον ἢ διεγνώκει. ἐνύπνια	γὰρ	αὐτὸν διετάραττε πολλά. ἔδοξεν ἄγειν
[2, 14]	πρὸς ἰχθὺν ἄγκιστρον γίνεται, ἀγρεύει	γὰρ	αὐτόν· ἡ δὲ πίσσα δέλεαρ
[2, 36]	ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ	γὰρ	γεγηρακυῖαν ἔχει τὴν ἡδονήν· καὶ
[2, 29]	βαλόντα τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος	γὰρ	γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει
[2, 25]	διὰ τὸν φόβον δυναμένη. φόβος	γὰρ	γλώττης ἐστὶ δεσμός. ἓν οἶδα
[2, 36]	οὐρανοὺς διὰ κάλλος γυνή (καὶ	γὰρ	γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ Ζεύς) ἀλλ´
[2, 2]	ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν	γὰρ	Διόνυσον Τύριοι νομίζουσιν ἑαυτῶν, ἐπεὶ
[2, 26]	κατόπιν ὁρῶμεν σπουδῇ θέουσαν· ἦν	γὰρ	δρασμὸν βεβουλευμένη. ἅμα τε οὖν
[2, 16]	τὴν γυναῖκα) πυθόμενος οὐδέν (ἦν	γὰρ	ἑαλωκὼς ἐκ τῆς θέας) δείκνυσιν
[2, 13]	Σωστράτου καὶ ἄλλως ἐρῶντα· ἀναπλάττων	γὰρ	ἑαυτῷ τῆς παιδὸς τὸ κάλλος
[2, 22]	εἶπεν· Ὢ τῆς ἀνοίας· προὐκαλούμην	γὰρ	ἐγὼ λέοντα, ὀλίγος δέ με
[2, 36]	κάλλος αὐτοῦ φεύγει ταχύ. δύο	γὰρ	ἐγὼ νομίζω κατ´ ἀνθρώπους κάλλη
[2, 14]	τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν. ἐθεασάμην	γὰρ	ἐγὼ τοιαῦτα μυστήρια. τὸ γοῦν
[2, 1]	ἀκροασόμενοι δῆθεν τῶν κιθαρισμάτων· οὐ	γὰρ	ἐδυνάμην ἐμαυτοῦ κἂν ἐπ´ ὀλίγον
[2, 36]	ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν	γὰρ	εἰς χρῆσιν χρονιώτερον τῷ κόρῳ
[2, 22]	τῶν λειμώνων κόμαι· αἱ μὲν	γάρ	εἰσιν ὥσπερ ἐσθῆτες, ἃς ὅταν
[2, 2]	φῦναι τῶν οἴνων μητέρα. εἶναι	γὰρ	ἐκεῖ τινα φιλόξενον ποιμένα, οἷον
[2, 21]	με μάτην αἰτιᾷ; τὰ μὲν	γὰρ	ἐμὰ πάντα ἔχεις ὅσα πλάττειν
[2, 14]	εἰς ἀμφότερα αὑτὴν ἥρμοσε. καὶ	γὰρ	ἐν θαλάσσῃ κάθηται καὶ οὐκ
[2, 35]	τῷ τοῦ Ταντάλου πόματι; πολλάκις	γὰρ	ἐν ᾧ πίνεται πέφευγε, καὶ
[2, 2]	πάλιν δείπνου καιρὸς ἦν. ἦν	γὰρ	ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν
[2, 34]	μειρακίου γονεῖς οὐκ ἄκοντα· καὶ	γὰρ	ἐπελθὼν ἀπελογούμην οὐδέν, θανάτου δὲ
[2, 1]	τῆς ἁπαλῆς μούσης ἐλίγαινε· ῥόδον	γὰρ	ἐπῄνει τὸ ᾆσμα. εἴ τις
[2, 31]	ἐφορμοῦσαν. καὶ οὐκ ἠτυχήσαμεν· ὡς	γὰρ	ἐπὶ τοῦ Βηρυτίων λιμένος ἤλθομεν,
[2, 3]	τὸν οἶνον ὑπέκκαυμα φέρων· οἶνος	γὰρ	ἔρωτος τροφή. ἤδη δὲ καὶ
[2, 2]	τὸ χαμαὶ ῥέον. τὸ μὲν	γὰρ	ἐς τὰ στέρνα καταβαίνει καὶ
[2, 2]	οὕτως εὗρες αἷμα γλυκύ; οὐ	γάρ	ἐστιν ἐκεῖνο τὸ χαμαὶ ῥέον.
[2, 35]	ἄλυπον ἔχοντα τὴν ἡδονήν· καταλείπει	γὰρ	ἔτι διψῶντα. ~Καὶ ὁ Μενέλαος,
[2, 19]	ἀνάγκην ἀλλήλοις ἐπιθῶμεν πίστεως. ἂν	γὰρ	ἡμᾶς Ἀφροδίτη μυσταγωγήσῃ, οὐ μή
[2, 16]	Λευκίππη νοσεῖν ἔνδον ὑπέμεινε (συνέκειτο	γὰρ	ἡμῖν εἰς ταὐτὸν ἐλθεῖν, ὡς
[2, 23]	τῆς θυγατρὸς θάλαμον τρέχει (ἐγγὺς	γὰρ	ἦν) ἄρτι μου κατακλιθέντος. ἐγὼ
[2, 17]	δίδωσι δὲ τῷ Ζήνωνι· τοῦτο	γὰρ	ἦν ὄνομα τῷ οἰκέτῃ, ὃν
[2, 15]	ὀψόμεναι τὴν θυσίαν ἐξῄεσαν· καὶ	γὰρ	ἦν πολυτελής. πολλὴ μὲν ἡ
[2, 10]	καὶ τοῦ πολέμου καταπεφρονηκώς· πολλὰ	γὰρ	ἦν τὰ τότε ὁπλίζοντά με
[2, 17]	ἁρπαγὴν παρεσκευάκει. ὁ δὲ (ἦν	γὰρ	καὶ ἄλλως εὔρωστος τὸ σῶμα
[2, 31]	φαρμάκῳ καταβαπτίσας ὁ Σάτυρος (προσεπεποίητο	γὰρ	καὶ αὐτῆς, ἐξ οὗ τῷ
[2, 35]	πολὺ κρατεῖ μου Κλεινίας· ἐβούλετο	γὰρ	λέγειν κατὰ γυναικῶν, ὥσπερ εἰώθει.
[2, 22]	ὀϊστὸς καὶ τόξον γίνομαι· τοξεύει	γάρ	με διαέριον τὸ πτερόν, ἐμπεσὼν
[2, 15]	τὴν χροιὰν εὐτυχεῖ· τὸ μὲν	γὰρ	μέγεθος πάνυ μέγας, τὸν αὐχένα
[2, 7]	ἐπὶ τοῦ στόματος φέρεις· καὶ	γὰρ	μέλιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου
[2, 4]	δὲ ἐλέγχειν βουλόμενον λανθάνειν. ὁ	γὰρ	μετὰ κλοπῆς ἐρῶν ἂν ἐλεγχθῇ
[2, 10]	Νῦν μὲν ἀνδρίζεσθαι καιρός. ἡ	γὰρ	μήτηρ τῆς κόρης, ὡς οἶσθα,
[2, 10]	με φαιδρῷ τῷ προσώπῳ· καθορᾶν	γάρ	μοι ἐδόκει ὅσα ἐπράττομεν, ὑπό
[2, 37]	σκευάζει τὸ φίλημα γλυκύτερον. οὐ	γὰρ	μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς χείλεσιν,
[2, 27]	οὕτω δοκῇ, συσκευασαμένους ἀπελθεῖν. οὐδὲ	γὰρ	νῦν οἶδε τῆς κόρης ἡ
[2, 14]	χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα. φυτώνυμον	γὰρ	ὁ θεὸς εἶπεν αὐτήν, ἐπεὶ
[2, 31]	Λευκίππην τοῦ Σατύρου χειραγωγοῦντος. καὶ	γὰρ	ὁ Κώνωψ, ὅσπερ ἡμῖν ἐφήδρευε,
[2, 36]	διάκονος τῆς τιμῆς ἐξέωσται· ἦν	γάρ,	οἶμαι, γυνή. ~Ὑπολαβὼν οὖν ἐγώ,
[2, 14]	ἀνάμεινον ἐκπετάσας τὰ ὦτα. ἐὰν	γὰρ	ὀλίγος ἄνεμος εἰς τὰς δίνας
[2, 22]	καὶ γελοῖον ᾖ καταλέγειν· ὄργανον	γὰρ	ὅλος εἰμὶ πολέμου. μετὰ μὲν
[2, 13]	αὑτῷ τὴν ἐπιθυμίαν τελέσαι. νόμου	γὰρ	ὄντος Βυζαντίοις, εἴ τις ἁρπάσας
[2, 12]	μεσούσης ἐπὶ θάλατταν ἥκοντας· ὁ	γὰρ	ὄρνις ἔτυχεν ἱπτάμενος ἐκεῖ. τὸ
[2, 12]	δὲ πλέον οὐδὲν ἦν· ὁ	γὰρ	ὄρνις ᾤχετο φέρων τὴν ἄγραν.
[2, 22]	καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι. ταῦτα	γὰρ	οὐ ποιεῖ μαχομένη γυνή; ποῖον
[2, 35]	λόγον ἐρωτικῆς ἐχόμενον ψυχαγωγίας· καὶ	γὰρ	οὐδὲ ἡ Λευκίππη παρῆν, ἀλλ´
[2, 38]	τῶν παίδων ἀντάκουσον. γυναικὶ μὲν	γὰρ	πάντα ἐπίπλαστα, καὶ τὰ ῥήματα
[2, 26]	Κλειώ· Κἀγὼ σὺν ὑμῖν· ἢν	γὰρ	περιμείνω τὴν ἕω, θάνατός μοι
[2, 35]	εἰς τοὺς ἄρρενας ἔρως. Οὐ	γὰρ	πολὺ ἄμεινον, ὁ Μενέλαος ἔφη,
[2, 35]	κοινωνὸν ἔρωτος εὑρών. οὐκ οἶδα	γὰρ	πῶς ἐπιχωριάζει νῦν ὁ εἰς
[2, 7]	φιλτάτη, πάλιν τέτρωμαι χαλεπώτερον· ἐπὶ	γὰρ	τὴν καρδίαν κατέρρευσε τὸ τραῦμα
[2, 29]	ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται· καὶ	γὰρ	τῆς καρδίας ἔπαυσε τὸ θυμούμενον
[2, 2]	καὶ ὁ βοῦς ἔπινεν· οὔπω	γὰρ	τὸ ἀμπέλινον ἦν. καὶ ὁ
[2, 13]	ἦν ἐξ ἀκοῆς ἐραστής· τοσαύτη	γὰρ	τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ
[2, 4]	τὸ αὐτόματον ἡμῶν προὐνόησεν. ἡ	γὰρ	τὸν θάλαμον αὐτῆς πεπιστευμένη Κλειὼ
[2, 26]	καὶ ὁ Κλεινίας, ἐν ὑπερῴῳ	γὰρ	τὸν θάλαμον εἶχε, διαλεγομένων ἡμῶν
[2, 37]	ὅσον μὴ ταχὺ φθείρεται· ἐγγὺς	γὰρ	τοῦ θείου τὸ ἄφθαρτον. τὸ
[2, 23]	ἅμα καὶ φόβου. ὁ μὲν	γὰρ	τοῦ κινδύνου φόβος ἐθορύβει τὰς
[2, 16]	ἐμήν, νομίσας Λευκίππην εἶναι (ἐγνώρισε	γὰρ	τοῦ Σωστράτου τὴν γυναῖκα) πυθόμενος
[2, 14]	Τύρον, εἶπεν, Ἡρακλεῖ· τὰ μὲν	γὰρ	τοῦ χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα.
[2, 8]	φωνὴ δὲ ψυχῆς σκιά. αἱ	γὰρ	τῶν στομάτων συμβολαὶ κιρνάμεναι καὶ
[2, 8]	τοῦ σώματος ὀργάνων τίκτεται· στόμα	γὰρ	φωνῆς ὄργανον· φωνὴ δὲ ψυχῆς
[2, 11]	βάπτουσιν Ἀφροδίτης τὸν πέπλον. ἦν	γὰρ	χρόνος ὅτε τῆς πορφύρας ὁ
[2, 5]	σοὶ περιμένεις; εἶτα προσετίθην· Τί	γάρ,	ὦ κακόδαιμον, οὐ σωφρονεῖς; τί
[2, 29]	τὰ ἕλκη τῇ σιωπῇ· αἱ	γὰρ	ὠδῖνες τῶν ἐκ τοῦ λόγου
[2, 14]	τὸ μάντευμα, Σώστρατος (τοῦ πολέμου	γάρ,	ὡς ἔφην, στρατηγὸς ἦν οὗτος)
[2, 24]	ἐθεασάμην. νῦν ἀθλιώτερον ἀνετμήθης τὴν	γαστέρα·	αὕτη δυστυχεστέρα τῆς μαχαίρας τομή·
[2, 2]	μὲν ψυχρόν ἐστιν, εἰς τὴν	γαστέρα	δὲ καταθορὸν ἀναπνεῖ κάτωθεν ἡδονῆς
[2, 23]	μέσην ἀνατεμεῖν τῇ μαχαίρᾳ τὴν	γαστέρα,	κάτωθεν ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς αἰδοῦς.
[2, 15]	παχύς, τὸν νῶτον πλατύς, τὴν	γαστέρα	πολύς, τὸ κέρας οὐχ ὡς
[2, 23]	πρῶτον. ὡς δὲ ἡ βελτίστη	γαστὴρ	κατηνάγκασε, πείθεται. ἐπεὶ δὲ ἧκε
[2, 23]	ὀλίγας διαλιπὼν ἡμέρας, εἰδὼς αὐτὸν	γαστρὸς	ἡττώμενον, φάρμακον πριάμενος ὕπνου βαθέος
[2, 9]	καὶ τὴν σκιάν. ἀλλ´ ὅ	γε	Σάτυρος συμφορήσας πάλιν τὰ ἐκπώματα
[2, 36]	καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ γὰρ	γεγηρακυῖαν	ἔχει τὴν ἡδονήν· καὶ τὸ
[2, 36]	καὶ θάλασσα, Σεμέλη δὲ πυρὸς	γέγονε	τροφή. ἂν δὲ μειρακίου Φρυγὸς
[2, 7]	ἡ Κλειὼ μετὰ μικρὸν ῥᾴων	γεγονέναι.	τότε οὖν κατὰ τύχην μέλιττά
[2, 26]	θυρῶν τῷ Κλεινίᾳ διηγούμεθα τὰ	γεγονότα	καὶ ὅτι φεύγειν διεγνώκαμεν. λέγει
[2, 38]	τούτων γυμνώσῃς δόλων, ἔοικε κολοιῷ	γεγυμνωμένῳ	τῶν τοῦ μύθου πτερῶν. τὸ
[2, 1]	τρυφᾷ, τὸ πέταλον τῷ Ζεφύρῳ	γελᾷ.	ἡ μὲν ταῦτα ᾖδεν· ἐγὼ
[2, 37]	εἰ δὲ Δανάης τὴν λάρνακα	γελᾷς,	πῶς τὸν Περσέα σιωπᾷς; Ἀλκμήνῃ
[2, 22]	δὲ ἀνδρείαν μου μὴ καὶ	γελοῖον	ᾖ καταλέγειν· ὄργανον γὰρ ὅλος
[2, 22]	περιϊππεύω τὸν ἄνθρωπον τῷ πτερῷ,	γελῶ	δὲ αὐτὸν βλέπων περὶ τοῖς
[2, 20]	ἐκάλει καὶ ἔσκωπτε τοὔνομα σὺν	γέλωτι.	καὶ οὗτος εἰδὼς τοῦ Σατύρου
[2, 6]	γλυκὺ καὶ ἐμφανίσασα διὰ τοῦ	γέλωτος,	ὅτι συνῆκε πῶς εἶπον τὸ
[2, 7]	στόματος φέρεις· καὶ γὰρ μέλιτος	γέμεις,	καὶ τιτρώσκει σου τὰ φιλήματα.
[2, 29]	γενομένη καὶ τῶν τῆς μητρὸς	γεμισθεῖσα	ῥημάτων παντοδαπή τις ἦν· ἤχθετο,
[2, 29]	πεφυσημέναι. τοσούτων οὖν ἡ Λευκίππη	γεμισθεῖσα	συμφορῶν οὐκ ἔφερε τὴν προσβολήν.
[2, 4]	πῦρ, ἀνδρεῖα πάντα καὶ τόλμης	γέμοντα.	τοιοῦτον οὖν ἐν σεαυτῷ θεὸν
[2, 18]	μὲν εἶχον ἐσθῆτας καὶ τῶν	γενείων	ἐψίλωντο τὰς τρίχας· ἔφερον δὲ
[2, 13]	δὲ οὐδέποτε, ἤθελεν αὑτῷ ταύτην	γενέσθαι	γυναῖκα. καὶ ἦν ἐξ ἀκοῆς
[2, 15]	Καλλισθένης διαπράττεται τῶν θεωρῶν εἷς	γενέσθαι·	καὶ ταχὺ καταπλεύσας εἰς τὴν
[2, 2]	καὶ τοῦτον ἐνταῦθα τοῦ μύθου	γενέσθαι	πατέρα, ὅσον Ἀττικὸν εἶναι δοκεῖν.
[2, 19]	οὖν ἴσας μηχανησάμενος ὁ Σάτυρος	γενέσθαι	τὴν ἄνοιξιν πειρᾶται καὶ ὡς
[2, 32]	καλοῦντες, εὐφημοῦντες αἴσιον τὸν πλοῦν	γενέσθαι·	τὸ πνεῦμα ᾔρετο σφοδρότερον, τὸ
[2, 23]	σὺ δὲ ὅπως Ὀδυσσεὺς ἀγαθὸς	γένῃ.	ἅμα ἔλεγε καὶ ἥκομεν ἐπὶ
[2, 27]	δὲ καὶ αὐτὸς ὅτι κοινωνὸς	γενήσεται	τῆς ἀποδημίας. ταῦτα ἔδοξε. καὶ
[2, 25]	κράτιστον εἶναι φεύγειν, πρὶν ἠὼς	γένηται	καὶ τὸ πᾶν ἡ Κλειὼ
[2, 19]	οὐ μή τις ἄλλος κρείττων	γένηται	τῆς θεοῦ. ταῦτα πολλάκις κατεπᾴδων
[2, 4]	ἔρωτος ἀθλητὴς γένωμαι. Ἔρως, ὦ	γενναῖε,	ἔφη, δειλίας οὐκ ἀνέχεται. ὁρᾷς
[2, 17]	Τύρου τοῦ σκάφους ὄντος, κατάφωρος	γένοιτο	μετὰ τὴν ἁρπαγήν. ἐπεὶ δὲ
[2, 29]	~Ἡ δὲ Λευκίππη καθ´ ἑαυτὴν	γενομένη	καὶ τῶν τῆς μητρὸς γεμισθεῖσα
[2, 37]	αὐτὸ τῆς Ἀφροδίτης ἡ γυνὴ	γενομένη	πέφυκεν ἀσθμαίνειν ὑπὸ καυματώδους ἡδονῆς,
[2, 27]	ἔσται, τῆς Κλειοῦς ἐκ μέσου	γενομένης·	τάχα δὲ καὶ τὴν κόρην
[2, 25]	ἡμεῖς δὲ ἐσκοποῦμεν, καθ´ ἑαυτοὺς	γενόμενοι,	τί ποιητέον εἴη, καὶ ἐδόκει
[2, 5]	θυρῶν. ἐγὼ δὲ κατ´ ἐμαυτὸν	γενόμενος	καὶ ὑπὸ τοῦ Σατύρου παροξυνθεὶς
[2, 10]	τῆς αὐγῆς ἐμαραίνετο, πρόσειμι θρασύτερος	γενόμενος	πρὸς αὐτὴν ἐκ τῆς πρώτης
[2, 37]	κατέβη ὠμηστής, ὁ δὲ ἀνάρπαστος	γενόμενος	ὑβρίζεται καὶ ἔοικεν τυραννουμένῳ. καὶ
[2, 18]	ὁ δὲ εἵπετο. ἄρτι δὲ	γενομένων	ἡμῶν ἐπὶ τῷ χείλει τῆς
[2, 33]	Ἐγὼ Μενέλαος, εἶπεν, τὸ δὲ	γένος	Αἰγύπτιος. τὰ δὲ ὑμέτερα τίνα;
[2, 34]	καὶ ὁ σῦς ἐπιστρέφει τὴν	γένυν	καὶ ἀντιπρόσωπος ἐχώρει δρόμῳ, καὶ
[2, 11]	καὶ βάπτει τὸ αἷμα τὴν	γένυν	καὶ ὑφαίνει τοῖς χείλεσι τὴν
[2, 22]	αὐτὴν μέσην διαπτὰς κλειομένην τὴν	γένυν.	οἱ δὲ ὀδόντες κενοὶ τῆς
[2, 11]	μυστήρια· τὸ δὲ κατὰ τὴν	γένυν	τοῦ κυνὸς ᾑμάσσετο· καὶ τότε
[2, 21]	καὶ καλὸν καὶ τὴν μὲν	γένυν	ὥπλισε τοῖς ὀδοῦσι, τοὺς δὲ
[2, 4]	ὢν καὶ δειλὸς ἔρωτος ἀθλητὴς	γένωμαι.	Ἔρως, ὦ γενναῖε, ἔφη, δειλίας
[2, 38]	δοκεῖς, ἔφη, μὴ πρωτόπειρος ἀλλὰ	γέρων	εἰς Ἀφροδίτην τυγχάνειν, τοσαύτας ἡμῖν
[2, 14]	τοῦ πυρὸς αἰθάλη τὸ φυτὸν	γεωργεῖ.	αὕτη πυρὸς φιλία καὶ φυτοῦ·
[2, 3]	πλησίον, ἵνα τὴν ἄμπελον οἴνῳ	γεωργῇ.	τοῦ δὲ πότου προϊόντος ἤδη
[2, 14]	ἐν θαλάσσῃ καὶ νῆσος ἐν	γῇ.	Ἀθηνᾶν δὲ Ἥφαιστον ἔχειν· εἰς
[2, 14]	ἡ θάλασσα, ἕλκει δὲ ἡ	γῆ,	ἡ δὲ εἰς ἀμφότερα αὑτὴν
[2, 14]	φυτόν. ἐρίζει δὲ περὶ ταύτης	γῆ	καὶ θάλασσα. ἕλκει μὲν ἡ
[2, 2]	ὁ δὲ αὐτῷ παρατίθησιν ὅσα	γῆ	τρέφει καὶ μαζοὶ βοῶν. ποτὸν
[2, 32]	ἀνέσπων, ὁ λιμὴν κατελείπετο· τὴν	γῆν	ἑωρῶμεν ἀπὸ τῆς νηὸς κατὰ
[2, 14]	ἀλλὰ καὶ λίμνη Λιβυκὴ μιμεῖται	γῆν	Ἰνδικήν, καὶ ἴσασιν αὐτῆς τὸ
[2, 14]	κάθηται καὶ οὐκ ἀφῆκε τὴν	γῆν·	συνδεῖ γὰρ αὐτὴν πρὸς τὴν
[2, 17]	αὐτὸς δὲ μικρὸν ἀπεσάλευε τῆς	γῆς,	ἅμα μὲν ὡς δοκοίη τοῖς
[2, 18]	ὀκτὼ δὲ ἑτέρους ἐπὶ τῆς	γῆς	εἶχον προλοχίσαντες, οἳ γυναικείας μὲν
[2, 1]	ῥόδον ἂν τῶν ἀνθέων ἐβασίλευε.	γῆς	ἐστι κόσμος, φυτῶν ἀγλάϊσμα, ὀφθαλμὸς
[2, 31]	ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἐκ τῆς	γῆς,	καὶ ἦν ὁ καιρὸς μικρὸν
[2, 14]	χρυσὸν οἷον πρὸς ἰχθὺν ἄγκιστρον	γίνεται,	ἀγρεύει γὰρ αὐτόν· ἡ δὲ
[2, 18]	πανηγύρεως, ἣν ὁ Καλλισθένης προσεδόκα,	γίνεται	δὴ τὰ τοῦ ἀετοῦ καὶ
[2, 10]	ποιεῖν, ψόφος τις ἡμῶν κατόπιν	γίνεται·	καὶ ταραχθέντες ἀνεπηδήσαμεν. καὶ ἡ
[2, 12]	σκοποῦντος δέ μου θόρυβος ἐξαίφνης	γίνεται	κατὰ τὸν ἀνδρῶνα τῆς οἰκίας.
[2, 29]	κρείττονος σιγήσῃ τὴν ἄμυναν, ἀλγεινότερα	γίνεται	τὰ ἕλκη τῇ σιωπῇ· αἱ
[2, 14]	αὐτόν· ἡ δὲ πίσσα δέλεαρ	γίνεται	τῆς ἄγρας· ὅ τι γὰρ
[2, 23]	εἴσω τοῦ θαλάμου τῆς παιδός,	γίνεταί	τι τοιοῦτον περὶ τὴν τῆς
[2, 29]	ἐκ τούτου τοῦ βέλους λύπη	γίνεται·	τὸ δέ, ὄνειδος ἁμαρτημάτων, καὶ
[2, 29]	ἐστιν αὐτῷ λοιδορίας βέλος, καὶ	γίνεται	τὸ ἕλκος ὀργή· τὸ δέ
[2, 14]	δὲ πορθμὸς κάτωθεν ἰσθμῷ· καὶ	γίνεται	τὸ θέαμα καινόν, πόλις ἐν
[2, 14]	δὲ πνεῦμα τοῦ ὕδατος πλῆκτρον	γίνεται,	τὸ ῥεῦμα δὲ ὡς κιθάρα
[2, 22]	ἐμαυτοῦ δὲ ὀϊστὸς καὶ τόξον	γίνομαι·	τοξεύει γάρ με διαέριον τὸ
[2, 3]	τοῦ θεοῦ πολυτελῆ, μετὰ τὸν	Γλαύκου	τοῦ Χίου δεύτερον. ὑέλου μὲν
[2, 14]	φέρουσα, ἔνθ´ Ἥφαιστος ἔχων χαίρει	γλαυκῶπιν	Ἀθήνην· κεῖθι θυηπολίην σε φέρειν
[2, 8]	τηρῶν ἡδονῆς, ὃ πρῶτόν ἐστι	γλυκύ.	καὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ καλλίστου
[2, 6]	ἔφην, δέσποινα. ἡ δὲ μειδιάσασα	γλυκὺ	καὶ ἐμφανίσασα διὰ τοῦ γέλωτος,
[2, 2]	πορφυροῦν; πόθεν οὕτως εὗρες αἷμα	γλυκύ;	οὐ γάρ ἐστιν ἐκεῖνο τὸ
[2, 37]	τέχνῃ καὶ σκευάζει τὸ φίλημα	γλυκύτερον.	οὐ γὰρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν
[2, 26]	θάνατός μοι πρόκειται, τῶν βασάνων	γλυκύτερος.	~Ὁ οὖν Κλεινίας τῆς χειρός
[2, 29]	λόγος γὰρ γλώσσης βέλος ἄλλης	γλώσσης	βέλει θεραπεύεται· καὶ γὰρ τῆς
[2, 29]	τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος γὰρ	γλώσσης	βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται·
[2, 37]	φιλοῦσα καὶ μαίνεται. αἱ δὲ	γλῶτται	τοῦτον τὸν χρόνον φοιτῶσιν ἀλλήλαις
[2, 25]	τὸν φόβον δυναμένη. φόβος γὰρ	γλώττης	ἐστὶ δεσμός. ἓν οἶδα μόνον,
[2, 27]	καὶ λέγει· Δοκῶ μοι καλλίστην	γνώμην	εὑρηκέναι, ταύτην μὲν ὑπεξαγαγεῖν, ἡμᾶς
[2, 21]	τέλος ἀποθανεῖν ἤθελεν. οὕτω δὲ	γνώμης	ἔχων ἐλέφαντι περιτυγχάνει καὶ προσαγορεύσας
[2, 20]	ἐνετίθει δὲ τῇ παιδιᾷ τῆς	γνώμης	τὸ ἄσπονδον. λέγει δὴ πρὸς
[2, 34]	τὸ δικαστήριον οἱ τοῦ μειρακίου	γονεῖς	οὐκ ἄκοντα· καὶ γὰρ ἐπελθὼν
[2, 14]	αὐτὴν ἐμπέσῃ τῆς τοῦ χρυσοῦ	γονῆς,	τὸ μὲν προσήψατο μόνον, ἡ
[2, 14]	γὰρ ἐγὼ τοιαῦτα μυστήρια. τὸ	γοῦν	τῆς Σικελικῆς πηγῆς ὕδωρ κεκερασμένον
[2, 23]	ἐδόκει τινὰ λῃστὴν μάχαιραν ἔχοντα	γυμνὴν	ἄγειν ἁρπασάμενον αὐτῆς τὴν θυγατέρα
[2, 18]	ὑπὸ τῆς ἐκπλήξεως, τὰ ξίφη	γυμνώσαντες	ἁρπάζουσι τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν
[2, 38]	ἂν δὲ τῶν πολλῶν τούτων	γυμνώσῃς	δόλων, ἔοικε κολοιῷ γεγυμνωμένῳ τῶν
[2, 13]	τις ἁρπάσας παρθένον φθάσας ποιήσειε	γυναῖκα,	γάμον ἔχειν τὴν ζημίαν, προσεῖχε
[2, 13]	οὐδέποτε, ἤθελεν αὑτῷ ταύτην γενέσθαι	γυναῖκα.	καὶ ἦν ἐξ ἀκοῆς ἐραστής·
[2, 37]	Δία κατήγαγεν ἐξ οὐρανοῦ. διὰ	γυναῖκά	ποτε Ζεὺς ἐμυκήσατο, διὰ γυναῖκά
[2, 37]	γυναῖκά ποτε Ζεὺς ἐμυκήσατο, διὰ	γυναῖκά	ποτε Σάτυρον ὠρχήσατο, καὶ χρυσὸν
[2, 16]	(ἐγνώρισε γὰρ τοῦ Σωστράτου τὴν	γυναῖκα)	πυθόμενος οὐδέν (ἦν γὰρ ἑαλωκὼς
[2, 18]	ἥκιστα ὑποπτευθεῖεν· ἡμεῖς δὲ ᾠόμεθα	γυναῖκας	εἶναι. ἐπεὶ δὲ συνετίθεμεν τὴν
[2, 37]	ἐγὼ μὲν πρωτόπειρος ὢν εἰς	γυναῖκας,	ὅσον ὁμιλῆσαι ταῖς εἰς Ἀφροδίτην
[2, 38]	φιλήματα σοφίαν μὲν οὐκ ἔχει	γυναικείαν,	οὐδὲ μαγγανεύει τοῖς χείλεσι σινάμωρον
[2, 18]	τῆς γῆς εἶχον προλοχίσαντες, οἳ	γυναικείας	μὲν εἶχον ἐσθῆτας καὶ τῶν
[2, 19]	ταύτην εἶχον τὴν καταγωγὴν αἱ	γυναῖκες.	καὶ τὰ μὲν ἐνδοτέρω τῶν
[2, 38]	καὶ τὰ τῶν παίδων ἀντάκουσον.	γυναικὶ	μὲν γὰρ πάντα ἐπίπλαστα, καὶ
[2, 37]	μοι, κἂν μετρίως ἔχω πείρας.	γυναικὶ	μὲν οὖν ὑγρὸν μὲν τὸ
[2, 37]	καὶ χρυσὸν πεποίηκεν ἑαυτὸν ἄλλῃ	γυναικί.	οἰνοχοείτω μὲν Γανυμήδης, μετὰ δὲ
[2, 37]	Φρύγα· τὸ δὲ κάλλος τῶν	γυναικῶν	αὐτὸν τὸν Δία κατήγαγεν ἐξ
[2, 35]	ἐκείνου; καὶ γὰρ ἁπλούστεροι παῖδες	γυναικῶν,	καὶ τὸ κάλλος αὐτοῖς δριμύτερον
[2, 37]	ἔφην, ἔοικεν εἶναι τὸ τῶν	γυναικῶν	κάλλος, ὅσον μὴ ταχὺ φθείρεται·
[2, 38]	καὶ ἀλλοτρίαις ὀσμαῖς, πάσης δὲ	γυναικῶν	μυραλοιφίας ἥδιον ὄδωδεν ὁ τῶν
[2, 38]	Ἀφροδίτην τυγχάνειν, τοσαύτας ἡμῖν καταχέας	γυναικῶν	περιεργίας. ἐν μέρει δὲ καὶ
[2, 35]	Κλεινίας· ἐβούλετο γὰρ λέγειν κατὰ	γυναικῶν,	ὥσπερ εἰώθει. ῥᾷον δ´ ἂν
[2, 36]	διὰ κάλλος γυνή (καὶ γὰρ	γυναιξὶ	κεκοινώνηκεν ὁ Ζεύς) ἀλλ´ Ἀλκμήνην
[2, 15]	τοῦ πατρὸς οἰκίαν ἐφήδρευε ταῖς	γυναιξίν.	αἱ δὲ ὀψόμεναι τὴν θυσίαν
[2, 37]	τέρμα αὐτὸ τῆς Ἀφροδίτης ἡ	γυνὴ	γενομένη πέφυκεν ἀσθμαίνειν ὑπὸ καυματώδους
[2, 37]	πινέτω, ἵνα ἔχῃ μειράκιον διάκονον	γυνή.	ἐλεῶ δὲ αὐτοῦ καὶ τὴν
[2, 36]	ποτὲ εἰς οὐρανοὺς διὰ κάλλος	γυνή	(καὶ γὰρ γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ
[2, 22]	ταῦτα γὰρ οὐ ποιεῖ μαχομένη	γυνή;	ποῖον δὲ μέγεθος ἢ κάλλος
[2, 36]	τιμῆς ἐξέωσται· ἦν γάρ, οἶμαι,	γυνή.	~Ὑπολαβὼν οὖν ἐγώ, Καὶ μὴν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/02/2006