Texte grec :
| [2,36] Καὶ ὁ Μενέλαος, "Ἀγνοεῖς, ὦ Κλειτοφῶν," ἔφη, "τὸ κεφάλαιον
τῆς ἡδονῆς. ποθεινὸν γὰρ ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν γὰρ εἰς
χρῆσιν χρονιώτερον τῷ κόρῳ μαραίνει τὸ τερπνόν· τὸ δὲ ἁρπαζόμενον
καινόν ἐστιν ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ γὰρ γεγηρακυῖαν ἔχει
τὴν ἡδονήν· καὶ τὸ κάλλος ὅσον ἐλαττοῦται τῷ χρόνῳ, τοσοῦτον εἰς
μέγεθος ἐκτείνεται πόθῳ. καὶ τὸ ῥόδον διὰ τοῦτο τῶν ἄλλων
εὐμορφότερόν ἐστι φυτῶν, ὅτι τὸ κάλλος αὐτοῦ φεύγει ταχύ. δύο
γὰρ ἐγὼ νομίζω κατ´ ἀνθρώπους κάλλη πλανᾶσθαι, τὸ μὲν οὐράνιον,
τὸ δὲ πάνδημον, ὥσπερ τοῦ κάλλους αἱ χορηγοὶ θεαί.
ἀλλὰ τὸ μὲν οὐράνιον ἄχθεται θνητῷ κάλλει δεδεμένον καὶ ζητεῖ πρὸς οὐρανὸν
ταχὺ φεύγειν, τὸ δὲ πάνδημον ἔρριπται κάτω καὶ ἐγχρονίζει περὶ
τοῖς σώμασιν. εἰ δὲ καὶ ποιητὴν δεῖ λαβεῖν μάρτυρα τῆς οὐρανίας
τοῦ κάλλους ἀνόδου, ἄκουσον Ὁμήρου λέγοντος
Τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διῒ οἰνοχοεύειν
κάλλεος εἵνεκα οἷο, ἵν´ ἀθανάτοισι μετείη.
οὐδεμία δὲ ἀνέβη ποτὲ εἰς οὐρανοὺς διὰ κάλλος γυνή (καὶ γὰρ
γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ Ζεύς), ἀλλ´ Ἀλκμήνην μὲν ἔχει πένθος καὶ
φυγή, Δανάην δὲ λάρναξ καὶ θάλασσα, Σεμέλη δὲ πυρὸς γέγονε
τροφή. ἂν δὲ μειρακίου Φρυγὸς ἐρασθῇ, τὸν οὐρανὸν αὐτῷ δίδωσιν,
ἵνα καὶ συνοικῇ καὶ οἰνοχόον ἔχῃ τοῦ νέκταρος· ἡ δὲ πρότερον διάκονος
τῆς τιμῆς ἐξέωσται· ἦν γάρ, οἶμαι, γυνή."
|
|
Traduction française :
|
